Even gekeken naar de afgelopen weken.....De nieuwe katjes.....Zoals u misschien in de vorige nieuwsbrief heeft gelezen zijn bij onze Belgische vriend Pascal katjes geboren. Twee van deze geweldige “chatons” (kittens) zouden de nieuwe bewoners van “Au Bout du Monde” worden. Dat is inmiddels een feit geworden en nu kunnen de kleine kattenbeesten wennen om hier te zijn. De schuur is het domein van de katten dus daar is hun kooi. Het is een geweldig gezicht om te zien hoe deze broer en zus alles ontdekken wat er om hen heen gebeurd. Het ontdekken van de grote volwassen poes die hier al rondloopt en de voor hen enorme grote hond “Chef” die af en toe ook even komt kijken naar de nieuwe bewoners.
Dus......ik stel aan u voor......”Frère” en “Freule”. Deze namen waren al eens hier aanwezig op ons landgoed. En ter nagedachtenis aan deze katten zijn er nu een nieuwe “Frère” en “Freule”. Ik hoop wel dat ze langer bij ons mogen blijven dan de laatste nieuwe kat. Die is niet oud mogen worden. Die was na een paar weken spoorloos verdwenen. We hebben een vermoeden wat er gebeurd is maar daar willen we eigenlijk niet echt aan denken. Dus wensen we deze twee nieuwelingen veel voorspoed en geluk toe. Oh, en natuurlijk heel veel muizen om te vangen.  Onze oude kat "Kesie" ziet het allemaal eens aan. Wat moeten al deze drukte schoppers hier. Zij zal nog wel even afwachten hoe alles gaat met de nieuwe katjes. Ik ben benieuwd of ze goede vrienden gaan worden. De moestuin komt tot leven.....We waren deze maand nog voor een aantal dagen in Nederland en dat kwam voor onze moestuin weer goed uit. Mijn neef Leo bezorgt ons ieder jaar plantjes voor onze moestuin in Frankrijk en hij heeft dat ook dit jaar weer gedaan. Ondanks zijn bedrijfsongeval heeft hij weer gezorgd voor een groot aantal mooie planten. Die zijn allemaal netjes getransporteerd naar Les Trois Taillants. Leo........nogmaals heel hartelijk dank voor je goede zorgen en heel veel succes met jouw revalidatie.
Toen we weer in Frankrijk kwamen had het ook hier alleen maar geregend en dat was goed te zien in de moestuin. Het gras stond bijna op kniehoogte. Dus eerst maar grasmaaien en daarna aan de slag met de koeienpoep die we kregen uit de koeienstallen van de buurman. Onkruid wieden, schoffelen en schrepelen tot je een ons weegt. Maar stukje voor stukje komt het dan toch weer voor elkaar.
Inmiddels staan de tomaten, courgettes, komkommers, kolen en kruiden netjes in de bakken. Het enige dat we nu nog moeten doen zijn de aardappels in de grond stoppen. Het is zo blubberig dat het eigenlijk nog niet zo goed gaat. Op de rommelmarkten die we bezochten worden in deze tijd ook heel veel plantjes verkocht en we hebben er nu ook paprika's, pepertjes en echte Franse tomaten (noir crimée) gekocht. Ook dat moet nog een plekje vinden in de tuin. Maar we moeten iedere dag een moment afwachten dat het even droog is. Het voorjaar wil echt nog niet van start. 
Zelfs de tuin wordt dit jaar een beetje mooier.....Dit jaar hebben we van een klant van onze houtwerkplaats “Atelier du Bois” veel knollen van paarse irissen gekregen. We wisten niet zo erg wat we ervan moesten verwachten maar nu ze gaan groeien worden ze echt heel mooi. Het zijn enorme bloemen, prachtig paars met witte hoge kronen. Het is echt een prachtig gezicht, zeker samen met de knalrode klaprozen. Het is een genot voor het oog.
Ook ons korte verblijf in Nederland is in de tuin niet onopgemerkt gebleven. We hebben weer veel blauwe hortensia's meegenomen en die staan nu netjes uitgestald voor ons huisje. Ook daar wordt je goed vrolijk van als je er naar kijkt. Het geeft je toch een beetje een voorjaarsgevoel terwijl het voorjaar toch een beetje zoek is door de regen en de lage temperaturen.  Een leuke wandeling met z'n drieën.....Wat ik altijd erg leuk vind is een wandeling met Chef onze hond. Maar zeer regelmatig gaat Kesie onze kat ook mee. Het is echt heel leuk om dan te zien hoe deze samen aan de wandel gaan met de landeigenaar er achteraan. Zo ontmoeten we met z'n drieën de koeien die dan ons na staan te kijken alsof er iets heel bijzonders voorbij komt.
