De nieuwe “Au Bout du Monde” kalender..... Ons jaarlijkse nieuwjaarscadeau voor onze lezers..... Dit jaar hebben we natuurlijk weer een nieuwe kalender gemaakt waarmee u het hele jaar toch weer een klein beetje kan mee beleven wat er hier in Frankrijk gebeurt en wat we doen. Alleen is het jaar 2025 wel een heel bijzonder jaar voor ons. We zijn natuurlijk al behoorlijk lang bezig om ons plekje hier in de Creuse klaar te maken om er te wonen. Het moment dat we ons ontslag namen in Nederland en permanent naar Frankrijk vertrokken gebeurde in het jaar 2015. En met een beetje rekenwerk kom je er dan achter dat we dus in het komende jaar 2025 al 10 jaar permanent op ons plekje in Les Trois Taillants wonen. Wij vinden het nogal een mijlpaal. Alles wat we hier opgebouwd hebben bestaat dus al 10 jaar en we zijn nog steeds niet helemaal klaar met wat we in ons hoofd hebben. Ondanks dat we echt wel geleerd hebben om veel geduld te hebben met alles wat we doen, zijn voor ons gevoel deze jaren toch voorbij gevlogen. Maar om dit heugelijke feit te vieren hebben we wel bedacht om speciaal voor dit jaar de kalender in het teken te zetten van onze lange aanwezigheid hier in de gemeente Nouhant.
Je kunt de kalender hier downloaden via de speciale knop. Hij is te downloaden als een set met afbeeldingen maar ook als een Pdf-bestand. Er is ook een mogelijkheid om een video van alle afbeeldingen te downloaden. Er zijn dus mogelijkheden voldoende. Je kunt hem printen of als achtergrond op je computer gebruiken. Het zou wel leuk zijn wanneer jullie laten zien wat voor creatieve toepassingen jullie bedenken om de kalender toe te passen. Wij zijn erg nieuwsgierig. Januari (Janvier)..... De eerste kennismaking.....  In 2006 was onze eerste kennismaking met deze plek. Het was gewoon één van de vele afspraken die we hadden met makelaars, we gingen alleen maar kijken bij huizen en schuren om onze plek te vinden in Frankrijk. Bij die eerste kennismaking, op een zaterdagochtend, ging nou niet meteen ons hart open voor de schuur en een ruïne van een huis die we voor ons zagen. We zagen natuurlijk ook wel hoeveel werk er hier verzet zou moeten worden. Maar we hadden ons ook voorgenomen om goed te voelen hoe de plek voelt. En dat hebben we goed gedaan. Het voelde fantastisch. Een week van goed nadenken en je eigen mogelijkheden bekijken, nadenken over het vele werk maar ook over hoe het voelde toen we er rondliepen. Al met al hadden we het volgende weekend een bod gedaan dat een dag later geaccepteerd werd. Dus een paar weken later zaten we weer in de auto naar Frankrijk om het voorlopig koopcontract te gaan ondertekenen. De dag voor kerst 2006 is dit allemaal gebeurd. Met een beetje geluk zouden we het volgende jaar de eigenaren worden van deze hoop met stenen die onze plek onder de Franse zon zou moeten gaan worden. Februari (Fevrier)..... Nieuwe dakspanten..... In het voorjaar van 2007 konden we naar de notaris en met een krabbel op papier konden we een start gaan maken aan het reconstrueren van ons huis en het opknappen van de schuren. Het huis dat half ingestort is heeft al 35 jaar geen bewoning gehad en alles is dus door en door nat geworden van het jarenlang inregenen. Wat dus het eerste plan is……..we gaan het dak nieuw maken zodat het huis weer eens kan gaan beginnen aan het droog worden. Dat is het belangrijkste denken wij. Daarom wordt het plan gemaakt dat het dak met een zelfdragende constructie zo gemaakt wordt dat het complete dak gemaakt kan worden zonder dat het wordt ondersteund door de muren van het huis. Wanneer we eerst de muren zouden gaan vernieuwen zou het nog een aantal jaren gaan duren voordat het dak waterdicht is. Dus bedachten we om het andersom te doen. Eerst het dak en daarna gaan we de muren opmetselen en repareren en zorgen dat er nieuwe ramen inkomen.  Het dak zelf maken is al een enorme klus. We maken eerst de spanten om de vorm van het dak weer in orde te krijgen. Daarna, in de eerste zomervakantie, de voorkant van het huis voorzien van een nieuw dak en de zomervakantie van het jaar erna de achterkant van het huis. Dus na twee jaar bikkelen is het huis wel waterdicht en kunnen de muren beginnen met droog worden. Ik denk dat het huis zelf wel eens een flinke zucht heeft geslagen. Maart (Mars)..... Het dak van het huis weer dicht en nieuw..... Het plan was er dus wel maar toen moest het nog gebeuren. Het was in totaal een enorme klus. Om te beginnen al het materiaal bij elkaar krijgen. Het hout voor de dakconstructie. De spanten hadden we in Nederland gemaakt maar de lange binten en alle balken die van de nok naar de muren lopen (we noemen dat “slapers” en hier in Frankrijk heten dat “chevrons”). Veel ritten naar de “BricoDepot” waren nodig. En dan nog alle ritten om andere dakpannen te halen. Negen duizend stuks platte pannen moesten gehaald worden. Meerdere keren heen en weer rijden. Dat waren veel kilometers omdat het dakpannen adres 100 kilometer weg was.  In eerste instantie gaat het hele oude dak eraf. Al het oude hout gaat eraf en wanneer je dan naar het huis kijkt bekruipt je natuurlijk wel de gedachte “gaat dit ooit weer goed komen”. Maar we hebben zoveel hulp gehad van familie en vrienden, dat was echt onbetaalbaar. Heel veel mensen hebben vol enthousiasme meegeholpen. Hard werken onder de warme Franse zomerzon valt echt niet altijd mee tijdens je vakantie. Maar met zoveel mensen deze klus aanpakken heeft ook een groot voordeel. Je blijft elkaar steeds aanmoedigen om door te gaan en zo blijf je beter aan de gang om de klus klaar te krijgen. April (Avril)..... Het hele huis wind- en waterdicht..... Na twee zomervakanties hard werken om het dak dicht te krijgen, gingen we daarna vol enthousiasme verder om de muren en de ramen dicht te maken onder het nieuwe dak. Het vergde soms wel eens wat extra gepuzzel om de muren en het dak op elkaar aan te kunnen laten sluiten. We hadden er nou eenmaal voor gekozen om andersom te werken, eerst het dak en daarna pas de muren. Dan moeten er wel eens oplossingen bedacht worden die een beetje anders zijn dan bij een normale manier van bouwen.  Het metselen van de muren was in veel gevallen ook wel een uitdaging. De bestaande muren van de begane grond zijn ongeveer 65 cm dik, maar ze worden dunner naarmate je meer bij het plafond komt. En wanneer je dan met rechte blokken deze muren compleet wilt gaan maken om de ingestorte stukken te vernieuwen is dat soms lastig. Er moeten dus wel veel blokken pas geslepen worden en wanneer je dat dan weer veel moet doen word je daar ook weer erg handig in.
