Door omstandigheden was het deze keer niet echt mogelijk een volledige nieuwsbrief te maken. Ik was volop aan de gang met het nieuws toen alles stil kwam te liggen vanwege de grote stroom- en internet storing. Ik moest het plan dus wijzigen. Ik hoop wel dat u met plezier deze nieuwsbrief kunt lezen. Het zijn onze belevenissen van de laatste dagen van november.  Soms loopt het allemaal even anders dan je gepland hebt.

Het einde van november werd nog een beetje spannend. De weersvoorspellingen logen er niet om. We zouden een flinke storm gaan krijgen en we moesten ons schrap gaan zetten voor storm “Caetano”, met onder andere windstoten tot 115 km per uur. Wij moeten met de wind altijd al wel goed rekening houden. Vanuit het dal komt de wind naar boven en de werkplaats krijgt dan altijd de volle laag. De wind die wij dan krijgen is altijd nog even wat harder dan de voorspelde snelheden. We hopen er dus maar het beste van.

We weten inmiddels ook dat we de kaarsen moeten klaarzetten en alle zaklampen opgeladen hebben staan wanneer het stormt. Dan valt namelijk de stroom regelmatig uit. Dat is in ieder geval zoals het normaal gaat. Het hoogtepunt van de storm was eigenlijk nog wel goed te doen. Maar de eerste tekenen van de harde storm komen al door. Het is namelijk onze boomhut boom die deze storm niet gaat overleven. Met wortel en boomhut is hij omgewaaid en ligt hij nu op het campingterrein. Heel jammer. Anton heeft hier zijn best gedaan om een mooie boomhut te maken. Maar we zullen deze boom dus toch weer om gaan moeten toveren tot kachelhout. Heel jammer maar kachelhout is dan voor het volgend jaar ook weer handig. Ieder nadeel heeft zo dan ook weer zijn voordeel.

Daarnaast heeft de werkplaats zich ook goed moeten verdedigen tegen de storm. Dat is hem aardig gelukt. Maar er zijn toch wel een paar dakpannen naar beneden gewaaid. Er zaten toch wat behoorlijke gaten in het dak. Ik ben direct aan de slag gegaan om de boel te herstellen. In ieder geval aan de windkant heb ik alle gaten weer dicht gelegd. Het was gelukkig wel weer windstil maar ik heb wel even moeten wachten tot de middag voordat alle sneeuw weer ontdooid was die gevallen was. Het dak op met sneeuw lijkt me geen goed idee. In ieder geval is de windkant weer dicht. De andere kant van de werkplaats zal nog even moeten wachten.

In de avond viel af en toe de stroom even uit maar dat kwam gelukkig ook snel weer terug. Het internet viel al vrij vroeg in de avond uit, zonder dat het weer terugkwam. Het glasvezel netwerk is niet echt bestand tegen al dit natuurgeweld. De kabels van het glasvezelnetwerk liggen namelijk niet onder de grond, dat is hier in de regio echt niet te doen door de rotsachtige bodem. Alle kabels hangen boven de grond aan palen. En als er een boom op een kabel valt hebben wij dus geen TV en geen radio meer. Dan maar een DVD in de speler gedaan. Lang konden we niet genieten van de film, want even later viel ook de stroom volledig uit. Helemaal niks doet het meer. Alles donker en alle apparatuur valt stil. Dan wordt het dus tijd om naar bed te gaan.

De volgende ochtend is er nog steeds geen stroom en gaan we hier en daar maar eens informeren wat de oorzaak is van de storing. Het blijkt al snel dat de hoofdspanningskabel is beschadigd door omvallende bomen. De hele gemeente Nouhant zit in het donker. We kregen te horen dat de reparatie tot 3 uur in de middag zou duren. Dit werd al snel bijgesteld tot 7 uur in de avond. Maar later die avond kwam de burgemeester met het nieuws dat het zeker nog eens 24 uur zou duren  voor er weer stroom is. Dat wordt dus nog een poosje doorbijten. Het eerste etmaal zonder stroom valt al niet helemaal mee. We proberen de twee vriezers een beetje koud te houden met de kleine generator. Hij geeft niet zoveel stroom maar om de beurt krijgen de vriezer wat stroom om op temperatuur te blijven. Ook gaan we nog even heen en weer naar onze Belgische vriend Pascal om ook zijn vriezers met behulp van de generator van een beetje stroom te voorzien.