De foto's spreken misschien wel voor zich maar het is op zo'n moment echt of je een onderdeeltje bent van de dierenwereld. Je ziet dat alle dieren hun eigen manier hebben van communiceren met elkaar. Het gaat natuurlijk niet altijd even goed maar het is wel een heel mooi gezicht. En het is dus zeker een mooi fotomoment. Ik wil u erg graag dit moment mee laten beleven.....  Later tijdens deze wandeling liepen we tegen de wind in en zagen in het naastgelegen weiland een reetje liggen. Genieten van de zon is wel een redelijke bijzonderheid in dit voorjaar dus deze ree nam het er even van. Ik kon het niet laten om even wat dichterbij te komen maar dat werd niet helemaal gewaardeerd door deze viervoeter. Nadat we waren opgemerkt nam de ree snel de benen maar niet voordat ik mijn telefoon in de aanslag had om er snel een video van te kunnen maken. Ook dit wil ik u niet onthouden.
2 Comments
De geschiedenis van de woonwagen “Cabane”.....We maken het dak klaar voor montage.....De laatste keer dat ik iets liet zien van de geschiedenis van de “Cabane” pipowagen was het maken van de wanden op de wagen zelf. We zijn nu in het stadium dat we de raamkozijnen kunnen plaatsen. We hebben natuurlijk al eerder een pipowagen gemaakt op deze manier en daarom kunnen we nu gebruik maken van de kennis die we toen hebben opgedaan. En het plaatsen van de kozijnen gaat dan ook een stuk sneller.  Ook het maken van het dak gaan we nu beter doen dan bij de vorige pipowagen. Toen maakten we het dak van onbehandeld hout om dit later af te werken. Maar dagenlang met je armen in de lucht om de latten in het dak te lakken is echt geen fijne klus. Dus ook dat gaat deze keer anders. De latten en spanten gaan we van tevoren lakken. En daar gaan we als eerste mee van start.  Wat we doen is het dak apart maken in de werkplaats. We maken het dak weer in kant en klare stukken. We kunnen dan deze delen in één keer op de pipowagen leggen zodat we dan vrij snel het dak compleet kunnen hebben. Maar ook daar hebben we leergeld betaald bij de eerste wagen. Toen hebben we met de hand de dakdelen omhoog moeten brengen. Daar wilde ik iets anders voor bedenken. We bedenken dus een soort lift die we kunnen gebruiken voor het transport naar de wagen in het veld maar ook om de delen omhoog te takelen. Een gedurfd plan maar we gaan het gewoon proberen.  We gaan van start met het plaatsen van de wit gelakte spanten op de toekomstige dakranden. Het heeft natuurlijk wel veel voordelen om dit in de werkplaats te kunnen doen. Met al het gereedschap om je heen is het een stuk makkelijker werken. Alle gelakte dakplankjes komen dan ook aan de beurt en zo ontstaat er ineens een heel mooi dak. Je kan eronder kruipen en meteen kijken wat het uiteindelijke resultaat gaat worden. Wij zijn er heel tevreden over. Alles gelakt en kant en klaar.
  Ook de kopkanten van het dak moeten een afsluiting krijgen en ook dat is natuurlijk veel handiger omdat nu nog te doen wanneer het dak op schragen in de werkplaats ligt. We maken de houten deeltjes netjes op maat en daarna wordt ook dit gelakt. En wanneer we dan toch met de details bezig zijn maken we ook meteen een mal om de sierrand van het dak te kunnen maken wanneer alles afgewerkt gaat worden. 
 Dan komt over het dak een laag dampdoorlatend plastic. Hier overheen komen dan de tweede laag spanten om ruimte te maken van de laag isolatie. Maar die isolatie doen we er pas op wanneer het hele dak op de pipowagen ligt. De dakdelen hebben we op deze manier dus klaarstaan in de werkplaats en dan wordt het wachten op mooi weer om eerst de nieuwe pipowagen naar buiten te rijden zonder dak. Als de pipowagen op zijn plaats staat in het weiland kunnen we ter plaatse het dak plaatsen. Ook dat wordt weer een hele operatie maar daarover de volgende keer meer.
