Franse "Cognac".....Franse geschiedenis met een Nederlands tintje…..
De geschiedenis van de het maken van cognac in Frankrijk dateert uit de 17e eeuw. Rondom de Cognacstreek werd er veel handel gedreven met de Nederlanders. Wanneer de boten weer terug gingen naar Nederland werden de ruimen gevuld met vaten met witte wijn. Maar door de lange reis naar Nederland (het ging allemaal nog niet zo snel) was de wijn bij thuiskomst al niet zo goed meer van kwaliteit. De oplossing voor dit Nederlandse probleem werd door de Fransen bedacht.
Zo is er begonnen met het distilleren van wijn. Hierdoor is de wijn beter houdbaar en het heeft een veel hoger alcoholgehalte (30%). Het wordt dan ook geen wijn meer genoemd maar “brandewijn” vanwege het stoken van het vuur voor de distilleerketels. Dit was voor de Nederlanders de oplossing maar de Fransen gingen nog een stapje verder met dit proces.
Er wordt een tweede distillatieronde aan toegevoegd. Hierdoor wordt het alcoholpercentage verhoogd tot wel 70%. Dit noemen ze ook wel “Eau de Vie” (levenswater). Maar vanaf dit moment houdt het menselijk handelen op en zal de tijd het werk over gaan nemen. Het “Eau de Vie” wordt in eikenhouten tonnen gedaan en moet dan minimaal 2,5 jaar rusten om cognac te worden. Door de reactie met de stoffen in het eikenhout en de tijd komt alles op smaak. Hierbij moet dan nog wel gezegd worden dat het eikenhout voor deze tonnen wel uit het Forest de Tronçais moet komen. Dat is dus ongeveer uit onze achtertuin.
Cognac mag dus alleen “Cognac” heten wanneer het uit de Cognac-streek komt, wanneer er specifieke druivensoorten voor gebruikt zijn, wanneer het dubbel gedestilleerd is, wanneer het minimaal 2,5 jaar gerijpt is in houten vaten en wanneer het dan tenminste een alcohol gehalte heeft van 40%.
Dan is er nog het verschil in rijpingstijd. Dit wordt op het etiket aangegeven. Wanneer er “V.S.” op staat is de rijping minimaal 2,5 jaar. Bij “V.S.O.P.” is de rijping minimaal 4,5 jaar. Dan is er ook nog een duiding als “XO” en “XXO” dat respectievelijk een rijping van 6,5 jaar en 14 jaar aangeeft.
Uitgaanstip van “Au Bout du Monde”……Het museum voor de oude ambachten.....
Dit museum wil de herinneringen aan de oude ambachten en het leven van weleer levend houden. Pierre Cognet is een liefhebber van de levensstijl en de kennis van het ambacht van vroeger en heeft een manier bedacht om dit door te geven aan de volgende generatie. Zijn nieuwsgierigheid en waarnemingsvermogen hebben ervoor gezorgd dat dit museum het leven en het werk van weleer laat zien. Alleen Pierre wilde een stapje verder en heeft er eigenlijk levende schilderijen van gemaakt.
In het museum zijn een twaalftal vitrines met daarin op schaal een weergave van de oude ambachten uit de regio van Vallon-en-Sully. Er is onder meer een voorstelling te zien van een klompenmaker, wagenmaker en een drukkerij. Ook is er een zagerij in het bos te zien. Vallon-en-Sully ligt aan de rand van het bos van Tronçais. Het Forêt de Tronçais is het grootste eikenbos van Europa en de houtkap heeft hier in de geschiedenis altijd een grote rol gespeeld.
Het werk van de wagenmakers was zwaar, ze moesten de hele dag de draaibank draaien zodat het middendeel van het wiel gemaakt kon worden. Verderop kan je dan zien hoe de stalen band om het wiel gezet werd. Een enorme klus.
Ook is er een tafereel van de hoefsmit die druk bezig is om een gloeiend hete hoef te vormen voor het paard dat vol ongeduld staat te wachten.
Pierre Cognet deelt niet alleen de ambachten van toen maar ook het openbare en het privéleven van de bevolking van Vallon-en-Sully. Een tafereel in het café is aanwezig maar ook een huiskamer tafereel, met het leven thuis, in de avond. Ook dan moest er nog gewerkt worden, mensen deden onder andere aan riet vlechten en wol spinnen.
