Het “Creuse-Monopoly”.....Het departement Creuse heeft zijn eigen “Monopoly”.....Het bestuur van het departement heeft samen met het communicatiebureau BM services een speciale uitgave gemaakt van het spel “Monopoly”. Deze uitgave is helemaal toegewijd aan ons departement Creuse, dus alles in dit spel heeft een link met de Creuse. Op die manier kun je werkelijk “spelenderwijs” de Creuse ontdekken. In het spel zijn de 22 straten die normaal uit Parijs komen nu toegekend aan de hoofdsteden van de verschillende kantons. Ook zijn er dan nog een aantal zeer markante dorpen aan toegevoegd. De vier stations zijn vervangen door toeristische trekpleisters en de water- en elektriciteitsbedrijven hebben plaats gemaakt voor twee vooraanstaande musea. Het spelbord laat in vogelvlucht de bijzonderheden van de Creuse zien. In het middelpunt staat “le Creusois”, het authentieke hazelnoten gebak van de Creuse. Daarnaast vind je het erfgoed van de architectuur en de cultuur in de vorm van de fontijn “Trois Grâces de Gueret”. De biodiversiteit met het “Etang des Landes”, de vakantiebestemming “Chalet des Pierres Jaumâtres” en natuurlijk de radio “France Bleu Creuse”. Het logo van de bank “Credit Agricole” is als grote sponsor ook veel aanwezig op alle bankbiljetten. Daarnaast kom je ook typische Creuse-dingen tegen op de “kans- en algemeen fonds” kaarten van het spel. Bovenstaand stukje is de vertaling van het artikel uit de “la Creuse-le Magazine” die het spel onder de aandacht brengt. Ik ben in de gelukkige situatie om in het bezit te zijn van dit Monopoly-spel. Ik kreeg het voor mijn verjaardag van mijn broer en zus. Hoe kan je het nog meer “Creusoise” krijgen dan dit. Wanneer je het speelt is het wel erg leuk om goed te kijken wat er nu allemaal veranderd is in alle Creuse aangelegenheden. En wat natuurlijk altijd het geval is......meedoen is belangrijker dan winnen. Wanneer je ook het echte Creuse-Monopoly wilt spelen kijk dan even op de website. www.monopoly-creuse.fr
2 Comments
De geschiedenis van de woonwagen “Cabane”.....Onze kennismaking met de rode schaftkeet.....De laatste tijd maken we veel promotie met ons nieuwe filmpje van de woonwagen “Cabane”. Deze mooie complete manier van vakantie vieren in het Franse land heeft natuurlijk wel een geschiedenis. Het is zeker niet allemaal vanzelf gegaan. Daarom is het misschien wel leuk om de geschiedenis van deze woonwagen uitgebreid de revue te laten passeren. Het prille begin vindt plaats in de tijd dat we nog in Nederland woonden. En om precies te zijn in Rozenburg. Een goede vriend weet van onze zoektocht naar oude schaftketen om pipowagens van te maken. Ineens belt hij op......”Ik weet een schaftkeet die hangt nu in de kraan om gesloopt te worden. Ik kan ze nog stoppen maar dan moeten jullie deze wagen wel willen”. En toen werden we in maart 2014 ineens eigenaar van deze rode keet. Een dag later is de keet in onze achtertuin terecht gekomen. Wat waren we trots op ons nieuwe bezit en het maken van plannen kan gaan beginnen. Het eerste wat moet gebeuren.......deze wagen moet naar Frankrijk. Dat is al een behoorlijke uitdaging maar ook daar komt een oplossing voor. De hulp komt vanuit de kennissenkring van de vriendengroep van onze zoon. Vrachtwagenchaffeur ….. wil ons graag helpen om met zijn vrachtwagen onze rode schaftkeet naar Frankrijk te brengen. Deze hulp nemen we dan ook meteen met beide handen aan en op deze manier kunnen we nog veel meer spullen direct mee verhuizen. En vlak voor het transport krijgen we nog een kleine schaftkeet. Ook die kan nog net mee met dit transport. Wanneer ik de metalen treeplank afslijp kan die precies mee op de dieplader. En zo gaat er een grote vrachtwagen met onze spullen op weg naar Frankrijk, met ons kleine volkswagenbusje er achteraan. En zo kon het gebeuren dat er zomaar een oude schaftkeet vanuit Maasland via Rozenburg plotseling in Frankrijk staat. We hebben bij ons op het landgoed de keet een beetje aangekleed en hij heeft nog een aantal jaren dienst gedaan als logeer wagen voor diverse vrienden die langskwamen om ons te helpen. Het heeft nog tot 2019 geduurd voordat we aan de slag gingen met het maken van de nieuwe woonwagen “Cabane”. Samen met een oud-collega van het HMC-Rotterdam hebben we aan het eind van de zomer een flinke start gemaakt met de “Cabane”. Het slopen hebben we zo voorzichtig mogelijk gedaan. Bijna al het materiaal dat uit de schaftkeet kwam hebben we bewaard zodat we het in het later stadium weer kunnen hergebruiken. Vooral het dak hebben we in één stuk kunnen opslaan. Dit willen we weer gaan gebruiken voor de derde woonwagen. De kleine blauwe schaftkeet die ook met het transport naar Frankrijk is gekomen zal ook een keer aan de beurt komen om te vernieuwen. Hier is het dak dan al voor klaar. Maar voor nu hebben we een kaal stalen onderstel waar we weer met vol enthousiasme gaan beginnen met de bouw van woonwagen 2.......de “Cabane”. “Reblochon” een echte Franse Alpenkaas.....Hoe kreeg deze kaas zijn naam.....De “reblochon” is uiteraard een Franse kaas, van het soort van de zogenaamde “gewassen” korstkaas. De kaas wordt geproduceerd in het departement Haute-Savoie. Dat ligt in het Alpengebied ten zuiden van Genève en het meer van Genève. De naam "Reblochon" komt uit het dialect van de Savoie en is ontstaan in de zestiende eeuw. Het werkwoord “blocher” betekent “melken” en de naam “Reblochon” houdt dus in dat het om een tweede melkbeurt van de koeien gaat. Dit zit namelijk zo…… De alpenboeren moesten eens in de zoveel tijd hun melk afstaan aan de eigenaren van de alpenweide waar de koeien stonden. Dit waren over het algemeen de abdijen. Aan de hoeveelheid melk kon worden afgeleid hoeveel kaas er gemaakt werd en aan de hand van deze hoeveelheid kaas werd bepaald hoeveel belasting er betaald moest worden. En wat was nu de truc? De koeien werden dan tijdens de controle niet helemaal afgemolken en de hoeveelheid melk was dus een stuk minder dan normaal. De controleurs gingen weer weg met een lagere hoeveelheid en dus een lagere belastingaanslag. Daarna moest er dus aan het eind van de dag, en dat was meestal in het donker, nog verder gewerkt worden om de koeien af te melken. Dus na het melken (“blocher”) werd er voor een tweede keer gemolken (“reblocher”). Van deze melk konden de boeren dus in eigen beheer kaas maken en de naam was geboren, Reblochon. De melk van de tweede melkbeurt was natuurlijk niet meer zoveel maar het had een hoger vetgehalte en was rijker aan room en daardoor dus van betere kwaliteit. Van deze volle rauwe koemelk wordt de kaas dus gemaakt. Na het melken wordt de melk in koperen ketels verwarmd tot zo’n 33 °C en in ongeveer drie kwartier gestremd. De wrongel wordt versneden in kleine stukjes, en na uitlekken in de vormen gedaan. Hier gaat een totaal gewicht van 2,5 kg in en het vocht wordt er verder uitgeperst. Wanneer de kaas uit de vorm komt wordt het gezouten in een pekelbad en daarna 4 tot 5 dagen in de eerste rijpingskamer gezet. De kaas rijpt hier bij een temperatuur van 16-18 °C. Het wordt regelmatig gewassen en gekeerd. Vervolgens volgt de tweede rijping van 2 tot 3 weken in een rijpingskelder bij 12 °C, op planken van het plaatselijke naaldhout. Het resultaat is een kaas met een zachte, ivoorkleurige kaasmassa en een saffraangele korst. Nu de geschiedenis van de kaas bekend is kunnen we natuurlijk niet achterblijven met een mooi recept van deze kaas. Dus bij deze het recept voor een echte Tartiflette met Reblochon. 25 MIN VOORBEREIDING 20 MINUTEN BAKKEN 4 PERSONEN Voorbereiding: Volg voor een heerlijke Tartiflette de stappen in dit recept : - Schil en snijd de aardappelen in stukjes. - Snijd de uien in ringen. - Bak in een koekenpan het spek met de uien 3 minuten totdat ze bruin beginnen te worden. - Voeg de aardappelen toe en bak op middelhoog vuur gedurende 20 minuten. - Verwarm je oven voor op 200 °C - Thermostaat 6-7. - Blus af met de witte wijn en laat het 5 minuten bakken. - Breng op smaak met peper (zout niet nodig vanwege het spek) en voeg de nootmuskaat naar smaak toe. - Snijd je Reblochon horizontaal doormidden , met behoud van de korst. Bewaar een kant om bovenop de schaal te leggen om bruin te worden, en snijd de andere kant in kleine stukjes om te mengen met het aardappel, spek en uienmengsel. - Doe alles in een ovenschaal, en de andere helft van de kaas in grote stukken en leg dit met de kortst naar boven zodat die goed bruin kan worden. - Zet 15 tot 20 minuten in de oven totdat de Reblochon bruin is. - Serveer warm met een groene salade . En hier is je zelfgemaakte tartiflette!! Eet smakelijk Kachelhout inkopen.....Wanneer koop je een "stère" en wanneer een "kuub".....De afgelopen maand hebben we weer een nieuwe partij kachelhout gekocht en laten bezorgen. We doen dit sinds een jaar of 5 bij dezelfde leverancier. Wij kopen het hout wanneer het net gekapt is. Dit