De “Périphérique Paris” en de Olympische Spelen.....De geheimen van de ringweg rondom Parijs.....De ringweg van Parijs, die in Parijs zelf ook wel de “Boulevard Périphérique” wordt genoemd, is de rondweg die de stad Parijs omcirkelt. De ringweg is ongeveer 35 kilometer lang. Op de verkeersborden die aangeven waar files staan wordt deze ringweg vaak afgekort met de letters “BP”. Deze ringweg zorgt ervoor dat je via alle kanten de stad Parijs in en uit kan. Deze ringweg is gebouwd tussen 1956 en 1973. Ze hebben er dus goed te tijd voor genomen. Op 25 april 1973 werd de ring echt aaneengesloten en werd de “Périphérique” ingehuldigd. De geschiedenis van de rondweg begint al in 1830. Toen werden er plannen gemaakt voor de verdediging van Parijs. Er moesten vestingwerken om de stad gemaakt worden waar dan bewaakte poorten in zouden komen om de inwoners van het buitengebied toegang te geven tot de stad Parijs. De vestingwerken zijn er nooit echt gekomen maar de plaats is wel altijd vrijgehouden hiervoor. In 1924 gingen de plannen voor de vestingwerken definitief van tafel en kwam het plan voor een boulevard. Maar de huidige namen voor de af- en opritten herinneren nog steeds aan de poorten die in de vesting zouden moeten komen. Wanneer je op de rondweg rijdt is het eigenlijk een heel logische manier. Wanneer je op de meest rechtse baan gaat rijden wil dat zeggen dat je gaat afslaan. Deze baan is dan ook echt bedoeld voor het in- en uitvoegend verkeer. Als je dus een poosje op deze ringweg moet rijden is het dus erg handig om minimaal op de tweede baan van rechts te rijden. Dan vermijdt je het drukke in- en uitvoegen. Daarbij is er in Frankrijk ook nog de regel dat invoegend verkeer voorrang heeft, dus zal je ruimte moeten maken om anderen te laten invoegen. Wanneer je naar de verkeersborden kijkt zie je ook heel vaak de woorden “intérieur” en “extérieur” als benamingen bij de “Périphérique”. Dit heeft te maken met de plaats van de rijbanen in de ring en daarbij dus de rijrichting. Met “intérieur” wordt bedoeld de baan aan de binnenkant van de ring en met “extérieur” de baan aan de buitenkant van de ring. Het klinkt ingewikkeld maar dat valt wel mee wanneer je naar de afbeelding kijkt. Maar om de borden goed te kunnen volgen is het soms handig om dit even goed in gedachten te houden. In de loop der jaren toen het verkeer alleen maar drukker werd zijn er nog meer rondwegen om Parijs heen gemaakt. Deze zijn alleen wel steeds verder van de stad af en de afstand die je moet rijden om Parijs wordt daarmee steeds langer. Maar hoe verder je van de stad afkomt hoe minder last je hebt van de drukte en daarmee de files. De eerste ring buiten de “Phériphérique” is de A86. Deze kan je benaderen door de afslag te nemen van de A3. Deze maakt een grotere boog om de binnenstad van Parijs en zorgt voor een vlotte rit naar het zuiden van Parijs. En dan is er ook nog een grotere ring rondom Parijs. Dit is niet echt een weg met één en hetzelfde nummer maar een samenvoeging van diverse wegen die dan de grote ring rondom de stad Parijs vormen. Deze weg wordt de “Francilienne” genoemd. Over de gehele lengte wordt hij wel de A 104 genoemd maar hij gaat over diverse wegen heen die weer andere nummers hebben. Op de afbeelding kan je de ringwegen duidelijk zien. Rondom Parijs de “Phériphérique”, daar omheen in het groen de A 86 en nog weer een stuk verder naar buiten de A 104, de “Francilienne”. Wanneer wij Parijs moeten passeren bekijken we hoe druk het is op de weg en bepalen we welke rondweg we nemen. Het is vaak fijner om dan een stukje om te rijden maar wel in beweging te blijven dan in een file terecht te komen. Want die zijn er genoeg in en rondom Parijs. En nu met de Olympische Spelen in het vooruitzicht deze zomer is het even opletten geblazen rondom Parijs. Op de Phéríphérique wordt er één baan afgesloten die gereserveerd is voor de de Spelen. Hierdoor zal de drukte en de voortgang zeker niet minder worden. Er wordt dus ook geadviseerd om één van de andere rondwegen te nemen. De A86 of de Francilienne is dan een goede optie. Wanneer je hier meer over wilt weten kan je op internet hier meer over vinden. Ik heb hieronder een knop geplaatst die je op de goede pagina brengt.
4 Comments
Camping “Au Bout du Monde”.....Camping met vele mogelijkheden.....Een vakantie op “Au Bout du Monde” is vooral genieten van de rust, stilte en de natuur. “Het genieten van de pure eenvoud” is ons motto. Dat is natuurlijk wat u vaak hoort over ons plekje hier in het departement Creuse in de Limousin in Frankrijk. Er is hier geen massatoerisme. Je zult hier zelfs in het hoogseizoen geen lange rijen met toeristen vinden die hier op vakantie zijn. Het is hier nog genieten van het authentieke leven in het boerengebied van Frankrijk. Maar buiten al deze rust en kalmte is er natuurlijk nog veel meer te doen. Deze maand willen we in de nieuwsbrief nog maar eens een mooi overzicht maken van wat de mogelijkheden zijn om buiten en binnen de camping even actief bezig te zijn. Heel veel rommelmarkten in de omgeving van “Au Bout du Monde”.....Hou jij ook zo van lekker snuffelen op de rommelmarkt? Hier in de regio zijn er in de vakantieperiode zoveel dat het zelfs lastig is om de agenda van alle markten goed bij te houden. Wij hebben op de website verschillende links voor u klaarstaan zodat je iedere dag kan kijken waar de rommelmarkten te vinden zijn. Wat is er nou leuker dan een mooie vondst te doen tussen de antieke spulletjes op de markten tijdens je vakantie. En dan is er in Frankrijk nog het feit dat er eigenlijk veel verschillende markten zijn. Vide-Grenier, brocante, vide-maison…….zeg het maar. Op de website hebben we de meest voorkomende markten op een rijtje staan. Wat zijn de verschillen en wat kan je verwachten van deze markten. Het heeft er natuurlijk veel mee te maken wat je zoekt en wat je leuk vindt om te bezoeken. Een duidelijke uitleg is dan natuurlijk wel handig. Wanneer je even de tijd neemt om dit te lezen kan het de vakantie-pret alleen maar vergroten. Wanneer je op de onderstaande knop drukt komt je meteen weer op de goede pagina. Altijd handig om de info even te bekijken voor de markten in de buurt. Wandeltochten in de omgeving van “Au Bout du Monde”.....Wat is er mooier dan een prachtige wandeltocht te maken door ons departement? Je voelt de historie en de natuur tot in je botten. Het is veel meer dan alleen een stukje lopen. Het is een belevenis. We hebben een kleine selectie gemaakt van een enorme hoeveelheid wandelingen die je kan vinden op internet. De wandeltochten op onze website zijn verschillend van lengte maar ook van niveau. Hier in Frankrijk moet je natuurlijk altijd even rekening houden met hoogteverschillen. Er kunnen pittige stukken tussen zitten die nogal wat van je kuiten vergen. Maar de uitzichten zijn dan ook wel adembenemend. En met deze wandeltochten kom je op plekken die op een andere manier niet te bereiken zijn. Gebruik de onderstaande knop om direct op de goede pagina te komen en je kunt meteen beginnen met het uitzoeken van een tocht die goed bij jou past. Misschien wat vlakker of wat meer sportief. Voor iedereen is er één te vinden. Kloosters en kerken in de omgeving van “Au Bout du Monde”.....In de directe omgeving van camping “Au Bout du Monde” bevinden zich veel kleine kerken, een aantal abdijen, kloosters en in de grote steden als Limoges en Clermont Ferrand zijn echte kathedralen. Het is altijd een bijzondere ervaring om tijdens je ontdekkingsreizen door het midden van Frankrijk even een kijkje te nemen bij één van deze geestelijke en spirituele plekken. Meestal is het vrij toegankelijk en altijd de moeite waard wanneer je iets hoort van de historie van die plekken waar vaak veel is gebeurd door alle eeuwen heen. Dompel je onder in de middeleeuwse geschiedenis van de Creuse en de Allier. Dat is een heel bewogen geschiedenis. Wij hebben een kleine selectie gemaakt van een aantal mooie plekken om te bezoeken tijdens uw vakantie op het landgoed “Au Bout du Monde”. Daar is bijvoorbeeld het prachtig gerestaureerde klooster “Abbaye de Noislac” in de buurt van St. Amand Montrond. Maar er zijn natuurlijk ook enorme kathedralen te vinden in de steden Limoges of Clermont Ferrand. De laatste is helemaal in zwarte lavasteen opgebouwd en torent als een zwarte bewaker boven de stad uit. Ook in de directe omgeving zijn mooie abdijen te vinden. In “Chambon sur Voueize” en een paar kilometer verderop in “Evaux les Bains”. Het is echt erg mooi om een klein beetje van de roerige geschiedenis van de regio mee te krijgen. En dan is daar het hele kleine kapelletje van “Bellefaye”. Dat is vier kilometer bij ons vandaan. Zo klein, zo eenvoudig en daarmee zo enorm mooi. Dit is ook “genieten van de pure eenvoud” zoals het bedoeld is. Ook hiervoor hebben we een speciale pagina gemaakt op onze website. Klik op de onderstaande knop en bezoek deze pagina en zoek een mooie bestemming op voor een mooi historisch bezoekje. Workshops op “Au Bout du Monde”.....Tijdens uw verblijf op de “Au Bout du Monde” is er de mogelijkheid om verschillende workshops te doen. Om te beginnen zijn er de workshops in de werkplaats van “Atelier du Bois”. De houtwerkplaats is de uitgelezen plek om een workshop houtbewerken te doen. Onder begeleiding kunt u kennismaken met de houtbewerkingsmachines en daarbij ook een mooi werkstuk maken. Daarbij maken we dan ook gebruik van het hout dat hier in de Creuse verbouwd wordt, we werken namelijk met Douglas grenen. Een prachtig houtsoort dat makkelijk te verwerken is. Ook is het mogelijk om de directe omgeving van de camping te verkennen. Iedere avond is er de mogelijkheid om aan te sluiten bij de avondwandeling. Het is een belevenis om deze plek eens goed te bekijken. Met de goedkeuring van de eigenaren van de weilanden kunnen we kennis maken met de omgeving van camping. We kunnen u ook veel vertellen over de natuur en de manier van werken van de boeren hier in de regio. En dan bij terugkomst is het nog mogelijk aan te schuiven bij het kampvuur. Een mooie afsluiting van de dag. Ook zijn er nog spirituele workshops om eventueel te volgen. U kunt bijvoorbeeld op een intuïtieve manier een schildering maken. Dit is een hele leuke manier om te schilderen wanneer je nog nooit geschilderd hebt. Het gaat namelijk ook niet om het resultaat maar om het gevoel dat je erbij hebt. Naast het schilderen is er ook een mogelijkheid om een Reiki cursus te doen. Dit is een mooie en vrij gemakkelijke manier om jezelf en anderen weer energie te geven. Het kan voor jezelf ook heel veel rust geven. En dan is er ook nog een mogelijkheid om een Reiki behandeling te krijgen. De rust van de omgeving kan jezelf dan ook rust geven. Echt even bijtanken in je vakantie. De onderstaande knop zorgt dat je direct op de goede pagina komt om alles nog even goed na te lezen over de mogelijkheden van de verschillende workshops. De natuur rondom “Au Bout du Monde”.....Een lopend “vliegend hert”.....Wat mij deze zomer opvalt is dat je heel erg veel vliegende herten ziet. Er liggen er veel dood in het gras en op de paden. Ze worden natuurlijk ook gegeten door, onder anderen, vleermuizen. Maar ook komen ze vaak echt voorbij vliegen. En dat valt echt wel op wanneer er zo'n groot gevaarte voorbij helicoptert. Het maakt veel herrie en het vliegt ook niet echt erg subtiel. Maar ook komen ze regelmatig voorbij in het gras. Ook dan vraag ik me af of het nu wel zo handig is om met zulke grote kaken rond te lopen. Volgens mij heb je er meer last van dan gemak. Ze gebruiken ze ook niet om mee te eten maar ze zijn alleen om de dames te imponeren. En dat doen ze dan ook wel. Wanneer je een vliegend hert ziet blijf je toch altijd even goed kijken. Zo ook bij deze.....ik kon het niet laten er een filmpje van te maken. De stieren worden hitsig.....Tijdens mijn één van mijn wandelingen met Chef de hond hoorden we in de verte een stier zich behoorlijk druk maken. Dan wordt het natuurlijk tijd om eens te gaan kijken. Zo vaak komt het niet voor dat er iets gebeurt, dus je moet er wel als de kippen bij zijn. De stier van boer Boudeau maakte zich nogal druk achter het prikkeldraad. Hij vond dat het tijd was om zijn gezag te tonen tegenover de andere stier van de kudde van boer Marie. En daar stonden Chef en ik dus tussen op het tractorpad. Misschien een meter of 10 bij elkaar vandaan stonden deze twee testosteron bommen zich druk te maken. Zichzelf een beetje op fokken, de dames imponeren door de andere stier een beetje uit te dagen. Ik heb er even een poosje bij staan kijken en ik moet eerlijk zeggen.......dat imponeren lukt ze wel aardig hoor. Ik was in ieder geval blij dat ze achter een hekje en de struiken stonden. Maar een filmpje durfde ik nog wel te maken. Maar waar ik dan altijd wel om moet gniffelen is dat de stier zich dan helemaal druk staat te maken en de dames staan er allemaal een beetje ongeïnteresseerd bij.......zo van......wat maak je je nou toch zo druk om man. De katjes voor het eerst buiten.....De afgelopen maand zijn Frere en Freule voor de eerste keer buiten geweest. We deden dat nog maar wel even met een halsbandje en een uitlaatlijn. Je weet maar nooit waar ze naar toe gaan. Chef de hond moet er nog helemaal niks van hebben en probeert de katjes in zijn bek te nemen om ze zo ergens anders neer te zetten. Dat hebben we toch maar niet toegelaten, je weet het maar nooit hoe zoiets afloopt. De katjes lopen voor de eerste keer in het gras en dat is dan ook nog een beetje nat. Nogal onwennig en een beetje houterig worden de eerste stapjes gezet in de grote wereld. Maar ze stappen wel heel stoer de toekomst tegemoet.
Gekeken naar de afgelopen weken.....Glasvezel internet.....Soms wordt geduld beloond. Het is in heel Frankrijk inmiddels algemeen goed dat iedereen aangesloten kan worden op het glasvezel internet. Het is zelfs een onderwerp geweest van Macron's regeringsplannen. En dan is de Creuse natuurlijk wel een gebied dat dan als laatste aan de beurt is. Maar toch kregen we te horen van de gemeente dat vanaf 28 mei heel Nouhant voorzien is van een werkend netwerk van glasvezelkabels. Dat laten we ons geen twee keer zeggen en al snel proberen we een abonnement af te sluiten voor deze supersnelle manier van internetten. En op een ochtend was het dan toch zover. De monteur zou in de middag komen, maar hij kwam zich verontschuldigen dat het toch de ochtend was geworden. Daar stonden we wel even van te kijken. Een afspraak die niet verlaat wordt maar vervroegd. Het moet niet gekker worden. Dus de kabelrol met glasvezelkabel wordt erbij gepakt en vanaf de laatste paal vanaf de weg wordt, via onze houten telefoonpalen, de glasvezelkabel naar ons huis gebracht. Dat is dan nog een afstand van ongeveer 75 meter. De monteur zorgt voor de aansluiting tot in de meterkast en daarna moet er nog het één en ander gedaan worden in de schakelkast bij de parkeerplaats bij het gemeentehuis. Maar na wat heen en weer rijden beginnen alle groene lampjes op het internet apparaat te knipperen en kunnen we internetten met een ongekende snelheid. Het heeft allemaal even geduurd maar al onze routers in huis zijn inmiddels aangesloten op het “fibre-optique”. U kunt dan ook als gast nu bij ons ook genieten van een snelle internet aansluiting. “Het genieten van de pure eenvoud” is natuurlijk fijn, toch is toegang tot internet soms ook heel handig. De moestuin heeft het wel lastig met alle regen.....Er zijn jaren geweest dat we moesten melden dat we de moestuin veel water moesten geven omdat het te droog was. Om diezelfde reden hebben we inmiddels een heel systeem gecreëerd om de tuin goed van water te voorzien. Maar dit jaar is het toch anders. Het regent, regent en regent. De meeste groenten zijn te laat de grond in gegaan omdat alles gewoon te modderig was. Maar zo langzamerhand wordt het toch weer een complete tuin. Zo kunnen we erg trots zijn op onze bakken met aardbeienplanten. Inmiddels kunnen we iedere dag weer een bak vol aardbeien uit de tuin halen. Wat is lekkerder dan iedere ochtend de dag te beginnen met een ontbijtje met aardbeien. De mest van onze buurvrouwen doet het heel goed bij ons in de moestuin. De sla groeit inmiddels ook in allerlei verschillende soorten. Water geven hoeft dus maar erg weinig vanwege de regen en dat is eigenlijk wel makkelijk. We hebben ook al de eerste courgettes. Dit jaar hebben we gele in plaats van groene. Dan wordt de kleur van de courgettesoep dit jaar dus ook anders. Ook hebben we inmiddels de knoflook uit de tuin gehaald. Deze planten hebben de winter door hier gestaan en zijn helemaal goed om gedroogd te worden. Lekkere verse knoflook, beter gaat het niet worden. Verderop groeien de mini-komkommers. Ook die zijn leuk en het advies was om ze te plukken wanneer ze ongeveer 10 cm zijn. Dan blijven er steeds weer nieuwe groeien. Dit doen we dan ook keurig en we eten dus regelmatig deze mini-komkommers. Al deze mooie planten komen (zoals ieder jaar) bij mijn neef Leo vandaan. We zijn er weer heel erg blij mee en we laten dan ook met trots de vorderingen van onze tuin zien. Camper-gasten hebben het moeilijk.....De afgelopen maand zouden er gasten langskomen met een camper. Henk en Alie lieten al weten hoe laat ze ongeveer zouden aankomen maar het liep even anders. Vlak voordat ze het bordje “Les Trois Taillants” voorbij zouden rijden moesten ze uitwijken voor een grote vrachtwagen en moesten er twee wielen door de berm. Die was door de regen zo zacht dat hun camper spontaan schuin kwam te staan en muurvast kwam te zitten aan de kant van de weg. Uiteindelijk met hulp van vrachtwagenchauffeurs, de opzichter van de wegwerkzaamheden en een buurman uit Le Monseau is het gelukt om de camper weer op de weg te krijgen. Ook de politie is nog even komen inspecteren of alles verder goed was gegaan. Twee uur later dan gepland stond de camper dan toch op zijn rustige plekkie op “Au Bout du Monde”. We dachten toen nog dat alles weer in orde zou zijn. Maar tijdens het verblijf van de camper en hun bewoners heeft het nog meer geregend. Dus bij het vertrek was het wegrijden vanaf het campingterrein net zo'n groot probleem als het verlaten van de zachte berm een paar dagen terug. Wat kan je jezelf toch verkijken op een ondergrond met gras. Na wat slipwerk met de camper hebben we besloten om de tractor er maar voor te zetten. In eerste instantie slipte ook de tractor weg op de gladde ondergrond, maar met een beetje heen en weren kwam er beweging in de zaak en is de camper van Henk en Alie weer op begaanbare weg terechtgekomen. Nu kan hun trektocht door Frankrijk weer verder gaan. Later vonden we nog een klein aandenken aan Henk en Alie. Dat was leuk........ Even gekeken naar de afgelopen weken.....De nieuwe katjes.....Zoals u misschien in de vorige nieuwsbrief heeft gelezen zijn bij onze Belgische vriend Pascal katjes geboren. Twee van deze geweldige “chatons” (kittens) zouden de nieuwe bewoners van “Au Bout du Monde” worden. Dat is inmiddels een feit geworden en nu kunnen de kleine kattenbeesten wennen om hier te zijn. De schuur is het domein van de katten dus daar is hun kooi. Het is een geweldig gezicht om te zien hoe deze broer en zus alles ontdekken wat er om hen heen gebeurd. Het ontdekken van de grote volwassen poes die hier al rondloopt en de voor hen enorme grote hond “Chef” die af en toe ook even komt kijken naar de nieuwe bewoners. Dus......ik stel aan u voor......”Frère” en “Freule”. Deze namen waren al eens hier aanwezig op ons landgoed. En ter nagedachtenis aan deze katten zijn er nu een nieuwe “Frère” en “Freule”. Ik hoop wel dat ze langer bij ons mogen blijven dan de laatste nieuwe kat. Die is niet oud mogen worden. Die was na een paar weken spoorloos verdwenen. We hebben een vermoeden wat er gebeurd is maar daar willen we eigenlijk niet echt aan denken. Dus wensen we deze twee nieuwelingen veel voorspoed en geluk toe. Oh, en natuurlijk heel veel muizen om te vangen. Onze oude kat "Kesie" ziet het allemaal eens aan. Wat moeten al deze drukte schoppers hier. Zij zal nog wel even afwachten hoe alles gaat met de nieuwe katjes. Ik ben benieuwd of ze goede vrienden gaan worden. De moestuin komt tot leven.....We waren deze maand nog voor een aantal dagen in Nederland en dat kwam voor onze moestuin weer goed uit. Mijn neef Leo bezorgt ons ieder jaar plantjes voor onze moestuin in Frankrijk en hij heeft dat ook dit jaar weer gedaan. Ondanks zijn bedrijfsongeval heeft hij weer gezorgd voor een groot aantal mooie planten. Die zijn allemaal netjes getransporteerd naar Les Trois Taillants. Leo........nogmaals heel hartelijk dank voor je goede zorgen en heel veel succes met jouw revalidatie. Toen we weer in Frankrijk kwamen had het ook hier alleen maar geregend en dat was goed te zien in de moestuin. Het gras stond bijna op kniehoogte. Dus eerst maar grasmaaien en daarna aan de slag met de koeienpoep die we kregen uit de koeienstallen van de buurman. Onkruid wieden, schoffelen en schrepelen tot je een ons weegt. Maar stukje voor stukje komt het dan toch weer voor elkaar. Inmiddels staan de tomaten, courgettes, komkommers, kolen en kruiden netjes in de bakken. Het enige dat we nu nog moeten doen zijn de aardappels in de grond stoppen. Het is zo blubberig dat het eigenlijk nog niet zo goed gaat. Op de rommelmarkten die we bezochten worden in deze tijd ook heel veel plantjes verkocht en we hebben er nu ook paprika's, pepertjes en echte Franse tomaten (noir crimée) gekocht. Ook dat moet nog een plekje vinden in de tuin. Maar we moeten iedere dag een moment afwachten dat het even droog is. Het voorjaar wil echt nog niet van start. Zelfs de tuin wordt dit jaar een beetje mooier.....Dit jaar hebben we van een klant van onze houtwerkplaats “Atelier du Bois” veel knollen van paarse irissen gekregen. We wisten niet zo erg wat we ervan moesten verwachten maar nu ze gaan groeien worden ze echt heel mooi. Het zijn enorme bloemen, prachtig paars met witte hoge kronen. Het is echt een prachtig gezicht, zeker samen met de knalrode klaprozen. Het is een genot voor het oog. Ook ons korte verblijf in Nederland is in de tuin niet onopgemerkt gebleven. We hebben weer veel blauwe hortensia's meegenomen en die staan nu netjes uitgestald voor ons huisje. Ook daar wordt je goed vrolijk van als je er naar kijkt. Het geeft je toch een beetje een voorjaarsgevoel terwijl het voorjaar toch een beetje zoek is door de regen en de lage temperaturen. Een leuke wandeling met z'n drieën.....Wat ik altijd erg leuk vind is een wandeling met Chef onze hond. Maar zeer regelmatig gaat Kesie onze kat ook mee. Het is echt heel leuk om dan te zien hoe deze samen aan de wandel gaan met de landeigenaar er achteraan. Zo ontmoeten we met z'n drieën de koeien die dan ons na staan te kijken alsof er iets heel bijzonders voorbij komt. De foto's spreken misschien wel voor zich maar het is op zo'n moment echt of je een onderdeeltje bent van de dierenwereld. Je ziet dat alle dieren hun eigen manier hebben van communiceren met elkaar. Het gaat natuurlijk niet altijd even goed maar het is wel een heel mooi gezicht. En het is dus zeker een mooi fotomoment. Ik wil u erg graag dit moment mee laten beleven..... Later tijdens deze wandeling liepen we tegen de wind in en zagen in het naastgelegen weiland een reetje liggen. Genieten van de zon is wel een redelijke bijzonderheid in dit voorjaar dus deze ree nam het er even van. Ik kon het niet laten om even wat dichterbij te komen maar dat werd niet helemaal gewaardeerd door deze viervoeter. Nadat we waren opgemerkt nam de ree snel de benen maar niet voordat ik mijn telefoon in de aanslag had om er snel een video van te kunnen maken. Ook dit wil ik u niet onthouden. De geschiedenis van de woonwagen “Cabane”.....We maken het dak klaar voor montage.....De laatste keer dat ik iets liet zien van de geschiedenis van de “Cabane” pipowagen was het maken van de wanden op de wagen zelf. We zijn nu in het stadium dat we de raamkozijnen kunnen plaatsen. We hebben natuurlijk al eerder een pipowagen gemaakt op deze manier en daarom kunnen we nu gebruik maken van de kennis die we toen hebben opgedaan. En het plaatsen van de kozijnen gaat dan ook een stuk sneller. Ook het maken van het dak gaan we nu beter doen dan bij de vorige pipowagen. Toen maakten we het dak van onbehandeld hout om dit later af te werken. Maar dagenlang met je armen in de lucht om de latten in het dak te lakken is echt geen fijne klus. Dus ook dat gaat deze keer anders. De latten en spanten gaan we van tevoren lakken. En daar gaan we als eerste mee van start. Wat we doen is het dak apart maken in de werkplaats. We maken het dak weer in kant en klare stukken. We kunnen dan deze delen in één keer op de pipowagen leggen zodat we dan vrij snel het dak compleet kunnen hebben. Maar ook daar hebben we leergeld betaald bij de eerste wagen. Toen hebben we met de hand de dakdelen omhoog moeten brengen. Daar wilde ik iets anders voor bedenken. We bedenken dus een soort lift die we kunnen gebruiken voor het transport naar de wagen in het veld maar ook om de delen omhoog te takelen. Een gedurfd plan maar we gaan het gewoon proberen. We gaan van start met het plaatsen van de wit gelakte spanten op de toekomstige dakranden. Het heeft natuurlijk wel veel voordelen om dit in de werkplaats te kunnen doen. Met al het gereedschap om je heen is het een stuk makkelijker werken. Alle gelakte dakplankjes komen dan ook aan de beurt en zo ontstaat er ineens een heel mooi dak. Je kan eronder kruipen en meteen kijken wat het uiteindelijke resultaat gaat worden. Wij zijn er heel tevreden over. Alles gelakt en kant en klaar. Ook de kopkanten van het dak moeten een afsluiting krijgen en ook dat is natuurlijk veel handiger omdat nu nog te doen wanneer het dak op schragen in de werkplaats ligt. We maken de houten deeltjes netjes op maat en daarna wordt ook dit gelakt. En wanneer we dan toch met de details bezig zijn maken we ook meteen een mal om de sierrand van het dak te kunnen maken wanneer alles afgewerkt gaat worden. Dan komt over het dak een laag dampdoorlatend plastic. Hier overheen komen dan de tweede laag spanten om ruimte te maken van de laag isolatie. Maar die isolatie doen we er pas op wanneer het hele dak op de pipowagen ligt. De dakdelen hebben we op deze manier dus klaarstaan in de werkplaats en dan wordt het wachten op mooi weer om eerst de nieuwe pipowagen naar buiten te rijden zonder dak. Als de pipowagen op zijn plaats staat in het weiland kunnen we ter plaatse het dak plaatsen. Ook dat wordt weer een hele operatie maar daarover de volgende keer meer. Ontbijt aan “huis”.....“Au Bout du Monde” ontbijt-service.....We hebben het al eerder gemeld…..tijdens het hoogseizoen kun je meedoen met de ontbijt-service van “Au Bout du Monde”. Wanneer je hier verblijft is het mogelijk een ontbijtje te laten bezorgen aan de deur van je vakantieverblijf. Dit zijn ook van die kleine dingen die het vakantieleven zo mooi maken. Wakker worden en genieten van het uitzicht en de opkomende zon. De vogels die zich druk maken en het hoogste lied zingen. De koeien die nog een beetje slaperig om zich heen kijken. Een eekhoorntje dat nog even heel snel wat te eten zoekt in het gras. Wat kan het vakantieleven toch mooi zijn. En het ultieme wakker worden is dan een vers Frans ontbijtje dat vers en nog warm wordt bezorgd bij je vakantieplek. De warme croissant en pain-au-chocolat ruiken naar de warme bakker. Samen met wat toast en de marmelade, roomboter, hazelnootchocolade…….wat wil een mens nog meer om zich helemaal Frans te voelen. In het ontbijt mogen dan natuurlijk niet de hele jonge en Franse kaasjes ontbreken. Aan alles is gedacht. Wanneer je op vakantie bent op “Au Bout du Monde” kan je aangeven of je hiervan gebruik van wilt maken en het grote genieten kan beginnen. Korstmos.....De indicator van perfecte schone lucht.....Wanneer ik tijdens mijn wandelingen met Chef onze hond om mij heen kijk zie ik hier zoveel verschillende soorten korstmossen. Het groeit werkelijk overal en in zoveel verschillende vormen en kleuren. Maar wat is er nu allemaal zo bijzonder aan de korstmossen in het algemeen? Het is natuurlijk een prachtige schimmel/mos. Dus ja…..wat is het nu eigenlijk. Het is een samensmelting van een mos en een schimmel. Dat maakt het al bijzonder maar daarbij is het ook een perfecte indicator van de buitenlucht samenstelling. Hoe schoner de buitenlucht hoe meer korstmossen er groeien. En hier rondom “Au Bout du Monde” groeit op werkelijk iedere boom, steen en struik wel korstmossen. De beste manier om te laten zien hoe schoon de lucht en de natuur hier is. Degene die hier wel het meest voorkomt is het eikenmos. Het groeit het liefst op zuurhoudende boomsoorten waarvan de eik dan wel de belangrijkste is. De naam zegt het natuurlijk al. Hier in Frankrijk is het wel een algemeen voorkomend korstmos. Het wordt zelfs verbouwd. Deze korstmos wordt door zijn pittige geur veel toegepast in parfums. Dit moet dan ook wel goed vermeld worden volgens de wet omdat het ook een stof is die voor veel allergische reacties zorgt. Wanneer je hier tussen de bomen loopt waar het veel groeit ruik je inderdaad deze geur. Zeker in de winter. En na een dag van harde wind vind je dus heel veel vlokken van de korstmossen op de grond. Een ander bizar exemplaar van de korstmos soort is het “trompet takmos”. Het lijkt wel een buitenaardse plant. Het zou zo geplaatst kunnen worden in een surrealistische weergave van een buitenaards landschap. Maar deze soort kom ik hier gewoon tegen wanneer ik in de ochtend “Chef” onze hond uitlaat. Ze groeien aan de zonzijde van de boomstammen van verschillende boomsoorten. Daar zijn ze niet zo kieskeurig in. Wel zijn ze enorm gevoelig voor de lucht samenstelling. Ze groeien alleen op die plekken met hele schone lucht. Deze korstmossen worden ook in experimenten toegepast als indicator voor het aantonen van de schone lucht. Wanneer je hier op camping “Au Bout du Monde” verblijft is het mogelijk om mee te lopen met de wandelingen die we in de ochtend en de avond doen. Wanneer je dan goed om je heen kijkt kan je jezelf echt verbazen over alle verschillende soorten korstmossen. Ook is het