​Iedere dag maak ik een wandeling met Chef de hond. Dat doen we natuurlijk al jaren. Twee keer per dag maken we een rondje door de geweldige omgeving van “Au Bout du Monde”. Maar de laatste tijd verandert er wat aan de wandelingen. We krijgen steeds meer meelopers. De nieuwe katten Frère en Freule gaan steevast mee voor een wandelingetje. Dat is natuurlijk leuk. Nu zult u zichzelf misschien afvragen welke katten we hebben en welke we hebben gehad. Ik zal eens een opsomming maken van onze kattenfamilie.

​Het begon allemaal met onze eerste katten, broer en zus. Deze kregen de naam Frère en Freule. Toen we deze katten kregen woonden we nog in Nederland. Deze twee katten hebben dus meerdere keren de reis naar Frankrijk meegemaakt op de achterbank van de VW bus. Ook hebben ze onze definitieve verhuizing meegemaakt. Deze broer en zus hebben geholpen om ons huis hier in Frankrijk op te bouwen en van ons te maken. Dit ging jaren goed. Het zijn natuurlijk echte boerderijkatten en we raakten eraan gewend dat Freule af en toe een aantal dagen weg was maar ze kwam ook altijd weer gewoon thuis. Frère daarentegen was altijd op ons erf. De twee katten probeerden altijd wel om vrienden te worden met Chef de hond maar dat is eigenlijk nooit echt gelukt.

​Maar toen kwam de dag dat Frère ineens niet meer thuis kwam. Dat vonden we natuurlijk raar omdat hij altijd om ons heen was. We hebben hem vanaf toen ook nooit meer gezien. Freule was vanaf dat moment alleen om de muizen te vangen op het erf. Dat was raar. Maar die zomer kregen we een aanbod voor een andere kat. Er was een kat “Casey” in Nederland die een huis zocht. Deze kat is toen meegekomen naar Frankrijk met één van onze gasten en heeft op ons erf een plekje gevonden. Het aardige was zeker dat deze kat heel erg op Frère leek qua kleur en tekening alleen was het een dame. Alleen de naam paste niet helemaal bij ons. Wij zouden graag een Franse of Nederlandse naam geven. We hebben er toen “Kesie” van gemaakt. Voor het roepen van de kat maakt het dus geen verschil en zo hebben wij dan ook onze zin. Kesie loopt hier nog steeds rond en probeert af en toe vrienden te worden met Chef maar dat valt niet echt mee. 

​Toen kwam ook een keer de dag dat Freule ook niet meer terugkwam na haar uitstapjes in de omgeving. Het werd weer rustig op het erf. Kesie had het rijk voor zich alleen en ving zoveel muizen als ze maar kon. In deze tijd begon het wel voor te komen dat Kesie mee ging lopen met de wandelingen die we maakten met Chef de hond. Dat was wel een leuke ontwikkeling. Maar we vonden het toch ook weer tijd worden dat er weer een tweede kat bij zou komen. En dat werd een jonge kater uit een nestje bij onze Belgische vriend Pascal vandaan. Een mooi wit katertje met grote rode vlekken. Alleen was de tijd dat die op ons erf was niet erg lang. Na een flinke aanvaring met het hondje van onze buren hebben we deze jonge kater nooit meer gezien. 

​Het bleef toen even een poosje rustig met alleen Kesie als muizenjager op ons erf. Tot het afgelopen voorjaar. Pascal had weer een nestje met katjes en we hebben toen weer een broer en zus uitgezocht om ons te komen vergezellen hier in Les Trois Taillants. Als eerbetoon aan onze eerste katten dragen ook deze broer en zus weer de namen Frère en Freule. Ze groeiden op met Chef de hond om hen heen en zien Chef als een moeder of vader. In ieder geval lijkt het daar op. De oude Chef vind het allemaal goed wat de katten uitspoken en soms moeten we regelen dat deze jonge katten onze oude Chef even een poosje met rust laten. Maar vanaf nu gaan deze katjes iedere keer mee met de wandelingen. Dat maakt het wel heel gezellig om te gaan lopen met Chef. En het inspireert zelfs Kesie nu ook om af en toe mee te lopen. De optocht met de wandelingen wordt steeds groter en langer.

