Notre potager (onze moestuin).....De lange geschiedenis van onze moestuin.....De geschiedenis van onze moestuin gaat al een behoorlijk tijdje terug. Toen we in 2007 ons huisje (toen nog een ruïne) kochten hier in Les Trois Taillants was er een stukje grond bij, aan de andere kant van de weg, wat altijd al gediend had als moestuin. De grond was er goed en het stukje terrein was redelijk afgesloten met heggen. Dit is handig vanwege alle beesten die graag in je moestuin zouden komen eten. Reeën, wilde zwijnen, vossen maar ook konijnen kunnen flinke schade aanrichten aan je vers gekweekte groenten. Hieronder zie je het oranje omlijnd stukje grond aan de andere kant van de weg. Dat is de moestuin. Misschien is het wat lastig te zien maar het is er echt.  Het idee was er natuurlijk al heel snel om verder te gaan met dit stukje groentetuin. Maar omdat we in eerste instantie alleen maar met de vakanties in Frankrijk waren was het geen optie om iets te gaan verbouwen. We gebruikte toen der tijd de moestuin trouwens wel als toilet. Dat was natuurlijk toen al een investering in de toekomst. Want ooit zou er wel een moestuin gaan komen.
Wanneer we hier in 2015 wel permanent gaan wonen is er de eerste jaren echt geen tijd om een moestuin te beginnen. Er is nog zo ontzettend veel te doen om ervoor te zorgen dat we hier in Frankrijk kunnen wonen en kunnen blijven wonen. En de moestuin groeide ieder jaar voller en voller met onkruid. Soms kregen we de geest om alles weer eens te maaien maar wanneer je dan klaar bent is de energie al helemaal op om nog verder te gaan. Eigenlijk zou de grond geploegd moeten worden en dan weer netjes geëgaliseerd. Maar bij de gedachte alleen al val je haast flauw van al het werk dat het je dan gaat kosten.
Intussen was er wel een plan om grote stukken dekzeil neer te leggen over het onkruid om zo ervoor te zorgen dat het onkruid verstikt en dat we daarna redelijk snel een stukje van de moestuin klaar zouden kunnen maken om iets te gaan verbouwen. Op de luchtfoto hieronder zie je de zeilen nog liggen. Die zeilen zijn er dus wel gekomen maar de actie erna is altijd een probleem gebleven. Maar dit jaar gaan we het helemaal anders doen……  We beginnen met het maaien van de toekomstige moestuin. Dat was alweer een hele opgave maar langzaamaan is de tuin toch leeg geworden. Maar wanneer je dan onderzoekt wat er nog allemaal in de grond zit zakt de moed je toch weer een beetje in de schoenen. Allemaal dikke wortels, veel struikjes die al goed geworteld zijn en heel veel dikke graspollen. We hebben de stoute schoenen aangetrokken en de buurman gevraagd of hij met de tractor dit stukje wilde omploegen.
Daarvoor moest eerst nog de ingang van de moestuin breder gemaakt worden en wat minder stijl. Maar toen ook dit allemaal gebeurd was is de tractor een half uur bezig geweest om de tuin ondersteboven te krijgen. Het zag eruit als een slagveld maar toch waren we er blij mee. Eindelijk kunnen zelf weer verder met het klaarmaken van de moestuin. We hebben een antieke tuinfrees in de schuur staan en die wordt weer opgepoetst en in gebruik genomen. Ondanks de machine is en blijft het zwaar werk. Maar stukje bij beetje komen we verder en de tuin wordt netjes egaal.
In de tussentijd is Carl (onze nieuwe buurman) druk in de weer met waterpompen en tuinslangen. We hebben een groot watervat geplaatst en die willen we vanuit verschillende waterputten vol gaan pompen. Bij onze moestuin is er een kleine put maar daar komt niet heel veel water uit. Maar de andere waterput is wel ongeveer 100 meter verder. Dat vergt nogal wat meters tuinslang en puzzelwerk om het water in het vat te krijgen. Maar er komt aardig schot in de zaak en het vat kan uiteindelijk toch gevuld gaan worden. We hebben dus inmiddels een egale moestuin met een gevuld watervat. We mogen zeker niet klagen.