heeft als voordeel dat het wat goedkoper is maar het moet dan nog wel minstens 1,5 tot 2 jaar liggen om te drogen. Daarom hebben we flinke stapels liggen van verschillende jaren. Met de inkoop van het hout moet je dus wel 2 jaar vooruit denken. We hebben nu weer een hoeveelheid van 12 stère binnen. Nadat het was gestort zijn we zo snel mogelijk bezig geweest om het weer netjes op te stapelen. Het ligt er nu weer netjes bij en zal over 2 jaar verwerkt worden tot mooie kleine stukken die goed in de kachel passen. Bij de koop en verkoop van kachelhout hebben we het over de hoeveelheid. We spreken dan over een “stère”. Maar wat is dat eigenlijk. De meeste mensen weten wel dat wanneer je hout koopt dat de prijs dan bepaald wordt aan de hand van de kubieke meter prijs. Dus wanneer je een balk moet betalen wordt de inhoud uitgerekend en dat maal de kubieke meter prijs. Dat is gewoon in de houthandel. Maar wanneer je in de handel van kachelhout terecht komt hebben ze het ineens over een “stère”. Wat is nou toch het verschil? In de houthandel van constructiehout hebben we het eigenlijk altijd over hout dat al mooi op maat vierkant is gezaagd of geschaafd. Hier is dus keurig netjes de maat van te bepalen en dus ook de prijs Want een kuub netjes op maat gezaagd hout zou er dus uitzien als een netjes strak opgestapelde stapel van 1m. x 1m. x 1m. Hoe anders is dat bij kachelhout. Dit is eigenlijk een afvalproduct uit de bosbouw en voor de handel wordt dit hout wel op een lengte van 1 of 2 meter lang gezaagd. In sommige gevallen wordt het dan ook nog gekloofd en daarna opgestapeld op lange rijen die wel ongeveer één meter hoog zijn of hoger. Met een “stère” wordt nu dus een stapel hout bedoeld van 1m. x 1m. x 1m. En wanneer je dan dus langs een rij hout loopt van 1 meter hoogte kan je dus vrij snel uitmeten hoeveel “stère” het is. Dit is natuurlijk vele malen handiger dan van ieder stukje hout de inhoud te berekenen. Tot zover is het allemaal nog wel te begrijpen. Maar dan komt nog het meest ingewikkelde van de handel in kachelhout. Want die lengtes kachelhout van 1 meter worden voor het afleveren vaak afgekort op bestelling. Sommige willen het hout op 50 cm. en anderen op 33 cm. of 25 cm. En wanneer je dus de hoeveelheid hout van een “stère” gaat afkorten op maat en dan weer netjes gaat opstapelen in je houthok zul je zien dat het lijkt of het minder is geworden. Omdat je het nu mooier kan stapelen en er dus minder lucht tussen de houtblokken zal zitten is voor het gezicht de hoeveelheid minder geworden. Uiteindelijk is het dus zo dat wanneer een “ stère” hout van één meter lang netjes gaat verwerken tot stukken van 50 cm zal de stapel ongeveer een hoeveelheid van 0,8 m2 hebben. Wanneer je het hout afkort op 33 cm vertegenwoordigt dat een hoeveelheid van 0,7 m2 en in een lengte van 25 cm heeft het een hoeveelheid van 0,6 m2. En hier zit hem dus de verwarring. Wanneer je een “stere” kachelhout laat afleveren gekort in stukken van 33 cm. lang koop je dus ongeveer een hoeveelheid van 0.7 kuub hout. En wanneer je dus in je houthok de hoeveelheid kubieke meters gaat nameten dan voel je jezelf bedrogen door de handelaar terwijl dit niet waar is. Het komt er dus op neer wanneer jijzelf 10 stère hout afkort op 33 cm je in het houthok 7 kuub kachelhout hebt verzameld. Wat ook nog wel lastig is......wanneer een hoeveelheid bij jou thuis los gestort wordt moet je er dus maar op vertrouwen dat de hoeveelheid die geleverd wordt klopt met wat je hebt besteld. Nadat je een aantal jaren kachelhout hebt gebruikt krijg je daar een geoefend oog in. Maar dat duurt wel even. Van alles wat in het voorjaar.....Van een prachtige lente tot een winterwonderland.....De afgelopen weken hebben we alle mogelijke seizoenen al voorbij zien komen. Er is een periode van prachtig lente-weer voorbij gekomen. Buiten werken in je truitje behoorde tot de mogelijkheden en de eerste groepen met kraanvogels kwamen al voorbij om naar het noorden te vliegen. Ik ben benieuwd of deze vogels het gaan redden. Ik ben bang dat ze toch te vroeg zijn. Je kan wel goed zien dat alles een beetje in de war is door het afwisselende weer. Ook hebben we dagen met vrieskou die dan weer afgewisseld worden met mist en regen. Wij noemen dat dan wel mist maar over het algemeen zijn het natuurlijk toch de wolken die de heuvel waar we op wonen omgeven. Wij zijn nog vanuit Nederland gewend dat het altijd erg stil is wanneer het mistig is. Hier in Frankrijk kan het gewoon erg hard waaien met de mist (zeg maar de laaghangende wolken) om je heen. Dat is toch wel een rare gewaarwording. De combinatie van mist met vorst is wel een heel bijzondere. Met een beetje extra hulp van de wind wordt alles dat uitsteekt prachtig bevroren. De volgende ochtend is de sprookjes winterwereld een genot om doorheen te lopen. Misschien dat diegene die in de zomer hun tent of caravan graag neerzetten op de camping graag ook dit uitzicht zouden hebben vanuit de vakantiestoel. Dat is natuurlijk wel lastig maar we hebben een oplossing. We hebben de camera er bij gehaald en die heeft geprobeerd om er wat mooie beelden van te schieten. Later in de computer hebben we zorgvuldig het één en ander aan elkaar geplakt en ik hoop dat u nu ook net zo kan genieten als wij. Wij hebben deze ochtend ademloos en met open mond rondgelopen om al dit moois eens goed te bekijken. Geniet maar even mee….. Nieuwe promo voor de “Cabane”.....Een echte reclame film voor de woonwagen.....Wanneer u ons al wat langer volgt weet u natuurlijk wel dat de woonwagen “Cabane” al een poosje bestaat. We verhuren hem al een paar jaar. Maar in de periode met Covid was het heel lastig om bouwmaterialen te verkrijgen. Hierdoor heeft het wel een behoorlijke tijd geduurd voordat de woonwagen echt zover klaar was zoals wij het al die tijd voor ogen hadden. Het eerste jaar dat we de “Cabane” verhuurden was er zelfs nog geen terras. Het hout was gewoonweg niet te krijgen. We moesten geduld hebben voordat we alle materialen bij elkaar hadden. Maar zoals altijd komt er een tijd dat het werk dan toch klaar is. We hebben toen eindelijk mooie beelden kunnen maken met de hulp van Dennis, Jascha, Henk en Corrie. En nu is het dan eindelijk zover. Ik heb al het video- en fotomateriaal bij elkaar verzameld en er een complete reclame-promo van gemaakt. Ook dat kost dan nog weer wat tijd, maar gelukkig kan je dat dan op je gemak op een stoel achter je computer doen. Dat was weer heel leuk om te doen. Ik hoop dat de promofilm zijn werk gaat doen. We gaan hem natuurlijk delen op het internet. Via onze Facebook- en Instagramaccount kan iedereen hem zien. Maar u kunt de promo-video, als lezer van de nieuwsbrief, als eerste zien. Zoals gezegd is de woonwagen “Cabane” te huren voor een vakantie in de Creuse, Limousin, Frankrijk in de maanden juni, juli, augustus en september. De maand juli is al bijna vol maar er is nog voldoende ruimte voor een prachtige vakantie in deze prachtige woonwagen. Graag ontvangen wij u hier en staan we garant voor een prachtige vakantie in de rust, de ruimte en de natuur. Kijk even op de beschikbaarheidskalender of u nog een geschikte datum kan vinden voor uw vakantie in de "Cabane". De stad Montluçon.....Dé stad voor een uitgebreid bezoek.....“Au Bout du Monde” is 23 kilometer van de stad Montluçon verwijderd. Deze stad ligt in het departement Allier en heeft ongeveer 35000 inwoners. In deze stad vinden wij alles wat we nodig hebben voor onze boodschappen, materialen en verzorging. Vanaf de camping is het ongeveer 20 minuten rijden voor je deze stad hebt bereikt, 300 meter lager gelegen dan ons huis. Het kan wel even wat druk op de oren opleveren, want het hoogteverschil is echt heel goed te merken. Maar de rit geeft daardoor natuurlijk wel hele mooie uitzichten over de stad en het landschap er om heen wanneer je Montluçon nadert. De naam van de stad Montluçon stamt al vanuit de Romeinse tijd. In die tijd werd de stad gesticht door Lucius Appius. Die was een luitenant in het legioen van het Romeinse leger die gelegen was in het kanton van Néris-Les-Bains. Deze “Lucius” noemde de stad die hij stichtte “Mons Lucius” (Berg van Lucius). Er is wel een discussie of dit nu werkelijk de ware oorsprong van de naam is omdat er nooit echte bewijzen voor zijn gevonden. Er is wel bewijs dat in de Gallische tijd de naam “Mons Lucens” gebruikt werd. Maar of die naam een oorsprong heeft in de Romeinse tijd is niet bewezen. De naam “Mons Lucens” betekent in Gallië “Fonkelende Berg”. In de verdere overheersing van de Galliërs werd het achtervoegsel “Lucens” veranderd in “Luçon”. De naam van een bestaande stad uit het werkelijke leefgebied van de Galliërs. Dus vanaf die tijd is de naam “Mons Luçon” de gangbare benaming voor de stad geworden en tegenwoordig wordt het dus als “Montluçon” geschreven. Omdat de stad altijd bewoond is geweest door de familie “Bourbon” wordt