​Vandaag willen wij wat meer vertellen over de top van de berg Barlot. En niet alleen omdat we deze berg iedere dag zien of omdat die het uitzicht vormt vanaf het terrein van “Au Bout du Monde”. We willen vooral vertellen over wat er zich bovenop deze berg bevindt: een raar fenomeen. Op de top van de berg liggen enorme rotsformaties die daar al eeuwenlang aanwezig zijn. Maar juist de formaties en de vormen geven deze plek de speciale sfeer. Eigenlijk weet niemand echt exact hoe dit nu zo gekomen is en daarom ontstaan er natuurlijk ook allerlei legendes die dit willen verklaren. 

​Maar voor alles is het een hele fijne plek om te bezoeken en je te verwonderen over de schoonheid van de natuur waar we verder geen weet van hebben en die zonder tussenkomst van de mens gewoon ontstaat en verder ontwikkelt. De rust die je overvalt wanneer je de top van de “Barlot” bereikt is enorm en de verwondering over het ontstaan van de formaties geeft iedereen een haast bovenmenselijke fantasie.

​George Sand zette in haar roman Jeanne (1844) al een verwijzing naar de Pierres Jaumâtres …...“Deze blokken, die als gigantische paddenstoelen op hun smalle basis zijn geplaatst, zijn de menhirs, hunebedden, cromlechs van de oude Galliërs, overblijfselen van Cyclopische tempels ... Deze sinistere plek, zonder grootsheid, zonder schoonheid, maar gevuld met gevoel van verlatenheid wordt het de Pierres Jomâtres genoemd.”

​Deze grote rotsgroepen heten officieel ook wel “tors” of “granietformaties”. Het zijn uiteindelijk de hele harde massieve rotskernen. Deze extra harde graniet was bestand tegen de vele weersinvloeden. De zachtere stenen delen verdwenen door de erosie van wind en regen en zo blijven er vreemd gevormde stapels met enorm harde stukken steen over. Horizontale en vertikale groeven geven samen met kleine bekkens met regenwater deze formatie vreemde vormen. En daarom is het natuurlijk een uitgelezen object voor mensen om allerlei legendes te maken over deze formaties.

​Er zijn daarom ook bijnamen gegeven aan de meest verbazingwekkende stenen: La Bascule (de weegschaal), l’Oratoire (het oratorium), Les Pains de sucre (de suikerbroden), Le Siège (de zitplaats), La Grenouille (de Kikker), Le Berceau du Diable (de duivelswieg). 

​Wilt u deze plek tijdens uw verblijf op “Au Bout du Monde” ook bezoeken? Dat kan uiteraard en het is maar 20 minuten rijden. U parkeert de auto onderaan de heuvel. Een pad van 1,4 kilometer voert door het oude bos naar de top van de heuvel. Wanneer u dit pad loopt waant u zich al in de Romeinse tijd. Het stenen pad is namelijk al zo oud dat het u zoveel zou kunnen vertellen wanneer u alleen maar goed wilt luisteren. En wanneer u weer terugkomt van de ontdekkingstocht door de tijd kunt u ook nog even lekker bijkomen in het restaurant dat zich onderaan deze heuvel bevindt. 

​De geschiedenis van de “Cabane” gaat weer verder. De laatste keer dat we u iets vertelden over het ontstaan van de woonwagen zijn we gestopt bij de sloop van de oude schaftkeet. Het metalen onderstel was toen helemaal ontdaan van het oude houtwerk. We gaan helemaal vanaf onderaf beginnen met de nieuwbouw van deze 3-persoons woonwagen. 

​Als voorbereiding gaan we op zoek naar tweedehands deuren voor de woonwagen. Een aantal mooie hardhouten deuren vinden we op “le bon coin”. Daarmee ontstaat ook meteen het eerste probleem. De standaardmaat van de deuren in Frankrijk is hoog. Te hoog voor het uiterlijk van de wagen. Hij zou helemaal uit proportie zijn als we deze deuren zouden toepassen. En toch willen we deze deuren gebruiken. Een plan wordt dus gemaakt. Hier komen we later in het verhaal op terug.