Vanuit Nederland bereikte ons nog een verrassing. Mijn ouders weten natuurlijk dat we bezig zijn met de moestuin. Ook zij moeten al jaren aanhoren dat we echt wel een keer groenten gaan eten uit eigen tuin maar wanneer dat was steeds de vraag. En omdat we nu zo enthousiast bezig zijn kwam er een pakje met de post. Vol met zakjes zaad voor de moestuin. Dit was erg leuk. We kunnen ons helemaal uitleven. We hebben afgelopen jaar ook nog een pakket gekregen van vrienden voor de moestuin dus de tuin komt helemaal vol (hopen we).
Dan zijn we toe aan de indeling van de tuin. We willen wat aparte bedden maken en die maken we met planken. Hier tussen kunnen we dan paden maken en zijn de aparte vakken gemakkelijk in te delen met verschillende kruiden en groenten. De paden maken we zo breed dat er gemakkelijk een kruiwagen tussendoor kan. Hier zijn we nu dus volop mee bezig en het compleet maken van de moestuin is nog in volle gang. Ik hoop dat ik de volgende keer weer een nieuwsupdate kan maken over de vorderingen van “Notre Potager” (onze moestuin). De plaat en zijn verhaal.....George Moustaki en “Le Métèque”…..Giuseppe (Yussef) Mustacchi, beter bekend als Georges Moustaki, was een Franse zanger en componist van Grieks-Joodse afkomst. Hij verwierf internationale bekendheid in 1969 met zijn lied "Le Métèque".  Moustaki’s ouders, Nessem en Sarah, kwamen oorspronkelijk van het eiland Korfoe in Griekenland, maar vestigden zich nog voordat Yussef geboren werd in Alexandrië, waar ze een boekwinkel openden in een multiculturele wijk, waar Arabisch, Italiaans, Hebreeuws en Grieks werden gesproken. Omdat Nessem en Sarah een speciale belangstelling hadden voor de Franse cultuur, werd Yussef op een Franse school gezet. Op deze manier kwam Yussef ook in contact met het Franse chanson.  In 1951 trok Yussef Mustacchi naar Parijs, waar hij in eerste instantie werkte als journalist en barkeeper. In deze tijd veranderde hij zijn naam in Georges Moustaki. De nieuwe voornaam was een hommage aan Georges Brassens, die Moustaki stimuleerde. De jonge Griek begon chansons te schrijven, onder anderen voor Barbara en Yves Montand. Maar ook voor de veel oudere Édith Piaf, met wie hij korte tijd een verhouding had, schreef hij in 1959 de tekst van de hit "Milord".
Annette heeft een concert van Moustaki bezocht in het Haagse Congresgebouw aan het begin van de jaren 80. Tijdens dit concert werd Moustaki begeleid door de Nederlandes folkgroep Flairck. Zijn chansons gaan vaak over het simpele leven van alle dag en ze zijn op een mooie poëtische manier geschreven.