Maar nu we weten dat het nog wel een poos gaat duren voor er weer een keer stroom is moeten we verder met ons noodplan. De grote generator zal opgezocht moeten worden. Die kan de beide vriezers tegelijk van stroom voorzien en dan kunnen de telefoons ook wat stroom krijgen. Nu hebben we twee grote generatoren die veel op elkaar lijken. De ene doet het goed, de andere is helemaal doorgebrand. De afgelopen zomer hebben we heel wat oud ijzer weg gedaan, inclusief een generator. Een keer raden welke generator toen met de oud ijzerboer meegegaan is. Inderdaad, de goede. Dat is wel even een flinke domper om daar nu zo achter de komen. Deze suffe actie heb ik helemaal zelf gedaan en dus kan ik alleen mijzelf voor m’n kop slaan. Hierdoor stagneert het noodplan behoorlijk.

Na wat goed overleg met onszelf vinden we de aanschaf van een nieuwe, zwaardere generator een goede investering voor de toekomst. Het klimaat wordt steeds onstuimiger en waarschijnlijk zal de stroomuitval toch steeds meer voorkomen. We gaan dus maar snel naar de boerenwinkel “Espace Emeraude” in Montluçon. Toevallig zijn er ook nog mooie aanbiedingen en met een goede robuuste generator onder de arm gaan we weer terug naar huis. We moeten hem natuurlijk zo snel mogelijk aansluiten en laten draaien om de vriezers op temperatuur te houden en de kleine generator een kleine pauze te geven.  Ook de telefoons kunnen dan weer van stroom voorzien worden. Ook Pascal komt regelmatig hier even zijn telefoon opladen.

Ondertussen gaan we de derde nacht in zonder stroom. Het is nog steeds niet duidelijk wanneer de grote reparatie van de hoogspanningskabels klaar is. De burgemeester had ondertussen ook maar om hulp gevraagd, in de vorm van grote generatoren voor de boerenbedrijven met veel vee. Het is best lastig om 400 kalveren voorzien van warme melk als er geen stroom is. Ook onze buurman doet heel erg zijn best om alles niet helemaal in het honderd te laten lopen, maar het is flink aanpoten. De tractoren worden om de stal heen gezet met de koplampen aan naar de stal gericht. Zo is er dan toch een beetje licht binnen. Er komt gelukkig  ook hulp van de boer bij ons op de hoek. Die heeft een mega-generator achter zijn tractor en die kan voor veel stroom zorgen. Zo helpen de boeren elkaar de donkere dagen door.

Sinds de stroom weg is doet het internet het natuurlijk ook niet meer. Dat is ook wel even een tegenvaller. We kunnen wel naar buiten met de telefoons voor wat 4G, dat werkt gelukkig nog steeds. En wat ook nog steeds werkt is de houtkachel. Dat is ook wel erg fijn want het vriest nog steeds buiten. Alleen het ventilatie systeem om de warmte van de kachel door het hele huis te blijven laat het natuurlijk wel afweten. Dus moeten we gewoon goed in de buurt van de kachel blijven. Aangezien ook de kaarsen verzameld zijn op de kleine tafel gaan we toch niet veel verder weg. Uiteindelijk is het wel flink knus zo in de avond. Je kan je ook meteen weer even voelen zoals het vroeger gegaan moet zijn. Er is natuurlijk weer zo’n mooie uitspraak…….Je weet pas wat je wel hebt wanneer je het moet missen. Op deze manier waardeer je de luxe van de elektriciteit weer even heel erg goed.