Montluçon natuurlijk gedomineerd door het kasteel van “Lodewijk II van Bourbon”. Het kasteel, dat officieel “Chateau des Ducs de Bourbon” heet, staat hoog boven de stad. Op de “Esplanade” om het kasteel heen heb je een waanzinnig uitzicht over de stad “Montluçon” en zijn omgeving. Op zaterdag is er een weekmarkt van regionale producten in het Middeleeuwse centrum (Saint-Pierre) van de stad. Zodra het weer het toelaat drinken mensen een drankje op een terras in de warme sfeer van de stad om daarna nog even te winkelen op de “Boulevard de Courtais”. Op de, misschien net iets te, warme dagen is het mogelijk om even de koelte te zoeken in de “Jardin du Wilson”, door daar even in de schaduw te gaan zitten van één van de blauwe cederbomen. En grenzend aan de tuin is het “Mupop”. Dit is de ontmoetingsplaats voor mensen die de geschiedenis van muziek willen meemaken door middel van de verschillende stijlen, instrumenten en werelden van de muziek. Naast de mooie toeristische kant is er op zondagochtend natuurlijk een hele grote weekmarkt midden in de wijk “Ville Gozet”. Verder zijn ook alle grote supermarkten, waar je in sommige gevallen nog veel meer kunt kopen dan alleen de dagelijkse boodschappen, vertegenwoordigd: “Grandfrais”, “Carrefour”, “Intermarché”, “E. LeClerc”, “Auchan” maar ook de “Lidl” en “Aldi” hebben hun plaats gevonden in het centrum en de buitenwijken van Montluçon. Er is dus genoeg te ontdekken in deze stad wanneer je op vakantie bent bij “Au Bout du Monde”. Even gekeken naar de afgelopen weken.....De protesten van de boeren gaan door.....Wanneer je het nieuws volgt dan moet u toch wel iets hebben gezien van de protesten van de boeren. Dit gebeurt momenteel in heel Europa. Wat wij er hiervan merken gaat al een paar maanden terug. Het begon met het omdraaien van de plaatsnaam borden van de gemeente. Dit was nog een rustige manier van protesteren. Het was bedoeld om te laten zien dat de wereld op z'n kop staat. Het land heeft boeren nodig voor de voedselvoorziening maar het wordt ze door datzelfde land onmogelijk gemaakt om te kunnen boeren. Dit vanwege de enorme berg regels en de kosten van de enorme investeringen om aan al die regels te kunnen voldoen. Voor jonge boeren is het bijna onmogelijk om als boer je brood te verdienen. Ook in Nouhant is het naambord omgedraaid als protest. Wij wonen hier in Nouhant natuurlijk tussen de boeren. We zien dus ook in het dagelijkse leven direct wat de impact is van al de nieuwe regels op het boerenleven. Op de TV was er een sprekend voorbeeld van de wanhoop van de boeren. Een vader die jaren geleden zijn boerenbedrijf over had gedaan naar zijn zoon kan zijn geweten niet meer sussen: “Ik heb mijn eigen zoon nu een onmogelijk leven bezorgt door hem mijn levenswerk te geven waar hij eigenlijk niets meer mee kan.” De vader was overduidelijk radeloos. Toen wijzelf de afgelopen week naar Montluçon gingen voor wat boodschappen zagen we de protesten van de boeren van dichtbij. De meeste protesten concentreren zich rondom de winkels van de E.LeClerc. Dit is de grootste supermarktketen in Frankrijk en de boeren houden deze supermarktketen verantwoordelijk voor lage prijzen die zij voor hun producten krijgen. De woede van de boeren is dus tegen deze winkels gericht. In de winkel was de slagers- en de bakkersafdeling dicht vanwege het feit dat door de protesten deze niet bevoorraad kunnen worden. Buiten was het protest ook duidelijk merkbaar. De afrit naar de winkel vanaf de grote weg was afgesloten door de boeren. Ze hadden daarbij een enorm vuur gemaakt. Ook het storten van mest bij de winkel is een manier van protesteren en dat was duidelijk zichtbaar. Een winterse wandeling in januari.....Winterse plaatjes op “Au Bout du Monde”.....De afgelopen maand is het behoorlijk koud geweest op “Au Bout du Monde”. Zoveel sneeuw zoals er in Nederland is gevallen hadden wij niet, maar door de vorst hadden we af en toe wel een witte wereld. En dat in combinatie met mooi helder weer geeft natuurlijk heel mooie mogelijkheden voor het maken van foto's. En dat heb ik zeker gedaan. De foto's die ik maak zijn gemaakt tijdens mijn wandelingen met onze hond “Chef”. Het is dus altijd op loopafstand van ons landgoed. Al de plekken die je ziet op de foto's zijn gemaakt in een cirkel van ongeveer 300 meter rondom “Au Bout du Monde”. Het is dus goed mogelijk om deze plekken zelf ook eens te gaan bekijken wanneer je hier zelf op het landgoed bent. Wanneer je meeloopt met de vaste wandelingen die we maken met “Chef” de hond vanaf ons huis laten we u natuurlijk alles zien en kunnen wij er ook veel over vertellen. Ik vind het altijd erg leuk om te vertellen over de omgeving en de natuur. We leven er hier middenin en dat kan je goed merken wanneer je hier op vakantie bent. Het mysterie van de “Mimolette”.....Is het nou Hollands of niet.....?Wanneer je in Frankrijk op de kaasafdeling kijkt kom je heel vaak de Mimolette kaas tegen. Er staat dan steevast op de verpakking dat het een Hollandse kaas is. Maar in Nederland is de Mimolette toch echt geen bekend fenomeen. Hoe kan dit misverstand nou toch zo hardnekkig standhouden in Frankrijk? Hier volgt het antwoord achter de mysterie van de Mimolette. Wanneer ik zeg dat de Fransen gek zijn op kaas zeg ik natuurlijk niets nieuws. De Fransen zijn ook erg gecharmeerd van de kaas die uit Edam komt. En dat is al een tijdje zo, al ver voor de 17e eeuw weten de Fransen de Edam-kaas erg te waarderen. Dat is misschien vreemd voor Franse begrippen, omdat een Fransman het liefste voor zijn eigen Franse kaasjes kiest. Maar de Edammer is hierop toch echt een uitzondering. Er ontstond een groot probleem in de 17e eeuw toen er een wet in Frankrijk van kracht werd die het verbood om buitenlandse kaas te importeren. Het “chauvinisme” is natuurlijk in Frankrijk uitgevonden en men vond dat het Franse product voorrang moest krijgen. Maar om toch aan de Edammer-kaas-vraag te voldoen begon men in de regio Lille met het ontwikkelen van een “soort” Edammer-kaas. Het werd een kaas die min of meer op dezelfde manier werd geproduceerd als de Edammer. Om het verschil aan te geven met de Edammer werd alleen de kleur veranderd. De kleur van een Mimolette werd oranje. Dit komt door de natuurlijke kleurstof die gehaald wordt uit het “annatto-zaad”, een rood zaad dat een krachtige kleurstof is maar ook een peperige nootmuskaatsmaak heeft en die dus meteen de smaak aan de Mimolette-kaas geeft. De naam van de kaas is een verbastering van het woord “mollet” wat in het Frans “kalf” betekend. Waarschijnlijk omdat het hier om een nieuw soort kaas ging van koeienmelk. En een kalf is ook een nieuw leven voor de koe. Het mysterie is dus opgelost. De Mimolette-kaas is dus eigenlijk de Franse broer van de Edammer-kaas uit Nederland en volledig in Frankrijk ontwikkeld en geproduceerd. Maar door het succes van de kaas heeft het een eigen plek op de kaasmarkt veroverd. Om deze kaas zelf eens uit te proberen hebben we deze week een mooi recept met de Mimolette-kaas. Schil de aardappelen en snijd ze in niet te dikke plakken. Schil de uien en snij ze in plakjes. Smelt de helft van de boter in een grote pan en bak de uien en het spek in de boter. Leg de aardappelschijfjes, de uien en het spek in een grote beboterde ovenschaal, bestrooi met zout en peper en meng door elkaar. Verwarm de oven voor op 180 * C. Snijd de mimolette in kleine stukjes en leg ze op de aardappelen. Giet het bier in de schaal en zet het 1 uur in de oven. Als de kaas te snel smelt, leg er dan een vel aluminiumfolie op. Warm opdienen en eet smakelijk. Het ontstaan van een rivier.....De bron van de “Petit Creuse” is onze achtertuin.....Het ontstaan van een rivier blijft toch altijd iets magisch. Waar komt het water nou precies vandaan? Hoe begint het nu precies met stromen? Je kunt het een behoorlijk eind terugvinden maar wanneer je helemaal aan het begin staat komt er toch gewoon ergens ineens een stroompje water uit de grond. Heel wonderlijk dat dit eigenlijk gebeurt op de top van een heuvel. Dat zou je niet verwachten. En laten wij nu ook op de top van een heuvel wonen. Zou hier dan ook iets onstaan? Jazeker. We gaan proberen de eerste loop van de rivier “Petite Creuse” te volgen. Hij begint eigenlijk bij onze moestuin en zoekt dan zijn weg naar beneden. Ik heb er een kaart bij gemaakt met de plekken die ik u wil laten zien. Ik blijf het een prachtig gezicht vinden hoe het water een weg naar beneden weet te vinden. Het is een tijd heel rustig geweest maar na een aantal weken van regen en daarmee de verzadiging van de grond is dan eindelijk de jaarlijkse stroom bij de oorsprong van deze rivier weer in gang gezet. Nummer 1.....Wij hebben op het terrein van de mini-camping een greppel gegraven om het water dat uit de bovenliggende weilanden komt weg te laten lopen zodat ons huis met de kelder een beetje droog blijven. Deze