Camping “Au Bout du Monde” is tegenwoordig ook actief op Instagram. Ik heb me aangewend om iedere ochtend een foto te plaatsen. Wanneer ik met Chef de hond aan het wandelen ben maak ik foto’s van de natuur in de directe omgeving van de camping. Deze plaats ik dan direct op Instagram. In dezelfde vaart deel ik hem dan op de Facebookpagina van “Au Bout du Monde”. Dit is leuk want dan zie je eigenlijk iedere dag het seizoen mee veranderen met de foto’s. Het is mijn bedoeling om de simpele dingen waar je eigenlijk zomaar aan voorbij zou lopen op een bijzondere manier te fotograferen en daarmee het simpele heel bijzonder te maken. Dit lukt natuurlijk de ene dag beter dan de andere. Maar inmiddels is er al een aardig archief met prachtige natuurfoto’s ontstaan. En we hebben inmiddels ook een mijlpaal bereikt. Het aantal volgers op Instagram is in de maand januari boven de 200 gekomen. Dit is natuurlijk leuk om te weten maar ik vind dat er ook een keerzijde aan zit. Hoe kunnen nu de mensen die geen Instagram en geen Facebook hebben toch deze mooie foto’s per dag bekijken. We hebben er wat op bedacht.  

Op de website van Camping “Au Bout du Monde” hebben we hier een speciale pagina voor gemaakt. Iedere dag wordt hier de nieuwe foto geladen vanaf Instagram. Dus iedereen kan via Instagram, Facebook en nu dus ook de website de “ochtendfoto” van de dag zien.

Wat we deze week aan werk hebben verzet is heel snel verteld. Niks. Vorig weekend heb ik het behoorlijk in mijn rug gekregen en het lopen, zitten en staan gaat allemaal niet zo vanzelf als dat het normaal wel zou moeten. Zelfs de wandelstok en de krukken zijn tevoorschijn gehaald om deze oude man verplaatsbaar te maken. Dit heeft aan de andere kant ook weer een voordeel. Je hebt dan de mogelijkheid om behoorlijk wat computerwerk te doen wat al een poosje is blijven liggen.

Maar we hebben nog iets moois om te laten zien. Voor we in januari naar Nederland gingen hadden nog wat spoedbestellingen. Hiervan hebben we nog niet alles laten zien. Dat mocht ook niet want het was bedoeld als verrassing. De klant wilde haar echtgenoot verrassen met een geweldig mooie buitenkeuken. Deze moest dan wel speciaal gemaakt zijn voor het gebruik van de zogenaamde “Green Egg” barbecue. We hebben daar weer iets moois van gemaakt. Massief Douglas met een massief betonnen bovenblad dat we natuurlijk ook zelf gegoten hebben. Dit in zijn geheel op zware zwenkwielen. Ideaal voor in de tuin voor geweldige barbecue feesten. Inmiddels is het cadeau gegeven en mogen we het op internet laten zien. Wij zijn er wel weer trots op. Het was ook weer een geweldig object om te maken. Het vervoer was nog wel wat lastig. Een meubel van ongeveer 250 kg. is best wel even een behoorlijke vracht. "Atelier du Bois" maakt het voor u op bestelling.

Wanneer je in Frankrijk in een restaurant eet is het een groot taboe om een zogenaamde “doggy bag” te vragen als er nog wat eten over is. Dit hoort niet in de Franse cultuur. Maar er is inmiddels een nieuwe wet die dit ongemak hoopt te doorbreken.
Het is echt wel een probleem bij de restaurants en hun obers. Ze vinden het helemaal niets om eten wat niet opgegeten is mee te geven aan hun klanten. Niet opeten is niet opeten. Dit heeft tot nu toe nog wel steeds het effect dat er veel eten weggegooid wordt.
Aan deze verspilling van eten is nu toch echt een einde gekomen.  Een oude wet die al vier jaar geleden is aangenomen wordt nu echt van kracht en zal proberen het roer om te gooien  wat betreft het onnodig verspillen van eten.
Maar een wet is een wet en de restaurant houders willen dit eigenlijk niet. Maar ze ontkomen er natuurlijk niet aan. Inmiddels is er wel een soort van omslag gemaakt en de horeca eigenaren hebben er een eigen twist aan weten te geven. Het venijn zit hem eigenlijk meer in de naam dan in het meegeven van het overgebleven eten. Als de Fransen natuurlijk ergens een hekel aan hebben is het wel de Engelsen en dan met name de Engelse taal.

