De laatste nieuwsbrief van 2023.....Tijd voor de nieuwe kalender.....Tradities zijn er om ieder jaar weer uit de kast te trekken. Dat doen wij bij deze dus ook. Een aantal jaren geleden zijn we begonnen met het samenstellen van de echte “Au Bout du Monde”-kalender. Over het algemeen ziet u dan mooie plaatjes van de directe omgeving van ons landgoed of van de gîte en de pipowagens. Dat levert over het algemeen een mooi geheel op waar alle seizoenen aan bod komen. U kunt dan onze omgeving zien in alle seizoenen van het jaar. Dat was in ieder geval altijd de traditie. Maar ja, wij zijn natuurlijk ook redelijk eigenwijs. En dus hebben we het dit jaar toch een beetje anders gedaan.  Nu hoeft u niet direct te schrikken hoor. De uitgebreide kalender is natuurlijk wel gemaakt, alleen is het onderwerp wat anders. Waarschijnlijk herinnert u zich de knutselwedstrijd van afgelopen jaar nog wel. Met het in elkaar knutselen van een mooie “Cabane”-pipowagen in elkaar kon je je eigen vakantie in de echte “Cabane” winnen. Hier zijn zoveel prachtige inzendingen van binnengekomen dat we daar toch graag iets mee wilden doen. Door deze inzendingen samen te voegen hebben we een echte “Au Bout du Monde”-kalender als eerbetoon aan de echte knutselaars die mee hebben gedaan.
De kalender is zoals ieder jaar op verschillende manieren te downloaden van onze site. Alle pagina's kunnen als één totaal PDF-bestand opgehaald worden, maar ook iedere pagina afzonderlijk als JPG-bestand. Ook is er een video die de pagina's even voorbij laten komen. Zo zijn er dus diverse mogelijkheden. Je kunt de kalender afdrukken en ophangen aan de muur. Of wil je liever edere maand een ander bureaublad op je computer of TV? En als laatste kun je ook even de video bekijken om de resultaten achter elkaar de revue laten passeren. Wij hebben er weer veel plezier aan beleefd. Zowel aan het herbeleven van de wedstrijd als aan het maken van de kalender.
Wanneer je alle inzendingen weer voorbij ziet komen is het echt heel erg mooi om te zien hoeveel energie en plezier de knutselaars erin gestoken hebben. Dus vandaar dat we nog één keer deze grote kunstwerken een plekje gunnen in onze kalender. Een mooi eindejaars cadeau. "La Commenderie" in Lavaufranche.....Een bouwwerk van hospitaalridders vanuit de kruisvaarders.....Dit stukje gaat over een verborgen bouwwerk achter de muren van de straten Lavaufranche. We rijden hier zelf heel vaak langs, maar het gebouw zelf hebben we nog nooit goed bekeken. Maar afgelopen september was er een nationale monumentendag en in dat weekend waren de deuren van deze “Commenderie” geopend. Toen zijn we met z'n allen een kijkje gaan nemen. De particuliere eigenaren van dit monument proberen het gebouw, vol met geschiedenis van de regio, weer in oude orde te herstellen.
De geschiedenis van de Commenderie begint in het jaar 1180 met de bouw van de hoge vierkante Donjon samen met de rechthoekige kapel. De stichting van de Commenderie werd gedaan door Saint-Jean van Jérusalem. Hij was lid van een ridderorde die zorg droeg voor het herstel en de opvang van gewonde soldaten, de Orde van de “Hospitaliers”. Pas in de 15e eeuw werd er een woning gebouwd waardoor de kapel en de Donjon toren met elkaar werden verbonden.
 In diezelfde periode werd er ook een andere woning gebouwd. Dit gebouw werd met een grote vierkante trappentoren aan de gehele vesting gebouwd. En wanneer je goed naar de foto's kijkt valt het op dat de muren aan de linkse kant van de toren naar achteren geplaatst zijn. Aan de rechterkant van de toren was dit in vroeger tijd ook het geval. Maar de voorgevel was voorzien van een kleine stevige poort met heel weinig stevige kleine ramen. Dit was vanwege de vele oorlogen. Later is er aan de rechterkant van de toren een tweede voorgevel geplaatst met een grotere poort en veel ramen met veel glas. Het is dus een soort loopportaal geworden om je te verplaatsen in het gebouw. Door de afname van de middeleeuwse oorlogen durfden ze het aan om deze meer open voorgevel te gaan bouwen.
In 1793 is het landgoed een landbouwbedrijf geworden en in 1818 werd zelfs al het hele kerkinterieur geschonken aan de gemeente Soumans. Dat is de buurgemeente van Nouhant, op nog geen 10 kilometer afstand. De kapel werd omgebouwd tot een boerenschuur en binnenin de kapel werd een vloer gemaakt. Zo ontstond er een onderverdieping voor de dieren en een bovenverdieping voor het hooi.
 Eind jaren vijftig werden de geschilderde decoraties herontdekt in de kapel. Het duurde nog wel een poos voordat er actie werd ondernomen, maar in de jaren zeventig kwamen de schilderingen vrij en de vloer en de scheidingswand die de stallen verdeelden werden verwijderd.
 Wij kregen een rondleiding door een speciale gids. Onze gids is één van de huidige particuliere eigenaren van de Commenderie die druk bezig zijn om het gebouw weer in oude glorie te laten herleven. Volgend jaar in september is er weer een openstelling van het gebouw tijdens de nationale monumentendag. Inmiddels zijn er dan ook al weer gasten die graag willen komen naar “Au Bout du Monde” om de gîte te huren en de Commenderie te gaan bekijken. Grondwater zoeken vanuit de lucht.....Helicopter met wichelroede.....De afgelopen maand werden we getrakteerd op een spectaculair schouwspel. In de verte hoorden we een helikopter aankomen. Op zichzelf is dat niet zo bijzonder. Toch was dat dit keer wel anders. Zoals gewoonlijk keken we toch maar even wat er voorbij zou komen en wat we zagen maakte deze helikopter toch bijzonder. Onder deze helikopter hing namelijk een bouwwerk van buizen dat leek op een soort vlieger. We zijn direct gaan onderzoeken wat dit zou moeten zijn en we konden dit artikel vinden in de “la Montagne”. Hier werd tekst en uitleg gegeven over dit fenomeen.  Het Geologisch en Mijnbouwonderzoeksbureau begint een campagne om ondergrondse grondwaterstanden op te sporen en te karakteriseren aan de oostelijke rand van Nouvelle-Aquitaine, de Limousin is namelijk het oostelijke deel. Een helikopter die een metalen polygoon met een diameter van ongeveer twintig meter voortsleept, is een uniek schouwspel in de lucht van de regio. Op 6 september vond de start van dit luchtballet plaats. Het is een veldstudie die nog jaren zal duren. Maar uiteindelijk wordt er een totale 3D weergave van alle grondwaterplaten geconstrueerd. Dit grootschalige wetenschappelijke programma, genaamd Eaux-SCARS, is een samenwerking met het Geologisch en Mijnonderzoeksbureau, lokale autoriteiten (de regio Nouvelle-Aquitaine en de betrokken departementen) en het Adour-Garonne Water Agency. Iedereen is zich ervan bewust dat door de droogte van de laatste jaren het enorm belangrijk is om alle mogelijke watervoorraden goed in kaart te brengen en die met zorg te behandelen. De antenne die onder de helikopter hangt registreert verschillende grondlagen en hun breuken en daarbij het watergehalte van al deze lagen. Deze waarnemingen gaan tot wel 400 meter diep in de grond. Op deze manier willen ze een gebied van veertig bij tweehonderd kilometer onderzoeken. De helikopter moet ervoor zorgen dat de antenne ongeveer 75 meter boven de grond zijn werk kan doen. Dat wil dus zeggen dat de helikopter het reliëf van het landschap zeer precies moet volgen. Dit geeft wel een heel mooi gezicht wanneer hij voorbij komt vliegen. Je kunt het reliëf dus precies volgen met het op en neer gaan van de helikopter. Uiteindelijk is het doel om meer te weten te komen over de wisselwerking tussen de meren en rivieren bovengronds en het water ondergronds, met de verschillende grondlagen en de ondergrondse watergangen. Afscheid nemen van weer een warm en droog jaar.....De natuur probeert zich weer te herstellen.....Het afgelopen jaar was weer een enorm warm en droog jaar. Het grondwater niveau is nog niet herstelt van het droge jaar ervoor en we hebben alweer een droogte record te pakken. Hoe moet het aflopen zou je denken. Maar je moet je ook wel bedenken dat de natuur behoorlijk flexibel is. De natuur kan zich altijd redelijk goed herstellen. En als het nodig is kan de natuur zich ook heel goed aanpassen. Nu we in de herfst zijn aanbeland kunnen we wel merken dat het een goed nat najaar is geworden. Erg goed weer voor de paddenstoelen. En dat is nu net wat ik wil laten zien.
Tijdens mijn wandelingen met Chef de hond komen we weer veel paddenstoelen tegen. Dit blijft toch altijd iets magisch. De ene dag is er nog niets te zien en de volgende dag zie je ze overal. Maar ze zijn dan ook weer heel snel verdwenen. Je moet snel zijn om wat mooie foto's te kunnen maken. Het snelle groeien van paddenstoelen resulteert soms ook in wat mooie foto's waarbij de kracht van deze “herfstbloemen” goed te zien is.
 En dan gebeurt er ook nog iets anders onverwachts. Toen ik weer eens op mijn knieën zat om een paddenstoel netjes op de foto te krijgen werd Chef ineens heel erg onrustig. Hij trok zo hard aan de riem dat hij mij omver trok, terwijl hij normaal heel rustig wacht. Dat was niet zo handig natuurlijk. Maar wanneer ik dan opkijk zie ik waarom Chef zo onrustig is. Er zit een ree verderop naar ons te kijken. Deze blijkt er vermagerd en ziek te zijn. Hij kan niet meer lopen en probeert zijn laatste uren waardig door te komen. Het is natuurlijk een treurig gezicht, maar wel een heel mooi moment om hem goed van dichtbij te kunnen vastleggen op de gevoelige plaat.
 Misschien is het u al opgevallen dat er wat minder foto's op Facebook en Instagram te zien zijn. Gelukkig hebben we dan nog wel de mogelijkheid om de mooiste foto’s in de nieuwsbrief van deze maand te plaatsen. We nemen u nog weer even mee naar de directe omgeving van “Au Bout du Monde”. Al deze plekken zijn binnen tien minuten loopafstand van uw vakantie plekje in de gîte, pipowagen of uw eigen tent of caravan. En wanneer u dan aansluit bij de wandeling met Chef de hond kunt al deze mooie plekjes met uw eigen ogen zien.
4 Opmerkingen
Tour de France.....Weer een jaar met de “Tour” in de achtertuin.....Vorig jaar hadden we de “Tour de France” in het zuiden van de Creuse. Er waren toen een aantal etappes die vanaf het landgoed “Au Bout du Monde” goed te bereizen waren om eens een kijkje te gaan nemen bij een start of een finish. Wat je natuurlijk altijd goed kan doen is langs de route gaan staan en het hele spektakel van de tourkaravaan en de “Tour” zelf. De afgelopen zomer was het hele landgoed vol geboekt en hebben de gasten volop kunnen genieten van de “Tour”. Het was een gezellige “Tourweek”. Misschien is het nog even leuk om uit te leggen wat de spelregels zijn wanneer de karavaan langskomt. De hele karavaan is in het leven geroepen om de sponsors van de “Tour” de gelegenheid te geven om even goed reclame te maken voor zichzelf. Maar ook is het een mooie manier om de mensen langs de route een klein beetje enthousiast te krijgen. Meestal staan die dan al een hele tijd te wachten en is het enthousiasme al een beetje gezakt. De reclame auto's gooien reclamemateriaal naar de kanten van de route en het is de bedoeling om als publiek zo veel mogelijk te zwaaien of je te laten horen om dan zoveel mogelijk reclame”troep” te kunnen bemachtigen. Wanneer je alleen maar stil staat zal de reclamekaravaan niet reageren en dus niet extra gooien. Tegenwoordig moet men ook weer met allerlei milieu regels rekening houden dus er wordt niet ongelimiteerd uitgedeeld.  Zoals gezegd komt de komende zomer de “Tour” weer langs.....en nu zelfs nog dichterbij. De tiende etappe van de Tour eindigt in St. Amand Montrond op 9 juli 2024. Dit is 60 km bij de camping vandaan en daarom dus een uitgelezen mogelijkheid om de “Tour” te zien finishen. De dag daarna (10 juli) is de start van de elfde etappe slechts 20km bij de camping vandaan, in Evaux les Bains. De “Tour” gaat dan richting het zuiden en dan is er nog een mogelijkheid om langs de route te gaan staan en alles nog eens een keer voorbij te zien gaan.  Mooie luchten in Les Trois Taillants......Dagboek van een Haringkop (hoofdstuk 1).....Jeroen Wapenaar bezocht in de zomer van 2023 Les Trois Taillants. De Vlaardinger (vandaar Haringkop) hield een dagboekje bij waarin hij vertelt over zijn ervaringen. In deel 1: zonsondergangen en andere mooie luchten.  Het bos, de zee, Limburgse heuvels of heide in Drenthe? Over natuur valt veel te twisten, en dat doen we, ook om andere reden, dan ook volop. De leukste discussie waar ik me dit jaar in bevond betrof een stemming in de werkkantine: is het typische Nederlandse polderlandschap wél of géén stukje natuur om trots op te zijn (ik zit, als Vlaardinger wonend vlakbij Midden-Delfland, al 38 jaar in Kamp Polder).
Maar er zijn, zelfs in deze tijd, gelukkig ook heel wat discussies over natuur waarin mensen meer eensgezind zijn. Zo houdt vrijwel iedereen wel van een fraaie zonsondergang. Ook in ons kikkerlandje zijn er zat plekken om daarvan te genieten (tip: bij de pier van Hoek van Holland). Maar wij hebben natuurlijk wel last van enorme lichtvervuiling. In Les Trois Taillants kun je nog in alle rust van het spel van zon, wolken, maan en sterren genieten. En dat doe ik dan ook graag, zoals op de foto’s te zien is.
Voor wie ook bij Bram en Annette langsgaat: het is echt heel erg leuk om te leren welke plekken de mooiste uitzichten hebben. Ik sta dan weer bij een boom, dan weer op een van de paden vlak naast de camping, en zo krijg je zowat elke avond wel zicht op een fascinerende lucht voorgeschoteld. Soms krijgt de zon alle ruimte om te stralen, maar het is ook juist genieten als vele wolken een plaatsje proberen te veroveren. Het is, in ieder geval voor mij, een van de vele redenen waarom Les Trois Taillants zo bijzonder is.  Archeologie in de buurt (deel 2).....De oude waterput van Pascal.....Bij de boerderij van Pascal is een oude waterput. Ooit heeft een dame met verstand van archeologie aan Pascal verteld dat die put heel oud is. Dat is te zien aan de steen die gebruikt is maar ook aan de slijtage van die steen. Zij beweerde dat het wel eens een put uit de tijd van de Romeinen zou kunnen zijn. Nu wil het toeval dat er afgelopen zomer in de gîte een Duitse dame logeerde die archeologe is. Dus na een uitgebreide vraag van Pascal aan Laura werd er een plan gesmeed om de bodem van deze put eens goed te gaan bekijken. Misschien zijn daar wat restanten te vinden die kunnen zeggen hoe oud deze put is.
