Lente op “Au Bout du Monde”.....Geniet van de lente in de Creuse.....De afgelopen maand was een echte voorjaarsmaand. We hebben van alles gehad: vorst in de nacht, dagen met bijna 30 graden, sneeuwbuien maar ook heerlijke zachte warme lente dagen. Alles is voorbij gekomen zoals het een goed voorjaar betaamd. Het is alleen soms wel even schakelen wanneer je na een dag van prachtig weer toch ineens hout moet gaan halen om de kachel weer aan te steken omdat de sneeuw ineens weer naar beneden valt. Het houdt je scherp en zorgt ervoor dat het nooit saai wordt. Maar zoals ik al zei.....het is gewoon prachtig voorjaar. We kunnen dus weer genieten van alle bloemen die gaan bloeien en alle bomen die weer prachtig helder groen worden. Ik kan het dan ook niet laten om een video te maken en u een stukje mee te nemen naar de zoektocht naar de wilde hyacinten in het bos onderaan de heuvel. Samen met Chef de hond zijn we op zoek gegaan naar de mooiste plekjes in het bos beneden aan de “Au Bout du Monde” heuvel. Ik zou zeggen......ga er even lekker voor zitten en loop in gedachten even een stukje mee naar het bos beneden en geniet van de lente. En wanneer we dan beneden in het bos hebben gekeken maken we even de wandeling naar boven, terug naar huis. U kunt dan ook goed zien dat het best allemaal dichtbij is. De heuvel op terug naar huis is wel even een klim, maar het is een prachtige route om iedere dag te lopen. Chef de hond is zelfs helemaal van slag wanneer we een andere route nemen. Hij zal niet echt rusten voor we het pad naar beneden en de wandeling naar boven hebben genomen. In de volgende video kunt u vanuit uw luie stoel ook meelopen. Zonder te hijgen komt u zo boven en ervaart u toch de pracht van de natuur om ons heen hier op “Au Bout du Monde”. Veel plezier. Om te bewijzen dat we dit voorjaar alles al gezien hebben heb ik de dag na de mooie lente video nog een video gemaakt. We deden de volgende dag namelijk de gordijnen open en we zagen sneeuw naar beneden komen. Ook zo'n moment vraagt dan natuurlijk om zijn eigen video voor de nieuwsbrief. Dat heb ik natuurlijk gedaan en ik heb de telefoon video standaard weer snel gepakt en ben samen met Chef naar buiten gegaan. Ook dit kunt u dan even meebeleven. Ook dit is het voorjaar en ook dit is weer prachtig. Tenminste......dat vinden wij.
0 Comments
Op weg in Frankrijk.....De verschillen in verkeersborden.....Wanneer je in Frankrijk onderweg bent valt het je misschien op dat er verschillende kleuren borden zijn om je de weg te wijzen naar alle steden en dorpen. Het lijkt misschien wat onoverzichtelijk maar wanneer je hier iets meer info over hebt maakt het de rit in Frankrijk misschien wel veel leuker. Er zijn namelijk verschillende soorten wegen in Frankrijk en deze wegennetwerken worden dus in verschillende kleuren aangegeven met borden. Om te beginnen zijn er de grote blauwe aanwijsborden. Die worden gebruikt op de grote autosnelwegen. Dit grote verkeersnet bestaat voor het grootste gedeelte uit tolwegen, maar er zijn ook enkele stukken die nog gratis zijn. Maar het zijn altijd de grootste snelwegen door Frankrijk. Dit is natuurlijk erg handig om snel op de plaats van bestemming te komen. En wanneer je op de kleinere wegen rijdt door Frankrijk en je gaat dan de blauwe borden naar je bestemming volgen dan zal je dit altijd naar de grote tolwegen leiden en via deze autosnelwegen zal je dan dus snel op je bestemming aankomen. Daarnaast zijn er ook groene aanwijsborden. Deze geven het alternatieve wegennet aan, de Route National. Dit wegennet bestaat uit autowegen waar je soms 110 km/u mag rijden maar ook uit provinciale wegen waar een maximum snelheid van 80 of 90 km/u geldt. De snelheden op deze wegen kunnen per departement wel verschillen en je moet dus de verkeersborden met de aangegeven maximum snelheid wel