Dus als geweldige gulden middenweg kwam er een restaurant uit Marseille met het idee voor een nieuwe naam voor de “doggy bag” en wel de naam “gourmet bag”. Beetje Frans beetje Engels. Dit bleek wel de doorbraak voor een zeer heet hangijzer. Het klinkt vele malen meer als “haute cuisine” en het wordt nu dus geaccepteerd.
Nu kan uw “paté au pomme de terre” samen met de “foie gras” gewoon mee naar huis in de “Gourmet Bag”. Het is al eens eerder gezegd…… “Dingen veranderen in Frankrijk kost veel strijd”. Maar het komt toch voor elkaar en altijd op de Franse manier. Dat dan weer wel.

Wie bij ons op bezoek komt zal ongetwijfeld zien en horen dat bijna alles wat hier staat van de rommelmarkt komt. Wij zijn namelijk zelf zeer fervente rommelmarkt bezoekers. Nu hebben wij dan ook nog het geluk dat onze regio ook nog eens bezaaid is met veel goede rommelmarkten. Als je hier een markt bezoekt is het Franse dorpsleven hier helemaal aanwezig. De mensen maken er een feestdag van om hun spulletjes aan de man te brengen. Het is een heel sociaal gebeuren en dat maakt het heel erg gezellig. Tussen de middag wordt er achter de kraampjes uitgebreid gegeten, gedronken en gelachen. Hele families zitten dan aan lange tafels en de verkoop van de spullen wordt op dat moment wel even van minder waarde. Maar wat daar dan wel het voordeel van is dat er in de middag, als de rosé niet meer in de fles zit, de verkoop en het afdingen een stuk makkelijker gaat. Het is gewoon prachtig om alles te bekijken en daarbij zijn er heel vaak ook hele mooie oude dingen te koop. En wij hebben er onze hobby van gemaakt om met de spullen die we scoren op de markten nog gewoon een functie te geven op de camping en in de inrichtingen van ons huis, de gîte en de pipowagens.

Inmiddels hebben we ook gasten die op speciale datums bij ons komen logeren om de rommelmarkten te bezoeken. Dit bracht ons op het idee om op onze eigen website een agenda te zetten die per maand duidelijk aangeeft welke markten waar en wanneer zijn. We proberen deze lijst natuurlijk zo up to date mogelijk te houden maar het kan natuurlijk ook gebeuren dat er markten niet vermeld staan of dat er op het laatste moment een markt is geannuleerd.

Bezoek onze rommelmarkt agenda wanneer  u wilt weten waar en wanneer de markten zijn. Onze agenda gaat over de markten in de departementen Creuse en Allier. Klik op de knop hieronder.

Deze week stond voor ons in het teken van de reis terug naar huis. Na 1,5 week van samen zijn met de ouders, kinderen, kleinkinderen en vrienden in Nederland gaat de bus toch weer richting Frankrijk. We zijn weer tot aan de nok toe gevuld met heel veel spullen die we gekregen hebben. Dit is natuurlijk weer super. Wij zijn echt de tweedehands spullen gebruikers. Wij kunnen daar in Frankrijk altijd nog hele mooie dingen mee doen. 

​Afgelopen woensdagochtend zijn we heel vroeg vertrokken en daarom konden we de zon weer op zien komen toen we al lang en breed over de Franse grens waren. Het gaf een goed gevoel om zo Frankrijk weer binnen te rijden. Wat het wel wat lastig maakte was de harde wind. Onze bus is natuurlijk wel wat hoog en daarom was het echt noodzakelijk het stuur goed vast te houden. Gelukkig waren we lekker zwaar dus van de weg waaien zat er echt niet in. Halverwege de middag stonden we weer voor onze oprit. Chef de hond was helemaal blij om weer op zijn eigen stek te zijn. Wij natuurlijk ook maar bij Chef kan je dat heel goed zien. Hij kan onderweg lekker in zijn eigen mand liggen achterin de bus maar als de achterdeur opengaat ruilt hij toch heel snel zijn warme kussen in voor de frisse Franse buitenlucht. En dan kan er ook weer uitgeladen worden. We gaan alle meegenomen spullen weer een goed plekje geven. 

