Tien jaar lang “Au Bout du Monde”..... De gîte “Four au Pain” werd gemaakt.....Dit jaar wonen we 10 jaar lang permanent in ons huisje in Les Trois Taillants. Onze geschiedenis hier is al een hele lange. Voordat we hier permanent gingen wonen hebben we hier al jarenlang onze vakanties doorgebracht om alles te verbouwen. Het was zeker een drukke maar ook een hele mooie tijd. Ik ga u deze keer wat meer laten zien van de geschiedenis van de Gîte “Four au Pain”. Deze geschiedenis is wat meer verspreid of verschillende jaren. Dit heeft te maken met het feit dat de gîte vastzit aan ons eigen huis. Toen we een start gingen maken met de renovatie van ons huis moest er een compleet nieuw dak op. Toen moest dus ook het dak van de gîte meegenomen worden en dus begon de renovatie van de gîte eigenlijk al in 2008.
In de warme zomer van 2008 is het dak aan de voorkant van ons huis en dus ook van de gîte helemaal gesloopt en opnieuw gebouwd. Dit was een enorme klus en wanneer je zo naar de foto’s kijkt lijkt het ook wel of het niet meer goed gaat komen. Maar met flink doorwerken met heel veel hulp van onze familie en vrienden is het prachtig geworden.
En de zomervakantie van het jaar erna (2009) zijn we verder gegaan met de andere kant van het huis en de gîte. De achterkant is qua oppervlak nog groter dan de voorkant maar we hadden inmiddels wel flink wat ervaring opgebouwd met nieuwe Franse daken maken. We wisten toen ook beter hoe we alles een beetje handiger en sneller konden doen. Toch het kostte alsnog een hele zomervakantie om het hele dak goed dicht te krijgen. 
Toen kwam het jaar 2010. In dat jaar is het dak van de broodoven zelf vernieuwd. Het was maar een klein dak maar omdat er in de nok zoveel verschillende dingen bij elkaar komen was het best een hele klus om dit dak netjes te krijgen. De grote schoorsteen komt vlakbij de nok door het dak en een klein stukje van het huis steekt ook nog boven het dak van de oven uit. En er moest ook nog een stuk dak helemaal nieuw gemaakt worden om alles op elkaar aan te laten sluiten. Het was allemaal een beetje puzzelen. Maar ook toen is er met veel geduld en veel hulp een prachtig dak ontstaan. Vanaf toen was ons huis en de gîte helemaal waterdicht. Dat was al een enorme vooruitgang. 
Het werk in de gîte heeft toen een poosje stil gelegen tot het moment dat het gehele dak geïsoleerd ging worden van binnenuit. In 2012 hebben we het voor elkaar gekregen om het dak van het hele huis te isoleren. Glaswol tussen de “chevrons” en dan plastic folie ertegenaan. De binnenkant van het dak werken we dan af met OSB-platen. Dezelfde als die er aan de buitenkant opgegaan zijn als dakbeschot. De Fransen hebben ons wel een beetje vreemd aangekeken omdat het zeker niet gewoon is dat er een houten afwerking komt onder de dakpannen. Maar toch hadden wij daar voor gekozen.
Het jaar daarna, we praten inmiddels over het jaar 2013, hebben we weer veel kunnen doen. Ondanks dat we met veel dingen tegelijk bezig zijn heeft het werk in de gîte toch ook een flinke boost gekregen. In het begin van het jaar hebben we de oude vloer eruit kunnen halen. Er zijn toen allemaal nieuwe vloerbalken ingegaan die er natuurlijk wel uitzien als ouden balken. Het was wel belangrijk dat de oude schoorsteen die boven de broodoven zit goed kon steunen op de vloer en daarom is er tot op de dag van vandaag nog steeds één originele vloerbalk in blijven zitten. Maar met het plaatsen van de nieuwe balken konden we wel meteen een nieuw trapgat maken, daar waar de nieuwe trap moest komen. En zodra die trap erin stond konden we makkelijk en veilig naar boven om alle vloerplanken netjes op hun plek te leggen. Ineens ontstond er een mooie stevige verdiepingsvloer. De oude vloer was zo slecht dat je er eigenlijk niet goed op durfde te lopen. Dat probleem was nu ook opgelost.
Tijdens de zomervakantie van dat jaar hebben we ook het raam en de deur vervangen. Om hier goed bij te komen was het wel noodzakelijk om de oude gemetselde pekelbak te slopen die bij de broodoven stond. Wij hebben begrepen dat deze bak gevuld met water en zout gebruikt werd om de kazen te pekelen. Maar deze bak heeft toch plaats moeten maken voor het comfort in de toekomstige gîte. Wij proberen zoveel mogelijk authentieke dingen intact te laten maar dat lukt ook niet altijd. Vervolgens maken we een dakraam boven de trapopening. Dit geeft dan niet alleen licht boven op de zolder maar ook onderaan de trap.
  Waar we natuurlijk heel trots op zijn is de broodoven zelf. Die werd aan de binnenkant eens goed schoongemaakt. Dat is zeker niet gemakkelijk wanneer die oven zo groot en zo diep is. Een andere manier dan erin te kruipen is er dus niet. Dat werd dan dus ook gedaan. Onder het toeziend oog van Annette kroop Arma in de oven met borstels en blikken en de stofzuiger.
