De rommelmarkten bij ons in de buurt.....Het rommelmarkt-seizoen gaat weer van start.....Een vakantie op Au Bout du Monde staat altijd in het teken van rust, ruimte en natuur. Maar daarnaast is het ook heel erg leuk om de rommelmarkten na te lopen die hier in de buurt worden gehouden. Deze markten zijn eigenlijk altijd buiten dus in het zomerseizoen zijn er de meeste mooie markten om te bezoeken. Wij zijn in ieder geval vaste bezoekers van deze markten. Het liefst bezoeken wij de kleine markten omdat we daar vaak de meest mooie spulletjes kunnen kopen. Hier zitten de meeste particulieren die echt nog de zolder leeg verkopen. Op de grotere markten zijn meer de professionals dus zijn de spulletjes wat duurder. Maar in ieder geval is er altijd voor een ieder iets naar zijn zin.  Omdat wij vaste bezoekers zijn houden wij zelf ook altijd alle agenda’s en aankondigingen in de gaten. Zo weten we precies waar we de verschillende rommelmarkten kunnen vinden. Een van de kanalen die wij hiervoor in de gaten houden is de departementale uitgave van de Allier van de landelijke krant “La Montagne”. Op Facebook stond dat de maandelijkse rommelmarkt aan de oevers van de rivier de Cher in Montluçon weer van start is gegaan. En wat heeft de krant voor een verrassing in petto voor ons……..een mooi foto van de markt van vorig jaar met ons in vol ornaat op zoek naar mooie spulletjes voor de Brocante-winkel van Ria (de zus van Annette).   Het is wel heel grappig dat we zo prominent op de foto staan tijdens onze zoektochten naar brocante. Ik heb het officiële artikel gevonden en geplaatst in de nieuwsbrief zodat iedereen het kan zien en misschien lezen. Maar uiteindelijk is dit een aankondiging voor maar één markt. Gelukkig hebben wij de mogelijkheid voor u om ook alle andere markten gemakkelijk te kunnen vinden. Op de website van “Au Bout du Monde” is er een speciale pagina voor het zoeken naar deze markten. Ga via deze knop naar deze speciale pagina en ontdek welke markten u kunt bezoeken tijdens uw verblijf op Au Bout du Monde. Het is en blijft heel leuk om op deze authentieke markten rond te snuffelen naar iets ouds of gewoon tweedehands. Wij scoren in ieder geval bijna altijd wel iets.
2 Comments
Gekeken naar de afgelopen weken.....Het jaarlijks terugkerend ritueel.....Iedere winter willen we ons huisje lekker warm stoken met de houtkachel. Dus zal er ook ieder jaar wat nieuw kachelhout moeten komen om deze kachel goed te kunnen stoken. De houtverkoper die het kachelhout komt brengen is daarom een jaarlijks terugkerend ritueel. Deze man werkt zelf in de bosbouw en levert dus zijn eigen gekapte hout. Op het moment dat het hout wordt geleverd is het nog behoorlijk vers. Daarom moet het hout bij ons nog een paar jaar liggen om te drogen. Want voordat het de kachel in kan zijn we twee jaar verder. Om lekker warm de winters door te komen is het dus heel belangrijk dat we zorgen dat de houtvoorraad goed op orde is De afgelopen weken is Emilien dus weer geweest om de jaarlijkse houtvoorraad weer netjes aan te vullen. De levering was die dag wel met wat vertraging en daarom was het al donker geworden voordat het hout bij ons gestort kon worden. Maar we zijn er zeker niet minder blij mee. Het blijft toch altijd wel een mooi moment om onze houtvoorraad goed aangevuld te zien worden. Gelukkig was ons terrein weer een heel klein beetje droger geworden zodat de tractor met de enorme aanhanger redelijk door het gras kon rijden en het hout op een goede strategische plek kon storten.