Om u mee te laten genieten van de lange optocht tijdens de wandelingen heb ik deze video gemaakt. Het laat goed zien hoe gezellig het is met een erf vol met katten en een oude hond die alles maar goed vindt wat de katten uithalen. Het is leuk om dit allemaal zo aan te zien. 

​Om klanten naar ons Franse vakantie plekje te krijgen hebben we een eigen tactiek. Wij hebben zelf een enorme hekel aan allerlei verhuurplatforms die voor ons onze accommodatie verhuurt. Tegenwoordig zie je door de bomen het bos niet meer en ben jezelf helemaal overgeleverd aan de grillen van de mode en de bereidwilligheid van deze platforms. En zeker in de tijd van de Covid is de ware aard van de meeste van deze platforms goed naar voren gekomen. Het zijn gewoon hele slimme internetpagina’s die zoveel mogelijk geld aan jouw vakantiehuisje willen verdienen en daarbij zelf zo weinig mogelijk risico willen lopen. Daar heb ik dus bij voorbaat een enorme hekel aan. Dus proberen wij het op onze eigen manier. 

​We hebben dus een goede website gemaakt met veel info over de accommodaties maar ook veel info met wat er hier te doen is in de omgeving. Daarbij proberen we ook goed duidelijk te maken wat de bezoekers hier kunnen verwachten. En ik denk dat ons motto “Genieten van de pure eenvoud” deze lading helemaal dekt. Ook proberen we iedereen die ons volgt via de nieuwsbrief iedere maand weer wat leuk nieuws en mooie info over Frankrijk te geven, en dan in het bijzonder over ons stukje Frankrijk. Ik denk dat we daar redelijk in slagen. Maar we kunnen zeker niet stil blijven zitten. Er valt natuurlijk altijd iets te verbeteren.

​De afgelopen maanden ben ik druk bezig geweest met de homepage van onze website. Eerst maar eens goed nagedacht hoe we deze eerste pagina van de website weer goed duidelijk en overzichtelijk kunnen krijgen. Toen ik daar eens goed over na ging denken kwam ik al snel op de gekleurde vlakken die je nu kunt zien op de nieuwe homepage. Door de verschillende kleuren denk ik dat het allemaal wat overzichtelijker is geworden. De groene kleuren voor de accommodaties en de beige zandkleuren voor de algemene teksten en de recensies van onze gasten. 

​Ik hoop dat u net zo enthousiast bent over de uitstraling van de pagina als wij. Het was natuurlijk even wat werk om alles zo te krijgen zoals je het in je hoofd voor je ziet. Misschien moet er aan de tekst hier en daar nog wat gedaan worden. Je moet tegenwoordig alles netjes zo verwerken dat Google ook alles goed ziet en kan doorgeven. Je moet echt aan alles denken. Op de laptop ziet het er dan mooi uit, maar is dat dan ook op de tablet en je telefoon het geval? En kan de software van alle verschillende telefoons jouw website wel netjes laten zien? Ik hoop dat het allemaal goed gegaan is. Wanneer u problemen waarneemt op de site hoop ik dat u even de moeite wilt nemen om dit te melden. Verder hoop ik dat u met plezier op de homepage van onze website terecht komt.

​Het nieuwe vakantie seizoen zit er weer aan te komen. Dat maakt het zeker weer leuk en gezellig wanneer er mensen op vakantie komen op ons plekje in Frankrijk. Het is leuk om “Au Bout du Mond” te delen met mensen die ook erg genieten van rust, natuur en ruimte. Maar het feit dat het vakantieseizoen er aan komt zorgt ook voor iets anders. Werk…… Het onderhoud van de houten woonwagens vergt ieder jaar nogal wat tijd. Dus moeten we er op tijd aan beginnen.

