Nieuwsbrief van 3 juli 2022

Het verhaal bij “de foto van de dag”.....

“Chef” de hond is de schuldige.....

​Wie ons volgt op Facebook of Instagram ziet een aantal keren per week mooie foto’s voorbij komen die ik gemaakt heb in de directe omgeving van “Au Bout du Monde”. Deze gewoonte komt natuurlijk niet vanzelf uit de lucht vallen en het heeft dan ook een geschiedenis. En zeker voor u als lezer van de nieuwsbrief is het dan ook leuk om de achtergrond van deze dingen te weten. 

​Alles is begonnen toen ik op internet onze geschiedenis ben gaan schrijven over het renoveren en verbouwen van ons huis en de schuren. Deze verhalen schreef ik dan wanneer we weer een vakantie in Frankrijk waren geweest om te laten zien wat er nu weer was gebeurd en wat de vorderingen waren van ons werk. Dit hebben we vol gehouden tot het moment dat we permanent op onze plek in Frankrijk gingen wonen. Dat was natuurlijk een hele verandering en ook in de verhalenreeks kwam een verandering. Het was haast niet meer bij te houden wat we allemaal aan het doen waren. 

Omdat het onze bedoeling was om een camping te openen hadden we in die tijd ook onze Facebook account geopend. Ik had toen het idee om vanaf de website iedere dag iets te plaatsen van de dingen die we aan het doen waren. Deze foto’s werden dan gedeeld via Facebook. Een “foto van de dag” dus maar dan met de dagelijkse bezigheden. En toen kwam ook al regelmatig daar wel een natuurfoto tussendoor. Maar meestal kwam hier natuurlijk toch wel de vorderingen voorbij die we maakten met de verbouwing van het huis en de schuren. En daar kwamen later ook de gîte en de pipowagens bij. Maar op den duur vond ik het eigenlijk leuker om mooie natuurfoto’s te laten zien via de “foto van de dag”. 

​Uiteindelijk, toen de camping en de verhuur van de gîte en de pipowagens meer vorm begon te krijgen, openden we een aparte website voor de verhuur. Op deze website wilde ik niet iedere keer de vorderingen van onze verbouwingen laten zien maar via deze website wil ik natuurlijk heel graag laten zien hoe mooi ons plekje hier in Frankrijk is. En omdat ik iedere ochtend en avond mijn wandeling met Chef maak in de omgeving is dat eigenlijk de reden geweest dat ik veel foto’s ben gaan maken van de omgeving. Dus we kunnen “Chef” de hond echt wel aanwijzen als schuldige van al de foto’s die ik maak. 

​En waar ik wel snel verandering in bracht was de manier van foto’s maken. Ik ben altijd druk bezig geweest met het maken van foto’s met goede spiegelreflex camera’s. En daar kwamen later de digitale camera’s voor in de plaats. Maar het meeslepen van deze apparatuur breekt je een keer op. Dus de manier van fotograferen is in de loop van de tijd verandert. Ik maak tegenwoordig alles met de telefoon. Dat is natuurlijk anders maar het geeft ook wel weer een andere dimensie aan het maken van de plaatjes. Je hebt namelijk op de meest onmogelijke momenten een telefoon bij je. Dus ook op die momenten die anders voorbij zouden gaan. En dan is het beperkte van je telefoon al weer een voordeel geworden. Dus alle foto’s die ik de laatste jaren deel zijn met een simpele telefoon gemaakt. En ik kan u verzekeren dat ik geen dure telefoon heb. Die zouden bij mij alleen maar kapot gaan. 

---

---

Keek op de week.....

Schade herstel na de hagel.....

​Het is al een poosje terug maar de schade die de enorme hagelbui heeft achtergelaten is nog steeds goed zichtbaar. Het dak van het magazijn is nog steeds geperforeerd en we moeten dus vrij snel aan het herstel gaan beginnen. Gelukkig is daar dan de hulp van Anton, oud-collega van het HMC-Rotterdam en goede vriend. Samen gaan we aan de slag om het dak te vernieuwen. We hebben al gezorgd voor nieuwe materialen, we gaan het dak dichtleggen met cement gebonden golfplaten. Alles staat dus klaar, we kunnen aan de slag. Alhoewel, we moeten natuurlijk wel even wachten op goed weer…..en dan …..”au boulot” (aan het werk). 