Ontbijt aan “huis”.....“Au Bout du Monde” ontbijt-service.....We hebben het al eerder gemeld…..tijdens het hoogseizoen kun je meedoen met de ontbijt-service van “Au Bout du Monde”. Wanneer je hier verblijft is het mogelijk een ontbijtje te laten bezorgen aan de deur van je vakantieverblijf. Dit zijn ook van die kleine dingen die het vakantieleven zo mooi maken. Wakker worden en genieten van het uitzicht en de opkomende zon. De vogels die zich druk maken en het hoogste lied zingen. De koeien die nog een beetje slaperig om zich heen kijken. Een eekhoorntje dat nog even heel snel wat te eten zoekt in het gras. Wat kan het vakantieleven toch mooi zijn.  En het ultieme wakker worden is dan een vers Frans ontbijtje dat vers en nog warm wordt bezorgd bij je vakantieplek. De warme croissant en pain-au-chocolat ruiken naar de warme bakker. Samen met wat toast en de marmelade, roomboter, hazelnootchocolade…….wat wil een mens nog meer om zich helemaal Frans te voelen. In het ontbijt mogen dan natuurlijk niet de hele jonge en Franse kaasjes ontbreken. Aan alles is gedacht.  Wanneer je op vakantie bent op “Au Bout du Monde” kan je aangeven of je hiervan gebruik van wilt maken en het grote genieten kan beginnen.  Korstmos.....De indicator van perfecte schone lucht.....Wanneer ik tijdens mijn wandelingen met Chef onze hond om mij heen kijk zie ik hier zoveel verschillende soorten korstmossen. Het groeit werkelijk overal en in zoveel verschillende vormen en kleuren. Maar wat is er nu allemaal zo bijzonder aan de korstmossen in het algemeen? Het is natuurlijk een prachtige schimmel/mos. Dus ja…..wat is het nu eigenlijk. Het is een samensmelting van een mos en een schimmel. Dat maakt het al bijzonder maar daarbij is het ook een perfecte indicator van de buitenlucht samenstelling. Hoe schoner de buitenlucht hoe meer korstmossen er groeien. En hier rondom “Au Bout du Monde” groeit op werkelijk iedere boom, steen en struik wel korstmossen. De beste manier om te laten zien hoe schoon de lucht en de natuur hier is.  Degene die hier wel het meest voorkomt is het eikenmos. Het groeit het liefst op zuurhoudende boomsoorten waarvan de eik dan wel de belangrijkste is. De naam zegt het natuurlijk al. Hier in Frankrijk is het wel een algemeen voorkomend korstmos. Het wordt zelfs verbouwd. Deze korstmos wordt door zijn pittige geur veel toegepast in parfums. Dit moet dan ook wel goed vermeld worden volgens de wet omdat het ook een stof is die voor veel allergische reacties zorgt. Wanneer je hier tussen de bomen loopt waar het veel groeit ruik je inderdaad deze geur. Zeker in de winter. En na een dag van harde wind vind je dus heel veel vlokken van de korstmossen op de grond.  Een ander bizar exemplaar van de korstmos soort is het “trompet takmos”. Het lijkt wel een buitenaardse plant. Het zou zo geplaatst kunnen worden in een surrealistische weergave van een buitenaards landschap. Maar deze soort kom ik hier gewoon tegen wanneer ik in de ochtend “Chef” onze hond uitlaat. Ze groeien aan de zonzijde van de boomstammen van verschillende boomsoorten. Daar zijn ze niet zo kieskeurig in. Wel zijn ze enorm gevoelig voor de lucht samenstelling. Ze groeien alleen op die plekken met hele schone lucht. Deze korstmossen worden ook in experimenten toegepast als indicator voor het aantonen van de schone lucht.
Wanneer je hier op camping “Au Bout du Monde” verblijft is het mogelijk om mee te lopen met de wandelingen die we in de ochtend en de avond doen. Wanneer je dan goed om je heen kijkt kan je jezelf echt verbazen over alle verschillende soorten korstmossen. Ook is het dan mogelijk om de gevallen plantjes, vlokken en takken met mos te verzamelen. Korstmossen zijn gewend aan een heel schaars dieet. Wanneer je ze laat drogen blijven ze precies hetzelfde. De kleur en vorm veranderen niet. Ze kunnen natuurlijk mooi toegepast worden in bloem- en kerststukken. En wanneer ze na jaren weer natgemaakt worden groeien ze gewoon weer verder. De groei van de korstmossen is ook niet echt schrikbarend. Over het algemeen groeien de takjes 1 tot 2 millimeter per jaar.
Er zijn honderden verschillende soorten korstmossen. Het is echt verbazingwekkend wanneer je hier rondloopt en daar eens goed op let. Het is echt aan te raden om af en toe eens mee te lopen met de tochten van “Chef” de hond en je ogen dan goed de kost te geven, want wat heeft de natuur hier een hoop voor je in petto! Het enige dat je dan kan doen is je enorm verbazen over de schoonheid van deze kleine, prachtige struikjes die moeder natuur kan maken door algen en schimmels bij elkaar te brengen en daar deze korstmossen van te maken.
