​Op onze website is van alles te zien over de omgeving en wat er te doen is wanneer je verblijft op camping “Au Bout du Monde”. Zo hebben we een opsomming gemaakt van wandel- en fietstochten die je kunt ondernemen, maar ook wat je kunt bezoeken aan kerken, kloosters en kastelen enzovoorts. Ook kan je zien wat er aan sportieve dingen ondernomen kunnen worden. Al met al is het natuurlijk een behoorlijke lijst en als je dan iets gevonden hebt wat je graag wilt gaan doen is het alleen nog een kwestie van uitzoeken hoe je er dan komt met de auto.

​En dan komt daar Google om de hoek kijken. Wat zouden we tegenwoordig toch zonder Google moeten. We vinden het allemaal heel erg handig dat Google, we gebruiken allemaal dat Google……en we worden er dus ook allemaal door in de gaten gehouden. Maar in ons geval is het wel erg fijn dat we een goed overzicht kunnen maken van alle dingen die er in de omgeving te doen zijn. 

​We hebben een eigen “Au Bout du Monde” Google-kaart waar je veel dingen op kunt vinden. En wanneer je in de linkerkolom iets aanklikt zie je onder andere een korte beschrijving een foto. Maar waar we het hier vooral over willen hebben : je kan op de satelliet-kaart zien waar het is. Je kunt dus meteen bepalen hoever het rijden is vanaf de camping en je kan dan ook meteen de route opvragen via Google-maps. Heel handig. Je kiest waar je naar toe wilt, je bepaalt de route en je stapt in. Makkelijker kunnen we het niet maken. 

​We hebben het al eerder gemeld…..deze zomer zijn we begonnen met de ontbijt-service van “Au Bout du Monde”. Wanneer je hier verblijft is het mogelijk een ontbijtje te laten bezorgen aan de deur van je vakantieverblijf. Dit zijn ook van die kleine dingen die het vakantieleven zo mooi maken. Wakker worden en genieten van het uitzicht en de opkomende zon. De vogels die zich druk maken en het hoogste lied zingen. De koeien die nog een beetje slaperig om zich heen kijken. Een eekhoorntje dat nog even heel snel wat te eten zoekt in het gras. Wat kan het vakantieleven toch mooi zijn. 

​En het ultieme wakker worden is dan een vers Frans ontbijtje dat vers en nog warm wordt bezorgd bij je vakantieplek. De warme croissant en pain au chocolat ruiken naar de warme bakker. Samen met wat toast en de marmelade, roomboter, hazelnootchocolade…….wat wil een mens nog meer om zich helemaal Frans te voelen. In het ontbijt mogen dan natuurlijk niet de hele jonge en Franse kaasjes ontbreken. Aan alles is gedacht. 

​Wanneer je op vakantie bent op “Au Bout du Monde” kan je dus makkelijk aangeven of je hiervan gebruik van wilt maken en het grote genieten kan beginnen. 

​Ik wil u nog even bijpraten over ons plan voor de waterbesparing. We gebruiken inmiddels best wel wat water voor de moestuin en dat moet dan natuurlijk ook wel ergens vandaan komen. In een vorige nieuwsbrief heb ik u verteld dat we water pompen uit de bron in de moestuin. Dat is wel een goed idee maar in de zomer wanneer de warmte de overhand heeft is deze bron in een mum van tijd droog. Die doet dus niet meer mee. 

​Dan is er nog de bron verderop op het landgoed. Die staat wel goed vol maar het is om te beginnen een heel eind weg en het kost dus heel wat energie om het water van daar naar de moestuin te brengen. En dan is er nog een probleem. Wanneer we in de zomer weer behoorlijke hitte hebben (zoals deze weken) is het eigenlijk verboden om water te halen uit de bronnen en het oppervlakte water. Dat is dan weer een volgend probleem.

​Maar problemen vragen om oplossingen en die komen dan ook weer tevoorschijn. We lopen al langer met dit plan in ons hoofd maar deze zomer hebben we het daadwerkelijk uitgevoerd. Wij hebben een septic tank voor ons eigen afvalwater. Normaal gaat het afvalwater dan via een uitvloei veld de grond in. Maar door de grondgesteldheid bij ons huis kan dat niet. Wij hebben achter de septic tank nog een grote biologische filtertank die het water nog een keer filtert en daarna kan het water weglopen direct de natuur in. En daar komt nu net ons plan om de hoek kijken.

