Tour de France.....Weer een jaar met de “Tour” in de achtertuin.....Vorig jaar hadden we de “Tour de France” in het zuiden van de Creuse. Er waren toen een aantal etappes die vanaf het landgoed “Au Bout du Monde” goed te bereizen waren om eens een kijkje te gaan nemen bij een start of een finish. Wat je natuurlijk altijd goed kan doen is langs de route gaan staan en het hele spektakel van de tourkaravaan en de “Tour” zelf. De afgelopen zomer was het hele landgoed vol geboekt en hebben de gasten volop kunnen genieten van de “Tour”. Het was een gezellige “Tourweek”. Misschien is het nog even leuk om uit te leggen wat de spelregels zijn wanneer de karavaan langskomt. De hele karavaan is in het leven geroepen om de sponsors van de “Tour” de gelegenheid te geven om even goed reclame te maken voor zichzelf. Maar ook is het een mooie manier om de mensen langs de route een klein beetje enthousiast te krijgen. Meestal staan die dan al een hele tijd te wachten en is het enthousiasme al een beetje gezakt. De reclame auto's gooien reclamemateriaal naar de kanten van de route en het is de bedoeling om als publiek zo veel mogelijk te zwaaien of je te laten horen om dan zoveel mogelijk reclame”troep” te kunnen bemachtigen. Wanneer je alleen maar stil staat zal de reclamekaravaan niet reageren en dus niet extra gooien. Tegenwoordig moet men ook weer met allerlei milieu regels rekening houden dus er wordt niet ongelimiteerd uitgedeeld.  Zoals gezegd komt de komende zomer de “Tour” weer langs.....en nu zelfs nog dichterbij. De tiende etappe van de Tour eindigt in St. Amand Montrond op 9 juli 2024. Dit is 60 km bij de camping vandaan en daarom dus een uitgelezen mogelijkheid om de “Tour” te zien finishen. De dag daarna (10 juli) is de start van de elfde etappe slechts 20km bij de camping vandaan, in Evaux les Bains. De “Tour” gaat dan richting het zuiden en dan is er nog een mogelijkheid om langs de route te gaan staan en alles nog eens een keer voorbij te zien gaan.  Mooie luchten in Les Trois Taillants......Dagboek van een Haringkop (hoofdstuk 1).....Jeroen Wapenaar bezocht in de zomer van 2023 Les Trois Taillants. De Vlaardinger (vandaar Haringkop) hield een dagboekje bij waarin hij vertelt over zijn ervaringen. In deel 1: zonsondergangen en andere mooie luchten.  Het bos, de zee, Limburgse heuvels of heide in Drenthe? Over natuur valt veel te twisten, en dat doen we, ook om andere reden, dan ook volop. De leukste discussie waar ik me dit jaar in bevond betrof een stemming in de werkkantine: is het typische Nederlandse polderlandschap wél of géén stukje natuur om trots op te zijn (ik zit, als Vlaardinger wonend vlakbij Midden-Delfland, al 38 jaar in Kamp Polder).
Maar er zijn, zelfs in deze tijd, gelukkig ook heel wat discussies over natuur waarin mensen meer eensgezind zijn. Zo houdt vrijwel iedereen wel van een fraaie zonsondergang. Ook in ons kikkerlandje zijn er zat plekken om daarvan te genieten (tip: bij de pier van Hoek van Holland). Maar wij hebben natuurlijk wel last van enorme lichtvervuiling. In Les Trois Taillants kun je nog in alle rust van het spel van zon, wolken, maan en sterren genieten. En dat doe ik dan ook graag, zoals op de foto’s te zien is.
Voor wie ook bij Bram en Annette langsgaat: het is echt heel erg leuk om te leren welke plekken de mooiste uitzichten hebben. Ik sta dan weer bij een boom, dan weer op een van de paden vlak naast de camping, en zo krijg je zowat elke avond wel zicht op een fascinerende lucht voorgeschoteld. Soms krijgt de zon alle ruimte om te stralen, maar het is ook juist genieten als vele wolken een plaatsje proberen te veroveren. Het is, in ieder geval voor mij, een van de vele redenen waarom Les Trois Taillants zo bijzonder is.  Archeologie in de buurt (deel 2).....De oude waterput van Pascal.....Bij de boerderij van Pascal is een oude waterput. Ooit heeft een dame met verstand van archeologie aan Pascal verteld dat die put heel oud is. Dat is te zien aan de steen die gebruikt is maar ook aan de slijtage van die steen. Zij beweerde dat het wel eens een put uit de tijd van de Romeinen zou kunnen zijn. Nu wil het toeval dat er afgelopen zomer in de gîte een Duitse dame logeerde die archeologe is. Dus na een uitgebreide vraag van Pascal aan Laura werd er een plan gesmeed om de bodem van deze put eens goed te gaan bekijken. Misschien zijn daar wat restanten te vinden die kunnen zeggen hoe oud deze put is.