“Chef” gaat op jacht.....Onze hond volgt zijn neus.....Het is al jaren geleden dat ik regelmatig verhalen schreef over Chef onze hond. Uiteindelijk zijn deze twaalf verhalen verzameld in een boek. Dit boek is voor iedereen te lezen via onze website. Dit is het twaalfde en laatste verhaal uit de verzameling uit het leven van Chef onze hond. Na drieënhalf jaar in het asiel in Montluçon gewoond te hebben kwam “Chef” bij ons wonen op “Au Bout du Monde”. Het is alweer zo lang geleden dat ik iets liet zien uit deze verhalenverzameling dat het toch wel weer tijd wordt voor een heruitgave. Vandaar dat ik u weer meeneem naar een paar jaar terug. Een dag waar “Chef” weer even zijn neus volgt en dat dus gevolgen heeft voor velen........  “Chef” gaat op jacht.....Het is vandaag een prachtige voorjaarsdag dus we hebben het plan opgevat om lekker buiten aan de nieuwe pipowagen te werken. Er moet nog heel veel aan gebeuren voordat er gasten in kunnen logeren. Dus eerst gaan we de wagen maar eens dichtmaken met twee mooie terrasdeuren. Chef ziet het allemaal eens aan en maakt zich verder niet zo druk en parkeert zich in het gras in de buurt van de pipowagen. Met zijn neus in de zon en lekker languit. Wat wil je nog meer als hond in dit rustige stukje Frankrijk.  Maar ja, is het nu wel zo rustig. In de verte horen we wel een groep jagers die door de bosranden onderaan de heuvel aan het drijven zijn met honden. Ze hopen zeker nog wat te vangen dit weekend. De honden blaffen onheilspellend. Het is geen fijn geluid wat we zo in de verte horen. Maar goed….het hoort bij de jacht. We hebben ons er inmiddels echt wel bij neergelegd dat dit een belangrijk sociaal gebeuren is en het is onlosmakelijk verbonden met het Franse leven. Ik heb zelf niet zo veel met de jacht maar als je hier als boer je kippen per dag ziet verdwijnen omdat er een vossenburcht in de buurt is ben je toch zeker wel blij met de plaatselijke jachtvereniging. Dus wanneer in het najaar het jachtseizoen start horen we zeer regelmatig de jagers rondom ons heen in de velden en de weilanden.  Chef z’n vader was een ras jachthond en daarom zit Chef zelf natuurlijk ook vol met dat jachtbloed. Alleen Chef weet zelf niet zo goed raad met het jachtinstinct. Hij weet wel dat hij iets moet doen, maar wat? En dan is er nog iets…..toen wij Chef adopteerden vanuit het asiel hebben we plechtig moeten beloven dat we Chef niet voor de jacht zouden gaan gebruiken. Dat doen we ook zeer zeker niet maar wanneer Chef dan toch al die jachtgeluiden in de verte hoort wordt hij toch wel een beetje zenuwachtig. Het bloed kruipt toch waar het niet gaan kan. Het instinct zit er nu eenmaal in maar gelukkig heeft Chef geen ervaring met de jacht.  Terwijl we druk bezig zijn met de pipowagen hebben we niet zoveel aandacht voor Chef. Maar toen ik weer eens van de ladder af kwam en ik weer met mijn beide benen op de grond stond zie ik tot mijn schrik dat Chef er wel vandoor is. Ik weet niet precies waar hij was maar ik heb natuurlijk wel een idee.  Met in mijn ene hand de hondenriem en in mijn andere hand wat hondensnoepjes ga ik dus maar op zoek naar Chef. Waar ik moet gaan zoeken is natuurlijk niet zo moeilijk. Ik volg dus maar het geluid van de groep jagers. De honden van de jagers hebben allemaal bellen om hun nek om de jagers een idee te geven waar ze zijn en om het wild op te drijven naar de echte jagers die verderop staan te wachten om het wild te gaan schieten. Eigenlijk dus niet zo’n goed idee om hier naar je hond te gaan zoeken. Maar ja, ik weet haast zeker dat Chef hier naar toe is gegaan. Maar er valt me wel iets op. De jagers spreken heel veel met elkaar en er wordt wat heen en weer geschreeuwd. Dat is wel nieuw voor mij want dat hoor je toch niet zo vaak.
In de verte zie ik de jagers al duidelijk door het bos stappen met hun verplichte oranjekleurige outfit. Ze kammen vakkundig het hele bos uit op zoek naar hun jachttrofeeën van vandaag. Maar ik zie toch echt dat er veel consternatie is onder de groep jagers. Er wordt veel heen en weer geschreeuwd en ik zorg dat ik duidelijk in het zicht van de jagers blijf terwijl ik probeer dichterbij te komen, zodat ze niet denken dat ik de trofee van vandaag moet gaan worden. En nu ik wat dichterbij ben zie ik dan ook meteen wat de reden voor de extra consternatie is.  Chef paradeert met een opgestoken staart tussen de jagers en de honden in en wil lekker meedoen met het super spannende spel. Hij vindt het geweldig om zo overal een beetje tussendoor te struinen. Het enige nadeel is wel dat Chef geen snars snapt van het hele jagersspel. Hij hobbelt gewoon lekker heen en weer en heeft het geweldig naar zijn zin. Het is een geweldig gezicht om dit schouwspel zo te zien. De jagers die zich even geen raad weten wat te doen en Chef die zich van geen kwaad bewust is en lekker heen weer loopt.
