Geitenkaas uit ons eigen dorp.....Echte ambachtelijke geitenkaas uit Nouhant.....Sinds een aantal maanden eten we ambachtelijke geitenkaas van eigen gemeente bodem. Alain, die ook in de gemeente Nouhant woont, maakt nog op echte ambachtelijke wijze geitenkaas van zijn eigen geiten die rondom zijn huis lopen. Samen met zijn vrouw zorgt hij dat er iedere dag een aantal kaasjes gemaakt worden die dan weer gretig zijn weg vinden naar de plaatselijke bevolking in Nouhant. Het maakte ons heel nieuwsgiering hoe Alain dit doet en we werden van harte uitgenodigd eens een keer mee te kijken hoe de kaas gemaakt wordt nadat de geiten gemolken zijn. Het begint allemaal met een lege geitenstal. Wanneer Alain de geiten vanuit de wei bij elkaar roept is de stal heel snel helemaal vol en begint het ritueel van het melken. De geiten weten precies wat er van hen gevraagd wordt en wachten rustig op hun beurt om gemolken te worden. De geiten geven ongeveer één liter per melkbeurt en die ene liter is ook ongeveer de hoeveelheid melk die nodig is om één mooi geitenkaasje te maken. Wanneer Alain bezig is met het melken zorgt zijn vrouw voor het uitgebalanceerde voedsel voor de geiten. Dit zorgt voor een goede melkopbrengst en goede smaak van de melk. Op de foto's ziet je dat er één geit is die nogal eigenwijs is en het iedere keer presteert om de melkbeker om te trappen. Dus dit is de enige geit die met één poot vast gezet moet worden om ervoor te zorgen dat zijn melk netjes bruikbaar in de verzamelemmer komt te zitten. Het met de hand melken vraagt natuurlijk best wel wat geduld van Alain maar ook zeker van de geiten. Wanneer de melk verzameld is moet het eerst nog een aantal keren goed gezeefd en gefilterd worden om de melk goed schoon te maken. Hierna is het dan klaar om het stremsel (présure) bij te voegen. Dan kan de melk een aantal uren rusten en kan het stremsel rustig zijn werk doen. Na een half etmaal is de melk gescheiden. De wei en de kaas kunnen dan uit elkaar gehaald worden door een schuimspaan. Vanaf dit moment kunnen we dus spreken van kaas. Het is nog wel heel erg jong en erg vochtig. Van het vocht moeten we natuurlijk nog af. Dat gebeurt in zogenaamde kaasmalletjes. Dit zijn kleine bakjes die voorzien zijn van gaatjes waar het vocht door kan weglopen. Ook dit drogen duurt weer een flink aantal uren. Het uitlekken en drogen gebeurt in een aparte kamer van de privéwoning van Alain. Wanneer de kaasjes goed droog geworden zijn kunnen ze uit de malletjes gehaald worden. Maar eerst gebeurt er nog iets anders, een klein maar belangrijk ding. Bovenop de kaasjes worden een aantal korrels zout gestrooid. Deze “Fleur de Selle” gaan meewerken aan het verdere droogproces van de kaas. De mallen worden ondersteboven uitgeklopt en de kaas valt dan met de gezouten kant naar beneden op het bord. Samen met de verdere droging gaat dit zout zijn werk doen in de kaas. Nadat ook deze laatste droging klaar is na een flink aantal uren kan de kaas op de ouderwetse manier bewaard gaan worden in de zogenaamde “Garde Manger”, het kaaskastje. Deze wordt bij Alain, net als in vroeger tijden, opgehangen in de schuur, hoog onder het dak. Dat is de beste plek om de kaas te laten rijpen. Vanuit deze kaaskast wordt de kaas door gegeven aan de klant die volop kan gaan genieten van de geitenkaas van Alain. Nadat ik het hele proces heb mogen meemaken zaten we nog even in de zon na te praten. Alain vertelde dat het hele proces van het maken van de kaas eigenlijk vooral een proces is van de kaas laten rusten. Het is dus belangrijk om de beste omgeving te creëren voor de kaas om de natuur zijn werk te laten doen. Maar het allerbelangrijkste was toch wel het feit dat hij het hele proces van zijn vader had geleerd. Dus het is echt doorgegeven vanuit de familie en Alain is trots op zijn geiten die zorgen voor de vele kaas, volgens oud familie recept. De hop laat ook weer van zich horen.....Onze vaste voorjaars bewoner van de weilanden.....De hop horen we het hele voorjaar