goed in de gaten houden. Maar het is te allen tijde een route waar geen tol betaald hoeft te worden. En wanneer je dus de groene borden volgt naar je bestemming zal de reistijd misschien wat langer zijn maar over het algemeen is het een mooiere route dan de grote autosnelwegen. Je zult dichter langs de steden rijden en meer van het land zien. Dan zijn er ook nog de witte aanwijsborden. Deze geven het departementale wegennet aan. Dit zijn kleinere wegen die de dorpen en de steden met elkaar verbinden. Wanneer je dus echt het Franse leven wilt verkennen moet je deze route aanhouden, dwars door de allerkleinste dorpjes en steden. Vaak ontdek je via deze wegen de pracht van Frankrijk en wordt je vakantie een mooie ontdekkingsreis door het heden en verleden van dit prachtige land. Je kunt hier dan echt genieten van alle mooie plekken die Frankrijk te bieden heeft. Het is dan natuurlijk veel gemakkelijker om even te stoppen bij de plaatselijke bakker voor een heerlijke “croissant” of een “pain aux chocolat” of om een mooie picknick plek te vinden langs deze prachtige wegen, met overal mooie uitzichten. Dus wanneer je nu op een grote rotonde komt en je wilt naar een stad rijden die op de verschillende borden staat aangegeven dan weet je nu wat meer. Wanneer je dan de blauwe borden volgt word je zo snel mogelijk via de autosnelweg naar je bestemming gebracht. Wanneer je kiest voor de groene borden ga je deze bestemming ontdekken via de gratis Route National (RN). Je kan je dan echt wat meer betrokken voelen met het land. En wanneer je kiest voor de witte borden ga je echt het binnenland in en kan je echt genieten van wat Frankrijk je allemaal te bieden heeft. Je moet er dan wel rekening mee houden dat het wat meer tijd kost voordat je aankomt op je bestemming maar je krijgt daarbij wel een mooie route voorgeschoteld. Je kan je dan echt heel “Frans” voelen. De video-special van Pascal.....De nieuwe katjes.....De moederkat die bij Pascal op de boerderij loopt is regelmatig zwanger. Vorig jaar hebben we daar een katertje van overgenomen als nieuwe vriend voor onze kat. Dit is in een vroegtijdig einde van het katertje geëindigd. Toen die net een aantal weken oud was is dit jonge katje plotseling verdwenen en nooit meer teruggekomen. Dit jaar wilde we het weer proberen met een katje van deze moederkat. Ze is zo lief en zorgt voor hele leuke en lieve katjes. En toen ze dus weer zwanger was hadden we eigenlijk al een bestelling gedaan voor een nieuwe bewoner voor “Au Bout du Monde”. De moederkat liet ons behoorlijk lang in spanning. Ergens had ze een nestje gemaakt en haar jongen waren geboren maar het nestje was zo goed verstopt en de moederkat liet niet merken waar het nestje was. We hebben weken gezocht en na de derde week hebben we dan eindelijk het nestje kunnen lokaliseren. Heel hoog in een schuur van de buren verderop op de zolder van de tweede verdieping. Daar zaten de vier jongen katten hoog en droog hun eerste weken van hun leven in het warme nest. We hebben het nest toen wel naar de boerderij van Pascal gehaald en we konden onze nieuwe katjes goed bekijken. De blauwgrijze man en de witte met blauwgrijze vlekken dame gaan onze nieuwe bewoners van het terrein van “Au Bout du Monde“ worden. Ze blijven voorlopig nog een poosje bij moeder maar we gaan wel vaak kijken. Ik ben heel benieuwd hoe het dit keer uit gaat pakken met de nieuwe katjes. Wordt vervolgd.... Er zijn nog twee katjes die een goed onderkomen zoeken.... Volop cavia's bij Pascal.....Pascal is een enthousiast fokker van cavia's. Hij weet altijd het mooiste nageslacht te creëren door een hele goede keuze te maken van pa en ma cavia. Hij is daar altijd met volle overgave mee bezig. Maar inmiddels is ook de pensioen gerechtigde leeftijd van Pascal voorbij gekomen deze maand. Dus het is wel de bedoeling