"Paleopolis".....Het mysterie van de vermiste reuzen.....
Na het uitsterven van de dinosauriërs zijn er 66 miljoen jaar lang andere dieren geweest die de zeeën en het land bewoonden. Ook zij konden weer op hun beurt als reuzen gezien worden. Ook deze dieren zijn uiteindelijk weer verdwenen en ook hier zijn nog vele puzzels voor de wetenschap die gelegd moeten worden. Er was bijvoorbeeld een slang van twaalf meter lang. Ook bestonden er een Megalodon, een gigantische haai, een enorme neushoorn van wel 20 ton en een luiaard die wel zo groot was als een olifant.
Waarom zijn ze verdwenen? Hoe leefden ze? Hoe zagen ze eruit? Laat je tijdens je bezoek aan het Paleopolis onderdompelen in een speciaal voor deze tentoonstelling ontworpen virtual reality-reis door de tijd en kom dan heel dicht bij deze kolossen. Gemodelleerd in 3D, in een echte 360 ° show, zul je verrast worden door hun enorme afmetingen en hun kracht.
300 fossielen worden gepresenteerd in de permanente tentoonstelling "de fascinerende geschiedenis van het leven op aarde, 4 miljard jaar evolutie", die zich ontvouwt over meer dan 600 m2. Het is een echte reis door de tijd, die begint zodra het leven op aarde verschijnt.
We ontmoeten de enge T-rex, de gigantische libel Méganeura of de indrukwekkende Dunkleoteus, een 5 meter lange gepantserde vis. Dankzij vier magische panelen, die draaien, is het zelfs mogelijk om de exemplaren "in levende lijve" te ontdekken.
Voor de echte nieuwsgierigen biedt het interactieve bezoek toegang tot een groot aantal wetenswaardigheden over flora en fauna: een leuke manier om u te helpen dinosaurussen en andere soorten te ontdekken die nu verdwenen zijn. Het park is speciaal ingericht voor kinderen van 5 tot 15 jaar. Er zijn een aantal workshops om het leven van die tijd te ervaren en je een echte “paleontoloog” te laten voelen. Kinderen kunnen zelf meedoen met een opgraving, hun vondsten identificeren, maar er kunnen ook gipsfossielen gemaakt worden van klauwen of tanden van dinosaurussen of mastodonten.
De geschiedenis van ons huis.....De herfst van 2012.....
Deze keer gaan we terug in de tijd naar de herfst van 2012. Een weekje samen in Les Trois Taillants. Samen doen we toch nog aardig wat klussen ondanks dat het weer wel knap tegen zit. Maar het is wel een mooie manier om alvast te wennen aan de tijd dat we hier continue samen zullen wonen. En ondanks alle klussen die we doen hebben we het ook nog druk om langs alle vrienden en bekenden te gaan. We hebben het er maar druk mee.
Dit verhaal over onze herfstvakantie in Les Trois Taillants is zeker wel bijzonder te noemen. Het hele verhaal is namelijk door Annette geschreven en dat gebeurt eigenlijk nooit. En de tijd heeft geleerd dat het eigenlijk ook niet meer een tweede keer zal gebeuren. Dat maakt het dus een unicum. Normaal schrijft Bram de verhalen maar die had het tijdens deze vakantie heel erg druk met het maken van het jaarboek van 2012. Hier komen we in een latere nieuwsbrief weer op terug.
Wanneer we aankomen en de herfstvakantie van start kan gaan, melden de eerste klussen zich meteen. We gaan een nieuw platenrek maken en dat heeft tot gevolg dat we de boel ook meteen moeten gaan opruimen. Dus de handen worden uit de mouwen gestoken.
Nadat we de vorige keer een begin hadden gemaakt met het stucwerk van de buitenkant van het huis moeten we natuurlijk wel doorgaan met deze mooie afwerking. We hebben nog wat zakken liggen die natuurlijk niet de hele winter in de schuur kunnen blijven liggen. Maar niet alleen de “enduit” wordt aangemaakt, Annette maakt ook de cement mortel aan om ander werk te gaan doen.
Daarnaast hebben we ook nog wat zakken beton liggen die we niet willen laten verpieteren in de winter in de natte schuur dus daar gaan we ook een bestemming voor zoeken. De nieuwe schuurdeuren hebben nog geen dorpel en daar gaan we dus wat aan doen.
En om de vakantie op een mooie manier af te sluiten hebben we besloten over te gaan tot de koop van een zitmaaier. Een vriend van ons weet een mooie tweedehands te koop. Ondanks het slechte weer zijn we toch heel erg blij met de nieuwe aanwinst. Het volgende jaar zal het grasmaaien een stuk makkelijker gaan.
Keek op de week.....Een nieuwe "Confinement" (lockdown) of niet.....
In Nederland maken ze zich druk over de avondklok. Een avondklok van 21.00 uur tot 4.30 uur. Hier in Frankrijk hebben we al een behoorlijk poosje een avondklok, die is zelfs van 18.00 uur tot 6.00 uur. Het is voor ons ook totaal niet moeilijk om ons hier aan te houden want het is rond die tijd toch donker en als het donker is, is het hier dus echt aarde donker. En dat is zeker niet de tijd om nog even naar buiten te gaan. Het is dan meer de tijd om de kachel nog even goed op te stoken en na het eten nog even met de benen op tafel wat TV te kijken.
Maar de besmettingscijfers willen maar niet naar beneden en we waren dus met z’n allen wel bang dat er weer een verdere aanscherping van de regels zou komen. De afgelopen week waren er dan ook veel speculaties over een derde “confinement” (lockdown) die eraan zit te komen. Maar ondanks alle vergaderingen en adviezen van de ministers en premier en de adviezen van de wetenschappelijke raad heeft president Macron toch een eigen plan getrokken.