Iedere vakantie die we nu komen klussen zien we het huis stukje bij beetje dichter en droger worden. Het is echt een mooi gezicht om alles zo te zien groeien. Soms had ik zelfs de gedachte dat het huis ons een glimlach gaf voor alle inspanning die we leverde om de oude ruïne weer in ere te kunnen herstellen tot een mooi oud Frans plattelands huisje. Mei (Mai)..... We kunnen binnen aan de gang..... Nu het huis wind en waterdicht is kunnen we eindelijk binnen aan de slag. Al het houtwerk van de vloeren is voor een groot gedeelte verrot door de regen die jarenlang naar binnen is gevallen. Maar we kunnen nu aan de slag om er iets nieuws van te maken. Het werken gaat nu ook wat prettiger met een goed dak boven je hoofd. Inmiddels hebben we ook een nood elektra aansluiting en hoeven we niet alles meer met generatoren te doen. Iedere keer wanneer we weer een vakantie doorbrengen kunnen we het ons wat gemakkelijker maken.  In het nieuwe dak maken we dakramen zodat we meer licht hebben op de zolderverdieping. Ook kunnen we nu het dak gaan isoleren. Maar nu het binnenklimaat wat beter wordt in het huis worden we soms ook wel verrast door andere bewoners die dat ook prettig vinden. Steenmarters die nesten maken in de nieuwe isolatie bijvoorbeeld en eikelmuizen die ons huisje steeds beter kunnen vinden. Ook daar moeten we mee leren leven en dat gaat ons ook steeds beter af. We hebben nu eenmaal een huisje in de “campagne” in Frankrijk. Daar gelden dan ook de “campagne”-regels en we moeten ons daar ook aan houden.
Nu we ook echt elektriciteit in huis hebben kunnen we ook in de winter komen klussen om het huis steeds meer bewoonbaar te maken. We kunnen nu dus vaker en langer op vakantie komen om ervoor te zorgen dat we uiteindelijk hier kunnen gaan wonen. Juni (Juin)..... Onze ouders leven altijd mee..... Zeker in het begin toen we onze ruïne net hadden gekocht moesten onze ouders echt wel eens zuchten. Ze schudden hun oude en wijze hoofden wanneer we vertelden wat onze plannen waren met ons huisje in Frankrijk, dat er nu nog uitzag als een ruïne. In onze gedachten hebben we steeds het toekomstbeeld vastgehouden wat we hier wilden. Een echt vast plan hadden we niet hoor, maar we wisten wel dat we hier wilden gaan wonen. Hier oud worden was voor ons het ultieme plan. Maar dan moest er natuurlijk wel eerst nog een hoop gebeuren. We hebben natuurlijk heel vaak uitgelegd en verteld wat we voor ogen hadden. Ouders leefden altijd allemaal erg mee maar hadden natuurlijk ook hun bedenkingen. Maar op het moment dat ze doorhadden dat het ons menens was hebben ze ons altijd flink gesteund in de plannen.  Gelukkig hebben ze allemaal de mogelijkheid gehad om het met eigen ogen eens te zien. En om te voelen hoe het is om hier rond te lopen en te genieten van de rust, de natuur en de ruimte die we hier hebben. Wij zijn erg blij dat we ze allemaal de gelegenheid hebben kunnen geven om dat te beleven. Het was echt wel een hoogtepunt om onze ouders hier eens rond te leiden en alles te laten zien.
Ook nadat we definitief verhuisd zijn naar Frankrijk hadden we veel telefooncontact en ze zijn ons altijd door dik en dun blijven steunen met onze plannen. Inmiddels zijn ze ons allemaal ontvallen maar wij zijn er nog steeds heel gelukkig mee dat ze toch allemaal op hun beurt een keer hier zijn geweest en “Les Trois Taillants” hebben mogen beleven. Juli (Juillet)..... De gîte kan verhuurd gaan worden..... Ondertussen zijn we aangekomen in de herfst van 2016. We konden in ieder geval op een redelijke manier in ons nieuwe huis wonen. Het was nog lang niet klaar maar we hadden water, elektriciteit en een warme kachel. We konden dus aardig wonen. Maar na ongeveer anderhalf jaar in Frankijk, zonder inkomen, werd het wel tijd om een beetje inkomen te genereren. Dat was echt wel nodig. Tijd om plannen te maken dus. We besloten om de gîte, waar we al een klein begin mee hadden gemaakt, verder af te maken. Omdat de gîte zicht bevindt onder het nieuwe dak kan dit werk ook doorgaan tijdens de herfst en winter. We kunnen dus aan de slag.  We gaan een mooie, sfeervolle en luxe gîte maken. Alle luxe die we in ons eigen huis nog niet hebben komt natuurlijk wel in de gîte. Een mooie badkamer, een fijne complete keuken, alles komt in deze kleine ruimte. Het vakantie huis is voor 2 personen en niet heel groot maar wel heel compleet en wij vinden het heel belangrijk dat de sfeer echt de geschiedenis van dit huisje ademt. Dit huisje was 200 jaar geleden de plek van de broodoven. Iedere maandag werd deze oven aangestoken en kon het hele dorp langskomen met het klaargemaakte deeg om hun broden te bakken. Deze plek was toen dus het middelpunt van het dorp. Deze sfeer hebben we goed kunnen bewaren.
Nadat alles klaar was kon de beoordeling van het “Bureau de Tourisme Creuse” niet uitblijven. We waren blij dat we een hele goede beoordeling kregen en we konden dus 3-sterren bijschrijven bij de naam van ons huisje. De Gîte “Four au Pain” kon zijn nieuwe leven als vakantiehuis gaan beginnen. Tot op de dag van vandaag (8 jaar later) hebben enorm veel mensen al veel plezier beleefd tijdens het verblijf in dit kleine, sfeervolle huisje. We krijgen alleen maar goede commentaren en we hopen dat we nog veel vakantiegangers mogen ontvangen in de “Four au Pain”. Augustus (Août)..... De houtwerkplaats kan ook van start..... Nadat de gite klaar was konden we ons gaan richten op het volgende project. We willen de grote stal ombouwen tot een hout werkplaats. Houtbewerkingsmachines zijn er inmiddels al. Nu is het nog zaak dat de stal zo gemaakt wordt dat we die machines zo netjes kunnen plaatsen dat we goed uit de voeten kunnen met al het hout dat bewerkt moet gaan worden. Gelukkig kregen we bij het maken van de indeling ook weer hulp. Anton had een prachtig plan gemaakt voor de indeling van de werkruimte. Toen werd het tijd om de stroom ook naar deze plek te brengen. Alle machines vragen krachtstroom, dus het is heel erg belangrijk dat er een goede stroomaansluiting komt.  Maar dan is er ook nog een zware klus. De vloer van de stal heeft zoveel verschillende niveaus dat alles uitgegraven moet worden. Aan de ene kant van de schuur moet er een grote hoeveelheid natuursteen uit, terwijl er aan de andere kant juist opgevuld moet gaan worden. Ook halen we wat rekken weg waar vroeger de koeien hun koppen door konden steken om te eten. Maar er blijft ook een gedeelte staan. We willen wel dat je kunt zien dat het een stal is geweest. En wanneer alles op orde is kan de betonnen vloer gestort gaan worden. Alles bij elkaar wordt er 13 kuub aan vloeibaar beton naar binnen gepompt.