En dan moet er weer netjes gestapeld gaan worden. Ook dat is altijd wel even een dingetje. Het zal ongeveer zo’n 6000 kilo aan hout zijn dat op zijn plaats moet komen. Dus wanneer alles weer netjes opgestapeld is zijn we helemaal gesloopt. Dit geeft een dagje spierpijn en een zere rug maar het is nog steeds heel fijn wanneer de voorraad weer compleet is.  Snoeiwerk rondom de werkplaats.....Het voorjaar wil natuurlijk ook zeggen dat alles begint te groeien. En dan zijn het niet alleen de mooie planten en bomen die gaan uitlopen maar ook planten die we toch iets minder graag zien. En in ons geval heb ik het dan over bramen. In de herfst is het leuk om de verse bramen te plukken, maar verder zijn de bramenstruiken best vervelend, l die takken met ongelooflijke stekels. Rondom de werkplaats is het al weer een paar jaar geleden dat we hier voor het laatst iets aan gedaan hadden. Het was dus echt wel heel hard nodig.  Ik wilde de oude motor heggenschaar starten maar dat lukte niet echt. Die is ook al echt oud en gammel. We hadden dus besloten om een andere te kopen. Die werd besteld maar het duurde een paar dagen voordat die geleverd zou worden. Maar omdat het toch zulk mooi weer is hebben we toch nog een paar keer de oude heggenschaar geprobeerd. En soms deed hij het goed. Ik denk dat hij door had dat hij vervangen gaat worden en hij wil zich nog even van zijn beste kant laten zien. Daar hebben we even gebruik van gemaakt. De muren rondom de werkplaats zijn ineens weer goed zichtbaar en ook kunnen de deuren nu weer goed opengezet worden. Weer een nieuwe voorraad hout.....De opdrachten in de werkplaats gaan ook gewoon door. Pas geleden hadden we meerdere eikenhouten trappen gemaakt. Daar moeten we er nog meer van gaan maken. Ook staldeuren- en schuurdeuren blijven nog steeds in trek en de opdrachten stapelen zich op voor “Atelier du Bois”. Dat vinden we natuurlijk heel fijn maar af en toe moet er dan ook een nieuwe voorraad Douglas hout komen. Daar moet je hier in Frankrijk wel even de tijd voor nemen. Het hout dat ik bestel wordt voor mij op maat gezaagd in de houtzagerij en daarna gaat het nog een poosje in de droogkamer zodat ik het hout goed kan gebruiken om er mooie staldeuren van te kunnen maken.
Het bestellen en het afleveren neemt dus echt wel wat tijd in beslag en daar moet je wel goed rekening mee houden. Het is dus van belang dat ik ver van tevoren zorg dat mijn houtvoorraad op orde is. De houtzagerij kwam dus de afgelopen maand weer een mooie partij afleveren zodat we in het atelier weer volop aan het werk kunnen om mooie deuren te gaan maken. Het drassige terrein maakt het wel wat lastig om het hout in de werkplaats te krijgen. Maar gelukkig hebben we een tractor die de planken goed kan vervoeren over een drassig terrein.
En toen was het ineens winter.....Na het voorjaarsweer komt toch de winter weer langs.....Dit voorjaar hebben we al prachtig weer mogen verwelkomen in Les Trois Taillants en dat heb ik in de vorige nieuwsbrief al kunnen laten zien. We hebben toen de houten constructies van de terrassen weer een keer goed kunnen schilderen. Maar ook het weer in Frankrijk kan soms behoorlijk grillig zijn. De voorspelling was een aantal dagen met sneeuw en die voorspelling is helemaal uitgekomen. De koude vrieslucht was plotseling helemaal terug en de sneeuw viel in behoorlijke hoeveelheden naar beneden. We hebben dus een paar dagen flink in de sneeuw gezeten en ook de auto’s konden geen kant op. Een goede reden om lekker thuis te blijven en de kachel nog eens flink op te stoken.