Later op de avond sprong de elektriciteit weer aan. Dat was best even schrikken. Alle lampen gingen het gewoon weer doen wanneer je de schakelaar aan of uit zet. Wat een luxe. Alle generatoren konden weer uit. Alle verlengsnoeren en verdeelstukken kunnen weer van de vloer. Het is bij elkaar echt wel even goed nadenken hoe je alles een beetje aan het werk houdt zonder de vertrouwde hoeveelheid stroom. Maar we kunnen weer met een gerust hart naar bed om te gaan slapen. Alles werkt weer. Tenminste dat denk je dan. Alleen het internet via de glasvezel blijft alleen maar rode lampjes geven. Toen ik deze middag door Nouhant heen reed was de oorzaak van de rode lampjes duidelijk te zien. Zoals verwacht waren er inderdaad glasvezelkabels beschadigd door omgevallen bomen. Dus het duurt nog wel even voor de glasvezelverbinding het weer gaat doen.

De volgende dag krijg ik het in ieder geval weer voor elkaar om de 4G router, die ik als reserve had gehouden, weer te installeren. Ook dat duurde wel even maar met wat geduld komt het weer voor elkaar. We hebben weer elektra en nu ook wat internet ook al is het nog even een noodoplossing. En tot op de dag van vandaag is het internet probleem nog lang niet opgelost. Het heeft nogal wat tijd nodig.

Onze oude Massy Ferguson P21 is al meer dan een jaar bij ons in Les Trois Taillants. We hebben er veel plezier van met het verslepen van al de gereedschappen voor op het terrein maar zeker ook in de zomer om water te verslepen van ons meertje naar de moestuin. We gebruiken hem veel. Hij start over het algemeen goed. Soms is de carburateur verstopt door een vuiltje uit de oude tank. Dus vonden we het tijd worden voor een grote nakijk beurt. Gelukkig hebben we een goede vriend in de buurt die automonteur is geweest. Hij zal zich over onze oude tractor ontfermen.

Voor een oude tractor uit 1960 draait de motor erg mooi maar af en toe hoor je dat er een vonk in één van de vier cilinders overslaat. Dus Dennis de monteur stelt voor om de mechanische punten van de ontsteking te vervangen naar een elektronische uitvoering. Daarbij wordt dan ook de olie ververst, het oliefilter vernieuwd en de bougies vernieuwd. En wanneer je de motor nu hoort draaien is het als een naaimachine. Zo mooi.

Ook het contactslot wordt vervangen. Met het oude sleutelslot zet je de motor uit. Het is al meerdere keren voorgekomen dat tijdens het rijden de sleutel uit het slot valt. Het is dan niet meer mogelijk om de motor uit te zetten. Er moet dan een zoektocht georganiseerd gaan worden waar we precies gereden hebben om de sleutel weer terug te vinden. Dat is iedere keer wel weer goed gekomen maar makkelijk is het niet. Dus is er nu een goede beveiligde schakelaar voor in de plaats gekomen. Dat is beter en het scheelt nogal wat tijd met het zoeken naar de sleutel.

We kunnen dus echt wel zeggen dat de tractor een echt update gehad heeft. Wij zijn er weer blij mee en ik hoop dat we nog heel veel plezier kunnen gaan beleven aan onze oude tractor.

Aangezien de laatste gasten van de kippententoonstelling in Nouhant waren vertrokken werd het tijd om alles weer netjes te maken voor de koude winter. We hebben de afgelopen maand de pipo-woonwagens weer leeggemaakt en klaargemaakt voor de winter. Alles binnen, water en elektra, staat in de winterstand. Maar ook de buitenkant wordt netjes dichtgemaakt. Zo kan alles goed tegen de regen, de wind en de sneeuw. De wagens staan open en bloot op de heuvel. Dat levert in de zomer een mooi uitzicht vanaf de pipowagens op, maar het maakt de pipowagens wel kwetsbaar  voor alle verschillende weertypes die in de winter langskomen. De wind en de regen beuken onafgebroken tegen de wagens. Dus goed inpakken is belangrijk om ze te beschermen.

Na de pipowagens komen ook de badkamers en de camping aan de beurt. Alle waterleidingen moeten worden leeggeblazen. Alle douches, wastafels, aanrechten en toiletten worden helemaal leeggemaakt. Zelfs alle sifons moeten leeg. Alles waar water in blijft zitten kan bevriezen en kapot gaan door het uitzettende ijs. Het is dus best wel een precies maar echt een belangrijk karwei om overal het water goed uit te krijgen. Maar zo staat alles voor de verhuur netjes in de winterstand. Op naar het volgende vakantieseizoen.