alweer roepen. Het in het Franse boerenland welbekende “hup-hup-hup” klinkt dagelijks. De vogel zelf zie je helaas maar zelden. Het is echt een prachtige vogel met zijn lange snavel en zijn grote kuif. Gelukkig kan je niet in de buurt komen van zijn nest want dat schijnt enorm te stinken dus daar zijn we niet zo nieuwsgierig naar. Maar wanneer hij dan ineens vlak voor de voordeur in de schaduw van de kastanjeboom op zijn gemak zoekt naar eten is het een koud kunstje om door het voordeur raampje een filmpje te maken. Speciaal voor deze gelegenheid zette hij ook nog heel even zijn kuif op. Een paar jaar geleden heb ik ook over de “hop” een artikel geschreven. Het is misschien wel leuk om dit artikel er nog eens even bij te halen. Het is ook zo’n prachtige vogel met zijn typische zang en geweldig verenpak. Het is weer de tijd van het jaar dat je het typische geluid over de weilanden hoort galmen. Soms drie keer of soms vier keer achter elkaar. Hoep, hoep, hoep. Het is echt iets dat bij het voorjaar hoort. De hop laat zijn geluid weer horen. Het heeft voor ons best wel even geduurd voor we wisten wat voor een vogel het was. Maar zodra je kennis hebt gemaakt met deze “vreemde” vogel blijft hij voorgoed in je geheugen zitten. Zijn roodbruine kleur van het verenpak, zijn vleugels en zijn staart met brede zwart-witte strepen, zijn lange dunne snavel. Maar wat natuurlijk het meest opvalt is zijn zwart-gepunte kuif. Soms plat naar achteren maar soms ook mooi recht omhoog. Het is een prachtige vogel maar ondanks zijn schone uiterlijk is het een behoorlijke stinkerd. Deze stank verspreiden ze zelf maar ook de ophoping van mestafval in het nest zorgt voor stank. Dit is daarmee wel hun afweersysteem. Wanneer wij hem zien is hij meestal aan het zoeken naar eten. Dat doet hij in de grasvelden. Hij is dan op zoek naar wormen, slakken, spinnen en andere insecten. Ook een hagedis komt wel eens voor op het menu van de hop. Het is dan echt een bijzondere vogel om hem bezig te zien zijn dagelijkse kostje bij elkaar te zoeken.
Het prachtige verenkleed van de hop is goed te zien wanneer hij voorbij vliegt. Je zult dan ook altijd opkijken. Het lijkt dan wel een wirwar van bewegingen van allerlei kleuren en zwart-wit. Dat hij in het voorjaar zo actief is heeft direct te maken met het nestelen van de hop. Hij heeft het druk om zijn gezin te voeden en groot te brengen. Verder in het jaar houd hij zich meer op de vlakte en zal je hem niet vaak meer tegenkomen. Op Youtube is er een prachtig filmpje van de hop. Dit kan natuurlijk niet overgeslagen worden bij dit verhaal. “Tour de France” komt langs.....Montlucon wordt in gereedheid gebracht.....Een paar maanden geleden konden we u al vertellen over de route van de “Tour de France”. Die gaat door het zuiden van de Creuse naar de top van de “Puy-de-Dôme” bij Clermont Ferrand. Daarna een tijdrit in de buurt van deze stad en dan is de start van de etappe die zal gaan eindigen in Moulins. Maar de etappe zal ook door Montlucon gaan en de route komt vlakbij camping “Au Bout du Monde”. Een uitgelezen mogelijkheid om even te gaan kijken. De route gaat door bekend gebied voor ons. Veel van deze steden bezoeken wij regelmatig vanwege de rommelmarkten die worden georganiseerd. Commentry, de stad van de zware metaal industrie, Neris-Les-Bains, de stad van de thermen waar je kan relaxen in de kuuroorden, Montlucon, de stad van de enorme Safran-fijne electronica fabriek. En daarna door naar Vaux, de stad van altijd de enorme rommelmartkt op de dag van de arbeid en door naar Cosne-d'Allier naar het verdere eindpunt Moulins, de hoofdstad van het departement Allier. Ik laat u de kaart zien met de afbeeldingen van de website van de “Tour de France”. Hierop ziet u de route met de hoogte verschillen maar ook gewone landkaart met de route daarin vermeld. Ook de tabel met de verwachte tijden wanneer het peloton aanwezig hoopt te zijn in de verschillende steden en dorpen staat hier bij. Het is allemaal een hulpmiddel om ervoor