Een groot voordeel van die sneeuw is het prachtige uitzicht dat we dan hebben over de valleien van de Creuse. In totaal hebben we 20 cm sneeuw gekregen en het was echt een prachtig gezicht. Ik ben dus maar wat extra keren gaan wandelen met Chef en de katten. Die vonden het allemaal niet vervelend en voor de katjes was het de eerste keer dat ze zoveel sneeuw te zien kregen. Tijdens deze extra wandelingen heb ik natuurlijk ook mijn fototoestel meegenomen en weer hele mooie foto’s kunnen maken. De natuur rondom “Au Bout du Monde” was ineens helemaal wit. Echt prachtig. Ik wil u dus toch weer een impressie geven van de uitzichten en de sfeer die er heerst wanneer er sneeuw valt op “Au Bout du Monde”. Normaal is het al erg stil hier, maar wanneer er sneeuw ligt lijkt het wel nog stiller dan normaal. Ik vind het prachtig. Ik hoop dat u er ook van kunt genieten via de foto’s en de video’s. De dag van “Grootmoeder”.....Een eerbetoon aan “Mami”.....De eerste zondag in maart is in Frankrijk een belangrijke dag op de feestdagenkalender. Die dag is het namelijk “La fête des Grand’mères” (het feest van de oma’s). Deze dag is een eerbetoon aan alle oma’s (opa’s hebben ook zo’n dag, op de eerste zondag in oktober).
De oorsprong van het feest is nog niet van zolang geleden. In Frankrijk is er een koffiemerk met de naam “le Café Grand’Mère” die deze viering eigenlijk als een commerciële uiting is begonnen. De officiële spelling van de naam van het Franse merk wordt dan ook aangehouden in de benaming van grootmoederdag, het “Fête des Grand'mères”. Het koffiemerk is inmiddels een onderdeel geworden van de Jacobs Douwe Egberts (JDE) groep. Dus wat dat betreft ligt er niets in de weg om deze grootmoederdag ook in Nederland te introduceren.  Uiteindelijk heeft het koffiemerk een beetje last gekregen van de reclame stunt uit 1987. Het feest zelf werd met open armen ontvangen in de Franse samenleving en het werd een enorm succes. Daarnaast ontstond er natuurlijk ook de commerciële verkoop van allerlei spulletjes om de oma’s die dag eens een keertje goed te verwennen. Maar het koffiemerk die toch echt de starter van dit fenomeen is werd hiermee teveel over het hoofd gezien en niemand associeerde de koffie nog met grootmoederdag. Dus in 1999 trok het koffiemerk zich terug als de grootste sponsor van het feest. Maar inmiddels was er wel een officieel logo en een vereniging opgericht voor de “Grootmoeders Dag”.
Maar net als bij “Moederdag” en “Vaderdag” vindt ook “Grootmoederdag” heel veel bijval in de samenleving. Vooral ook op scholen worden er veel activiteiten georganiseerd voor deze gelegenheid. Er zijn bijvoorbeeld ook allerlei grote, creatieve wedstrijden. Maar op de dag zelf gaat het toch vooral om oma eens goed in het zonnetje zetten met (zelfgemaakte) cadeautjes.   Nog even voor de duidelijkheid wil ik melden dat de benaming voor opa en oma hier in Frankrijk “Papi” en “Mami” is. Dus toen er een groot festival bedacht werd in 2011 voor de Grootmoederdag werd er de naam “Mamifestatie” of “Mamif” aan gegeven. Het festival staat helemaal in het teken van het familieleven met daarin een prominente plaats voor “Mami”. Hier is dan toch nog steeds een “Grand'Mère café” te vinden waar je nog steeds een kopje koffie kan halen van het koffiemerk dat de grondlegger was van het hele “Grootmoederdag” idee.  Dus wens ik alle oma’s in Frankrijk maar ook zeker in Nederland een mooi “Fête des Grand'mères”. Nieuwe jonge dieren op de “Beestenboel” bij Pascal .....Nieuw geboren lammetjes, pups en kuikens .....U heeft natuurlijk al eens kennis gemaakt met onze Belgische vriend Pascal. Iedere ochtend komt hij zijn kopje koffie drinken en dan kunnen we meteen al het nieuws vertellen over het dorp en de wijde omgeving. Pascal heeft altijd wel een nieuwtje en wanneer dat niet zo is hebben we zo iets anders bedacht om over de babbelen. Zeker nu het weer voorjaar is hebben we genoeg om over te kletsen. Er komen allemaal nieuwe jonge beesten bij op de boerderij van Pascal. Hij is altijd bezig om mooie kippen te fokken. Dus de broedmachine draait momenteel overuren. Wanneer de kuikens uitkomen komen ze in een ruimte met de rode lamp. Hier kunnen ze in een warme omgeving groter groeien.