Dan is het eindelijk tijd om de op papier bedachte indeling werkelijkheid te laten worden en de machines neer te zetten. Tijd om de stroom netjes te verdelen en alle machines aan te sluiten. Het duurt echt wel even voordat alles draait en klaar is voor de eerste opdrachten. Maar vanaf 2018 kunnen we met “Atelier du Bois” van start en tot nu toe hebben we al heel veel hout kunnen verwerken. Een groot aantal grote staldeuren, luiken, trappen en andere objecten zijn uit deze werkplaats gerold. Daarnaast hebben ook een aantal vakantiegasten kunnen genieten van de werkplaats, tijdens de workshops die we houden. September (Septembre)..... De eerste pipo-woonwagen wordt gemaakt..... Nu de werkplaats goed gebruikt kan worden is het tijd geworden voor het realiseren van ons grote plan; het maken van de eerste pipo-woonwagen. Dit plan is al heel oud. We hadden ons al lang geleden bedacht dat het heel leuk zou zijn om pipo-woonwagens te maken en die in het weiland neer te zetten, zodat mensen hun vakantie door zouden kunnen brengen op ons prachtige plek in Frankrijk. Nu we de machines geïnstalleerd en aangesloten hebben is het eindelijk zover, we kunnen daadwerkelijk aan de slag gaan om dit plan realiteit te laten worden. In de herfst van 2017 gaan we dan echt van start met het weer in elkaar lassen van het eerste onderstel. Dit onderstel komt uit Nederland en is in stukken gezaagd voor het transport.  Nu het onderstel weer compleet is kunnen we weer eens goed zien hoe groot deze woonwagen is. We maken hem dan ook nog een beetje breder zodat het nog wat ruimer wordt. Al het materiaal dat we verzameld hebben om deze wagen te maken wordt tevoorschijn gehaald. Dat is wel het voordeel van een plan dat al lang in je hoofd zit. Je hebt volop tijd om de materialen bij elkaar te verzamelen. En dat komt nu allemaal bij elkaar. De bouw gaat voorspoedig maar kent ook zijn tijden van ups-en-downs. Maar we hebben meer met dit bijltje gehakt en we gaan natuurlijk stug door.
Het voorjaar van 2018 geeft nog wel veel stress wanneer we de race tegen de tijd een beetje dreigen te verliezen. Uiteindelijk kunnen we wel de eerste gasten ontvangen in de zomer van dit jaar. We krijgen gelukkig veel mooie reacties van de mensen die logeren in de Pipo-woonwagen “Roulotte”. Het is tot nu toe een redelijk succes en deze 5-persoons vakantie-woonwagen is nog steeds volop in trekt om te reserveren voor een ontspannen vakantie in Les Trois Taillants. Oktober (Octobre)..... De mini-camping gaat van start..... In de loop van het jaar 2018 kunnen we ook officieel zeggen dat we van start zijn gegaan met onze mini-camping. We hebben natuurlijk al jarenlang mensen ontvangen die met een tent of caravan kwamen kamperen maar dat waren dan altijd vrienden, familie en bekenden die kwamen helpen klussen. Vanaf nu kunnen we ook echte vakantiegasten ontvangen. Er is een sanitair gedeelte gemaakt met toilet en douche, een keuken met gebruik van een gemeenschappelijke koelkast en onze bibliotheekkast. Hier kan iedereen een boek of spel lenen voor de nodige ontspanning tijdens de vakantie in Les Trois Taillants.  Nu er een gîte, een pipowagen en een mini-camping zijn kunnen we ons landgoed een naam geven. Een naam die heel lang geleden is ontstaan, in de tijd dat we nog volop aan het verbouwen waren om het huis van een nieuw dak te voorzien. Op een warme middag kwam er toen een wandelaar aan lopen met een stok en een rugzak op z’n rug. Hij was onderweg naar Treignat en vroeg welke weg hij moest nemen om daar te komen. Ik kon hem toen vertellen dat hij toch echt terug moest naar de weg om dan de goede route te nemen naar Treignat. Dat viel hem wel een beetje tegen maar hij bleef nog wel even staan kijken naar onze werkzaamheden om het huis te restaureren. Hij keek nog eens goed om zich heen en trok de volgende conclusie. Hij zei: “On dirait que c’est au bout du monde ici” (het lijkt hier wel het einde van de wereld).
En die uitdrukking heb ik in mijn oren geknoopt omdat hij natuurlijk helemaal gelijk had. Wij wonen hier in de stilte aan het eind van de weg. Hier stopt alles en we kunnen hier in alle rust ons leven doorbrengen. Dus ik vond het wel een plan om onze plek “Au Bout du Monde” te noemen, “het eind van de wereld”. Dat wil niet zeggen dat de wereld stopt. Het betekent dat we hier in alle rust kunnen wonen aan onze rand van de wereld, waar het gewone leven ophoudt en je alleen maar verder de rust, de ruimte en de natuur in kan. November (Novembre)..... De tweede pipo-woonwagen ziet het daglicht..... Tijdens de bouw van de tweede pipo-woonwagen kwamen we in de wereldwijde Covid-19 crisis. Het was voor ons, aan het eind van de wereld, niet heel anders dan anders. We konden wel maar moeilijk boodschappen doen en het halen van bouwmaterialen was helemaal niet te doen. Gelukkig hadden we al veel materialen gespaard om de tweede pipo-woonwagen te maken. Ook hadden we met deze wagen rekening gehouden met de afmetingen. We konden de wagen binnen in de schuur opbouwen. Dat maakte het in het geheel wel een stuk makkelijker.  Er was alleen een grote maar aan het binnen bouwen. Het dak kon er pas op gemaakt worden wanneer de pipo-woonwagen naar buiten gereden zou zijn. De deur van de schuur is niet hoog genoeg voor een woonwagen met een dak. Dus de wagen gaat zonder dak naar buiten. Ook de dakdelen zijn weer kant en klaar in de werkplaats gemaakt. Voor het plaatsen van deze dakdelen hadden we wel een mooie lift geconstrueerd. Vanwege de pandemie waren er geen extra mensen die even een handje konden helpen. Dat maakte het allemaal net een beetje lastiger. Maar het is allemaal voor elkaar gekomen.
Deze pipo-woonwagen kreeg ook zijn eigen naam. “Cabane”, wat in het Frans “hutje” betekent. De Fransen zien het in ieder geval als een kleine ruimte om te kunnen schuilen. En dat kan wel heel goed in onze “Cabane”. Heerlijk vakantie vieren in deze pipo-woonwagen is een feestje. Heerlijk op je eigen terras van het schitterende uitzicht genieten. Je eigen plekje in de natuur en het gemak van je eigen privé badkamer. Je hebt alles bij de hand. Ook de vakantie-gasten die in de “Cabane” hebben gelogeerd raken niet uitgesproken over hun fijne vakantie op “Au Bout du Monde”. December (Decembre)..... De definitieve verhuizing in 2015..... Wanneer u deze kalender bekijkt kunt u zien dat we al aardig op weg zijn met onze plek in Frankrijk. Ons dorpje “Les Trois Taillants” in de gemeente “Nouhant” is echt onze plek geworden, ons thuis. We voelen ons hier zo thuis dat we soms moeite hebben om ons in Nederland te begeven. Alle drukte daar in zo’n klein landje grijpt je dan echt een beetje naar de keel. Wanneer we dan een bezoek hebben gebracht aan de kinderen (iets wat natuurlijk enorm leuk is) gaan we altijd weer met veel plezier terug naar ons huisje in Frankrijk.  En onze hele geschiedenis die we hier in Les Trois Taillants inmiddels gemaakt hebben is natuurlijk wel gewoon van start gegaan met de definitieve verhuizing van Nederland naar Frankrijk. Je huis verkopen, ontslag nemen bij je baas, in de auto stappen en vertrekken. Het klinkt simpel maar er gaat nogal wat aan vooraf. Gelukkig hebben wij het hier enorm naar ons zin en we zijn erg blij met ons plekje. We vinden het ook fijn om anderen van ons plekje te laten genieten. Dit jaar wonen we hier nu al 10 jaar en we hopen hier nog heel lang te mogen rondlopen.