Vanwege de hoge temperatuur hebben we eerst maar een tent over de put gezet. Dat maakt het een beetje comfortabeler om de put te onderzoeken. Maar het afdalen naar de bodem blijft natuurlijk wel een beetje riskant. We hebben Pascal in een harnas gehesen zodat wij hem eventueel weer naar boven kunnen takelen mocht er iets niet goed gaan daar beneden. Omdat deze zomer weer heel droog was is ook het waterniveau in de put niet heel hoog. Dus was het voor Pascal niet al te ingewikkeld om de bodem even flink los te maken en een aantal emmers met blubber en steentjes te vullen.
Alles werd vakkundig naar boven gehaald. Inclusief Pascal zelf natuurlijk. Nu kan het onderzoeken van de blubber van de bodem van de put beginnen. Ondanks dat er goed gezocht werd kon Laura toch niet veel vinden. Wel een steensoort in hele kleine brokjes die misschien wel kon duiden op een hele oude put. Maar we vonden geen porselein of aardewerk brokjes of resten. Dus de zoektocht heeft weinig opgeleverd. Maar Laura heeft wel een mooie belofte gemaakt.
We hebben nu erg snel en misschien wat oppervlakkig onderzoek gedaan in de bodem van de waterput. Laura gaat de zomer van volgend jaar terugkomen naar “Au Bout du Monde” en dan willen we een nieuw onderzoek doen. Maar dan een stuk zorgvuldiger. Laura kon nu niet tot een andere conclusie komen dan dat de rand van de waterput erg oud is. De put zelf is ook bijzonder gemaakt met stenen maar zonder dit te metselen met mortel. Maar ook moet ze wel toegeven dat deze put erg belangrijk was voor het dorp en dus goed gebruikt. Dat betekent waarschijnlijk ook dat de put elk jaar goed werd schoongemaakt. Volgend jaar wordt dit verhaal vervolgd.
Toussaint (allerheiligen).....Een feestdag in Frankrijk.....Eén november is in Frankrijk een belangrijke dag. Het feest “Toussaint” (allerheiligen) is een belangrijke gebeurtenis voor de hele bevolking. Om te beginnen is het een nationale feestdag en bedoeld om stil te staan bij alle overledenen, en dan met name in de familie. Vanuit de geschiedenis blijkt dat 1 november dan eigenlijk niet helemaal de goede datum is maar dat is iets wat gewoon komt omdat iedereen op deze datum vrij heeft.
De Fransen vinden dit feest zo belangrijk dat de vakantie die wij in Nederland herfstvakantie noemen rondom deze eerste november gepland is. Deze “Vacances de la Toussaint” zijn dus ook echt familie vakanties. Maar het is op de eerste november de bedoeling om naar het graf van overleden familie te gaan en de stenen te versieren met bloemen, kaarsen of Toussaint afbeeldingen. In Frankrijk is de chrysant “de” uitverkoren bloem om te gedenken.  De chrysant is dus “de” bloem om het graf te versieren en dus niet om chrysant-bollen bij de voordeur te zetten. De Fransen zullen dan de gedachten hebben dat jij jouw voordeur als een grafkist ziet. Of wanneer je aan iemand een bosje chrysanten geeft je diegene meer dood wenst dan geluk wilt brengen. Dat is en blijft toch wel een gevoelig punt in Frankrijk. Maar speciaal voor Toussaint verrijzen er tenten bij de supermarkten speciaal voor de verkoop van de bol-chrysanten voor het feest. Er zijn natuurlijk veel Nederlanders die in Frankrijk wonen en het gewoon mooi vinden om wel deze bloemen rondom hun huis neer te zetten en de Fransen zullen dit tot in lengte van dagen gewoon niet begrijpen. Het blijft bijzonder hoe twee landen dan toch enorm kunnen verschillen in kleine dingen.  De geschiedenis laat zien dat de viering vanuit de katholieke kerk eigenlijk bedoeld was om alle heilig verklaarden te gedenken. Dit gebeurde dan op 1 november en dat begon al met vieringen in de kerk de avond van 31 oktober. De datum van 2 november was dan bedoeld om in de familiekring de overledenen te gedenken maar omdat de nationale feestdag op 1 november is, is dit allemaal een beetje in elkaar geschoven. Dus er zijn 2 vieringen: op 1 november de “Verering van alle heiligen” en op 2 november de zogenaamde “Herdenking van de getrouwe doden”.
Onze Franse buren, die in Limoges wonen en hun geboorte/vakantiehuisje naast ons hebben, komen steevast op deze datum even terug naar hun geboortegrond om bloemen te zetten op de familiegraven. En zoals ieder jaar is het echt de moeite waard om even een blik te werpen op de begraafplaatsen. De enorme bloemenzee en de kaarsen die branden is dan zeker een overweldigend gezicht. Even gekeken naar de afgelopen weken.....Een nieuwe deur in de kelder.....Het heeft een behoorlijke tijd geduurd maar we hebben nu toch echt de officiële deur in de kelder van ons huis. Toen we nog in Nederland woonden heb ik drie eikenhouten voordeuren gemaakt. Dat was al in 2012. Het jaar daarna zijn de eerste voordeuren geplaatst in het huis en de gîte. De kelderdeur is toen de opslag in gegaan. Maar in het jaar 2023 werd het toch wel eens tijd om de houten plaat die het kelderdeurgat dichthoudt te vervangen voor de echte nieuwe eikenhouten kelderdeur.
En dan ineens ziet het er toch weer heel anders uit. We hebben de laatste tien jaar tegen de plank aangekeken en nu wordt het zomaar een echte deur. In eerste instantie was de deur in de opslag krom getrokken. Ik moest dus eerst de klampen en de schoor die aan de binnenkant van de deur zit vervangen en zorgen dat de deur weer recht werd. Dat kon natuurlijk even in de werkplaats gebeuren.
Het plaatsen van het kozijn was redelijk snel gebeurd. Wat eigenlijk nog het langst duurde was de sleutel vinden. Waar laat je een sleutel van een deur die tien jaar in de opslag heeft gestaan. We hadden geen idee meer, ee zijn in de tussentijd al vaak verkast met onze spullen. Eerst van Nederland naar Frankrijk, vervolgens van de schuur naar een echt huis. Het was dus best een opgave om de sleutel te vinden. Maar het gezegde...... “Wat het huis kwijtraakt vindt het huis weer terug” kwam ook deze keer weer helemaal uit.
Uiteindelijk komt de deur natuurlijk op zijn plekje en het ziet er helemaal mooi uit. De volgende stap is nog het aanhelen van het kozijn, met cement. Alleen moet nu alles nog in de verf gezet worden. Maar dat gaat een volgende keer gebeuren. Alles op z'n tijd. De deur moest nu natuurlijk al helemaal wennen aan zijn nieuwe plek. De nieuwe deur moet wel de gelegenheid krijgen om aan alle veranderingen te wennen. Dus we wachten nog even met schilderen. Haha. Een goed excuus.....vind u ook niet?
De camping gaat weer in de winterstand.....We zijn alweer volop in de herfst en de pipowagens staan deze tijd al weer meer in de regen en de wind dan in het zomerzonnetje. Het vakantieseizoen is al een poosje ten einde en het wordt dus weer tijd om alles in de winterstand te zetten. Dat begint dan altijd met het binnenhalen van alle picknick-tafels en de hangmat-standaards. Deze gaan uit elkaar en worden netjes weggestapeld in de houtopslag van de werkplaats.  Ook worden de pipowagens voorzien van een houten afdekking voor de ramen en de deuren. Zo proberen we de regen en sneeuw wat minder invloed te laten hebben op de slijtage van de wagens. Ooit.....wanneer we wat meer tijd hebben......komen er luiken op de pipowagens. Maar wanneer dat gaat gebeuren is nog niet duidelijk.  De terrassen van de pipowagens worden ook weer leeggehaald. De houten vlonders zijn zo gemaakt dat de panelen met vloerplanken los op de constructie liggen. We kunnen ze er dus zo vanaf halen, ook dit wordt in de houtopslag van de werkplaats opgeslagen. Hier kan alles rustig wachten tot het volgende vakantieseizoen. De herfst slaat vroeg toe.....Eén van de mooiste seizoenen op “Au Bout du Monde”.....Het vakantieseizoen blaast een beetje zijn laatste adem uit maar eigenlijk moet dan het mooiste nog komen op “Au Bout du Monde”. De herfst........  Het is u misschien al wel opgevallen dat we wat minder actief zijn op Facebook en Instagram met de foto van de dag. Je kunt ook niet alles blijven doen zoals het altijd gaat. Maar vervolgens geeft ons dat dan wel de mogelijkheid om die foto's te kunnen laten zien in de nieuwsbrief. Want de wandelingen met Chef de hond en de foto's worden natuurlijk nog steeds gemaakt. En wanneer je dan op een vochtige vroege herfstochtend buiten wandelt wordt je overweldigd door alle spinnenwebben die je dan ineens allemaal ziet. Ze zijn er natuurlijk iedere dag maar dan ineens zijn ze allemaal zichtbaar. En dus ook zichtbaar voor de camera.
Maar dat is niet het enige om van te genieten in de herfst op “Au Bout du Monde”. Want wanneer het dan een beetje mistig is voelen de meeste dieren zich ook wat veiliger en is het mogelijk om wat meer wilde dieren te kunnen zien. De vos in de volgende video had mij wel snel in de gaten en ging er dus ook wel rap vandoor. Maar deze momenten zijn echt mooi om mee te maken. Duidelijk oog in oog met de dieren die altijd in de buurt zijn maar die je wat lastig kan zien op de meeste momenten.
Ga gerust even achterover zitten om de foto's te bekijken. Ik kan altijd moeilijk kiezen welke foto's ik laat zien. Daarom heb ik het deze keer anders gedaan. Ik heb het mezelf niet moeilijk gemaakt met keuzes. Wanneer ik de foto de moeite waard vind heb ik hem gewoon geplaatst. Daardoor is het dus wel een flinke “begin van de herfst”-collage geworden. Ik hoop dat u er geen probleem mee hebt. Het Les Trois Taillants “Buurtfeest”.....“Samen met elkaar” is van groot belang.....In Frankrijk heeft iedere gemeente in zijn kerk zijn eigen beschermheilige. De kerk draagt dan de naam van deze heilige. De Katholieke kerk heeft een kalender met daarop alle data van alle vieringen van heiligen. Als de beschermheilige van het dorp aan de beurt is wordt dat over het algemeen groots gevierd met een zogenaamd “Fête patronal”. Dat is dan het moment dat de hele gemeente elkaar kan ontmoeten in een ontspannen sfeer.
Les Trois Taillants en omgeving heeft geen beschermheilige maar het feest dat erbij hoort was wel het idee waar Pascal zijn inpriratie vandaan haalde. Onze Belgische vriend nam het initiatief voor een feest met alle mensen die daadwerkelijk deel uitmaken van de gemeenschap van het gebied rondom Les Trois Taillants. Spontaan organiseerde hij een feest en nodigde mensen uit om bij hem te komen eten. Dit is inmiddels een aantal jaren terug. Dit initiatief van Pascal in nu uitgegroeid tot een jaarlijks buurtdiner met iedereen die de gemeenschap vormt. Er wordt gebruik gemaakt van de schuur van Aurelien. Zijn huis staat ook in het middelpunt en hijzelf neemt ook deel aan de gemeenteraad van Nouhant. Dus het is de uitgelezen plek voor het buurtfeest.
Iedereen probeert op zijn eigen manier mee te helpen om het een mooi diner te laten worden. Ook het weer deed zijn best. Voor het aperitief moesten we echt de schaduw opzoeken. De gesprekken komen dan natuurlijk al goed op gang. Dit is altijd mooi om te horen. Verhalen van vroeger samen met de verhalen van het afgelopen jaar. Het meeste gaat natuurlijk over het boerenleven hier in onze gemeenschap.
Het absolute hoogtepunt van de bijeenkomst is het diner. Pascal heeft zich weer goed bezig gehouden met de inwendige mens. De Belgische “stoverij” stal wel de show. En dankzij Pascal is dit feest nu echt uitgegroeid tot een jaarlijks terugkerend hoogtepunt voor onze gemeenschap. Even een groot applaus voor Pascal.  Archeologie in de buurt.....Archeologische opgraving bij de “Toulx St. Croix”.....Wanneer je op “Au Bout du Monde” naar het uitzicht kijkt vallen je ogen op de heuvel aan de andere kant van de vallei. Die heuvel is een bijzondere. Bovenop deze heuvel ligt het hele oude dorpje “Toulx St. Croix”. Daarbij staat ook een uitkijktoren die je goed kunt zien vanaf ons terrein. En vanaf de overkant, op de toren dus, is het met een verrekijker ook weer mogelijk om “Au Bout du Monde” te zien. We hebben deze toren al vaker laten zien in onze eerdere nieuwsbrieven maar buiten deze toren en oude kerk uit de 11e eeuw is er nog meer te zien.
Onze Belgische vriend Pascal heeft ons kennis laten maken met een vriendin die hij nog kent uit zijn tijd van het fokken van volbloed paarden. Deze Katrien heeft meegeholpen met opgravingen achter het kerkhof van de “Toulx” en wil ons graag ontvangen voor een rondleiding in de kerk en de opgravingen.