De jagers die mij inmiddels in het vizier hebben zien mij zoeken met een lege hondenriem en begrijpen meteen wat ik kom doen. De opluchting is heel groot bij de jagersclub. Ze zijn het gespeel van Chef best al wel zat en vinden het zeker tijd worden dat hij naar huis gaat. Eén van de jagers moet nog wel even vertellen dat ze ons geprobeerd hebben te bellen maar dat dit niet lukte. Chef draagt een prachtige penning waar ons telefoonnummer op staat. Er is alleen één probleempje. De penning is erg afgesleten en ovaal geworden. Daardoor is het eerste en het laatste cijfer van het hele telefoonnummer gewoon weg. Geen compleet nummer meer. Ik kon niet anders dan gniffelen om de hele situatie.  Je kan aan Chef goed zien dat hij het hele tafereel met pijn in zijn hart moet verlaten. Het duurt wel even voor Chef besluit om met mij mee te gaan maar uiteindelijk kan ik toch mijn hondenriem vastmaken aan de halsband met de afgesleten penning met het incomplete telefoonnummer. Ik kan het echt niet over mijn hart verkrijgen om Chef een standje te geven vanwege het weglopen. Ik moet er gewoon heel erg om lachen. Dus wanneer je wilt dat een jachtpartij in het honderd gaat lopen wat moet je dan doen? Je stuurt Chef erop af en het gebeurt allemaal vanzelf.  Wilt u weer eens alle verhalen lezen van “Chef”? Het is te downloaden als een E-book. Dit klinkt ingewikkeld, maar het is een normaal PDF-bestand dat gelezen kan worden door ieder apparaat dat zo'n bestand kan verwerken. En dat is tegenwoordig bijna alles wat een scherm heeft. Ga via de knop hieronder naar de goede pagina op de website en download gratis dit mooie verhalen- en fotoboek. Lente op “Au Bout du Monde”.....Geniet van de lente in de Creuse.....De afgelopen maand was een echte voorjaarsmaand. We hebben van alles gehad: vorst in de nacht, dagen met bijna 30 graden, sneeuwbuien maar ook heerlijke zachte warme lente dagen. Alles is voorbij gekomen zoals het een goed voorjaar betaamd. Het is alleen soms wel even schakelen wanneer je na een dag van prachtig weer toch ineens hout moet gaan halen om de kachel weer aan te steken omdat de sneeuw ineens weer naar beneden valt. Het houdt je scherp en zorgt ervoor dat het nooit saai wordt.
 Maar zoals ik al zei.....het is gewoon prachtig voorjaar. We kunnen dus weer genieten van alle bloemen die gaan bloeien en alle bomen die weer prachtig helder groen worden. Ik kan het dan ook niet laten om een video te maken en u een stukje mee te nemen naar de zoektocht naar de wilde hyacinten in het bos onderaan de heuvel. Samen met Chef de hond zijn we op zoek gegaan naar de mooiste plekjes in het bos beneden aan de “Au Bout du Monde” heuvel. Ik zou zeggen......ga er even lekker voor zitten en loop in gedachten even een stukje mee naar het bos beneden en geniet van de lente. En wanneer we dan beneden in het bos hebben gekeken maken we even de wandeling naar boven, terug naar huis. U kunt dan ook goed zien dat het best allemaal dichtbij is. De heuvel op terug naar huis is wel even een klim, maar het is een prachtige route om iedere dag te lopen. Chef de hond is zelfs helemaal van slag wanneer we een andere route nemen. Hij zal niet echt rusten voor we het pad naar beneden en de wandeling naar boven hebben genomen. In de volgende video kunt u vanuit uw luie stoel ook meelopen. Zonder te hijgen komt u zo boven en ervaart u toch de pracht van de natuur om ons heen hier op “Au Bout du Monde”. Veel plezier. Om te bewijzen dat we dit voorjaar alles al gezien hebben heb ik de dag na de mooie lente video nog een video gemaakt. We deden de volgende dag namelijk de gordijnen open en we zagen sneeuw naar beneden komen. Ook zo'n moment vraagt dan natuurlijk om zijn eigen video voor de nieuwsbrief. Dat heb ik natuurlijk gedaan en ik heb de telefoon video standaard weer snel gepakt en ben samen met Chef naar buiten gegaan. Ook dit kunt u dan even meebeleven. Ook dit is het voorjaar en ook dit is weer prachtig. Tenminste......dat vinden wij. Op weg in Frankrijk.....De verschillen in verkeersborden.....Wanneer je in Frankrijk onderweg bent valt het je misschien op dat er verschillende kleuren borden zijn om je de weg te wijzen naar alle steden en dorpen. Het lijkt misschien wat onoverzichtelijk maar wanneer je hier iets meer info over hebt maakt het de rit in Frankrijk misschien wel veel leuker. Er zijn namelijk verschillende soorten wegen in Frankrijk en deze wegennetwerken worden dus in verschillende kleuren aangegeven met borden.