6 Comments
Een grote stroomstoring..... Dagenlang zonder elektriciteit en internet is best lastig..... Door omstandigheden was het deze keer niet echt mogelijk een volledige nieuwsbrief te maken. Ik was volop aan de gang met het nieuws toen alles stil kwam te liggen vanwege de grote stroom- en internet storing. Ik moest het plan dus wijzigen. Ik hoop wel dat u met plezier deze nieuwsbrief kunt lezen. Het zijn onze belevenissen van de laatste dagen van november. Soms loopt het allemaal even anders dan je gepland hebt.  Bronvermelding: Coupure électrique - Mairie Oregue Het einde van november werd nog een beetje spannend. De weersvoorspellingen logen er niet om. We zouden een flinke storm gaan krijgen en we moesten ons schrap gaan zetten voor storm “Caetano”, met onder andere windstoten tot 115 km per uur. Wij moeten met de wind altijd al wel goed rekening houden. Vanuit het dal komt de wind naar boven en de werkplaats krijgt dan altijd de volle laag. De wind die wij dan krijgen is altijd nog even wat harder dan de voorspelde snelheden. We hopen er dus maar het beste van.
We weten inmiddels ook dat we de kaarsen moeten klaarzetten en alle zaklampen opgeladen hebben staan wanneer het stormt. Dan valt namelijk de stroom regelmatig uit. Dat is in ieder geval zoals het normaal gaat. Het hoogtepunt van de storm was eigenlijk nog wel goed te doen. Maar de eerste tekenen van de harde storm komen al door. Het is namelijk onze boomhut boom die deze storm niet gaat overleven. Met wortel en boomhut is hij omgewaaid en ligt hij nu op het campingterrein. Heel jammer. Anton heeft hier zijn best gedaan om een mooie boomhut te maken. Maar we zullen deze boom dus toch weer om gaan moeten toveren tot kachelhout. Heel jammer maar kachelhout is dan voor het volgend jaar ook weer handig. Ieder nadeel heeft zo dan ook weer zijn voordeel.
Daarnaast heeft de werkplaats zich ook goed moeten verdedigen tegen de storm. Dat is hem aardig gelukt. Maar er zijn toch wel een paar dakpannen naar beneden gewaaid. Er zaten toch wat behoorlijke gaten in het dak. Ik ben direct aan de slag gegaan om de boel te herstellen. In ieder geval aan de windkant heb ik alle gaten weer dicht gelegd. Het was gelukkig wel weer windstil maar ik heb wel even moeten wachten tot de middag voordat alle sneeuw weer ontdooid was die gevallen was. Het dak op met sneeuw lijkt me geen goed idee. In ieder geval is de windkant weer dicht. De andere kant van de werkplaats zal nog even moeten wachten.
 In de avond viel af en toe de stroom even uit maar dat kwam gelukkig ook snel weer terug. Het internet viel al vrij vroeg in de avond uit, zonder dat het weer terugkwam. Het glasvezel netwerk is niet echt bestand tegen al dit natuurgeweld. De kabels van het glasvezelnetwerk liggen namelijk niet onder de grond, dat is hier in de regio echt niet te doen door de rotsachtige bodem. Alle kabels hangen boven de grond aan palen. En als er een boom op een kabel valt hebben wij dus geen TV en geen radio meer. Dan maar een DVD in de speler gedaan. Lang konden we niet genieten van de film, want even later viel ook de stroom volledig uit. Helemaal niks doet het meer. Alles donker en alle apparatuur valt stil. Dan wordt het dus tijd om naar bed te gaan.  De volgende ochtend is er nog steeds geen stroom en gaan we hier en daar maar eens informeren wat de oorzaak is van de storing. Het blijkt al snel dat de hoofdspanningskabel is beschadigd door omvallende bomen. De hele gemeente Nouhant zit in het donker. We kregen te horen dat de reparatie tot 3 uur in de middag zou duren. Dit werd al snel bijgesteld tot 7 uur in de avond. Maar later die avond kwam de burgemeester met het nieuws dat het zeker nog eens 24 uur zou duren voor er weer stroom is. Dat wordt dus nog een poosje doorbijten. Het eerste etmaal zonder stroom valt al niet helemaal mee. We proberen de twee vriezers een beetje koud te houden met de kleine generator. Hij geeft niet zoveel stroom maar om de beurt krijgen de vriezer wat stroom om op temperatuur te blijven. Ook gaan we nog even heen en weer naar onze Belgische vriend Pascal om ook zijn vriezers met behulp van de generator van een beetje stroom te voorzien.  Maar nu we weten dat het nog wel een poos gaat duren voor er weer een keer stroom is moeten we verder met ons noodplan. De grote generator zal opgezocht moeten worden. Die kan de beide vriezers tegelijk van stroom voorzien en dan kunnen de telefoons ook wat stroom krijgen. Nu hebben we twee grote generatoren die veel op elkaar lijken. De ene doet het goed, de andere is helemaal doorgebrand. De afgelopen zomer hebben we heel wat oud ijzer weg gedaan, inclusief een generator. Een keer raden welke generator toen met de oud ijzerboer meegegaan is. Inderdaad, de goede. Dat is wel even een flinke domper om daar nu zo achter de komen. Deze suffe actie heb ik helemaal zelf gedaan en dus kan ik alleen mijzelf voor m’n kop slaan. Hierdoor stagneert het noodplan behoorlijk.  Na wat goed overleg met onszelf vinden we de aanschaf van een nieuwe, zwaardere generator een goede investering voor de toekomst. Het klimaat wordt steeds onstuimiger en waarschijnlijk zal de stroomuitval toch steeds meer voorkomen. We gaan dus maar snel naar de boerenwinkel “Espace Emeraude” in Montluçon. Toevallig zijn er ook nog mooie aanbiedingen en met een goede robuuste generator onder de arm gaan we weer terug naar huis. We moeten hem natuurlijk zo snel mogelijk aansluiten en laten draaien om de vriezers op temperatuur te houden en de kleine generator een kleine pauze te geven. Ook de telefoons kunnen dan weer van stroom voorzien worden. Ook Pascal komt regelmatig hier even zijn telefoon opladen.
Ondertussen gaan we de derde nacht in zonder stroom. Het is nog steeds niet duidelijk wanneer de grote reparatie van de hoogspanningskabels klaar is. De burgemeester had ondertussen ook maar om hulp gevraagd, in de vorm van grote generatoren voor de boerenbedrijven met veel vee. Het is best lastig om 400 kalveren voorzien van warme melk als er geen stroom is. Ook onze buurman doet heel erg zijn best om alles niet helemaal in het honderd te laten lopen, maar het is flink aanpoten. De tractoren worden om de stal heen gezet met de koplampen aan naar de stal gericht. Zo is er dan toch een beetje licht binnen. Er komt gelukkig ook hulp van de boer bij ons op de hoek. Die heeft een mega-generator achter zijn tractor en die kan voor veel stroom zorgen. Zo helpen de boeren elkaar de donkere dagen door.  Bronvermelding: CRAWER Led - Crawer Lighting Technology  Sinds de stroom weg is doet het internet het natuurlijk ook niet meer. Dat is ook wel even een tegenvaller. We kunnen wel naar buiten met de telefoons voor wat 4G, dat werkt gelukkig nog steeds. En wat ook nog steeds werkt is de houtkachel. Dat is ook wel erg fijn want het vriest nog steeds buiten. Alleen het ventilatie systeem om de warmte van de kachel door het hele huis te blijven laat het natuurlijk wel afweten. Dus moeten we gewoon goed in de buurt van de kachel blijven. Aangezien ook de kaarsen verzameld zijn op de kleine tafel gaan we toch niet veel verder weg. Uiteindelijk is het wel flink knus zo in de avond. Je kan je ook meteen weer even voelen zoals het vroeger gegaan moet zijn. Er is natuurlijk weer zo’n mooie uitspraak…….Je weet pas wat je wel hebt wanneer je het moet missen. Op deze manier waardeer je de luxe van de elektriciteit weer even heel erg goed.  Later op de avond sprong de elektriciteit weer aan. Dat was best even schrikken. Alle lampen gingen het gewoon weer doen wanneer je de schakelaar aan of uit zet. Wat een luxe. Alle generatoren konden weer uit. Alle verlengsnoeren en verdeelstukken kunnen weer van de vloer. Het is bij elkaar echt wel even goed nadenken hoe je alles een beetje aan het werk houdt zonder de vertrouwde hoeveelheid stroom. Maar we kunnen weer met een gerust hart naar bed om te gaan slapen. Alles werkt weer. Tenminste dat denk je dan. Alleen het internet via de glasvezel blijft alleen maar rode lampjes geven. Toen ik deze middag door Nouhant heen reed was de oorzaak van de rode lampjes duidelijk te zien. Zoals verwacht waren er inderdaad glasvezelkabels beschadigd door omgevallen bomen. Dus het duurt nog wel even voor de glasvezelverbinding het weer gaat doen.  De volgende dag krijg ik het in ieder geval weer voor elkaar om de 4G router, die ik als reserve had gehouden, weer te installeren. Ook dat duurde wel even maar met wat geduld komt het weer voor elkaar. We hebben weer elektra en nu ook wat internet ook al is het nog even een noodoplossing. En tot op de dag van vandaag is het internet probleem nog lang niet opgelost. Het heeft nogal wat tijd nodig. Gekeken naar de afgelopen weken..... Onze oude tractor krijgt een update.....Onze oude Massy Ferguson P21 is al meer dan een jaar bij ons in Les Trois Taillants. We hebben er veel plezier van met het verslepen van al de gereedschappen voor op het terrein maar zeker ook in de zomer om water te verslepen van ons meertje naar de moestuin. We gebruiken hem veel. Hij start over het algemeen goed. Soms is de carburateur verstopt door een vuiltje uit de oude tank. Dus vonden we het tijd worden voor een grote nakijk beurt. Gelukkig hebben we een goede vriend in de buurt die automonteur is geweest. Hij zal zich over onze oude tractor ontfermen.