De vorige keer kon ik u al vertellen over het maken van eikenhouten trappen. De afgelopen maand is tussen alle bedrijvigheid door toch nog wat tijd gevonden om het werk aan de trappen voort te zetten. Natuurlijk is het een mooie klus om deze trappen te mogen maken. Inmiddels zijn ze wel klaar maar de trappen zijn nog niet geplaatst. Daar kunnen we u misschien de volgende keer wat van laten zien.

Voorlopig kan ik wel wat foto’s laten zien van het productieproces van deze trappen. Het is echt een schitterende klus om te doen. En het eikenhout dat we in een naburig dorp konden kopen is echt heel mooi. Dit hout lag daar al te wachten vanaf 1985. De eikenbomen zijn gekapt in de naburige gemeente Bord-Saint- Georges. We kunnen dus wel zeggen dat het plaatselijk hout is. En nu is dan de tijd rijp dat we dit hout gebruiken om prachtige trappen te maken voor onze klant.

Onze buitenkatten Frère en Freule worden steeds meer echte Franse erfkatten. Ze beheren inmiddels alle hoekjes van onze landerijen hier in Les Trois Taillants. Er worden ook al meerdere muizen gevangen. Toch blijft samen eten in hun eigen voerbakje in de kooi in de schuur ook een dagelijks ritueel. Wanneer we in de avond met z’n allen Chef de hond hebben uitgelaten krijgt iedereen op zijn eigen plek eten uitgedeeld.

De katjes gaan iedere keer mee met de wandeling die we maken met Chef en de vriendschap tussen alle dieren gaat helemaal goed. Soms vindt Chef de aanhankelijkheid van de katten een beetje overdreven maar gelukkig heeft hij dan het geduld om dat maar een beetje over zich heen te laten komen. Ik denk dat het helemaal goed gaat komen tussen Frère, Freule, Keesie en Chef.

Het is nu natuurlijk wel de uitgesproken tijd voor mooie zonsondergangen. De herfst gaat een beetje naar de winter toe en de natuur laat zich toch nog even van zijn mooiste kant zien. Wanneer ik de katten en de hond uitlaat aan het eind van de middag is er eigenlijk iedere dag een prachtige zonsondergang. Sorry hoor, maar ik kan het toch niet laten om de nieuwsbrief af te sluiten met nog wat mooie plaatjes van deze momenten.

Ieder najaar is het weer een spectaculair gezicht wanneer de kraanvogels over komen vliegen. De kraanvogels zijn onderweg van het noorden van Europa naar het warme noorden van Afrika. Het is een prachtig gezicht wanneer er grote groepen van deze grote vogels overvliegen. Het bijzondere is dat je ze eerst alleen hoort. Je spitst je oren en gaat dan meteen de lucht afspeuren naar de vogels. En soms duurt het best wel even voordat je ze gevonden hebt. Het geluid is er veel eerder dan de vogels zelf. In Frankrijk worden deze vogels “Les Grues” genoemd. Wanneer je de naam uitspreekt heb je ook meteen het geluid dat deze vogels maken. Een soort van “Kruuuu”.

Je kan het ook een klein beetje voorspellen wanneer ze over komen vliegen. Ze vliegen het liefst met een gunstige wind, rustig herfstweer met een mooi zonnetje. En juist die zon is nog van het allergrootste belang voor de lange reis die deze vogels maken. Wij kunnen deze grote migratie altijd goed volgen. De vogels gebruiken de dalen om ons heen juist om weer even wat hoger in de lucht te komen. Ze komen in formaties aanvliegen en gaan dan met z’n allen rondjes vliegen om via warme  lucht die opstijgt uit de dalen, de zogenoemde thermiek, dan weer hoger te komen. Wanneer ze hoog genoeg zijn maken ze weer een mooie V-formatie en vervolgen hun lange reis en kunnen dan weer zonder al te veel hun vleugels te gebruiken verder vliegen.