te zorgen dat u op de juiste tijd op de juiste plek kunt zijn. Wanneer u ook getuigen wilt zijn van de “Tour” die langs camping “Au Bout du Monde” komt is het nog steeds mogelijk om een plekje op de camping te reserveren. Met de tent of een caravan of camper komen genieten van de “Tour de France”......hoe Frans wilt u het hebben. Even gekeken naar de afgelopen weken.....De aardbeien zijn niet aan te eten.....De moestuin heeft een langzame start gehad dit jaar. Dit kwam doordat het lang koud is geweest in het voorjaar. Daarna werd het eindelijk goed warm, maar tegelijkertijd ook erg droog. We hebben dus ons systeem voor de watervoorziening goed moeten bouwen. Maar nu heeft het een week geleden eindelijk eens goed geregend. Inmiddels is het weer goed warm geworden maar door de laatste regen gaat de moestuin als een speer. Deze keer willen we in het bijzonder even stilstaan bij de aardbeien. Die sprongen haast letterlijk de bakken uit. We hebben een aantal weken zoveel aardbeien moeten eten. Dit was natuurlijk geen straf voor ons. Er gingen werkelijk dagen voorbij dat de opbrengst aardbeien van één dag nog maar net in een groot vergiet paste. Het was dus een kwestie van aardbeien blijven eten bij het ontbijt, in de avond en ook nog zoveel mogelijk tussendoor. Maar daar hebben wij echt geen moeilijkheden mee gehad. Heerlijk is dat. De verse aardbeien uit eigen tuin smaken altijd het beste. Het was iedere keer weer een genot om de oogst te plukken en met een volle bak nieuwe aardbeien naar huis te gaan. De laatste dagen is het een heel stuk rustiger met de aardbeienoogst maar toch blijven er nog steeds nieuwe komen, alleen wat langzamer. We zullen dus iets rustiger moeten eten. De watervoorziening voor de moestuin.....Ook dit jaar moeten we de watervoorziening voor de moestuin goed op orde houden. Een poosje geleden hebben we een speciale aanhanger gemaakt voor achter de quad, om zo een tank dichter bij het meertje te brengen. Zo kunnen we water vanaf ons meertje naar de watervoorraad in de moestuin brengen. Dit gebeurt door water op te pompen vanuit het meertje, zo de tank in. Dan met de tank naar de moestuin rijden en daar de boel weer overpompen naar de tanks in de tuin. Het is best een hele klus. En waar we dus ook achter zijn gekomen is de kracht van de quad. Die krijgt het niet voor elkaar om een hoeveelheid van 500 liter water zelfstandig naar boven te rijden. Hier komt nog een oplossing voor maar daar ga ik de volgende nieuwsbrief iets meer over vertellen. Dat is nog een verrassing. Ook het oppompen vanuit het meertje wordt steeds lastiger. Het waterniveau blijft maar dalen. Het niveau hebben we echt nog nooit zo laag gezien in al die tijd dat we hier op deze plek in Frankrijk rondlopen. En dat is inmiddels toch al zo'n 16 jaar. De voorspellingen zijn dan ook wel dat de droogte weer genadeloos gaat toeslaan deze zomer. We proberen ons dus ook op allerlei manieren voorbereid te zijn. Maar inmiddels heb ik al wel een lange stok moeten maken om het aanzuigstuk van de pomp ver in het midden van ons meertje te leggen om de tank op de aanhanger vol te kunnen zuigen. Familie koolmees in de oude waterpomp.....Sinds vorig jaar hebben we de oude watertank die de boer vroeger gebruikte neer gezet bij de uitgang van ons afvalwater systeem. Deze oude tank laten we volpompen met ons eigen afvalwater dat vanuit de septictank en daarna door de filtertank vrijkomt. Dit zogenaamde “grijze water” gebruiken we dan om de moestuin te voorzien van water in tijden van droogte. Maar dit jaar heeft deze watertank er een andere functie bijgekregen. Het is nu ook een kraamkamer. Een kraamkamer voor de familie Koolmees. In de oude verroeste waterpomp die naast de tank hangt hebben ze een mooi nestje gebouwd. En wanneer je dan van bovenaf in de pomp kijkt kan je de jonge vogels goed zien. Ze maken dan ook best wel een hoop herrie. Het is natuurlijk een prachtig gezicht om af en toe in het nestje te kijken. Maar kleintjes worden groot en de jeugd