Omdat president Macron de economie niet weer helemaal stil wil leggen en ook niet de scholen opnieuw wilt sluiten gaan wel de grenzen van Frankrijk min of meer helemaal dicht. En er wordt nog een maatregel genomen. De grotere shopping-malls die geen voedingsmiddelen verkopen, worden gesloten. Door de grote toestroom van veel verschillende mensen wordt dit gezien als een grote besmettingshaard.
"Au Bout du Monde" en "Atelier du Bois" online.....Wat doen we op het internet.....
Camping “Au Bout du Monde” is natuurlijk behoorlijk actief op internet. Dat kan tegenwoordig ook niet anders. Iedereen struint voor zijn vakantie het internet af. Dus een mooie website is dan onmisbaar. Dus vanaf 2017 is de website van “Au Bout du Monde” al weer in de lucht. En ook de naam is geregistreerd, zowel op het internet als bij de Franse toeristenwereld. Het begin was natuurlijk nog heel voorzichtig. We presenteerden ons vanaf toen ook wel op Facebook en dat ging van start met het plaatsen van de “Foto van de dag”. Dit werd het dagboek van ons doen en laten hier op ons Franse plekje.
De website werd steeds uitgebreider, met meer informatie over de camping en de omgeving, maar ook met nieuwe accommodaties. De pipowagens deden hun intrede. Ook het kampeerterrein werd een officiële camping en dat moest natuurlijk ook via het internet bekend gemaakt worden. Omdat alles zich uitbreidde hebben we toen ook onze social-media uitgebreid. Instagram deed zijn intrede bij “Au Bout du Monde”. Hier plaatsen we nu iedere ochtend een mooie natuurfoto vanuit de directe omgeving van de camping. De foto maak ik dan wanneer ik de ochtendwandeling met Chef onze hond maak.
Vanwege de wereldwijde pandemie hebben we begin vorig jaar een beslissing moeten nemen om meer reclame te maken voor de werkplaats en de camping specifiek voor de Franse markt. En sinds die tijd hebben we onze eerste Franse gasten mogen verwelkomen in de gîte. Maar ook voor het komende zomerseizoen wordt de gîte weer bezet door echte Franse gasten. En verder is de gîte al behoorlijk bezet voor het seizoen. Wanneer u nog een reservering wilt doen is het nog even goed zoeken voor een plekje. Ook via de social-media krijgen we steeds meer Franse volgers en daarom doe ik sinds een half jaar alle teksten in twee talen weergeven.
Vervolgens is ook de website van de werkplaats “Atelier du Bois” onder handen genomen. Sinds vorig jaar maken we ook behoorlijk wat reclame voor de werkplaats en de hoeveelheid opdrachten neemt gestaag toe. Maar ook de bezoekers op de site neemt behoorlijk toe. Dan is dit natuurlijk wel hét moment om de site weer onder handen te nemen. Ik ben er weer druk mee bezig en de website van de werkplaats wordt een mooi fotoboek van alle opdrachten en workshops. Dus over een poosje kunnen we weer een mooie vernieuwde website laten zien.
En dan is er natuurlijk de nieuwsbrief die we nu al meer dan een jaar verzorgen. Dit is het vervolg geworden van de “Foto van de dag”. Maar in de nieuwsbrief kunnen we natuurlijk veel meer informatie kwijt dan in die ene “Foto van de dag”. En inmiddels hebben we voor de nieuwsbrief ook al heel wat volgers. Dus we kunnen wel zeggen dat heel veel mensen ons via internet kunnen vinden en ook gevonden hebben. En het leukste daarvan is natuurlijk dat er al heel veel mensen daadwerkelijk hier in Frankrijk hier bij ons zijn geweest. En laten we hopen dat er nog veel mogen volgen.
1 Reactie
Workshop houtbewerken.....Wat gaan we maken.....?Wat is er leuker dan tijdens je vakantie op “Au Bout du Monde” een workshop houtbewerken te doen? Een kennismaking met het verwerken van een ruwe plank tot een prachtig eindresultaat. En wat dan één van de mogelijkheden is…….een “muziek versterker”. Wat is het en hoe gaan we het maken  De “muziek versterker” is een houten megafoon waar je jouw mobiele telefoon in kunt zetten en daarmee de muziek die je telefoon afspeelt kan versterken door de toetervorm van de houten megafoon. Het is dan natuurlijk een mooie combinatie van moderne techniek met een mooi ouderwets ambacht van het bewerken van hout. Vanaf het moment dat jij een muziek versterker hebt gemaakt kan je nog meer genieten van de muziek vanaf je telefoon. 
Wat gaan we dan doen en hoe gaan we de “muziek versterker” maken? Tijdens de workshop van één dagdeel ga je kennismaken met bewerken van hout vanaf het begin. We maken van een plank ruw hout uiteindelijk een mooi glad en netjes afgewerkt eindresultaat. Je maakt kennis met verschillende machines om het hout te bewerken. Daarbij ga je die machines ook zelf bedienen en gebruiken. Alles gaat natuurlijk wel onder professionele begeleiding. Het op dikte schaven op de vandiktebank, het ruw zagen van het hout op de lintzaag, het maken van een lijmverbinding met lijmtangen, het boren van een sleuf met een langgat-boormachine.  Ook voor het afwerken worden de machines in de werkplaats van “Atelier du Bois” gebruikt. De vertikale bandschuurmachine is van groot belang om de buitenkant netjes af te werken en daarna gebruiken we de bovenfrees voor de “finishing-touch”. Uiteindelijk kan het werkstuk afgewerkt worden met natuurlijke lijnolie. We hebben dan alleen maar natuurlijke materialen gebruikt en veel ambachtelijke werkzaamheden zelf gedaan. Dat maakt de workshop op “Au Bout du Monde” tot een belevenis en uiteindelijk heb je een zelfgemaakte muziekversterker waar je nog jaren plezier van kan hebben.