Er zijn een aantal routes die de vogels kunnen nemen. Er is een hele grote groep die over de oostkant van Europa gaat. Ze vliegen dan over Turkije naar de noordoost kant van Afrika. Er is ook een route die de vogels voert over Italië om daar dan de Middellandse Zee over te steken. Dat is een riskante tocht natuurlijk omdat er dan een lange oversteek gemaakt moet worden over zee. De derde en laatste route is de route waar wij van kunnen genieten. Deze route voert de vogels over Frankrijk en Spanje met een oversteek bij Gibraltar. Deze groep vogels gaat naar Marokko. In Frankrijk wordt de tocht van de vogels bijgehouden en wanneer je de kaartjes bekijkt kan je de route van de vogeltrek goed zien. In de donkere gebieden waren de meeste observaties van groepen vogels. Deze kaartjes waren van de afgelopen week.

De afgelopen jaren hebben we wat video’s gemaakt die de vlucht van de kraanvogels laat zien. Het is werkelijk ieder jaar weer een geweldig gezicht om dit te zien en mee te maken. Toen we hier net woonden kwamen we in een plaatselijke winkel en toen we de vogels hoorden ging iedereen naar buiten om de vogels over te zien vliegen. De kassière die ook naar buiten was gegaan kon alleen nog maar zeggen “de winter gaat van start nu”. En daar heeft ze helemaal gelijk in. Wanneer de vogels voorbij zijn gekomen gaat de winter echt beginnen.

Het is inmiddels wel een begrip geworden. De nieuwsbrief van “Au Bout du Monde” in Les Trois Taillants. Uw adres voor een perfecte vakantie voor rust ruimte en natuur in Midden-Frankrijk. Iedere eerste zondag van de maand verschijnt er een nieuwe nieuwsbrief met nieuws en bijzonderheden van onze plek in de Creuse. Maar hoe ontstaat deze nieuwsbrief nu precies. Ik wil u een beetje laten zien hoe dat in zijn werk gaat.

In eerste instantie gaan we natuurlijk bedenken welke onderwerpen we de revue laten passeren de komende maand. Er zijn altijd artikelen over de omgeving maar soms ook over de gewoontes van de Fransen of uitleg over de verschillende Franse feesten die voorbijkomen. Gelukkig valt er ook altijd veel te vertellen over het wel en wee van het leven op “Au Bout du Monde” en daar hebben we dan de rubriek “Gekeken naar de afgelopen weken” voor om met verschillende korte berichten alles te laten zien wat we zelf doen hier. Dus het ontstaan van de nieuwsbrief begint met het zoeken van onderwerpen en dus het schrijven van de teksten.

Wanneer dat een beetje vorm krijgt moeten er foto’s gezocht worden die daarbij passen. Alle foto’s die in de nieuwsbrief staan maken we natuurlijk zelf en ook daar besteden we veel aandacht aan. Soms is het zelfs zo dat we een video willen gebruiken om iets te laten zien. Daar moet dan ook goed naar gekeken worden en de video zelf moet in elkaar geknutseld worden met de computer. Dat kost allemaal behoorlijk wat tijd maar het is natuurlijk ook gewoon leuk om te doen.

Wanneer alle artikelen klaar zijn en al het beeldmateriaal bij elkaar verzameld is het tijd om alles netjes bij elkaar op de website te gaan zetten. Wij hebben daar een speciale pagina voor en alle artikelen komen hier dan op een rijtje te staan zodat alles makkelijk te zien en te lezen is. Ik heb wel voor mijzelf een bepaalde manier gevonden om dit dan netjes te plaatsen en de lay-out is dan ook iedere maand ongeveer hetzelfde zodat het een beetje vertrouwd is voor de vaste lezers. Wanneer alle tekst, foto’s en video’s goed geplaatst zijn kan de nieuwsbrief gepubliceerd worden op de website. Dit gebeurd dan meestal de avond voor de publicatie van de mail die iedereen krijgt op zondag ochtend.

