ConfinementDeze week hebben we van onze president Emmanuel Macron te horen gekregen dat de quarantaine voorlopig nog wel tot 11 mei gaat duren. Daarna gaat er misschien langzaam gekeken worden wat er dan weer open kan en wat voor bewegingen er dan weer mogen komen. We zijn bang dat het allemaal nog wel even op zich laat wachten voor er weer gasten op de camping mogen komen. Voorlopig is alles leeg, stil en verlaten. Ik denk dat we nog wel een goed plan moeten gaan maken hoe we dit jaar door moeten komen. Het zal zeker niet makkelijk worden maar we gaan er het beste van maken. Zolang de camping dicht is zullen we wat meer bekendheid moeten geven aan onze werkplaats. Inmiddels zijn we daar ook volop mee bezig. De website van “Atelier du Bois” is sinds vorige week ook officieel geregistreerd. Zo komen we iedere keer toch weer een stapje verder. Ook zijn er inmiddels wat offerte-aanvragen en dat geeft toch weer wat moed voor de toekomst. "ATELIER DU BOIS" MAAKT HET VOOR U.
Omdat we nu toch wat beperkt zijn in onze bewegingsvrijheid let je eigenlijk misschien nog wel meer dan anders op de natuur om je heen. Het lijkt ook wel of de natuur nog uitbundiger is dan andere jaren. Maar dat komt misschien alleen maar omdat je er nu meer op let. Via Facebook ben ik uitgedaagd om 10 dagen lang een mooie foto van moeder natuur te plaatsen. Deze uitdaging heb ik aangenomen en ik ben vandaag (zondag 18 april) bij dag 10. Ik plaats natuurlijk iedere dag al een mooie natuurfoto (deze staat dan op Instagram, en op de website) maar speciaal voor deze gelegenheid probeer ik nog beter mijn best te doen om bijzondere foto’s te maken. Het is uiteindelijk best een mooie serie geworden en ik wil ze toch graag nog een keertje laten zien. Al is het alleen maar om de gedachten even op iets anders te zetten. Zo uitbundig als dat de natuur nu is……daar kunnen wij alleen maar een voorbeeld aan nemen. Keek op de weekWe zijn natuurlijk gewoon aan het werk zoals iedere andere week maar het gaat toch niet van harte allemaal. Het “in quarantaine” zitten gaat toch wel zwaar wegen. Maar ik denk dat iedereen dit herkent. We maken er natuurlijk het beste van met z’n allen maar het is uiteindelijk niet makkelijk. Juist nu zou je bij je kinderen en kleinkinderen willen kijken en bij je ouders en dat gaat dus gewoonweg niet. Het zal allemaal nog wel even duren voor het wel weer kan.
In de tussentijd werken we toch gewoon maar in de werkplaats en op het erf en het terrein van de camping. In de werkplaats breken we ons hoofd over het interieur van de nieuwe pipowagen. Hoe gaan we dat nu eens praktisch indelen. Daar hadden we natuurlijk wel een plan voor maar hoe breng je dat nu in de praktijk met de spullen die je zelf al hebt. We kregen namelijk een mooie uitschuif-bedbank en die willen we graag in de pipowagen gaan gebruiken. Maar eigenlijk is de bank iets te diep. En wanneer het geheel uitgeschoven wordt is het dus ook te groot. We puzzelen dus net zo lang tot de bank iets ondieper is geworden en uiteindelijk het uitschuif gedeelte ook weer netjes past. We hebben nu dus wel de mogelijkheid om een extra slaapgelegenheid aan te bieden in de nieuwe pipowagen.
Dan hebben we nog een puzzeltje. De keuken. We hebben veel tweedehands keukenspullen op zolder liggen. En hoe gaan we daarvan nu eens een mooi klein pipowagen-keukentje knutselen. Alles wordt bekeken en gekeurd. Uiteindelijk hebben we een idee hoe we het gaan indelen met de onderdelen die we tot onze beschikking hebben. Daarbij dan nog de aanvulling van een beetje ambachtswerk van ons zelf…..et voilà. Een keukenblad uit Vlaardingen, keukenkastjes uit Rozenburg en een koelkast uit Hellevoetsluis. En dit alles komt dan weer bij elkaar in Frankrijk. De wereld is echt niet zo groot als we denken.