Voor een oude tractor uit 1960 draait de motor erg mooi maar af en toe hoor je dat er een vonk in één van de vier cilinders overslaat. Dus Dennis de monteur stelt voor om de mechanische punten van de ontsteking te vervangen naar een elektronische uitvoering. Daarbij wordt dan ook de olie ververst, het oliefilter vernieuwd en de bougies vernieuwd. En wanneer je de motor nu hoort draaien is het als een naaimachine. Zo mooi.
Ook het contactslot wordt vervangen. Met het oude sleutelslot zet je de motor uit. Het is al meerdere keren voorgekomen dat tijdens het rijden de sleutel uit het slot valt. Het is dan niet meer mogelijk om de motor uit te zetten. Er moet dan een zoektocht georganiseerd gaan worden waar we precies gereden hebben om de sleutel weer terug te vinden. Dat is iedere keer wel weer goed gekomen maar makkelijk is het niet. Dus is er nu een goede beveiligde schakelaar voor in de plaats gekomen. Dat is beter en het scheelt nogal wat tijd met het zoeken naar de sleutel.
We kunnen dus echt wel zeggen dat de tractor een echt update gehad heeft. Wij zijn er weer blij mee en ik hoop dat we nog heel veel plezier kunnen gaan beleven aan onze oude tractor. De woonwagens en de camping in de winterstand.....Aangezien de laatste gasten van de kippententoonstelling in Nouhant waren vertrokken werd het tijd om alles weer netjes te maken voor de koude winter. We hebben de afgelopen maand de pipo-woonwagens weer leeggemaakt en klaargemaakt voor de winter. Alles binnen, water en elektra, staat in de winterstand. Maar ook de buitenkant wordt netjes dichtgemaakt. Zo kan alles goed tegen de regen, de wind en de sneeuw. De wagens staan open en bloot op de heuvel. Dat levert in de zomer een mooi uitzicht vanaf de pipowagens op, maar het maakt de pipowagens wel kwetsbaar voor alle verschillende weertypes die in de winter langskomen. De wind en de regen beuken onafgebroken tegen de wagens. Dus goed inpakken is belangrijk om ze te beschermen.
Na de pipowagens komen ook de badkamers en de camping aan de beurt. Alle waterleidingen moeten worden leeggeblazen. Alle douches, wastafels, aanrechten en toiletten worden helemaal leeggemaakt. Zelfs alle sifons moeten leeg. Alles waar water in blijft zitten kan bevriezen en kapot gaan door het uitzettende ijs. Het is dus best wel een precies maar echt een belangrijk karwei om overal het water goed uit te krijgen. Maar zo staat alles voor de verhuur netjes in de winterstand. Op naar het volgende vakantieseizoen. Het werk in de werkplaats gaat goed door.....De vorige keer kon ik u al vertellen over het maken van eikenhouten trappen. De afgelopen maand is tussen alle bedrijvigheid door toch nog wat tijd gevonden om het werk aan de trappen voort te zetten. Natuurlijk is het een mooie klus om deze trappen te mogen maken. Inmiddels zijn ze wel klaar maar de trappen zijn nog niet geplaatst. Daar kunnen we u misschien de volgende keer wat van laten zien.
 Voorlopig kan ik wel wat foto’s laten zien van het productieproces van deze trappen. Het is echt een schitterende klus om te doen. En het eikenhout dat we in een naburig dorp konden kopen is echt heel mooi. Dit hout lag daar al te wachten vanaf 1985. De eikenbomen zijn gekapt in de naburige gemeente Bord-Saint- Georges. We kunnen dus wel zeggen dat het plaatselijk hout is. En nu is dan de tijd rijp dat we dit hout gebruiken om prachtige trappen te maken voor onze klant.
 Chef de hond en de nieuwe katjes worden goede vrienden.....Onze buitenkatten Frère en Freule worden steeds meer echte Franse erfkatten. Ze beheren inmiddels alle hoekjes van onze landerijen hier in Les Trois Taillants. Er worden ook al meerdere muizen gevangen. Toch blijft samen eten in hun eigen voerbakje in de kooi in de schuur ook een dagelijks ritueel. Wanneer we in de avond met z’n allen Chef de hond hebben uitgelaten krijgt iedereen op zijn eigen plek eten uitgedeeld.