​De houten terrassen vragen dit jaar even wat meer onderhoud. De woonwagen begint dit jaar al aan zijn achtste seizoen. Dus het houtwerk van de terrassen moet nodig weer eens in de bruine beits gezet worden en de trappen moeten vernieuwd worden. Toen we acht jaar geleden deze trappen maakten was dat onder een soort van “ik vertrek” tijdsdruk om alles op tijd af te krijgen voor de eerste gasten. Ook moest alles van een heel laag budget…..dus moesten de trappen gemaakt worden van hout dat we nog hadden liggen. 

​De tijden zijn veranderd. De werkplaats heeft tegenwoordig een flinke voorraad douglas grenen liggen. We gaan dus aan de slag om nieuwe trappen te maken in douglas. In de werkplaats zijn we nog gewend om trappen te maken vanwege een flinke trappenopdracht van het afgelopen jaar. Dus we kunnen wel zeggen dat de nieuwe trappen redelijk snel klaar waren. De antislip rand op de trede is natuurlijk wel erg belangrijk. Wanneer het hout een beetje nat is moet je wel veilig het terras op en af kunnen gaan. Ook daar is aan gedacht en er komen goede brede antislip randen op de neuzen van de trede. Gelukkig werkt het weer deze afgelopen maand erg mee. We konden lekker buiten aan de slag om al dit werk aan te pakken. 

​Vanwege het goede weer van de laatste tijd konden we ook wat snoeiwerk gaan doen. Om te beginnen hebben we de draden van het internet vrijgemaakt zodat het niet in de war komt met de struiken bij onze inrit. Ook de werkplaats komt aan de beurt. We willen het gevecht weer eens aangaan met de bramen. Dit blijft natuurlijk een continue gevecht. Er zijn er zoveel maar iedere keer dat we gaan snoeien en maaien verdwijnt er weer een stukje. We hebben de oude motor heggenschaar weer aan te praat gekregen. Dat was al wel wat lastig. Maar toen hij het weer deed konden we de achterkant van de werkplaats weer een beetje kaal maken en een hoop stekelige bramen weghalen. 

​Zoals u hebt kunnen lezen lopen er tijdens de wandelingen in de ochtend meer dieren mee naast Chef. Toen de katjes voor de eerste keren meeliepen ging ik natuurlijk niet zo heel ver maar naarmate ze ouder werden heb ik zo iedere keer een stukje verder meegenomen om ze de omgeving te laten ontdekken. Zodat ze dan ook hun weg weer terug kunnen vinden naar huis wanneer ze afhaken van de wandeling. 

​Tot op de dag dat we weer onze normale ronde konden maken door het zogenaamde bospad. Dit is een prachtig paadje dat loopt vanaf het tractorpad door een lager gelegen bos waar nog wat weilanden tegenaan liggen. Helemaal beneden in het bospad lopen nog twee waterstromen die samenkomen in het laagste gedeelte en dan verder stromen als het begin van de rivier “la Petite-Creuse”. In dit gedeelte van het pad kan je gewoon een poosje stilstaan en genieten. Genieten van de natuur om je heen, genieten van alle geluiden van de natuur, genieten dat je onderdeel kan en mag zijn van deze natuur. En aan het begin van dit pad heb ik de volgende video gemaakt.

​Er zijn dagen dat je speciaal je goede camera meeneemt met de bedoeling om mooie plaatjes of video’s te schieten. Maar je komt er al snel achter dat de mooiste momenten op de meest onverwachte momenten komen. Gelukkig heb je dan nog een telefoon die ook video’s kan maken en dat heb ik toen op dat moment gedaan. Een grote groep met reeën die lekker stonden te grazen kon ik een behoorlijke tijd filmen voordat ze echt doorhadden dat ik daar stond met Chef en de hele kattenclub. Maar voordat ze allemaal weer wegwaren hebben we ze toch een poosje goed kunnen bekijken. Het bewijs is er en ik laat het graag aan u zien. 