Bekijk deze video's door op de afspeelknop te drukken.

​September 2019
Beste Bram en Annette
 
Als eerste Belgen hadden wij de eer om met volle teugen (hierbij bedoel ik niet het pastis-momentje) te genieten van een sublieme reiservaring. Na 45 jaren  kampeerervaringen in het mooie zonnige "la douce France" werd het  eens tijd om te proeven van het gîte gevoel en ik kan enkel maar besluiten: C'est vraiment tres delicieux". Jullie hebben zoveel sterren verdiend als er hier 's avonds aan de hemel fonkelen. Nog nooit hebben we zo'n stilte en rust kunnen en mogen ervaren als hier. Wat jullie hier met dit grootse project gerealiseerd hebben krijgt grote onderscheiding van ons! Jullie zijn om het eens in vaktermen te zeggen "uit het goede hout gesneden". Hierbij willen we jullie nog maar eens van harte bedanken voor jullie inzet (en het waren o zo vele zaken om hier allemaal op te noemen) zodat wij een prachtige vakantie konden beleven.
Doe verder zoals jullie bezig zijn, het is gewoon "formidable" en dit in de spirit van "vivre pour vivre".
​
​Jan en Britt

​De afgelopen week waren we dan wel in Nederland maar de fabricage van de nieuwe pipowagen gaat gewoon door. Het freeswerk voor de dakspanten wordt namelijk in Nederland gedaan. Anton is een oud-collega van het HMC Rotterdam en een goede vriend die vaak komt helpen in Frankrijk. Hij heeft de taak op zich genomen om het hout voor de dakspanten te frezen. Hij is namelijk “de” vraagbaak in Nederland als het gaat over het gebruik van de computergestuurde freesmachines. Deze CNC-machines vragen een specifieke bediening en Anton is degene die hier een specialist in is. Er zijn dus diverse bedrijven die hun CNC-machines op de kennis van Anton laten draaien. Daarom heeft hij het voor elkaar gekregen om alle onderdelen te kunnen frezen in een meubelmakerij in Vlaardingen. 

​Dus terwijl wij allerlei bezoekjes aflegden aan bekenden en vrienden was Anton heel druk met het programmeren en frezen van de nieuwe dakspanten. Wat wij moesten doen was alleen het hout halen en in de meubelmakerij brengen. Daarna hebben we het gefreesde hout weer opgehaald en netjes in de auto gepuzzeld. De houten onderdelen hebben natuurlijk wel een beetje vreemde vorm en dat maakt het netjes stapelen of wegzetten wel wat lastiger. Nu we weer in Frankrijk zijn kunnen we hiermee verder gaan. Het zijn spanten die uit drie lagen bestaan dus er moet nog wel het één en ander aan elkaar gelijmd worden. Maar daar kunt u in de komende nieuwsbrieven weer meer over zien en lezen. Voor nu gaat onze dank uit naar Anton die dit allemaal weer mogelijk heeft gemaakt. 

​Gauvain Sers is een jonge singer-songwriter. Zijn liedjes komen vaak op de radio in Frankrijk. Ik vind ze erg prettig om naar te luisteren. Ik wil deze week graag een nummer van Gauvain de revu laten passeren waar hij met zijn tekst de zere vinger legt op het uithollen van het achterland van Frankrijk. Het platteland waar de scholen langzaamaan gesloten worden ondanks alle inspanningen van de bewoners. Vanuit politiek Parijs wordt er even heel snel besloten tot de sluiting van de scholen en dat van achter een bureau op het ministerie. Ik heb de tekst geprobeerd te vertalen dat maakt het allemaal wat duidelijker denk ik. Maar waarom we eigenlijk zo trots zijn op Gauvain is het feit dat hij zijn jeugd in de Creuse heeft gewoond. En wel in Dun-le-Palestel. Dat maakt het voor ons als Creusoises wel heel speciaal natuurlijk. 