Het is altijd een prachtig gezicht wanneer al deze kuikens een plekje proberen te bemachtigen onder de warmte lamp. En daarom is het zeker ook een mooi moment om daar wat foto’s van te maken en die te delen in onze nieuwsbrief. Ik kan u de kuikens laten zien in verschillende stadiums van het opgroeien. Het zal dit voorjaar wel druk worden want de broedmachine is nog steeds druk aan het draaien om alle eieren uit te laten komen.
 Naast de kippen heeft Pascal ook verschillende schapen en twee daarvan waren drachtig. Dan is het wachten op lammetjes best wel spannend. Zeker wanneer het niet helemaal duidelijk is wanneer de dekking plaats heeft gevonden en dus de geboortedag van de lammetjes niet helemaal duidelijk is. Maar inmiddels zijn er een aantal lammetjes geboren. Het eerste schaap had moeite met de geboorte en vond één lam duidelijk niet goed genoef. Pascal moest dus als een goede verzorger met de papfles aan de gang om dit lam te laten groeien. Maar dat is allemaal goed gekomen natuurlijk door de goede zorg van Pascal.
Het tweede schaap gaf veel minder problemen. Hier ging uiteindelijk na lang wachten alles op rolletjes. Moeder schaap heeft de zorg van deze twee lammetjes volledig op zich genomen en er hoefde geen papfles aan te pas te komen. Dus zijn er nu mooie lammetjes die rondhuppelen op de boerderij van Pascal. Dit is echt heel mooi om te zien.
En net voordat ik de nieuwsbrief gaat publiceren en versturen is er een derde schaap die het leven heeft gegeven aan een prachtig lammetje. De geboorte ging helemaal vanzelf. Het lammetje drinkt zelf bij de moeder en het gaat heel erg goed. Pascal heeft aan deze geboorte dus eigenlijk helemaal geen werk gehad. Dat was wel fijn voor de verandering. Ik ben nog snel gaan kijken om een foto te maken en te plaatsen in deze nieuwsbrief.  Ook heeft Pascal een huis vol chihuahua’s. Nou ja……dat is misschien wat overdreven maar er zijn er altijd wel tussen de 4 en 6 in de kamer. En dit zijn niet zomaar hondjes. Het zijn chihuahua’s met een goede bloedlijn en dus met een geregistreerde stamboom. Eén van de dames was zwanger en gaf een poosje geleden het leven aan drie nieuwe hondjes die de stamboom weer gaan aanvullen.
De nieuwelingen lopen al een poosje rond. Pascal heeft het er druk mee gehad. Een paar moesten geholpen worden met de papfles en ook de buitentemperatuur werkte niet altijd mee. De kachel in de kamer moest echt 24 uur per dag gestookt worden om de binnentemperatuur op orde te houden. Dat zorgde ervoor dat Pascal regelmatig uit bed moest voor het geven van de flessen maar ook voor het voeren van eikenhout aan de kachel.  En dan net nog weer op de valreep zijn er jonge katjes geboren. De vaste kat van Pascal die ook de moeder is van onze nieuwe katten die bij ons op het erf lopen was weer zwanger en heeft weer vier prachtige kittens ter wereld gebracht. Ik heb nog net op tijd foto’s kunnen maken om het te vermelden in deze nieuwsbrief.
Aan de wandel met de hond en de katten.....De ochtendwandeling wordt een complete optocht.....Iedere dag maak ik een wandeling met Chef de hond. Dat doen we natuurlijk al jaren. Twee keer per dag maken we een rondje door de geweldige omgeving van “Au Bout du Monde”. Maar de laatste tijd verandert er wat aan de wandelingen. We krijgen steeds meer meelopers. De nieuwe katten Frère en Freule gaan steevast mee voor een wandelingetje. Dat is natuurlijk leuk. Nu zult u zichzelf misschien afvragen welke katten we hebben en welke we hebben gehad. Ik zal eens een opsomming maken van onze kattenfamilie. 