Die mail moet dan ook nog in elkaar geknutseld worden. Inmiddels heeft deze mail ook een vaste lay-out en dat maakt het wel makkelijker om hem te vullen. Deze mail maken we bij de website van “Laposta” die voor de complete afhandeling zorgt van de verzending van alle mails. Maar voor dit allemaal klaarstaat moeten alle teksten en foto’s wel geladen zijn. Daarbij maak ik dan nog mijn intro-verhaal van die maand en wanneer dit allemaal gedaan is kan ook de mail klaargemaakt worden voor de verzending op de eerste zondag van de maand om 9 uur. En wanneer dit dan gebeurd is kan ik ook nog de resultaten volgen wanneer en hoeveel mensen daadwerkelijk de nieuwsbrief hebben gelezen.

Maar…….wat is dus de nieuwsbrief zonder al die teksten. Helemaal niks natuurlijk. Wanneer ik een tekst schrijf doe ik dat snel. Op het moment dat ik het bedenk moet ik het eigenlijk direct op papier zetten.  In die snelheid van het schrijven let ik vaak niet op de zinsopbouw, grammatica en alles wat er bij komt kijken om een verhaal een leuk verhaal te maken. Maar gelukkig hebben we daar dan Tim. Mijn schoonzoon heeft zich opgeworpen als tekstcontroleur. Volgens mij noem je dat wat hij dan doet “redigeren”. Hij zorgt ervoor dat de teksten die ik maak mooi foutloos worden wat betreft de grammatica en de zinsopbouw. Hij moet dan meestal op de zaterdag voor de publicatie al mijn teksten nog controleren. Wanneer ik de nieuwsbrief maak kom ik eigenlijk pas op stoom als de deadline goed in zicht is. Met andere woorden;  alles moet vaak nog op het laatste moment. Gelukkig maakt Tim tijd om de controle ook op dat laatste moment te doen, zonder te klagen. Dus……. bij deze wil ik heel graag van iedereen die graag de nieuwsbrief leest toch wel een klein applausje voor Tim, omdat hij iedere maand geduldig en netjes zijn werk doet op de achtergrond.

En dan wil ik ook nog even mijn excuses aanbieden. Wanneer de nieuwsbrief uitkomt krijgen we altijd wel wat berichten van diegene die het lezen. Dat vinden we natuurlijk heel erg leuk om wat respons te krijgen van de dingen die je doet. Na het vele werk van het maken van de nieuwsbrief word je er heel blij van wanneer je merkt dat mensen die het lezen er ook blij van worden. Dat is hartverwarmend. Maar…….de afgelopen maand waren er wel verschillende berichten en ik ben dus helemaal vergeten daar op te reageren. Dat vind ik toch wel heel vervelend. Het zal niet meer gebeuren (hoop ik).

Twee jaar geleden waren er in ons dorp de nationale kampioenschappen voor de liefhebbers van het kippen ras “Chabo”. Deelnemers voor deze open kampioenschappen kwamen toen uit Frankrijk en België. Alles bij elkaar was het een groot succes en daar moest volgens onze burgemeester natuurlijk een vervolg op komen. Ook dit jaar kreeg het “Comité de Fête” van Nouhant de opdracht om het één en ander te organiseren. “Nouenfête” zoals het comité officieel heet is op zichzelf al een leuke naam.  Het is een samenvoegsel van twee verschillende benamingen. “Nouhant fête” wat “feest van Nouhant” betekent en daarnaast “Nous en fête” wat betekent “Wij zijn aan het feesten”.

Het schoolplein van de basisschool in het dorp wordt de plek voor de feesttent. Tegenover de school is de feestzaal van het dorp. Hier kunnen dan de maaltijden geserveerd worden en de prijsuitreiking gedaan worden. Ook onze vriend Pascal doet mee met de organisatie en de wedstrijd zelf. Hij is de grote initiator van het alles. Het is natuurlijk een hele organisatie maar alles was goed voor elkaar.

En de overnachtingen worden dan gedeeltelijk verzorgd door “Au Bout du Monde”. Bij ons was de volledige Belgische equipe aanwezig. Daarnaast waren er ook nog verschillende keurmeesters die uit Frankrijk zelf komen. Het was een mooi gemengd gezelschap. Deze speciale opening van “Au Bout du Monde”, buiten het normale verhuurseizoen, hoort er natuurlijk echt bij wanneer je deel uitmaakt van de gemeenschap. Alles en iedereen wordt gemobiliseerd om er wat moois van te maken.