Dit is één van de mogelijkheden om een workshop te doen in de werkplaats van “Atelier du Bois”. Volgende keer laten we zien dat je ook een complete schrijftafel kan maken onder onze vakkundige begeleiding. Er is altijd een mogelijkheid om de werkstukken naar je eigen inzicht te maken. Laat het maar weten……  Onze gasten aan het woord.....Vincent en Nina.....Afgelopen zomer kregen we ineens een berichtje van Vincent: “Is er nog plaats op de camping voor een camper voor een paar dagen?”. Maar natuurlijk……voor Vincent is er altijd een plekje. Hij was samen met zijn vriendin Nina op doorreis in Frankrijk en wilde een paar dagen bij ons verblijven. Dat vonden wij natuurlijk erg leuk. En wanneer u ons misschien al een poosje volgt kan het zijn dat de naam Vincent u wel iets zegt. Dat kan kloppen. In de vrienden-club van onze zoon Jos was hij altijd aanwezig wanneer deze club weer een poosje kwam helpen klussen tijdens onze vakanties hier in Les Trois Taillants.
Vincent heeft hier al menige werkvakantie doorgebracht in een tent of vouwwagen. Het was altijd gezellig wanneer hij hier was en hij heeft hier ook al aardig wat werk liggen dat van zijn hand is. Ik hoef maar een paar dingen te noemen en Vincent was erbij. Beton storten voor de nieuwe muur van de schuur en het opmetselen ervan maar ook het transporteren van het beton toen we de rand bovenop de muur van het huis moesten maken. Dat was allemaal veel werk. Ook stond Vincent vooraan om de toen nog nieuwe vuurplaats te maken. Dat is nu nog steeds “de” plek om in de avond een wijntje te drinken met de zonsondergang. 
En nu, een aantal jaren later, komt hij nog weer eens kijken hoe het hier allemaal draait. Hij is verbaasd dat er nog zoveel werk verzet is nadat hij voor het laatst bij ons was. Veel dingen weet hij nog wel op te noemen waarbij hij geholpen heeft en vooral de gezelligheid in de avonden rondom het kampvuur is hij niet vergeten. Dan is het natuurlijk heel leuk om hem weer te zien en daarbij zijn vriendin Nina te mogen verwelkomen. Ze zijn hier een aantal dagen geweest en beide hebben een recensie achtergelaten in ons gastenboek en die mogen we gebruiken om te publiceren. Dank jullie wel Vincent en Nina voor het “hier zijn” en voor jullie verhalen.
24 - 28 juli 2020 Lieve Bram de en Annette, Wat een paradijs hebben jullie hier gemaakt. Ik heb zo genoten van de prachtige omgeving, de rust en de liefde die deze plek uitstraalt. Het was een groot plezier jullie verhalen te horen en de mooie fotoboeken te lezen. Ik heb veel bewondering voor hoe jullie zo veel jaren keihard hebben gewerkt met veel zorg, aandacht en ook nog eens met heel veel lol met alle lieve mensen om jullie heen. Echt een inspiratie! Ik zal nog vaak aan jullie denken terug in Nederland, aan jullie hartelijkheid, samen bij het kampvuur, de pastis, de wandeling met Chef en natuurlijk de bijzondere workshop intuïtief schilderen. Ik hoop dat er nog veel fijne mensen deze plek, en jullie, mogen ontdekken. Ik kom heel graag eens terug. Heel veel liefs, Nina.
Dinsdag 28 juli 2020. Allerliefste Annette en Bram, De laatste keer dat ik jullie paradijsje heb mogen bezoeken was ruim 5 jaar geleden en waren jullie (we) nog flink aan de klus. Maar wat is het prachtig geworden! Er is door jullie een schitterende camping op gebouwd met erg fijne voorzieningen. Toen ik hier met Nina afgelopen vrijdag het terrein op kwam rijden, kwam er een golf van warme herinneringen aan de klus zomers met Jos, Robin, Kirsten, Ton (e.v.a) over me heen. Het uitzicht, de ruimte en natuur maken jullie landgoed een magisch mooie plek. Maar dit alles zou niets zijn zonder jullie hartelijke en liefdevolle aanwezigheid. Het voelt door jullie als een " home away from home"! Bedankt voor de geweldige dagen en hopelijk weer tot snel. Alle goeds en veel liefs, Vincent.
Keek op de week.....Onze nieuwe servieskast.....Het heeft even geduurd maar toch is het zover gekomen dat onze nieuwe “oude” servieskast af is gekomen. Een aantal nieuwsbrieven geleden hadden we al iets laten zien van onze kast die we aan het maken zijn. We hebben twee oude antieke kastfronten gekregen uit het huis van Carl, onze buurman. Deze fronten zijn we gaan vermaken tot een passende servieskast voor ons in de eetkamer. Het was natuurlijk een hele klus. De fronten waren te hoog en daarmee dus ook de deuren. Deze moesten dus ingekort worden. Daarbij waren het alleen de fronten en moest er dus nog een hele kast achter gemaakt worden. Maar met een werkplaats naast de deur en een beetje handige meubelmaker moet het natuurlijk wel te doen zijn om er een complete servieskast van te maken die dan ook goed past in onze eetkamer.
Een poosje geleden lieten we al zien dat de eerste kast klaar was. Het duurde even wat langer voordat nummer twee ook in de kamer gezet kon worden maar in deze nieuwsbrief kunnen we toch melden dat het voor elkaar is. De kou en de sneeuw hebben best wel voor wat vertraging gezorgd. In de werkplaats is het binnen net zo koud als buiten en onder de 5 graden kan er niet gelijmd worden. Dus toen het één dag even genoeg boven nul was hebben we heel snel alle planken gelijmd zodat de lijm goed kon uitharden. Daarna zijn de kastplanken allemaal netjes afgewerkt maar toen kwam het punt van het schilderen en beitsen. Dat moest natuurlijk toch in huis gebeuren omdat het zeker voor lakwerk veel te koud was. Dus alles gaat een beetje aan de kant in de kamer want er moet een grote kast naar binnen om gelakt te worden.  Ook de lange eettafel werd in beslag genomen om alle losse kastplanken te schilderen. Wat je op de foto’s ook nog goed kan zien is het mengen van de verf. We zijn in het bezit van witte verf maar met de fronten die in donker vanille gekleurd zijn is wit natuurlijk wel erg wit. Maar we hadden ook nog een flesje oker kleurstof en daar hebben we de witte verf wat mee aangemengd en de kleur kwam toen veel beter in de buurt van het vanille van de fronten. En zo rommelen we alle materialen bij elkaar om voor ons de nieuwe kast te maken.