Tussen 1985 en 1988 is de opgraving uitgevoerd bij de kapel en begraafplaats van St. Martial en zijn de ruines van dit Gallo-Romeinse gebouw tevoorschijn gekomen. Het is waarschijnlijk gebouwd in de eerste eeuw na Christus. Waarschijnlijk was het een toevluchtsoord bij de belangrijke routes die hier het land doorkruisen. In de tweede en derde eeuw werd het gerenoveerd en werd er een badhuis bij gebouwd. Op de reconstructietekening is goed zichtbaar hoe het gebouw eruit heeft gezien in zijn glorietijd.  De huidige begraafplaats van Toulx St. Croix is gedeeltelijk bovenop het badhuis geplaatst en daarom is het niet mogelijk om de opgravingen verder te continueren. Wel is er een extra steunmuur gemaakt om de opgraving te beschermen tegen de verhoogde begraafplaats. Zo blijft alles op zijn plaats en kunnen we tot op de dag van vandaag goed zien hoe oud de eerste nederzetting van Toulx St. Croix daadwerkelijk is.  Even gekeken naar de afgelopen weken.....De vaste prik.....“kachelhout klaarmaken”.....Aan het einde van de zomer is er altijd een klus die aardig wat tijd maar ook veel spierkracht vraagt....het klaarmaken van het kachelhout voor de winter. Gelukkig was Anton, mijn oud-collega voor jaren en een vriend voor het leven, langsgekomen. En laat hij nou altijd op zoek zijn naar klussen om te doen tijdens zijn vakantie op “Au Bout du Monde”. Dat komt dan natuurlijk altijd goed uit. Dit keer viel de keuze op het kachelhout.  De verschillende houtstapels liggen altijd eerst een aantal jaren te drogen voor we het kunnen gebruiken. Wanneer de bosbouwer het hout komt brengen is het vers uit het bos gekapt en dus nat. Maar na twee jaren liggen is het droog genoeg. Maar bij levering is het hout wel een meter lang en redelijk grof gekloofd. Dus wanneer we het echte houthok willen vullen voor de winter moet het hout eerst in korte stukken gezaagd worden en het meeste moet dan ook nog een keer gekloofd worden om het goed te kunnen stoken.  Om het hout goed te laten branden is het fijner wanneer het goed gekloofd is. De schors van de boom brand uiteindelijk wel mee en geeft ook warmte maar het heeft wel wat meer moeite om te beginnen met branden. Dus wanneer het hout goed gekloofd is vat het eerder vlam en het kloven zorgt voor een betere verbranding. Na wat metingen waren we zeer tevreden met een vochtgehalte van tussen de 13 en de 14 procent. Dit is heel goed droog hout.
De afgelopen keer kregen we ook de complimenten van de schoorsteenveger die aan alles kon zien dat wij goed gedroogd hout stoken in de kachel. Er staat ons dus niets meer in de weg om flink aan de slag te gaan met het zagen en kloven van het hout. We hebben ervoor gezorgd dat het houthok weer helemaal nokkievol ligt met mooi kachelhout. Wat zullen wij er lekker warmpjes bijzitten deze winter. De werkplaats ontbladeren.....Het ontbladeren van de werkplaats is ook weer zo'n klus waar je flink tegenop kan zien. De voorgevel van de werkplaats is weer helemaal volgegroeid met klimop. Jaren geleden zijn we ook bezig geweest om dit weg te halen. Maar wanneer je dan even niet oplet groeit het weer tot aan het dak. En dat is nog niet het ergste......het groeit nu zelfs door het dak en de pannen door. Dat was toch wel het moment om tot actie over te gaan.
Met wat schrapgereedschap en een flinke ladder gaan we de muur te lijf en we kunnen flink tekeer gaan om alle takken los te peuteren. Soms trek je dan een hele bos in één keer van de muur af en soms zit je flink te peuteren op een paar losse blaadjes. Maar met wat geduld en stramme vingers komt er toch een einde aan de klus en is de muur weer helemaal kaal en geven we de klimop weer de kans om helemaal vanaf het begin te beginnen. Dus we kunnen weer in onze agenda zetten dat we over ongeveer 10 jaar weer aan de slag moeten.  Onderhoud aan de machines.....Samen met Anton hebben we ook de machines in de werkplaats aangepakt en het onderhoud van alle houtbewerkingsmachines hebben we goed aangepakt. Doordat de werkplaats geen verwarming heeft en flink bewoond wordt door vleermuizen hebben de machines het soms zwaar. Alles wordt weer eens goed schoongemaakt en alle draai- en glijpunten worden weer eens goed gesmeerd.
Daarbij worden dan ook alle stalen bladen geschuurd en weer goed in de olie gezet. Door de uitwerpselen van de vleermuizen hebben deze bladen heel veel ingebeten roestplekken. Over het algemeen probeer ik alle machines af te dekken met zeilen maar wanneer je dat een keer vergeet ligt het meteen vol met resten van de vleermuizen. Maar nu we weer klaar zijn glimmen de machines je weer tegemoet. Een genot om te zien.
 “Atelier du Bois”.....De afgelopen zomer.....Ook de afgelopen zomer hebben we toch nog aardig wat werk verzet. Normaal gebeurt er niet zoveel wanneer we gasten hebben op “Au Bout du Monde”. Maar de bestellingen gaan toch gewoon door. Om te beginnen is er een chique schuurdeur gemaakt. De vraag was om een schuurdeur te maken die dezelfde uitstraling heeft als de voordeur van het huis dat tegenover de schuur staat. Alles is natuurlijk mogelijk bij ons in de werkplaats, dus we gaan er mee aan de slag.
De deur maken we natuurlijk wel met een mooie zogenaamde pen-en-gat verbinding. Daarbij komen dan ook de echte panelen. Omdat de deur in een grove natuurstenen opening komt maken we hier ook een apart kozijn voor waar de deur inhangt. Dit kozijn kan makkelijker verankerd worden in het gat van de schuurmuur. En met een kozijn kunnen we de deur netjes recht hangen.
En zoals met bijna alles wat we maken in de werkplaats wordt ook nu de deur met het kozijn helemaal compleet gemaakt en afgehangen in de werkplaats. Zo weten we zeker dat alles past voordat we naar de klant gaan om de deur in de schuur te plaatsen.
Ook hebben we het afgelopen zomerseizoen nog verschillende workshops gehouden voor onze zomergasten. Op verzoek hebben we sieraden kistjes gemaakt. Kistjes van douglas grenen met een mooi passend dekseltje en een schuifvakje erin. We hebben met z'n allen er veel plezier aan beleefd en er zijn er een aantal gemaakt.
Ook kwam er een vraag voor het maken van een kattenhuis. Na wat overleggen hebben we dit in de vorm van een workshop gemaakt in meerdere dagdelen. En nadat deze vakantiegasten weer thuis waren ontvingen we een foto van een tevreden kat die plaats heeft genomen in zijn nieuwe huis. De recensies komen weer binnen.....Onze gasten laten mooie recensies achter.....
Wanneer wij een reservering krijgen stellen we alles in het werk om er een mooie vakantie van te maken voor onze gasten. Er is al een mooie plek om te leven en te slapen, verder doen wij er alles aan om onze gasten een fijne vakantie te bezorgen op “Au Bout du Monde”. Jeroen Wapenaar was één van onze gasten die dit jaar de gite “Four au Pain” had gehuurd. Hij kwam hier om te genieten van de rust, de ruimte, de natuur maar ook een beetje voor de Tour de France. En dat hij het een belevenis heeft gevonden dat blijkt wel uit de recensie die Jeroen achterliet in ons gastenboek.
We komen zo op de recensie, maar eerst even wat meer over dat gastenboek. Wij hebben de gewoonte om onze gasten te vragen om iets te schrijven in ons gastenboek. Dit is een ouderwets boek met normale bladzijden, waar je dus gewoon met een ouderwetse pen met de hand iets in kan schrijven. Dit klinkt natuurlijk als iets van de vorige eeuw maar dat vinden wij toch het allerleukste. Een recensie op Google is tegenwoordig waarschijnlijk meer waard, maar wij houden nog steeds vast aan de oudere waarden van dit gastenboek. Toch blijven we niet helemaal in de oude tijd vastzitten, want we publiceren deze recensies natuurlijk wel in onze digitale nieuwsbrief. Dan doen we toch nog een beetje mee met de moderne tijd.
Nu terug naar de recensie van Jeroen, dit is wat hij over zijn verblijf op “Au Bout du Monde” heeft geschreven.......
Er zijn van die mensen, niet veel maar gelukkig zijn ze nog te vinden, die een ieder meteen dat broodnodige gevoel van rust geven, al een paar seconden nadat je hun blikken hebt gekruist. Bram en Annette Vroon zijn van die mensen.
Net zoals zoveel anderen was ook ik bij de eerste passen op “Au Bout du Monde” meteen geraakt door hun warmte, geduld en luisterend oor. Wat een geluk voor ons dat zij jaren geleden de uitdaging zijn aangegaan om van wat een bouwval moet zijn geweest, zo'n ontroerend mooi paradijsje te maken.
Ik mocht genieten van de Gîte, vele complimenten die al gegeven zijn onderschrijf ik volledig. Een simpele toevoeging: heerlijk koel beneden, zelfs bij 35 graden buiten.
Verder een aantal voor mij speciale herinneringen:
En op het laatste voorbordurend: zoals Esri zo fraai omscheef in haar bijdrage (zij schreef de recensie ervoor in het gastenboek, red.), ook ik kwam werken aan een droom. Hoe die reis afloopt, zal ik wel gaan ervaren. Maar of deze uitkomt of niet, de inspiratie en levenslust die Bram en Annette meegaven zal ik altijd blijven koesteren.
Dus als ik de zon zie ondergaan, waar ik dan ook moge zijn, en als vogels bezingen dat die drukke dag er nu echt op zit en het tijd is voor het observeren van wat er echt toe doet, als sterren tevoorschijn komen om te tonen dat het tijd is voor bezinning, dan denk ik aan “Au Bout du Monde” in Les Trois Taillants. Heb het goed. Liefs, Jeroen Wapenaar 
Wandelingen met Chef......Gaat u nog weer eens mee....?
Het is al weer een tijdje terug dat ik u, via een videofilmpje, liet meelopen tijdens een wandeling met Chef. Nu het weer wat rustiger wordt op de camping kan dat weer eens georganiseerd worden. Gewapend met de camerastandaard die we “Jean Cardan” noemen gaan we dus weer eens op stap. Het is wel een ochtend met iets minder zon maar dat is voor het maken van een video helemaal niet zo erg. Je hebt dan niet van die hele harde schaduwen waardoor je maar de helft kan zien.
Na de bosrand zijn we nog even via het tractorpad naar ons eigen bospad gegaan. Het is tegenwoordig echt een voorrecht dat we onze eigen aansluiting hebben direct vanaf de camping op het tractorpad. En het pad is een genot om over te lopen. Je waant je even in een soort elven wereld. Wanneer je de gedachten even laat gaan terwijl je daar loopt lijkt het of je even midden in een sprookje bent. En wanneer u nu denkt dat ik een beetje de weg kwijt ben, oordeel zelf als u deze video bekijkt. En als je het dan nog niet gelooft moet je het zelf ter plekke maar komen controleren. Je krijgt dan een persoonlijke rondleiding van mijzelf.
Hoe ouderwets wil je het hebben (2).....Het inmaken in de weckpotten gaat door.....
We maken goede vorderingen met het inmaken van onze groenten, maar we betalen ook flink wat leergeld om het wecken in de vingers te krijgen. Een gedeelte van de opbrengst in de potten hebben we namelijk ook al weer weg moeten gooien. Maar daardoor leren we weer flink van wat we fout doen. Gelukkig geeft de groentetuin voldoende dit jaar om onze wintervoorraad toch goed voor elkaar te krijgen.
Wat we de afgelopen weken gedaan hebben is veel bonen ingemaakt. De twee rijtjes met bonen hebben zo enorm veel bonen opgebracht dat we steeds weer met mandenvol aan bonen uit de tuin tevoorschijn kwamen. De “Parfait” Franse weckpotten staan inmiddels netjes vol met bonen, te wachten tot de winter. De planken in de kast komen steeds voller te staan.
Daarnaast kwamen er ook kilo's en kilo's tomaten naar ons toe. Dit kwam niet uit onze eigen tuin, want daar zit namelijk een schimmel in de tomatenplanten. Maar onze Belgische vriend Pascal heeft zoveel tomatenplanten in zijn tuin dat hijzelf niet meer goed weet wat te doen met zoveel oogst. Hierdoor hebben ook wij de beschikking over een grote hoeveelheid tomaten. Samen met onze eigen paprika's, courgettes, uien en verse kruiden uit de tuin maken we hier dan ratatouille van.
Het wecken zelf hebben we inmiddels wel redelijk onder de knie. Maar we komen er ook achter dat we hier in de regio zeker niet de enige zijn die over zijn gegaan op het wecken. We kwamen wat rubbers te kort voor de deksels en dachten even nieuwe te gaan kopen. We hebben echt alle winkels in Montlucon gehad maar overal was de maat die wij nodig hebben uitverkocht. Gelukkig had één winkel nog een bestelling lopen bij de groothandel en zo zijn we dus toch nog aan onze rubbers gekomen. We kunnen weer verder met wecken.
Even gekeken naar de afgelopen weken.....Onze nieuwe kat “Frère” is verdwenen.....
U heeft misschien in de laatste nieuwsbrieven iets gelezen over onze nieuwe kat Frère. Het rood-witte katertje was een prachtig beestje. Hij moest even wennen aan het leven op “Au Bout du Monde” maar na een periode van wennen had hij de schuur helemaal als zijn domein toegeëigend. Het was een genot om dit katje bezig te zien en spelenderwijs groter te zien groeien.
Hij was een vaste speelmaat voor iedereen die op “Au Bout du Monde” aanwezig was. Iedereen kreeg de aandacht van Frère. Hij vond iedereen leuk om mee te spelen en ging dan ook helemaal op in zijn spel. Hij zat op wacht achter de spiegel tot iemand weer eens naar de badkamers ging. En werkelijk niemand kon dan zomaar voorbij lopen zonder even met Frère te spelen.
Maar het mocht toch allemaal niet zo lang duren. Nadat Frère een uitstapje maakte en het hondje van de buren tegenkwam is er toch iets gebeurd. Het blijft voor ons een raadsel wat er gebeurd is maar Frère hebben we vanaf dat moment nooit meer terug gezien. Voor zo'n jong katje is het heel vreemd dat hij niet meer diezelfde dag terugkeert naar zijn eigen schuur. Maar nu na twee weken hebben we nog steeds niets vernomen van Frère en moeten we dus toch wel constateren dat Frère niet meer thuis zal komen.
Het blijft een prachtig beestje dat wij en al de campinggasten van dit jaar zeker niet meer gaan vergeten. Soms duurt het leven niet al te lang maar we kunnen wel zeggen dat Frère er wel volop van genoten heeft op “Au Bout du Monde”.
Samen bramen eten…..
Augustus is natuurlijk ook de maand van de bramen. Dat is natuurlijk een leuk feitje, maar het allerbeste daarvan is natuurlijk de bramen eten. En dat doen we dan terwijl ik Chef uitlaat. We hebben er een mooie gewoonte van gemaakt dat ik de bramen eet die boven hangen en Chef die wat lager hangen. Er wordt gewaarschuwd voor het eten van de lage bramen. Hier kunnen vossen over heen geplast hebben en dat kan een lelijke infectie veroorzaken. Dus voor de mensen is het niet handig om die lage bramen te eten. Wij houden het bij de hoge. Maar Chef is goed ingeënt tegen deze vossen infectie. Dus die kan zijn gang gaan. Wanneer hij geen bramen eet waar de vossen over geplast hebben dan eet hij wel wat anders waar dat opzit. Vandaar de zwaardere inentingen hier in de open natuur voor de huisdieren. Maar het is en blijft een geweldig gezicht om Chef zijn eigen bramen te zien zoeken en opeten. Vandaar dat ik deze video deel in deze nieuwsbrief.