Om te beginnen zijn er de grote blauwe aanwijsborden. Die worden gebruikt op de grote autosnelwegen. Dit grote verkeersnet bestaat voor het grootste gedeelte uit tolwegen, maar er zijn ook enkele stukken die nog gratis zijn. Maar het zijn altijd de grootste snelwegen door Frankrijk. Dit is natuurlijk erg handig om snel op de plaats van bestemming te komen. En wanneer je op de kleinere wegen rijdt door Frankrijk en je gaat dan de blauwe borden naar je bestemming volgen dan zal je dit altijd naar de grote tolwegen leiden en via deze autosnelwegen zal je dan dus snel op je bestemming aankomen.
Daarnaast zijn er ook groene aanwijsborden. Deze geven het alternatieve wegennet aan, de Route National. Dit wegennet bestaat uit autowegen waar je soms 110 km/u mag rijden maar ook uit provinciale wegen waar een maximum snelheid van 80 of 90 km/u geldt. De snelheden op deze wegen kunnen per departement wel verschillen en je moet dus de verkeersborden met de aangegeven maximum snelheid wel goed in de gaten houden. Maar het is te allen tijde een route waar geen tol betaald hoeft te worden. En wanneer je dus de groene borden volgt naar je bestemming zal de reistijd misschien wat langer zijn maar over het algemeen is het een mooiere route dan de grote autosnelwegen. Je zult dichter langs de steden rijden en meer van het land zien.
Dan zijn er ook nog de witte aanwijsborden. Deze geven het departementale wegennet aan. Dit zijn kleinere wegen die de dorpen en de steden met elkaar verbinden. Wanneer je dus echt het Franse leven wilt verkennen moet je deze route aanhouden, dwars door de allerkleinste dorpjes en steden. Vaak ontdek je via deze wegen de pracht van Frankrijk en wordt je vakantie een mooie ontdekkingsreis door het heden en verleden van dit prachtige land. Je kunt hier dan echt genieten van alle mooie plekken die Frankrijk te bieden heeft. Het is dan natuurlijk veel gemakkelijker om even te stoppen bij de plaatselijke bakker voor een heerlijke “croissant” of een “pain aux chocolat” of om een mooie picknick plek te vinden langs deze prachtige wegen, met overal mooie uitzichten.  Dus wanneer je nu op een grote rotonde komt en je wilt naar een stad rijden die op de verschillende borden staat aangegeven dan weet je nu wat meer. Wanneer je dan de blauwe borden volgt word je zo snel mogelijk via de autosnelweg naar je bestemming gebracht. Wanneer je kiest voor de groene borden ga je deze bestemming ontdekken via de gratis Route National (RN). Je kan je dan echt wat meer betrokken voelen met het land. En wanneer je kiest voor de witte borden ga je echt het binnenland in en kan je echt genieten van wat Frankrijk je allemaal te bieden heeft. Je moet er dan wel rekening mee houden dat het wat meer tijd kost voordat je aankomt op je bestemming maar je krijgt daarbij wel een mooie route voorgeschoteld. Je kan je dan echt heel “Frans” voelen.  De video-special van Pascal.....De nieuwe katjes.....De moederkat die bij Pascal op de boerderij loopt is regelmatig zwanger. Vorig jaar hebben we daar een katertje van overgenomen als nieuwe vriend voor onze kat. Dit is in een vroegtijdig einde van het katertje geëindigd. Toen die net een aantal weken oud was is dit jonge katje plotseling verdwenen en nooit meer teruggekomen. Dit jaar wilde we het weer proberen met een katje van deze moederkat. Ze is zo lief en zorgt voor hele leuke en lieve katjes. En toen ze dus weer zwanger was hadden we eigenlijk al een bestelling gedaan voor een nieuwe bewoner voor “Au Bout du Monde”.   De moederkat liet ons behoorlijk lang in spanning. Ergens had ze een nestje gemaakt en haar jongen waren geboren maar het nestje was zo goed verstopt en de moederkat liet niet merken waar het nestje was. We hebben weken gezocht en na de derde week hebben we dan eindelijk het nestje kunnen lokaliseren. Heel hoog in een schuur van de buren verderop op de zolder van de tweede verdieping. Daar zaten de vier jongen katten hoog en droog hun eerste weken van hun leven in het warme nest. We hebben het nest toen wel naar de boerderij van Pascal gehaald en we konden onze nieuwe katjes goed bekijken. De blauwgrijze man en de witte met blauwgrijze vlekken dame gaan onze nieuwe bewoners van het terrein van “Au Bout du Monde“ worden. Ze blijven voorlopig nog een poosje bij moeder maar we gaan wel vaak kijken. Ik ben heel benieuwd hoe het dit keer uit gaat pakken met de nieuwe katjes. Wordt vervolgd.... Er zijn nog twee katjes die een goed onderkomen zoeken....