Later dit jaar werden er plannen gemaakt voor de nieuwe elektrische installatie in het huis. Hier moest de gîte natuurlijk ook bij betrokken worden en er moest dus een plek gemaakt worden voor de meterkast en alle elektrische bedradingen. Het was een hele onderneming om ook hier weer alles netjes op z’n plek te krijgen. Het kost gewoon veel tijd om te bedenken waar je alles wilt hebben terwijl er nog niks is. Maar met wat puzzelen kom je heel eind. De elektrische installatie zat er aan het eind van het jaar in. Dat we nu gebruik konden maken van de elektriciteit geeft ons wel een heel groot voordeel. Vanaf nu konden we ook in de winter naar ons huisje komen om nog meer werk te verrichten. Zo konden we dat jaar een mooi begin maken met het maken van de badkamer.
In het voorjaar van 2014 begonnen we met de opbouw van de badkamer. We wilden zo veel mogelijk het oude hout van de vloer gebruiken. De eiken balken die niet goed meer waren zijn vervangen om de vloer weer in orde te maken. Maar de balken hebben natuurlijk nog wel bruikbare stukken, dus die zijn gebruikt om een kleine zolder te maken en een klein raam in de badkamer. Dat raam is nodig omdat er zo weinig licht aanwezig is. Al het licht dat het dakraam doorlaat moeten we zoveel mogelijk gebruiken. De badkamer zelf maken we ook zoveel mogelijk van materiaal dat we hebben verzameld, voornamelijk gekregen van verschillende mensen. We gaan hier zoveel mogelijk van hergebruiken. Uiteindelijk maken we een klein, knus en helemaal complete badkamer. Voorzien van alles wat er nodig is voor een mooi verblijf op “Au Bout du Monde”.
Voordat we echt verder gaan met de verdere afwerking willen we graag dat al het voegwerk, stucwerk en alles waar enduit of cement aan te pas komt klaar is. Dus ondanks dat we de keldertrap wel af willen gaan sluiten moet deze daarvoor eerst goed afgewerkt worden. In dit trapgat komt uiteindelijk een groot luik dat de vloer van de keukenhoek gaat worden. Maar eerst dus alles netjes afvoegen. Dan gaan we nog even naar boven om het grote rookkanaal van de broodoven af te stuken met “enduit”. Dit is een Franse benaming voor een mengsel van zand, kalk en water. Wij hebben met wat proefjes een goede mengverhouding gevonden. We gaan ermee aan de slag. Ook de grote muren op de begane grond wordt met hetzelfde mengsel afgewerkt. Omdat je veel zand gebruikt bepaald dat natuurlijk ook de kleur. Later gaan we alles netjes in de witkalk zetten om het allemaal dezelfde witte kleur te geven.
Ook de nieuwe deur komt op zijn plek. Alles wordt netjes in de lak gezet. Het geheel begint nu echt een beetje te lijken zoals we het voor ogen hebben. Soms heb je wel veel verbeeldingskracht nodig om alles zo vanaf het prille begin op te bouwen zoals je het bedacht hebt en in je hoofd hebt zitten. Het vergt wel wat geduld om alles wel zo te maken hoe je het eruit wil laten zien. Heel vaak word je verleid om het zo te maken zoals het op dat moment lekker makkelijk kan. Maar dat geeft niet altijd het eindresultaat dat je graag wilt zien. Dan moet je af en toe streng zijn voor jezelf om toch trouw te blijven aan het beeld dat je voor ogen had.
 Dan volgt er een behoorlijke pauze in het maken van de gîte. Dit komt door onze definitieve verhuizing naar Frankrijk. Om te beginnen moest ons eigen huis leeg opgeleverd worden en konden al onze spullen nog niet naar Frankrijk komen. Dus moest er een tijdelijke opslag geregeld worden. En na de verhuizing in de zomer van 2015 moesten we eerst gaan zorgen dat wijzelf een beetje konden wonen. Eén slaapkamer hebben we toen klaar gemaakt om er te kunnen verblijven tijdens de winter. Maar direct werd het wel tijd om weer snel door te gaan met de gîte. Er moet natuurlijk wel geld in het laatje komen door middel van de verhuur van de gîte. Snel doorgaan was dus het plan. Inmiddels hadden we op de antiekmarkt een bijna passende deur kunnen scoren voor de broodoven. Die moet natuurlijk geïnstalleerd worden wanneer de gîte “Four au Pain” (broodoven) gaat heten.
Ook gaan we verder met het afwerken van de muren. Een hoop smeren en spatelen met “enduit”. We beginnen nog ervaring te krijgen met al het stucwerk dat we moeten doen. En dan met het schilderwerk van de stuclagen wordt het een mooie ruimte die echt een lange geschiedenis in- en uitademt. De sfeer die het geheel moet uit gaan stralen is voor ons heel erg belangrijk. Geen strakke inrichting maar zoveel mogelijk authentiek.