Ratatouille zelf maken.....Hier is een recept voor de echte franse ratatouille.....
Wanneer je op je aanrechtblad de volgende ingredienten ziet liggen denk je al snel aan het maken van “Ratatouille”. Namelijk: aubergine, courgette, tomaat, paprika, ui, knoflook, olijfolie en diverse kruiden. Het is een stoofpot van deze verschillende groeten. En omdat al deze groeten tegenwoordig in onze eigen groentetuin groeien is het idee natuurlijk snel gegroeid om deze stoofpot klaar te maken en in weckpotten te doen. Zo kunnen we ook in de winter van deze stoofpot, en dus ook van de oogst van onze eigen moestuin, genieten.
De ratatouille zelf komt van origine uit de Provence. De oorsprong ligt om precies te zijn in het graafschap Nice. Het woord ratatouille vind hier dan ook zijn oorsprong. Uit het oude occitaans werd gesproken over “ratatolha”. In het woord zit ook de verwerking van het werkwoord “touiller” wat zoveel betekend als omroeren of mengen. De eerste tekenen van de ratatouille voeren terug naar het jaar 1778, maar voor er een echt vaststaand recept vermeld wordt voor deze groente stoofpot moeten we wachten tot 1952.
Maar om ook ons eigen verhaal over onze groentetuin en de inmaak van onze eigen ratatouille compleet te maken geven we u hier een heerlijk recept voor het maken van de ratatouille zoals die hier in Frankrijk regelmatig op tafel komt. Je kunt er natuurlijk aan alle kanten mee variëren. Wij doen er bijvoorbeeld veel meer tomaten in omdat we die gewoon veel hebben. En een deel van de ratatouille kunnen we dan ook gebruiken als saus voor in de spaghetti of als basissaus voor op de pizza. Het is breed inzetbaar. Daarom maken we maar veel in 1 liter potten maar ook in halve liter potten.
Hoe ga je te werk:
Snipper de ui en snijd de knoflook fijn. Snijd de aubergine en courgette in blokjes van 2 bij 2 cm (brunoise). Halveer de paprika, verwijder de steelaanzet en zaadlijsten en snijd ook in blokjes van 2 bij 2 cm. Houd de groenten gescheiden. Verhit de olie in een hapjespan en fruit de ui, knoflook en Provençaalse kruiden 5 min. op laag vuur. Voeg de aubergine toe en bak 5 min. op hoog vuur. Voeg de courgette en paprika toe en bak nog 5 min. Draai het vuur laag. Voeg de wijn en tomatenblokjes toe en laat met de deksel op de pan 15 min. stoven. Breng op smaak met de azijn, peper en eventueel zout. Bewaartip: Je kunt dit gerecht 2 dagen van tevoren bereiden. Bewaar afgedekt in de koelkast. 
Als voorbeeld heeft de firma “Le Parfait”, de makers van de weckpotten, een filmpje gemaakt van het maken en inmaken van de ratatouille. Het is natuurlijk wel in het Frans maar wanneer je een beetje goed kijkt maakt het niet zoveel uit wanneer je niet alles verstaat.
Deze oude dame is weer in gebruik.....Een oude Massy-Furgeson komt bij ons op “Au Bout du Monde”.....We kijken eigenlijk al jaren naar een oude tractor die bij ons op “Au Bout du Monde” zou willen wonen. We hebben alleen nog nooit iets kunnen vinden wat nog rijdt en dan ook nog een beetje betaalbaar is. Maar afgelopen maand is daar ineens toch verandering in gekomen. Via Pascal vonden we een oude tractor en nu zijn we in het bezit van deze oude tractor. Deze oude dame uit 1960 is een echte “ouwe taaie”.
 We zijn helemaal trots op onze oude Massy-Furgeson uit 1960. Samen met Pascal zijn we gaan kijken en we waren meteen verliefd. Na een proefrit waren we helemaal verkocht. De koop werd gesloten en diezelfde avond kwam de tractor al naar “Au Bout du Monde”. Met de vrachtwagen werd deze oude dame voorzichtig bezorgd en heb ik haar zelf van de rijplaten gereden.  Helemaal content met deze nieuwe aanwinst wordt de tractor wel meteen in stelling gebracht om mee te helpen met het ophalen van water voor de moestuin. Het water vanuit ons meertje kan nu met de waterkar achter de tractor zonder al te veel moeite naar de moestuin gebracht worden. De quad die dat eerst moest doen liet het door het hoge gewicht van het vat afweten. Maar nu met een beetje knutselen aan slangen en pompen kunnen de watervaten in de moestuin worden gevuld.
Toen er wat kleinkinderen een bezoek brachten aan “Au Bout du Monde” werd er natuurlijk wel snel een stoeltje gefabriceerd, om mee te kunnen rijden met opa. Dat is een hele belevenis. De spatborden zijn wel wat smal maar een houten onderstel met een plastic kindertuinstoel is toch weer snel in elkaar gezet. Iedereen blij en trots.
 En met de hulp van de kleinkinderen wordt het watervat op de aanhanger gevuld en weer leeggemaakt bij de moestuin. Voor deze kleine mensjes een hele operatie, maar opa helpen met allerlei slangen en pompen is wel een spannende bezigheid.  De nationale feestdag 14 juli.....Wat is “quatorze juillet” eigenlijk.....De meeste mensen weten wel dat de nationale feestdag in Frankrijk gehouden wordt op 14 juli. Midden in de zomervakantie zijn er veel toeristen die het feest meemaken. En dat het een herdenking is van de bestorming van de Bastille, als het begin van de Franse revolutie, is misschien ook nog wel bekend. Maar hoe zit het nu precies…….  Het jaar 1788…….je moet je voorstellen dat er een enorme grote tegenstelling was tussen arm en rijk. Die kloof werd steeds groter. Er was een grote economische crisis aan de gang en daarentegen zag men een koningshuis met een absolute macht die zich te buiten ging aan alle luxe die je maar kon bedenken. Hierdoor was de crisis ontstaan en daarbij was er in dat jaar ook nog hongersnood door de hoge graanprijzen. Alles bij elkaar was het dus niet zo gek dat het volk er helemaal klaar mee was.  Een jaar later was de onvrede zo hoog opgelopen dat het volk een eigen volksvertegenwoordiging wilde vormen. De eerste “Assemblée Nationale” werd gevormd en men wilde een nieuwe grondwet schrijven. De koning wilde dit met zijn eigen leger tegengaan met een belegering van Parijs. Ook werd het bevel gegeven dat de nieuwe “Assemblée” het land moest verlaten. De volgende dag nam het volk de regie in eigen handen.  De chaos was natuurlijk compleet. Er werd een burgermilitie gevormd met zo’n 40.000 man. Met deze “Nationale Garde” werden in Parijs alle wapenwinkels geplunderd. Hierna werd een grote opslag van graan en levensmiddelen binnengevallen en alles werd geplunderd. Op de beruchte 14 juli volgde de plundering van een enorme hoeveelheid wapens in het wapendepot van het “Hotel des Invalides”. De burgermilitie had nu wel wapens maar er was nog iets nodig. Iets wat ze nog niet hadden. Er werd snel een plan gesmeed om buskruit te verkrijgen.  Het versterkte fort “Bastille”, wat als een gevangenis gebruikt werd, moest onderdeel worden van de plunderingen omdat in de “Bastille” wel buskruit lag opgeslagen. En dan ook nog in grote hoeveelheden. De bestorming was dus niet zozeer bedoeld om de gevangenen te bevrijden, dit waren er op dat moment maar zeven, maar om al het buskruit wat er lag opgeslagen. Dit is het moment dat ieder jaar gevierd wordt.
Dit is ook de reden waarom men in Frankrijk de verkiezingen van de “Assembléé Nationale” zo enorm belangrijk vindt. En in Frankrijk is er dus heel duidelijk vanuit de geschiedenis gebleken dat het volk in opstand komt wanneer het niet naar hun zin gaat. Dit zie je nog steeds terug in alle stakingen en blokkades van tegenwoordig. Het volk regeert!!!!
 En dat wordt natuurlijk ieder jaar groots gevierd met een vast onderdeel....het vuurwerk. Dit staat natuurlijk symbool voor het buskruit. De Fransen weten heel goed hoe je een vuurwerkshow maakt. Een combinatie van muziek en vuurwerk. Wij waren getuigen van de show in Montlucon. De show bezocht in zowel beeld (kleuren vuurwerk) als geluid (muziek) verschillende landen in Europa. Het was echt een lust voor het oog en de oren. Hoe ouderwets wil je het hebben.....Wij zijn overgegaan op het wecken.....Omdat we tegenwoordig een flinke moestuin hebben komt er veel groente tegelijk uit de tuin. Dit is natuurlijk heel fijn en lekker. Het is alleen wel wat minder om wekenlang bijvoorbeeld alleen maar bonen te eten. Het is natuurlijk mogelijk om alles in de vriezer te doen. Maar met deze hoeveelheid groenten uit de tuin hebben we meerdere vriezers nodig die continu staan te draaien. En omdat we toch echt wat zuiniger om willen gaan met alle beschikbare energie
Daarom hebben we een ander plan opgepakt. We gaan “wecken”. Hier in het boerenland van de Creuse wordt dit eigenlijk nog volop gedaan en zijn er dus ook veel materialen voor te koop. Dus kopen we op diverse rommelmarkten een steriliseerketel en weckpotten. De ringen, die een heel belangrijk onderdeel vormen en heel belangrijk zijn om de potten luchtdicht te houden, kopen we nieuw. En voorzichtig aan beginnen we met de eerste stapjes in dit nieuwe proces.
Even een stukje geschiedenis. De techniek van het wecken werd uitgevonden door een Fransman. Deze bakker bood zijn uitvinding aan aan de Franse regering nadat zijn gesteriliseerde potten na acht maanden nog steeds goed bleken te zijn. Deze manier van conserveren bleek een perfecte oplossing voor het leger. Niet alleen groente en fruit is op deze manier eigenlijk onbeperkt te bewaren, maar ook vlees.  De uitvinding werd via een Zwitserse familie uiteindelijk verkocht aan Johan Weck. Mede door zijn compagnon Eyck, die goed was in marketing, werd het een groot succes. De “Weck-pot” was geboren en is nog steeds de benaming voor het inmaken van groente, fruit en vlees in glazen potten.  De Fransen zouden natuurlijk geen goede Fransen zijn wanneer ze hier niet hun eigen draai aan geven en ze maken dus hun eigen standaard. De firma “Parfait” is de Franse fabrikant van de Franse “Weck-potten”, alleen heten die dan “Parfait”. En deze “Parfait”-potten worden dan ook door ons gekocht op allerlei rommelmarkten.
Het inmaken is niet echt ingewikkeld maar vraagt wel wat aandacht. Het gaat erom dat alles wat je in gaat maken goed gesteriliseerd wordt. Je kunt bijvoorbeeld de groente rauw in de potten doen maar dan is de steriliseertijd in de ketel veel langer. Wanneer alles in de potten zit gaat het deksel erop met een rubber ring ertussen. Alles moet natuurlijk perfect schoon zijn. Door de potten compleet in de ketel te zetten en het water te laten koken wordt de inhoud van de pot gesteriliseerd maar zet de lucht in de pot ook uit. De rubber ring is zo gemaakt dat de lucht er dan wel uitgedrukt kan worden. Na het steriliseren kunnen de potten afkoelen en krimpt de lucht weer in de potten. Door het krimpen van de lucht wordt het deksel vacuüm gezogen, het deksel wordt in het rubber vastgezogen en op die manier blijft de inhoud van de pot heel lang goed.  We hebben in de kelder nu een kast staan waar we de potten bewaren voor de winter. Het leuke is dan ook nog dat je voor de kast kan gaan staan en even bepalen wat je gaat eten. Je trekt een pot open en je kunt aan de gang in de keuken. Wachten tot alles ontdooit is, is dan niet meer nodig. Het kost tijdens het inmaken wat meer aandacht maar je hebt er wel veel voordeel bij nu we geen extra vriezer nodig hebben. Even gekeken naar de afgelopen weken.....Onderhoud aan de pipowagen “Roulotte”.....Na een aantal jaren al in gebruik te zijn wordt het tijd voor wat onderhoud aan de pipowagen. Iedereen kent wel de prachtige plek die deze pipowagen heeft gekregen op onze heuvel, met het prachtige uitzicht. Hij staat hier de hele dag prachtig in de zon. Maar juist door de zon, die volop de voorgevel kan beschijnen, en de wind en de regen, die door het open uitzicht redelijk vrij spel hebben, gaat de slijtage van de verf best wel hard.
De raamkozijnen van de pipowagen krijgen dus een nieuwe verflaag. Dit zou het weer een poosje moeten houden. Wat we ook aanpakken zijn de terrasdeuren. Deze deuren waren geplaatst als tijdelijke oplossing toen we de pipowagen in gebruik gingen nemen. De tijdelijke oplossing moest het alleen iets langer volhouden dan in eerste instantie de bedoeling was. Maar dit jaar was het dan echt nodig om de deuren te vervangen. En dat is dan ook gebeurd.  Na het vervangen van de deuren van de “Roulotte” hadden ook de deuren van de pipowagen “Cabane” grote behoefte aan een nieuw laagje lak. Dus is ook dat gebeurd. Dat was verder allemaal niet zo ingrijpend, maar het geeft de wagen wel een iets ander uiterlijk. En gelukkig was alles weer klaar voordat de eerste gasten zouden komen dit zomerseizoen.
 Hooi binnenhalen.....Deze warme maand ideaal om te hooien.....De afgelopen maand was goed warm en goed droog. Het was dus een ideale periode om het hooi binnen te halen. Het is ook goed te zien dat de boeren hier in de omgeving een goed hooi-jaar hebben. Dit is namelijk al het tweede hooi-moment en de hooi voorraden kunnen flink aangevuld worden. Dat is goed nieuws voor de boeren. Vorig jaar moest er veel extra hooi ingekocht worden om de koeien bij te voeren. Nu het er op lijkt dat dat dit jaar niet nodig is er heerst wel een soort van jubelstemming.
Ook voor onze Belgische vriend Pascal wordt het tijd om het hooi binnen te halen voor zijn dieren die hij op zijn boerderij moet verzorgen. In ons dorp “Les Trois Taillants” woont de familie Revidon. Deze familie is zeer actief in een club die oude tractoren en landbouw werktuigen repareert en weer operationeel maakt. Deze machines worden dan gewoon weer gebruikt voor het werk op het land. Dit is natuurlijk heel leuk om te zien en een aantal mensen uit het dorp wordt gemobiliseerd om te helpen met het hooien.