Deze nieuwsbrief wil ik graag beginnen met een droevig bericht. In augustus 2023 heb ik een artikel geschreven over onze eigen geitenkaas-maker uit Nouhant. Alain maakt dagelijks geitenkaas van de melk van zijn eigen geiten. Maar zoals het leven zelf is hebben we niet altijd goed nieuws te melden. Na een korte ziekte is Alain de afgelopen maand overleden. En in zo’n kleine gemeente valt het verlies van een persoon altijd zwaar. Daarom wil ik graag het artikel wat in augustus 2023 in de nieuwsbrief stond nog een keer delen als een eerbetoon aan Alain onze geitenkaas-maker.

​Sinds een aantal maanden eten we ambachtelijke geitenkaas van eigen gemeente bodem. Alain, die ook in de gemeente Nouhant woont, maakt nog op echte ambachtelijke wijze geitenkaas van zijn eigen geiten die rondom zijn huis lopen. Samen met zijn vrouw zorgt hij dat er iedere dag een aantal kaasjes gemaakt worden die dan weer gretig zijn weg vinden naar de plaatselijke bevolking in Nouhant. Het maakte ons heel nieuwsgiering hoe Alain dit doet en we werden van harte uitgenodigd eens een keer mee te kijken hoe de kaas gemaakt wordt nadat de geiten gemolken zijn.

​Het begint allemaal met een lege geitenstal. Wanneer Alain de geiten vanuit de wei bij elkaar roept is de stal heel snel helemaal vol en begint het ritueel van het melken. De geiten weten precies wat er van hen gevraagd wordt en wachten rustig op hun beurt om gemolken te worden. De geiten geven ongeveer één liter per melkbeurt en die ene liter is ook ongeveer de hoeveelheid melk die nodig is om één mooi geitenkaasje te maken. 

​Wanneer Alain bezig is met het melken zorgt zijn vrouw voor het uitgebalanceerde voedsel voor de geiten. Dit zorgt voor een goede melkopbrengst en goede smaak van de melk. Op de foto's ziet je dat er één geit is die nogal eigenwijs is en het iedere keer presteert om de melkbeker om te trappen. Dus dit is de enige geit die met één poot vast gezet moet worden om ervoor te zorgen dat zijn melk netjes bruikbaar in de verzamelemmer komt te zitten. Het met de hand melken vraagt natuurlijk best wel wat geduld van Alain maar ook zeker van de geiten. 

​Wanneer de melk verzameld is moet het eerst nog een aantal keren goed gezeefd en gefilterd worden om de melk goed schoon te maken. Hierna is het dan klaar om het stremsel (présure) bij te voegen. Dan kan de melk een aantal uren rusten en kan het stremsel rustig zijn werk doen. Na een half etmaal is de melk gescheiden. De wei en de kaas kunnen dan uit elkaar gehaald worden door een schuimspaan. 

​Vanaf dit moment kunnen we dus spreken van kaas. Het is nog wel heel erg jong en erg vochtig. Van het vocht moeten we natuurlijk nog af. Dat gebeurt in zogenaamde kaasmalletjes. Dit zijn kleine bakjes die voorzien zijn van gaatjes waar het vocht door kan weglopen. Ook dit drogen duurt weer een flink aantal uren. Het uitlekken en drogen gebeurt in een aparte kamer van de privéwoning van Alain. 

