Keek op de week.....De heggen worden geknipt.....Het landschap hier in de Creuse wordt gekenmerkt door een lapjesdeken van kleine en onrelgelmatige percelen die worden afgeschermd door heggen. houtwallen en muurtjes. Dit landschap heet een “bocagelandschap”.  Dit landschap is door zijn kleinschaligheid en door de hagen en houtwallen van groot belang voor de dieren en planten. De heggen fungeren als goede en beschermde plekken voor vogels om te broeden. Je ziet veel meidoorn en sleedoorn in deze hagen en door hun stekelige takken zijn de vogels goed beschermd. De heggen en houtwallen zijn ook bepalend voor het microklimaat in het bocagelandschap. Ze doen dienst als windbrekers en ze beschermen de percelen tegen bodem-erosie, met name in heuvelachtige gebieden. Door de variatie van zon en schaduw en de plaats van de hagen ontstaan een goede leefomstandigheden voor vogels, amfibieën, vlinders etc.  Het woord bocage stamt van het Latijnse boscus. In het oud-Frans werd dit bosc, later bois of bosquet. De oude term boscage of bocage werd in de 12e eeuw wel gebruikt als aanduiding voor een klein bos, later ook als aanduiding voor een ruig stuk land. De huidige betekenis kwam in gebruik in de periode 1960-1980.  En omdat dit landschap zo bepalend is voor de regio is dit landschap dus beschermd door de Franse regering. En daarom is dus iedere gemeente en eigenaar van een perceel met heggen of houtwallen verplicht dit ieder jaar goed te onderhouden. De heggen moeten dus kort gehouden worden en dus gemaaid of geknipt en dit moet dan ook nog allemaal gebeuren aan het eind van de herfst. Dit is het moment dat de groei van de natuur stilvalt en de vogels en andere dieren er het minste last van hebben.
Ieder jaar is dus hetzelfde ritueel aan de gang. Je ziet en je hoort overal de boeren met hun tractors, met een grote arm met daaraan een flinke klepelmaaier, om alle heggen te maaien en netjes bij te houden. En wij moeten dat dus ook doen. Alleen moeten wij het dus doen met het gereedschap dat wij hebben. Maar gelukkig is daar boer Boudeau die dan vraagt of hij even onze heggen moet meenemen wanneer hij dan toch bezig is. Ik moet zeggen dat het ook best nog een kunst is om de klepelmaaier te besturen terwijl je ook de tractor moet rijden. Dus ook dit jaar komt boer Boudeau om de heggen te knippen. En binnen een uur is alles weer geregeld en zitten we aan tafel om een goede pastis naar binnen te werken. Het gedoe met de heggen is voor dit jaar weer geregeld.
De werking van zo’n klepelmaaier is alles behalve subtiel. Het is een grote stalen balk met daaraan allemaal stalen klauwtjes die met een oog aan de balk hangen. Dit zijn dus de zogenaamde klepels. Deze balk draait in het rond en de klepels vermorzelen alles wat ze tegenkomen. Het voordeel is dat al het haksel gewoon weer in de heg valt en daar weer als voedsel kan dienen voor de planten en de dieren. Reserveren bij “Au Bout du Monde”…..Waarom zou ik dat doen…..?Het afgelopen jaar is natuurlijk een heel gek jaar geworden. De hele wereld is in de ban van het virus. En ook wanneer je aan “het einde van de wereld” woont ontkom je niet aan de maatregelen die er zijn. Maar uiteindelijk is het een redelijk jaar geworden.
Je merkt wel dat iedereen het weer erg fijn zou vinden wanneer het “gewone” leven weer opgepakt kan worden. Iedereen wil het komende jaar wel weer gewoon met vakantie en we hopen daar natuurlijk ook op. Maar wij merken het al met de reserveringen voor het volgende jaar. Iedereen wil er zeker van zijn dat de vakantie naar “Au Bout du Monde” wel door kan gaan en daarom hebben we al wat reserveringen voor het komende vakantie-seizoen.  “Au Bout du Monde” is natuurlijk al een perfecte plek om te zijn wanneer je lekker afgezonderd vakantie wilt houden. En dit is natuurlijk nu tijdens de virus perikelen alleen nog maar belangrijker geworden. De ruimte die je hier hebt is zo groot dat je hier in quarantaine zit zonder dat je er erg in hebt. Dus wanneer je zeker wilt zijn van een plekje op het landgoed is het misschien wel aan te raden om er op tijd bij te zijn en reserveren is dan wel een hele goede optie.