En dan is het de bakker die 's nachts het brood in de oven legt, en wat natuurlijk ook heel belangrijk was…….de tonnenmakers. Heel belangrijk voor de wijn en cognac om in te rijpen. Ook hier was het Forêt de Tronçais heel belangrijk voor. De wijn en zeker de cognac kregen hun smaak door het eikenhout van de vaten die in deze streek werden gemaakt.
openingstijden
Van april tot juni en van september tot oktober: weekend en feestdagen van 15u tot 18u. In juli en augustus: elke dag van 15.00 uur tot 19.00 uur, gesloten op dinsdag behalve op feestdagen. Onze gasten aan het woord.....Jan en Britt kwamen dit jaar terug.....
Jan en Britt, onze eerste officiële Belgische gasten die vorig jaar op vakantie kwamen, zijn dit jaar weer geweest. Het was weer een feest om deze mensen hier op “Au Bout du Monde” te mogen ontvangen. Samen een Pastis drinken, samen naar de rommelmarkten en dan natuurlijk ook samen een workshop doen in de werkplaats. Het was erg leuk.
Voor Jan en Britt vloog de tijd voorbij en bij het vertrek kwamen we erachter dat ze nog niets in het gastenboek hadden geschreven. Dit is het verhaal van Jan en Britt dat ze nog nagestuurd hebben. Het is weer een mooie recensie en we delen deze graag in onze nieuwsbrief.
Lieve Bram & Annette,
Ondanks alle coronaperikelen hadden wij toch het geluk om voor een tweede maal op rij te kunnen genieten van een heerlijke vakantie in onze “Four au pain”. Het voelde aan als echt weer “thuis” te komen alsof het een verlenging van onze vorige vakantie was. De tijd vloog weer razend snel voorbij zodat we zelfs onze laatste avond een woordje in jullie gastenboek vergaten neer te pennen. Vorige jaar had ik geschreven dat jullie “uit het goede hout gesneden waren” maar nu hebben we deze uitspraak niet alleen figuurlijk maar ook letterlijk mogen ervaren. Een idee van Britt om tijdens een workshop een “oud” schrijftafeltje te realiseren vonden we met zijn allen een nieuwe en leuke uitdaging. Samen de ontwerptekening van Bram bespreken, naar de Brico Depot om een houten grenen plank en twee scharniertjes, uitmeten, verzagen, schuren, frezen en dit allemaal met professionele machines in een grote en een koel geventileerde schuur onder het oogluikend toezicht van onze vriend de hond “Chef” die zag dat het goed zou komen. Vervolgens alle stukken goed verlijmen met tal van spanklemmen en om te eindigen de finishing touch: twee maal beitsen en twee lagen krijtverf. Nog wat lichtjes schuren om er een vintage-tintje aan te geven. Iedereen tevreden! Ook ik kan kennis maken met een groot deel van de houtbewerkingsmachines om uiteindelijk een soort “geluidsversterker-box” te produceren voor mijn smartphone, die nu wel een hifi-geluidskwaliteit in zijn mars heeft. Beiden hebben nu een mooi plaatsje in onze woning als blijvende herinnering aan “le beau monde” van “au bout du monde”! Merci pour tout avec un grand bisou X! Jan & Britt
Recept van de week.....Kweepeer met kalfsvlees en kaneel.....
De kweepeer boom hebben we leeg kunnen plukken. Ondanks de droogte zijn de peren nog redelijk groot geworden. Het blijven bijzondere peren. Ze hebben een iets dikkere vorm dan een normale peer maar het meest bijzondere is wel hun schil. Die heeft een soort fluwelen laagje. Zo voelen ze ook. Heel bijzonder. Maar vanwege de kweeperen-oogst hebben we deze keer een recept voor de kweepeer opgezocht.
De ingrediënten voor 4 personen.
Bereiding
1 Reactie
Marie-Therèse
9/20/2020 10:37:21 am
Het museum lijkt me heel leuk om te zien hoe het vroeger allemaal ging. Laat een antwoord achter. |
AuteurBram en Annette Vroon eigenaren van Camping "Au Bout du Monde" voor een heerlijke rustige vakantie midden in de rust van de natuur en het authentieke Franse leven. 
Archieven
Oktober 2020
Categorieën |
RSS-feed