De katjes gaan iedere keer mee met de wandeling die we maken met Chef en de vriendschap tussen alle dieren gaat helemaal goed. Soms vindt Chef de aanhankelijkheid van de katten een beetje overdreven maar gelukkig heeft hij dan het geduld om dat maar een beetje over zich heen te laten komen. Ik denk dat het helemaal goed gaat komen tussen Frère, Freule, Keesie en Chef. Nog even wat plaatjes van het uitzicht..... Het is nu natuurlijk wel de uitgesproken tijd voor mooie zonsondergangen. De herfst gaat een beetje naar de winter toe en de natuur laat zich toch nog even van zijn mooiste kant zien. Wanneer ik de katten en de hond uitlaat aan het eind van de middag is er eigenlijk iedere dag een prachtige zonsondergang. Sorry hoor, maar ik kan het toch niet laten om de nieuwsbrief af te sluiten met nog wat mooie plaatjes van deze momenten. De kraanvogels trekken weer naar het zuiden..... De grote migratie zonder landsgrenzen.....Ieder najaar is het weer een spectaculair gezicht wanneer de kraanvogels over komen vliegen. De kraanvogels zijn onderweg van het noorden van Europa naar het warme noorden van Afrika. Het is een prachtig gezicht wanneer er grote groepen van deze grote vogels overvliegen. Het bijzondere is dat je ze eerst alleen hoort. Je spitst je oren en gaat dan meteen de lucht afspeuren naar de vogels. En soms duurt het best wel even voordat je ze gevonden hebt. Het geluid is er veel eerder dan de vogels zelf. In Frankrijk worden deze vogels “Les Grues” genoemd. Wanneer je de naam uitspreekt heb je ook meteen het geluid dat deze vogels maken. Een soort van “Kruuuu”.  Je kan het ook een klein beetje voorspellen wanneer ze over komen vliegen. Ze vliegen het liefst met een gunstige wind, rustig herfstweer met een mooi zonnetje. En juist die zon is nog van het allergrootste belang voor de lange reis die deze vogels maken. Wij kunnen deze grote migratie altijd goed volgen. De vogels gebruiken de dalen om ons heen juist om weer even wat hoger in de lucht te komen. Ze komen in formaties aanvliegen en gaan dan met z’n allen rondjes vliegen om via warme lucht die opstijgt uit de dalen, de zogenoemde thermiek, dan weer hoger te komen. Wanneer ze hoog genoeg zijn maken ze weer een mooie V-formatie en vervolgen hun lange reis en kunnen dan weer zonder al te veel hun vleugels te gebruiken verder vliegen.  Er zijn een aantal routes die de vogels kunnen nemen. Er is een hele grote groep die over de oostkant van Europa gaat. Ze vliegen dan over Turkije naar de noordoost kant van Afrika. Er is ook een route die de vogels voert over Italië om daar dan de Middellandse Zee over te steken. Dat is een riskante tocht natuurlijk omdat er dan een lange oversteek gemaakt moet worden over zee. De derde en laatste route is de route waar wij van kunnen genieten. Deze route voert de vogels over Frankrijk en Spanje met een oversteek bij Gibraltar. Deze groep vogels gaat naar Marokko. In Frankrijk wordt de tocht van de vogels bijgehouden en wanneer je de kaartjes bekijkt kan je de route van de vogeltrek goed zien. In de donkere gebieden waren de meeste observaties van groepen vogels. Deze kaartjes waren van de afgelopen week.
De afgelopen jaren hebben we wat video’s gemaakt die de vlucht van de kraanvogels laat zien. Het is werkelijk ieder jaar weer een geweldig gezicht om dit te zien en mee te maken. Toen we hier net woonden kwamen we in een plaatselijke winkel en toen we de vogels hoorden ging iedereen naar buiten om de vogels over te zien vliegen. De kassière die ook naar buiten was gegaan kon alleen nog maar zeggen “de winter gaat van start nu”. En daar heeft ze helemaal gelijk in. Wanneer de vogels voorbij zijn gekomen gaat de winter echt beginnen.  Een kijkje in de keuken van de nieuwsbrief..... Eén applausje voor Tim.....Het is inmiddels wel een begrip geworden. De nieuwsbrief van “Au Bout du Monde” in Les Trois Taillants. Uw adres voor een perfecte vakantie voor rust ruimte en natuur in Midden-Frankrijk. Iedere eerste zondag van de maand verschijnt er een nieuwe nieuwsbrief met nieuws en bijzonderheden van onze plek in de Creuse. Maar hoe ontstaat deze nieuwsbrief nu precies. Ik wil u een beetje laten zien hoe dat in zijn werk gaat.  In eerste instantie gaan we natuurlijk bedenken welke onderwerpen we de revue laten passeren de komende maand. Er zijn altijd artikelen over de omgeving maar soms ook over de gewoontes van de Fransen of uitleg over de verschillende Franse feesten die voorbijkomen. Gelukkig valt er ook altijd veel te vertellen over het wel en wee van het leven op “Au Bout du Monde” en daar hebben we dan de rubriek “Gekeken naar de afgelopen weken” voor om met verschillende korte berichten alles te laten zien wat we zelf doen hier. Dus het ontstaan van de nieuwsbrief begint met het zoeken van onderwerpen en dus het schrijven van de teksten.  Wanneer dat een beetje vorm krijgt moeten er foto’s gezocht worden die daarbij passen. Alle foto’s die in de nieuwsbrief staan maken we natuurlijk zelf en ook daar besteden we veel aandacht aan. Soms is het zelfs zo dat we een video willen gebruiken om iets te laten zien. Daar moet dan ook goed naar gekeken worden en de video zelf moet in elkaar geknutseld worden met de computer. Dat kost allemaal behoorlijk wat tijd maar het is natuurlijk ook gewoon leuk om te doen.
Wanneer alle artikelen klaar zijn en al het beeldmateriaal bij elkaar verzameld is het tijd om alles netjes bij elkaar op de website te gaan zetten. Wij hebben daar een speciale pagina voor en alle artikelen komen hier dan op een rijtje te staan zodat alles makkelijk te zien en te lezen is. Ik heb wel voor mijzelf een bepaalde manier gevonden om dit dan netjes te plaatsen en de lay-out is dan ook iedere maand ongeveer hetzelfde zodat het een beetje vertrouwd is voor de vaste lezers. Wanneer alle tekst, foto’s en video’s goed geplaatst zijn kan de nieuwsbrief gepubliceerd worden op de website. Dit gebeurd dan meestal de avond voor de publicatie van de mail die iedereen krijgt op zondag ochtend.
Die mail moet dan ook nog in elkaar geknutseld worden. Inmiddels heeft deze mail ook een vaste lay-out en dat maakt het wel makkelijker om hem te vullen. Deze mail maken we bij de website van “Laposta” die voor de complete afhandeling zorgt van de verzending van alle mails. Maar voor dit allemaal klaarstaat moeten alle teksten en foto’s wel geladen zijn. Daarbij maak ik dan nog mijn intro-verhaal van die maand en wanneer dit allemaal gedaan is kan ook de mail klaargemaakt worden voor de verzending op de eerste zondag van de maand om 9 uur. En wanneer dit dan gebeurd is kan ik ook nog de resultaten volgen wanneer en hoeveel mensen daadwerkelijk de nieuwsbrief hebben gelezen.
Maar…….wat is dus de nieuwsbrief zonder al die teksten. Helemaal niks natuurlijk. Wanneer ik een tekst schrijf doe ik dat snel. Op het moment dat ik het bedenk moet ik het eigenlijk direct op papier zetten. In die snelheid van het schrijven let ik vaak niet op de zinsopbouw, grammatica en alles wat er bij komt kijken om een verhaal een leuk verhaal te maken. Maar gelukkig hebben we daar dan Tim. Mijn schoonzoon heeft zich opgeworpen als tekstcontroleur. Volgens mij noem je dat wat hij dan doet “redigeren”. Hij zorgt ervoor dat de teksten die ik maak mooi foutloos worden wat betreft de grammatica en de zinsopbouw. Hij moet dan meestal op de zaterdag voor de publicatie al mijn teksten nog controleren. Wanneer ik de nieuwsbrief maak kom ik eigenlijk pas op stoom als de deadline goed in zicht is. Met andere woorden; alles moet vaak nog op het laatste moment. Gelukkig maakt Tim tijd om de controle ook op dat laatste moment te doen, zonder te klagen. Dus……. bij deze wil ik heel graag van iedereen die graag de nieuwsbrief leest toch wel een klein applausje voor Tim, omdat hij iedere maand geduldig en netjes zijn werk doet op de achtergrond.  En dan wil ik ook nog even mijn excuses aanbieden. Wanneer de nieuwsbrief uitkomt krijgen we altijd wel wat berichten van diegene die het lezen. Dat vinden we natuurlijk heel erg leuk om wat respons te krijgen van de dingen die je doet. Na het vele werk van het maken van de nieuwsbrief word je er heel blij van wanneer je merkt dat mensen die het lezen er ook blij van worden. Dat is hartverwarmend. Maar…….de afgelopen maand waren er wel verschillende berichten en ik ben dus helemaal vergeten daar op te reageren. Dat vind ik toch wel heel vervelend. Het zal niet meer gebeuren (hoop ik). De “Chabo-club France” strijkt neer in Nouhant..... “Au Bout du Monde” is speciaal geopend..... Twee jaar geleden waren er in ons dorp de nationale kampioenschappen voor de liefhebbers van het kippen ras “Chabo”. Deelnemers voor deze open kampioenschappen kwamen toen uit Frankrijk en België. Alles bij elkaar was het een groot succes en daar moest volgens onze burgemeester natuurlijk een vervolg op komen. Ook dit jaar kreeg het “Comité de Fête” van Nouhant de opdracht om het één en ander te organiseren. “Nouenfête” zoals het comité officieel heet is op zichzelf al een leuke naam. Het is een samenvoegsel van twee verschillende benamingen. “Nouhant fête” wat “feest van Nouhant” betekent en daarnaast “Nous en fête” wat betekent “Wij zijn aan het feesten”.