​We hebben een oude watertank, die hier is achter gelaten door de vorige eigenaar, weer in gebruik genomen om ons eigen gefilterde afvalwater weer op te vangen en te bewaren. Dit pompen we over naar het watervat in de moestuin en we kunnen weer naar hartenlust alle groenten water geven. Zo hopen we ook weer een stukje bij te dragen aan het grote water tekort in Frankrijk. Nu moeten we natuurlijk nog uit gaan proberen hoe de groente smaakt die uit onze tuin komt. 

 Vakantie 24-06 t/m 09-07-2022
Eindelijk: na 2 jaar zijn we nu voor de 7e keer weer in Les Trois- Taillants bij Bram en Annette. Wij verblijven hier steeds in de gite, waar het ons aan niets ontbreekt. Wij genieten hier van de rust op het landgoed en de mooie natuur om ons heen. Ook ontdekken we hier in de (wijde) omgeving, steeds nieuwe cultuur en geschiedenis. Zo zijn wij dit jaar naar Guédelon geweest: een kasteel dat op Middeleeuwse wijze gebouwd wordt. (Het enige moderne wat ze hebben zijn de helm en de veiligheidsschoenen). Dit kasteel is echt de moeite waard om te gaan bezoeken.

​Ook zijn we naar de Puy de Dôme geweest. Bovenop heb je een prachtig uitzicht.

Als je wilt kun je ook helpen op het landgoed. Zo hebben wij samen met Bram, het gemeentepad ( dat geheel was overwoekerd) weer geopend, zodat er een 2e uitgang is voor de camping, waar je te voet langs kunt. Ook is er ‘s-avonds weleens een kampvuur

​Oradour sur Glane. Nagedachtenis aan dit stadje dat op 10 juni 1944, in een paar uur tijd geheel is uitgemoord en in brand gestoken. Totaal verwoest. Dit is heel indrukwekkend.

 Abbaye Noirlac is een prachtig klooster.

Verder hebben we vooral nog genoten van de natuur en het wandelen met Bram en Chef en Keesie. En als dit alles nog niet genoeg is, dan kun je ook nog gebruik maken van een heerlijke Reiki behandeling.

Dit was onze vakantie voor 2022.
Bram en Annette wij hebben weer een geweldig fijne vakantie gehad.
Wij bedanken jullie voor de gastvrijheid, en komen zeker weer terug in 2023.
Nogmaals bedankt.

Gerjan en Marie- Therèse

De foto’s van camping “Au Bout du Monde” op Instagram maken indruk. Dit bericht kwam van een  Franse kunstenaar. Deze kunstenaar die Jean heet vroeg in hetzelfde bericht of hij een foto van mij mocht gebruiken om een tekening in pastel te maken. Ik voelde me eigenlijk best vereerd dat hij dit aan mij vroeg. Natuurlijk heb ik goedkeuring gegeven en toen was het wachten op een reactie van Jean en het resultaat van zijn werk. 

​Een week later was Jean klaar met zijn werk en de tekening werd gepubliceerd op Instagram. Ik was helemaal onder de indruk van het werk van Jean. Nu was ik al een behoorlijke fan van zijn werk want bijna iedere week publiceert hij wel een nieuw werk op Instagram. Maar nu ik mijn eigen foto als pasteltekening zie ben ik erg trots. Het hek van het koeienweiland aan het einde van het tractorpad is nu niet alleen vereeuwigd op de gevoelige plaat maar ook in pastel op doek. Ik vind het geweldig. Jean is een specialist in het tekenen van landschappen en zijn liefde in zijn werken gaat zeker uit naar het authentiek leven in de Limousin. En dat is eigenlijk ook precies hoe ik mijn foto’s maak. Het eenvoudige leven vanuit de Creuse laten zien. 

​Dat is dan dus ook de reden dat ik u graag kennis laten maken Jean Grézel. Ik heb met zijn goedkeuring wat afbeeldingen van zijn Instagram account gehaald. Ik hoop dat u de pastel werken net zo mooi vindt als ik. Het eenvoudige Franse boerenleven spat er vanaf. Mijn vraag aan Jean was ook om zichzelf voor te stellen aan de lezers van de nieuwsbrief van “Au Bout du Monde”. Dat deed hij meteen en met plezier. Dit is wat hij schreef. 

​ Bonjour,
​Mon nom est Jean Grézel , je vis à Panazol à 3 kms de Limoges je pratique le pastel en amateur depuis une quinzaine d'années , je n'ai pas pris de cours avec des pastellistes ou d'autres artistes , je travaille seul et d'apres photos , certaines photos que j'ai prise moi meme sinon la plupart sur internet et instagram.
J'ai deja fait des expositions sur Limoges, en Dordogne et aussi en Creuse à Fresselines. vous avez pu remarqué que je fais essentiellement des paysages et aussi quelques animaux.

​Jean Grézel

​Hallo,
Mijn naam is Jean Grézel, ik woon in Panazol op 3 km van Limoges. Ik werk al vijftien jaar met pastel als amateur, ik heb geen lessen gevolgd bij pastellisten of andere kunstenaars, ik werk alleen volgens foto's die ik zelf heb gemaakt, of ik zoek ze op internet en Instagram.
Ik heb al tentoonstellingen gehad in Limoges, in de Dordogne en ook in de Creuse in Fresselines. Het is je misschien opgevallen dat ik vooral landschappen maak maar ook enkele dieren.

Jean Grézel

​Wanneer je meer wilt weten over Jean of over zijn werk dan kan je via deze website een berichtje achterlaten. 

​Twee weken geleden vertelden wij u over de geschiedenis van het koeienpad. We zitten hier op "Au Bout du Monde" natuurlijk nooit stil en het eerste stukje van dit pad is opengemaakt. Hierdoor hebben we nu een tweede verbinding naar buiten. Het is nu mogelijk om vanaf de zuidkant van de camping een wandeling te beginnen over de tractor paden. Met hulp van onze vakantie gasten hebben we het pad open gemaakt. 

​Ik heb nog even een afbeelding vanuit de Franse Google Maps gemaakt. Dat is de Franse Geoportail waar je ook de perceel verdeling kan opvragen en dan is het dus mogelijk om de huidige grenzen even goed te zien. Ik heb ze voor de duidelijkheid nog even gekleurd. De blauwe lijn is de grens van ons terrein en de groene lijn is het nieuwe pad dat nu gebruikt kan worden om vanaf de camping direct je wandeling te beginnen. 

​Het is misschien alleen wel even te snel gezegd dat het pad “gewoon” in gebruik is genomen. Het is namelijk al jarenlang niet meer gebruikt. Dat maakt het natuurlijk wel leuk om het weer te openen maar niet makkelijker natuurlijk. De natuur heeft jarenlang zijn gang kunnen gaan en dat is goed te merken. De struiken met enorme stekels (meidoorns) hebben de regie overgenomen. Daarnaast zijn er ook nog de bramen en de brandnetels. 

​Een aantal weken geleden hadden we al voorzichtig een begin gemaakt. Maar de afgelopen week hebben we samen met de hulp van de vakantie gasten uit de gîte de klus geklaard. Met veel knip- en zaagwerk hebben we ons een weg gebaand door het “oerwoud”. Eerst moesten de grootste struiken weg, dan het wat kleinere hout en tenslotte de bramen en brandnetels. Als laatste moesten we alleen alle kleine stukken wegharken en het pad wordt steeds meer zichtbaar.

​Na een middag werk hebben we het einde van het pad in zicht en de doorbraak is dan redelijk snel gemaakt. Het is en blijft natuurlijk wel een soort bospad en het blijft overschaduwd met bomen maar dat is juist wat wij verstaan onder een natuurlijk pad. Dus wij zijn er helemaal blij mee en we kunnen nu zonder allerlei hindernissen te nemen aan een mooie wandeling gaan beginnen. In de video’s is het mogelijk om even mee te lopen over dit nieuwe stukje “Au Bout du Monde”.

 Ook het werk in het atelier gaat weer door. We hebben dit jaar een behoorlijke achterstand opgelopen en we doen ons best om het een beetje in te halen. Tussen alle druktes door maken we de deuren die besteld zijn en de afgelopen week is er weer één compleet klaar voor het plaatsen later deze zomer.  