Tussen de kasten is een kleine ruimte en daar hebben we kleine planken tussen gemaakt. Dat wordt nu gebruikt om alle kookboeken te bewaren. Dus nu we al ons servies in deze kasten kwijt kunnen en daarbij alle kookboeken voor het grijpen staan is dat natuurlijk een enorme vooruitgang. Wij zijn helemaal blij met het eindresultaat. 
Le “Couvre-feu”, de avondklok.....Waar komt het vandaan.....?Hoe werkt dat nu in Frankrijk met de avondklok tegen het Covid-19 virus? In het hele land is er al sinds 15 december een avondklok van kracht. Iedereen wordt geacht om binnen te blijven tussen 8 uur ‘s avonds en 6 uur ’s morgens. Maar er worden ook regionaal uitzonderingen gemaakt. In de departementen die harder worden getroffen door de besmettingen geldt er een avondklok van 6 uur ’s avonds tot 6 uur ’s morgens. Daarbij wordt er ook behoorlijk gecontroleerd door de politie. En de laatste update…..vanaf afgelopen zaterdag is de verlengde avondklok in het hele land van kracht. Dus ook bij ons in de Creuse.  Voor ons is het allemaal niet zo moeilijk om ons eraan te houden want wanneer wij hier in die uren naar buiten gaan is het toch al donker en zeker hier in dit gebied is het dan ook echt donker. Geen verlichting op de wegen en in de straten. Dat zijn we gewend en het is ook zeker niet onze gewoonte om dan naar buiten te gaan. Ook de hond uitlaten doen we nooit wanneer het al donker is geworden. Het is niet te doen om met een zaklantaarn naar buiten te gaan en ervoor te zorgen dat “Chef” zijn behoefte kan doen. Daar ben ik al snel mee gestopt. In de winter moet hij dus lang zijn plas ophouden en dat gebeurt heel netjes en dat gaat heel goed.  Maar waar komt het woord “couvre-feu” vandaan kan je jezelf afvragen. Het was in vroeger tijden (in de eerste helft van de 13e eeuw) dat iedereen thuis een vuur had branden onder de schoorsteen om te koken, te wassen en te verwarmen. Het was de gewoonte om voor het slapen gaan het vuur te doven. Dit was voor de veiligheid en iedereen deed dat door het vuur in de avond al wat minder te laten branden en dan voor het slapen gaan af te dekken. Wanneer je het woord letterlijk vertaald is “couvrir” afdekken en “couvrir le feu” is dus het afdekken van het vuur.  En dan komt ook meteen de Nederlandse uitleg erbij want wanneer dit “afdekken van het vuur” moest gaan gebeuren werd in de kleinere steden en dorpen de trompet geblazen maar in de grotere steden werden de klokken geluid. En dat werd dan de “avondklok” genoemd. "IJzig" koud.....IJs-stekels en ijs-pegels.....Wij hebben hier in de Creuse de laatste week aardig wat kou te verwerken gekregen. Dat kon je wel zien aan de sneeuwfoto’s die ik in de ochtend plaatste op Facebook en Instagram natuurlijk. Maar op een ochtend kwam ik buiten en zag ik iets dat ik van mijn leven nog nooit had gezien. Ik noemde het toen nog “ijs-stekels” die werkelijk overal op de bomen en de struiken zaten.
Alles was begroeid met vastgevroren ijs dat er echt uitzag als een stekelige pruik met witte bevroren punten. Het is een prachtig gezicht en ik heb er natuurlijk veel foto’s van gemaakt. Maar toen ik weer bij de warme kachel zat ben ik aan het zoeken gegaan en het heeft dus ook een officiële naam en dat is “ruige rijp”.  De “ruige rijp” ontstaat bij mist en dan wel bij een luchtvochtigheid die hoger is dan 90% en daarbij moet dan ook de luchttemperatuur lager zijn dan -8 graden Celsius. De mistdruppeltjes raken zwaar onderkoelt en zodra ze dan in aanraking komen met een vast oppervlak bevriezen de druppeltjes supersnel. Dan ontstaan er de meest bizarre kristallen. Dit zien we wel vaker maar deze keer was er dus nog een extra fenomeen bij betrokken.  Omdat wij nogal hoog wonen (525 meter boven de zeespeigel) komt het vaker voor dat we niet echt in de mist zitten maar dat we dus direct in de laaghangende wolken zitten. Het verschil hierbij is de wind. Normaal bij mist heb je weinig wind maar wanneer er een laaghangende wolk voorbijkomt kan het zomaar zijn dat het gepaard gaat met behoorlijk wat wind. En dat is dus wat van de normale “rijp” nu de “ruige rijp” maakt.
 De wind voert de onderkoelde mistdruppeltjes snel aan en de rijp kan dus heel snel aangroeien. Dit gebeurt dan wel tegen de windrichting in want dat is de kant waar de ijsdeeltjes aangevoerd worden. Het is misschien een heel technisch verhaal maar als je dat allemaal even opzij legt en je kijkt alleen maar naar het resultaat dan wordt je vanzelf stil en kan je alleen maar genieten van het spektakel.