Dus voor je er erg in hebt sta je te midden van de oude machines hooibalen te stapelen bij de aanhanger. Het is leuk om te zien hoe iedereen druk bezig is om al het hooi van het land te krijgen. In dezelfde vaart gaat het hooi de zolder op bij Pascal. En als dat klaar is gaat de stoet verder naar het volgende weiland, voor de volgende partij hooi.
Geitenkaas uit ons eigen dorp.....Echte ambachtelijke geitenkaas uit Nouhant.....Sinds een aantal maanden eten we ambachtelijke geitenkaas van eigen gemeente bodem. Alain, die ook in de gemeente Nouhant woont, maakt nog op echte ambachtelijke wijze geitenkaas van zijn eigen geiten die rondom zijn huis lopen. Samen met zijn vrouw zorgt hij dat er iedere dag een aantal kaasjes gemaakt worden die dan weer gretig zijn weg vinden naar de plaatselijke bevolking in Nouhant. Het maakte ons heel nieuwsgiering hoe Alain dit doet en we werden van harte uitgenodigd eens een keer mee te kijken hoe de kaas gemaakt wordt nadat de geiten gemolken zijn.
 Het begint allemaal met een lege geitenstal. Wanneer Alain de geiten vanuit de wei bij elkaar roept is de stal heel snel helemaal vol en begint het ritueel van het melken. De geiten weten precies wat er van hen gevraagd wordt en wachten rustig op hun beurt om gemolken te worden. De geiten geven ongeveer één liter per melkbeurt en die ene liter is ook ongeveer de hoeveelheid melk die nodig is om één mooi geitenkaasje te maken.
Wanneer Alain bezig is met het melken zorgt zijn vrouw voor het uitgebalanceerde voedsel voor de geiten. Dit zorgt voor een goede melkopbrengst en goede smaak van de melk. Op de foto's ziet je dat er één geit is die nogal eigenwijs is en het iedere keer presteert om de melkbeker om te trappen. Dus dit is de enige geit die met één poot vast gezet moet worden om ervoor te zorgen dat zijn melk netjes bruikbaar in de verzamelemmer komt te zitten. Het met de hand melken vraagt natuurlijk best wel wat geduld van Alain maar ook zeker van de geiten.
Wanneer de melk verzameld is moet het eerst nog een aantal keren goed gezeefd en gefilterd worden om de melk goed schoon te maken. Hierna is het dan klaar om het stremsel (présure) bij te voegen. Dan kan de melk een aantal uren rusten en kan het stremsel rustig zijn werk doen. Na een half etmaal is de melk gescheiden. De wei en de kaas kunnen dan uit elkaar gehaald worden door een schuimspaan.
Vanaf dit moment kunnen we dus spreken van kaas. Het is nog wel heel erg jong en erg vochtig. Van het vocht moeten we natuurlijk nog af. Dat gebeurt in zogenaamde kaasmalletjes. Dit zijn kleine bakjes die voorzien zijn van gaatjes waar het vocht door kan weglopen. Ook dit drogen duurt weer een flink aantal uren. Het uitlekken en drogen gebeurt in een aparte kamer van de privéwoning van Alain.
 Wanneer de kaasjes goed droog geworden zijn kunnen ze uit de malletjes gehaald worden. Maar eerst gebeurt er nog iets anders, een klein maar belangrijk ding. Bovenop de kaasjes worden een aantal korrels zout gestrooid. Deze “Fleur de Selle” gaan meewerken aan het verdere droogproces van de kaas. De mallen worden ondersteboven uitgeklopt en de kaas valt dan met de gezouten kant naar beneden op het bord. Samen met de verdere droging gaat dit zout zijn werk doen in de kaas.
 Nadat ook deze laatste droging klaar is na een flink aantal uren kan de kaas op de ouderwetse manier bewaard gaan worden in de zogenaamde “Garde Manger”, het kaaskastje. Deze wordt bij Alain, net als in vroeger tijden, opgehangen in de schuur, hoog onder het dak. Dat is de beste plek om de kaas te laten rijpen. Vanuit deze kaaskast wordt de kaas door gegeven aan de klant die volop kan gaan genieten van de geitenkaas van Alain.
Nadat ik het hele proces heb mogen meemaken zaten we nog even in de zon na te praten. Alain vertelde dat het hele proces van het maken van de kaas eigenlijk vooral een proces is van de kaas laten rusten. Het is dus belangrijk om de beste omgeving te creëren voor de kaas om de natuur zijn werk te laten doen. Maar het allerbelangrijkste was toch wel het feit dat hij het hele proces van zijn vader had geleerd. Dus het is echt doorgegeven vanuit de familie en Alain is trots op zijn geiten die zorgen voor de vele kaas, volgens oud familie recept. De hop laat ook weer van zich horen.....Onze vaste voorjaars bewoner van de weilanden.....De hop horen we het hele voorjaar alweer roepen. Het in het Franse boerenland welbekende “hup-hup-hup” klinkt dagelijks. De vogel zelf zie je helaas maar zelden. Het is echt een prachtige vogel met zijn lange snavel en zijn grote kuif. Gelukkig kan je niet in de buurt komen van zijn nest want dat schijnt enorm te stinken dus daar zijn we niet zo nieuwsgierig naar. Maar wanneer hij dan ineens vlak voor de voordeur in de schaduw van de kastanjeboom op zijn gemak zoekt naar eten is het een koud kunstje om door het voordeur raampje een filmpje te maken. Speciaal voor deze gelegenheid zette hij ook nog heel even zijn kuif op. Een paar jaar geleden heb ik ook over de “hop” een artikel geschreven. Het is misschien wel leuk om dit artikel er nog eens even bij te halen. Het is ook zo’n prachtige vogel met zijn typische zang en geweldig verenpak. Het is weer de tijd van het jaar dat je het typische geluid over de weilanden hoort galmen. Soms drie keer of soms vier keer achter elkaar. Hoep, hoep, hoep. Het is echt iets dat bij het voorjaar hoort. De hop laat zijn geluid weer horen.  Het heeft voor ons best wel even geduurd voor we wisten wat voor een vogel het was. Maar zodra je kennis hebt gemaakt met deze “vreemde” vogel blijft hij voorgoed in je geheugen zitten. Zijn roodbruine kleur van het verenpak, zijn vleugels en zijn staart met brede zwart-witte strepen, zijn lange dunne snavel. Maar wat natuurlijk het meest opvalt is zijn zwart-gepunte kuif. Soms plat naar achteren maar soms ook mooi recht omhoog. Het is een prachtige vogel maar ondanks zijn schone uiterlijk is het een behoorlijke stinkerd. Deze stank verspreiden ze zelf maar ook de ophoping van mestafval in het nest zorgt voor stank. Dit is daarmee wel hun afweersysteem.  Wanneer wij hem zien is hij meestal aan het zoeken naar eten. Dat doet hij in de grasvelden. Hij is dan op zoek naar wormen, slakken, spinnen en andere insecten. Ook een hagedis komt wel eens voor op het menu van de hop. Het is dan echt een bijzondere vogel om hem bezig te zien zijn dagelijkse kostje bij elkaar te zoeken.
Het prachtige verenkleed van de hop is goed te zien wanneer hij voorbij vliegt. Je zult dan ook altijd opkijken. Het lijkt dan wel een wirwar van bewegingen van allerlei kleuren en zwart-wit. Dat hij in het voorjaar zo actief is heeft direct te maken met het nestelen van de hop. Hij heeft het druk om zijn gezin te voeden en groot te brengen. Verder in het jaar houd hij zich meer op de vlakte en zal je hem niet vaak meer tegenkomen. Op Youtube is er een prachtig filmpje van de hop. Dit kan natuurlijk niet overgeslagen worden bij dit verhaal. “Tour de France” komt langs.....Montlucon wordt in gereedheid gebracht.....Een paar maanden geleden konden we u al vertellen over de route van de “Tour de France”. Die gaat door het zuiden van de Creuse naar de top van de “Puy-de-Dôme” bij Clermont Ferrand. Daarna een tijdrit in de buurt van deze stad en dan is de start van de etappe die zal gaan eindigen in Moulins. Maar de etappe zal ook door Montlucon gaan en de route komt vlakbij camping “Au Bout du Monde”. Een uitgelezen mogelijkheid om even te gaan kijken.   De route gaat door bekend gebied voor ons. Veel van deze steden bezoeken wij regelmatig vanwege de rommelmarkten die worden georganiseerd. Commentry, de stad van de zware metaal industrie, Neris-Les-Bains, de stad van de thermen waar je kan relaxen in de kuuroorden, Montlucon, de stad van de enorme Safran-fijne electronica fabriek. En daarna door naar Vaux, de stad van altijd de enorme rommelmartkt op de dag van de arbeid en door naar Cosne-d'Allier naar het verdere eindpunt Moulins, de hoofdstad van het departement Allier.  Ik laat u de kaart zien met de afbeeldingen van de website van de “Tour de France”. Hierop ziet u de route met de hoogte verschillen maar ook gewone landkaart met de route daarin vermeld. Ook de tabel met de verwachte tijden wanneer het peloton aanwezig hoopt te zijn in de verschillende steden en dorpen staat hier bij. Het is allemaal een hulpmiddel om ervoor te zorgen dat u op de juiste tijd op de juiste plek kunt zijn.  Wanneer u ook getuigen wilt zijn van de “Tour” die langs camping “Au Bout du Monde” komt is het nog steeds mogelijk om een plekje op de camping te reserveren. Met de tent of een caravan of camper komen genieten van de “Tour de France”......hoe Frans wilt u het hebben. Even gekeken naar de afgelopen weken.....De aardbeien zijn niet aan te eten.....De moestuin heeft een langzame start gehad dit jaar. Dit kwam doordat het lang koud is geweest in het voorjaar. Daarna werd het eindelijk goed warm, maar tegelijkertijd ook erg droog. We hebben dus ons systeem voor de watervoorziening goed moeten bouwen. Maar nu heeft het een week geleden eindelijk eens goed geregend. Inmiddels is het weer goed warm geworden maar door de laatste regen gaat de moestuin als een speer.
Deze keer willen we in het bijzonder even stilstaan bij de aardbeien. Die sprongen haast letterlijk de bakken uit. We hebben een aantal weken zoveel aardbeien moeten eten. Dit was natuurlijk geen straf voor ons. Er gingen werkelijk dagen voorbij dat de opbrengst aardbeien van één dag nog maar net in een groot vergiet paste.  Het was dus een kwestie van aardbeien blijven eten bij het ontbijt, in de avond en ook nog zoveel mogelijk tussendoor. Maar daar hebben wij echt geen moeilijkheden mee gehad. Heerlijk is dat. De verse aardbeien uit eigen tuin smaken altijd het beste. Het was iedere keer weer een genot om de oogst te plukken en met een volle bak nieuwe aardbeien naar huis te gaan. De laatste dagen is het een heel stuk rustiger met de aardbeienoogst maar toch blijven er nog steeds nieuwe komen, alleen wat langzamer. We zullen dus iets rustiger moeten eten. De watervoorziening voor de moestuin.....Ook dit jaar moeten we de watervoorziening voor de moestuin goed op orde houden. Een poosje geleden hebben we een speciale aanhanger gemaakt voor achter de quad, om zo een tank dichter bij het meertje te brengen. Zo kunnen we water vanaf ons meertje naar de watervoorraad in de moestuin brengen. Dit gebeurt door water op te pompen vanuit het meertje, zo de tank in. Dan met de tank naar de moestuin rijden en daar de boel weer overpompen naar de tanks in de tuin.  Het is best een hele klus. En waar we dus ook achter zijn gekomen is de kracht van de quad. Die krijgt het niet voor elkaar om een hoeveelheid van 500 liter water zelfstandig naar boven te rijden. Hier komt nog een oplossing voor maar daar ga ik de volgende nieuwsbrief iets meer over vertellen. Dat is nog een verrassing.  Ook het oppompen vanuit het meertje wordt steeds lastiger. Het waterniveau blijft maar dalen. Het niveau hebben we echt nog nooit zo laag gezien in al die tijd dat we hier op deze plek in Frankrijk rondlopen. En dat is inmiddels toch al zo'n 16 jaar. De voorspellingen zijn dan ook wel dat de droogte weer genadeloos gaat toeslaan deze zomer. We proberen ons dus ook op allerlei manieren voorbereid te zijn. Maar inmiddels heb ik al wel een lange stok moeten maken om het aanzuigstuk van de pomp ver in het midden van ons meertje te leggen om de tank op de aanhanger vol te kunnen zuigen.
Familie koolmees in de oude waterpomp.....Sinds vorig jaar hebben we de oude watertank die de boer vroeger gebruikte neer gezet bij de uitgang van ons afvalwater systeem. Deze oude tank laten we volpompen met ons eigen afvalwater dat vanuit de septictank en daarna door de filtertank vrijkomt. Dit zogenaamde “grijze water” gebruiken we dan om de moestuin te voorzien van water in tijden van droogte.
Maar dit jaar heeft deze watertank er een andere functie bijgekregen. Het is nu ook een kraamkamer. Een kraamkamer voor de familie Koolmees. In de oude verroeste waterpomp die naast de tank hangt hebben ze een mooi nestje gebouwd. En wanneer je dan van bovenaf in de pomp kijkt kan je de jonge vogels goed zien. Ze maken dan ook best wel een hoop herrie.  Het is natuurlijk een prachtig gezicht om af en toe in het nestje te kijken. Maar kleintjes worden groot en de jeugd vliegt uit. Zo ook de familie Koolmees. Inmiddels is het nestje weer verlaten en stil. Maar het uitvliegen van de kids was nog wel een hele toestand. Ik weet niet of alle kinderen het hebben gehaald want onze kat lag toch steeds op de loer. Gelukkig bleven de kleine mezen goed hoog in het hek zitten voordat ze een poging deden om weg te vliegen. Het waren spannende momenten.   Buurman's Beestenboel.....Frère is verhuisd naar “Au Bout du Monde”.....Normaal laten we alle nieuw geboren beesten zien die bij Pascal (onze buurman) zijn geboren op zijn eigen “Beestenboel”. Maar deze keer houden we het bij de verhuizing van onze eigen nieuwe kat “Frère” vanaf de “Beestenboel” van Pascal naar ons eigen plekje “Au Bout du Monde”. In eerste instantie moest Frère nog gechipt worden. Dit heeft de dierenarts vakkundig gedaan. Sinds dat moment is Frère bij ons. De schuur is het domein van de katten en daar zal hij natuurlijk eerst aan moeten wennen. We hebben een mooie bench voor hem neergezet zodat hij zich heer en meester kan gaan voelen over de schuur. 
