Nieuwsbrief van 26 juni 2022

De geschiedenis van het koeienpad.....

De geschiedenis komt terug.....

​Wij hebben ons landgoed “Au Bout du Monde” genoemd omdat de weg bij onze voordeur ophoudt. Je kan gewoon niet verder en het lijkt dus ook het “eind van de wereld”. Maar dat was vroeger dus niet zo. Hoe dat nou allemaal zit zal ik in deze nieuwsbrief allemaal uitleggen. Om te beginnen laten we u een luchtfoto zien van ons domein. Met een witte lijn heb ik aangegeven waar de weg loopt en die stopt dus bij onze voordeur. Toen deze weg vroeger verder door liep maakte hij een soort van lus zodat je rond kon lopen. Verderop op het terrein bevindt zich een kleine vijver en daar heeft het alles mee te maken. 

​Deze vijver heeft u ongetwijfeld al eens voorbij zien komen in de vele foto’s en filmpjes die ik hier op “Au Bout du Monde” maak. Vorig jaar zat daar nog het echtpaar moerasbever in met hun drie kleintjes. In de afbeelding hieronder is hij goed te zien in het zuidelijke gedeelte van de camping. Hij is helemaal groen omdat de vijver helemaal vol gegroeid is met kroos. Maar hij is in ieder geval duidelijk zichtbaar. En om deze vijver gaat het nu allemaal. Onze vijver werd vroeger gebruikt om alle dieren uit het dorp van water te voorzien. En het pad dat erlangs loopt maakt dus een soort lus en komt langs ons huis om weer terug te gaan naar de gewone weg. 

​Met goedkeuring van de gemeente heb ik het onderste gedeelte opnieuw geopend. Zo kan iedereen vanaf de camping nu ook aan de zuidkant het terrein af om te gaan wandelen. En dit gemeente pad maakte vroeger dus ook al deel uit van het complete koeien-pad dat over ons terrein loopt. Op de afbeelding hieronder is dit pad aangegeven. Maar wanneer je nu op de onbewerkte luchtfoto kijkt kan je met een beetje fantasie dit pad volgen naar de vijver. En dan verder naar het noorden en tussen onze schuren weer terug naar het huis en dan verder weer de weg op.

​En wat nu heel erg leuk is……er is dus een luchtfoto van ons terrein uit 1950 en daar kan je dit koeien-pad heel goed herkennen. Het is natuurlijk niet zo’n hele scherpe foto maar met een beetje puzzelen kan je het hele pad volgen. En dit pad ligt dus ook precies op de grens van ons land met dat van de buurman. Ik heb ook een afbeelding van de luchtfoto met de percelen van het kadaster. Hier is ook nog steeds de ligging van dit koeien-pad te zien. 

​En nu komt het klapstuk. Er bestaat dus ook een kaart van Frankijk uit het jaar 1866 en wanneer je een beetje puzzelt kan je ook op deze kaart dit pad terugvinden. De lus die het pad over ons terrein maakt is nog steeds goed zichtbaar. Er was alleen toen ook nog een pad dat bij onze schuren aansluit op het “koeien-pad”. Er was bij ons ooit een oude man die in Treignat woont en zich kon herinneren dat hij via dit pad in ons huis een borrel kwam drinken. Ik blijf het fascinerend vinden hoe de geschiedenis zich zo af en toe een beetje blootgeeft. 

​Maar waarom maken we ons nu zo druk over dit pad? Er hoeven bij ons natuurlijk geen koeien meer langs te komen om water te drinken. Maar dit pad hoort wel bij de geschiedenis van “Les Trois Taillants” en wij willen dit pad weer in ere gaan herstellen. Er moet dan natuurlijk nog wel het één en ander aan struiken weggehaald worden en we moeten dan heel goed bepalen waar alles geweest is.  Het lijkt ons heel leuk om dit allemaal weer te maken zoals het vroeger was. En wanneer u nu bij ons op vakantie bent en u hebt nog wat energie teveel, dan is het natuurlijk mogelijk om mee te helpen de geschiedenis van ons dorp weer te herstellen. U kunt dan in ieder geval vertellen dat u meegeholpen hebt met de geschiedenis van ons stukje Frankrijk. 

---

---

Keek op de week.....

Onze oude traploper.....