Wanneer we nu de gite compleet gaan afwerken beginnen we op de verdieping. De badkamer helemaal afmaken met alles erop en eraan. De slaapkamer met een mooie parketvloer. Een ouderwets bed en een betimmering die de hele sfeer compleet maakt. De oude vloerbalken van weleer komen ook weer naar voren in de ondersteuning van het kleine zoldertje.
Dan komt de keuken aan de beurt. Ook dit is natuurlijk geen standaard oplossing. Dat kan bij ons zeker niet. We proberen een complete, luxe keuken te maken met alles erop en eraan maar dan wel met de uitstraling van een keukenhoek van 100 jaar terug. Wij hebben het idee dat het best goed gelukt is. Dan komen ook de meubeltjes naar binnen. Zoveel mogelijk oud en gebruikt. Alles met een eigen verhaal, net als de gîte zelf. Daar houden we van. 
Nu alles klaar is, is het tijd voor de allereerste gasten. Dat is voor ons best spannend. We maken van deze eerste gasten wel even een speciaal moment natuurlijk. Lars laten we de opening doen. Lars komt al jarenlang hier in Frankrijk om ons te helpen. Hij behoort nu tot de eerste gasten van de gîte dus dat moet dan ook een speciaal moment worden. Aan hem de eer om het lintje te mogen doorknippen. En vanaf die datum is de gîte te huur. Er hebben inmiddels talloze mensen in verbleven. Het is en blijft een genot om te zien dat de gasten kunnen genieten van de verhalen die deze gîte te vertellen heeft.
We zijn nu bijna 8 jaar verder en de gîte is nog steeds te reserveren voor een mooi verblijf in de Creuse. Het dunst bevolkte gedeelte van Frankrijk. Genieten van de pure eenvoud. Dat is wat we hier doen. Genieten van de rust, ruimte en de natuur. Informeer even over de beschikbare datums voor het komende jaar als je ook een keer deze ervaring wilt hebben. Leven en slapen op een plek die al meer dan 200 jaar oud is en in alles deze geschiedenis nog uitstraalt.
Het behoud van het coulisse-landschap.....Het onderhoud van de Franse “Boucage”.....Wanneer je bij ons in het landschap kijkt worden de weilanden van elkaar gescheiden door heggen. Deze heggen bestaan natuurlijk soms uit grote bomen. Vooral eiken en essen doen dat goed. De heggen zelf bestaan vaak uit meidoorn, hazelaarstruiken, bramen en alles wat maar goed kan gedijen in een weiland heg. En omdat het zo bepalend voor het landschap is wil Frankrijk dat dit landschap dan ook zo behouden blijft. Dit zogenaamde “Coulisse” landschap is al eeuwenlang het gezicht van het deel van Frankrijk waar wij nu wonen. Hier in Frankrijk noemen ze dit het “Bocage” landschap. Het valt onder het historisch erfgoed en daardoor is iedereen verplicht om dit landschap goed te onderhouden.  En dus is iedere eigenaar die weiland bezit verplicht om ieder jaar deze heggen netjes te knippen om zo het landschap te handhaven. En wanneer je aan het einde van de zomer kijkt wat er gegroeid is moet dit echt goed geknipt worden om de heggen goed in vorm te houden. Het zou binnen twee jaar al helemaal uit de hand lopen en het landschap zou dan al minder herkenbaar zijn. Het begin van de herfst is dé uitgelezen periode om dit te doen, ook omdat er dan zo min mogelijk vogelleven zich probeert voor te planten in deze heggen. Om dezelfde reden is het dan ook ten strengste verboden om dit in het voorjaar te doen. Er is een periode vastgesteld waarin het knippen en maaien van de heggen wel of juist niet toegestaan is.  Onze boer-buurman Joel is in deze periode druk doende om alle heggen van zijn weilanden netjes te scheren. Iedereen wordt geacht om zijn eigen kant van de heg bij te houden. Dus wij moeten onze kanten van de camping eigenhandig bijhouden. Gelukkig biedt onze boer-buurman aan om niet alleen zijn kant te doen maar ook die van ons. Daar zeggen wij zeker geen nee tegen. Het wordt met de grote machine natuurlijk niet subtiel gedaan maar wanneer we alles weer met de hand zouden moeten doen kost dat zoveel tijd en energie dat we erg blij zijn met het aanbod van deze Joel.  Ik heb nog wel even een uitgebreide video gemaakt als bewijs dat Joel het allemaal keurig gemaaid heeft. Hij begint met de bovenkant van de heg en dan komt de voorkant aan de beurt. Als laatste doet hij dan ook nog de grond ervoor. Dit om te voorkomen dat de heg te breed gaat uitgroeien. Alle heggen worden netjes geschoren met de grote klepelmaaier van de boer. De klepelmaaier is een grote draaiende balk met heel veel stalen “klepels” eraan. Alles wat het tegenkomt wordt dus netjes verbrijzeld. Ik heb nog even staan kijken hoe de tractor het werk doet in een half uur waar ik zelf misschien wel een aantal dagen mee bezig zou zijn. Gekeken naar de afgelopen weken.....Grote reparatie aan de kettingzaag.....In één van de vorige nieuwsbrieven heeft u kunnen lezen dat we weer een mooi vol hout hok hebben om met onze houtkachel de winter door te komen. Dit is natuurlijk niet vanzelf gegaan en de kettingzaag die we hebben heeft wat overuren moeten maken om alles weer netjes op maat afgekort te krijgen. Alles ging goed maar toch was er een grote “maar”. Het vermogen van de kettingzaag neemt steeds meer af. Nu moet ik wel zeggen dat de motorzaag ook al wel 13 jaar oud is en misschien al wat ouderdomsklachten gaat vertonen. Maar ik kreeg het gevoel dat hij teveel compressie verloor. Dat komt door het verslijten van de zuiger en de zuigerveer die het contact met de cilinderwand dicht moet houden.