greppel is het begin van onze wandeling langs het ontstaan van de “Petite Creuse”. In deze greppel, wat in het Frans een “fosse” heet, loopt de drainagebuis uit samen met het afvoerwater vanuit onze septic en bio-filtertank. Dus onze eigen waterlozing draagt bij aan het ontstaan van een rivier. Het stroomt op dit moment behoorlijk hard, gelukkig hebben we nog steeds de loopplank waarmee we de greppel kunnen oversteken. Nummer 2.....Net buiten het camping-terrein is het weiland waar normaal de koeien lopen. Daar was ooit ook een mooie greppel maar door de vele grote koeienhoeven is dat helemaal plat gelopen. Er is nog een kleine glooing overgebleven waar het water zich wel een weg doorheen kan banen om naar beneden te gaan. Aan het einde van deze greppel is er een buis ingegraven om een goede plek te maken waar de tractor en de koeien het water over kunnen zonder nat te worden. Het is allemaal wel een beetje overwoekerd, maar het water kan nog steeds de buisingang vinden. Nummer 3.....Wanneer we dan aan de andere kant van de buis kijken maakt het water een soort van versnelling omdat de grond behoorlijk steil naar beneden gaat. Er is alleen niet een gegraven geul waar het water mooi naar beneden kan lopen. Het verspreid zich een beetje over de grond maar het komt later wel weer bij elkaar. Hierdoor ontstaan dan weer wat mooie watervalletjes die wel erg leuk zijn om naar te kijken. Het blijft erg fascinerend om te zien dat het water gewoon niet stopt en altijd een weg zoekt om verder te gaan. Nummer 4.....Wanneer we dan weer een stukje verder gaan zien we het water zich weer verspreiden. Nu gaat de route van het water gewoon over het gras van het weiland. Bijna onherkenbaar waar de stroom vandaan komt stroomt het water breeduit door het gras, je kunt amper zien waar het heengaat. Het is hier iets minder steil, daardoor kan het water met wat minder snelheid zich een bredere weg zoeken door het gras. Maar wanneer het dan bij de bosrand komt verzamelt het water zich dan toch weer in een kleine bedding van de waterstroom. Nummer 5.....We zijn nu op het bospad aangekomen en precies daarlangs loopt nu de loop van het water. Het is dus vrij gemakkelijk om het water te volgen. Langs de bosrand en de stenen loopt het door een geul die het water zichzelf heeft toegeëigend in de loop der jaren. Het is mooi om op deze manier dit water zo te volgen. Het heeft tot aan deze plek nog steeds niet officieel een naam maar dat duurt niet lang meer. Nummer 6.....Eerst komt er nog een ander stroompje bij. Deze komt vanaf de andere kant van de heuvel. Het begint dan in de weilanden van onze buurman Boudeau. De stroom gaat via ons eigen meertje naar beneden. Er is een buis ingegraven onder het bospad door en daardoor komen deze twee stroompjes nu bij elkaar. De hoeveelheid water wordt al behoorlijk en het geheel gaat dan gestaag verder. Nummer 7.....De waterstroom verlaat ons bospad en gaat verder het bos in. We kunnen het dan niet meer zo gemakkelijk volgen en laten het dus maar begaan. Maar wanneer we dan verder kijken op de kaart gaat de stroom de weg onderdoor bij het dorpje “Le Monceau” en vanaf hier wordt er officieel een naam aan gegeven: de “Petite Creuse”. Dus we kunnen met recht zeggen dat één van de bronnen van de “Petite Creuse” begint in onze eigen achtertuin. Het is een mooi gezicht wanneer je dit hele kleine stroompje ziet groeien en van zo dichtbij kunt volgen. Het blijft een fascinerend gezicht hoe dit allemaal ontstaat onder je eigen neus. Je hoeft er niets voor te doen, het gaat allemaal van zelf. En op de weergave van de foto staan de blauwe lijnen voor de loop van de verschillende stroompjes. Daarbij staat er ook een oranje lijn. Dit is de lijn van mijn wandeling waarbij ik het water heb geprobeerd te volgen. Het is een mooie wandeling met veel verschillende mooie punten. Weilanden, bosranden, steile en vlakke paden en mooie uitzichten. Kom een keer naar “Au Bout du Monde” en ervaar het zelf. Je kunt altijd aansluiten bij de ochtend- of avondwandeling met Chef de hond. Een nieuw jaar en alles wordt weer duurder.....Behalve de prijzen op “Au Bout du Monde”.....We hebben een compleet nieuw jaar voor de boeg. We hebben voor het komende vakantie seizoen in ieder geval heel goed nieuws voor diegene die op vakantie komen op “Au Bout du Monde”. Ondanks dat alles in een rap tempo duurder wordt hebben wij kunnen besluiten om dit jaar geen prijsverhoging door te voeren. Dit is natuurlijk goed nieuws voor iedereen die al heeft gereserveerd of dat nog gaat doen. We hebben dus wel een nieuwe prijslijst gemaakt voor 2024 maar daarin is alleen het jaartal en de verdeling van de seizoenen aangepast voor het nieuwe jaar. Er zijn inmiddels gelukkig al wat reserveringen geplaatst en we gaan er weer een mooi vakantie-jaar van maken op “Au Bout du Monde”. Het jaar gaat alleen wel eerst van start met het onderhoud aan de pipowagens. Deze houten wagens vragen natuurlijk het nodige onderhoud en dat doen we ieder jaar met veel zorg. Bekijk voor de prijzen en de seizoensindeling onze website. Hier staat alles netjes vermeld en dan kunt u ook meteen kijken op de beschikbaarheidskalender of de periode van uw vakantie nog beschikbaar is. Even gekeken naar de afgelopen weken.....Een update uit de “Beestenboel” van Pascal.....Bij Pascal zijn er vorig jaar nog een aantal jonge hondjes geboren. Het is altijd heel erg leuk om kleine pups op te zien groeien. In dit geval zijn het in totaal 4 chihuahua's van twee verschillende moeders. Eén nestje komt uit een stamboom. Pascal is natuurlijk supertrots op de nieuwe pups. De moeders doen het heel erg goed. De twee aparte nestjes zijn nu bij elkaar gevoegd in één ren. De pups lopen zo door elkaar en de moeders gaan af en toe even bij de “kids” kijken. Het is een prachtig gezicht hoe dit allemaal bij elkaar opgroeit. Ik heb geprobeerd er een video van te maken om de pups in de nieuwsbrief aan u te laten zien. Dit viel niet mee omdat deze pups natuurlijk geen moment stil zitten. Maar ik heb mijn best gedaan. Daarbij is ook aan het einde van vorig jaar het “dwerg varkentje” bevallen van drie nieuwe biggetjes. Dit gebeurde wel in een tijd dat het behoorlijk koud was en moeder big had voor haar kroost een mooi nest gemaakt van stro. Ze probeerde alles lekker warm te houden. Ik heb net na de geboorte nog wat foto's kunnen maken maar moeder liet de nieuwe biggetjes niet goed zien. Ze waren goed verstopt in het stro en onder moeders buik. Na één dag was er al een biggetje overleden. Dat was natuurlijk wel erg jammer......maar het ergste moest nog komen. In haar ijver om het nest warm te houden heeft moeder de andere pas geboren biggetjes verpletterd onder haar buik. Alle biggetjes hebben dus maar twee dagen mogen leven. Het is een hard verhaal maar ook dat gebeurt natuurlijk. Het einde en het begin van een jaar.....De afgelopen herfst was ook hier in Frankrijk behoorlijk nat. Gelukkig kreeg de natuur zo de kans zich te herstellen van een ongelooflijk droog voorjaar en zomer. Ik kan me nog goed herinneren hoe ik in de maand juni naar ons meertje keek en me afvroeg hoe we de zomer moesten doorkomen met het weinige water, wetende wat we nodig hebben voor de moestuin. Het is allemaal weer goed gekomen en gelukkig vult het meertje zich nu weer. Het is wel een enorm verschil in waterniveau. Maar wat ik u eigenlijk nog wil laten zien is al die prachtige zonsondergangen die we de laatste weken hebben hier in Les Trois Taillants op “Au Bout du Monde”. Het regent natuurlijk af en toe maar de zon is ook zeer regelmatig aanwezig en toevallig is dat meestal aan het einde van de dag. En wanneer ik dan met Chef de hond aan de wandel ben is dat hét moment om de mooiste foto's te maken. Dat heb ik natuurlijk niet nagelaten en een aantal foto's wil ik graag laten zien. Ik hoop dat ik in de volgende nieuwsbrief weer eens wat foto's van een besneeuwd landschap kan laten zien. Terwijl ik nu de nieuwsbrief aan het maken bent komen er weersvoorspellingen binnen met sneeuw en vorst. Dus ik ben erg benieuwd. De Driekoningentaart.....De taart met kroon en boon.....Op 6 januari staat de Driekoningentaart mét kroon klaar. Deze typische bladerdeegtaart met een vulling van “frangipane” is zacht, zoet en heerlijk smeuïg. Maar wat is het voor taart en wat is de “frangipane”? Het frangipane gebak dat met Driekoningen verkocht wordt, komt van oorsprong uit het Franse dorpje Pithivier. Het verhaal gaat dat koning Karel IX, na een bezoek aan zijn vriendin Madame Marie Touchet, door een bende Hugenoten in het bos van Orléans gevangen genomen werd. Toen de bende inzag dat het de Koning was wilden ze hun daad goedmaken door de Koning de plaatselijke delicatesse voor te schotelen. De paté, die het in die tijd nog was, in bladerdeeg beviel de vorst zo goed dat hij de pasteibakker meteen tot koninklijke patissier uitriep. De vleesvulling vanuit die tijd