Het begon allemaal met onze eerste katten, broer en zus. Deze kregen de naam Frère en Freule. Toen we deze katten kregen woonden we nog in Nederland. Deze twee katten hebben dus meerdere keren de reis naar Frankrijk meegemaakt op de achterbank van de VW bus. Ook hebben ze onze definitieve verhuizing meegemaakt. Deze broer en zus hebben geholpen om ons huis hier in Frankrijk op te bouwen en van ons te maken. Dit ging jaren goed. Het zijn natuurlijk echte boerderijkatten en we raakten eraan gewend dat Freule af en toe een aantal dagen weg was maar ze kwam ook altijd weer gewoon thuis. Frère daarentegen was altijd op ons erf. De twee katten probeerden altijd wel om vrienden te worden met Chef de hond maar dat is eigenlijk nooit echt gelukt.
Maar toen kwam de dag dat Frère ineens niet meer thuis kwam. Dat vonden we natuurlijk raar omdat hij altijd om ons heen was. We hebben hem vanaf toen ook nooit meer gezien. Freule was vanaf dat moment alleen om de muizen te vangen op het erf. Dat was raar. Maar die zomer kregen we een aanbod voor een andere kat. Er was een kat “Casey” in Nederland die een huis zocht. Deze kat is toen meegekomen naar Frankrijk met één van onze gasten en heeft op ons erf een plekje gevonden. Het aardige was zeker dat deze kat heel erg op Frère leek qua kleur en tekening alleen was het een dame. Alleen de naam paste niet helemaal bij ons. Wij zouden graag een Franse of Nederlandse naam geven. We hebben er toen “Kesie” van gemaakt. Voor het roepen van de kat maakt het dus geen verschil en zo hebben wij dan ook onze zin. Kesie loopt hier nog steeds rond en probeert af en toe vrienden te worden met Chef maar dat valt niet echt mee.
Toen kwam ook een keer de dag dat Freule ook niet meer terugkwam na haar uitstapjes in de omgeving. Het werd weer rustig op het erf. Kesie had het rijk voor zich alleen en ving zoveel muizen als ze maar kon. In deze tijd begon het wel voor te komen dat Kesie mee ging lopen met de wandelingen die we maakten met Chef de hond. Dat was wel een leuke ontwikkeling. Maar we vonden het toch ook weer tijd worden dat er weer een tweede kat bij zou komen. En dat werd een jonge kater uit een nestje bij onze Belgische vriend Pascal vandaan. Een mooi wit katertje met grote rode vlekken. Alleen was de tijd dat die op ons erf was niet erg lang. Na een flinke aanvaring met het hondje van onze buren hebben we deze jonge kater nooit meer gezien.
Het bleef toen even een poosje rustig met alleen Kesie als muizenjager op ons erf. Tot het afgelopen voorjaar. Pascal had weer een nestje met katjes en we hebben toen weer een broer en zus uitgezocht om ons te komen vergezellen hier in Les Trois Taillants. Als eerbetoon aan onze eerste katten dragen ook deze broer en zus weer de namen Frère en Freule. Ze groeiden op met Chef de hond om hen heen en zien Chef als een moeder of vader. In ieder geval lijkt het daar op. De oude Chef vind het allemaal goed wat de katten uitspoken en soms moeten we regelen dat deze jonge katten onze oude Chef even een poosje met rust laten. Maar vanaf nu gaan deze katjes iedere keer mee met de wandelingen. Dat maakt het wel heel gezellig om te gaan lopen met Chef. En het inspireert zelfs Kesie nu ook om af en toe mee te lopen. De optocht met de wandelingen wordt steeds groter en langer.  Om u mee te laten genieten van de lange optocht tijdens de wandelingen heb ik deze video gemaakt. Het laat goed zien hoe gezellig het is met een erf vol met katten en een oude hond die alles maar goed vindt wat de katten uithalen. Het is leuk om dit allemaal zo aan te zien. De website is weer helemaal up-to-date.....Nieuwe homepage voor de website.....Om klanten naar ons Franse vakantie plekje te krijgen hebben we een eigen tactiek. Wij hebben zelf een enorme hekel aan allerlei verhuurplatforms die voor ons onze accommodatie verhuurt. Tegenwoordig zie je door de bomen het bos niet meer en ben jezelf helemaal overgeleverd aan de grillen van de mode en de bereidwilligheid van deze platforms. En zeker in de tijd van de Covid is de ware aard van de meeste van deze platforms goed naar voren gekomen. Het zijn gewoon hele slimme internetpagina’s die zoveel mogelijk geld aan jouw vakantiehuisje willen verdienen en daarbij zelf zo weinig mogelijk risico willen lopen. Daar heb ik dus bij voorbaat een enorme hekel aan. Dus proberen wij het op onze eigen manier.   