Na wat nazoeken op internet had ik gevonden dat je voor deze zaag een complete set met een nieuwe cilinder, zuiger, zuigerveer en diverse benodigde lagers kan bestellen. En dat hebben we gedaan. Het bestellen is natuurlijk niet zo ingewikkeld, maar als alles binnen is komt nog de reparatie zelf. De hele machine moet uit elkaar tot aan de krukas toe. Alles moet open. Dat was ook wel eens fijn zodat we al het vuil van de afgelopen 13 jaren eens goed konden verwijderen. De kettingzaag begon er langzaamaan van te glimlachen. Zo schoon is alles geworden.
Alleen is de machine natuurlijk zo compact mogelijk gemaakt en dan sta ik daar met mijn dikke vingers om alles eerst los te maken en daarna moet alles weer op dezelfde manier in elkaar. Het viel niet mee. Maar met behoorlijk wat geduld is alles weer op z’n plek gekomen en kon de nieuwe cilinder met de zuiger voorzichtig in werking worden gezet. Alles doet het weer goed en stiekem ben ik er best trots op dat het allemaal is gelukt en dat ik de kettingzaag toch een soort tweede leven heb kunnen geven. Ik hoop dat hij weer lang en gelukkig veel hout voor mij kan zagen.
Kastanjes rapen voor de Nederlandse scholen.....Wie al eens bij ons is langs geweest weet dat we aan de voorkant van het huis een hele grote kastanje boom hebben staan. Het is echt een prachtige oude boom. Wij zijn er trots op dat deze boom nog steeds zo mooi is op z’n oude dag. Ieder voorjaar staat hij helemaal vol met mooie bloemen. En dit zorgt ervoor dat er in de herfst natuurlijk heel veel kastanjes naar beneden komen vallen. Een wandeling onder de boom is dan zeker niet zonder risico.
Omdat ons pad langs deze boom loopt moeten wij ervoor zorgen dat dit pad ook een beetje schoon blijft. Het pad zelf loopt nogal naar beneden en wanneer er dan veel kastanjes en kastanjebolsters liggen bestaat het risico dat je uitglijdt over deze bollen. We rapen dus iedere dag zorgvuldig alles op om te voorkomen dat we onze benen breken. Dit jaar vallen er weer heel veel en ze zijn erg groot. U zult zich misschien afvragen wat we vervolgens met zoveel kastanjes doen. Na het rapen laten we ze een poosje drogen. Als het een tijdje heeft kunnen drogen gaat alles in grote zakken. En wanneer we naar Nederland vertrekken voor de herfstvakantie gaan deze zakken mee in de bus. In Nederland hebben we de kastanjes vervolgens afgegeven op de school waar onze dochter lesgeeft en ook op de school waar onze kleindochter heen gaat. Op school worden de kastanjes vervolgens niet alleen gebruikt als versiering op de herfsttafel, ze worden ook nog gebruikt om te leren tellen. Zo komen onze kastanjes goed van pas voor velen. Dat is mooi. Grasmaaien op het nieuwe koeienpad.....De vorige nieuwsbrief kon ik u vertellen dat de eigenaar van de koeien die bij ons lopen de afrastering van het prikkeldraad heeft verzet. Dat zorgt er nu voor dat het hele authentieke koeienpad zichtbaar is geworden. We hebben al meerdere keren alles uitgelegd over dit pad en nu is het laatste stuk dan ook goed zichtbaar. De oude afrastering laten we gedeeltelijk staan en de nieuwe afrastering staat daar nu netjes naast. Nu is het pas echt goed zichtbaar hoe het oude gemeente pad heeft gelopen. We hebben wat stukken van het oude prikkeldraad weggehaald zodat de grasmaaier er kan komen om het gras bij te kunnen houden.