Maar buiten dit bijzondere fenomeen waren er ook nog “hele gewone” ijspegel partijen. Doordat het aan het einde van de dag soms een beetje ging dooien en dan in de nacht weer volop vriezen ontstonden er glasheldere ijspegels. En de combinatie van prachtig zonnig weer overdag en de ondergaande zon aan het einde van de dag zorgt ervoor dat je je hart kan ophalen wanneer je mooie foto’s wilt maken. En dat hebben we gedaan.  Keek op de week.....Kachelhout zagen.....Alle foto’s laten het al zien. Het is de laatste weken behoorlijk koud in de Creuse. En wat doe je wanneer het koud is……je stookt de kachel op. En wat gebeurt er wanneer je de kachel flink opstookt…….dan gaat het kachelhout opraken. En wat doe je wanneer het kachelhout op begint te raken…….dan moet er nieuw kachelhout gezaagd gaan worden. En dat doen we dan maar.  We hebben nog een behoorlijke hoeveelheid hout liggen. Dit zijn dan wel allemaal dikke stukken boom van één meter lang. Dus alle stukken moeten in drie stukken afgekort worden en daarna weer netjes opgestapeld worden in het hout hok. Het vriest wel maar dat heeft ook als voordeel dat de zon schijnt en het is dus eigenlijk prachtig weer om aan het werk te gaan.
Carl, onze nieuwe buurman, hoorde de kettingzaag al behoorlijk hard werken en kwam er meteen bij om te helpen. En zeker met klussen als het neerleggen van de grote stammen, doorzagen en oprapen, transporteren in kruiwagens naar het hok en daar netjes opstapelen is het natuurlijk heel handig wanneer er een extra paar handen komt helpen.  Het eindresultaat is weer een goed gevuld houthok. We kunnen weer lekker verder met het vullen van de kachel. Zeker in dit jaargetijde is het heel fijn wanneer je het huis inkomt en de kachel heeft dan weer goed zijn best gedaan om de blokken eikenhout om te zetten in warmte. Daar is hij reuze-goed in. Het mysterie van de “Mimolette”…..Is het nou Hollands of niet…..?Wanneer je in Frankrijk in de kaasafdeling kijkt kom je heel vaak de Mimolette kaas tegen. Er staat dan steevast op de verpakking dat het een Hollandse kaas is. Maar in Nederland is de Mimolette toch echt geen bekend fenomeen. Hoe kan dit misverstand nou toch zo hardnekkig standhouden in Frankrijk. Dit is het mysterie van de Mimolette.
Wanneer ik zeg dat de Fransen gek zijn op kaas zeg ik natuurlijk niets nieuws. De Fransen zijn ook erg gecharmeerd van de kaas die uit Edam komt. En dat is al een tijdje zo, al ver voor de 17e eeuw weten de Fransen de Edam-kaas erg te waarderen. Dat is misschien vreemd voor Franse begrippen omdat een Fransman het liefste voor zijn eigen Franse kaasjes kiest. Maar de Edammer is dan toch een uitzondering.  Er ontstond een groot probleem in de 17e eeuw toen er een wet in Frankrijk van kracht werd die het verbood om buitenlandse kaas te importeren. Het “chauvinisme” is natuurlijk in Frankrijk uitgevonden en men vond dat het Franse product voorrang moest krijgen. Maar om toch aan de Edammer-kaas-vraag te voldoen ging men in de regio Lille toch aan de gang met het maken van een “soort” Edammer-kaas.
Het werd een kaas die min of meer op dezelfde manier werd geproduceerd als de Edammer. Er werd alleen wel een verschil gemaakt in de kleur. Dit werd puur gedaan om het verschil aan te geven met de Edammer. De kleur werd oranje. Dit komt door de natuurlijke kleurstof die gehaald wordt uit het “annatto-zaad”, een rood zaad dat een krachtige kleurstof is maar ook een peperige nootmuskaatsmaak heeft en die dus meteen de smaak aan de Mimolette-kaas geeft. De naam van de kaas is een verbastering van het woord “mollet” wat in het Frans “kalf” betekend.  Het mysterie is dus opgelost. De Mimolette-kaas is dus eigenlijk de Franse broer van de Edammer-kaas uit Nederland en volledig in Frankrijk ontwikkeld en geproduceerd. Maar door het succes van de kaas heeft het een eigen plek op de kaasmarkt veroverd. En daarom hebben we deze week een mooi recept met deze kaas. Een mooi moment om het eens uit te proberen. Aardappelen met bier en mimolette
Schil de aardappelen en snijd ze in niet te dikke plakken. Schil de uien en snij ze in plakjes. Smelt de helft van de boter in een grote pan en bak de uien en het spek in de boter. Leg de aardappelschijfjes, de uien en het spek in een grote beboterde ovenschaal, bestrooi met zout en peper en meng door elkaar. Verwarm de oven voor op 180 * C. Snijd de mimolette in kleine stukjes en leg ze op de aardappelen. Giet het bier in de schaal en zet het 1 uur in de oven. Als de kaas te snel smelt, leg er dan een vel aluminiumfolie op. Warm opdienen. Recordverkoop in “Hôtel-Dieu de Beaune”..... Ruim 12 miljoen opgehaald…..In de nieuwsbrief van 28 november vertelden wij u het verhaal van het “Hôtel-Dieu de Beaune”. Een bijzonder ziekenhuis dat in de 15e eeuw werd gesticht en bedoeld was om de armen en de verwaarloosden te kunnen onderhouden. Ook deed het dienst als weeshuis. Wanneer u dit nog eens wilt lezen klik dan op de knop hieronder.  Hierin vertelden wij ook over de jaarlijkse veiling van de wijn uit de wijngaarden die bij het “Hôtel-Dieu de Beaune” horen. Dit is een hele beroemde veiling en de opbrengst is ook altijd voor een goed doel en voor het onderhoud van het hospice zelf.  Het afgelopen jaar was er de157e wijnverkoop van Hospices de Beaune en bracht in totaal meer dan 12 miljoen euro op, een historisch record volgens de medeorganisatoren. De exacte opbrengst van de verkoop bedraagt €12.366.511, “het beste resultaat ooit”, aldus de Bourgondische instelling en het Britse veilinghuis Christie's in een gezamenlijk persbericht.  Het vorige record dateert uit 2015 met een totaal van 11,3 miljoen euro. De verkoop in 2016 bedroeg ongeveer 8,4 miljoen euro.  Agathe de Saint Céran, specialist in de wijnafdeling van Christie's, was heel blij met dit "uitstekende resultaat". Ze schreef dit grote succes toe aan het "aanzienlijk promotiewerk over de hele wereld, in Parijs, Londen, Shanghai, Hongkong, Tokio, Los Angeles, Bordeaux en Peking ". Dit jaar werd er niet één, zoals gewoonlijk, maar twee zogenaamde "Presidents'-stukken" geveild. Deze “Corton grand cru Clos du Roi”, werden geveild voor €420.000. Dit was wel iets onder het record van 2015 toen er €480.000 werd opgehaald. Dit bedrag werd toen ter beschikking gesteld aan de slachtoffers van de Bataclan- en terrasaanvallen in Parijs twee dagen eerder.