dan mogelijk om de gevallen plantjes, vlokken en takken met mos te verzamelen. Korstmossen zijn gewend aan een heel schaars dieet. Wanneer je ze laat drogen blijven ze precies hetzelfde. De kleur en vorm veranderen niet. Ze kunnen natuurlijk mooi toegepast worden in bloem- en kerststukken. En wanneer ze na jaren weer natgemaakt worden groeien ze gewoon weer verder. De groei van de korstmossen is ook niet echt schrikbarend. Over het algemeen groeien de takjes 1 tot 2 millimeter per jaar. Er zijn honderden verschillende soorten korstmossen. Het is echt verbazingwekkend wanneer je hier rondloopt en daar eens goed op let. Het is echt aan te raden om af en toe eens mee te lopen met de tochten van “Chef” de hond en je ogen dan goed de kost te geven, want wat heeft de natuur hier een hoop voor je in petto! Het enige dat je dan kan doen is je enorm verbazen over de schoonheid van deze kleine, prachtige struikjes die moeder natuur kan maken door algen en schimmels bij elkaar te brengen en daar deze korstmossen van te maken. “Chef” gaat op jacht.....Onze hond volgt zijn neus.....Het is al jaren geleden dat ik regelmatig verhalen schreef over Chef onze hond. Uiteindelijk zijn deze twaalf verhalen verzameld in een boek. Dit boek is voor iedereen te lezen via onze website. Dit is het twaalfde en laatste verhaal uit de verzameling uit het leven van Chef onze hond. Na drieënhalf jaar in het asiel in Montluçon gewoond te hebben kwam “Chef” bij ons wonen op “Au Bout du Monde”. Het is alweer zo lang geleden dat ik iets liet zien uit deze verhalenverzameling dat het toch wel weer tijd wordt voor een heruitgave. Vandaar dat ik u weer meeneem naar een paar jaar terug. Een dag waar “Chef” weer even zijn neus volgt en dat dus gevolgen heeft voor velen........ “Chef” gaat op jacht.....Het is vandaag een prachtige voorjaarsdag dus we hebben het plan opgevat om lekker buiten aan de nieuwe pipowagen te werken. Er moet nog heel veel aan gebeuren voordat er gasten in kunnen logeren. Dus eerst gaan we de wagen maar eens dichtmaken met twee mooie terrasdeuren. Chef ziet het allemaal eens aan en maakt zich verder niet zo druk en parkeert zich in het gras in de buurt van de pipowagen. Met zijn neus in de zon en lekker languit. Wat wil je nog meer als hond in dit rustige stukje Frankrijk. Maar ja, is het nu wel zo rustig. In de verte horen we wel een groep jagers die door de bosranden onderaan de heuvel aan het drijven zijn met honden. Ze hopen zeker nog wat te vangen dit weekend. De honden blaffen onheilspellend. Het is geen fijn geluid wat we zo in de verte horen. Maar goed….het hoort bij de jacht. We hebben ons er inmiddels echt wel bij neergelegd dat dit een belangrijk sociaal gebeuren is en het is onlosmakelijk verbonden met het Franse leven. Ik heb zelf niet zo veel met de jacht maar als je hier als boer je kippen per dag ziet verdwijnen omdat er een vossenburcht in de buurt is ben je toch zeker wel blij met de plaatselijke jachtvereniging. Dus wanneer in het najaar het jachtseizoen start horen we zeer regelmatig de jagers rondom ons heen in de velden en de weilanden. Chef z’n vader was een ras jachthond en daarom zit Chef zelf natuurlijk ook vol met dat jachtbloed. Alleen Chef weet zelf niet zo goed raad met het jachtinstinct. Hij weet wel dat hij iets moet doen, maar wat? En dan is er nog iets…..toen wij Chef adopteerden vanuit het asiel hebben we plechtig moeten beloven dat we Chef niet voor de jacht zouden gaan gebruiken. Dat doen we ook zeer zeker niet maar wanneer Chef dan toch al die jachtgeluiden in de verte hoort wordt hij toch wel een beetje zenuwachtig. Het bloed kruipt toch waar het niet gaan kan. Het instinct zit er nu eenmaal in maar gelukkig heeft Chef geen ervaring met de jacht. Terwijl we druk bezig zijn met de pipowagen hebben we niet zoveel aandacht voor Chef. Maar toen ik weer eens van de ladder af kwam en ik weer met mijn beide benen op de grond stond zie ik tot mijn schrik dat Chef er wel vandoor is. Ik weet niet precies waar hij was maar ik heb natuurlijk wel een idee. Met in mijn ene hand de hondenriem en in mijn andere hand wat hondensnoepjes ga ik dus maar op zoek naar Chef. Waar ik moet gaan zoeken is natuurlijk niet zo moeilijk. Ik volg dus maar het geluid van de groep jagers. De honden van de jagers hebben allemaal bellen om hun nek om de jagers een idee te geven waar ze zijn en om het wild op te drijven naar de echte jagers die verderop staan te wachten om het wild te gaan schieten. Eigenlijk dus niet zo’n goed idee om hier naar je hond te gaan zoeken. Maar ja, ik weet haast zeker dat Chef hier naar toe is gegaan. Maar er valt me wel iets op. De jagers spreken heel veel met elkaar en er wordt wat heen en weer geschreeuwd. Dat is wel nieuw voor mij want dat hoor je toch niet zo vaak. In de verte zie ik de jagers al duidelijk door het bos stappen met hun verplichte oranjekleurige outfit. Ze kammen vakkundig het hele bos uit op zoek naar hun jachttrofeeën van vandaag. Maar ik zie toch echt dat er veel consternatie is onder de