Vanwege de hoge temperatuur hebben we eerst maar een tent over de put gezet. Dat maakt het een beetje comfortabeler om de put te onderzoeken. Maar het afdalen naar de bodem blijft natuurlijk wel een beetje riskant. We hebben Pascal in een harnas gehesen zodat wij hem eventueel weer naar boven kunnen takelen mocht er iets niet goed gaan daar beneden. Omdat deze zomer weer heel droog was is ook het waterniveau in de put niet heel hoog. Dus was het voor Pascal niet al te ingewikkeld om de bodem even flink los te maken en een aantal emmers met blubber en steentjes te vullen.
Alles werd vakkundig naar boven gehaald. Inclusief Pascal zelf natuurlijk. Nu kan het onderzoeken van de blubber van de bodem van de put beginnen. Ondanks dat er goed gezocht werd kon Laura toch niet veel vinden. Wel een steensoort in hele kleine brokjes die misschien wel kon duiden op een hele oude put. Maar we vonden geen porselein of aardewerk brokjes of resten. Dus de zoektocht heeft weinig opgeleverd. Maar Laura heeft wel een mooie belofte gemaakt.
We hebben nu erg snel en misschien wat oppervlakkig onderzoek gedaan in de bodem van de waterput. Laura gaat de zomer van volgend jaar terugkomen naar “Au Bout du Monde” en dan willen we een nieuw onderzoek doen. Maar dan een stuk zorgvuldiger. Laura kon nu niet tot een andere conclusie komen dan dat de rand van de waterput erg oud is. De put zelf is ook bijzonder gemaakt met stenen maar zonder dit te metselen met mortel. Maar ook moet ze wel toegeven dat deze put erg belangrijk was voor het dorp en dus goed gebruikt. Dat betekent waarschijnlijk ook dat de put elk jaar goed werd schoongemaakt. Volgend jaar wordt dit verhaal vervolgd.
Toussaint (allerheiligen).....Een feestdag in Frankrijk.....Eén november is in Frankrijk een belangrijke dag. Het feest “Toussaint” (allerheiligen) is een belangrijke gebeurtenis voor de hele bevolking. Om te beginnen is het een nationale feestdag en bedoeld om stil te staan bij alle overledenen, en dan met name in de familie. Vanuit de geschiedenis blijkt dat 1 november dan eigenlijk niet helemaal de goede datum is maar dat is iets wat gewoon komt omdat iedereen op deze datum vrij heeft.
De Fransen vinden dit feest zo belangrijk dat de vakantie die wij in Nederland herfstvakantie noemen rondom deze eerste november gepland is. Deze “Vacances de la Toussaint” zijn dus ook echt familie vakanties. Maar het is op de eerste november de bedoeling om naar het graf van overleden familie te gaan en de stenen te versieren met bloemen, kaarsen of Toussaint afbeeldingen. In Frankrijk is de chrysant “de” uitverkoren bloem om te gedenken.  De chrysant is dus “de” bloem om het graf te versieren en dus niet om chrysant-bollen bij de voordeur te zetten. De Fransen zullen dan de gedachten hebben dat jij jouw voordeur als een grafkist ziet. Of wanneer je aan iemand een bosje chrysanten geeft je diegene meer dood wenst dan geluk wilt brengen. Dat is en blijft toch wel een gevoelig punt in Frankrijk. Maar speciaal voor Toussaint verrijzen er tenten bij de supermarkten speciaal voor de verkoop van de bol-chrysanten voor het feest. Er zijn natuurlijk veel Nederlanders die in Frankrijk wonen en het gewoon mooi vinden om wel deze bloemen rondom hun huis neer te zetten en de Fransen zullen dit tot in lengte van dagen gewoon niet begrijpen. Het blijft bijzonder hoe twee landen dan toch enorm kunnen verschillen in kleine dingen.  De geschiedenis laat zien dat de viering vanuit de katholieke kerk eigenlijk bedoeld was om alle heilig verklaarden te gedenken. Dit gebeurde dan op 1 november en dat begon al met vieringen in de kerk de avond van 31 oktober. De datum van 2 november was dan bedoeld om in de familiekring de overledenen te gedenken maar omdat de nationale feestdag op 1 november is, is dit allemaal een beetje in elkaar geschoven. Dus er zijn 2 vieringen: op 1 november de “Verering van alle heiligen” en op 2 november de zogenaamde “Herdenking van de getrouwe doden”.
