Confinement (quarantaine)De confinement (quarantaine) houdt voorlopig gewoon aan. Niemand kan en mag vrij door Frankrijk reizen. Voorlopig staat de eind-datum van het confinement op 11 mei. Dan komen er misschien wat wijzigingen. Als de cijfers vanuit de ziekenhuizen zich wat gunstig blijven ontwikkelen kan het zijn dat we de vrijheid krijgen om ons vrij te kunnen bewegen in een cirkel van 100 kilometer rondom de woonplaats. Dit kan dan zonder document. Dit zou al een hele grote stap vooruit zijn. Ik kan dan in ieder geval naar een nieuwe klant om een offerte uit te gaan brengen. Dat is nu nog steeds niet mogelijk.
Er wordt op 7 mei een kaart van Frankrijk vrij gegeven met daarop alle departementen. Deze worden dan groen of rood aangegeven. Bij rood……..blijven de regels streng en bij groen zullen de vrijheden wat groter worden. