De kraanvogels trekken weer naar het zuiden..... De grote migratie zonder landsgrenzen.....Ieder najaar is het weer een spectaculair gezicht wanneer de kraanvogels over komen vliegen. De kraanvogels zijn onderweg van het noorden van Europa naar het warme noorden van Afrika. Het is een prachtig gezicht wanneer er grote groepen van deze grote vogels overvliegen. Het bijzondere is dat je ze eerst alleen hoort. Je spitst je oren en gaat dan meteen de lucht afspeuren naar de vogels. En soms duurt het best wel even voordat je ze gevonden hebt. Het geluid is er veel eerder dan de vogels zelf. In Frankrijk worden deze vogels “Les Grues” genoemd. Wanneer je de naam uitspreekt heb je ook meteen het geluid dat deze vogels maken. Een soort van “Kruuuu”. Je kan het ook een klein beetje voorspellen wanneer ze over komen vliegen. Ze vliegen het liefst met een gunstige wind, rustig herfstweer met een mooi zonnetje. En juist die zon is nog van het allergrootste belang voor de lange reis die deze vogels maken. Wij kunnen deze grote migratie altijd goed volgen. De vogels gebruiken de dalen om ons heen juist om weer even wat hoger in de lucht te komen. Ze komen in formaties aanvliegen en gaan dan met z’n allen rondjes vliegen om via warme lucht die opstijgt uit de dalen, de zogenoemde thermiek, dan weer hoger te komen. Wanneer ze hoog genoeg zijn maken ze weer een mooie V-formatie en vervolgen hun lange reis en kunnen dan weer zonder al te veel hun vleugels te gebruiken verder vliegen. Er zijn een aantal routes die de vogels kunnen nemen. Er is een hele grote groep die over de oostkant van Europa gaat. Ze vliegen dan over Turkije naar de noordoost kant van Afrika. Er is ook een route die de vogels voert over Italië om daar dan de Middellandse Zee over te steken. Dat is een riskante tocht natuurlijk omdat er dan een lange oversteek gemaakt moet worden over zee. De derde en laatste route is de route waar wij van kunnen genieten. Deze route voert de vogels over Frankrijk en Spanje met een oversteek bij Gibraltar. Deze groep vogels gaat naar Marokko. In Frankrijk wordt de tocht van de vogels bijgehouden en wanneer je de kaartjes bekijkt kan je de route van de vogeltrek goed zien. In de donkere gebieden waren de meeste observaties van groepen vogels. Deze kaartjes waren van de afgelopen week. De afgelopen jaren hebben we wat video’s gemaakt die de vlucht van de kraanvogels laat zien. Het is werkelijk ieder jaar weer een geweldig gezicht om dit te zien en mee te maken. Toen we hier net woonden kwamen we in een plaatselijke winkel en toen we de vogels hoorden ging iedereen naar buiten om de vogels over te zien vliegen. De kassière die ook naar buiten was gegaan kon alleen nog maar zeggen “de winter gaat van start nu”. En daar heeft ze helemaal gelijk in. Wanneer de vogels voorbij zijn gekomen gaat de winter echt beginnen.
6 Comments
Een kijkje in de keuken van de nieuwsbrief..... Eén applausje voor Tim.....Het is inmiddels wel een begrip geworden. De nieuwsbrief van “Au Bout du Monde” in Les Trois Taillants. Uw adres voor een perfecte vakantie voor rust ruimte en natuur in Midden-Frankrijk. Iedere eerste zondag van de maand verschijnt er een nieuwe nieuwsbrief met nieuws en bijzonderheden van onze plek in de Creuse. Maar hoe ontstaat deze nieuwsbrief nu precies. Ik wil u een beetje laten zien hoe dat in zijn werk gaat. In eerste instantie gaan we natuurlijk bedenken welke onderwerpen we de revue laten passeren de komende maand. Er zijn altijd artikelen over de omgeving maar soms ook over de gewoontes van de Fransen of uitleg over de verschillende Franse feesten die voorbijkomen. Gelukkig valt er ook altijd veel te vertellen over het wel en wee van het leven op “Au Bout du Monde” en daar hebben we dan de rubriek “Gekeken naar de afgelopen weken” voor om met verschillende korte berichten alles te laten zien wat we zelf doen hier. Dus het ontstaan van de nieuwsbrief begint met het zoeken van onderwerpen en dus het schrijven van de teksten. Wanneer dat een beetje vorm krijgt moeten er foto’s gezocht worden die daarbij passen. Alle foto’s die in de nieuwsbrief staan maken we natuurlijk zelf en ook daar besteden we veel aandacht aan. Soms is het zelfs zo dat we een video willen gebruiken om iets te laten zien. Daar moet dan ook goed naar gekeken worden en de video zelf moet in elkaar geknutseld worden met de computer. Dat kost allemaal behoorlijk wat tijd maar het is natuurlijk ook gewoon leuk om te doen. Wanneer alle artikelen klaar zijn en al het beeldmateriaal bij elkaar verzameld is het tijd om alles netjes bij elkaar op de website te gaan zetten. Wij hebben daar een speciale pagina voor en alle artikelen komen hier dan op een rijtje te staan zodat alles makkelijk te zien en te lezen is. Ik heb wel voor mijzelf een bepaalde manier gevonden om dit dan netjes te plaatsen en de lay-out is dan ook iedere maand ongeveer hetzelfde zodat het een beetje vertrouwd is voor de vaste lezers. Wanneer alle tekst, foto’s en video’s goed geplaatst zijn kan de nieuwsbrief gepubliceerd worden op de website. Dit gebeurd dan meestal de avond voor de publicatie van de mail die iedereen krijgt op zondag ochtend. Die mail moet dan ook nog in elkaar geknutseld worden. Inmiddels heeft deze mail ook een vaste lay-out en dat maakt het wel makkelijker om hem te vullen. Deze mail maken we bij de website van “Laposta” die voor de complete afhandeling zorgt van de verzending van alle mails. Maar voor dit allemaal klaarstaat moeten alle teksten en foto’s wel geladen zijn. Daarbij maak ik dan nog mijn intro-verhaal van die maand en wanneer dit allemaal gedaan is kan ook de mail klaargemaakt worden voor de verzending op de eerste zondag van de maand om 9 uur. En wanneer dit dan gebeurd is kan ik ook nog de resultaten volgen wanneer en hoeveel mensen daadwerkelijk de nieuwsbrief hebben gelezen. Maar…….wat is dus de nieuwsbrief zonder al die teksten. Helemaal niks natuurlijk. Wanneer ik een tekst schrijf doe ik dat snel. Op het moment dat ik het bedenk moet ik het eigenlijk direct op papier zetten. In die snelheid van het schrijven let ik vaak niet op de zinsopbouw, grammatica en alles wat er bij komt kijken om een verhaal een leuk verhaal te maken. Maar gelukkig hebben we daar dan Tim. Mijn schoonzoon heeft zich opgeworpen als tekstcontroleur. Volgens mij noem je dat wat hij dan doet “redigeren”. Hij zorgt ervoor dat de teksten die ik maak mooi foutloos worden wat betreft de grammatica en de zinsopbouw. Hij moet dan meestal op de zaterdag voor de publicatie al mijn teksten nog controleren. Wanneer ik de nieuwsbrief maak kom ik eigenlijk pas op stoom als de deadline goed in zicht is. Met andere woorden; alles moet vaak nog op het laatste moment. Gelukkig maakt Tim tijd om de controle ook op dat laatste moment te doen, zonder te klagen. Dus……. bij deze wil ik heel graag van iedereen die graag de nieuwsbrief leest toch wel een klein applausje voor Tim, omdat hij iedere maand geduldig en netjes zijn werk doet op de achtergrond. En dan wil ik ook nog even mijn excuses aanbieden. Wanneer de nieuwsbrief uitkomt krijgen we altijd wel wat berichten van diegene die het lezen. Dat vinden we natuurlijk heel erg leuk om wat respons te krijgen van de dingen die je doet. Na het vele werk van het maken van de nieuwsbrief word je er heel blij van wanneer je merkt dat mensen die het lezen er ook blij van worden. Dat is hartverwarmend. Maar…….de afgelopen maand waren er wel verschillende berichten en ik ben dus helemaal vergeten daar op te reageren. Dat vind ik toch wel heel vervelend. Het zal niet meer gebeuren (hoop ik). De “Chabo-club France” strijkt neer in Nouhant..... “Au Bout du Monde” is speciaal geopend..... Twee jaar geleden waren er in ons dorp de nationale kampioenschappen voor de liefhebbers van het kippen ras “Chabo”. Deelnemers voor deze open kampioenschappen kwamen toen uit Frankrijk en België. Alles bij elkaar was het een groot succes en daar moest volgens onze burgemeester natuurlijk een vervolg op komen. Ook dit jaar kreeg het “Comité de Fête” van Nouhant de opdracht om het één en ander te organiseren. “Nouenfête” zoals het comité officieel heet is op zichzelf al een leuke naam. Het is een samenvoegsel van twee verschillende benamingen. “Nouhant fête” wat “feest van Nouhant” betekent en daarnaast “Nous en fête” wat betekent “Wij zijn aan het feesten”. Het schoolplein van de basisschool in het dorp wordt de plek voor de feesttent. Tegenover de school is de feestzaal van het dorp. Hier kunnen dan de maaltijden geserveerd worden en de prijsuitreiking gedaan worden. Ook onze vriend Pascal doet mee met de organisatie en de wedstrijd zelf. Hij is de grote initiator van het alles. Het is natuurlijk een hele organisatie maar alles was goed voor elkaar. En de overnachtingen worden dan gedeeltelijk verzorgd door “Au Bout du Monde”. Bij ons was de volledige Belgische equipe aanwezig. Daarnaast waren er ook nog verschillende keurmeesters die uit Frankrijk zelf komen. Het was een mooi gemengd gezelschap. Deze speciale opening van “Au Bout du Monde”, buiten het normale verhuurseizoen, hoort er natuurlijk echt bij wanneer je deel uitmaakt van de gemeenschap. Alles en iedereen wordt gemobiliseerd om er wat moois van te maken. Het is een mooi weekend geworden met veel kippen en kip-liefhebbers. Wij zijn blij dat ook wij onze bijdrage konden leveren aan het gehele kampioenschap van de “Chabo-club France”. Gekeken naar de afgelopen weken..... Fototoestel zat onder de plak..... Er zijn van die momenten dat het weer erg leuk is om even terug te grijpen naar vroeger. Er was een tijd dat ik foto’s maakte met een mooi toestel. Een grote lens met veel lichtopbrengst, een hele grote zoomlens zodat je flink alles dichterbij kan halen…….maar het toestel zelf is wel groot en een beetje onhandig om mee te nemen. Ik heb dus een aantal jaren alleen maar foto’s gemaakt met mijn telefoon. De meeste foto’s in de nieuwsbrief zijn van mijn telefoon. Maar dan ineens denk je terug aan de dagen van dit oudere en grotere fototoestel en wil je toch weer eens hier je foto’s mee gaan maken. Ik zoek het dus weer eens op en wanneer ik hem uit zijn tas haalt blijft hij vanzelf aan mijn handen plakken. Ojee, wat is er aan de hand? Alle rubberen buitenkanten zijn super plakkerig geworden. Na onderzoek op internet kom ik er achter dat dit kan gebeuren met de rubberen handgrepen. Ik start met poetsen en insmeren met van alles en nog wat. Alle adviezen ten spijt blijft het een enorme plakboel. Ik vind het erg jammer. Het is zo’n goed toestel dat ik er eigenlijk geen afstand van kan doen. Dus voor ik hem eigenlijk weg wil doen gaat er toch een lampje branden. Ik trek gewoon al het rubber van het toestel af. Ik kan er nu toch niet veel meer aan verpesten. En na een aantal uren peuteren en poetsen zijn de rubberen grepen eraf. Ook zonder alle rubberen onderdelen blijft het toestel gewoon te gebruiken. Deze herfst gebruik ik het toestel weer eens goed om typische herfstfoto’s te maken. Ik ben er weer helemaal blij mee. En uiteraard kunt u via deze nieuwsbrief meegenieten van de foto’s. De laatste rommelmarkt van het jaar..... Het is in de wereld van de rommelmarkten een traditie geworden om het officiële rommelmarkt seizoen af te sluiten met een grote markt in Bourbon l’Archambault. Zoals de naam al doet vermoeden heeft deze prachtige oude stad in het departement Allier een belangrijke rol in geschiedenis van de familie de Bourbon. De geschiedenis van heel Frankrijk is eigenlijk doorspekt met van alles van de familie Bourbon. In Bourbon l’Archambault is een groot uitgebreid park dat gebruikt wordt om de rommelmarkt een prachtige plek te geven. En omdat de markt altijd gehouden wordt aan het einde van oktober is het dus regelmatig voorgekomen dat de markt in de regen werd gehouden. Maar dat was deze keer zeker niet het geval. Deze keer was het prachtig weer; heerlijk zonnig met een hoge temperatuur die het toeliet om je jas en vest in de auto te laten en de markt te bezoeken in je T-shirt. Door het prachtige weer was het natuurlijk ook enorm druk. Maar we hebben toch zeker onze slag wel kunnen slaan en hebben behoorlijk wat in kunnen kopen voor de winkel van zus Ria in Nederland. Het werk in de werkplaats gaat langzaam.....In de werkplaats ligt er een grote stapel ruw eikenhout te wachten om te gaan veranderen in mooie trappen die geplaatst moeten gaan worden in een oude watermolen. Maar zoals u misschien al in het intro heeft gelezen waren we verre van fit toen we weer thuiskwamen van een paar dagen in Nederland. Het begin van het werk van de trappen begint dan ook een beetje aarzelend en rustig. Het denkwerk neemt best wel wat tijd in beslag. Wat we eerst gaan doen is het compleet maken van de mallen en het uitrekenen van de maten. Alles wordt netjes afgetekend op de houten mallen onder het toeziend oog van de katten. Gelukkig is er toch nog iemand die oplet. Onze sloot moet weer eens flink uitgegraven.....Halverwege het veld waar onze campingplaatsen zijn hebben we nog steeds een uitgegraven sloot die over onze grond gaat. Deze sloot is gegraven om ons huis droog te houden voor het regenwater dat naar beneden komt zakken vanaf de hoger gelegen weilanden. We kunnen de laatste tijd op de televisie wel zien wat er tegenwoordig gebeurd met al het regenwater dat zijn weg naar beneden zoekt. Onze sloot is dus van het grootste belang om al dit water een goede uitweg te geven. Hij moet daarvoor ook regelmatig uitgegraven worden om het water makkelijk doorgang te kunnen geven naar de lagere gebieden. Vorig jaar heb ik niet zoveel aan de sloot gedaan dus moeten we dit jaar weer flink aan de bak om de honderd meter lange geul weer netjes te krijgen. Wat me wel een beetje zorgen baart zijn de kanten van de sloot. Alle grond is dit jaar zo nat geworden dat de kanten af en toe zo zacht zijn dat het heel makkelijk naar beneden glijd. Dit was ook aan de hand bij de uitlaat van de septictank. Deze plek wordt gemarkeerd door een grote steen die op de kant van de sloot ligt. Maar door de zachte grond dreigde deze steen naar beneden te vallen en de uitlaatbuizen van het afvoerwater te verbrijzelen. Ik heb dus met de tractor deze steen wat verder op de kant getrokken en alles eromheen weer netjes gemaakt. Ook gaan we van daaruit weer de sloot uitgraven. Dit is een enorme klus die je veel spierpijn bezorgt, dus we doen iedere dag een stukje. Het behoud van het coulisse-landschap..... Het onderhoud van de Franse “Boucage”..... Wanneer je bij ons in het landschap kijkt worden de weilanden van elkaar gescheiden door heggen. Deze heggen bestaan natuurlijk soms uit grote bomen. Vooral eiken en essen doen dat goed. De heggen zelf bestaan vaak uit meidoorn, hazelaarstruiken, bramen en alles wat maar goed kan gedijen in een weiland heg. En omdat het zo bepalend voor het landschap is wil Frankrijk dat dit landschap dan ook zo behouden blijft. Dit zogenaamde “Coulisse” landschap is al eeuwenlang het gezicht van dit gedeelte van Frankrijk waar wij nu wonen. Hier in Frankrijk noemen ze dit het “Bocage” landschap. Het valt onder het historisch erfgoed en iedereen is dus verplicht om dit landschap goed te onderhouden. En dus is iedere eigenaar die weiland bezit verplicht om ieder jaar deze heggen netjes te knippen om zo het landschap te handhaven. En wanneer je aan het einde van de zomer kijkt wat er gegroeid is moet dit echt goed geknipt worden om de heggen goed in vorm te houden. Het zou binnen twee jaar al helemaal uit de hand lopen en het landschap zou dan al minder herkenbaar zijn. Het begin van de herfst is daarom de uitgelezen periode om dit te doen, ook omdat er dan zo min mogelijk vogelleven zich probeert voor te planten in deze heggen. Om dezelfde reden is het dan ook ten strengste verboden om dit in het voorjaar te doen. Er is een periode vastgesteld waarin het knippen en maaien van de heggen wel of juist niet toegestaan is. Onze boer-buurman Joël is in deze periode druk doende om alle heggen van zijn weilanden netjes te scheren. Iedereen wordt geacht om zijn eigen kant van de heg bij te houden. Dus wij moeten onze kanten van de camping eigenhandig bijhouden. Gelukkig biedt onze boer-buurman aan om niet alleen zijn kant te doen maar ook die van ons. Daar zeggen wij zeker geen nee tegen. Het wordt met de grote machine natuurlijk niet subtiel gedaan maar wanneer we alles weer met de hand zouden moeten doen kost dat zoveel tijd en energie dat we erg blij zijn met het aanbod van deze Joël. Alle heggen worden netjes geschoren met de grote klepelmaaier van de boer. De klepelmaaier is een grote draaiende balk met heel veel stalen “klepels” eraan. Alles wat het tegenkomt wordt dus netjes verbrijzeld. Ik heb nog even staan kijken hoe de tractor het werk doet in een half uur waar ik zelf misschien wel een aantal dagen mee bezig zou zijn. Het jaarlijkse dorps-diner.....Hoe belangrijk is het samenzijn voor de samenwerking.....Hier in Frankrijk wonen we in een dorp dat je nauwelijks een dorp kan noemen. Er wonen een paar gezinnen en echtparen. De afstanden zijn behoorlijk en je moet elkaar dus echt opzoeken om elkaar te ontmoeten. Wanneer ik Chef de hond uitlaat kom ik af en toe Joël (de boer van de hoek) tegen. Hij woont hier al heel lang en weet dus ook veel over iedereen. Dus er is genoeg gespreksstof voor deze ontmoetingen. Daarnaast hebben we ook onze Belgische vriend Pascal die zorgt voor al het laatste nieuws vanuit de omgeving. Het is niet voor niets zo rustig hier. Maar dan is er één keer per jaar het dorps-diner. Meestal ergens in september