Het is een mooi weekend geworden met veel kippen en kip-liefhebbers. Wij zijn blij dat ook wij onze bijdrage konden leveren aan het gehele kampioenschap van de “Chabo-club France”.

Er zijn van die momenten dat het weer erg leuk is om even terug te grijpen naar vroeger. Er was een tijd dat ik foto’s maakte met een mooi toestel. Een grote lens met veel lichtopbrengst, een hele grote zoomlens zodat je flink alles dichterbij kan halen…….maar het toestel zelf is wel groot en een beetje onhandig om mee te nemen. Ik heb dus een aantal jaren alleen maar foto’s gemaakt met mijn telefoon. De meeste foto’s in de nieuwsbrief zijn van mijn telefoon. Maar dan ineens denk je terug aan de dagen van dit oudere en grotere fototoestel en wil je toch weer eens hier je foto’s mee gaan maken. Ik zoek het dus weer eens op en wanneer ik hem uit zijn tas haalt blijft hij vanzelf aan mijn handen plakken. Ojee, wat is er aan de hand?

Alle rubberen buitenkanten zijn super plakkerig geworden. Na onderzoek op internet kom ik er achter dat dit kan gebeuren met de rubberen handgrepen. Ik start met poetsen en insmeren met van alles en nog wat. Alle adviezen ten spijt blijft het een enorme plakboel. Ik vind het erg jammer. Het is zo’n goed toestel dat ik er eigenlijk geen afstand van kan doen. Dus voor ik hem eigenlijk weg wil doen gaat er toch een lampje branden. Ik trek gewoon al het rubber van het toestel af. Ik kan er nu toch niet veel meer aan verpesten. En na een aantal uren peuteren en poetsen zijn de rubberen grepen eraf. Ook zonder alle rubberen onderdelen blijft het toestel gewoon te gebruiken. Deze herfst gebruik ik het toestel weer eens goed om typische herfstfoto’s te maken. Ik ben er weer helemaal blij mee. En uiteraard kunt u via deze nieuwsbrief meegenieten van de foto’s.

Het is in de wereld van de rommelmarkten een traditie geworden om het officiële rommelmarkt seizoen af te sluiten met een grote markt in Bourbon l’Archambault. Zoals de naam al doet vermoeden heeft deze prachtige oude stad in het departement Allier een belangrijke rol in geschiedenis van de familie de Bourbon. De geschiedenis van heel Frankrijk is eigenlijk doorspekt met van alles van de familie Bourbon.

In Bourbon l’Archambault is een groot uitgebreid park dat gebruikt wordt om de rommelmarkt een prachtige plek te geven. En omdat de markt altijd gehouden wordt aan het einde van oktober is het dus regelmatig voorgekomen dat de markt in de regen werd gehouden. Maar dat was  deze keer zeker niet het geval. Deze keer was het prachtig weer; heerlijk zonnig met een hoge temperatuur die het toeliet om je jas en vest in de auto te laten en de markt te bezoeken in je T-shirt. Door het prachtige weer was het natuurlijk ook enorm druk. Maar we hebben toch zeker onze slag wel kunnen slaan en hebben behoorlijk wat in kunnen kopen voor de winkel van zus Ria in Nederland.

In de werkplaats ligt er een grote stapel ruw eikenhout te wachten om te gaan veranderen in mooie trappen die geplaatst moeten gaan worden in een oude watermolen. Maar zoals u misschien al in het intro heeft gelezen waren we verre van fit toen we weer thuiskwamen van een paar dagen in Nederland. Het begin van het werk van de trappen begint dan ook een beetje aarzelend en rustig. Het denkwerk neemt best wel wat tijd in beslag. Wat we eerst gaan doen is het compleet maken van de mallen en het uitrekenen van de maten. Alles wordt netjes afgetekend op de houten mallen onder het toeziend oog van de katten. Gelukkig is er toch nog iemand die oplet.

Halverwege het veld waar onze campingplaatsen zijn hebben we nog steeds een uitgegraven sloot die over onze grond gaat. Deze sloot is gegraven om ons huis droog te houden voor het regenwater dat naar beneden komt zakken vanaf de hoger gelegen weilanden. We kunnen de laatste tijd op de televisie wel zien wat er tegenwoordig gebeurd met al het regenwater dat zijn weg naar beneden zoekt. Onze sloot is dus van het grootste belang om al dit water een goede uitweg te geven. Hij moet daarvoor ook regelmatig uitgegraven worden om het water makkelijk doorgang te kunnen geven naar de lagere gebieden. Vorig jaar heb ik niet zoveel aan de sloot gedaan dus moeten we dit jaar weer flink aan de bak om de honderd meter lange geul weer netjes te krijgen.

Wat me wel een beetje zorgen baart zijn de kanten van de sloot. Alle grond is dit jaar zo nat geworden dat de kanten af en toe zo zacht zijn dat het heel makkelijk naar beneden glijd. Dit was ook aan de hand bij de uitlaat van de septictank. Deze plek wordt gemarkeerd door een grote steen die op de kant van de sloot ligt. Maar door de zachte grond dreigde deze steen naar beneden te vallen en de uitlaatbuizen van het afvoerwater te verbrijzelen. Ik heb dus met de tractor deze steen wat verder op de kant getrokken en alles eromheen weer netjes gemaakt. Ook gaan we van daaruit weer de sloot uitgraven. Dit is een enorme klus die je veel spierpijn bezorgt, dus we doen iedere dag een stukje.

Wanneer je bij ons in het landschap kijkt worden de weilanden van elkaar gescheiden door heggen. Deze heggen bestaan natuurlijk soms uit grote bomen. Vooral eiken en essen doen dat goed. De heggen zelf bestaan vaak uit meidoorn, hazelaarstruiken, bramen en alles wat maar goed kan gedijen in een weiland heg. En omdat het zo bepalend voor het landschap is wil Frankrijk dat dit landschap dan ook zo behouden blijft. Dit zogenaamde “Coulisse” landschap is al eeuwenlang het gezicht van dit gedeelte van Frankrijk waar wij nu wonen. Hier in Frankrijk noemen ze dit het “Bocage” landschap. Het valt onder het historisch erfgoed en iedereen is dus verplicht om dit landschap goed te onderhouden.

En dus is iedere eigenaar die weiland bezit verplicht om ieder jaar deze heggen netjes te knippen om zo het landschap te handhaven. En wanneer je aan het einde van de zomer kijkt wat er gegroeid is moet dit echt goed geknipt worden om de heggen goed in vorm te houden. Het zou binnen twee jaar al helemaal uit de hand lopen en het landschap zou dan al minder herkenbaar zijn. Het begin van de herfst is daarom de uitgelezen periode om dit te doen, ook omdat er dan zo min mogelijk vogelleven zich probeert voor te planten in deze heggen. Om dezelfde reden is het dan ook ten strengste verboden om dit in het voorjaar te doen. Er is een periode vastgesteld waarin het knippen en maaien van de heggen wel of juist niet toegestaan is.

Onze boer-buurman Joël is in deze periode druk doende om alle heggen van zijn weilanden netjes te scheren. Iedereen wordt geacht om zijn eigen kant van de heg bij te houden. Dus wij moeten onze kanten van de camping eigenhandig bijhouden. Gelukkig biedt onze boer-buurman aan om niet alleen zijn kant te doen maar ook die van ons. Daar zeggen wij zeker geen nee tegen. Het wordt met de grote machine natuurlijk niet subtiel gedaan maar wanneer we alles weer met de hand zouden moeten doen kost dat zoveel tijd en energie dat we erg blij zijn met het aanbod van deze Joël.

Alle heggen worden netjes geschoren met de grote klepelmaaier van de boer. De klepelmaaier is een grote draaiende balk met heel veel stalen “klepels” eraan. Alles wat het tegenkomt wordt dus netjes verbrijzeld. Ik heb nog even staan kijken hoe de tractor het werk doet in een half uur waar ik zelf misschien wel een aantal dagen mee bezig zou zijn.