Onze Franse buren, die in Limoges wonen en hun geboorte/vakantiehuisje naast ons hebben, komen steevast op deze datum even terug naar hun geboortegrond om bloemen te zetten op de familiegraven. En zoals ieder jaar is het echt de moeite waard om even een blik te werpen op de begraafplaatsen. De enorme bloemenzee en de kaarsen die branden is dan zeker een overweldigend gezicht. Even gekeken naar de afgelopen weken.....Een nieuwe deur in de kelder.....Het heeft een behoorlijke tijd geduurd maar we hebben nu toch echt de officiële deur in de kelder van ons huis. Toen we nog in Nederland woonden heb ik drie eikenhouten voordeuren gemaakt. Dat was al in 2012. Het jaar daarna zijn de eerste voordeuren geplaatst in het huis en de gîte. De kelderdeur is toen de opslag in gegaan. Maar in het jaar 2023 werd het toch wel eens tijd om de houten plaat die het kelderdeurgat dichthoudt te vervangen voor de echte nieuwe eikenhouten kelderdeur.
En dan ineens ziet het er toch weer heel anders uit. We hebben de laatste tien jaar tegen de plank aangekeken en nu wordt het zomaar een echte deur. In eerste instantie was de deur in de opslag krom getrokken. Ik moest dus eerst de klampen en de schoor die aan de binnenkant van de deur zit vervangen en zorgen dat de deur weer recht werd. Dat kon natuurlijk even in de werkplaats gebeuren.
Het plaatsen van het kozijn was redelijk snel gebeurd. Wat eigenlijk nog het langst duurde was de sleutel vinden. Waar laat je een sleutel van een deur die tien jaar in de opslag heeft gestaan. We hadden geen idee meer, ee zijn in de tussentijd al vaak verkast met onze spullen. Eerst van Nederland naar Frankrijk, vervolgens van de schuur naar een echt huis. Het was dus best een opgave om de sleutel te vinden. Maar het gezegde...... “Wat het huis kwijtraakt vindt het huis weer terug” kwam ook deze keer weer helemaal uit.
Uiteindelijk komt de deur natuurlijk op zijn plekje en het ziet er helemaal mooi uit. De volgende stap is nog het aanhelen van het kozijn, met cement. Alleen moet nu alles nog in de verf gezet worden. Maar dat gaat een volgende keer gebeuren. Alles op z'n tijd. De deur moest nu natuurlijk al helemaal wennen aan zijn nieuwe plek. De nieuwe deur moet wel de gelegenheid krijgen om aan alle veranderingen te wennen. Dus we wachten nog even met schilderen. Haha. Een goed excuus.....vind u ook niet?
De camping gaat weer in de winterstand.....We zijn alweer volop in de herfst en de pipowagens staan deze tijd al weer meer in de regen en de wind dan in het zomerzonnetje. Het vakantieseizoen is al een poosje ten einde en het wordt dus weer tijd om alles in de winterstand te zetten. Dat begint dan altijd met het binnenhalen van alle picknick-tafels en de hangmat-standaards. Deze gaan uit elkaar en worden netjes weggestapeld in de houtopslag van de werkplaats.  Ook worden de pipowagens voorzien van een houten afdekking voor de ramen en de deuren. Zo proberen we de regen en sneeuw wat minder invloed te laten hebben op de slijtage van de wagens. Ooit.....wanneer we wat meer tijd hebben......komen er luiken op de pipowagens. Maar wanneer dat gaat gebeuren is nog niet duidelijk.  De terrassen van de pipowagens worden ook weer leeggehaald. De houten vlonders zijn zo gemaakt dat de panelen met vloerplanken los op de constructie liggen. We kunnen ze er dus zo vanaf halen, ook dit wordt in de houtopslag van de werkplaats opgeslagen. Hier kan alles rustig wachten tot het volgende vakantieseizoen.
14 Comments
|
AuteurBram en Annette Vroon eigenaren van Camping "Au Bout du Monde" voor een heerlijke rustige vakantie midden in de rust van de natuur en het authentieke Franse leven. 
Archieven
Oktober 2024
Categorieën |
RSS-feed