We hebben dus een goede website gemaakt met veel info over de accommodaties maar ook veel info met wat er hier te doen is in de omgeving. Daarbij proberen we ook goed duidelijk te maken wat de bezoekers hier kunnen verwachten. En ik denk dat ons motto “Genieten van de pure eenvoud” deze lading helemaal dekt. Ook proberen we iedereen die ons volgt via de nieuwsbrief iedere maand weer wat leuk nieuws en mooie info over Frankrijk te geven, en dan in het bijzonder over ons stukje Frankrijk. Ik denk dat we daar redelijk in slagen. Maar we kunnen zeker niet stil blijven zitten. Er valt natuurlijk altijd iets te verbeteren.   De afgelopen maanden ben ik druk bezig geweest met de homepage van onze website. Eerst maar eens goed nagedacht hoe we deze eerste pagina van de website weer goed duidelijk en overzichtelijk kunnen krijgen. Toen ik daar eens goed over na ging denken kwam ik al snel op de gekleurde vlakken die je nu kunt zien op de nieuwe homepage. Door de verschillende kleuren denk ik dat het allemaal wat overzichtelijker is geworden. De groene kleuren voor de accommodaties en de beige zandkleuren voor de algemene teksten en de recensies van onze gasten.  Ik hoop dat u net zo enthousiast bent over de uitstraling van de pagina als wij. Het was natuurlijk even wat werk om alles zo te krijgen zoals je het in je hoofd voor je ziet. Misschien moet er aan de tekst hier en daar nog wat gedaan worden. Je moet tegenwoordig alles netjes zo verwerken dat Google ook alles goed ziet en kan doorgeven. Je moet echt aan alles denken. Op de laptop ziet het er dan mooi uit, maar is dat dan ook op de tablet en je telefoon het geval? En kan de software van alle verschillende telefoons jouw website wel netjes laten zien? Ik hoop dat het allemaal goed gegaan is. Wanneer u problemen waarneemt op de site hoop ik dat u even de moeite wilt nemen om dit te melden. Verder hoop ik dat u met plezier op de homepage van onze website terecht komt.  Gekeken naar de afgelopen weken.....Onderhoud aan de Woonwagen “Roulotte”.....Het nieuwe vakantie seizoen zit er weer aan te komen. Dat maakt het zeker weer leuk en gezellig wanneer er mensen op vakantie komen op ons plekje in Frankrijk. Het is leuk om “Au Bout du Mond” te delen met mensen die ook erg genieten van rust, natuur en ruimte. Maar het feit dat het vakantieseizoen er aan komt zorgt ook voor iets anders. Werk…… Het onderhoud van de houten woonwagens vergt ieder jaar nogal wat tijd. Dus moeten we er op tijd aan beginnen.
De houten terrassen vragen dit jaar even wat meer onderhoud. De woonwagen begint dit jaar al aan zijn achtste seizoen. Dus het houtwerk van de terrassen moet nodig weer eens in de bruine beits gezet worden en de trappen moeten vernieuwd worden. Toen we acht jaar geleden deze trappen maakten was dat onder een soort van “ik vertrek” tijdsdruk om alles op tijd af te krijgen voor de eerste gasten. Ook moest alles van een heel laag budget…..dus moesten de trappen gemaakt worden van hout dat we nog hadden liggen.
De tijden zijn veranderd. De werkplaats heeft tegenwoordig een flinke voorraad douglas grenen liggen. We gaan dus aan de slag om nieuwe trappen te maken in douglas. In de werkplaats zijn we nog gewend om trappen te maken vanwege een flinke trappenopdracht van het afgelopen jaar. Dus we kunnen wel zeggen dat de nieuwe trappen redelijk snel klaar waren. De antislip rand op de trede is natuurlijk wel erg belangrijk. Wanneer het hout een beetje nat is moet je wel veilig het terras op en af kunnen gaan. Ook daar is aan gedacht en er komen goede brede antislip randen op de neuzen van de trede. Gelukkig werkt het weer deze afgelopen maand erg mee. We konden lekker buiten aan de slag om al dit werk aan te pakken.