om het wat rustiger aan te gaan doen met alles. In de maand mei zijn er verschillende markten waar Pascal gaat staan om zijn cavia's te verkopen. De markten van Treignat en Nouhant krijgen bezoek van Pascal en zijn cavia's. Het is de bedoeling dat de populatie van de cavia's bij de boerderij van Pascal drastisch minder gaat worden. Maar hij laat natuurlijk ook voor onze nieuwsbrief met trots zijn pasgeboren cavia's zien. Hij voorziet andere mensen maar wat graag van mooie cavia's. Hij is er maar wat trots op...... Dit jaar voor het eerste weer schapen.....Pascal heeft altijd veel beesten gehad en heeft er nog steeds veel. De laatste tijd heeft hij bijna geen schapen gehad en daar wil hij wat aan gaan doen. Hij wil wat gaan minderen met de pony's en de geiten maar er zullen dan toch wat beesten moeten zijn die het gras in de weilanden gaan opeten. Pascal heeft zijn zinnen gezet op een mooi koppeltje schapen. En dan ook nog wel schapen die al zwanger zijn. Dus met de kortste keren kwamen er lammetjes. Ook zijn er nog wat schapen te logeren voor de winter. Die zijn inmiddels wel weer opgehaald door de eigenares. Maar toen ik de filmpjes maakte waren alle schapen nog bij Pascal in de stal. Het blijft natuurlijk een heel mooi gezicht om lammetjes rondom hun moeder te zien springen, af en toe te zien drinken of zich te verstoppen achter moeders brede rug. Een nestje met witte dwergkonijntjes.....Waar Pascal ook erg trots op is zijn de nieuwe dwergkonijntjes. Spierwitte konijnen met blauwe ogen. Hoe bijzonder is dat. De mooie kleine oortjes staan parmantig omhoog en de moeder is heel erg beschermend voor de kleintjes. Om een filmpje te maken was het ook wel nodig om moeder een wortel te geven. Dan kan ze daar in bijten anders zou ze dat in je vingers doen die de camera vasthouden. Gelukkig gaat alles goed met moeder en de kleintjes en kunnen ze goed groter worden. Niet al te groot natuurlijk anders zijn het geen dwergkonijntjes meer. De geschiedenis van de woonwagen “Cabane”.....De ribben van de wanden.....De vorige keer lieten we zien dat we waren begonnen aan de balken die de wanden van de pipowagen moeten gaan dragen. De balken waren van tevoren al wit geschilderd en kunnen dan nu netjes pas gemaakt worden om de constructie van de wanden compleet te maken. In de houten vloer waren de nesten gefreesd waar de verticale palen in komen te staan. Wat het allemaal wel een stuk makkelijker maakt is het feit dat de wagen lekker binnen kan staan in de schuur. Zo kunnen we tijdens de winter toch flink doorwerken aan de bouw van de wagen. Wat het allemaal een beetje lastig maakt komt door de vloer van de schuur. Deze is totaal niet waterpas en het is onmogelijk om nu de wagen in aanbouw waterpas te zetten. Nu moeten we de palen en de schoorconstructies dus op een andere manier netjes haaks en recht krijgen. Maar met wat geduld en nadenken komt dit natuurlijk weer goed. Zoals alles hier....... Het is wel een heel mooi gezicht om de hout constructie van de wanden nu ineens zo snel te zien groeien. Na het van tevoren schilderen en de verbindingen maken komt alles nu lekker snel op z'n plek terecht. Nu is ook goed te zien dat we de wagen tot en met de wanden binnen in de schuur kunnen maken. Dan zijn de deuren net nog hoog genoeg om de wagen naar buiten te rijden. Wanneer hij dan buiten staat kunnen de dakdelen erop gezet worden. Over het dak gesproken......daar maken we ook een begin aan. De spanten hebben we door onze vriend Anton in Nederland laten frezen op de CNC (computer-gestuurde) frees. Dat maakt het mogelijk om deze lastige vorm van de spanten goed te kunnen maken. Wat wijzelf nog moeten doen is de onderdelen nafrezen om het laatste stukje weg te halen en dan zijn alle onderdelen klaar om samen gevoegd te worden tot de dakspanten. Het is een flinke lijmklus