zodat iedereen de drukke oogsttijd achter de rug heeft en iets meer tijd kan vrijmaken voor dit diner. We noemen het dan een “dorps”-diner maar het is voor iedereen die vanuit de omgeving deel uitmaakt van de samenleving van ons dorp. In zo’n kleine gemeenschap heb je natuurlijk iedereen nodig. Om elkaar te kunnen helpen wanneer het nodig is en die momenten dat je elkaar net even nodig hebt. Daarom is het dus zo belangrijk om tijdens zo’n diner elkaar weer eens even goed te kunnen spreken. Iedereen die dus ook echt deel uitmaakt van deze kleine samenleving komt dan bij elkaar om te vieren dat we hier met elkaar deel uit mogen maken van dit kleine dorp en zijn omgeving. En dat gaat dan zeker op de echte Franse manier. Een goed aperitief en veel gebabbel. Hoe gaat het met de dieren, heeft jouw moestuin het goed gedaan, hoe gaat het op de camping, hoe gaat het met de mensen die vanwege de ouderdom niet aanwezig zijn en er andere jaren dus wel waren. Kortom voldoende te bespreken. Dit jaar was het hoofdgerecht een klein varken aan het spit. Deze hing al een poos te draaien tijdens het aperitief, maar ook toen we naar binnen gingen om met het voorgerecht te beginnen. Verschillende mensen zorgen voor de maaltijd. Pascal had het voorgerecht geregeld. Anderen weer het varken, de wijn, de salade, dessert…….iedereen doet wat. Ook de stoelen die wij ooit geregeld hadden voor de feestzaal van de buurman werden weer eens gebruikt. Het was allemaal erg goed en lekker. Maar wat mij altijd verbaasd is hoe belangrijk dit is. Het lijkt natuurlijk allemaal erg kneuterig. Maar het is hier van levensbelang om elkaar te blijven ontmoeten, elkaar te helpen en bij te staan. Je moet dus echt onderdeel worden van het dorp en zijn leuke en minder leuke dingen. Dat maakt deze jaarlijkse bijeenkomst is een heel belangrijk onderdeel van deze kleine samenleving. En daarnaast was het weer erg lekker en gezellig. Op naar het volgende jaar. Onze gasten aan het woord.....Deze keer een uitgebreide fotoreportage.....Deze maand hadden we bezoek van Marjolijn en Martin. Zij hadden voor een week de gîte gereserveerd. Maar door het slechte weer in de Dordogne kregen wij de vraag of ze de gîte al een week eerder zouden kunnen betreden. Toevallig kwam dit helemaal goed uit en zo kwam het dat Marjolijn en Martin snel hun tent in zouden pakken en snel naar de iets noordelijker gelegen Creuse zouden afreizen. En in dezelfde vaart wilde ze ook graag een bijdrage leveren aan de nieuwsbrief van deze maand. Deze bijdrage bevat de ervaringen van Marjolijn en Martin. Een klein deel daarvan bestaat uit schrijfwerk, het restant bestaat uit veel foto’s. Fotograveren is de favoriete hobby van Marjolijn. En ze maakt prachtige foto’s. Het is voor ons dus een eer om deze foto’s te mogen gebruiken om onze volgers te trakteren op de beelden van hun vakantie op “Au Bout du Monde”. Lieve Bram en Annette, Wat eigenlijk maar 1 week zou zijn werden er 2 heerlijke weken in de Gite. Wat waren we blij dat we een week eerder al konden komen omdat het zulk slecht weer was op de plek waar we stonden met onze tent. Bij jullie scheen de zon en werden we weer met open armen ontvangen. Heerlijk genieten op jullie mooie plekje waar de tijd even stil staat. We hebben weer ontzettend leuke dingen gedaan. Meerdere kastelen bezocht, het indrukwekkend dorpje Oradour-sur-Glane en zeer mooie ZooParc de Beauval maar ook lekker geluierd en geknuffeld met jullie 2 kittens en natuurlijk niet te vergeten het gezellige glaasje