werd later vervangen door de “frangipane”, dat is de amandelcrème. Er bestaat geen Driekoningentaart zonder de boon. Vroeger werd er een boon in de taart gedaan maar tegenwoordig neemt men daarvoor een stenen of porseleinen figuurtje. Iedere bakker heeft zijn eigen figuurtjes en vaak zie je ook dat deze figuurtjes verzameld worden. Ook zit er in de verpakking van de taart een opgevouwen, goudkleurige papieren kroon. Bij het serveren wordt de taart in gelijke stukken gesneden. Iedereen kiest een stuk. Vind je de “boon” in jouw stuk, dan mag je de kroon dragen en ben je koning of koningin voor een dag. Hoe die dag van de gelukkige dan wordt ingevuld, verschilt van familie tot familie… Meestal wordt er stiekem een klein merktekentje gemaakt in de taart door degene die de taart bakt en die zorgt er dan voor dat de jongste aan tafel de Koning of Koningin wordt door hem of haar het stuk taart met de “boon” (la fève) te geven. In vroeger dagen was het nog wel de bedoeling om de taart in meer stukken te snijden dan dat er mensen om de tafel zaten. Het teveel aan gesneden stukken was voor de armen die de dag van Driekoningen langs de deuren liepen en met gezang probeerden de overgebleven stukken taart te bemachtigen. Het feest zelf staat natuurlijk voor de drie koningen die een bezoek kwamen brengen aan het kindje Jezus en hun geschenken kwamen brengen. Dit feest wordt niet zo vaak meer echt gevierd maar de Driekoningentaart wordt nog steeds volop verkocht in alle bakkerijen van Frankrijk. Het is nog steeds een grote verkoophit. Hoe maak je zelf zo’n taart? We hebben daar natuurlijk een recept voor gevonden en we kunnen dus meteen aan de slag. De zogenaamde “frangipane” vulling is dus een amandel vulling en daar zijn nog wel wat speciale ingrediënten voor nodig. De bereiding: Verwarm de oven voor op 180° C. Roer de suiker met de boter tot room. Klop 2 eieren los en doe ze erbij, samen met een snuifje zout, het amandelpoeder en de amandelessence. Roer alles mooi glad. Leg 1 vel bladerdeeg op het bakpapier op de bakplaat. Verdeel er de crème over, maar laat een rand van 1,5 cm vrij en bestrijk die met water. Stop de “boon” ergens op de vulling. Dek af met het andere deeg vel. Druk de rand aan met een vork. Maak in het midden een gaatje voor de stoom. Klop het laatste ei los met 1 eetlepel water en bestrijk er de taart mee. Bak 25 minuten in de oven, tot de taart mooi goudbruin is. Laat de driekoningentaart afkoelen op een rooster en versier voor het serveren met een kroontje van goudpapier. Eet smakelijk en een heel fijn drie koningen feest..... De laatste nieuwsbrief van 2023.....Tijd voor de nieuwe kalender.....Tradities zijn er om ieder jaar weer uit de kast te trekken. Dat doen wij bij deze dus ook. Een aantal jaren geleden zijn we begonnen met het samenstellen van de echte “Au Bout du Monde”-kalender. Over het algemeen ziet u dan mooie plaatjes van de directe omgeving van ons landgoed of van de gîte en de pipowagens. Dat levert over het algemeen een mooi geheel op waar alle seizoenen aan bod komen. U kunt dan onze omgeving zien in alle seizoenen van het jaar. Dat was in ieder geval altijd de traditie. Maar ja, wij zijn natuurlijk ook redelijk eigenwijs. En dus hebben we het dit jaar toch een beetje anders gedaan. Nu hoeft u niet direct te schrikken hoor. De uitgebreide kalender is natuurlijk wel gemaakt, alleen is het onderwerp wat anders. Waarschijnlijk herinnert u zich de knutselwedstrijd van afgelopen jaar nog wel. Met het in elkaar knutselen van een mooie “Cabane”-pipowagen in elkaar kon je je eigen vakantie in de echte “Cabane” winnen. Hier zijn zoveel prachtige inzendingen van binnengekomen dat we daar toch graag iets mee wilden doen. Door deze inzendingen samen te voegen hebben we een echte “Au Bout du Monde”-kalender als eerbetoon aan de echte knutselaars die mee hebben gedaan. De kalender is zoals ieder jaar op verschillende manieren te downloaden van onze site. Alle pagina's kunnen als één totaal PDF-bestand opgehaald worden, maar ook iedere pagina afzonderlijk als JPG-bestand. Ook is er een video die de pagina's even voorbij laten komen. Zo zijn er dus diverse mogelijkheden. Je kunt de kalender afdrukken en ophangen aan de muur. Of wil je liever edere maand een ander bureaublad op je computer of TV? En als laatste kun je ook even de video bekijken om de resultaten achter elkaar de revue laten passeren. Wij hebben er weer veel plezier aan beleefd. Zowel aan het herbeleven van de wedstrijd als aan het maken van de kalender. Wanneer je alle inzendingen weer voorbij ziet komen is het echt heel erg mooi om te zien hoeveel energie en plezier de knutselaars erin gestoken hebben. Dus vandaar dat we nog één keer deze grote kunstwerken een plekje gunnen in onze kalender. Een mooi eindejaars cadeau. "La Commenderie" in Lavaufranche.....Een bouwwerk van hospitaalridders vanuit de kruisvaarders.....Dit stukje gaat over een verborgen bouwwerk achter de muren van de straten Lavaufranche. We rijden hier zelf heel vaak langs, maar het gebouw zelf hebben we nog nooit goed bekeken. Maar afgelopen september was er een nationale monumentendag en in dat weekend waren de deuren van deze “Commenderie” geopend. Toen zijn we met z'n allen een kijkje gaan nemen. De particuliere eigenaren van dit monument proberen het gebouw, vol met geschiedenis van de regio, weer in oude orde te herstellen. De geschiedenis van de Commenderie begint in het jaar 1180 met de bouw van de hoge vierkante Donjon samen met de rechthoekige kapel. De stichting van de Commenderie werd gedaan door Saint-Jean van Jérusalem. Hij was lid van een ridderorde die zorg droeg voor het herstel en de opvang van gewonde soldaten, de Orde van de “Hospitaliers”. Pas in de 15e eeuw werd er een woning gebouwd waardoor de kapel en de Donjon toren met elkaar werden verbonden. In diezelfde periode werd er ook een andere woning gebouwd. Dit gebouw werd met een grote vierkante trappentoren aan de gehele vesting gebouwd. En wanneer je goed naar de foto's kijkt valt het op dat de muren aan de linkse kant van de toren naar achteren geplaatst zijn. Aan de rechterkant van de toren was dit in vroeger tijd ook het geval. Maar de voorgevel was voorzien van een kleine stevige poort met heel weinig stevige kleine ramen. Dit was vanwege de vele oorlogen. Later is er aan de rechterkant van de toren een tweede voorgevel geplaatst met een grotere poort en veel ramen met veel glas. Het is dus een soort loopportaal geworden om je te verplaatsen in het gebouw. Door de afname van de middeleeuwse oorlogen durfden ze het aan om deze meer open voorgevel te gaan bouwen. In 1793 is het landgoed een landbouwbedrijf geworden en in 1818 werd zelfs al het hele kerkinterieur geschonken aan de gemeente Soumans. Dat is de buurgemeente van Nouhant, op nog geen 10 kilometer afstand. De kapel werd omgebouwd tot een boerenschuur en binnenin de kapel werd een vloer gemaakt. Zo ontstond er een onderverdieping voor de dieren en een bovenverdieping voor het hooi. Eind jaren vijftig werden de geschilderde decoraties herontdekt in de kapel. Het duurde nog wel een poos voordat er actie werd ondernomen, maar in de jaren zeventig kwamen de schilderingen vrij en de vloer en de scheidingswand die de stallen verdeelden werden verwijderd. Wij kregen een rondleiding door een speciale gids. Onze gids is één van de huidige particuliere eigenaren van de Commenderie die druk bezig zijn om het gebouw weer in oude glorie te laten herleven. Volgend jaar in september is er weer een openstelling van het gebouw tijdens de nationale monumentendag. Inmiddels zijn er dan ook al weer gasten die graag willen komen naar “Au Bout du Monde” om de gîte te huren en de Commenderie te gaan bekijken. Grondwater zoeken vanuit de lucht.....Helicopter met wichelroede.....De afgelopen maand werden we getrakteerd op een spectaculair schouwspel. In de verte hoorden we een helikopter aankomen. Op zichzelf is dat niet zo bijzonder. Toch was dat dit keer wel anders. Zoals gewoonlijk keken we toch maar even wat er voorbij zou komen en wat we zagen maakte deze helikopter toch bijzonder. Onder deze helikopter hing namelijk een bouwwerk van buizen dat leek op een soort vlieger. We zijn direct gaan onderzoeken wat dit zou moeten zijn en we konden dit artikel vinden in de “la Montagne”. Hier werd tekst en uitleg gegeven over dit fenomeen. Het Geologisch en Mijnbouwonderzoeksbureau begint een campagne om ondergrondse grondwaterstanden op te sporen en te karakteriseren aan de oostelijke rand van Nouvelle-Aquitaine, de Limousin is namelijk het oostelijke deel. Een helikopter die een metalen polygoon met een diameter van ongeveer twintig meter voortsleept, is een uniek schouwspel in de lucht van de regio. Op 6 september vond de start van dit luchtballet plaats. Het is een veldstudie die nog jaren zal duren. Maar uiteindelijk wordt er een totale 3D weergave van