vliegt uit. Zo ook de familie Koolmees. Inmiddels is het nestje weer verlaten en stil. Maar het uitvliegen van de kids was nog wel een hele toestand. Ik weet niet of alle kinderen het hebben gehaald want onze kat lag toch steeds op de loer. Gelukkig bleven de kleine mezen goed hoog in het hek zitten voordat ze een poging deden om weg te vliegen. Het waren spannende momenten. Buurman's Beestenboel.....Frère is verhuisd naar “Au Bout du Monde”.....Normaal laten we alle nieuw geboren beesten zien die bij Pascal (onze buurman) zijn geboren op zijn eigen “Beestenboel”. Maar deze keer houden we het bij de verhuizing van onze eigen nieuwe kat “Frère” vanaf de “Beestenboel” van Pascal naar ons eigen plekje “Au Bout du Monde”. In eerste instantie moest Frère nog gechipt worden. Dit heeft de dierenarts vakkundig gedaan. Sinds dat moment is Frère bij ons. De schuur is het domein van de katten en daar zal hij natuurlijk eerst aan moeten wennen. We hebben een mooie bench voor hem neergezet zodat hij zich heer en meester kan gaan voelen over de schuur. Het is allemaal wel even wennen voor de kleine Frère, zonder moeder en zonder zusje. Maar het kleine katje doet het goed. Hij klimt als een aapje door de kooi en we laten hem regelmatig uit. Dat doen we nog even aan een tuigje zodat hij er niet vandoor kan gaan en verdwaalt. Over een poosje zal hij zich volledig de baas kunnen voelen over ons stukje Frankrijk. Tot die tijd laten we hem nog even rustig wennen. Ook zal de nieuwe kat moeten wennen om het terrein te moeten delen met Chef de hond maar dat lukt al wel aardig.
10 Comments
Herrie op “Au Bout du Monde”.....De Franse groene kikker kan goed zingen.....
Sinds kort is de stilte op Camping “Au Bout du Monde” toch even verdwenen. Want wat is het geval ……..? De herrie blijkt uit de vijvers, meertjes en onze eigen bron te komen. In deze maand is het de beurt aan de kikkers om eens even helemaal uit hun bol te gaan en gewoon net zoveel herrie te maken als ze willen. En dat is best veel kan ik u vertellen.
Door deze herrie word je wel iedere keer naar deze waterpoelen getrokken terwijl ik Chef uitlaat. Iedere keer ga je toch even kijken hoeveel kikkers er deze keer weer zoveel geluid kunnen produceren. Maar wanneer je dan voorzichtig naar het water loopt zonder al te veel geluid te maken stopt alle kikker-herrie en zijn ze niet meer te vinden. Ook na wat wachten zijn ze niet meer thuis. Ze gaan pas weer verder met hun muziekles wanneer je weer op gepaste afstand bent. Dit is dan wel een beetje jammer.
Maar na wat proberen en volhouden is het mij toch gelukt om verschillende exemplaren op de foto en zelfs op de video te krijgen. Ondanks dat het best wel veel tijd gekost heeft is het maar een korte film geworden. Toch is het wel leuk om naar te kijken. Kikkers die zich met z'n allen zo uitsloven kom je niet iedere dag tegen.
Hoog bezoek in Les Trois Taillants.....Staatssecretaris komt kijken voor het waterbeheer.....
Wanneer je door Frankrijk rijdt zie je misschien wel vaker van deze bunkerachtige bouwwerken. Het zijn water voorraden voor de drinkwater voorziening in Frankrijk. Omdat wij hier op het hoogste punt van de omgeving zitten geeft het maken van een waterreservoir op het niveau van de weg hetzelfde effect als een watertoren in de lager gelegen delen. Daarom hebben wij meerdere van deze bassins vlak in de buurt.
Het hele punt hier in de departementen Creuse en Allier is dat er behoorlijk veel verschillende waterbedrijven voor het beheer van het drinkwater zorgen. Hier wil de regering verandering in brengen. Door meer samenwerking kunnen we beter met het water omgaan en kunnen we er voor zorgen dat we geen tekort krijgen. Het bestuur is daar elk jaar wel bang voor. Daarom zijn er werkzaamheden begonnen één kilometer bij ons vandaan om een tweede recervoir te maken van 1200 kubeke meter voor de watervoorziening van Boussac en omstreken. Door middel van een ondergrondse leiding van meer dan 30 kilometer komt het water op z'n plek terecht.