​Wanneer de kaasjes goed droog geworden zijn kunnen ze uit de malletjes gehaald worden. Maar eerst gebeurt er nog iets anders, een klein maar belangrijk ding. Bovenop de kaasjes worden een aantal korrels zout gestrooid. Deze “Fleur de Selle” gaan meewerken aan het verdere droogproces van de kaas. De mallen worden ondersteboven uitgeklopt en de kaas valt dan met de gezouten kant naar beneden op het bord. Samen met de verdere droging gaat dit zout zijn werk doen in de kaas.

​Nadat ook deze laatste droging klaar is na een flink aantal uren kan de kaas op de ouderwetse manier bewaard gaan worden in de zogenaamde “Garde Manger”, het kaaskastje. Deze wordt bij Alain, net als in vroeger tijden, opgehangen in de schuur, hoog onder het dak. Dat is de beste plek om de kaas te laten rijpen. Vanuit deze kaaskast wordt de kaas door gegeven aan de klant die volop kan gaan genieten van de geitenkaas van Alain.

​Nadat ik het hele proces heb mogen meemaken zaten we nog even in de zon na te praten. Alain vertelde dat het hele proces van het maken van de kaas eigenlijk vooral een proces is van de kaas laten rusten. Het is dus belangrijk om de beste omgeving te creëren voor de kaas om de natuur zijn werk te laten doen. Maar het allerbelangrijkste was toch wel het feit dat hij het hele proces van zijn vader had geleerd. Dus het is echt doorgegeven vanuit de familie en Alain is trots op zijn geiten die zorgen voor de vele kaas, volgens oud familie recept. 

​Het jaar 2025 is voor ons een heel bijzonder jaar. Dat lieten we al een beetje doorschemeren in de vorige nieuwsbrief. Er staan ons veel mooie momenten te wachten in dit jaar. Het belangrijkste is wel dat we dit jaar 10 jaar lang permanent in Frankrijk wonen. We zijn hier natuurlijk al veel langer bezig maar we wonen dan nu echt 10 jaar permanent in Frankrijk en kunnen mensen dus ook genieten van een prachtige vakantie op “Au Bout du Monde”. Maar dat is nog niet het enige.

Bram is in januari 60 jaar geworden en Annette wordt 70 jaar en daarbij vieren we dit jaar ook nog ons 40 jarig huwelijk. We hadden daarom de gedachte om een feestje te vieren. Dat is gebeurd….. Eigenlijk wilde we eenzelfde soort feest als de zogenaamde “Frankrijk-reünies”. Deze feesten organiseerden we altijd aan het eind van het jaar om alle mensen te bedanken die ons dat jaar geholpen hadden in Frankrijk. Deze keer wilden wij een feest organiseren voor iedereen die een bijdrage geleverd heeft aan de opbouw van ons ons leven in Frankrijk. Nou, dat hebben we geweten.

Familie en vrienden kwamen in groten getale om dit samen met ons te vieren. Het was echt heel erg leuk om iedereen weer eens te zien. Van sommige was dat echt best al wel een poosje geleden. Uiteindelijk is het hele feest georganiseerd door onze dochters Rianne en Arma. Iedereen had het er erg druk mee. Zoals het hoort op een Frans feest was het eten natuurlijk van groot belang. Uiteraard was het typisch Frans. Dit eten werd gemaakt door leerlingen van de school waar Arma werkt. Zij werkt op het Voortgezet Speciaal Onderwijs. Deze keer stond kookles die zij krijgen helemaal in het teken van ons Franse feest. Rianne zorgde voor de hele organisatie en locatie. Vanuit Frankrijk brachten wij zelf Franse wijn en Franse kaas mee. Ook hadden we mooie planken gemaakt inclusief een brandmerk van ons logo, speciaal voor dit feest. Hier werden alle Franse hapjes op uitgeserveerd. Het was een lust voor het oog, en later ook voor de maag.