Hij overleed in Nice op 79-jarige leeftijd. Hij ligt begraven op de beroemde begraafplaats Cimetière du Père-Lachaise in Parijs. Le Métèque is een scheldnaam voor iemand met een zuidelijk Mediterraan uiterlijk. Avec ma gueule de métèque Met mijn ongure vreemdelingen smoel de juif errant, de pâtre grec Van een dolende Jood of een Griekse herder et mes cheveux aux quatre vents En met mijn haren in de wind avec mes yeux tout délavés Met mijn waterige ogen qui me donnent l'air de rêver Die een dromerige blik geven moi qui ne rêve plus souvent Ik, die nog amper droomt avec mes mains de maraudeur Met de handen van een stroper de musicien et de rôdeur Een muzikant of zwerver qui ont pillé tant de jardins Die al veel tuinen heeft geplunderd avec ma bouche qui a bu Met mijn mond die heeft gedronken qui a embrassé et mordu Gekust en gebeten sans jamais assouvir sa faim.... Zonder ooit zijn honger te kunnen stillen…. Avec ma gueule de métèque Met mijn ongure vreemdelingen smoel de juif errant, de pâtre grec Van een dolende Jood of een Griekse herder de voleur et de vagabond Van een dief of een vagebond avec ma peau qui s'est frottée Met de huid van mijn gezicht au soleil de tous les étés Verweerd door de zon van alle zomers et tout ce qui porte jupons En met alles dat een rok draagt avec mon coeur qui a su faire Met mijn hart, dat heeft laten lijden souffrir autant qu'il a souffert Maar zelf ook veel geleden heeft sans pour cela faire d'histoires Zonder daar moeilijk over te doen avec mon âme qui n'a plus Met de ziel van mij, die geen la moindre chance de salut kans meer ziet pour éviter le purgatoire Om het vagevuur te ontlopen Avec ma gueule de métèque Met mijn ongure vreemdelingen smoel de juif errant, de pâtre grec Van een dolende Jood of een griekse herder et mes cheveux aux quatre vents En met mijn haren in de wind je viendrai, ma douce captive Ik kom eraan, mijn lieve gevangene mon âme soeur, ma source vive Mijn ziel, mijn levende bron je viendrai boire tes vingt ans Ik zal mij laven aan jouw jeugd et je serai prince de sang Ik zal de prins van jouw dromen zijn rêveur ou bien adolescent Een dromer of een jonge man comme il te plaira de choisir Zoals je mij het liefste ziet et nous ferons de chaque jour En we zullen van elke nieuwe dag toute une éternité d'amour Een eeuwigdurende liefde maken que nous vivrons à en mourir Die we beleven tot onze dood Et nous ferons de chaque jour En we zullen van elke nieuwe dag toute une éternité d'amour Een eeuwigdurende liefde maken que nous vivrons à en mourir Die we beleven tot onze dood De geschiedenis van ons huis.....De sneeuw in februari 2013.....“Zaterdagochtend vroeg eindelijk weer in de auto naar onze plek in Frankrijk. Het is al weer zo enorm lang geleden dat we in Frankrijk waren. We hebben echt reikhalzend naar deze dag uitgekeken. De weersvoorspelling is nog niet zo best. Vorst en sneeuw. Dat beloofd wat."  Zo begint het verhaal van de geschiedenis van ons huis deze keer. We gaan even voor een korte tijd naar Les Trois Taillants en door het winterse weer kunnen we ook niet echt heel veel doen. Wel is het erg mooi om onze eerste keer in de dikke sneeuw mee te maken hier in Frankrijk. Sneeuw scheppen om uiteindelijk een keer weg te kunnen met de auto is weer eens wat anders dan te wachten tot de pekelwagens langs zijn geweest. Hier komt geen sneeuwschuiver of pekelwagen. We moeten gewoon wachten tot de sneeuw zover weg is dat je weer een beetje kan rijden.
We kunnen deze tijd dan wel goed gebruiken om de schuur eens op te ruimen en de boel even netjes te gaan organiseren. Dat werd ook wel eens tijd want de opslag van gereedschap en materialen wordt steeds groter en rommeliger. We kunnen onze tijd dus goed besteden.  Lees er alles over en klik op de knop hieronder.
4 Reacties
Gerjan van de Wouw
3/14/2021 11:05:59 am
Het blijft leuk om de geschiedenis van van jullie landgoed te lezen.
Bram Vroon
3/15/2021 07:42:13 am
Hoi Gerjan,
Marie-Therèse
3/14/2021 09:24:43 pm
Leuke nieuwsbrief was het weer.
Bram Vroon
3/15/2021 07:45:36 am
Hoi Marie-Therese, Laat een antwoord achter. |
AuteurBram en Annette Vroon eigenaren van Camping "Au Bout du Monde" voor een heerlijke rustige vakantie midden in de rust van de natuur en het authentieke Franse leven. 
Archieven
Januari 2022
Categorieën |
RSS-feed