Bronvermelding foto's. Privé account Facebook Nicolas Simonet (burgemeester Nouhant) en France Bleu Creuse.
Het feit dat er nu een tiental waterbedrijven gaan samenwerken, om zo het toekomstig water tekort te lijf te gaan, is wel heel bijzonder. Onderdeel van deze samenwerking is de bouw van een nieuw bassin, dat gebouwd wordt in opdracht van al deze verschillende bedrijven. Deze samenwerking is zo bijzonder dat de staatssecretaris van Ecologie (Bérangère Couillard) een kijkje kwam nemen op de bouwplaats. Les Trois Taillants was even het middelpunt van de watervoorziening van de Creuse en de Allier. Dat duurde natuurlijk maar even maar toch was het leuk.
De klok van de kerk.....De klok is weer teruggeplaatst in de klokkentoren.....
Een poosje geleden heeft u het verhaal kunnen lezen over het vernieuwen van de ladder van de klokkentoren van onze kerk in de gemeente Nouhant. Het was een opdracht voor ons “Atelier du Bois”. Een mooie opdracht die in samenspraak met de burgemeester en de gemeenteraad tot stand was gekomen. We hebben ons best erop gedaan en na wat veranderingen van de planningen is de ladder geplaatst.
Nadat het bedrijf de klok uit de toren helemaal gerenoveerd heeft, is het nu weer tijd om de klok terug te hangen op zijn plekje in de toren. Dit werd feestelijk aangepakt. Nicolas Simonet, onze burgemeester, was er natuurlijk bij om de klok weer symbolisch in ontvangst te nemen namens de gemeente. Maar ook waren alle leerlingen van de school aanwezig om deze gebeurtenis mee te maken.
Daarbij is het dan ook het moment om de klok eens van dichtbij te bekijken. Dat kan natuurlijk eigenlijk nooit en daarom was het zeker een bijzonder moment te noemen. De klok ziet er weer perfect uit en zal weer jarenlang zijn geluid over Nouhant uit kunnen strooien. De foto's die u kunt zien zijn van het facebook account van de burgemeester. Die laat met gepaste trots de mooie glimmende gerestaureerde klok zien.
Bronvermelding foto's. Privé account Facebook Nicolas Simonet (burgemeester Nouhant).
Buurman's Beestenboel.....Nog steeds veel jonge beesten.....
De mini pony's bij Pascal staan op klappen. Dat wil zeggen.....er zijn twee pony's die hoog zwanger zijn deze maand. Iedere dag is het weer spannend of er een geboorte is ja of nee. Het duurt allemaal best lang maar de afgelopen week is het eerste veulen geboren.
De geboorte verliep uiteindelijk voorspoedig. Gizzy (van Berghoeve), zoals de moeder heet, heeft een prachtig veulen op de wereld gezet: Nero (de Lascoux), de mannelijke nakomeling in de stamboom. Het is een prachtig gezicht hoe moeder en zoon het samen redden zo in de stal.
Diezelfde dag konden ze naar de grotere stal zodat moeder en kind wat meer konden wennen met de andere pony's en even later kon het stel ook naar buiten en lekker van de warme zon genieten. Pascal moest de boel wel goed in de gaten houden want te lang in de felle zon is natuurlijk niet goed voor de kleine Nero.
Daarnaast gaan we ook regelmatig kijken hoe het gaat met de katten. Inmiddels zijn we eruit dat de rode kat naar ons komt. We moeten dan wel veel gaan knuffelen om de kat aan ons te laten wennen. Dit is natuurlijk heel vervelend om te doen. De kat wordt weer onze nieuwe “Frère”. De oude “Frère” is een paar jaar geleden plotseling verdwenen. Maar dat is eigenlijk niet zo heel bijzonder wanneer je hier altijd buiten leeft als een jagers-kat.
Nu hebben we besloten om de nieuwe kat ook weer zo te noemen. Ze lijken ook sprekend op elkaar dus daar ligt het niet aan. Ik hoop dat de nieuwe het net zo naar zijn zin gaat hebben als de oude “Frère”.
De chihuahua's groeien ook als kool. De stamboek nakomelingen maken het natuurlijk helemaal goed. Dit komt zeker in de eerste plaats door de goede verzorging van moeder chihuahua maar uiteraard ook door Pascal. Er zijn al aardig wat bestellingen binnen voor de nieuwe telgen uit de chihuahua familie. Dit komt zeker ook door het feit dat ze een stamboek hebben en voortkomen uit de officiële lijn.