Ook was er een quiz gemaakt met allemaal vragen over de geschiedenis van “Au Bout du Monde”. De winnaar kon een mooie prijs winnen. Een prachtige “Au Bout du Monde”-borrelplank met allemaal Franse lekkernijen erop. Er werd dus heel veel gepuzzeld en besproken onder elkaar om de antwoorden van alle vragen zo goed mogelijk te beantwoorden. Het was echt niet gemakkelijk en er werd dus soms best gezucht om alle 50 vragen van goede antwoorden te voorzien. Uiteindelijk was er natuurlijk wel een winnaar. Marie Therese, één van onze vaste gasten in de gîte, was de gelukkige en ging naar huis met deze volle plank. We hebben ervoor gezorgd dat u deze quiz kan bekijken wanneer u ook mee wilt doen. Misschien voor de eerste keer maar misschien ook wel voor de tweede keer als u op het feest zelf aanwezig was. Maar u kunt alle vragen dus nog eens een keer bekijken. Ga via de QR-code of klik op de de knop en ga direct naar de quiz. De quiz staat nog voor ongeveer 20 dagen open.

Er was ook een heel leuk receptieboek. Dat was een houten tuinbank die we cadeau hebben gekregen en iedereen die langskwam op ons feest werd gevraagd iets op de tuinbank te schrijven. We nemen deze tuinbank weer mee naar Frankrijk en wanneer we dan straks in de zomer in het avondzonnetje ons pastisje aan het drinken zijn kunnen we alle namen nog eens teruglezen en terugdenken aan deze mijlpaal die we met z’n allen hebben kunnen vieren. 

​We kunnen zeker zeggen dat het een super geslaagd feest was. Hierbij wil ik iedereen bedanken die de moeite heeft genomen om op het feest aanwezig te zijn. We zijn ook nog super verwend met allemaal mooie cadeaus. Ook de organisatie van Rianne en Arma was geweldig en verder wil ik iedereen die zich ingezet heeft voor dit mooie feest heel erg hartelijk bedanken. Het was geweldig. 

​Annette had er al vaak om gevraagd: “Wanneer maak je nu eens een mooi insecten hotel van wat afvalhout”. Ze vraagt het eigenlijk al een paar jaar. En aan de hoeveelheid afvalhout ligt het natuurlijk niet, de hele werkplaats heeft zoveel hoekjes waar ik hout verzamel. Dat hout is niet goed genoeg om de kachel mee aan te maken, maar natuurlijk wel om een insectenhotel van te maken. Een insectenhotel van eikenhout, het kan bijna niet chiquer. 

​Maar wat is nu precies een insectenhotel. Officieel is het een constructie door de mens gemaakt waar insecten zich in kunnen verschuilen of nestelen. Wat we dus bedacht hadden is een soort huis met allerlei verschillende vakken. Dit sluiten we af met kippengaas zodat alle insecten van achter en van voren het huis kunnen binnenkomen. We vullen alles met allerlei materialen die we kunnen vinden wanneer we Chef de hond uitlaten. Inmiddels is het hotel helemaal goed gevuld en kunnen de insecten dit voorjaar hun intrede doen in het hotel op het landgoed “Au Bout du Monde”. 

​We hebben een vak met kastanje bolsters, een vak met uitgebloeide hortensia bloemen. Een vak met stro van de beesten van Pascal en daarnaast een vak met dennentakken. Een vak met boomschors van ons kachelhout en we hebben meerdere vakken met kleine takjes. Maar daarbij zijn er ook vakken met gewone kastanjes, droge varen bladeren maar ook één met gewone stenen. Ik ben benieuwd wat het gaat worden dit voorjaar. Ik heb nog geen reserveringen binnen gekregen van de verschillende insectensoorten. We gaan het zien. 

​In het vorige jaar hadden we last gehad van een flinke storm. Het was de storm die er ook voor zorgde dat we een aantal dagen zonder stroom hebben gezeten in Les Trois Taillants. Misschien kunt u zich dat nog herinneren vanuit de nieuwsbrief van december 2024. Niet alleen hadden we last van de stroom die uitviel maar we hadden ook last van een boom die omviel. Het was nog wel de boomhut boom. We hadden toen weinig tijd om er iets mee te doen maar in het nieuwe jaar is alles weer anders. 