​Eerst moet het metalen onderstel breder gemaakt worden en de hele constructie moet verstevigd worden. Gelukkig komen onze goede vrienden Gerard en Dini uit Nederland ons een bezoek brengen. Gerard neemt zijn lasapparaat mee en gaat als een echte smid aan het werk met stalen profielen en lasdraden. Onder zijn professionele handen ontstaat een robuust onderstel voor de nieuwe “Caban”. We kunnen er tevreden naar kijken.

​Nu dit klaar is kan ik zelf weer verder. Maar dan met hout natuurlijk, mijn specialiteit. De draagconstructie voor de ondervloer komt goed op het stalen onderstel te steunen. Je kunt nu goed zien hoe groot de vloer van de woonwagen gaat worden. Nadat de balken op maat zijn en de constructies passen wordt het hout geïmpregneerd. Daarna komen de vloerplanken aan de beurt. Het ruwe hout moet natuurlijk eerst glad geschaafd worden en er moeten groeven in komen voor de verbinding van de totale ondervloer. 

​Alle planken voor de constructievloer worden eerst nog even netjes geïmpregneerd. Dan kan de hele boel opgebouwd worden. In de groeven van de planken komen latjes die ervoor zorgen dat de planken netjes vlak blijven ten opzichte van elkaar. En wanneer de hele vloer er op zit is de afmeting van de beschikbare ruimte echt goed te zien. Het fundament is gelegd en we zijn er trots op. 

​Nu de constructievloer compleet is word het tijd voor de afwerkvloer. Hier hebben we inmiddels ook een goed plan voor bedacht. Eerst moet er een afwerkvloer van OSB platen op om alles goed glad te krijgen. Daarna werken we de vloer in zijn geheel af met marmoleum. Dat is nu een makkelijke klus. We plakken het en snijden alles wat uitsteekt af. Dat is natuurlijk een heel stuk gemakkelijke dan later vloerbedekking pas moeten maken als de wagen al klaar is. Het is een puik plan. We gaan dan ook meteen door met het maken van de gaten in de vloer voor de palenconstructie van de wanden. We freesen nesten in de vloer om de palen te plaatsen. 

​De palen voor de wandconstructie worden ook goed voorbereid. Alles wordt eerst op maat gemaakt en de verbindingen worden gemaakt in de werkplaats. Ook worden de palen al gelakt. Dus wanneer de staanders vast geschroefd worden op de wagen is alles klaar. En zo gaan we dus een voorzichtig begin maken met de wandconstructie van de woonwagen “Cabane”. We zijn helemaal blij met de detaillering van de hoekconstructies. Als oude meubelmaker denk je daar toch extra over na en wanneer dan alles in elkaar past ben je daar erg blij mee.

​Vorig jaar hebben we met de hulp van Pascal twee grote stekken kunnen verpoten van dotterbloemen. Bij Pascal zijn huis is er een klein stroompje en bij de overgang van zijn pad waren er veel pollen met dotterbloemen. Het leek ons heel leuk om bij ons meertje ook wat dotterbloemen te hebben staan. We hebben toen twee pollen neer kunnen zetten aan de kant van het water. Ze waren op dat moment wel uitgebloeid maar tijdens dit voorjaar begonnen ze goed te groeien en eerste bloemen kwamen zelfs al tevoorschijn. Een prachtig gezicht zo aan de rand van ons meertje. 

​Maar het noodlot sloeg toe. In het meertje hebben we af en toe ook wat moerasbevers zitten. Die zijn ook wel mooi om te zien maar een groot nadeel is wel dat deze beesten dol zijn op de vroeg bloeiende dotterbloem. En in één ochtend waren allebei de pollen met onze dotterbloemen helemaal kaal gevreten. De knoppen lieten ze er toen nog in zitten. Maar die waren voor het ontbijt van de volgende dag, zo bleek later. Het is inmiddels een knap treurig gezicht. Soms lukt het niet helemaal wat je in je hoofd bedenkt. We vinden het wel heel jammer. Maar ook dat is de natuur. 

​Gelukkig kunnen we in het dal vlak bij ons ook nog veel dotterbloemen bekijken. Dit is in de loop van het water waar de rivier “le Petit Creuse” ontstaat. Hier heb ik dit jaar nog over verteld in de nieuwsbrief. Dus tijdens het uitlaten van Chef de hond kunnen we hier iedere dag even van genieten. 

​Het is natuurlijk voorjaar, Pasen. Hét uitgelezen moment om uit te kijken naar nieuw leven in de natuur. En laten wij nou de beste plek in de buurt weten om hier zelf getuige van te zijn. Dus we gaan op bezoek bij Pascal. De dieren bij onze Belgische vriend doen geweldig hun best om goed te voorschijn te komen voor de komende zomer. Veel jonge dieren zijn inmiddels geboren. Om te beginnen heb ik wat video's gemaakt van de kuikens. Wanneer het Paasfeest passeert moeten daar natuurlijk kuikens bij. En Pascal heeft er genoeg.

​Deze maand heeft de mirabellen struik heel erg uitbundig in de bloei gestaan. Als dit een belofte is voor de oogst van de van de kleine mirabellen pruimen dan gaan we de emmers maar vast klaar zetten. Het afgelopen jaar was er ineens sneeuw en vorst tijdens de bloei van de struik en is de oogst min of meer in het water gevallen. Maar dit jaar is de bloei niet verstoord door het koude weer. Ik hoop dus op een goede oogst en we kunnen dan weer veel mirabellen jam en siroop maken. Het water loopt al in mijn mond.

​De vaste lezers van de nieuwsbrief kunnen zich misschien nog herinneren dat ons eigen  “Atelier du Bois” de nieuwe trap heeft gemaakt in de klokkentoren van de kerk in Nouhant. Dit gebeurde in het voorjaar van 2023. Het is uitgebreid beschreven in de nieuwsbrief. U kunt de volgende knop gebruiken om het artikel nog eens te kunnen zien. 

​Maar wat ik u nog graag wil laten zien is een artikel in de gemeente gids van de gemeente Nouhant. In het begin van het jaar wordt deze gids uitgegeven met daarin de belangrijkste gebeurtenissen van het afgelopen jaar op een rijtje. En het zal u dan ook niet verbazen dat het restaureren van de kerkklok en daarbij het vernieuwen van trap naar de klokkentoren ook vermeld staan. Met trots kan ik dan ook de foto's laten zien van het artikel. Daarbij zijn dan ook nog de foto's gebruikt die ik zelf gemaakt en aangeleverd heb aan de secretaris van de burgemeester. 

​De kleine overblijfselen van de Franse Sainte Bernadette zijn op rondreis in Nederland deze tijd. Iedereen zal wel het verhaal kennen van de verschijning van de Heilige Maagd Maria aan Bernadette in Lourdes. Maar hoe is deze hele geschiedenis nu precies gegaan? Volgens de overlevering was op 11 februari deze verschijning aan Bernadette Soubirous. Dit was in de geschiedenis van de kerk een hele schok. De gevestigde kerkelijke orde moest zich toen goed gaan beraden wat ze hiermee aan moesten. 

​Op 11 februari 1858 vertrok Bernadette met twee vriendinnen om hout te gaan sprokkelen bij de grotten in de buurt van Lourdes. Wanneer ze daar zijn ziet zij een prachtige dame die ze in eerste instantie “Aquero” noemt. Ze bespreekt dit met haar ouders thuis en een paar dagen later gaat ze weer terug naar deze grot en ziet ze “Aquero” weer. Vanaf toen werd de groep volgers en nieuwsgierigen steeds groter wanneer Bernadette naar de grot gaat om “Aquero” te zien verschijnen. Waarschijnlijk was het haar helderziendheid die hielp om de verschijning van “Aquero” tot stand te brengen. 

​Maar naarmate het aantal toeschouwers toenam begon de politie zich zorgen te maken over de verstoring van de openbare orde en het werd haar verboden om nog langer naar die plek toe te gaan. Bernadette weigerde om gehoor te geven aan de eis van de politie en ging onverstoord verder met haar bezoeken aan de grot, samen met de groepen nieuwsgierigen. Na ongeveer een maand was de groep van toegewijde en nieuwsgierige mensen opgelopen tot wel 8000. 

​Nadat Bernadette werd ondervraagd door de officier van justitie en er een onderzoek naar haar geestelijke gezondheid werd gedaan, worden de verschijningen in de grot steeds minder. Uiteindelijk zal Bernadette op 16 juli (dus ongeveer 6 maanden later) voor het laatst de verschijning van “Aquero” zien. Inmiddels hebben de autoriteiten de grot gesloten en als verboden terrein bestempeld. Alleen hoog geplaatste politici komen soms persoonlijk nog een bezoek brengen. 