Het is allemaal wel even wennen voor de kleine Frère, zonder moeder en zonder zusje. Maar het kleine katje doet het goed. Hij klimt als een aapje door de kooi en we laten hem regelmatig uit. Dat doen we nog even aan een tuigje zodat hij er niet vandoor kan gaan en verdwaalt. Over een poosje zal hij zich volledig de baas kunnen voelen over ons stukje Frankrijk. Tot die tijd laten we hem nog even rustig wennen. Ook zal de nieuwe kat moeten wennen om het terrein te moeten delen met Chef de hond maar dat lukt al wel aardig.
Herrie op “Au Bout du Monde”.....De Franse groene kikker kan goed zingen.....
Sinds kort is de stilte op Camping “Au Bout du Monde” toch even verdwenen. Want wat is het geval ……..? De herrie blijkt uit de vijvers, meertjes en onze eigen bron te komen. In deze maand is het de beurt aan de kikkers om eens even helemaal uit hun bol te gaan en gewoon net zoveel herrie te maken als ze willen. En dat is best veel kan ik u vertellen.
Door deze herrie word je wel iedere keer naar deze waterpoelen getrokken terwijl ik Chef uitlaat. Iedere keer ga je toch even kijken hoeveel kikkers er deze keer weer zoveel geluid kunnen produceren. Maar wanneer je dan voorzichtig naar het water loopt zonder al te veel geluid te maken stopt alle kikker-herrie en zijn ze niet meer te vinden. Ook na wat wachten zijn ze niet meer thuis. Ze gaan pas weer verder met hun muziekles wanneer je weer op gepaste afstand bent. Dit is dan wel een beetje jammer.
Maar na wat proberen en volhouden is het mij toch gelukt om verschillende exemplaren op de foto en zelfs op de video te krijgen. Ondanks dat het best wel veel tijd gekost heeft is het maar een korte film geworden. Toch is het wel leuk om naar te kijken. Kikkers die zich met z'n allen zo uitsloven kom je niet iedere dag tegen.
Hoog bezoek in Les Trois Taillants.....Staatssecretaris komt kijken voor het waterbeheer.....
Wanneer je door Frankrijk rijdt zie je misschien wel vaker van deze bunkerachtige bouwwerken. Het zijn water voorraden voor de drinkwater voorziening in Frankrijk. Omdat wij hier op het hoogste punt van de omgeving zitten geeft het maken van een waterreservoir op het niveau van de weg hetzelfde effect als een watertoren in de lager gelegen delen. Daarom hebben wij meerdere van deze bassins vlak in de buurt.
Het hele punt hier in de departementen Creuse en Allier is dat er behoorlijk veel verschillende waterbedrijven voor het beheer van het drinkwater zorgen. Hier wil de regering verandering in brengen. Door meer samenwerking kunnen we beter met het water omgaan en kunnen we er voor zorgen dat we geen tekort krijgen. Het bestuur is daar elk jaar wel bang voor. Daarom zijn er werkzaamheden begonnen één kilometer bij ons vandaan om een tweede recervoir te maken van 1200 kubeke meter voor de watervoorziening van Boussac en omstreken. Door middel van een ondergrondse leiding van meer dan 30 kilometer komt het water op z'n plek terecht.
Bronvermelding foto's. Privé account Facebook Nicolas Simonet (burgemeester Nouhant) en France Bleu Creuse.
Het feit dat er nu een tiental waterbedrijven gaan samenwerken, om zo het toekomstig water tekort te lijf te gaan, is wel heel bijzonder. Onderdeel van deze samenwerking is de bouw van een nieuw bassin, dat gebouwd wordt in opdracht van al deze verschillende bedrijven. Deze samenwerking is zo bijzonder dat de staatssecretaris van Ecologie (Bérangère Couillard) een kijkje kwam nemen op de bouwplaats. Les Trois Taillants was even het middelpunt van de watervoorziening van de Creuse en de Allier. Dat duurde natuurlijk maar even maar toch was het leuk.
De klok van de kerk.....De klok is weer teruggeplaatst in de klokkentoren.....
Een poosje geleden heeft u het verhaal kunnen lezen over het vernieuwen van de ladder van de klokkentoren van onze kerk in de gemeente Nouhant. Het was een opdracht voor ons “Atelier du Bois”. Een mooie opdracht die in samenspraak met de burgemeester en de gemeenteraad tot stand was gekomen. We hebben ons best erop gedaan en na wat veranderingen van de planningen is de ladder geplaatst.
Nadat het bedrijf de klok uit de toren helemaal gerenoveerd heeft, is het nu weer tijd om de klok terug te hangen op zijn plekje in de toren. Dit werd feestelijk aangepakt. Nicolas Simonet, onze burgemeester, was er natuurlijk bij om de klok weer symbolisch in ontvangst te nemen namens de gemeente. Maar ook waren alle leerlingen van de school aanwezig om deze gebeurtenis mee te maken.
Daarbij is het dan ook het moment om de klok eens van dichtbij te bekijken. Dat kan natuurlijk eigenlijk nooit en daarom was het zeker een bijzonder moment te noemen. De klok ziet er weer perfect uit en zal weer jarenlang zijn geluid over Nouhant uit kunnen strooien. De foto's die u kunt zien zijn van het facebook account van de burgemeester. Die laat met gepaste trots de mooie glimmende gerestaureerde klok zien.
Bronvermelding foto's. Privé account Facebook Nicolas Simonet (burgemeester Nouhant).
Buurman's Beestenboel.....Nog steeds veel jonge beesten.....
De mini pony's bij Pascal staan op klappen. Dat wil zeggen.....er zijn twee pony's die hoog zwanger zijn deze maand. Iedere dag is het weer spannend of er een geboorte is ja of nee. Het duurt allemaal best lang maar de afgelopen week is het eerste veulen geboren.
De geboorte verliep uiteindelijk voorspoedig. Gizzy (van Berghoeve), zoals de moeder heet, heeft een prachtig veulen op de wereld gezet: Nero (de Lascoux), de mannelijke nakomeling in de stamboom. Het is een prachtig gezicht hoe moeder en zoon het samen redden zo in de stal.
Diezelfde dag konden ze naar de grotere stal zodat moeder en kind wat meer konden wennen met de andere pony's en even later kon het stel ook naar buiten en lekker van de warme zon genieten. Pascal moest de boel wel goed in de gaten houden want te lang in de felle zon is natuurlijk niet goed voor de kleine Nero.
Daarnaast gaan we ook regelmatig kijken hoe het gaat met de katten. Inmiddels zijn we eruit dat de rode kat naar ons komt. We moeten dan wel veel gaan knuffelen om de kat aan ons te laten wennen. Dit is natuurlijk heel vervelend om te doen. De kat wordt weer onze nieuwe “Frère”. De oude “Frère” is een paar jaar geleden plotseling verdwenen. Maar dat is eigenlijk niet zo heel bijzonder wanneer je hier altijd buiten leeft als een jagers-kat.
Nu hebben we besloten om de nieuwe kat ook weer zo te noemen. Ze lijken ook sprekend op elkaar dus daar ligt het niet aan. Ik hoop dat de nieuwe het net zo naar zijn zin gaat hebben als de oude “Frère”.
De chihuahua's groeien ook als kool. De stamboek nakomelingen maken het natuurlijk helemaal goed. Dit komt zeker in de eerste plaats door de goede verzorging van moeder chihuahua maar uiteraard ook door Pascal. Er zijn al aardig wat bestellingen binnen voor de nieuwe telgen uit de chihuahua familie. Dit komt zeker ook door het feit dat ze een stamboek hebben en voortkomen uit de officiële lijn.
Even gekeken naar de afgelopen weken.....De moestuin barst open.....
Na een lastige en langzame start vanwege het koude en natte voorjaar gaat de moestuin sinds een week of twee helemaal uit zijn bol. We zijn weer begonnen met het regelmatig water geven. Nu alles ineens goed tot leven komt is dat echt ongelooflijk om te zien. Het geeft je weer energie om weer lekker te keer te gaan in de tuin.
Het voorjaar was koud en nat en dat hebben een aantal jonge plantjes niet goed doorstaan. Maar we hebben weer nieuwe tomatenplanten en die gaan nu als een speer. Maar ook de gewone sla, de nieuwe pluksla, bonen, aubergines en verschillende kruiden doen het inmiddels goed. In het bijzonder de aardbeien. Ik heb wat foto's gemaakt om dit te laten zien.
Wat we dit jaar ook veel gaan eten is veel soorten kool. We hebben veel verschillende soorten in de tuin staan en die groeien inmiddels goed. Dit in combinatie met de potten en de sterilisator komt het inwecken van de groenten helemaal goed. We gaan het lekker ouderwets aanpakken. Maar daar zal ik in de volgende nieuwsbrief wat meer over vertellen.
Rupsen in de tuin.....
Wanneer je in de moestuin bezig bent kijk je altijd met een schuin oog naar alle planten of er geen rupsen in komen. Er moet dan natuurlijk meteen een plan gemaakt worden wat er gedaan moet worden om deze rupsen te doen verdwijnen. We hebben een klein natuurlijk middel gevonden in de vorm van knoflookplanten. In bijna iedere bak in de moestuin hebben we een paar knoflookplanten gezet. Maar toch kwam ik een bijzondere rups tegen.
Om te beginnen is de rups zelf al bijzonder om te zien. Het is een mooie verschijning tussen de groene plantjes in de moestuin. Ik wilde toen natuurlijk ook weten welke rups het was en met de telefoon en Google Lens kwam ik achter de indentiteit. Het bleek de rups van de mooie koninginnenpage vlinder te zijn. Tja......en wat doe je dan.
Ik heb de rups maar buiten de tuin gezet zodat de venkel netjes door kan groeien zonder afgekloven te worden door de rups. Vervolgens kwam ik in de tuin de vlinder zelf ook nog tegen, de prachtige koninginnenpage. Dan kan je toch haast geen hekel meer hebben aan rupsen. In ieder geval niet aan deze.
En daar was de schoorsteenveger dan.....
We weten inmiddels dat alles hier in Frankrijk veel langer duurt dan je van tevoren bedenkt. Daar zijn we al wel aan gewend. En dat was met de schoorsteenveger niet anders natuurlijk. Vorig jaar hadden we na lang zoeken eindelijk een afspraak met een officiele schoorsteenveger. Hij zou ons bellen wanneer hij in de buurt zou zijn. Dat zou waarschijnlijk september worden.
Uiteindelijk belt hij om een afspraak te maken voor in oktober. Tja.......dat is dan juist de tijd dat wij naar Nederland gaan voor de verjaardagen van de kleinkinderen. Dus werd de afspraak verschoven naar december. Maar later werd dat pas januari. Eindelijk was de dag dan aangebroken dat hij zou komen. Maar juist die dag had het flink gesneeuwd en was het voor de schoorsteenveger niet mogelijk om met zijn vrachtwagen bij ons te komen. Hij kwam de heuvel naar ons huis niet op. Dus het ging weer niet door. We gaan weer een nieuwe afspraak maken.
En toen was het dan eindelijk de dag aangebroken dat de afspraak met de schoorsteenveger door kon gaan. Er was geen sneeuw, wij waren gewoon thuis, er was geen regen of wind. Er was helemaal niets dat maar tegen kon werken. De schoorsteenveger heeft perfect zijn werk gedaan en de enorme zuiger die in de vrachtwagen staat heeft al het roet en as weg gezogen. We kregen de complimenten voor het feit dat alles er zo netjes uitzag wat komt door het stoken van goed gedroogd eikenhout.
Familie reünie op “Au Bout du Monde”.....Broer en (schoon)zus op bezoek in Les Trois Taillants.....Na lang wachten is het dan toch voor elkaar gekomen. Mijn broer en zus hadden ooit het plan om ons een keer te komen bezoeken, om te kijken wat wij hier op “Au Bout du Monde” allemaal voor elkaar hebben gekregen. Ondertussen lag dit plan al een tijdje op de plank, maar bij de eerste afspraken gooide de Covid-pandemie flink roet in het eten. Vervolgens was de periode daarna zo hectisch, met het overlijden van onze beide ouders, een ouderlijk huis leegruimen en alle gezinsherinneringen een plekje geven, dat er natuurlijk geen tijd over bleef voor een reisbezoek aan ons plekje in Frankrijk. Maar..........
Eind maart waren we in Nederland omdat we graag een goede traditie wilden starten. Deze traditie houdt in dat we elk jaar een familiedag voor ons hele gezin organiseren, in de buurt van de verjaardagen van onze ouders. De familiedag was ontzettend gezellig, met als bonus een afspraak voor een bezoek van broer en zus en schoonzus aan Les Trois Taillants. En zo gebeurde het dat ze nog geen maand later de reis naar Frankrijk gingen ondernemen.
Natuurlijk hebben ze alles kunnen bekijken.....van gîte tot pipowagen, van huis tot schuur en van camping tot werkplaats. We hadden er prachtig weer bij en we hebben natuurlijk heerlijk op z'n Frans uitgebreid gegeten en gedronken. Eindelijk hadden we eens een paar dagen de tijd om jeugdherinneringen op te halen. Dat was voor ons eigenlijk de eerste keer dat we daar eens voor gingen zitten. Het was geweldig.
We trokken door de omgeving als echte toeristen, waarbij we veel van de echte toeristische plekjes hebben aangedaan. We hebben er allemaal erg van genoten en de dagen zijn uiteraard weer veel te snel voorbij gegaan. Maar met een enorm voldaan gevoel konden de Nederlanders weer huiswaarts gaan. Het was na zo'n hectische tijd erg fijn elkaar zo weer te zien. We hebben ook nog een belofte ingelost. We zouden een oude jeugdfoto van zeker 50 jaar terug opnieuw maken maar dan hier in Frankrijk. Dat is gebeurd. Je ziet haast geen verschil. Haha.
“Atelier du Bois”.....De nieuwe ladder voor de klokkentoren.....Tijdens het schrijven van de vorige nieuwsbrief waren we druk bezig met het plaatsen van de nieuwe ladder voor de klokkentoren van de kerk van onze gemeente Nouhant. Toen beloofde ik u al om het complete verhaal in de volgende nieuwsbrief te vertellen. Ondertussen staat de ladder en is deze officieel opgeleverd aan de gemeente Nouhant. 
Al een behoorlijke tijd geleden heb ik opdracht gekregen voor het maken van de nieuwe ladder voor deze klokkentoren. De foto's van de ladder die klaar ligt in de werkplaats heeft u misschien nog gezien in één van de vorige nieuwsbrieven. Wat nu nog moest gebeuren is het plaatsen van de ladder. Dit neemt natuurlijk toch weer even wat meer tijd in beslag dan je rekent van tevoren. De afspraak met de gemeente was dat ik even zou wachten. Er zou een bedrijf komen om de klok uit de klokkentoren te halen. Wanneer dit zou gebeuren was er ook een kraan aanwezig en zou dus ook mijn ladder naar boven getakeld kunnen worden. In ieder geval.......dat was het plan.