Het schoolplein van de basisschool in het dorp wordt de plek voor de feesttent. Tegenover de school is de feestzaal van het dorp. Hier kunnen dan de maaltijden geserveerd worden en de prijsuitreiking gedaan worden. Ook onze vriend Pascal doet mee met de organisatie en de wedstrijd zelf. Hij is de grote initiator van het alles. Het is natuurlijk een hele organisatie maar alles was goed voor elkaar.
En de overnachtingen worden dan gedeeltelijk verzorgd door “Au Bout du Monde”. Bij ons was de volledige Belgische equipe aanwezig. Daarnaast waren er ook nog verschillende keurmeesters die uit Frankrijk zelf komen. Het was een mooi gemengd gezelschap. Deze speciale opening van “Au Bout du Monde”, buiten het normale verhuurseizoen, hoort er natuurlijk echt bij wanneer je deel uitmaakt van de gemeenschap. Alles en iedereen wordt gemobiliseerd om er wat moois van te maken.
 Het is een mooi weekend geworden met veel kippen en kip-liefhebbers. Wij zijn blij dat ook wij onze bijdrage konden leveren aan het gehele kampioenschap van de “Chabo-club France”. 
Gekeken naar de afgelopen weken..... Fototoestel zat onder de plak..... Er zijn van die momenten dat het weer erg leuk is om even terug te grijpen naar vroeger. Er was een tijd dat ik foto’s maakte met een mooi toestel. Een grote lens met veel lichtopbrengst, een hele grote zoomlens zodat je flink alles dichterbij kan halen…….maar het toestel zelf is wel groot en een beetje onhandig om mee te nemen. Ik heb dus een aantal jaren alleen maar foto’s gemaakt met mijn telefoon. De meeste foto’s in de nieuwsbrief zijn van mijn telefoon. Maar dan ineens denk je terug aan de dagen van dit oudere en grotere fototoestel en wil je toch weer eens hier je foto’s mee gaan maken. Ik zoek het dus weer eens op en wanneer ik hem uit zijn tas haalt blijft hij vanzelf aan mijn handen plakken. Ojee, wat is er aan de hand?  Alle rubberen buitenkanten zijn super plakkerig geworden. Na onderzoek op internet kom ik er achter dat dit kan gebeuren met de rubberen handgrepen. Ik start met poetsen en insmeren met van alles en nog wat. Alle adviezen ten spijt blijft het een enorme plakboel. Ik vind het erg jammer. Het is zo’n goed toestel dat ik er eigenlijk geen afstand van kan doen. Dus voor ik hem eigenlijk weg wil doen gaat er toch een lampje branden. Ik trek gewoon al het rubber van het toestel af. Ik kan er nu toch niet veel meer aan verpesten. En na een aantal uren peuteren en poetsen zijn de rubberen grepen eraf. Ook zonder alle rubberen onderdelen blijft het toestel gewoon te gebruiken. Deze herfst gebruik ik het toestel weer eens goed om typische herfstfoto’s te maken. Ik ben er weer helemaal blij mee. En uiteraard kunt u via deze nieuwsbrief meegenieten van de foto’s. De laatste rommelmarkt van het jaar..... Het is in de wereld van de rommelmarkten een traditie geworden om het officiële rommelmarkt seizoen af te sluiten met een grote markt in Bourbon l’Archambault. Zoals de naam al doet vermoeden heeft deze prachtige oude stad in het departement Allier een belangrijke rol in geschiedenis van de familie de Bourbon. De geschiedenis van heel Frankrijk is eigenlijk doorspekt met van alles van de familie Bourbon.
In Bourbon l’Archambault is een groot uitgebreid park dat gebruikt wordt om de rommelmarkt een prachtige plek te geven. En omdat de markt altijd gehouden wordt aan het einde van oktober is het dus regelmatig voorgekomen dat de markt in de regen werd gehouden. Maar dat was deze keer zeker niet het geval. Deze keer was het prachtig weer; heerlijk zonnig met een hoge temperatuur die het toeliet om je jas en vest in de auto te laten en de markt te bezoeken in je T-shirt. Door het prachtige weer was het natuurlijk ook enorm druk. Maar we hebben toch zeker onze slag wel kunnen slaan en hebben behoorlijk wat in kunnen kopen voor de winkel van zus Ria in Nederland.
Het werk in de werkplaats gaat langzaam.....In de werkplaats ligt er een grote stapel ruw eikenhout te wachten om te gaan veranderen in mooie trappen die geplaatst moeten gaan worden in een oude watermolen. Maar zoals u misschien al in het intro heeft gelezen waren we verre van fit toen we weer thuiskwamen van een paar dagen in Nederland. Het begin van het werk van de trappen begint dan ook een beetje aarzelend en rustig. Het denkwerk neemt best wel wat tijd in beslag. Wat we eerst gaan doen is het compleet maken van de mallen en het uitrekenen van de maten. Alles wordt netjes afgetekend op de houten mallen onder het toeziend oog van de katten. Gelukkig is er toch nog iemand die oplet.
Onze sloot moet weer eens flink uitgegraven.....Halverwege het veld waar onze campingplaatsen zijn hebben we nog steeds een uitgegraven sloot die over onze grond gaat. Deze sloot is gegraven om ons huis droog te houden voor het regenwater dat naar beneden komt zakken vanaf de hoger gelegen weilanden. We kunnen de laatste tijd op de televisie wel zien wat er tegenwoordig gebeurd met al het regenwater dat zijn weg naar beneden zoekt. Onze sloot is dus van het grootste belang om al dit water een goede uitweg te geven. Hij moet daarvoor ook regelmatig uitgegraven worden om het water makkelijk doorgang te kunnen geven naar de lagere gebieden. Vorig jaar heb ik niet zoveel aan de sloot gedaan dus moeten we dit jaar weer flink aan de bak om de honderd meter lange geul weer netjes te krijgen.
Wat me wel een beetje zorgen baart zijn de kanten van de sloot. Alle grond is dit jaar zo nat geworden dat de kanten af en toe zo zacht zijn dat het heel makkelijk naar beneden glijd. Dit was ook aan de hand bij de uitlaat van de septictank. Deze plek wordt gemarkeerd door een grote steen die op de kant van de sloot ligt. Maar door de zachte grond dreigde deze steen naar beneden te vallen en de uitlaatbuizen van het afvoerwater te verbrijzelen. Ik heb dus met de tractor deze steen wat verder op de kant getrokken en alles eromheen weer netjes gemaakt. Ook gaan we van daaruit weer de sloot uitgraven. Dit is een enorme klus die je veel spierpijn bezorgt, dus we doen iedere dag een stukje.