​Maar tegenwoordig woont hij wel in de buurt van Lille, en daar is dan ook deze video opgenomen. Deze school staat dan ook echt op de nominatie gesloten te worden en de leerlaar voor de klas gaat dus ook echt zijn baan kwijt raken. Toen deze baardige man het nummer van Gauvain voor het eerst hoorde moest hij er wel een traan voor laten. Na deze kennismaking is de video opgenomen. Dit maakt het allemaal toch wel erg bijzonder.

​Door de opdrachten die we in de werkplaats hadden is er de laatste tijd niet zo heel veel gebeurd aan de nieuwe pipowagen. Er zijn inmiddels wel reserveringen ontvangen voor de komende zomer dus we hebben een flinke stok achter de deur om ervoor te zorgen dat alles op tijd klaar is. We zijn nog wel bezig  geweest om het houten frame te maken wat de basis wordt van de kar. We hebben twee hoeken staan. Het is nog niet veel maar het begin is er en het hout voor het frame ligt wel klaar, netjes geschilderd en op maat. We gaan hier natuurlijk weer zo snel mogelijk mee verder zodra dat kan. Als we straks weer terug zijn op onze plek in Frankrijk kunnen we weer wat vorderingen laten zien. Maar ook nu we nog in Nederland zijn staat de ontwikkeling van de pipowagen niet stil. In de volgende nieuwsbrief zal ik daar wat meer van laten zien. 

​Wanneer je onderweg bent naar Les Trois Taillants voor een vakantie op het Domein “Au Bout du Monde” moet je altijd Parijs passeren. Dat is een prachtige mijlpaal tijdens de reis. Maar voor je daar bent passeer je ook de grote luchthaven “Charles de Gaulle”. Bij de bouw in 1970 werd er door de architect gevraagd om een nieuw, duidelijk leesbaar lettertype. Het was van belang dat het onder verschillende hoeken en van grote afstand goed leesbaar zou zijn. De Zwitser Frutiger kreeg de opdracht hiermee aan de slag te gaan als lettertype ontwerper. Het werd een mooi strak en simpel lettertype dat werd voltooid in 1975 en in hetzelfde jaar werd het in gebruik genomen op de luchthaven. En omdat het “Aéroport Charles de Gaulle” in de voorstad Roissy ligt was de naam van het nieuwe en zeer succesvolle lettertype snel bedacht. 

In deze rubriek willen we graag onze gasten aan het woord laten om hun verhaal van Les Trois Taillants te laten vertellen. 

​23 augustus 2019
Na een stedentrip naar Londen, waar je over de hoofden kon lopen (miljoenen mensen die zich door alle straten wurmen),  wilden we maar  één ding: nog een paar dagen rust in de natuur,  stilte en een mooie omgeving. Via natuurhuisje.nl hoop je dan last minute nog iets te kunnen boeken en dat werd ‘les trois taillants - de gîte’.
Het eerste wat ons opviel de gastvrije ontvangst met oog voor detail en net dat kleine beetje extra wat je bij de meeste B&B’s, gîtes en hotels mist: een pastis, een flesje wijn: je voelt je welkom en dat is heel belangrijk!
Het tweede was de smaak en het vermogen om van een bouwval (zoveel voorbeelden hoe het ooit was, zie je al als je even rond rijdt) met keihard werken zo’n sfeervolle gîte en omgeving te creëren. En dat terwijl hier de bouwmarkten als je iets nodig hebt wat je niet zelf kunt maken niet om de hoek liggen, zoals in Nederland!!!
We hebben zelf een oude halve stolp boerderij (verbouwd) en weten dus hoeveel tijd (uren en uren) er zitten in een hoekje, een constructie, de basis en het afwerken, complimenten voor vakman én vakvrouw met kennis, kunde en smaak: iets waar je ondanks de prachtige omgeving soms lang naar moet zoeken bij veel huizen met kunststof (kozijnen bijv.) en moderne – niet passende kleuren!
Wij komen zeker nog eens terug om te genieten va dit heerlijke plekje waar het goed toeven is!
       Suzanne

(( En ter aanvulling:
 