De dag dat de klok uit de toren gehaald zou worden stonden we dus helemaal klaar om de ladder daarna naar boven te takelen. Maar om te beginnen werd er een klein gat gemaakt aan de zijkant van de toren om de klok eruit te halen. De secretaris van de gemeente had bedacht dat de spits van de toren gehaald zou worden om de klok eruit te takelen. Maar de klok werd zeer vakkundig naar buiten gehaald en samen met de burgemeester heb ik staan kijken hoe de klok op een pallet werd gezet.
Voor mijn ladder was geen tijd meer maar het zou ook op deze manier niet kunnen. Mijn ladder zou dan horizontaal de toren in moeten. Daar is hij simpelweg te lang voor. Dus ter plekke werd er een ander plan gemaakt. Ik heb een lat gemaakt op de lengte van mijn nieuwe ladder en daarmee zijn we de bestaande trappen op gelopen om te proberen of alle bochten en schuintes genomen konden worden. En met een beetje geduld en voorzichtigheid gaat het allemaal lukken. Dus mijn ladder gaat weer uit elkaar en de losse onderdelen gaan apart naar de zolder om hem ter plekke in elkaar te zetten.
Rob, die samen met Anita in onze gîte te gast is, wil graag een dagje meehelpen met het plaatsen van de ladder. Samen hebben we toen eerst alle onderdelen de kerk ingedragen. Daarna gingen we naar de zolder om de oude ladder weg te takelen. Dat ging met een kettingtakel erg goed en de onderdelen van de oude ladder konden naar beneden gebracht worden. Dat was meteen een goede test om te kijken of de nieuwe onderdelen goed naar boven konden. Zo was het dus dat de oude en de nieuwe onderdelen naast elkaar in het gangpad van de kerk lagen. Op dat moment kwamen de dames met koffie. Even koffie drinken in de kerkbanken zorgt voor een speciaal moment. Vroeger heb ik in mindere kantines mijn koffie moeten drinken.   Daarna gaan we snel verder met de nieuwe ladder. Alles is verplaatst naar de zolder om daar alle onderdelen weer in elkaar te zetten. Met dezelfde kettingtakel komt de nieuwe ladder op zijn goede plaats. Het ging allemaal verrassend snel en na een paar uurtjes staat alles op z'n plaats. Als laatste nog de leuning op z'n plaats en de klus is geklaard. Het eindresultaat is netjes en we kunnen alle spullen weer in de bus gaan zetten.
Tijdens het werk werden we nog wel even getrakteed op het klokkenspel van de klokken die nog over waren in de klokkentoren. Er hingen er nog drie en die worden gebruikt voor het luiden van de klok op ieder kwartier en heel uur. Maar toen het twaalf uur in de middag was moesten we toch echt de oorbeschermers opzoeken. De klok begon met luiden en was echt niet van plan om daar snel weer mee te stoppen. Maar dat gaf ons wel de mogelijkheid om deze klokken ook eens in actie te filmen. Dat was ook wel een bijzonder moment.
Lente in “Au Bout du Monde”.....Het voorjaar barst in alle hevigheid los, geniet even mee.....De afgelopen maand stond natuurlijk wel volop in het teken van de lente die van start ging. Alles lijkt ineens nieuw leven uit te stralen. Bomen en planten krijgen allemaal nieuwe blaadjes en bloemen. Daar wil ik zo nog even wat van laten zien maar als eerste wil ik toch graag een video laten zien die ik heel toevallig kon maken. De mooiste filmpjes maak je wanneer je dat het minst verwacht. Gelukkig kon ik met mijn telefoon dit vastleggen. Het was een flinke club met reeën die op het gemak aan het grazen waren. En gelukkig hebben we ze daar niet bij gestoord voordat ik dit tafereel goed op de video kon zetten. Kijk zelf maar even op uw gemak. De bloemen die bijna altijd als eerste bloeien zijn de dotterbloemen. Onderin het dal in het bos kan je ze als eerste zien bloeien. Maar dit jaar hebben we er samen met Pascal voor gezorgd dat we ook bij ons eigen meertje deze bloeiende dotterbloemen kunnen zien. Daar word je toch helemaal blij van wanneer dat stralende geel je tegemoet komt na een lange sombere winter.
Ook de gele sleutelbloem is een genot om naar te kijken. Deze bloeit ook overal in de weilanden en langs de kanten van de karresporen. En wanneer je dan in de ochtend tijdens de opkomende zon de berm vol ziet staan kan je niet anders dan op je knieen zakken en foto's maken. Dus dat doe ik dan ook. Op die manier kan ik u ook een beetje mee laten genieten van de Franse lente op “Au Bout du Monde”.
 Een ander spectakel is de wilde hyacinth. Deze start met bloeien wanneer de gele dotterbloemen al volop bloeien. Deze wilde hyacinthen zorgen voor een mooie tegenhanger op de bodem van het bos, ze creëren een vloer vol met paars/blauwe bloemen. Een compleet tapijt wat de kleurexplosie hier in het bos in het dal een extra dimensie geeft. Ook hier heb ik wat beelden van gemaakt. Even gekeken naar de afgelopen weken.....Flink van start met de moestuin.....We waren eind vorige maand een paar dagen in Nedeland. We hadden met mijn neef Leo afgesproken om langs te gaan en weer wat plantjes in te slaan voor onze moestuin. Hij verzorgt veel werk voor een zorgboerderij en daar zouden we het één en ander aanschaffen voor onze Franse moestuin. Het was natuurlijk heel leuk om te zien hoe Leo hier zijn werk doet met de mensen op de zorgboerderij.
We hebben aardig wat in kunnen slaan en we hebben uitgebreid kunnen kijken hoe op de zorgboerderij alles reilt en zeilt. Dat was voor ons heel erg leuk om te zien. Dankjewel Leo voor je hulp. Wij zijn ook weer superblij met de groenteplantjes. Alles is weer netjes getransporteerd naar Frankrijk en we zijn ermee aan de slag gegaan.
Onder grote beslangstelling van de buurvrouwen hebben alle verschillende plantjes weer hun plekje gekregen in de bakken van onze moestuin. Naast alle nieuwe plantjes hebben we ook de hand weten te leggen op 2 nieuwe watervaten. Het zal de komende jaren alleen maar lastiger worden met de watervoorraden dus we hebben een aardig plan gemaakt. In de moestuin komt er in ieder geval een tweede watervat bij. Deze twee hebben we aan elkaar gekoppeld en deze zullen dus voor het water van de moestuin moeten gaan zorgen.
In eerste instantie kunnen de vaten gevuld worden vanuit de waterput aan de rand van de moestuin. Maar wanneer de zomer echt begint is ook die altijd al snel opgedroogd. Dus een nieuw plan moest gemaakt worden. Nog een watervat maar dan op een aanhanger. Dit vat kunnen we dan gaan vullen bij ons eigen meertje langs het koeienpad. Met de quad ervoor kunnen we dan het water naar de moestuin rijden en overpompen in de twee watervaten die daar gebroederlijk staan te wachten. Ons meertje heeft nog nooit droog gestaan tijdens de laatste warme zomers. Dus we gaan er vanuit dat het helemaal goed gaat komen met de watervoorziening dit jaar.
Het kachelhout is weer helemaal aangevuld.....Regeren is vooruitzien. Dat is wat je wel eens hoort. Dat geldt dus ook voor het op peil houden van de voorraad kachelhout. We hebben weer een flinke hoeveelheid besteld en geleverd gekregen. Onze vaste leverancier, die nu al voor het vijfde jaar hout komt leveren, heeft weer zijn best gedaan om een mooie partij te kunnen leveren. Het hout komt uit een bos dat nog geen drie kilometer bij ons vandaan is en het transport is dus ook niet al te ingewikkeld. Gelukkig maar want we hadden 24 stere besteld. Dat zijn drie van deze mega aanhangers vol. Er moet dus drie keer gereden worden met de tractor en drie keer wordt de aanhanger leeggestort met het kachelhout.
Omdat dit verse hout net gekapt is moet het nog minimaal twee jaar drogen voor wij er iets mee kunnen gaan doen. Dus het gestorte hout moet netjes opgestapeld worden en over twee jaar kan het gekort en gekloofd worden. Dan wordt het netjes opgestapeld onder het afdak voor het hout dat bedoeld is om direct in de kachel gestookt te worden. Maar zo zie je......dat vooruitzien is toch wel van belang.
 Buurman's Beestenboel.....Ook bij Pascal is het volop lente.....Ook bij de beestenboel van Pascal is het op en top lente. Om te beginnen is er een prachtig veulen geboren, de mini Shetland pony's hebben er een kleine bij. Nu zijn die pony's al niet groot, dus de nieuwe telg is zeker ook niet erg groot, maar wel heel mooi. Een prachtig veulen met een wollige beige vacht. De kleine blijft natuurlijk nog heel dicht in de buurt van moeder. Maar het kijkt al wel lekker eigenwijs de wereld in.
Ook bij de Vlaamse reus is het een enorme drukte. Er zijn zoveel kleintjes dat het hok haast te klein wordt voor zulke grote gezinnen. Maar het meest trots is Pascal toch wel op zijn hondjes. Er zijn inmiddels twee Chihuahua's bevallen. Allebei hebben ze een prachtig nestje met meerdere nieuwelingen. Pascal heeft nu een aantal nakomelingen met en zonder stamboom. Voor elk wat wils kunnen we dus wel zeggen. Maar de beide moeders doen het fantastisch en zorgen perfect voor de kleintjes. 
 Ook de eieren van de Toulouse ganzen zijn uitgekomen. De kuikens zijn al behoorlijk groot geworden. Ze lopen er erg statig bij, zoals dat hoort bij een beetje gans. Maar wie goed oplet ziet wel dat de ganzepootjes mooi zacht kunnen lopen over het zaagsel afkomstig van “Atelier du Bois”.
Het vervoer van de oude “Cabane”..... Op de vrachtwagen naar Frankrijk..... De laatste maanden zijn we veel bezig geweest met de pipowagen “Cabane”. Ik ben zelf weer flink bezig geweest met de oude werktekeningen om de bouwplaat te maken die weer de basis ging vormen voor de knutselwedstrijd die de gemoederen flink heeft bezig gehouden onder onze volgers, onder andere via de nieuwsbrief. Na het bekend worden van de winnaar werd het weer iets rustiger rondom de “Cabane”. Maar dan begint er toch weer iets te broeien. Want hoe is het nu ook al weer zo ver gekomen dat de pipowagen bij ons in Frankrijk is gekomen? Dat is toch wel een verhaal apart.
Toen een vriend van ons op zoek ging naar een goede schaftkeet kregen we al snel een telefoontje. “Ik heb een wagen voor jullie. Hij hangt nu nog in de takel boven de contaier. Als je hem wilt zetten we hem weer netjes op de grond, maar dan moet hij wel vandaag of morgen weggehaald.” We werden toen dus binnen tien seconden tijd eigenaar van een oude schaftkeet. Een dag later werd hij vanuit Maasland via de veerpont met een tractor bij ons gebracht in Rozenburg. En toen moesten er nog plannen gemaakt worden om hem in Frankrijk te krijgen.
Ook daar kwam weer een oplossing voor. Uit de vriendenkring kwam er een voorstel van een vrachtwagenchaffeur. Die wilde wel een vracht rijden naar Frankrijk, tijdens zijn eigen vakantiedagen. Hij mocht daarvoor wel de vrachtwagen van de baas gebruiken. Alles was daarvoor geregeld. Dus in een weekend werd de oplegger van de vrachtwagen volgeladen. Dat werd uiteindelijk heel veel werk, want we hebben we gelijk zo veel mogelijk extra spullen op de vrachtwagen geprobeerd te krijgen. Er ging een vouwwagen, een kleine bouwkeet, heel veel houten balken en wat pakken met tegels op de vrachtwagen er bij. Vervolgens werd ook de pipowagen volgepropt met huisraad en wat er allemaal nog meer bij paste. Op een maandagochtend ging het transport van start en wij volgden met de gewone wagen een dagje later. We kwamen bijna tegelijkertijd aan in Frankrijk. Met de hulp van boer Boudeau en zijn zoon werd met de tractor de wagen van de vrachtwagen gehaald. Alles werd zo snel mogelijk van de oplegger gehaald want die moest die middag weer snel een begin maken aan de terugreis naar Nederland. Maar het resultaat mocht er zijn, de oude schaftkeet was gearriveerd op “Au Bout du Monde”. Hier heeft hij eerst nog in zijn oude gedaante een poos dienst gedaan als kampeerwagen voor de hulptroepen uit Nederland. Later is de houten opbouw eraf gehaald en hebben we op het stalen onderstel een nieuwe pipowagen gebouwd.
Buurmans “Beestenboel”..... De beestenboel van Pascal..... Er gebeurt weer veel op de boerderij van buurman Pascal. Er is behoorlijk wat uitbreiding bij de geiten. In eerste instantie is daar een mooi grijs geitje geboren. Die is inmiddels ook al weer behoorlijk gegroeid, maar ondertussen zijn er nog meer nieuwe geitjes geboren. Die nieuwe geitjes zijn zo klein dat je ze goed moet zoeken in het hok van de moedergeit. Wanneer deze geitjes bij elkaar liggen is het pikzwarte geitje bijna niet te zien op de foto. Maar de grijze met het eigenwijze kleine koppie is beter te ontcijferen op de foto's. U kunt even genieten van de video van deze mooie kleine grijze kleine geit. Het blijft altijd een geweldig gezicht hoe al die kleine dieren heen en weer blijven lopen rondom de moeder en toch op hun eigen manier de grote nieuwe wereld willen ontdekken.
Waar de voortplanting ook altijd maar door blijft gaan is in de hokken van de cavia's. Hier blijven maar nestjes gemaakt worden. Maar het is dan ook wel een heel leuk gezicht om deze kleine propjes te zien scharrelen door de hokken. Ze huppelen zo snel achter moeder aan en eten meteen hetzelfde eten als moeder en voor je het weet zijn ze ook net zo groot als vader en moeder. Maar gelukkig hebben we de foto's nog en kunnen we nog even genieten van de kleine cavia's wanneer ze net een paar dagen oud zijn.
Ook de konijnen hebben hun best gedaan en hebben een klein nestje met jongen. Hier was nog niet zo heel veel van te zien en ik denk dat we de volgende nieuwsbrief iets meer kunnen laten zien van de jonge konijnen. We moeten even wat betere foto's maken. Maar ik heb deze foto's wel even kunnen maken en die kan ik even laten zien.