​Eerst maar even het blauwe zeil opzij halen. Voor de zekerheid durven we die nog niet helemaal weg te halen. Je weet het maar nooit met dit weer in deze zomer. De zinken randen worden weggehaald en netjes bewaard, want die gaan later weer terug. Anders gaat het met de oude bitumen golfplaten, die worden definitief weg gehaald. We moeten ze wel netjes op een stapel leggen, want de expert van de verzekering moet nog langskomen. Het duurt even voor hij tijd heeft. Half Frankrijk heeft schade en deze man maakt overuren. 

​Wij gaan in de tussentijd natuurlijk wel gewoon verder met het opnieuw waterdicht maken van ons dak. Dit gaat best in een flink tempo. Het gebouw zelf is niet helemaal netjes recht en haaks. Dat laatste komt bij oude schuren natuurlijk maar zelden voor, maar het maakt het natuurlijk wel wat lastiger om ervoor te zorgen dat het dak er een beetje strak op komt te liggen. We doen uiteraard wel ons best. En de ene na de andere golfplaat komt netjes op zijn plaats te liggen. 

​De tweede dag gaat het hele blauwe zeil eraf. We durven het aan. Ook alle oude doorzeefde dakplaten worden netjes weg gehaald. En wanneer we nu langzaamaan het nieuwe strakke dak zien verschijnen kunnen we alleen maar meer trots worden. Het ziet er echt weer superstrak en mooi uit. Het is en blijft natuurlijk wel een dak van golfplaten maar op den duur gaat dit dak weer begroeid worden met mossen dus dan komt het weer een beetje terug in de natuur. Wij zijn er helemaal blij mee dat we nu weer een dak hebben zonder ontelbare gaten. En daarmee zijn deze zwaardere golfplaten beter bestand tegen toekomstige hagelbuien. 

​Na dit grote examen voor het dak wordt het tijd om het geheel netjes af te werken. De zinken randen komen weer op zijn plaats, maar wel met een kleine aanpassing. Omdat de nieuwe golfplaten een stuk dikker zijn dan de oude komt de rand daarom ook wat hoger te zitten. Maar met een beetje fantasie en wat extra materialen uit de werkplaats komt het weer helemaal voor elkaar en nu kunnen we zeker trots kijken naar een mooi gerestaureerd dak. Dit kan weer jaren en jaren dienstdoen. Gelukkig wel want we moeten nu weer even sparen voor we weer verder kunnen met de volgende klussen. 

---

De moestuin.....

​In deze tijden is de nieuwsbrief niet compleet met een klein verhaal over de moestuin. Het gaat daar zo hard dat er iedere dag wel wat verandert. Met af en toe flinke regen en heel veel zon kan je haast naast de courgettes gaan zitten wachten om ze te oogsten. Iedere dag zijn er weer anderen die volgroeid zijn en nodig geoogst moeten worden. We eten dus veel courgette, bijvoorbeeld gevuld uit de oven. Maar wat beter opschiet is de courgette soep, hier kunnen we heel wat van onze courgettes in kwijt. 

​Er worden heel veel liters courgette soep gemaakt. Dit is ook weer makkelijk om in te vriezen en later te verorberen. De emmers vol met de geoogste courgette verdwijnen in de pan samen met wat ui, spek, kruiden, salami, en alles wat nog maar lekker kan zijn. We gaan goed te keer in de keuken. Maar buiten de courgette gaat het ook goed met de tomaten en de sla. De ene na de andere slakrop verdwijnt uit de tuin. We planten ook iedere keer weer een nieuw slaplantje zodat we het nog lang vol kunnen houden om uit de tuin te kunnen eten. 

---

---