Vanmiddag (16.30 uur) heb ik een wandeling gemaakt ‘het land in’ vanuit de Gîte. Na 10 minuten stond ik oog-in-oog met een schitterende vos, 3 minuten erna met 2 reeën, toen kronkelde er een slang door het gras, terwijl constant vogels vliegend, wegfladderend of schreeuwend om mij heen wegschoten: boerenzwaluwen, buizerds, (de eerder genoemde braamsluiper!), bonte- en groene spechten een boompieper, horden huismussen, vliegenvangers en meen! Een vogelparadijsje!
Elke bezoeker hoort hier ’s avonds ook de “oehoe” geluiden van de bosuil die zijn territorium aan het aanduiden is. Daarom wordt het hoogtijd dat er voor de kerkuil een nachtpek en nestelplaats wordt gecreëerd! Boven in de materialen schuur zit een rond gat waar Bram een uilenkast kan maken, achter een in- en uitvliegopening. Voor een houtbewerker een peulenschil! Dus let de komende periode op de nestkast boven in de schuur!!
     Wilbert Luksenburg  ​

​Twintig kilometer vanaf camping “Au Bout du Monde” bevindt zich een geweldig mooie hangbrug over de rivier de Tardes.
Gelegen tussen Evaux-les-Bains en Budelière in het departement Creuse, gaat deze brug de Tardes over vlak voor dat deze samenkomt met de Cher en verder gaat onder de naam “Cher”. De constructie werd voltooid op 4 november 1921. Hij verving een oude ondergelopen voetgangersbrug.

​Aan elk van de uiteinden staan ​​twee hoge gemetselde granieten pylonnen, gekoppeld aan de bovenkanten. Ze ondersteunen talloze stalen kabels die door betonnen landhoofden aan de wanden van de vallei zijn bevestigd. De zes hoofdkabels zijn evenwijdig gebogen. Hieruit vertrekken de scheerlijnen die de metalen balken van het wegdek dragen. Op deze rust de vloer die ten minste 597 eiken dwarsliggers heeft van ongeveer 8 cm. dik. Aan elke kant is er een smalle metalen rand waar voetgangers de brug kunnen oversteken.
 
De brug kan een totale lading van 4 ton dragen. In werkelijkheid moet het de dubbele lading kunnen dragen, maar de brug wordt onderworpen aan een zware test wanneer meerdere voertuigen er tegelijkertijd overheen rijden. De trekstangen zijn niet één geheel met de rots, maar hebben een zekere mate van vrijheid om eventuele breuk van de structuur te voorkomen. De brug is al bijna een eeuw oud en daarom staat hij onder zware controle.
Je kunt er met je auto overheen maar dan moet je wel goed kijken of er de mogelijkheid is. Een tegenligger is niet mogelijk, sterker nog…….een personen auto past zelf maar net over het wegdek van de brug. Het is daarom best wel even spannend om met de brug naar de overkant van de Tardes te rijden. Maar het is wel schitterend.

​Waarschijnlijk bent u al helemaal bedolven onder de prachtige, mooie, subtiele, schitterende en overweldigende nieuwjaarswensen. Dan kan ik u zeggen dat wij er ook nog één hebben.
Wij wensen u en jullie een prachtig jaar 2020 en dat van alle wensen die u heeft er misschien een aantal uit mogen komen. Dat zou toch een mooi begin zijn. Onze wensen zijn er ook wel een aantal. Wij hopen dat de stijgende lijn die we het afgelopen jaar mee mochten maken met de groei van ons landgoed hier in Frankrijk door mag zetten. We mochten dat jaar veel nieuwe mensen ontvangen in de gîte, pipowagen en op de camping. Het was fantastisch om weer zoveel mensen deelgenoot te mogen maken van ons prachtige plekje hier in Frankrijk. Ook de opdrachten die we mochten maken in ons hout-atelier zijn een mooie aanvulling op de dingen die we hier doen. Alles bij elkaar zorgt u er met uw bezoek en uw hout-opdrachten voor dat we onze droom hier in Les Trois Taillants voort kunnen zetten en dat doen we graag. Wij zijn u daar heel erg dankbaar voor.