De veilingen van de “Presidents’-stukken” werd een race tussen een Chinese zakenman, Shek Kong Leung, klant van het Bourgondische handelshuis Albert-Bichot. Hij bood via de telefoon en zijn bod was aanzienlijk. Voor €410.000 euro was hij bijna de eigenaar, maar toen kwam een Braziliaanse koper, Alaor Pereira Lino, met een bod dat 10.000 euro hoger lag en daarmee zou hij de winnaar worden van de veiling. Waar de opbrengst van dit jaar aan besteed zal gaan worden is nog niet helemaal duidelijk maar het zal sowieso een goede bestemming gaan krijgen. De plaat en zijn verhaal.....Gerard Lenorman “Voici les clés”.....Lenorman werd in de Normandische plaats Bénouville geboren als zoon van een onbekende Duitse soldaat en Franse moeder. Als kind wilde hij al zanger worden en op twaalfjarige leeftijd schreef hij het nummer Le Vagabond. Zijn eerste album kwam uit in 1968. Gedurende de jaren 70 en het begin van de jaren 80 was hij erg succesvol in Frankrijk en de Francophonie (franstalige landen). Toen hij op 36-jarige leeftijd ontdekte dat zijn vader een onbekende Duitse soldaat was, schreef hij het nummer Warum mein Vater. Namens Frankrijk nam hij in 1988 deel aan het Eurovisiesongfestival met het nummer Chanteur de Charme, waarmee hij op de 10e plaats eindigde.
Ik heb gekozen voor het nummer “Voici les Clés”. Dit nummer komt van origine uit Italië. Het nummer heet “Nel cuore nei sensi” en het werd uitgebracht door de groep Albatros. Gerard maakte er een Franse vertaling van en het werd in 1976 uitgebracht. In Frankrijk werd het een dikke nummer 1 hit en in Nederland bleef hij net steken op de nummer 2. Maar het nummer is toch echt wel in het geheugen gegrift van de Nederlandse hitparade. Ik heb de tekst geprobeerd in het Nederlands te vertalen en misschien kunt u dan de strekking van het verhaal een beetje volgen.
Voici les clés pour le cas où tu changerais d'avis Hier zijn de sleutels voor het geval je van gedachten verandert A ta santé, à tes amours, à ta folie Op jouw gezondheid, op al jouw liefdes, op jouw waanzin Je vais tenir mes rêves au chaud et le champagne au froid Ik zal mijn dromen warm houden en de champagne koud Car je t'aime Omdat ik van je hou Et n'oublie pas les dix-huit mois de Nicolas. En vergeet het “anderhalf jaar feest” van Nicolas niet Voici les clés, ne les perds pas sur le pont des Soupirs Hier zijn de sleutels, verlies ze niet op de Brug der Zuchten Elles sont en or on ne sait jamais ça peut servir Ze zijn van goud en je weet maar nooit wanneer je ze kunt gebruiken Ne t'en fais pas, j'ai ce qu'il faut, on n'est jamais perdant Maak je geen zorgen, ik ben het wat je nodig hebt, we zijn nooit verliezer Quand on aime Als we elkaar maar liefhebben J'ai tes bouquins et ton petit chien, eux sont contents Ik heb je boeken en je kleine hond, ze zijn tevreden Voici les clés de ton bonheur, il n'attend plus que toi Hier zijn de sleutels tot jouw geluk, ze wachten op jou Appelle-moi si par bonheur elles n'ouvraient pas Bel me wanneer je het geluk niet hebt dat ze iets openmaken Na na na Na na na Tu sais toujours où me trouver, moi je ne bouge pas Je weet altijd waar je me kunt vinden, ik verroer me niet Moi je t'aime ik hou van je Et n'oublie pas la communion de Nicolas En vergeet de “communie” van Nicolas niet. Pas de chance, j'allais t'emmener en Italie We hadden geen geluk, ik zou je naar Italië brengen En voyage d'amour Voor een liefdesreis Pas de chance moi je t'aime aussi We hadden geen geluk, ik hou ook van jou Et depuis bien plus longtemps que lui En dat is al veel langer dan hij dat doet Na na na Na na na Voici les clés de ton bonheur, il n'attend plus que toi Hier zijn de sleutels tot jouw geluk, ze wachten op jou Na na na Na na na Tu sais toujours où me trouver moi je ne bouge pas Je weet altijd waar je me kunt vinden, ik verroer me niet Moi je t'aime ik hou van je Et n'oublie pas l'anniversaire de Nicolas En vergeet de “verjaardag” van Nicolas niet. Voici les clés pour le cas où tu changerais d'avis Hier zijn de sleutels voor het geval je van gedachten verandert A ta santé, à tes amours, à ta folie Op jouw gezondheid, op al jouw liefdes, op jouw waanzin Na na na Na na na Je vais tenir mes rêves au chaud et le champagne au froid Ik zal mijn dromen warm houden en de champagne koud Car je t'aime Omdat ik van je hou Et n'oublie pas l'anniversaire de Nicolas En vergeet de “verjaardag” van Nicolas niet Voici les clés, ne les perds pas sur le pont des Soupirs Hier zijn de sleutels, verlies ze niet op de Brug der Zuchten Elles sont en ,on ne sait pas, ça peut servir Ze zijn binnen, en als je het nog niet wist, ze werken goed Na na na Na na na Nieuwe advertentie “Au Bout du Monde”.....“Geeft ruimte aan de eenvoud”.....Een nieuw jaar en dan gaan we natuurlijk ook weer eens kijken naar de manier om de camping onder de aandacht te krijgen voor de vakantie in de zomer. We gaan er vanuit dat we dan allemaal weer de mogelijkheid hebben om ons wat te kunnen bewegen maar we zullen misschien toch nog wel wat beperkt zijn En daarom willen wij aan iedereen duidelijk maken dat je op camping “Au Bout du Monde” zoveel ruimte om je heen hebt dat je lekker op jezelf kan zijn en volop kan genieten van de rust en de natuur zonder rekening te hoeven houden met de afstand naar anderen toe. En daarbij willen we ook graag laten zien dat een vakantie op “Au Bout du Monde” ook genieten is van de eenvoudige dingen die het leven zo waardevol maken. Geen grote animatie maar genieten van een kampvuur in de avond, genieten van de rust en je verwonderen over de schoonheid van de natuur om je heen. Of je gaat lekker wandelen in de omgeving met een groepje of alleen.