om alles met de deuvels op zijn plek te krijgen en de drie lagen van de spanten goed op elkaar te krijgen. Maar met wat geduld, veel lijm en heel veel lijmtangen kom je een heel eind. Dakspant voor dakspant ontstaat door deze lijmtruc. Netjes afwerken, schuren en dan ook in de witte lak. Veel voorbereiding maar straks kunnen we weer verder om de delen voor het dak te gaan maken. In de tussentijd kunnen we nu ook een begin maken aan de houten wanden. De houten planken voor de wanden waren ook al van tevoren wit gelakt. Dus wanneer deze tegen de buitenkant van de wandconstructie geschroefd zijn is de binnenkant van de wagen eigenlijk al helemaal afgewerkt en klaar. We maken nu even grote stappen na al het schilderwerk van de afgelopen tijd. De volgende keer gaan we weer verder met de bouw van deze prachtige vakantie-woonwagen. Inmiddels hebben hier al veel gasten hun vakantie in doorgebracht en krijgen we nog steeds veel lovende reactie’s over hun verblijf in deze woonwagen. De eerste mei, de “Lelietje-van-Dalen” dag.....De legende begint in de Limousin.....In de vallei van de rivier de Vienne, vlakbij Limoges, woonde Leonard van Noblac. Hij was goed bevriend met Koning Clovis en samen lieten zij zich bekeren tot het christendom op Kerstdag 496 na Christus. Na deze gebeurtenis wilde Leonard de rest van zijn leven als kluizenaar in het bos doorbrengen, want daar, tussen de wilde bloemen en de bomen van de Vienne-vallei, voelde Leonard zich dichter bij God dan waar ook. In het bos leefde ook een machtige draak die uiteindelijk niet blij was dat hij het bos moest delen met deze vreemdeling. Daarom riep hij Leonard op om te vertrekken. Toen die weigerde te gehoorzamen, spuwde de draak in woede vuur uit waardoor het huis van Leonard in brand vloog. Er volgde een groot gevecht tussen de twee. Het was een harde en lange strijd maar Leonard werd de uiteindelijke winnaar. En de legende vertelt dat op de plaats waar het bloed van de draak gevallen was er giftig onkruid groeide. En op de plaats waar het bloed van Leonard gevallen was groeide lelietjes-van-dalen. Leonard de Noblac werd later heilig verklaard en werd dus de heilige Leonard. Het lelietje-van-dalen wordt nu dus vaak gezien als een symbool van wedergeboorte en nederigheid, zuiverheid, liefde en moederschap. In het christendom worden de bloemen gezien als de tranen van Eva toen zij uit de Hof van Eden werd verbannen. In het Heidense geloof wordt gezegd dat de lelietjes-van-dalen je tuin kunnen beschermen tegen boze geesten en dat de bloemen kunnen worden gebruikt als amulet tegen de betoveringen van heksen. Maar vooral symboliseert het bloemetje de terugkeer van de lente en van het geluk. De eerste dag van Mei is het in Frankijk Fête du Muguet. Het is traditie is om kleine boeketjes lelietjes-van-dalen aan familie en vrienden te geven voor geluk en voorspoed, en natuurlijk als teken dat de winter voorbij is. In Frankrijk is deze mooie traditie ontstaan op 1 mei 1561, toen koning Karel IX een lelietje-van-dalen kreeg als geluksbrenger. Hij was er zo door gecharmeerd dat hij vanaf dat moment elk jaar op 1 mei een boeketje lelietjes-van-dalen aan zijn hofdames gaf. Vanaf het begin van de 20e eeuw werd het steeds gebruikelijker dat partners deze bloemen aan hun minnaars schonken als teken van liefde en genegenheid. Het is inmiddels gewoonte dat op 1 mei op straathoeken in heel Frankrijk mini pop-up bloemenkraampjes uit het niets verschijnen. Het is de enige dag van het jaar dat de Franse regering iedereen toestaat de bloemetjes te verkopen zonder voorafgaande bureaucratie, zonder vergunning, en belastingvrij. |
AuteurBram en Annette Vroon eigenaren van Camping "Au Bout du Monde" voor een heerlijke rustige vakantie midden in de rust van de natuur en het authentieke Franse leven. Archieven
Mei 2024
Categorieën |