Snoeiwerk rondom de werkplaats.....Vanwege het goede weer van de laatste tijd konden we ook wat snoeiwerk gaan doen. Om te beginnen hebben we de draden van het internet vrijgemaakt zodat het niet in de war komt met de struiken bij onze inrit. Ook de werkplaats komt aan de beurt. We willen het gevecht weer eens aangaan met de bramen. Dit blijft natuurlijk een continue gevecht. Er zijn er zoveel maar iedere keer dat we gaan snoeien en maaien verdwijnt er weer een stukje. We hebben de oude motor heggenschaar weer aan te praat gekregen. Dat was al wel wat lastig. Maar toen hij het weer deed konden we de achterkant van de werkplaats weer een beetje kaal maken en een hoop stekelige bramen weghalen. De mooie natuur bij “Au Bout du Monde”.....De reeën gaan helemaal los.....Zoals u hebt kunnen lezen lopen er tijdens de wandelingen in de ochtend meer dieren mee naast Chef. Toen de katjes voor de eerste keren meeliepen ging ik natuurlijk niet zo heel ver maar naarmate ze ouder werden heb ik zo iedere keer een stukje verder meegenomen om ze de omgeving te laten ontdekken. Zodat ze dan ook hun weg weer terug kunnen vinden naar huis wanneer ze afhaken van de wandeling.  Tot op de dag dat we weer onze normale ronde konden maken door het zogenaamde bospad. Dit is een prachtig paadje dat loopt vanaf het tractorpad door een lager gelegen bos waar nog wat weilanden tegenaan liggen. Helemaal beneden in het bospad lopen nog twee waterstromen die samenkomen in het laagste gedeelte en dan verder stromen als het begin van de rivier “la Petite-Creuse”. In dit gedeelte van het pad kan je gewoon een poosje stilstaan en genieten. Genieten van de natuur om je heen, genieten van alle geluiden van de natuur, genieten dat je onderdeel kan en mag zijn van deze natuur. En aan het begin van dit pad heb ik de volgende video gemaakt. Er zijn dagen dat je speciaal je goede camera meeneemt met de bedoeling om mooie plaatjes of video’s te schieten. Maar je komt er al snel achter dat de mooiste momenten op de meest onverwachte momenten komen. Gelukkig heb je dan nog een telefoon die ook video’s kan maken en dat heb ik toen op dat moment gedaan. Een grote groep met reeën die lekker stonden te grazen kon ik een behoorlijke tijd filmen voordat ze echt doorhadden dat ik daar stond met Chef en de hele kattenclub. Maar voordat ze allemaal weer wegwaren hebben we ze toch een poosje goed kunnen bekijken. Het bewijs is er en ik laat het graag aan u zien. Echte ambachtelijke geitenkaas uit Nouhant.....Een eerbetoon aan Alain.....Deze nieuwsbrief wil ik graag beginnen met een droevig bericht. In augustus 2023 heb ik een artikel geschreven over onze eigen geitenkaas-maker uit Nouhant. Alain maakt dagelijks geitenkaas van de melk van zijn eigen geiten. Maar zoals het leven zelf is hebben we niet altijd goed nieuws te melden. Na een korte ziekte is Alain de afgelopen maand overleden. En in zo’n kleine gemeente valt het verlies van een persoon altijd zwaar. Daarom wil ik graag het artikel wat in augustus 2023 in de nieuwsbrief stond nog een keer delen als een eerbetoon aan Alain onze geitenkaas-maker.  (Artikel uit augustus 2023) Geitenkaas uit ons eigen dorp.....Een ambachtelijke geitenkaas uit Nouhant.....Sinds een aantal maanden eten we ambachtelijke geitenkaas van eigen gemeente bodem. Alain, die ook in de gemeente Nouhant woont, maakt nog op echte ambachtelijke wijze geitenkaas van zijn eigen geiten die rondom zijn huis lopen. Samen met zijn vrouw zorgt hij dat er iedere dag een aantal kaasjes gemaakt worden die dan weer gretig zijn weg vinden naar de plaatselijke bevolking in Nouhant. Het maakte ons heel nieuwsgiering hoe Alain dit doet en we werden van harte uitgenodigd eens een keer mee te kijken hoe de kaas gemaakt wordt nadat de geiten gemolken zijn.