Even gekeken naar de afgelopen weken.....De moestuin barst open.....
Na een lastige en langzame start vanwege het koude en natte voorjaar gaat de moestuin sinds een week of twee helemaal uit zijn bol. We zijn weer begonnen met het regelmatig water geven. Nu alles ineens goed tot leven komt is dat echt ongelooflijk om te zien. Het geeft je weer energie om weer lekker te keer te gaan in de tuin.
Het voorjaar was koud en nat en dat hebben een aantal jonge plantjes niet goed doorstaan. Maar we hebben weer nieuwe tomatenplanten en die gaan nu als een speer. Maar ook de gewone sla, de nieuwe pluksla, bonen, aubergines en verschillende kruiden doen het inmiddels goed. In het bijzonder de aardbeien. Ik heb wat foto's gemaakt om dit te laten zien.
Wat we dit jaar ook veel gaan eten is veel soorten kool. We hebben veel verschillende soorten in de tuin staan en die groeien inmiddels goed. Dit in combinatie met de potten en de sterilisator komt het inwecken van de groenten helemaal goed. We gaan het lekker ouderwets aanpakken. Maar daar zal ik in de volgende nieuwsbrief wat meer over vertellen.
Rupsen in de tuin.....
Wanneer je in de moestuin bezig bent kijk je altijd met een schuin oog naar alle planten of er geen rupsen in komen. Er moet dan natuurlijk meteen een plan gemaakt worden wat er gedaan moet worden om deze rupsen te doen verdwijnen. We hebben een klein natuurlijk middel gevonden in de vorm van knoflookplanten. In bijna iedere bak in de moestuin hebben we een paar knoflookplanten gezet. Maar toch kwam ik een bijzondere rups tegen.
Om te beginnen is de rups zelf al bijzonder om te zien. Het is een mooie verschijning tussen de groene plantjes in de moestuin. Ik wilde toen natuurlijk ook weten welke rups het was en met de telefoon en Google Lens kwam ik achter de indentiteit. Het bleek de rups van de mooie koninginnenpage vlinder te zijn. Tja......en wat doe je dan.
Ik heb de rups maar buiten de tuin gezet zodat de venkel netjes door kan groeien zonder afgekloven te worden door de rups. Vervolgens kwam ik in de tuin de vlinder zelf ook nog tegen, de prachtige koninginnenpage. Dan kan je toch haast geen hekel meer hebben aan rupsen. In ieder geval niet aan deze.
En daar was de schoorsteenveger dan.....
We weten inmiddels dat alles hier in Frankrijk veel langer duurt dan je van tevoren bedenkt. Daar zijn we al wel aan gewend. En dat was met de schoorsteenveger niet anders natuurlijk. Vorig jaar hadden we na lang zoeken eindelijk een afspraak met een officiele schoorsteenveger. Hij zou ons bellen wanneer hij in de buurt zou zijn. Dat zou waarschijnlijk september worden.
Uiteindelijk belt hij om een afspraak te maken voor in oktober. Tja.......dat is dan juist de tijd dat wij naar Nederland gaan voor de verjaardagen van de kleinkinderen. Dus werd de afspraak verschoven naar december. Maar later werd dat pas januari. Eindelijk was de dag dan aangebroken dat hij zou komen. Maar juist die dag had het flink gesneeuwd en was het voor de schoorsteenveger niet mogelijk om met zijn vrachtwagen bij ons te komen. Hij kwam de heuvel naar ons huis niet op. Dus het ging weer niet door. We gaan weer een nieuwe afspraak maken.
En toen was het dan eindelijk de dag aangebroken dat de afspraak met de schoorsteenveger door kon gaan. Er was geen sneeuw, wij waren gewoon thuis, er was geen regen of wind. Er was helemaal niets dat maar tegen kon werken. De schoorsteenveger heeft perfect zijn werk gedaan en de enorme zuiger die in de vrachtwagen staat heeft al het roet en as weg gezogen. We kregen de complimenten voor het feit dat alles er zo netjes uitzag wat komt door het stoken van goed gedroogd eikenhout.
|
AuteurBram en Annette Vroon eigenaren van Camping "Au Bout du Monde" voor een heerlijke rustige vakantie midden in de rust van de natuur en het authentieke Franse leven. ![]() Archieven
Februari 2025
Categorieën |