Het was natuurlijk even goed door ploeteren met de grasmaaier om deze allereerste keer door alle kuilen en bulten een beetje te kunnen maaien. Onder het professionele toezicht van de koeien is Annette het gras te lijf gegaan. Misschien gaat het gras in de toekomst iets vlakker worden. Maar tegenwoordig hebben we heel erg veel last van mollen, dus dat vlak worden zal wel even duren. Al met al is het heel leuk om 3 jaar na de aankoop je eigen land nu eens goed te kunnen betreden.  De katjes gaan uit logeren.....Zoals u al hebt kunnen lezen zijn we deze afgelopen maand naar Nederland geweest. Er zijn een aantal verjaardagen van de kleinkinderen en het was herfstvakantie. Er was alleen wel één probleem als wij zouden vertrekken. De nieuwe katjes kunnen namelijk nog niet voor zichzelf zorgen. Dus werd er een logeerpartij georganiseerd. Er werd een mooie uitgebreide kooi gemaakt. Meerdere kooien worden aan elkaar gekoppeld samen met een grote kattenbak.  Pascal (onze Belgische vriend) gaat onze katjes verzorgen terwijl wij in Nederland zijn. Het grote hok wordt dus in het dorp Lascoux neergezet bij Pascal. De katjes hebben het goed naar hun zin gehad en zijn ook weer goed dikker en groter geworden tijdens hun logeerpartij bij Pascal. Weer een complete eikenhouten stam in de werkplaats.....De opdrachten voor de werkplaats gaan ook gewoon door en daar hoort dan ook bij dat de houtvoorraad af en toe ook aangevuld moet worden. Zo ook nu weer. We moeten nog een complete eikenhouten trap gaan maken en daar moest natuurlijk weer wat hout voor gekocht worden.  Toen we de vorige keer trappen moesten maken had ik hout gevonden bij een buurman van Pascal. Dit hout ligt dan in een schuur ongeveer 1,5 km bij ons vandaan. De boom die gekapt is in 1985 ligt al keurig in planken gezaagd zolang te wachten tot er iemand komt die de planken verder gaat verwerken. Die tijd is nu dus gekomen. Eerst maar eens zorgen dat het hout in de werkplaats komt te liggen en dan gaan we weer verder kijken. Het blijft toch echt een mooi gezicht om zo’n complete stam te zien liggen. De oude omgewaaide boom leeft voort.....Hout zagen en uitzoeken voor een mooie tafel.....Een aantal weken geleden hebben we bezoek gehad van een oude vriend van Les Trois Taillants. Lars is een weekje geweest. Hij was één van de eerste vrienden die ons is wezen helpen vanaf het prille begin van de verbouwingen aan ons huis en alles wat daar omheen staat. Velen jaren is hij een trouwe hulp geweest en nu was hij weer eens even terug voor een weekje. Eén van de klussen die we samen hebben gedaan is het kort zagen van een omgewaaide boom die al een poosje lag te wachten. We hebben behoorlijk wat werk gehad om de boom weer een stukje verder in te korten.
Veel takken die door de val de grond zijn ingedrukt moeten met onze oude tractor uit de grond getrokken worden. De stam wordt ook in kleine stukken gezaagd en daar kwam het idee van Lars om een mooi stuk van deze stam mee te nemen naar Nederland en er daar een salontafel van te maken voor zijn nieuwe huis in Zierikzee. Dit hebben we natuurlijk gedaan en een flinke klomp essenhout is achterin zijn auto vervoerd.
Gelukkig heeft Lars nog wel wat foto’s gestuurd hoe de salontafel geworden is. Het resultaat mag er zeker zijn. Lars is er helemaal blij mee en dat is dan toch weer fijn. Hij heeft zoveel voor ons gedaan, dus het is altijd fijn als wij iets terug kunnen doen. 
4 Comments
Tien jaar lang “Au Bout du Monde”.....Maar hoe is het nu allemaal begonnen, en wanneer.....We hebben het al meerdere keren gemeld dit jaar. Landgoed “Au Bout du Monde” bestaat dit jaar al 10 jaar. Dat is natuurlijk wel een mijlpaal om bij stil te staan en dat hebben we inmiddels ook al wel gedaan. Het is leuk om te weten dat “Au Bout du Monde” 10 jaar bestaat, maar wat misschien nog wel leuker is……om te kijken hoe het allemaal begonnen is. Wat is er allemaal gebeurd, wat is er allemaal verbouwd en wat is er allemaal opgebouwd. 
Tien jaar geleden zijn we begonnen met de verhuur van onze accommodaties. Op dat moment was alles natuurlijk klaar. Dus om naar het echte begin terug te gaan reizen we toch zo’n 19 jaar terug in de tijd, naar het eind van het jaar 2006. Dat was het moment dat we tijdens het zoeken naar een huis om te kopen in aanraking kwamen met het dorp “Les Trois Taillants”. De plek die we bezochten was toch wel direct een plek om niet te vergeten. Binnen een aantal dagen hadden wij voor onszelf besloten dat dit het moest worden. De plek was fijn……de gebouwen konden we toen het beste omschrijven als ruïnes. Daar moest nog wel het één en ander aan gebeuren.
Maar om het verhaal compleet te maken eerst nog even dit. Bij de eerste bezichtiging kwamen we alleen kijken voor de oude schuur. Die hadden we op het oog. Dus toen we met de makelaar aankwamen liep ik meteen rond met mijn rolmaat om alles te meten en al plannen te maken. Annette en de makelaar hadden alles al snel bekeken en besloten om even in het oude huisje te kijken. Wat zeker een ruïne was. Toen we later thuis kwamen had Annette het maar over het huisje en ik over de schuur. Uiteindelijk hebben we deze gebouwen samen gekocht. En toen we dus weer teruggingen om het voorlopig koopcontract te tekenen heb ik voor de eerste keer in het huisje gekeken. Misschien wel een beetje vreemde volgorde maar bij ons gaat alles altijd een beetje anders dan normaal.