​Het is een kozijn met een dichtpaneel en een toegangsdeur. Het geheel komt als afsluiting voor een houtschuur. Hier in Frankrijk is de houtvoorraad erg belangrijk voor de winter en de afsluiting daarvan moet dan natuurlijk ook goed zijn. Het lastige in deze situatie is het feit dat de houtschuur behoorlijk scheef was gezakt en het hele kozijn dus uit de haak gemaakt moest worden. Hierdoor moet dus ook de deur eigenlijk “scheef” zijn. Maar door de klampen en daarmee dus ook de verbinding van de deur ook scheef mee te laten lopen valt het allemaal niet op dat het geheel uit de haak is. Later deze zomer gaan we de deur op zijn plaats zetten en wij gaan snel door met de volgende klus. 

​Wie ons volgt op Facebook of Instagram ziet een aantal keren per week mooie foto’s voorbij komen die ik gemaakt heb in de directe omgeving van “Au Bout du Monde”. Deze gewoonte komt natuurlijk niet vanzelf uit de lucht vallen en het heeft dan ook een geschiedenis. En zeker voor u als lezer van de nieuwsbrief is het dan ook leuk om de achtergrond van deze dingen te weten. 

​Alles is begonnen toen ik op internet onze geschiedenis ben gaan schrijven over het renoveren en verbouwen van ons huis en de schuren. Deze verhalen schreef ik dan wanneer we weer een vakantie in Frankrijk waren geweest om te laten zien wat er nu weer was gebeurd en wat de vorderingen waren van ons werk. Dit hebben we vol gehouden tot het moment dat we permanent op onze plek in Frankrijk gingen wonen. Dat was natuurlijk een hele verandering en ook in de verhalenreeks kwam een verandering. Het was haast niet meer bij te houden wat we allemaal aan het doen waren. 

Omdat het onze bedoeling was om een camping te openen hadden we in die tijd ook onze Facebook account geopend. Ik had toen het idee om vanaf de website iedere dag iets te plaatsen van de dingen die we aan het doen waren. Deze foto’s werden dan gedeeld via Facebook. Een “foto van de dag” dus maar dan met de dagelijkse bezigheden. En toen kwam ook al regelmatig daar wel een natuurfoto tussendoor. Maar meestal kwam hier natuurlijk toch wel de vorderingen voorbij die we maakten met de verbouwing van het huis en de schuren. En daar kwamen later ook de gîte en de pipowagens bij. Maar op den duur vond ik het eigenlijk leuker om mooie natuurfoto’s te laten zien via de “foto van de dag”. 

​Uiteindelijk, toen de camping en de verhuur van de gîte en de pipowagens meer vorm begon te krijgen, openden we een aparte website voor de verhuur. Op deze website wilde ik niet iedere keer de vorderingen van onze verbouwingen laten zien maar via deze website wil ik natuurlijk heel graag laten zien hoe mooi ons plekje hier in Frankrijk is. En omdat ik iedere ochtend en avond mijn wandeling met Chef maak in de omgeving is dat eigenlijk de reden geweest dat ik veel foto’s ben gaan maken van de omgeving. Dus we kunnen “Chef” de hond echt wel aanwijzen als schuldige van al de foto’s die ik maak. 

​En waar ik wel snel verandering in bracht was de manier van foto’s maken. Ik ben altijd druk bezig geweest met het maken van foto’s met goede spiegelreflex camera’s. En daar kwamen later de digitale camera’s voor in de plaats. Maar het meeslepen van deze apparatuur breekt je een keer op. Dus de manier van fotograferen is in de loop van de tijd verandert. Ik maak tegenwoordig alles met de telefoon. Dat is natuurlijk anders maar het geeft ook wel weer een andere dimensie aan het maken van de plaatjes. Je hebt namelijk op de meest onmogelijke momenten een telefoon bij je. Dus ook op die momenten die anders voorbij zouden gaan. En dan is het beperkte van je telefoon al weer een voordeel geworden. Dus alle foto’s die ik de laatste jaren deel zijn met een simpele telefoon gemaakt. En ik kan u verzekeren dat ik geen dure telefoon heb. Die zouden bij mij alleen maar kapot gaan. 