groep jagers. Er wordt veel heen en weer geschreeuwd en ik zorg dat ik duidelijk in het zicht van de jagers blijf terwijl ik probeer dichterbij te komen, zodat ze niet denken dat ik de trofee van vandaag moet gaan worden. En nu ik wat dichterbij ben zie ik dan ook meteen wat de reden voor de extra consternatie is. Chef paradeert met een opgestoken staart tussen de jagers en de honden in en wil lekker meedoen met het super spannende spel. Hij vindt het geweldig om zo overal een beetje tussendoor te struinen. Het enige nadeel is wel dat Chef geen snars snapt van het hele jagersspel. Hij hobbelt gewoon lekker heen en weer en heeft het geweldig naar zijn zin. Het is een geweldig gezicht om dit schouwspel zo te zien. De jagers die zich even geen raad weten wat te doen en Chef die zich van geen kwaad bewust is en lekker heen weer loopt. De jagers die mij inmiddels in het vizier hebben zien mij zoeken met een lege hondenriem en begrijpen meteen wat ik kom doen. De opluchting is heel groot bij de jagersclub. Ze zijn het gespeel van Chef best al wel zat en vinden het zeker tijd worden dat hij naar huis gaat. Eén van de jagers moet nog wel even vertellen dat ze ons geprobeerd hebben te bellen maar dat dit niet lukte. Chef draagt een prachtige penning waar ons telefoonnummer op staat. Er is alleen één probleempje. De penning is erg afgesleten en ovaal geworden. Daardoor is het eerste en het laatste cijfer van het hele telefoonnummer gewoon weg. Geen compleet nummer meer. Ik kon niet anders dan gniffelen om de hele situatie. Je kan aan Chef goed zien dat hij het hele tafereel met pijn in zijn hart moet verlaten. Het duurt wel even voor Chef besluit om met mij mee te gaan maar uiteindelijk kan ik toch mijn hondenriem vastmaken aan de halsband met de afgesleten penning met het incomplete telefoonnummer. Ik kan het echt niet over mijn hart verkrijgen om Chef een standje te geven vanwege het weglopen. Ik moet er gewoon heel erg om lachen. Dus wanneer je wilt dat een jachtpartij in het honderd gaat lopen wat moet je dan doen? Je stuurt Chef erop af en het gebeurt allemaal vanzelf. Wilt u weer eens alle verhalen lezen van “Chef”? Het is te downloaden als een E-book. Dit klinkt ingewikkeld, maar het is een normaal PDF-bestand dat gelezen kan worden door ieder apparaat dat zo'n bestand kan verwerken. En dat is tegenwoordig bijna alles wat een scherm heeft. Ga via de knop hieronder naar de goede pagina op de website en download gratis dit mooie verhalen- en fotoboek. Lente op “Au Bout du Monde”.....Geniet van de lente in de Creuse.....De afgelopen maand was een echte voorjaarsmaand. We hebben van alles gehad: vorst in de nacht, dagen met bijna 30 graden, sneeuwbuien maar ook heerlijke zachte warme lente dagen. Alles is voorbij gekomen zoals het een goed voorjaar betaamd. Het is alleen soms wel even schakelen wanneer je na een dag van prachtig weer toch ineens hout moet gaan halen om de kachel weer aan te steken omdat de sneeuw ineens weer naar beneden valt. Het houdt je scherp en zorgt ervoor dat het nooit saai wordt. Maar zoals ik al zei.....het is gewoon prachtig voorjaar. We kunnen dus weer genieten van alle bloemen die gaan bloeien en alle bomen die weer prachtig helder groen worden. Ik kan het dan ook niet laten om een video te maken en u een stukje mee te nemen naar de zoektocht naar de wilde hyacinten in het bos onderaan de heuvel. Samen met Chef de hond zijn we op zoek gegaan naar de mooiste plekjes in het bos beneden aan de “Au Bout du Monde” heuvel. Ik zou zeggen......ga er even lekker voor zitten en loop in gedachten even een stukje mee naar het bos beneden en geniet van de lente. En wanneer we dan beneden in het bos hebben gekeken maken we even de wandeling naar boven, terug naar huis. U kunt dan ook goed zien dat het best allemaal dichtbij is. De heuvel op terug naar huis is wel even een klim, maar het is een prachtige route om iedere dag te lopen. Chef de hond is zelfs helemaal van slag wanneer we een andere route nemen. Hij zal niet echt rusten voor we het pad naar beneden en de wandeling naar boven hebben genomen. In de volgende video kunt u vanuit uw luie stoel ook meelopen. Zonder te hijgen komt u zo boven en ervaart u toch de pracht van de natuur om ons heen hier op “Au Bout du Monde”. Veel plezier. Om te bewijzen dat we dit voorjaar alles al gezien hebben heb ik de dag na de mooie lente video nog een video gemaakt. We deden de volgende dag namelijk de gordijnen open en we zagen sneeuw naar beneden komen. Ook zo'n moment vraagt dan natuurlijk om zijn eigen video voor de nieuwsbrief. Dat heb ik natuurlijk gedaan en ik heb de telefoon video standaard weer snel gepakt en ben samen met Chef naar buiten gegaan. Ook dit kunt u dan even meebeleven. Ook dit is het voorjaar en ook dit is weer prachtig. Tenminste......dat vinden wij. |
AuteurBram en Annette Vroon eigenaren van Camping "Au Bout du Monde" voor een heerlijke rustige vakantie midden in de rust van de natuur en het authentieke Franse leven. ![]() Archieven
Juli 2024
Categorieën |