“Atelier du Bois”..... Een modern strak bureaumeubel..... Van een hele andere orde is dit bureaumeubel, bedoeld voor in een kleine kamer die alleen bedoeld is als kantoor. Het meubel is dan ook helemaal op maat gemaakt voor het kamertje zelf, van de vloer tot het plafond en van wand naar wand. Om precies te zijn van wand naar vensterbank. Ook dit meubel is dan leuk om te maken omdat het zo ontworpen moet worden zodat het ter plekke makkelijk in elkaar gezet kan worden terwijl je eigenlijk niet voldoende ruimte hebt om jezelf om te draaien. Ook dat is weer een uitdaging.
Ik bedacht daarom een vaste achterwand die zelfstandig aan de muur wordt gekoppeld. En vervolgens kunnen alle kastonderdelen stuk voor stuk gemonteerd worden en dan direct vastgezet worden aan deze constructiewand. Dit is dan ook de reden dat het monteren bovenaan begint. Anders zou je geen plek meer hebben om je ladder neer te zetten. Het is even iets langer nadenken maar uiteindelijk komt alles netjes op zijn plekje.
De afwerking van alle spaanplaat panelen gebeurt met een massieve lat aan de voorkant. Dit geeft de kast dan een mooi lijnenspel. Ook worden dan in een redelijk symmetrische verdeling een aantal vakken dicht gemaakt met deurtjes. Dit zijn deurtjes van MDF die later nog geschilderd gaan worden. De lijsten blijven blank gelakt om het geheel een beetje rust te geven. Wanneer het volstaat met boeken en mappen is er al een veelheid aan kleur aanwezig.
Als laatste volgt dan nog een groot en ruim werkblad. Het is nu zelfs mogelijk om met twee mensen aan dit blad te werken. Dus ook een kleine kamer kan zo ingedeeld worden dat je met weinig ruimte heel veel kan doen. Dat laat dit meubel wel zien. Wilt u ook eens kijken of "Atelier du Bois" een mooie oplossing voor uw interieur heeft neem dan gerust eens contact op. Wij ontwerpen graag de mooiste oplossingen.  Pasen in Frankrijk..... Waar komt het eierenzoeken nu vandaan..... Het Paasfeest (in het frans Pâques) wordt in Frankrijk op dezelfde manier gevierd als in Nederland. Een feest met familie en gezellig met elkaar eten. Veel verkeer op de weg van families die elkaar gaan bezoeken en samen het paasfeest gaan vieren.  Maar waarom gaan we nu toch eieren zoeken op paasochtend? Want eieren en het Paasfeest zijn wel onlosmakelijk met elkaar verbonden. De eieren zijn natuurlijk bij uitstek het symbool van de vruchtbaarheid en het begin van nieuw leven. En het is natuurlijk al tijden lang zo dat er met Pasen heel veel eieren beschikbaar zijn.  Van oudsher werd er voor het Paasfeest een periode van vasten aangehouden. Dus een periode van weinig eten en dus ook geen eieren. Hierdoor kwam het dat er in de boerengezinnen een overschot ontstond aan eieren. Want juist in deze periode beginnen de kippen weer volop eieren te leggen.  Om de eieren die niet gegeten werden te kunnen bewaren werden ze gekookt. En om ze dan dus te kunnen onderscheiden van de verse eieren werden de gekookte eieren gemerkt. Meestal waren er zoveel dat deze eieren verkocht moesten worden. En wie dan de mooiste merktekens op de eieren had staan verkocht de meeste. De rijken vonden het dan leuk om hun tafel te versieren met deze gemerkte en dus mooi versierde eieren. Zo is de traditie ontstaan van het eieren schilderen.  Nu wil wel het geval dat er in Frankrijk een andere manier is bedacht om de eieren verstopt te krijgen en dat de kinderen dus deze eieren moeten gaan zoeken. In Nederland is de paashaas dé persoon die daar zorg voor draagt, in Frankrijk is dat anders.  In de periode voor Paaszondag is er een stilte periode waarin de kerkklokken niet luiden. Het verhaal gaat dan dat deze klokken allemaal naar Rome vliegen om de paus te bezoeken. In Rome worden ze allemaal volgestopt met eieren en op hun vlucht terug naar de kerken verliezen ze er altijd wel een paar. Deze komen dan overal terecht en moeten dan opgezocht worden. Dus wanneer de kerkklokken dan gaan luiden op paasochtend en ze dus weer terug zijn van hun reis is dat het teken dat er hier en daar eieren moeten liggen. Daarom liggen er in de winkels ook veel kerkklokken van chocolade die gevuld zijn met chocolade eieren.  Wij wensen iedereen vanuit Frankrijk een mooi Paasfeest. Eieren zoeken is natuurlijk een mooie bezigheid. Of de paashaas deze nu heeft verstopt of de kerkklokken deze eieren dan verloren heeft.....het maakt niet uit. Het zoeken is altijd leuk. Keken op de afgelopen weken..... De reeën zijn in grote getale aanwezig.....Met de wandelingen samen met Chef de hond komen we deze winter heel veel groepjes reeën tegen. Wanneer je ze ziet ga je de groepjes zelfs al herkennen. Je herkent degene die de leiding heeft en diegene die altijd een beetje achteraan lopen. Het is heel grappig om te zien dat ze steeds minder bang worden wanneer we aan komen lopen. Ze hebben ook wel door dat Chef vastzit aan de lijn en dus geen gevaar kan vormen. Chef wordt natuurlijk wel helemaal zenuwachtig wanneer we in de buurt komen van de reeën. En je merkt dan ook dat de reeën eigenlijk ook een beetje plagerig Chef gaan uitdagen. Je hoort ze ook haast tegen elkaar zeggen: “Kom maar hoor, je kan me lekker toch niet pakken”. Wel een beetje frustrerend voor Chef maar wel een heel mooi gezicht. En op een ochtend was ik dus ook nog in de gelegenheid om dit filmpje te maken. Zelfs met de telefoon kon ik zo dichtbij komen dat het allemaal goed te zien is. En ik moet wel zeggen.......wanneer je dag zo begint kan er toch niet veel meer fout gaan....toch? De uitslag van de “Cabane-bouwplaat”..... En de “douze points” gaan naar..... Het heeft de gemoederen aardig bezig gehouden vanaf de kerst tot nu. De bouwplaat wedstrijd van de “Cabane” is door meerdere mensen gemaakt. En we kwamen erachter dat wanneer mensen geraakt waren door het knutsel-virus het ook wel goed raak was. Er is zo ongelooflijk fantastisch geknipt, geplakt, gekleurd en extra bij geknutseld. Uiteindelijk zijn er 8 prachtige inzendingen gekomen, de een nog mooier dan de ander. En dat het een hele klus is geworden om te kiezen wie er nu de prijs krijgt voor zijn uren knutsel-werk dat is wel duidelijk wanneer u een blik kan werpen op de inzendingen.
We gaan u eerst eens wat inzendingen laten zien. Het is echt geweldig om te zien hoe iedereen de “Cabane” heeft aangepakt en er zijn eigen draai aan gegeven heeft. Er is van alles bijgemaakt of ingemaakt. Een complete opstelling met achtergrond en dan soms ook nog aangevuld met allerlei spulletjes die heel leuk zijn tijdens een vakantie in de “Cabane”. Het is een prachtig gezicht hoe iedereen zijn energie en persoonlijkheid heeft gestoken in deze bouwplaat.
Ik denk dat u als lezer van de nieuwsbrief er net zo stil van wordt als wij toen we ze voor het eerst zagen. En wat ons ook nog ter oren is gekomen via de deelnemers.....het is gewoon leuk om weer eens ouderwets te knutselen met een bouwplaat. En dat is nou precies wat ons idee was met deze wedstrijd. Niet alleen maar op de bank met de tablet of telefoon maar aan de tafel met schaar, lijm en papier. Nu was het idee wel een stuk sneller geboren dan de tekeningen en de bouwplaat. Ook dat was een behoorlijke klus maar nu we het resultaat van de wedstrijd zien ben ik heel blij met de wedstrijd. 
Maar vanaf het moment dat de resultaten van de wedstrijd langzaamaan binnen kwamen via de website werd het ons wel duidelijk dat de beoordeling wel heel moeilijk zou worden. De ene is mooi maar de andere ook en de volgende ook. Hoe gaan we dit beoordelen? We hebben hier een oplossing voor gevonden door een uitgebreide jury samen te stellen. Als eerste hebben we Pascal uitgenodigd. De buurman van de “Beestenboel” heeft in zijn leven veel jury-werk gedaan en is dus de juiste persoon voor deze klus. Daarnaast is er een koppel dat aanwezig is in onze gîte maar dat ook al eens in de “Cabane” heeft verbleven. Daarbij komen wij ook als leden van de jury. In totaal zijn er dan twee Belgen, één Hongaarse en twee Nederlanders. We kunnen dus wel spreken van een internationaal gezelschap.
Alle inzendingen worden op verschillende punten beoordeeld en daarmee worden per jurylid punten gegeven. Op deze manier is er dan toch een winnaar uit de bus gekomen. Zelfs na jurering was het uiteindelijke verschil erg klein, maar er is een winnaar. En de overwinning van de wedstrijd en daarmee ook de prijs (een verblijf in de “Cabane”) gaat naar Aveline van der Knaap.
 Maar nu we alle inzendingen goed bekeken hebben is er voor alle moeite die iedereen in de bouw van de mini-cabane heeft gestoken een mooi verrassing. Iedereen die meegedaan heeft krijgt een waardebon voor een workshop in atelier van “Au Bout du Monde”. Het knutselen gaan we dus even voortzetten in de werkplaats. We willen natuurlijk iedereen die de moeite genomen heeft om een prachtige mini-cabane te in elkaar te knutselen heel erg bedanken en ik hoop dat iedereen er net zoveel plezier aan beleefd heeft als wij. Misschien wel tot de volgende knutsel-wedstrijd. 
 Buurmans “Beestenboel"..... De beestenboel van Pascal..... In de vorige nieuwsbrief heeft u kennis kunnen maken met Pascal, onze buurman van een dorp verderop. Het is daar een drukte van jewelste met de verschillende dieren die bij Pascal wonen. En wanneer we daar komen kunnen we meteen al het nieuws uit de omgeving weer even horen. Altijd handig om het nieuwblad van het Noord-oosten van de Creuse bij de hand te hebben.
 De veestapel van Pascal is wel erg uitgebreid deze tijd. Er worden veel dieren geboren en we kunnen het natuurlijk niet laten om er een aantal de revue te laten passeren. Laten we beginnen met de koe. Na een spannende tijd van wachten op de bevalling is er een mooi kalf geboren, genaamd “Ugette”......Moeder en kalf maken het goed en staan in de stal bij Aureliën, die woont een paar huis verderop aan de weg.
En dan zijn daar de kippen. Het hele jaar staat bij Pascal de broedmachine al aan. Wanneer we bij Pascal zijn houden we natuurlijk goed in de gaten wat de vorderingen zijn. En op het moment dat dan de eieren ineens uitkomen gaat de groei van de kuikens zo hard dat je het bijna niet bij kunt houden. We hebben nu voor deze nieuwsbrief een aantal foto's en video's om te laten zien. We gaan even snel van ei naar kuiken onder de rode lamp, vervolgens zonder de rode lamp en als laatste meteen door naar kleine kip.
“Atelier du Bois”..... Een ouderwetse kloostertafel..... In het atelier was het de afgelopen tijd ook wel druk. Een kleine greep uit de werkzaamheden.... Allereerst heb ik een kloostertafel gemaakt op de ouderwetse manier. Deze tafel heb ik vroeger veel gemaakt toen ik net begon als meubelmaker. Het was dus leuk om zo'n tafel nog weer eens te fabriceren met de originele open pen en gat verbinding met een wig om de boel in elkaar te houden. Het tafelblad moest er dan ook robust en ouderwets uitzien zoals dat wel een beetje hoort bij zo'n model tafel.
Het geheel is dan weer gemaakt van Douglas grenen en met een blanke meubellak afgewerkt. En toen de tafel afgeleverd werd kwam alles weer samen. Een mooie stoere grijze klepbank en dan de knalrode muur erachter. Het is een mooi geheel geworden zo.
Keek op de week/maand..... De blauwe kiekedief van dichtbij..... De laatste tijd hebben we vaak bezoek van een grote roofvogel. Nu is dat niet zo heel bijzonder want er vliegen er veel rondom “Au Bout du Monde”, maar deze vogel heeft wel iets speciaals. Hij komt namelijk steeds dichter bij ons huis.......en dat is toch wel iets dat niet zo vaak voorkomt. Het zal ook wel te maken hebben met de vele koude vriesdagen van de afgelopen periode. Er is niet al te veel voedsel te vinden in de open weilanden en dan zal hij zijn voedsel vaker bij de bewoonde wereld moeten zoeken.  Maar dat geeft ons dan weer de gelegenheid om de vogel wat beter te kunnen bekijken. En dat is op een middag wel heel erg goed gelukt. Deze roofvogel landde namelijk op het puntje van de goot van de kelder. Toen konden wij vanuit het raam vanuit de eetkamer de vogel echt goed besturderen, fotograferen en filmen. We hebben nu dus ook eens even de tijd genomen om te kijken wat het nu precies is. En wat blijkt.....deze bruine vogel is een “blauwe kiekedief”. Het kwam mij een beetje onlogisch over maar wanneer we in ons Franse vogelboek kijken is het vrouwtje dus blauw maar het mannetje van de blauwe kiekedief is dus bruin. De beschrijving vanuit ons Franse vogelboek: Het is één van de mooiste roofvogels. Hij komt wel in heel Europa voor maar in de herfst vliegen ze naar zuidelijke oorden om te overwinteren in het gebied rondom de Middellandse Zee. En dat is een behoorlijk uitgebreid gebied. Het mannetje van de blauwe kiekendief is de bruine kiekendief en leeft in open gebieden. Wanneer hij in het voorjaar terugkeert naar zijn oorspronkelijke leefgebied wordt er een dame uitgezocht en in april een nest gebouwd. Dit nest wordt op de grond gemaakt van twijgen, gras en rietstengels.  Het vrouwtje legt 3 tot 5 eieren, maar in een enkel geval tot 8 eieren, en broedt ze in 29 of 30 dagen alleen uit. Het mannetje brengt haar gedurende deze tijd haar eten en zal haar ook het eten van de jongen brengen. Na 35 tot 42 dagen beginnen de kleine kiekendieven te vliegen. Hun voedsel bestaat voornamelijk uit veldmuizen en andere kleine knaagdieren, in zeldzame gevallen ook uit een konijn of vogels tot een grootte van een fazant. Ze vangen alleen vogels in tijden van schaarste. Ze grijpen meestal hun prooi op de grond. De blauwe/bruine kiekendief krijgen een hoogte van ongeveer 47 cm en een spanwijdte van net iets meer dan een meter. |
AuteurBram en Annette Vroon eigenaren van Camping "Au Bout du Monde" voor een heerlijke rustige vakantie midden in de rust van de natuur en het authentieke Franse leven. 
Archieven
December 2023
Categorieën |
RSS-feed