Pastis drinken met jullie. Kortom een heerlijke vakantie bij jullie op Domaine Au bout du Monde. We komen zeker weer terug!! Oja en die gillende dame(vos) die zal ik niet snel weer vergeten. Liefs Martin en Marjolijn Gekeken naar de afgelopen weken.....Kachelhout.....Het is weer de tijd van het jaar…… Ieder jaar neem je jezelf voor om eerder te beginnen met het klaarmaken van het kachelhout. Maar zoals ieder jaar weer ga je er pas mee aan de slag wanneer het frisser begint te worden en je eigenlijk de kachel al weer aan zou willen doen in de avond. Maar toch beginnen we dus met frisse moed om de stapel met hout, dat ondertussen goed gedroogd klaarligt, te zagen en te kloven. Het eikenhout dat wij kopen moet eerst nog een paar jaar liggen om te drogen en dan kan het verder verwerkt worden tot goede passende blokken voor onze kachel. In eerste instantie moet het afgekort worden. Het hout dat we kopen is één meter lang. Dat moet dan eerst in drie stukken gezaagd. Als de stukken daarna nog te dik zijn kan het naar de klover. Gelukkig hebben we overal goed gereedschap voor zodat de klus goed gedaan kan worden. Maar je bent alles bij elkaar toch een aantal dagen bezig om alles weer netjes weg gestapeld te krijgen in het houthok. Gelukkig krijgen we af en toe wat hulp, zoals van onze gasten uit de gîte die spontaan achter de kloofmachine gaan staan en meehelpen. En zo ligt na een aantal dagen het houthok weer netjes tot aan de nok toe vol gestapeld met gedroogd eikenhout. Wij komen de winter wel weer door. En als wij de weer-geleerden moeten geloven komt er dit jaar een goede strenge winter aan. Nou……wij zijn er met het hout klaar voor. Het einde van het seizoen met een laatste eindstreep.....We zijn inmiddels weer bezig om alles op te ruimen na een vakantieseizoen met behoorlijk wat gasten hier in Les Trois Taillants. De temperatuur gaat weer wat naar beneden in de avond en de kachel gaat weer af en toe aan. Daar hebben we gelukkig alweer een mooie voorraad kachelhout voor. Maar het seizoen is nog niet helemaal ten einde. Officieel zijn we dichtgegaan op 30 september. Maar voor een speciale gelegenheid houden we alles nog iets langer open. Onze zeer goede Belgische vriend Pascal is een vervend fokker van “Chabo” kippen. Dit speciale ras heeft vele fokkers in Frankrijk en België en er worden dus ook regelmatig wedstrijden gehouden wie de mooiste en beste kippen heeft. En voor de tweede keer is het de beurt aan onze gemeente Nouhant de organisatie van de nationale kampioenschappen van de “Chabo’s” te regelen. Twee jaar geleden waren de “Chabo” liefhebbers ook bij ons te gast en dat stond toen uitgebreid in het clubblad van de Belgische Chabo Club beschreven. Dit is de speciale gelegenheid waar we langer voor open blijven. We organiseren dit jaar nog één keer vele slaapmogelijkheden, voor de bestuursleden en fokkers die meedoen aan het kampioenschap. Een speciaal “Chabo” weekend in Les Trois Taillants is daarmee de grote afsluiter van dit verhuur-jaar op “Au Bout du Monde”. Kleintje katjes worden grote katjes.....Onze twee katjes “Frère” en “Freule” groeien als kool. Wat het erg leuk maakt is de vriendschap die je ziet groeien tussen “Chef” de hond en de twee katjes. De kleine katjes spelen met “Chef” alsof hij hun grote broer is. Het is een genot om ze om je heen te hebben wanneer we ergens bezig zijn. Ze volgen je overal. En dan komt natuurlijk ook de dag dat “Frère” zijn eerste muis vangt. Dit gaat natuurlijk wel onder het toeziend oog van grote broer “Chef”. De natuur zijn gang laten gaan is niet altijd even gemakkelijk, maar de voornaamste taak van de katten is toch echt muizen vangen. Dat moet dus goed geleerd worden. Inmiddels is het wel zo dat je nooit meer alleen aan het werk bent. Ik was natuurlijk wel gewend dat “Chef” lekker in zijn mand lag in de werkplaats. Maar sinds de katten zich ook in de werkplaats ophouden wanneer we daar bezig zijn moet ook “Chef” wel rekening houden met veranderingen in deze mini-samenleving. Atelier du Bois.....Een nieuw toegangshek voor een oud overweghuisje.....Het Atelier du Bois is tijdens de zomer ook een beetje doorgegaan. Normaal besteden we het hele vakantieseizoen voor de vakantie-gasten. Maar er zijn voor de toekomst zoveel opdrachten dat we het ons niet konden veroorloven om de hele zomer niets te doen. Dus tussen alle bedrijven door wordt er toch wat gedaan in het atelier. Sowieso hebben we natuurlijk regelmatig wat workshops om te doen maar daartussendoor zijn we ook gaan werken aan een mooi groot toegangshek. Het is een hek voor de afsluiting van de toegangsweg naar een mooi overweg huisje bij ons in de Creuse. De hele breedte van de opening is 4,5 meter dus het moet natuurlijk wel een degelijk stevig hek worden. Uiteraard in Douglas grenen, de specialiteit van het atelier. Ook werd de langgat-boormachine tevoorschijn gehaald. Met deze machine kunnen we de langgerekte gaten boren voor de grote pen-en-gat verbindingen die nodig zijn voor dit hek. Een groot hek, dik en breed hout, dus ook grote verbindingen. Daarbij komen dan ook de grote zware scharnieren die nodig zijn om dit zware hek te kunnen dragen. Voor het plaatsen hebben we even een mooie droge dag moeten uitzoeken. Maar ook dat is allemaal goed gekomen en dit mooie schattige huis langs het Franse spoor bij een treinovergang is nu voorzien van een mooi toegangshek. Deze kleine huisjes zijn in Frankrijk erg karakteristiek, maar toen alle treinovergangen automatisch werden zijn deze huisjes in verval geraakt omdat ze leeg stonden. Maar als vakantiehuis, zoals in dit geval, zijn ze perfect. Nu dit klaar is gaan we in het atelier snel verder met de volgende opdracht: het maken van eikenhouten trappen. Het eikenhout dat we gekocht hebben is nog ruw. We hebben complete stammen gekocht die in delen gezaagd zijn. In ons vak noemen we deze manier van zagen “dosse gezaagd”. De schors en het witte jonge hout (spint) zit er allemaal nog aan. We moeten dus een begin maken om dat eraf te zagen. Dat is dus de eerste stap voor de volgende opdracht. Ik zal in de volgende nieuwsbrief verslag doen van de vorderingen aan de trappen. De herfst is echt begonnen.....En dat merken we goed.....De wandelingen in de ochtend met de Chef onze hond krijgen een echt herfstachtige sfeer. En ik moet eerlijk zeggen dat ik dat niet heel vervelend vind. Het is in het begin van de herfst zo mooi om foto’s te maken. Soms mistig, vochtig met een waterige zon die opkomt. De kleuren in de natuur zijn nu zo mooi. Je komt eigenlijk ogen tekort om alles goed te kunnen bekijken. Ik heb dus maar wat foto’s uitgezocht om te laten zien. Dat was niet gemakkelijk uit zoveel plaatjes die ik deze laatste weken hebt geschoten. Maar ik kan het niet laten u mee te laten genieten van het begin van de herfst in Les Trois Taillants. |
AuteurBram en Annette Vroon eigenaren van Camping "Au Bout du Monde" voor een heerlijke rustige vakantie midden in de rust van de natuur en het authentieke Franse leven. Archieven
November 2024
Categorieën |