Camping “Au Bout du Monde” geeft ruimte aan de eenvoud Een nieuw jaar.....Het "Au Bout du Monde" jaaroverzicht.....
De oliebollen zijn weer op en alle feesten waar we ons zo druk om hebben gemaakt zijn ook weer allemaal voorbij. We gaan weer verder met de orde van de dag en we gaan een compleet nieuw jaar tegemoet waar we alles wat we het afgelopen jaar geleerd hebben weer kunnen toepassen.
We ontkomen er niet aan ook een kleine terugblik te doen naar het afgelopen jaar 2020. Het was een jaar van veel improviseren en plannen bijstellen. Aan het begin van het jaar was al wel vrij snel duidelijk dat we een probleem zouden krijgen met de verhuur van de accommodaties aan Nederlanders. We moesten ons plan dus bijstellen en we zijn wat meer gaan adverteren op de Franse markt. En daarbij hebben we wat meer reclame gemaakt voor de werkplaats. Als we dan niks kunnen verdienen met de camping dan moet het uit de werkplaats komen.
Dit was wel een aardig plan en er kwamen ook zeker wat opdrachten binnen. Maar daarbij moet er natuurlijk ook een leverdatum gesteld worden. Dat was even lastig maar we plannen gewoon het voorjaar en de zomer maar vol met de werkplaats. Daarbij kwam ook nog de nieuwe pipowagen. Die wilden we graag klaar hebben voor de zomer. Maar omdat de verhuur waarschijnlijk niet door zou gaan hebben we de plannen voor de nieuwe pipowagen maar even in de ijskast gezet. Aan de slag met werkplaats-werk. Maar toen kwam er toch wat verandering…….
De geruchten dat er waarschijnlijk toch een zomervakantie zou komen werden steeds luider. Dat vinden we natuurlijk heel mooi maar dan moet er ook wel een nieuwe pipowagen klaar. En wel nu. Het plan werd dus weer bijgesteld. Maar er was een ander probleem bij gekomen. De bouwmaterialenhandel was dicht vanwege het “confinement”. We konden dus geen materiaal kopen voor het dak. De pipowagen konden we opbouwen tot en met de wanden en toen was het weer even afwachten. De losse dakdelen konden nog in elkaar voor zover we materialen hadden.
Gelukkig konden we half juni weer naar de bouwmaterialenhandel. Als de sodemieter moest de pipowagen naar buiten en het dak moest er zo snel mogelijk op. Dit lukte uiteindelijk goed omdat er veel dagen met mooi weer voorbij kwamen. We hebben ons knap in het zweet gewerkt om alles op tijd klaar te krijgen maar het ging met horten en stoten. Ook de opdrachten van de werkplaats moesten tussendoor en we hadden het dus ineens dubbel druk.
Het was veel gepuzzel met tijd, geld en materiaal maar de pipowagen is op tijd af. Uiteindelijk was de hele bouw van de wagen voor elkaar gekomen. We hoeven dan ook niet uit te leggen hoe trots we nu zijn met de nieuwe pipowagen “Cabane”. Nu nog huurders voor het komende jaar.
We hebben het afgelopen jaar veel moeten puzzelen omdat uiteindelijk alles door elkaar ging lopen maar ook alles op tijd klaar moest zijn. We hebben zeker met de werkplaats ook wat mooie dingen mogen maken. Halverwege het jaar was daar het project “trap”. Met veel plezier hebben we dat voor elkaar gekregen. Het was zeker leuk om dit weer eens op een echte ouderwetse manier te doen.
Daarnaast mocht vanaf 1 juli ook de camping en de verhuur van start gaan, en het was een prachtig moment toen de eerste gasten weer konden komen. De camping was zeker niet vol maar we waren weer blij om terugkerende gasten te mogen verwelkomen en ook oude vrienden die zich onze plek in Frankrijk alleen nog maar konden herinneren vanuit de tijd dat we nog volop aan het verbouwen waren. Dat was ook weer een fantastische ervaring. Iedereen bij elkaar aan de picknicktafels met één meter ertussen. Flink wat geplons in het zwembad wanneer het warm was. Het was echt wel onvergetelijk en het jaar is voor ons gewoon goed geweest, we hebben niets te klagen en daar zijn we dankbaar voor.