Volop cavia's bij Pascal.....Pascal is een enthousiast fokker van cavia's. Hij weet altijd het mooiste nageslacht te creëren door een hele goede keuze te maken van pa en ma cavia. Hij is daar altijd met volle overgave mee bezig. Maar inmiddels is ook de pensioen gerechtigde leeftijd van Pascal voorbij gekomen deze maand. Dus het is wel de bedoeling om het wat rustiger aan te gaan doen met alles. In de maand mei zijn er verschillende markten waar Pascal gaat staan om zijn cavia's te verkopen. De markten van Treignat en Nouhant krijgen bezoek van Pascal en zijn cavia's. Het is de bedoeling dat de populatie van de cavia's bij de boerderij van Pascal drastisch minder gaat worden. Maar hij laat natuurlijk ook voor onze nieuwsbrief met trots zijn pasgeboren cavia's zien. Hij voorziet andere mensen maar wat graag van mooie cavia's. Hij is er maar wat trots op...... Dit jaar voor het eerste weer schapen.....Pascal heeft altijd veel beesten gehad en heeft er nog steeds veel. De laatste tijd heeft hij bijna geen schapen gehad en daar wil hij wat aan gaan doen. Hij wil wat gaan minderen met de pony's en de geiten maar er zullen dan toch wat beesten moeten zijn die het gras in de weilanden gaan opeten. Pascal heeft zijn zinnen gezet op een mooi koppeltje schapen. En dan ook nog wel schapen die al zwanger zijn. Dus met de kortste keren kwamen er lammetjes. Ook zijn er nog wat schapen te logeren voor de winter. Die zijn inmiddels wel weer opgehaald door de eigenares. Maar toen ik de filmpjes maakte waren alle schapen nog bij Pascal in de stal. Het blijft natuurlijk een heel mooi gezicht om lammetjes rondom hun moeder te zien springen, af en toe te zien drinken of zich te verstoppen achter moeders brede rug. Een nestje met witte dwergkonijntjes.....Waar Pascal ook erg trots op is zijn de nieuwe dwergkonijntjes. Spierwitte konijnen met blauwe ogen. Hoe bijzonder is dat. De mooie kleine oortjes staan parmantig omhoog en de moeder is heel erg beschermend voor de kleintjes. Om een filmpje te maken was het ook wel nodig om moeder een wortel te geven. Dan kan ze daar in bijten anders zou ze dat in je vingers doen die de camera vasthouden. Gelukkig gaat alles goed met moeder en de kleintjes en kunnen ze goed groter worden. Niet al te groot natuurlijk anders zijn het geen dwergkonijntjes meer. De geschiedenis van de woonwagen “Cabane”.....De ribben van de wanden.....De vorige keer lieten we zien dat we waren begonnen aan de balken die de wanden van de pipowagen moeten gaan dragen. De balken waren van tevoren al wit geschilderd en kunnen dan nu netjes pas gemaakt worden om de constructie van de wanden compleet te maken. In de houten vloer waren de nesten gefreesd waar de verticale palen in komen te staan. Wat het allemaal wel een stuk makkelijker maakt is het feit dat de wagen lekker binnen kan staan in de schuur. Zo kunnen we tijdens de winter toch flink doorwerken aan de bouw van de wagen.
Wat het allemaal een beetje lastig maakt komt door de vloer van de schuur. Deze is totaal niet waterpas en het is onmogelijk om nu de wagen in aanbouw waterpas te zetten. Nu moeten we de palen en de schoorconstructies dus op een andere manier netjes haaks en recht krijgen. Maar met wat geduld en nadenken komt dit natuurlijk weer goed. Zoals alles hier.......
 Het is wel een heel mooi gezicht om de hout constructie van de wanden nu ineens zo snel te zien groeien. Na het van tevoren schilderen en de verbindingen maken komt alles nu lekker snel op z'n plek terecht. Nu is ook goed te zien dat we de wagen tot en met de wanden binnen in de schuur kunnen maken. Dan zijn de deuren net nog hoog genoeg om de wagen naar buiten te rijden. Wanneer hij dan buiten staat kunnen de dakdelen erop gezet worden.