​Toen we nog in Nederland woonden hadden we daar een wit geschilderde houten trap met daarop een ouderwetse traploper. Wij houden van oude dingen dus we vonden het geweldig om op deze manier de trap aan te kleden. En u snapt het al…..hier in Frankrijk hebben we al heel lang een houten trap die heel erg lang alleen maar in de grondverf heeft gestaan. Tot een paar weken geleden toen Ria, de zus van Annette, hier was en zich ontfermde over de trap. Die werd toen keurig in de witte verf gezet. 

​Nu heeft het toch nog wel een poosje geduurd, maar Annette is toch een keer begonnen om te proberen om dezelfde oude traploper weer eens uitgerold op onze Franse trap te draperen. Het kost best wel wat tijd om alles goed te krijgen. Onderaan de trap zit een behoorlijk scherpe draaiing en dat is dus lastig om daar de traploper zo te krijgen dat alles netjes met de traproedes goed op zijn plek komt te zitten. 

​Maar ik kan wel vertellen dat na veel proberen en prutsen alles netjes is geworden. We zijn superblij met het resultaat. We vinden het gewoon heel grappig dat onze oude traploper weer een nieuwe bestemming heeft in ons Franse huisje, ook al heeft hij toch wel een jaar of zeven moeten wachten voor hij weer eens uitgerold werd. 

---

De week van het slechte weer.....

​Dat we hier een aantal weken geleden bekogeld zijn met enorme hagelstenen en daardoor aardig wat schade hebben opgelopen weet u misschien nog wel van de vorige nieuwsbrieven. Het is voor ons wel een ervaring die veel impact heeft gehad op ons. We kijken de laatste tijd heel intensief naar het weerbericht. En de afgelopen week werden we niet altijd even rustig van de weersvoorspellingen. 

​De afgelopen week was het overdag heel erg warm en omdat er ook veel regen valt is het dus echt Nederlands-broeierig. Echt heel benauwd met temperaturen nog steeds net boven de 35 graden. Maar op zich is dat allemaal nog goed te doen. Maar bijna iedere avond en nacht hebben we te maken met heel veel regen en onweersbuien die samengaan met soms hagel en harde wind. En dat baart ons dan regelmatig zorgen. De schietgebedjes moeten een beetje helpen.

Het dak van het magazijn is nog steeds afgedekt met een zeil. Dat zeil horen we dan ook heel erg goed klapperen en tekeer gaan wanneer er weer een onweersbui overkomt. We houden ons hart vast en hopen dat de boel maar een beetje blijft vastzitten. Dat is tot nog toe gelukkig wel het geval. Ook het dak van de werkplaats is best wel wat lek geworden doordat sommige pannen gebroken zijn. Iedere keer als er een hard windvlaag voorbij komt hoor je weer wat afgebroken stukken naar beneden glijden. Continue moeten we alle machines en gereedschappen afdekken met zeilen. Ooit moeten we het dak op om de pannen te wisselen. Maar daar heb je materiaal voor nodig en nieuwe pannen. Maar ook tijd en dat is iets dat de laatste tijd wel heel schaars aan het worden is.

​Dan is er natuurlijk ook nog de auto. Die heeft inmiddels wel een mooie nieuwe voorruit gekregen, maar deze week moest hij naar de garage om gecontroleerd te worden op de schade die de hagel gemaakt heeft op de carrosserie. De expert van de verzekering kwam langs bij een garage in Evaux les Bains. Hier stonden we met 31 auto’s in de rij om gecontroleerd te worden. Het was een drukke dag voor de expert. Alle butsen die de hagel gemaakt had worden met wateroplosbare stift aangemerkt. Toen mijn auto weer naar buiten kwam was die helemaal onder gestift. In totaal hebben we 240 deuken en deukjes over het hele oppervlak van de auto. Zelfs de expert vond het best erg veel. We gaan dus weer zien wat er verder mee gedaan gaat worden. Ik denk……wordt vervolgd. 

---

De moestuin.....

​De moestuin gaat als een speer. Met al het water dat in de nachten valt en de zon die volop schijnt overdag is het goed toeven voor alle groenten in de moestuin. Het is haast niet meer bij te houden wat er allemaal groeit. Maar we eten veel sla, peulen, venkel en courgettes. We zijn er echt blij mee dat alles zo goed gaat in de tuin dit jaar. We zijn in de nachten dan wel niet zo heel gerust wanneer het weer hard regent en onweert en soms ook nog een beetje hagelt. De laatste tijd zijn we een beetje allergisch geworden voor hagel. Maar het heeft ook weer een voordeel. We hoeven de moestuin niet te gieten met water uit de vijver. Dus alle watervoorraden blijven vol. Dat is toch ook weer handig. 

---

---