alle grondwaterplaten geconstrueerd. Dit grootschalige wetenschappelijke programma, genaamd Eaux-SCARS, is een samenwerking met het Geologisch en Mijnonderzoeksbureau, lokale autoriteiten (de regio Nouvelle-Aquitaine en de betrokken departementen) en het Adour-Garonne Water Agency. Iedereen is zich ervan bewust dat door de droogte van de laatste jaren het enorm belangrijk is om alle mogelijke watervoorraden goed in kaart te brengen en die met zorg te behandelen. De antenne die onder de helikopter hangt registreert verschillende grondlagen en hun breuken en daarbij het watergehalte van al deze lagen. Deze waarnemingen gaan tot wel 400 meter diep in de grond. Op deze manier willen ze een gebied van veertig bij tweehonderd kilometer onderzoeken. De helikopter moet ervoor zorgen dat de antenne ongeveer 75 meter boven de grond zijn werk kan doen. Dat wil dus zeggen dat de helikopter het reliëf van het landschap zeer precies moet volgen. Dit geeft wel een heel mooi gezicht wanneer hij voorbij komt vliegen. Je kunt het reliëf dus precies volgen met het op en neer gaan van de helikopter. Uiteindelijk is het doel om meer te weten te komen over de wisselwerking tussen de meren en rivieren bovengronds en het water ondergronds, met de verschillende grondlagen en de ondergrondse watergangen. Afscheid nemen van weer een warm en droog jaar.....De natuur probeert zich weer te herstellen.....Het afgelopen jaar was weer een enorm warm en droog jaar. Het grondwater niveau is nog niet herstelt van het droge jaar ervoor en we hebben alweer een droogte record te pakken. Hoe moet het aflopen zou je denken. Maar je moet je ook wel bedenken dat de natuur behoorlijk flexibel is. De natuur kan zich altijd redelijk goed herstellen. En als het nodig is kan de natuur zich ook heel goed aanpassen. Nu we in de herfst zijn aanbeland kunnen we wel merken dat het een goed nat najaar is geworden. Erg goed weer voor de paddenstoelen. En dat is nu net wat ik wil laten zien. Tijdens mijn wandelingen met Chef de hond komen we weer veel paddenstoelen tegen. Dit blijft toch altijd iets magisch. De ene dag is er nog niets te zien en de volgende dag zie je ze overal. Maar ze zijn dan ook weer heel snel verdwenen. Je moet snel zijn om wat mooie foto's te kunnen maken. Het snelle groeien van paddenstoelen resulteert soms ook in wat mooie foto's waarbij de kracht van deze “herfstbloemen” goed te zien is. En dan gebeurt er ook nog iets anders onverwachts. Toen ik weer eens op mijn knieën zat om een paddenstoel netjes op de foto te krijgen werd Chef ineens heel erg onrustig. Hij trok zo hard aan de riem dat hij mij omver trok, terwijl hij normaal heel rustig wacht. Dat was niet zo handig natuurlijk. Maar wanneer ik dan opkijk zie ik waarom Chef zo onrustig is. Er zit een ree verderop naar ons te kijken. Deze blijkt er vermagerd en ziek te zijn. Hij kan niet meer lopen en probeert zijn laatste uren waardig door te komen. Het is natuurlijk een treurig gezicht, maar wel een heel mooi moment om hem goed van dichtbij te kunnen vastleggen op de gevoelige plaat. Misschien is het u al opgevallen dat er wat minder foto's op Facebook en Instagram te zien zijn. Gelukkig hebben we dan nog wel de mogelijkheid om de mooiste foto’s in de nieuwsbrief van deze maand te plaatsen. We nemen u nog weer even mee naar de directe omgeving van “Au Bout du Monde”. Al deze plekken zijn binnen tien minuten loopafstand van uw vakantie plekje in de gîte, pipowagen of uw eigen tent of caravan. En wanneer u dan aansluit bij de wandeling met Chef de hond kunt al deze mooie plekjes met uw eigen ogen zien. Tour de France.....Weer een jaar met de “Tour” in de achtertuin.....Vorig jaar hadden we de “Tour de France” in het zuiden van de Creuse. Er waren toen een aantal etappes die vanaf het landgoed “Au Bout du Monde” goed te bereizen waren om eens een kijkje te gaan nemen bij een start of een finish. Wat je natuurlijk altijd goed kan doen is langs de route gaan staan en het hele spektakel van de tourkaravaan en de “Tour” zelf. De afgelopen zomer was het hele landgoed vol geboekt en hebben de gasten volop kunnen genieten van de “Tour”. Het was een gezellige “Tourweek”. Misschien is het nog even leuk om uit te leggen wat de spelregels zijn wanneer de karavaan langskomt. De hele karavaan is in het leven geroepen om de sponsors van de “Tour” de gelegenheid te geven om even goed reclame te maken voor zichzelf. Maar ook is het een mooie manier om de mensen langs de route een klein beetje enthousiast te krijgen. Meestal staan die dan al een hele tijd te wachten en is het enthousiasme al een beetje gezakt. De reclame auto's gooien reclamemateriaal naar de kanten van de route en het is de bedoeling om als publiek zo veel mogelijk te zwaaien of je te laten horen om dan zoveel mogelijk reclame”troep” te kunnen bemachtigen. Wanneer je alleen maar stil staat zal de reclamekaravaan niet reageren en dus niet extra gooien. Tegenwoordig moet men ook weer met allerlei milieu regels rekening houden dus er wordt niet ongelimiteerd uitgedeeld. Zoals gezegd komt de komende zomer de “Tour” weer langs.....en nu zelfs nog dichterbij. De tiende etappe van de Tour eindigt in St. Amand Montrond op 9 juli 2024. Dit is 60 km bij de camping vandaan en daarom dus een uitgelezen mogelijkheid om de “Tour” te zien finishen. De dag daarna (10 juli) is de start van de elfde etappe slechts 20km bij de camping vandaan, in Evaux les Bains. De “Tour” gaat dan richting het zuiden en dan is er nog een mogelijkheid om langs de route te gaan staan en alles nog eens een keer voorbij te zien gaan. Mooie luchten in Les Trois Taillants......Dagboek van een Haringkop (hoofdstuk 1).....Jeroen Wapenaar bezocht in de zomer van 2023 Les Trois Taillants. De Vlaardinger (vandaar Haringkop) hield een dagboekje bij waarin hij vertelt over zijn ervaringen. In deel 1: zonsondergangen en andere mooie luchten. Het bos, de zee, Limburgse heuvels of heide in Drenthe? Over natuur valt veel te twisten, en dat doen we, ook om andere reden, dan ook volop. De leukste discussie waar ik me dit jaar in bevond betrof een stemming in de werkkantine: is het typische Nederlandse polderlandschap wél of géén stukje natuur om trots op te zijn (ik zit, als Vlaardinger wonend vlakbij Midden-Delfland, al 38 jaar in Kamp Polder). Maar er zijn, zelfs in deze tijd, gelukkig ook heel wat discussies over natuur waarin mensen meer eensgezind zijn. Zo houdt vrijwel iedereen wel van een fraaie zonsondergang. Ook in ons kikkerlandje zijn er zat plekken om daarvan te genieten (tip: bij de pier van Hoek van Holland). Maar wij hebben natuurlijk wel last van enorme lichtvervuiling. In Les Trois Taillants kun je nog in alle rust van het spel van zon, wolken, maan en sterren genieten. En dat doe ik dan ook graag, zoals op de foto’s te zien is. Voor wie ook bij Bram en Annette langsgaat: het is echt heel erg leuk om te leren welke plekken de mooiste uitzichten hebben. Ik sta dan weer bij een boom, dan weer op een van de paden vlak naast de camping, en zo krijg je zowat elke avond wel zicht op een fascinerende lucht voorgeschoteld. Soms krijgt de zon alle ruimte om te stralen, maar het is ook juist genieten als vele wolken een plaatsje proberen te veroveren. Het is, in ieder geval voor mij, een van de vele redenen waarom Les Trois Taillants zo bijzonder is. Archeologie in de buurt (deel 2).....De oude waterput van Pascal.....Bij de boerderij van Pascal is een oude waterput. Ooit heeft een dame met verstand van archeologie aan Pascal verteld dat die put heel oud is. Dat is te zien aan de steen die gebruikt is maar ook aan de slijtage van die steen. Zij beweerde dat het wel eens een put uit de tijd van de Romeinen zou kunnen zijn. Nu wil het toeval dat er afgelopen zomer in de gîte een Duitse dame logeerde die archeologe is. Dus na een uitgebreide vraag van Pascal aan Laura werd er een plan gesmeed om de bodem van deze put eens goed te gaan bekijken. Misschien zijn daar wat restanten te vinden die kunnen zeggen hoe oud deze put is. Vanwege de hoge temperatuur hebben we eerst maar een tent over de put gezet. Dat maakt het een beetje comfortabeler om de put te onderzoeken. Maar het afdalen naar de bodem blijft natuurlijk wel een beetje riskant. We hebben Pascal in een harnas gehesen zodat wij hem eventueel weer naar boven kunnen takelen mocht er iets niet goed gaan daar beneden. Omdat deze zomer weer heel droog was is ook het waterniveau in de put niet heel hoog. Dus was het voor Pascal niet al te ingewikkeld om de bodem even flink los te maken en een aantal emmers met blubber en steentjes te vullen. Alles werd vakkundig naar boven gehaald. Inclusief Pascal zelf natuurlijk. Nu kan het onderzoeken van de blubber van de bodem van de put beginnen. Ondanks dat er goed gezocht werd kon Laura toch niet veel vinden. Wel een steensoort in hele kleine brokjes die misschien wel kon duiden op een hele