​Het is al een poosje terug maar de schade die de enorme hagelbui heeft achtergelaten is nog steeds goed zichtbaar. Het dak van het magazijn is nog steeds geperforeerd en we moeten dus vrij snel aan het herstel gaan beginnen. Gelukkig is daar dan de hulp van Anton, oud-collega van het HMC-Rotterdam en goede vriend. Samen gaan we aan de slag om het dak te vernieuwen. We hebben al gezorgd voor nieuwe materialen, we gaan het dak dichtleggen met cement gebonden golfplaten. Alles staat dus klaar, we kunnen aan de slag. Alhoewel, we moeten natuurlijk wel even wachten op goed weer…..en dan …..”au boulot” (aan het werk). 

​Eerst maar even het blauwe zeil opzij halen. Voor de zekerheid durven we die nog niet helemaal weg te halen. Je weet het maar nooit met dit weer in deze zomer. De zinken randen worden weggehaald en netjes bewaard, want die gaan later weer terug. Anders gaat het met de oude bitumen golfplaten, die worden definitief weg gehaald. We moeten ze wel netjes op een stapel leggen, want de expert van de verzekering moet nog langskomen. Het duurt even voor hij tijd heeft. Half Frankrijk heeft schade en deze man maakt overuren. 

​Wij gaan in de tussentijd natuurlijk wel gewoon verder met het opnieuw waterdicht maken van ons dak. Dit gaat best in een flink tempo. Het gebouw zelf is niet helemaal netjes recht en haaks. Dat laatste komt bij oude schuren natuurlijk maar zelden voor, maar het maakt het natuurlijk wel wat lastiger om ervoor te zorgen dat het dak er een beetje strak op komt te liggen. We doen uiteraard wel ons best. En de ene na de andere golfplaat komt netjes op zijn plaats te liggen. 

​De tweede dag gaat het hele blauwe zeil eraf. We durven het aan. Ook alle oude doorzeefde dakplaten worden netjes weg gehaald. En wanneer we nu langzaamaan het nieuwe strakke dak zien verschijnen kunnen we alleen maar meer trots worden. Het ziet er echt weer superstrak en mooi uit. Het is en blijft natuurlijk wel een dak van golfplaten maar op den duur gaat dit dak weer begroeid worden met mossen dus dan komt het weer een beetje terug in de natuur. Wij zijn er helemaal blij mee dat we nu weer een dak hebben zonder ontelbare gaten. En daarmee zijn deze zwaardere golfplaten beter bestand tegen toekomstige hagelbuien. 

​Na dit grote examen voor het dak wordt het tijd om het geheel netjes af te werken. De zinken randen komen weer op zijn plaats, maar wel met een kleine aanpassing. Omdat de nieuwe golfplaten een stuk dikker zijn dan de oude komt de rand daarom ook wat hoger te zitten. Maar met een beetje fantasie en wat extra materialen uit de werkplaats komt het weer helemaal voor elkaar en nu kunnen we zeker trots kijken naar een mooi gerestaureerd dak. Dit kan weer jaren en jaren dienstdoen. Gelukkig wel want we moeten nu weer even sparen voor we weer verder kunnen met de volgende klussen. 

​In deze tijden is de nieuwsbrief niet compleet met een klein verhaal over de moestuin. Het gaat daar zo hard dat er iedere dag wel wat verandert. Met af en toe flinke regen en heel veel zon kan je haast naast de courgettes gaan zitten wachten om ze te oogsten. Iedere dag zijn er weer anderen die volgroeid zijn en nodig geoogst moeten worden. We eten dus veel courgette, bijvoorbeeld gevuld uit de oven. Maar wat beter opschiet is de courgette soep, hier kunnen we heel wat van onze courgettes in kwijt. 

​Er worden heel veel liters courgette soep gemaakt. Dit is ook weer makkelijk om in te vriezen en later te verorberen. De emmers vol met de geoogste courgette verdwijnen in de pan samen met wat ui, spek, kruiden, salami, en alles wat nog maar lekker kan zijn. We gaan goed te keer in de keuken. Maar buiten de courgette gaat het ook goed met de tomaten en de sla. De ene na de andere slakrop verdwijnt uit de tuin. We planten ook iedere keer weer een nieuw slaplantje zodat we het nog lang vol kunnen houden om uit de tuin te kunnen eten.