Het behoud van het coulisse-landschap..... Het onderhoud van de Franse “Boucage”..... Wanneer je bij ons in het landschap kijkt worden de weilanden van elkaar gescheiden door heggen. Deze heggen bestaan natuurlijk soms uit grote bomen. Vooral eiken en essen doen dat goed. De heggen zelf bestaan vaak uit meidoorn, hazelaarstruiken, bramen en alles wat maar goed kan gedijen in een weiland heg. En omdat het zo bepalend voor het landschap is wil Frankrijk dat dit landschap dan ook zo behouden blijft. Dit zogenaamde “Coulisse” landschap is al eeuwenlang het gezicht van dit gedeelte van Frankrijk waar wij nu wonen. Hier in Frankrijk noemen ze dit het “Bocage” landschap. Het valt onder het historisch erfgoed en iedereen is dus verplicht om dit landschap goed te onderhouden.  En dus is iedere eigenaar die weiland bezit verplicht om ieder jaar deze heggen netjes te knippen om zo het landschap te handhaven. En wanneer je aan het einde van de zomer kijkt wat er gegroeid is moet dit echt goed geknipt worden om de heggen goed in vorm te houden. Het zou binnen twee jaar al helemaal uit de hand lopen en het landschap zou dan al minder herkenbaar zijn. Het begin van de herfst is daarom de uitgelezen periode om dit te doen, ook omdat er dan zo min mogelijk vogelleven zich probeert voor te planten in deze heggen. Om dezelfde reden is het dan ook ten strengste verboden om dit in het voorjaar te doen. Er is een periode vastgesteld waarin het knippen en maaien van de heggen wel of juist niet toegestaan is.
Onze boer-buurman Joël is in deze periode druk doende om alle heggen van zijn weilanden netjes te scheren. Iedereen wordt geacht om zijn eigen kant van de heg bij te houden. Dus wij moeten onze kanten van de camping eigenhandig bijhouden. Gelukkig biedt onze boer-buurman aan om niet alleen zijn kant te doen maar ook die van ons. Daar zeggen wij zeker geen nee tegen. Het wordt met de grote machine natuurlijk niet subtiel gedaan maar wanneer we alles weer met de hand zouden moeten doen kost dat zoveel tijd en energie dat we erg blij zijn met het aanbod van deze Joël.  Alle heggen worden netjes geschoren met de grote klepelmaaier van de boer. De klepelmaaier is een grote draaiende balk met heel veel stalen “klepels” eraan. Alles wat het tegenkomt wordt dus netjes verbrijzeld. Ik heb nog even staan kijken hoe de tractor het werk doet in een half uur waar ik zelf misschien wel een aantal dagen mee bezig zou zijn.
Het jaarlijkse dorps-diner.....Hoe belangrijk is het samenzijn voor de samenwerking.....Hier in Frankrijk wonen we in een dorp dat je nauwelijks een dorp kan noemen. Er wonen een paar gezinnen en echtparen. De afstanden zijn behoorlijk en je moet elkaar dus echt opzoeken om elkaar te ontmoeten. Wanneer ik Chef de hond uitlaat kom ik af en toe Joël (de boer van de hoek) tegen. Hij woont hier al heel lang en weet dus ook veel over iedereen. Dus er is genoeg gespreksstof voor deze ontmoetingen. Daarnaast hebben we ook onze Belgische vriend Pascal die zorgt voor al het laatste nieuws vanuit de omgeving. Het is niet voor niets zo rustig hier.
Maar dan is er één keer per jaar het dorps-diner. Meestal ergens in september zodat iedereen de drukke oogsttijd achter de rug heeft en iets meer tijd kan vrijmaken voor dit diner. We noemen het dan een “dorps”-diner maar het is voor iedereen die vanuit de omgeving deel uitmaakt van de samenleving van ons dorp. In zo’n kleine gemeenschap heb je natuurlijk iedereen nodig. Om elkaar te kunnen helpen wanneer het nodig is en die momenten dat je elkaar net even nodig hebt. Daarom is het dus zo belangrijk om tijdens zo’n diner elkaar weer eens even goed te kunnen spreken.
 Iedereen die dus ook echt deel uitmaakt van deze kleine samenleving komt dan bij elkaar om te vieren dat we hier met elkaar deel uit mogen maken van dit kleine dorp en zijn omgeving. En dat gaat dan zeker op de echte Franse manier. Een goed aperitief en veel gebabbel. Hoe gaat het met de dieren, heeft jouw moestuin het goed gedaan, hoe gaat het op de camping, hoe gaat het met de mensen die vanwege de ouderdom niet aanwezig zijn en er andere jaren dus wel waren. Kortom voldoende te bespreken.
Dit jaar was het hoofdgerecht een klein varken aan het spit. Deze hing al een poos te draaien tijdens het aperitief, maar ook toen we naar binnen gingen om met het voorgerecht te beginnen. Verschillende mensen zorgen voor de maaltijd. Pascal had het voorgerecht geregeld. Anderen weer het varken, de wijn, de salade, dessert…….iedereen doet wat. Ook de stoelen die wij ooit geregeld hadden voor de feestzaal van de buurman werden weer eens gebruikt. Het was allemaal erg goed en lekker.
Maar wat mij altijd verbaasd is hoe belangrijk dit is. Het lijkt natuurlijk allemaal erg kneuterig. Maar het is hier van levensbelang om elkaar te blijven ontmoeten, elkaar te helpen en bij te staan. Je moet dus echt onderdeel worden van het dorp en zijn leuke en minder leuke dingen. Dat maakt deze jaarlijkse bijeenkomst is een heel belangrijk onderdeel van deze kleine samenleving. En daarnaast was het weer erg lekker en gezellig. Op naar het volgende jaar.
Onze gasten aan het woord.....Deze keer een uitgebreide fotoreportage.....Deze maand hadden we bezoek van Marjolijn en Martin. Zij hadden voor een week de gîte gereserveerd. Maar door het slechte weer in de Dordogne kregen wij de vraag of ze de gîte al een week eerder zouden kunnen betreden. Toevallig kwam dit helemaal goed uit en zo kwam het dat Marjolijn en Martin snel hun tent in zouden pakken en snel naar de iets noordelijker gelegen Creuse zouden afreizen. En in dezelfde vaart wilde ze ook graag een bijdrage leveren aan de nieuwsbrief van deze maand. Deze bijdrage bevat de ervaringen van Marjolijn en Martin. Een klein deel daarvan bestaat uit schrijfwerk, het restant bestaat uit veel foto’s. Fotograveren is de favoriete hobby van Marjolijn. En ze maakt prachtige foto’s. Het is voor ons dus een eer om deze foto’s te mogen gebruiken om onze volgers te trakteren op de beelden van hun vakantie op “Au Bout du Monde”.  Lieve Bram en Annette, Wat eigenlijk maar 1 week zou zijn werden er 2 heerlijke weken in de Gite. Wat waren we blij dat we een week eerder al konden komen omdat het zulk slecht weer was op de plek waar we stonden met onze tent. Bij jullie scheen de zon en werden we weer met open armen ontvangen. Heerlijk genieten op jullie mooie plekje waar de tijd even stil staat. We hebben weer ontzettend leuke dingen gedaan. Meerdere kastelen bezocht, het indrukwekkend dorpje Oradour-sur-Glane en zeer mooie ZooParc de Beauval maar ook lekker geluierd en geknuffeld met jullie 2 kittens en natuurlijk niet te vergeten het gezellige glaasje Pastis drinken met jullie. Kortom een heerlijke vakantie bij jullie op Domaine Au bout du Monde. We komen zeker weer terug!! Oja en die gillende dame(vos) die zal ik niet snel weer vergeten. Liefs Martin en Marjolijn |
AuteurBram en Annette Vroon eigenaren van Camping "Au Bout du Monde" voor een heerlijke rustige vakantie midden in de rust van de natuur en het authentieke Franse leven. 
Archieven
December 2024
Categorieën |
RSS-feed