Ook nog even een tegenvaller. De bermmaaier die bij ons heel lang voor mooie kort gemaaide bermen heeft gezorgd heeft een groot probleem met de motor. We waren het gras aan het maaien bij het huis van de buren. Die kunnen niet naar Les Trois Taillants komen dus zullen wij het gras een beetje in toom moeten houden. Maar tijdens het maaien stopt de “debroussailleuse” met draaien. Dit bleek dus ook gewoon de laatste stuiptrekking te zijn. Na een middag sleutelen en de ochtend daarna proberen om er weer leven in te krijgen moeten we toch tot de conclusie komen dat hij het echt niet meer gaat doen. Maar na meer dan 10 jaar trouwe dienst zijn we niet boos op haar. Maar dat betekent wel dat we een nieuwe moeten kopen. Via internet lukt dat natuurlijk wel en na anderhalve week arriveert de nieuwe maaier. Meteen aan het werk dan maar en we gaan dan ook weer verder met het maaien van de tuin van de buren maar onze eigen oprit wordt natuurlijk ook weer netjes.
De hop........Het is weer de tijd van het jaar dat je het typische geluid over de weilanden hoort galmen. Soms drie keer of soms vier keer achter elkaar. Hoep, hoep, hoep. Het is echt iets dat bij het voorjaar hoort. De hop laat zijn geluid weer horen. Het heeft voor ons best wel even geduurd voor we wisten wat voor een vogel het was. Maar zodra je kennis hebt gemaakt met deze “vreemde” vogel blijft hij voorgoed in je geheugen zitten. Zijn roodbruine kleur van het verenpak, zijn vleugels en zijn staart met brede zwart-witte strepen, zijn lange dunne snavel. Maar wat natuurlijk het meest opvalt is zijn zwart-gepunte kuif. Soms plat naar achteren maar soms ook mooi recht omhoog. Het is een prachtige vogel maar ondanks zijn schone uiterlijk is het een behoorlijke stinkerd. Deze stank verspreiden ze zelf maar ook de ophoping van mestafval in het nest zorgt voor stank. Dit is daarmee wel hun afweersysteem.
Wanneer wij hem zien is hij meestal aan het zoeken naar eten. Dat doet hij in de grasvelden. Hij is dan op zoek naar wormen, slakken, spinnen en andere insecten. Ook een hagedis komt wel eens voor op het menu van de hop. Het is dan echt een bijzondere vogel om hem bezig te zien zijn dagelijkse kostje bij elkaar te zoeken. In Nederland komt deze vogel haast niet meer voor maar hier in de rustige gebieden van Frankrijk word hij vaak waargenomen. Zijn roepgeluid is niet heel hard maar het geluid draagt wel heel ver over de weilanden. Zijn naam, die hij kreeg vanwege zijn geluid dat hij voorbrengt, is niet alleen in het Nederlands overgenomen. Vanwege zijn hoep, hoep, hoep heet hij dus “Hop” en in het Frans noemen ze deze vogel een “Huppe” [huub]
Geschiedenis Het is nu tijdens de quarantaine tijd echt een periode van terugkijken en zien hoe het was. Dat doen wij ook regelmatig in de nieuwsbrief en we zijn inmiddels aanbeland bij het restaureren van de voorkant van het dak. In het voorjaar van 2008 is de spanten-constructie van het huis helemaal compleet gemaakt met 2 stuks nieuwe spanten en nu wordt het dus tijd om het dak zelf aan te pakken. De hele zomervakantie is hiervoor ingepland.
Het halve dak gaat er compleet af en wordt vervangen door een nieuwe houten constructie en dan gaan de pannen er weer netjes op. Dit is even snel gezegd wat de plannen waren. Het hele verhaal is nog steeds na te lezen op onze website van Les Trois Taillants. Met veel hulp van onze kinderen en vrienden is het dak weer dicht gekomen maar het was wel een hele klus om het op tijd voor elkaar te krijgen. Maar laten we nog eens even nagenieten van het vele werk wat toen is verricht en we kunnen tot op de dag van vandaag aankijken tegen het eindresultaat.
Het verhaal van de geschiedenis van het nieuwe dak is verdeeld in vier losse verhalen. Via de knoppen hieronder zijn ze allemaal te lezen.
3 Reacties
Jantina
4/19/2020 09:58:45 am
Elke zondagmorgen kijk ik uit naar jullie nieuwsbrief, ondanks dat er niet veel te beleven valt met deze crisis weten jullie er toch weer wat moois van te maken.
Ben Hoogstad
4/19/2020 11:28:28 am
Hallo daar,
Marie-Therèse
4/19/2020 01:18:18 pm
Wat Leuk om deze nieuwsbrief te lezen. Laat een antwoord achter. |
AuteurBram en Annette Vroon eigenaren van Camping "Au Bout du Monde" voor een heerlijke rustige vakantie midden in de rust van de natuur en het authentieke Franse leven. 
Archieven
Oktober 2020
Categorieën |
RSS-feed