oude put. Maar we vonden geen porselein of aardewerk brokjes of resten. Dus de zoektocht heeft weinig opgeleverd. Maar Laura heeft wel een mooie belofte gemaakt. We hebben nu erg snel en misschien wat oppervlakkig onderzoek gedaan in de bodem van de waterput. Laura gaat de zomer van volgend jaar terugkomen naar “Au Bout du Monde” en dan willen we een nieuw onderzoek doen. Maar dan een stuk zorgvuldiger. Laura kon nu niet tot een andere conclusie komen dan dat de rand van de waterput erg oud is. De put zelf is ook bijzonder gemaakt met stenen maar zonder dit te metselen met mortel. Maar ook moet ze wel toegeven dat deze put erg belangrijk was voor het dorp en dus goed gebruikt. Dat betekent waarschijnlijk ook dat de put elk jaar goed werd schoongemaakt. Volgend jaar wordt dit verhaal vervolgd. Toussaint (allerheiligen).....Een feestdag in Frankrijk.....Eén november is in Frankrijk een belangrijke dag. Het feest “Toussaint” (allerheiligen) is een belangrijke gebeurtenis voor de hele bevolking. Om te beginnen is het een nationale feestdag en bedoeld om stil te staan bij alle overledenen, en dan met name in de familie. Vanuit de geschiedenis blijkt dat 1 november dan eigenlijk niet helemaal de goede datum is maar dat is iets wat gewoon komt omdat iedereen op deze datum vrij heeft. De Fransen vinden dit feest zo belangrijk dat de vakantie die wij in Nederland herfstvakantie noemen rondom deze eerste november gepland is. Deze “Vacances de la Toussaint” zijn dus ook echt familie vakanties. Maar het is op de eerste november de bedoeling om naar het graf van overleden familie te gaan en de stenen te versieren met bloemen, kaarsen of Toussaint afbeeldingen. In Frankrijk is de chrysant “de” uitverkoren bloem om te gedenken. De chrysant is dus “de” bloem om het graf te versieren en dus niet om chrysant-bollen bij de voordeur te zetten. De Fransen zullen dan de gedachten hebben dat jij jouw voordeur als een grafkist ziet. Of wanneer je aan iemand een bosje chrysanten geeft je diegene meer dood wenst dan geluk wilt brengen. Dat is en blijft toch wel een gevoelig punt in Frankrijk. Maar speciaal voor Toussaint verrijzen er tenten bij de supermarkten speciaal voor de verkoop van de bol-chrysanten voor het feest. Er zijn natuurlijk veel Nederlanders die in Frankrijk wonen en het gewoon mooi vinden om wel deze bloemen rondom hun huis neer te zetten en de Fransen zullen dit tot in lengte van dagen gewoon niet begrijpen. Het blijft bijzonder hoe twee landen dan toch enorm kunnen verschillen in kleine dingen. De geschiedenis laat zien dat de viering vanuit de katholieke kerk eigenlijk bedoeld was om alle heilig verklaarden te gedenken. Dit gebeurde dan op 1 november en dat begon al met vieringen in de kerk de avond van 31 oktober. De datum van 2 november was dan bedoeld om in de familiekring de overledenen te gedenken maar omdat de nationale feestdag op 1 november is, is dit allemaal een beetje in elkaar geschoven. Dus er zijn 2 vieringen: op 1 november de “Verering van alle heiligen” en op 2 november de zogenaamde “Herdenking van de getrouwe doden”. Onze Franse buren, die in Limoges wonen en hun geboorte/vakantiehuisje naast ons hebben, komen steevast op deze datum even terug naar hun geboortegrond om bloemen te zetten op de familiegraven. En zoals ieder jaar is het echt de moeite waard om even een blik te werpen op de begraafplaatsen. De enorme bloemenzee en de kaarsen die branden is dan zeker een overweldigend gezicht. Even gekeken naar de afgelopen weken.....Een nieuwe deur in de kelder.....Het heeft een behoorlijke tijd geduurd maar we hebben nu toch echt de officiële deur in de kelder van ons huis. Toen we nog in Nederland woonden heb ik drie eikenhouten voordeuren gemaakt. Dat was al in 2012. Het jaar daarna zijn de eerste voordeuren geplaatst in het huis en de gîte. De kelderdeur is toen de opslag in gegaan. Maar in het jaar 2023 werd het toch wel eens tijd om de houten plaat die het kelderdeurgat dichthoudt te vervangen voor de echte nieuwe eikenhouten kelderdeur. En dan ineens ziet het er toch weer heel anders uit. We hebben de laatste tien jaar tegen de plank aangekeken en nu wordt het zomaar een echte deur. In eerste instantie was de deur in de opslag krom getrokken. Ik moest dus eerst de klampen en de schoor die aan de binnenkant van de deur zit vervangen en zorgen dat de deur weer recht werd. Dat kon natuurlijk even in de werkplaats gebeuren. Het plaatsen van het kozijn was redelijk snel gebeurd. Wat eigenlijk nog het langst duurde was de sleutel vinden. Waar laat je een sleutel van een deur die tien jaar in de opslag heeft gestaan. We hadden geen idee meer, ee zijn in de tussentijd al vaak verkast met onze spullen. Eerst van Nederland naar Frankrijk, vervolgens van de schuur naar een echt huis. Het was dus best een opgave om de sleutel te vinden. Maar het gezegde...... “Wat het huis kwijtraakt vindt het huis weer terug” kwam ook deze keer weer helemaal uit. Uiteindelijk komt de deur natuurlijk op zijn plekje en het ziet er helemaal mooi uit. De volgende stap is nog het aanhelen van het kozijn, met cement. Alleen moet nu alles nog in de verf gezet worden. Maar dat gaat een volgende keer gebeuren. Alles op z'n tijd. De deur moest nu natuurlijk al helemaal wennen aan zijn nieuwe plek. De nieuwe deur moet wel de gelegenheid krijgen om aan alle veranderingen te wennen. Dus we wachten nog even met schilderen. Haha. Een goed excuus.....vind u ook niet? De camping gaat weer in de winterstand.....We zijn alweer volop in de herfst en de pipowagens staan deze tijd al weer meer in de regen en de wind dan in het zomerzonnetje. Het vakantieseizoen is al een poosje ten einde en het wordt dus weer tijd om alles in de winterstand te zetten. Dat begint dan altijd met het binnenhalen van alle picknick-tafels en de hangmat-standaards. Deze gaan uit elkaar en worden netjes weggestapeld in de houtopslag van de werkplaats. Ook worden de pipowagens voorzien van een houten afdekking voor de ramen en de deuren. Zo proberen we de regen en sneeuw wat minder invloed te laten hebben op de slijtage van de wagens. Ooit.....wanneer we wat meer tijd hebben......komen er luiken op de pipowagens. Maar wanneer dat gaat gebeuren is nog niet duidelijk. De terrassen van de pipowagens worden ook weer leeggehaald. De houten vlonders zijn zo gemaakt dat de panelen met vloerplanken los op de constructie liggen. We kunnen ze er dus zo vanaf halen, ook dit wordt in de houtopslag van de werkplaats opgeslagen. Hier kan alles rustig wachten tot het volgende vakantieseizoen. De herfst slaat vroeg toe.....Eén van de mooiste seizoenen op “Au Bout du Monde”.....Het vakantieseizoen blaast een beetje zijn laatste adem uit maar eigenlijk moet dan het mooiste nog komen op “Au Bout du Monde”. De herfst........ Het is u misschien al wel opgevallen dat we wat minder actief zijn op Facebook en Instagram met de foto van de dag. Je kunt ook niet alles blijven doen zoals het altijd gaat. Maar vervolgens geeft ons dat dan wel de mogelijkheid om die foto's te kunnen laten zien in de nieuwsbrief. Want de wandelingen met Chef de hond en de foto's worden natuurlijk nog steeds gemaakt. En wanneer je dan op een vochtige vroege herfstochtend buiten wandelt wordt je overweldigd door alle spinnenwebben die je dan ineens allemaal ziet. Ze zijn er natuurlijk iedere dag maar dan ineens zijn ze allemaal zichtbaar. En dus ook zichtbaar voor de camera. Maar dat is niet het enige om van te genieten in de herfst op “Au Bout du Monde”. Want wanneer het dan een beetje mistig is voelen de meeste dieren zich ook wat veiliger en is het mogelijk om wat meer wilde dieren te kunnen zien. De vos in de volgende video had mij wel snel in de gaten en ging er dus ook wel rap vandoor. Maar deze momenten zijn echt mooi om mee te maken. Duidelijk oog in oog met de dieren die altijd in de buurt zijn maar die je wat lastig kan zien op de meeste momenten. Ga gerust even achterover zitten om de foto's te bekijken. Ik kan altijd moeilijk kiezen welke foto's ik laat zien. Daarom heb ik het deze keer anders gedaan. Ik heb het mezelf niet moeilijk gemaakt met keuzes. Wanneer ik de foto de moeite waard vind heb ik hem gewoon geplaatst. Daardoor is het dus wel een flinke “begin van de herfst”-collage geworden. Ik hoop dat u er geen probleem mee hebt. Het Les Trois Taillants “Buurtfeest”.....