Het voorjaar van 2007 werden we via de notaris officieel eigenaar van deze twee bouwvallen en konden we dus serieuze plannen gaan maken om de boel op te gaan knappen. En dat hebben we zeker gedaan. Vanaf dat moment zijn we alle werkzaamheden bij gaan houden. Dat hebben we vervolgens gedeeld via onze eigen website. Voor die tijd was het nog wel een beetje pionieren hoe je alles op het “world-wide-web” moest zetten maar daar hebben we onze weg in kunnen vinden.
 Wanneer u deze hele geschiedenis wilt lezen en nog eens wilt zien dan kan dat. De website https://ltt-geschiedenis.weebly.com/ bestaat nog steeds. Inmiddels werken we hem niet meer bij maar is alles nu te volgen via de nieuwsbrieven die we al jaren maken. De hele geschiedenis op de website loopt helemaal van 2006 tot 2017. Er is toen al zoveel gebeurd dat u er echt wel goed voor moet gaan zitten om alles nog eens de revue te laten passeren. Maar de donkere en regenachtige avonden komen er weer aan. Dus mocht u zich nog eens vervelen…….  Het “Buurt-diner” is dit jaar geannuleerd.....De viering van het jaarlijkse diner met alle buren moet wachten tot volgend jaar.....Het dorp Les Trois Taillants waar wij wonen is heel klein. Samen met de omringende gehuchten vormen we een soort van gemeenschap, iedereen kent iedereen. Alleen gaat iedereen in het normale zijn eigen gang. Er zijn natuurlijk ook veel mensen familie van elkaar. Vanuit de geschiedenis gingen de broers en zussen nooit ver uit de buurt wonen en dus zijn veel mensen in de nabije omgeving familie van elkaar. Ouders, kinderen, neven, nichten of achterneven en -nichten, iedereen is wel ergens met elkaar verbonden. Maar uiteindelijk woon je toch wel wat verder bij elkaar vandaan en je zal elkaar echt moeten opzoeken voor een ontmoeting. Daarom is er een aantal jaren geleden het plan geopperd door Pascal (onze Belgische vriend) om jaarlijks een buurt-diner te houden.
Dus nu vindt er één keer per jaar het buurt-diner plaats. Meestal ergens in september zodat iedereen de drukke oogsttijd achter de rug heeft en iets meer tijd kan vrijmaken voor dit diner. We noemen het dan een “buurt”-diner omdat het voor iedereen is die vanuit de omgeving deel uitmaakt van de samenleving van ons dorp. In zo’n kleine gemeenschap heb je natuurlijk iedereen nodig. Om elkaar te kunnen helpen tijdens die momenten dat je elkaar net even nodig hebt. Daarom is het dus zo belangrijk om tijdens zo’n diner elkaar weer eens even goed te kunnen spreken.
Alle mensen die dus ook echt deel uitmaken van deze kleine samenleving komen dan bij elkaar om te vieren dat we hier met elkaar deel uit mogen maken van dit kleine dorp en zijn omgeving. En dat gaat dan zeker op de echte Franse manier. Een goed aperitief en veel gebabbel. Hoe gaat het met de dieren, heeft jouw moestuin het goed gedaan, hoe gaat het op de camping, hoe gaat het met de mensen die vanwege de ouderdom niet aanwezig zijn en er andere jaren dus wel waren. Kortom, voldoende te bespreken.
De organisatie was dit jaar ook al in een vergevorderd stadium. Er zou weer een varken aan het spit gaan net als vorig jaar. Dit zou samen gaan met onze eigen knoflooksaus. De saus die wij altijd zelf maken is nu ook doorgedrongen in Les Trois Taillants. Dus de “knoflooksaus à la Vroon” zou gemaakt gaan worden. Maar een aantal dagen voor het feest overleed Raymond. Hij woonde in Lacoux en was eigenlijk een vaste bezoeker van het buurt-diner. Hij is begraven een dag voor de geplande datum en niemand vond het daarom gepast om dit jaar het buurt-diner door te laten gaan.
Maar toch blijft het buurt-diner erg belangrijk voor het dorp en zijn omgeving. Het lijkt natuurlijk allemaal erg kneuterig. Maar het is hier van levensbelang om elkaar te blijven ontmoeten, elkaar te helpen en bij te staan. Je bent dus echt onderdeel van het dorp. Ook in het leven van onze kleine samenleving zijn leuke en minder leuke dingen. Ook al slaan we dit jaar dus even over, volgend jaar komen we weer bij elkaar. Het blijft een heel belangrijk onderdeel van deze kleine samenleving. En voor nu zult u het even met de foto’s van vorig jaar moeten doen.  Gemeente Nouhant en zijn “Ploegfeest”.....Het feest comité van Nouhant maakt er een echt feest van.....September is de maand waarin de boeren een begin gaan maken voor het winterklaar maken van de weilanden en akkerlanden. Daar hoort over het algemeen het ploegen bij. Dat gebeurt tegenwoordig natuurlijk met grote tractoren en met apparaten waar meerdere ploegscharen op zitten. Maar vroeger kostte dat toch allemaal wat meer moeite en daar gaat het ploegfeest over. Ouderwetse tractoren en oude ploegscharen aan deze tractoren. Wij zijn natuurlijk wel even een kijkje wezen nemen. Aangezien we zelf nu ook eigenaar zijn van een oude tractor kijk je toch ineens wat beter naar al die oude machines.
Bronvermelding: Privé account Facebook van Eric Poulain Er volgde een mooie optocht van de oude machines door de straten van Nouhant. Dat was al leuk om te zien. Wat het extra leuk maakte was dat ze daarbij ook in optocht gingen ploegen. En dat is toch nog niet zo simpel als dat het eruit ziet. Wanneer je ploegt op de tractor kijk je eigenlijk alleen maar achterom. En dat is niet altijd handig wanneer je in optocht aan het ploegen bent. Oppassen geblazen dus. Ik heb wat korte stukjes van een film van Eric Poulain gebruikt om de video te maken die je hier kan zien. Wanneer u de hele film van bijna 13 minuten wilt zien heb ik een link gemaakt. De knop hieronder brengt u direct op het Facebook account van Eric Poulain.
Bronvermelding: Privé account Facebook van Eric Poulain Om het feest compleet te maken waren er nog meer dingen te zien. Serge Gibard (locoburgemeester) was er ook met zijn Border Collies met een demonstratie van het drijven van een kudde schapen. Ook waren er ezels om op te rijden. Deze ezels gaven ook een demonstratie dat ook ezels goed kunnen ploegen. Iets dat vroeger zeker gedaan werd, vermoed ik. De vereniging van de jonge boeren was ook aanwezig. “Les Jeunes Agriculteurs” zijn wel bekend van de protesten van het ondersteboven hangen van de plaatsnaamborden. Op het spandoek laten ze er geen twijfel over bestaan. “Wij produceren, u consumeert…..wij zijn de toekomst”. Gekeken naar de afgelopen weken.....Pascal vind zijn weggelopen schapen weer terug.....Pascal, onze goede Belgische vriend, belde in paniek op. “Mijn schapen zijn uitgebroken”, meldde hij via de telefoon. “We moeten ze rap weer vinden”. En dus zijn we dat direct gaan doen. Pascal wist gelukkig in welke richting we moesten zoeken. We zijn snel naar het betreffende weiland gereden. Maar dat weiland was echt enorm groot en al bezet met een kudden koeien. Dus zomaar het weiland inlopen was geen optie. Het moest dus gaan lukken met het roepen van de schapen terwijl we bij het hek stonden.
Gelukkig zijn Pascal z’n schapen Belgisch georiënteerd. Ze reageren op de roep “Kom, kom, kom”. Dat was een gelukje. Want als je dit in het Frans moet roepen is het “Vient, vient, vient”, en dat is het sein voor de koeien om naar het hek toe te komen. Uiteindelijk na lang roepen van Pascal hoorde we heel in de verte een schaap reageren. Na een poosje hoorde je steeds meer geblaat en na nog wat wachten verscheen het groepje schapen vanuit de glooiing van het weiland. En voordat de koeien bij het hek van het weiland waren hadden we de schapen al uit het weiland kunnen halen. En als een trotse herder met z’n schapen kon Pascal zijn schaapjes weer netjes naar huis brengen. Iedereen weer thuis en de rust was weer wedergekeerd.  Een blaffende ree in de vallei.....We wandelen nog steeds rond in de omgeving van “Au Bout du Monde” ondanks dat Chef onze hond er niet meer is. Ik mis mijn wandelingen echt wel en loop nu dus regelmatig alleen een rondje. Het blijft natuurlijk een feestje om dan goed op te letten wat je allemaal te zien krijgt wanneer je lekker stil je rondje loopt. Het is mij inmiddels wel bekend dat een ree andere reeën voor gevaar probeert te waarschuwen door te blaffen. Dat is echt een heel typerend geluid dat je over het algemeen altijd hoort in de verte. Maar deze keer was het anders.  Ik zag in het weiland een ree staan en bedacht me om er een video van te maken. De ree had mij natuurlijk in de gaten en vond mij waarschijnlijk een groot gevaar. Terwijl ik dus mijn video aan het maken was begon deze ree te blaffen om de anderen te waarschuwen. Voor het eerst zag ik dus een ree die dit geblaf voortbracht. Het is leuk om dit nu zo op de video te hebben. Het is duidelijk zichtbaar dat het de ree weinig moeite kost om te blaffen. Je kan het haast niet zien dat ze dit doet maar het geluid is er niet minder om. Ik vond het echt heel mooi om dit nu eens een keertje gezien te hebben. Gelukkig heb ik de video nog om dit aan u te laten zien. De nieuwe katjes uitlaten.....U zult zich natuurlijk wel eens afgevraagd hebben hoe het gaat met de nieuwe katjes. Nou……die groeien als kool. Ze eten veel, spelen veel, poepen veel. Ze maken zelfs elkaar het leven een beetje zuur, zoals een echte broer en zus het betaamd. De plek waar ze nog steeds de meeste tijd doorbrengen is in een groot hok in de schuur. Maar met al het mooie weer aan het begin van de afgelopen maand hebben ze ook veel tijd buiten doorgebracht, in hun buiten ren. Lekker in het zonnetje spelen en ravotten. Frère en Belle maken het helemaal goed.
Aan het einde van de dag maken we een wandelingetje met de twee kleine donderstenen aan een echte uitlaat riem. Deze hadden we nog van onze allereerste katten die de verhuizing van Nederland naar Frankrijk nog meegemaakt hebben. Die riempjes zijn nog steeds heel erg handig. De laatste jaren hebben we al heel wat opgroeiende katjes hier gehad. Het uitlaten is een heel leuk gezicht. Ze ontdekken van alles en zijn zo nieuwsgierig. Maar de witte Freule vindt het tweetal nog helemaal niks. Ze wil altijd wel in de buurt zijn maar ze moeten niet te dicht in elkaars buurt komen. Ze moeten nog een beetje aan elkaar wennen. Gelukkig krijgen ze daar nog volop de tijd voor.
Alles gaat weer in de winterstalling.....Aan het begin van september hebben we nog een behoorlijke periode gehad met prachtig mooi zomerweer. Dat was voor ons eigenlijk het sein om alles van de camping weer op te gaan ruimen. Alles moet weer dicht en sommige dingen kunnen weer de schuur in. Alle picknick tafels moeten weer verzameld samen met alle hangmat standaards. Alles uit elkaar halen en netjes wegzetten in de opslag van de werkplaats. En nu met dit mooie weer kan alles mooi droog de opslag in. Dat is een stuk fijner dan te wachten tot alles nat naar binnen moet en dan binnen moet drogen. Zo ging het de vorige jaren vaak wel. We wachtten dan natuurlijk te lang of we hadden nog gasten die nog kwamen. Dit jaar gaat het anders. Ook wij leren nog steeds.
De pipowagens gaan ook in de winterstand. De houten panelen van de terrassen gaan eraf en worden ook weggezet in de opslag. De ramen afgedekt en de deuren voorzien van schotten zodat ze geen last hebben van alle regen, mist, nattigheid, sneeuw en alle ellende die in de winter voorbij komen. Het verfwerk heeft het al moeilijk genoeg met de enorme hitte van de zon die in de zomer op de wagens staat te branden. We moeten ze netjes verzorgen. En dat doen we dus.
Weer een stuk verder met ons “oude” koeienpad.....Een groot gedeelte van het pad is nu goed zichtbaar.....Twee maanden geleden heb ik u verteld over het “oude” en “authentieke” koeienpad dat wij weer aan het herstellen zijn. Anton, die onze camping regelmatig bezoekt, heeft de afgelopen zomer een gedeelte van het originele pad weer open gemaakt. Ik heb toen een video gemaakt om u te laten zien waar het pad precies loopt en hoe het verder loopt.  Het enige dat nog moest gebeuren was het verplaatsen van het prikkeldraad. De boer die zijn koeien bij ons laat lopen moest de palen met prikkeldraad gaan vervangen opdat het in een nogal slechte staat verkeert. En omdat we een aantal jaar geleden verschillende gemeente percelen erbij gekocht hadden moest dit prikkeldraad ook verplaatst worden. We hebben dit al 3 jaar geleden met de boer overlegd en hij had beloofd dit te gaan doen. Maar ja, we wonen natuurlijk wel in Frankrijk. Uiteindelijk gaat het allemaal wel gebeuren, maar wanneer is en blijft ten alle tijden de vraag.
Maar toen……ineens…….twee weken geleden werd er zomaar begonnen met het plaatsen van de nieuwe palen en alles werd voorzien van nieuw prikkeldraad. De oude afrastering is op ons verzoek blijven staan en nu kan je ineens heel duidelijk zien waar het pad vroeger liep. Je loopt nu gewoon tussen de twee hekken van prikkeldraad door op het “authentieke” koeienpad. En wat ik nu ook erg fijn vind is dat de mooie grote eikenboom op onze grond staat. Niemand die er aan kan komen en hem per ongeluk om kan zagen. Niemand heeft het recht om deze boom weg te halen. Het is zo’n prachtige boom, die hoort hier. Hij staat hier misschien al 100 jaar en hij heeft daar zijn plek.  En nu de nieuwe afrastering klaar is kunnen de koeien ook meteen weer het weiland in. De speciale "Aubrac" koeien zijn wel erg mooi om naar te kijken. En dan met de zon die onder gaat samen met de macherende koeien. Het is wel een foto en een video waard dacht ik.
|
AuteurBram en Annette Vroon eigenaren van Camping "Au Bout du Monde" voor een heerlijke rustige vakantie midden in de rust van de natuur en het authentieke Franse leven. 
Archieven
Oktober 2025
Categorieën |
RSS Feed