Nieuwsbrief 26 juli 2020

Pastis......

De Fransen zijn er gek op (en wij ook).......

Pastis is het Provencaalse woord voor mengsel. Het is een likeur die gearomatiseerd is met anijs en zoethout. Het wordt tegenwoordig in heel Frankrijk gedronken als aperatief (in Frankrijk ook wel “Apéro” genoemd).

In het jaar 1915 werden absint en alle soortgelijke dranken in Frankrijk verboden. En als reactie hierop ging Jules-Félix Pernod een nieuw soort drank maken. Anis Pernod. Dit kwam in 1918 op de markt en daarom wordt Pernod wel de echte uitvinder van de Pastis genoemd. Maar nadat de wetgeving wat achterbleef kwam Paul Ricard met een vernieuwd recept van de Pastis. Hij maakte een nieuwe smaak door een recept, waar anijs, steranijs, groene anijs en zoethout aan waren toegevoegd, te gebruiken. Dit werd de drank waar heel Frankrijk voor zou vallen. 

​In 1932 verscheen de eerste fles met een etiket met de tekst “Ricard, de echte pastis van Marseille”. Het woord “Pastis” was geboren en werd een enorme hit in het hele land. Dit kwam grotendeels door het grote verkoopnetwerk dat Paul Ricard had opgezet om zijn “Pastis” aan de man te brengen. 

​Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden in de Ricard en de Pernod fabrieken geen aperitief gemaakt. Dit was op last van het Ministerie van Volksgezondheid. Dit verbod werd pas in 1949 afgeschaft en in 1951 kwam Pernod met zijn pastis op de markt, de zogenaamde “Pastis 51”. 

Pernod en Ricard zijn natuurlijk jarenlang heftige concurrenten van elkaar geweest maar hier kwam een eind aan toen er in 1975 een fusie tot stand kwam tussen de aartsvijanden. En tot op de dag van vandaag domineert de Pernod-Ricard groep de wereldwijde pastismarkt.

​Even de gebruiksaanwijzing. Een echte pastis moet een alcoholpercentage hebben tussen de 40 en de 50 procent. De kleur is over het algemeen een beetje amberkleurig. Er gaat een deel pastis in een glas en er wordt dan tussen de 4 en de 7 delen goed koud helder water bij geschonken. In het zuiden wordt Pastis ook wel “Jaune” (geel) genoemd. Het is dan ook de lijfspreuk van Ricard: “Ricard…….”geel” met de hoofdletter “R”.

​Er zijn natuurlijk ook nog wat bijnamen die inmiddels ontstaan zijn. Zo is een klein glaasje met pure pastis een zogenaamde “momie” (mummie). Dan is er ook nog een versie half pastis, half water, dat heet een “Gainsbourg”. Genoemd naar de kunstenaar Serge Gainsbourg die beroemd en berucht was in Frankrijk en daarbij redelijk vaak dronken. Een dubbele “Pastis 51” wordt ook wel een “102” genoemd. En het nummer “153” wordt dan ook wel toegeschreven aan een driedubbele versie. Dat wil zeggen: 3 delen pastis en 1 deel water.

---

Gasten aan het woord

De Boer en de Boerin in Frankrijk......

​Onze (schoon)zus en zwager Mieke en Martin de Boer waren bij ons op bezoek. Voor het eerst waren ze voor een wat langere tijd op ons landgoed aanwezig. Het was een mooie tijd die we goed hebben kunnen gebruiken om weer eens even bij te kletsen. Dat was lang geleden. Ze hebben een mooie recensie achtergelaten in ons gastenboek die we graag willen publiceren in de nieuwsbrief. Daarnaast heeft Martin nog wat videobeelden gemaakt rondom de gîte, de pipowagens en het campingterrein. Deze beelden maken het verslag van “de Boer en de Boerin” alleen maar completer.

---

Hoe vordert de nieuwe pipowagen......

De "Cabane" nadert de voltooing........

​Het valt niet mee om de laatste dingen te voltooien aan de nieuwe pipowagen “Cabane”. Er zijn nog veel meer andere dingen die ook moeten gebeuren op een camping waar mensen vakantie hebben. Maar we maken nog steeds tijd vrij om de wagen klaar te hebben. 

​De laatste klussen bestonden onder andere uit matrassen maken en bekleden voor de slaapbank, gordijnen maken achter de naaimachine, gordijn-roedes maken om de genaaide gordijnen netjes op te kunnen hangen en ten slotte is de tafel op maat gemaakt.

​En dan moeten de deuren nog kunnen sluiten. Deze hebben al een aantal weken met een lijmtang dicht gezeten maar uiteindelijk zal er toch een keer een slot in moeten. Na wat zweten is dat weer allemaal gebeurd. Met een ouderwetse sleutel kan de boel nu netjes op slot. 

---

Pierres Jaumâtres

Mega-stenen voor het "oprapen".......

Bovenop de top van de berg Barlot, deze berg kunnen wij iedere dag bekijken omdat die het uitzicht vorm vanaf het terrein van “Au Bout du Monde”, bevindt zich een raar fenomeen. Enorme rotsformaties die daar al eeuwenlang aanwezig zijn. Maar juist de formaties en de vormen geven deze plek de speciale sfeer. Eigenlijk weet niemand exact hoe deze enorme stenen bovenop de berg gekomen zijn en daarom ontstaan er natuurlijk ook allerlei legendes die dit willen verklaren. 

​Maar boven alles is het een hele fijne plek om te bezoeken en je te verwonderen over de schoonheid van de natuur waar we verder geen weet van hebben en die zonder tussenkomst van de mens gewoon ontstaat en verder ontwikkelt.

George Sand zette in haar roman Jeanne (1844) al een vernoeming naar de Pierres Jaumâtres .
​
“Deze blokken, die als gigantische paddenstoelen op hun smalle basis zijn geplaatst, zijn de menhirs, hunebedden, cromlechs van de oude Galliërs, overblijfselen van Cyclopische tempels ... Deze sinistere plek, zonder grootsheid, zonder schoonheid, maar gevuld met gevoel van verlatenheid wordt het de Pierres Jomâtres genoemd.” (dit werd later "Pierres Jaumâtres")

Deze rotsmassa's worden tors of granietformaties genoemd. Ze bestaan uit zeer massieve rotskernen die bestand waren tegen intensieve erosie. Onder invloed van regen, vorst en wind zijn de minder harde delen van de rots verdwenen door erosie, wat resulteerde in een vreemde stapel meer enorm harde rotsblokken die dus de kernen waren van deze rotsen. Horizontale groeven, verticale groeven en bekkens geven deze blokken vreemde vormen die mensen er toe zetten om legendes te maken om deze formaties. Er zijn daarom ook bijnamen gegeven aan de meest verbazingwekkende stenen: La Bascule (de weegschaal), l’Oratoire (het oratorium), Les Pains de sucre (de suikerbroden), Le Siège (de zitplaats), La Grenouille (de Kikker), Le Berceau du Diable (de duivelswieg).

---