​Maar de gelovige, toegewijde en nieuwsgierige mensen zijn steeds doorgegaan met het samenkomen op die plek en het vieren van de verschijning van wat inmiddels de “Maagd Maria” genoemd wordt. Het is uiteindelijk Napoleon III die er persoonlijk voor zorgt dat de grot weer geopend wordt en de verboden erediensten weer voortgezet kunnen worden. Deze Napoleon was namelijk de eerst gekozen president door het volk en moest dan natuurlijk ook wel de wil van het volk volgen. 

​De plaatselijke bisschop bracht een commissie van theologen bij elkaar. Zij deden een onderzoek van 3.5 jaar naar het fenomeen van de verschijningen. Bernadette werd enorm lang ondervraagd en uiteindelijk was er een uitspraak van de bisschop van Tarbes. In een brief in 1862 schreef hij dat het naar hun oordeel een werkelijke verschijning van de “Heilige Maagd Maria” aan Bernadette was. En dat in totaal er 19 verschijningen waren geweest. Daarbij werd ook gesteld dat alle gelovigen het recht hebben om dit verhaal als waar aan te nemen, aldus de bisschop van Tarbes. En daarom is er dus nog steeds een feestdag op 11 februari, naar aanleiding van de eerste verschijning in de grotten van Lourdes.

​Na de geschiedenis met de verschijningen en het onderzoek is Bernadette vertrokken naar Nevers (hoofdstad van de Nievre ongeveer 1,5 uur van camping “Au Bout du Monde”). Hier heeft ze meegeholpen met de heropbouw van een vergaan klooster. Haar gezondheid werd hier steeds slechter en uiteindelijjk is zij hier ook overleden en haar lichaam is hier nog steeds in een crypte te zien. Wilt u hier meer over zien gebruik dan deze knop die je naar de website van het “Bureau de Tourisme” brengt van Nevers.

​Ook in het hout atelier zijn we weer druk bezig geweest om werk af te leveren. Deze keer was het een mooie kast die dienst moet doen als boekenkast, servieskast en roomdivider. Het huis waar deze kast moet komen is een oude woning in Schiedam. Het idee van het meubel was eigenlijk het maken van een zogenaamde kamer “en suite”. Maar om aan twee kanten een kast te maken met deuren daartussen was wat veel van het goede. Dus werd er gekozen voor een andere optie. Een meubel dat aan twee kanten als kast dient en toch ook een beetje de kamer in tweeën deelt. 

​Eerst worden dan natuurlijk de tekeningen gemaakt en de exacte maat bepaald. Erg belangrijk wanneer je een meubel op maat maakt. Nadat dit allemaal klopt kan er begonnen worden met de opbouw van de kast. En zoals altijd bij “Atelier du Bois” wordt alles helemaal compleet opgebouwd tot en met alle deuren, laden en sluitingen toe. Wanneer dan alles klopt kunnen we alles gaan plaatsen. En dat was in dit geval in Nederland. Maar dat is niet zo'n probleem als je met de Paasdagen toch al bij familie in Nederland bent.

​Het meubel bestaat uit een romp van wit gemelamineerde panelen. Dit is makkelijk met het onderhouden en schoonmaken van het geheel. De totale buitenkant wordt gemaakt van massief hout dat afgewerkt wordt met een witte lak. De fronten bestaan uit massieve panelen die gemaakt zijn in een massief stijl- en regelwerk. Dit geeft de kast een mooi klassiek uiterlijk dat helemaal past bij het huis. Een huis uit het begin van de vorige eeuw. Het geheel is dan weer wit afgelakt. 

​In het plafond van de woning waren gipsen ornamenten aanwezig en de kast moest natuurlijk wel precies tussen deze ornamenten in komen te staan. De maatvoering is ook een beetje aangepast aan deze ornamenten. Ik denk dat het geheel goed geslaagd is en we hebben weer een mooi meubel af kunnen leveren. Het is erg fijn om mensen blij te kunnen maken met een meubel dat standaard niet te koop is maar dan dus helemaal aan de wensen van de klant is aangepast. Het plan maken duurt soms eventjes maar als het meubel op zijn plek staat geeft dan wel een enorm voldaan gevoel. En het resultaat mag er zeker zijn.