“Samen met elkaar” is van groot belang.....In Frankrijk heeft iedere gemeente in zijn kerk zijn eigen beschermheilige. De kerk draagt dan de naam van deze heilige. De Katholieke kerk heeft een kalender met daarop alle data van alle vieringen van heiligen. Als de beschermheilige van het dorp aan de beurt is wordt dat over het algemeen groots gevierd met een zogenaamd “Fête patronal”. Dat is dan het moment dat de hele gemeente elkaar kan ontmoeten in een ontspannen sfeer. Les Trois Taillants en omgeving heeft geen beschermheilige maar het feest dat erbij hoort was wel het idee waar Pascal zijn inpriratie vandaan haalde. Onze Belgische vriend nam het initiatief voor een feest met alle mensen die daadwerkelijk deel uitmaken van de gemeenschap van het gebied rondom Les Trois Taillants. Spontaan organiseerde hij een feest en nodigde mensen uit om bij hem te komen eten. Dit is inmiddels een aantal jaren terug. Dit initiatief van Pascal in nu uitgegroeid tot een jaarlijks buurtdiner met iedereen die de gemeenschap vormt. Er wordt gebruik gemaakt van de schuur van Aurelien. Zijn huis staat ook in het middelpunt en hijzelf neemt ook deel aan de gemeenteraad van Nouhant. Dus het is de uitgelezen plek voor het buurtfeest. Iedereen probeert op zijn eigen manier mee te helpen om het een mooi diner te laten worden. Ook het weer deed zijn best. Voor het aperitief moesten we echt de schaduw opzoeken. De gesprekken komen dan natuurlijk al goed op gang. Dit is altijd mooi om te horen. Verhalen van vroeger samen met de verhalen van het afgelopen jaar. Het meeste gaat natuurlijk over het boerenleven hier in onze gemeenschap. Het absolute hoogtepunt van de bijeenkomst is het diner. Pascal heeft zich weer goed bezig gehouden met de inwendige mens. De Belgische “stoverij” stal wel de show. En dankzij Pascal is dit feest nu echt uitgegroeid tot een jaarlijks terugkerend hoogtepunt voor onze gemeenschap. Even een groot applaus voor Pascal. Archeologie in de buurt.....Archeologische opgraving bij de “Toulx St. Croix”.....Wanneer je op “Au Bout du Monde” naar het uitzicht kijkt vallen je ogen op de heuvel aan de andere kant van de vallei. Die heuvel is een bijzondere. Bovenop deze heuvel ligt het hele oude dorpje “Toulx St. Croix”. Daarbij staat ook een uitkijktoren die je goed kunt zien vanaf ons terrein. En vanaf de overkant, op de toren dus, is het met een verrekijker ook weer mogelijk om “Au Bout du Monde” te zien. We hebben deze toren al vaker laten zien in onze eerdere nieuwsbrieven maar buiten deze toren en oude kerk uit de 11e eeuw is er nog meer te zien. Onze Belgische vriend Pascal heeft ons kennis laten maken met een vriendin die hij nog kent uit zijn tijd van het fokken van volbloed paarden. Deze Katrien heeft meegeholpen met opgravingen achter het kerkhof van de “Toulx” en wil ons graag ontvangen voor een rondleiding in de kerk en de opgravingen. Tussen 1985 en 1988 is de opgraving uitgevoerd bij de kapel en begraafplaats van St. Martial en zijn de ruines van dit Gallo-Romeinse gebouw tevoorschijn gekomen. Het is waarschijnlijk gebouwd in de eerste eeuw na Christus. Waarschijnlijk was het een toevluchtsoord bij de belangrijke routes die hier het land doorkruisen. In de tweede en derde eeuw werd het gerenoveerd en werd er een badhuis bij gebouwd. Op de reconstructietekening is goed zichtbaar hoe het gebouw eruit heeft gezien in zijn glorietijd. De huidige begraafplaats van Toulx St. Croix is gedeeltelijk bovenop het badhuis geplaatst en daarom is het niet mogelijk om de opgravingen verder te continueren. Wel is er een extra steunmuur gemaakt om de opgraving te beschermen tegen de verhoogde begraafplaats. Zo blijft alles op zijn plaats en kunnen we tot op de dag van vandaag goed zien hoe oud de eerste nederzetting van Toulx St. Croix daadwerkelijk is. Even gekeken naar de afgelopen weken.....De vaste prik.....“kachelhout klaarmaken”.....Aan het einde van de zomer is er altijd een klus die aardig wat tijd maar ook veel spierkracht vraagt....het klaarmaken van het kachelhout voor de winter. Gelukkig was Anton, mijn oud-collega voor jaren en een vriend voor het leven, langsgekomen. En laat hij nou altijd op zoek zijn naar klussen om te doen tijdens zijn vakantie op “Au Bout du Monde”. Dat komt dan natuurlijk altijd goed uit. Dit keer viel de keuze op het kachelhout. De verschillende houtstapels liggen altijd eerst een aantal jaren te drogen voor we het kunnen gebruiken. Wanneer de bosbouwer het hout komt brengen is het vers uit het bos gekapt en dus nat. Maar na twee jaren liggen is het droog genoeg. Maar bij levering is het hout wel een meter lang en redelijk grof gekloofd. Dus wanneer we het echte houthok willen vullen voor de winter moet het hout eerst in korte stukken gezaagd worden en het meeste moet dan ook nog een keer gekloofd worden om het goed te kunnen stoken. Om het hout goed te laten branden is het fijner wanneer het goed gekloofd is. De schors van de boom brand uiteindelijk wel mee en geeft ook warmte maar het heeft wel wat meer moeite om te beginnen met branden. Dus wanneer het hout goed gekloofd is vat het eerder vlam en het kloven zorgt voor een betere verbranding. Na wat metingen waren we zeer tevreden met een vochtgehalte van tussen de 13 en de 14 procent. Dit is heel goed droog hout. De afgelopen keer kregen we ook de complimenten van de schoorsteenveger die aan alles kon zien dat wij goed gedroogd hout stoken in de kachel. Er staat ons dus niets meer in de weg om flink aan de slag te gaan met het zagen en kloven van het hout. We hebben ervoor gezorgd dat het houthok weer helemaal nokkievol ligt met mooi kachelhout. Wat zullen wij er lekker warmpjes bijzitten deze winter. De werkplaats ontbladeren.....Het ontbladeren van de werkplaats is ook weer zo'n klus waar je flink tegenop kan zien. De voorgevel van de werkplaats is weer helemaal volgegroeid met klimop. Jaren geleden zijn we ook bezig geweest om dit weg te halen. Maar wanneer je dan even niet oplet groeit het weer tot aan het dak. En dat is nog niet het ergste......het groeit nu zelfs door het dak en de pannen door. Dat was toch wel het moment om tot actie over te gaan. Met wat schrapgereedschap en een flinke ladder gaan we de muur te lijf en we kunnen flink tekeer gaan om alle takken los te peuteren. Soms trek je dan een hele bos in één keer van de muur af en soms zit je flink te peuteren op een paar losse blaadjes. Maar met wat geduld en stramme vingers komt er toch een einde aan de klus en is de muur weer helemaal kaal en geven we de klimop weer de kans om helemaal vanaf het begin te beginnen. Dus we kunnen weer in onze agenda zetten dat we over ongeveer 10 jaar weer aan de slag moeten. Onderhoud aan de machines.....Samen met Anton hebben we ook de machines in de werkplaats aangepakt en het onderhoud van alle houtbewerkingsmachines hebben we goed aangepakt. Doordat de werkplaats geen verwarming heeft en flink bewoond wordt door vleermuizen hebben de machines het soms zwaar. Alles wordt weer eens goed schoongemaakt en alle draai- en glijpunten worden weer eens goed gesmeerd. Daarbij worden dan ook alle stalen bladen geschuurd en weer goed in de olie gezet. Door de uitwerpselen van de vleermuizen hebben deze bladen heel veel ingebeten roestplekken. Over het algemeen probeer ik alle machines af te dekken met zeilen maar wanneer je dat een keer vergeet ligt het meteen vol met resten van de vleermuizen. Maar nu we weer klaar zijn glimmen de machines je weer tegemoet. Een genot om te zien. “Atelier du Bois”.....De afgelopen zomer.....Ook de afgelopen zomer hebben we toch nog aardig wat werk verzet. Normaal gebeurt er niet zoveel wanneer we gasten hebben op “Au Bout du Monde”. Maar de bestellingen gaan toch gewoon door. Om te beginnen is er een chique schuurdeur gemaakt. De vraag was om een schuurdeur te maken die dezelfde uitstraling heeft als de voordeur van het huis dat tegenover de schuur staat. Alles is natuurlijk mogelijk bij ons in de werkplaats, dus we gaan er mee aan de slag. De deur maken we natuurlijk wel met een mooie zogenaamde pen-en-gat verbinding. Daarbij komen dan ook de echte panelen. Omdat de deur in een grove natuurstenen opening komt maken we hier ook een apart kozijn voor waar de deur inhangt. Dit kozijn kan makkelijker verankerd worden in het gat van de schuurmuur. En met een kozijn kunnen we de deur netjes recht hangen. En zoals met bijna alles wat we maken in de werkplaats wordt ook nu de deur met het kozijn helemaal compleet gemaakt en afgehangen in de werkplaats. Zo weten we zeker dat alles past voordat we naar de klant gaan om de deur in de schuur te plaatsen. Ook hebben we het afgelopen zomerseizoen nog verschillende workshops gehouden voor onze zomergasten. Op verzoek hebben we sieraden kistjes gemaakt. Kistjes van douglas grenen met een mooi passend dekseltje en een schuifvakje erin. We hebben met z'n allen er veel plezier aan beleefd en er zijn er een aantal gemaakt. Ook kwam er een vraag voor het maken van een kattenhuis. Na wat overleggen hebben we dit in de vorm van een workshop gemaakt in meerdere dagdelen. En nadat deze vakantiegasten weer thuis waren ontvingen we een foto van een tevreden kat die plaats heeft genomen in zijn nieuwe huis. |
AuteurBram en Annette Vroon eigenaren van Camping "Au Bout du Monde" voor een heerlijke rustige vakantie midden in de rust van de natuur en het authentieke Franse leven. Archieven
Maart 2024
Categorieën |