​De eerste week van het nieuwe jaar, toen één van onze kinderen met het gezin bij ons op vakantie was, hebben we nog een klein begin kunnen maken met het kortzagen van wat takken die behoorlijk in de weg lagen. Het gaat een hele klus worden om alles te zagen voor het kachelhout, maar een klein beginnetje is nu gemaakt. Het was wel gezellig om zo met de familie in de weer te zijn om hout te maken voor de kachel.

​In het nieuwe jaar 2025 hebben we de reserveringskalenders al weer open gezet voor de verhuur van de gîte, de woonwagens en de plekken op de camping. Er zijn al een aantal reserveringen binnen gekomen en de kalenders beginnen zich al een beetje te vullen. Het is leuk om te zien dat mensen al druk bezig zijn om een vakantie uit te zoeken. Met het koude winterweer buiten is het natuurlijk extra leuk om alvast weg te dromen en je te wanen op de prachtige, rustige Franse plek “Au Bout du Monde”. 

​En tijdens deze droom kom je dan nog meer verrassingen tegen. We hebben de prijslijst voor het nieuwe jaar al gepubliceerd en wat is er dan allemaal veranderd? Helemaal niets!!!!! De prijzen bij “Au Bout du Monde” veranderen niet en dat is nu al voor het derde jaar op rij. Alles wordt maar duurder en duurder behalve de prijzen op het landgoed “Au Bout du Monde”. Dat is toch ook wel even een vermelding waard. Wat we natuurlijk moesten aanpassen zijn de data voor de verschillende seizoenen en het jaartal op de prijslijst maar verder is alles hetzelfde gebleven. 

​De afgelopen maand is het best behoorlijk koud geweest op ons Franse plekje. Het kan dan zo prachtig zijn om te wandelen door zo’n winter-wonderland. Chef uitlaten wordt dan een soort feestje. Alleen wil ik dan veel foto’s en video’s maken en Chef heeft daar dan weer geen boodschap aan. Die wil gewoon doorlopen en zijn plas doen. Maar toch neem ik dan volop de tijd voor het maken van foto’s. Met mijn oude camera kan ik nu weer eens lekker inzoomen om mooie momenten van de reeën te laten zien. We laten u natuurlijk meegenieten via de nieuwsbrief. Dit filmpje heb ik gemaakt vanuit de keuken. Deze reebok had niet door dat ik stond te filmen vanuit de keukendeur en hij knabbelde lekker door aan het gras van het campingterrein. 

​Ook kwam ik deze video nog tegen van twee jaar geleden. Ik maakte samen met Chef een wandeling door een winter-wonderland met bomen die takken hadden met vastgevroren mist. Dat zag er zo typisch uit. Maar wat wil nu het geval, deze winter zag het er bijna precies hetzelfde uit. Ook de bomen hadden allemaal takken met vastgevroren mist. Ik moest meteen terugdenken aan de video die ik twee jaar terug gemaakt had.

​Maar ik heb natuurlijk deze wintermaand ook heel veel nieuwe foto’s gemaakt die ik u toch niet wil onthouden. Ik vind het geweldig om u mee te laten genieten van de wonderschone winterwereld hier op “Au Bout du Monde”. Je kan het je misschien niet helemaal voorstellen hoe het hier in de winter is als je normaal alleen in de zomer hier bent, maar ik kan u vertellen dat het echt fantastisch is. Om de wintersfeer van “Au Bout du Monde” toch een beetje te ervaren heb ik geprobeerd een selectie te maken van de foto’s die ik gemaakt heb. Excuseer me wanneer het misschien teveel foto’s zijn. Ik vond het lastig om een keuze te maken. Er zijn zoveel mooie foto’s bij.