 Het begint allemaal met een lege geitenstal. Wanneer Alain de geiten vanuit de wei bij elkaar roept is de stal heel snel helemaal vol en begint het ritueel van het melken. De geiten weten precies wat er van hen gevraagd wordt en wachten rustig op hun beurt om gemolken te worden. De geiten geven ongeveer één liter per melkbeurt en die ene liter is ook ongeveer de hoeveelheid melk die nodig is om één mooi geitenkaasje te maken.
Wanneer Alain bezig is met het melken zorgt zijn vrouw voor het uitgebalanceerde voedsel voor de geiten. Dit zorgt voor een goede melkopbrengst en goede smaak van de melk. Op de foto's ziet je dat er één geit is die nogal eigenwijs is en het iedere keer presteert om de melkbeker om te trappen. Dus dit is de enige geit die met één poot vast gezet moet worden om ervoor te zorgen dat zijn melk netjes bruikbaar in de verzamelemmer komt te zitten. Het met de hand melken vraagt natuurlijk best wel wat geduld van Alain maar ook zeker van de geiten.
Wanneer de melk verzameld is moet het eerst nog een aantal keren goed gezeefd en gefilterd worden om de melk goed schoon te maken. Hierna is het dan klaar om het stremsel (présure) bij te voegen. Dan kan de melk een aantal uren rusten en kan het stremsel rustig zijn werk doen. Na een half etmaal is de melk gescheiden. De wei en de kaas kunnen dan uit elkaar gehaald worden door een schuimspaan.
Vanaf dit moment kunnen we dus spreken van kaas. Het is nog wel heel erg jong en erg vochtig. Van het vocht moeten we natuurlijk nog af. Dat gebeurt in zogenaamde kaasmalletjes. Dit zijn kleine bakjes die voorzien zijn van gaatjes waar het vocht door kan weglopen. Ook dit drogen duurt weer een flink aantal uren. Het uitlekken en drogen gebeurt in een aparte kamer van de privéwoning van Alain.
 Wanneer de kaasjes goed droog geworden zijn kunnen ze uit de malletjes gehaald worden. Maar eerst gebeurt er nog iets anders, een klein maar belangrijk ding. Bovenop de kaasjes worden een aantal korrels zout gestrooid. Deze “Fleur de Selle” gaan meewerken aan het verdere droogproces van de kaas. De mallen worden ondersteboven uitgeklopt en de kaas valt dan met de gezouten kant naar beneden op het bord. Samen met de verdere droging gaat dit zout zijn werk doen in de kaas.
 Nadat ook deze laatste droging klaar is na een flink aantal uren kan de kaas op de ouderwetse manier bewaard gaan worden in de zogenaamde “Garde Manger”, het kaaskastje. Deze wordt bij Alain, net als in vroeger tijden, opgehangen in de schuur, hoog onder het dak. Dat is de beste plek om de kaas te laten rijpen. Vanuit deze kaaskast wordt de kaas door gegeven aan de klant die volop kan gaan genieten van de geitenkaas van Alain.
Nadat ik het hele proces heb mogen meemaken zaten we nog even in de zon na te praten. Alain vertelde dat het hele proces van het maken van de kaas eigenlijk vooral een proces is van de kaas laten rusten. Het is dus belangrijk om de beste omgeving te creëren voor de kaas om de natuur zijn werk te laten doen. Maar het allerbelangrijkste was toch wel het feit dat hij het hele proces van zijn vader had geleerd. Dus het is echt doorgegeven vanuit de familie en Alain is trots op zijn geiten die zorgen voor de vele kaas, volgens oud familie recept. |
AuteurBram en Annette Vroon eigenaren van Camping "Au Bout du Monde" voor een heerlijke rustige vakantie midden in de rust van de natuur en het authentieke Franse leven. 
Archieven
April 2025
Categorieën |
RSS-feed