En dan zijn er ook nog wel de toekomstplannen…….we hebben daar echt geen planning voor maar wel de ideeën hoe het eruit moet komen te zien. Er staat namelijk nog een onderstel voor een pipowagen die in de toekomst gemaakt moet gaan worden maar eerst willen we nog iets anders. Er staat ook nog een kleine houten schaftkeet. Die willen we gaan ombouwen tot een kleine pipowagen-slaapkamer. Dus eigenlijk een hele kleine pipowagen waar alleen een slaapkamer inzit. Dit is dan voor mensen die even een overnachting willen maken op hun doorreis of misschien voor mensen die de gîte willen huren en daar met meer mensen willen verblijven. Dan zetten we de pipowagen-slaapkamer in de tuin van de gîte. Het zijn zeker allemaal toekomstplannen en ooit zal het waarschijnlijk gebeuren maar eerst willen we de camping wat meer compleet gaan maken. Wat meer picknicktafels op een schaduwrijke plek. Dat is wat er voor het komende jaar in onze planning zit. Maar zeker bij ons kan de planning snel veranderen. We gaan er gewoon weer een mooi jaar van maken net zoals we het afgelopen jaar ook hebben gedaan.
Keek op de week.....Eindelijk tijd voor jezelf.....
Het is er heel lang niet van gekomen maar Annette vindt dat het tijd wordt om wat meer tijd aan haar hobby te besteden. Het was natuurlijk wel de bedoeling om hier meer tijd aan te besteden in de tijd dat we dan in Frankrijk gingen wonen. Maar door al het werk en de klussen die we hier moesten doen is het er nooit echt van gekomen. Maar nu in deze winter worden toch voorzichtig de spullen tevoorschijn gehaald en gaat er wat gebeuren.
We hebben nu een tafel van bijna drie meter lang in de kamer staan maar die wordt vanaf nu helemaal in bezit genomen door Annette haar spulletjes. Ze is helemaal in de ban van de kleuren, strippen stof, doorsnijden, aan elkaar zetten en weer bekijken hoe weer verder. Een mooie klus voor in de winter. Het wordt een heel kleurrijk geheel.
Nieuwjaarsdag.....
Nieuwjaarsdag in Les Trois Taillants was net zo rustig als de jaarwisseling. Heel erg stil dus….. Het is hier altijd stil dus nu ook. Maar vanaf 1 januari gaan we ook de vorst in. Vanaf nu gaan de temperaturen alleen maar naar beneden. Voorlopig geven ze voor de komende 2 weken een maximum temperatuur op van 0 graden. Het is dan wel koud maar we laten de kachel lekker hard branden en buiten is het heel erg mooi. In de ochtend wanneer ik Chef uitlaat is het weer mogelijk de mooiste foto’s maken. De ochtend foto op Facebook en Instagram staat natuurlijk ook in het teken van de kou maar voor de nieuwsbrief laat ik ook nog een selectie zien. Wij vinden ze gewoon te mooi om zomaar op de telefoon te laten staan.
De Driekoningentaart.....De taart met kroon en boon.....
Op 6 januari staat de Driekoningentaart mét kroon klaar. Deze typische bladerdeegtaart met “frangipane”vulling is zacht, zoet en heerlijk smeuïg. Maar wat is het voor taart en wat is de “frangipane”
Het frangipane gebak dat met Driekoningen verkocht wordt, komt van oorsprong uit het Franse dorpje Pithivier. Het verhaal gaat dat koning Karel IX, na een bezoek aan zijn vriendin Madame Marie Touchet, door een bende Hugenoten in het bos van Orléans gevangen genomen werd. Toen de bende inzag dat het de Koning was wilden ze hun daad goed maken door de Koning de plaatselijke delicatesse voor te schotelen. De paté, die het in die tijd nog was, in bladerdeeg beviel de vorst zo goed dat hij de pasteibakker meteen tot koninklijke patissier uitriep. De vleesvulling vanuit die tijd werd later vervangen door de “frangipane”, dat is de amandelcrème.
Er bestaat geen Driekoningentaart zonder de boon. Vroeger werd er een boon in de taart gedaan maar tegenwoordig neemt men daarvoor een stenen of porseleinen figuurtje. Iedere bakker heeft zijn eigen figuurtjes en vaak zie je ook dat deze figuurtjes verzameld worden. Ook zit er in de verpakking van de taart een opgevouwen, goudkleurige papieren kroon. Bij het serveren wordt de taart in gelijke stukken gesneden. Iedereen kiest een stuk. Vind je de “boon” in jouw stuk, dan mag je de kroon dragen en ben je koning of koningin voor een dag. Hoe die dag van de gelukkige dan wordt ingevuld, verschilt van familie tot familie… En wat er meestal gedaan wordt is een klein merktekentje maken in de taart door degene die de taart bakt en die zorgt er dan voor dat de jongste aan tafel de Koning of Koningin wordt door hem of haar het stuk taart met de “boon” (la fève) te geven.
In vroeger dagen was het nog wel de bedoeling om de taart in meer stukken te snijden dan dat er mensen om de tafel zaten. Het teveel aan gesneden stukken was voor de armen die de dag van Driekoningen langs de deuren liepen en met gezang probeerde de overgebleven stukken taart te bemachtigen. Het feest zelf staat natuurlijk voor de drie koningen die een bezoek kwamen brengen aan het kindje Jezus en hun geschenken kwamen brengen. Dit feest wordt niet zo vaak meer echt gevierd maar de Driekoningentaart wordt nog steeds volop verkocht in alle bakkerijen van Frankrijk. Het is nog steeds een grote verkoop hit.
Hoe maak je zelf zo’n taart? We hebben daar natuurlijk een recept voor gevonden en we kunnen dus meteen aan de slag. De zogenaamde “frangipane” vulling is dus een amandel vulling en daar zijn nog wel wat speciale ingrediënten voor nodig.
De bereiding:
|
AuteurBram en Annette Vroon eigenaren van Camping "Au Bout du Monde" voor een heerlijke rustige vakantie midden in de rust van de natuur en het authentieke Franse leven. 
Archieven
September 2021
Categorieën |
RSS-feed