Over het dak gesproken......daar maken we ook een begin aan. De spanten hebben we door onze vriend Anton in Nederland laten frezen op de CNC (computer-gestuurde) frees. Dat maakt het mogelijk om deze lastige vorm van de spanten goed te kunnen maken. Wat wijzelf nog moeten doen is de onderdelen nafrezen om het laatste stukje weg te halen en dan zijn alle onderdelen klaar om samen gevoegd te worden tot de dakspanten.
 Het is een flinke lijmklus om alles met de deuvels op zijn plek te krijgen en de drie lagen van de spanten goed op elkaar te krijgen. Maar met wat geduld, veel lijm en heel veel lijmtangen kom je een heel eind. Dakspant voor dakspant ontstaat door deze lijmtruc. Netjes afwerken, schuren en dan ook in de witte lak. Veel voorbereiding maar straks kunnen we weer verder om de delen voor het dak te gaan maken.
In de tussentijd kunnen we nu ook een begin maken aan de houten wanden. De houten planken voor de wanden waren ook al van tevoren wit gelakt. Dus wanneer deze tegen de buitenkant van de wandconstructie geschroefd zijn is de binnenkant van de wagen eigenlijk al helemaal afgewerkt en klaar. We maken nu even grote stappen na al het schilderwerk van de afgelopen tijd. De volgende keer gaan we weer verder met de bouw van deze prachtige vakantie-woonwagen. Inmiddels hebben hier al veel gasten hun vakantie in doorgebracht en krijgen we nog steeds veel lovende reactie’s over hun verblijf in deze woonwagen.  De eerste mei, de “Lelietje-van-Dalen” dag.....De legende begint in de Limousin.....In de vallei van de rivier de Vienne, vlakbij Limoges, woonde Leonard van Noblac. Hij was goed bevriend met Koning Clovis en samen lieten zij zich bekeren tot het christendom op Kerstdag 496 na Christus. Na deze gebeurtenis wilde Leonard de rest van zijn leven als kluizenaar in het bos doorbrengen, want daar, tussen de wilde bloemen en de bomen van de Vienne-vallei, voelde Leonard zich dichter bij God dan waar ook.  In het bos leefde ook een machtige draak die uiteindelijk niet blij was dat hij het bos moest delen met deze vreemdeling. Daarom riep hij Leonard op om te vertrekken. Toen die weigerde te gehoorzamen, spuwde de draak in woede vuur uit waardoor het huis van Leonard in brand vloog.  Er volgde een groot gevecht tussen de twee. Het was een harde en lange strijd maar Leonard werd de uiteindelijke winnaar. En de legende vertelt dat op de plaats waar het bloed van de draak gevallen was er giftig onkruid groeide. En op de plaats waar het bloed van Leonard gevallen was groeide lelietjes-van-dalen. Leonard de Noblac werd later heilig verklaard en werd dus de heilige Leonard.  Het lelietje-van-dalen wordt nu dus vaak gezien als een symbool van wedergeboorte en nederigheid, zuiverheid, liefde en moederschap. In het christendom worden de bloemen gezien als de tranen van Eva toen zij uit de Hof van Eden werd verbannen. In het Heidense geloof wordt gezegd dat de lelietjes-van-dalen je tuin kunnen beschermen tegen boze geesten en dat de bloemen kunnen worden gebruikt als amulet tegen de betoveringen van heksen. Maar vooral symboliseert het bloemetje de terugkeer van de lente en van het geluk.  De eerste dag van Mei is het in Frankijk Fête du Muguet. Het is traditie is om kleine boeketjes lelietjes-van-dalen aan familie en vrienden te geven voor geluk en voorspoed, en natuurlijk als teken dat de winter voorbij is. In Frankrijk is deze mooie traditie ontstaan op 1 mei 1561, toen koning Karel IX een lelietje-van-dalen kreeg als geluksbrenger. Hij was er zo door gecharmeerd dat hij vanaf dat moment elk jaar op 1 mei een boeketje lelietjes-van-dalen aan zijn hofdames gaf. Vanaf het begin van de 20e eeuw werd het steeds gebruikelijker dat partners deze bloemen aan hun minnaars schonken als teken van liefde en genegenheid.  Het is inmiddels gewoonte dat op 1 mei op straathoeken in heel Frankrijk mini pop-up bloemenkraampjes uit het niets verschijnen. Het is de enige dag van het jaar dat de Franse regering iedereen toestaat de bloemetjes te verkopen zonder voorafgaande bureaucratie, zonder vergunning, en belastingvrij.  |
AuteurBram en Annette Vroon eigenaren van Camping "Au Bout du Monde" voor een heerlijke rustige vakantie midden in de rust van de natuur en het authentieke Franse leven. 
Archieven
Oktober 2024
Categorieën |
RSS-feed