​Het nieuwe jaar inluiden met een knallend vuurwerk dat je zelf voor de deur afsteekt is in Frankrijk niet toegestaan. Dit fenomeen dat vaak uit de hand loopt is toebedeeld aan Nederland. Maar ook in Frankrijk worden dan weer wel in de grotere steden vuurwerkshows georganiseerd. De Fransen zijn met oud en nieuw het liefst bij elkaar met familie en vrienden om het feest van Saint Sylvestre samen te vieren. Maar voor het echte vuurwerk moet je in de zomer aanwezig zijn in Frankrijk. De viering van "quatorze juillet", de nationale feestdag, is het uitgelezen moment om één van de prachtige Franse vuurwerkshows mee te maken. En dan wordt er ook echt uitgepakt. Vaak ook in combinatie met muziek. Zo hebben wij ooit in een heel klein dorpje een vuurwerkshow meegemaakt met de ondersteuning van muziek van Pink Floyd. Dat was echt om stil van te worden tijdens de knallende herrie van het Franse vuurwerk. 

​Het idee van deze nieuwsbrief zat al wel een tijdje in ons hoofd maar kwam er nog niet uit. Na een periode van nadenken hoe we het één en ander eens vorm moeten geven kwamen we toch steeds weer terug op het idee om een nieuwsbrief uit te geven. Hier kunnen we veel meer informatie in kwijt dan alleen de “Foto van de dag” die we iedere dag hebben geplaatst  sinds februari 2017. We kunnen nu een aantal rubrieken gaan maken die iedere week voorbij kunnen komen. Zo willen we u graag wat meer vertellen over de omgeving en wat er te doen is op en rond de camping. We gaan wat uitgebreider in op de wandel- en fietstochten in de buurt. We willen wat meer over de geschiedenis van ons avontuur vertellen. Er komt natuurlijk een rommelmarkt agenda voorbij en we laten natuurlijk zien wat we aan werk verzetten. Dit gaat onder de rubriek “Keek op de week”. Daarnaast kom je nog heel veel typische Frans dingen te weten in de rubriek “Savez-vous?” Daarnaast heb ik ook een nieuw logo-stempel gemaakt speciaal als herkenning voor de nieuwsbrief. Het begin is er. 

​De afgelopen week tussen kerst en oud en nieuw was erg druk. Voordat we het nieuwe jaar in zouden gaan moest er nog een hoop werk gedaan worden in de werkplaats. Het “Atelier du Bois” had nog verschillende opdrachten die klaar moesten. We hadden een bestelling vanuit de Stichting “Rozenburg Bloeit” voor het maken van een mega “Vier-op-een-rij”. Vanuit deze stichting is mogelijk om straat- en buurtfeesten te organiseren en dan is het mogelijk dit spel te huren voor een kleine bijdrage. Mede door de ervaring die we op hebben gedaan met het maken van ons eigen “Vier-op-een-rij” is het echt een prachtig object geworden. 

​Daarnaast een opdracht voor een lambrisering met silhouetten van huizengeveltjes. Dit was echt een hele leuke om te maken. Het ontwerp van de gevels is helemaal van de hand van Annette evenals het zaagwerk. We zijn erg trots op het resultaat en hopen dat er nog meer van deze opdrachten komen. Het is natuurlijk mogelijk bij “Atelier du Bois” om je eigen ontwerp van je lambrisering te laten maken. Zo kan je een betimmering laten maken die helemaal naar je eigen idee is ontworpen en dus iets heel persoonlijks toevoegt aan jouw interieur. Ook hebben we het plan om met deze lambrisering nog wat andere dingen te gaan doen maar daar hoort u later nog wel meer van. 

​Ook hebben we nog een loftdeur gemaakt voor “Dijkleven stijl & sfeer”. Een scheidingsdeur van massief Douglas. Ook dit is een persoonlijk idee van de klant en daarom is dit ook een heel leuk project om aan te werken. Je weet dat de klant er heel blij mee zal zijn omdat het een idee van hen zelf is. Maar sowieso is het werken met mooi massief hout natuurlijk het mooiste wat er is. 

​En voordat we dus voor een aantal dagen naar Nederland vertrokken om onze familie, vrienden, kinderen en kleinkinderen te gaan bezoeken, hebben we de bus afgeladen met onze “werkplaats-bestellingen”. Onze kerstdagen en oud-en-nieuw waren gewoon dagen in de werkplaats maar nu is het even tijd voor fijne dagen met de familie en vrienden in Nederland. Over een aantal dagen gaat de bus weer terug richting Frankrijk en gaan we weer verder waar we gebleven waren.