De gîte “Four au Pain” is inmiddels al voor 5 weken volgeboekt en ook voor de camping zijn de eerste reserveringen al binnen gekomen en voor de pipowagens is de eerste reservering ook een feit. Maar er is natuurlijk nog volop plek beschikbaar en wanneer je misschien nog speciale wensen hebt is er altijd een mogelijkheid om te overleggen. We horen het graag. Op herhaling……De houtkrullen-blokkenpers……Vorig jaar hebben we dit al een keer laten zien maar ook dit jaar zijn we weer volop aan de slag om blokken te persen voor de kachel. Het lijkt ons leuk om dit nog een keer uitgebreid te laten zien. Het werkt goed en zo zijn we zijn toch flink in de weer om van ons eigen afval wat warmte te maken die we dan weer goed kunnen gebruiken in de winter.  Dit is het verhaal van vorig jaar. Wanneer we flink wat werk verzetten in de werkplaats is dat natuurlijk goed voor het inkomen maar het heeft ook een andere kant. De voorraad plasticzakken vol met houtkrullen wordt zienderogen groter en je kan je kont niet meer keren. En voor dat je het in de gaten hebt staat de hele werkplaats vol met zakken met houtkrullen. Toen Chef nog buiten in zijn hok woonde maakte we een mooie houtkrullen laag waardoor Chef lekker zacht heen en weer kon lopen. Maar Chef woont tegenwoordig binnen en de houtkrullen mogen dat niet van Annette. We moeten dus iets bedenken om hier vanaf te komen. En na lang prakkiseren is er een plan uit de hoge hoed gekomen. We hebben de beschikking over een geweldige fineerpers. Vorig jaar hebben we een mal gemaakt om blokken te gaan persen van de houtkrullen. Die blokken kunnen we dan in de kachel verbranden en zo hebben we er nog wat warmte van ook. Goed plan maar…….dit is wel sneller bedacht dan gemaakt.  De eerste mal is gemaakt en de eerste testen kunnen gedaan worden. Het resultaat is zeker nog niet goed. De krullen blijven niet goed samengeperst zitten tot een blok. En voordat het blok uit de mal is, is het geen blok meer maar gewoon weer zaagsel. Het valt met dezelfde vaart weer uit elkaar. Na wat uitproberen komen we er achter dat de druk behoorlijk omhoog geschroefd moet worden. Daar heeft de pers weinig moeite mee maar de mal wel. De uiteindelijke druk komt uit tot net boven de 100 bar. Dat is best veel, als je bedenkt dat de druk in een autoband ongeveer 3 bar is.  We moeten de mal dus wel wat steviger maken. Maar hierbij komt een volgend probleem. De mal is gemaakt van kaal multiplex en dat heeft natuurlijk geen glad oppervlak. Wanneer nu het persen klaar is zit het blok zo vast in de mal dat het haast niet meer te doen is om het geperste blok uit de mal te krijgen. Hier bedenken we dan ook weer een oplossing voor. Ik heb nu de binnenkant van de mal bekleed met restjes marmoleum en dat werkt aardig. We kunnen nu met een hoge druk persen en het blok kunnen we er redelijk uitkrijgen. We gaan de goede kant op. Voorlopig kunnen we er voor gaan zorgen dat er een aantal zakken met houtkrullen als blokken de kachel in gaan.
Nu zijn we weer belandt in de winter van 2020 en zijn we weer druk bezig om de blokken te persen. Inmiddels weten we wel dat het persen een aantal uren in beslag neemt. Wanneer ik tegen de avond een blok pers kan deze de volgende ochtend er weer uit en het blijft dan ook een poosje een goed blok. Hij moet dan ook wel binnen een half uur de kachel in. Maar wanneer we het tempo erin houden kunnen we dus drie keer per dag een blok maken en dat zijn dus negen doosjes met houtkrullen die we kwijtraken op een dag. Recept van de week…..Financiers……Een sponsachtige cake gemaakt van amandelbloem, dat is de financier.  De naam zou zijn bedacht door een patissier, een zekere Lasne, die vlak bij de beurs van Parijs werkte. Hij constateerde rond 1890 dat de bankiers in hun lunchpauze graag een gebakje aten dat hun handen niet te plakkerig maakte en bedacht de financier, ter ere van de bankiers in de vorm van een goudstaaf. Ook de kleur paste daarbij. Tegenwoordig worden ze ook in andere vormen gemaakt, dus de vergelijking gaat niet altijd meer op. Een van de meest karakteristieke ingrediënten van de financier is gebruinde boter ofwel beure noisette. Overigens hadden nonnen van de orde van de Visitandine in de 17e eeuw al de visitandine bedacht, een amandeltaartje met eenzelfde soort receptuur. Financiers aux pistaches.
Bereidingswijze:
4 Reacties
Gerjan van de Wouw
11/22/2020 05:11:03 pm
Fijn voor jullie om te lezen dat je al meerdere reserveringen hebt voor komend jaar.
Bram Vroon
11/23/2020 07:51:34 am
Hoi Gerjan
Marie-Therèse
11/22/2020 08:05:35 pm
Wat een goed idee om de houtkrullen te persen tot een blok voor de kachel. Jullie van het afval af in ruil voor wat extra warmte, wat jullie in de winter goed kunnen gebruiken. Zo snijd het mes aan 2 kanten.
Bram Vroon
11/23/2020 07:56:57 am
Hoi Marie-Therese, Laat een antwoord achter. |
AuteurBram en Annette Vroon eigenaren van Camping "Au Bout du Monde" voor een heerlijke rustige vakantie midden in de rust van de natuur en het authentieke Franse leven. 
Archieven
September 2021
Categorieën |
RSS-feed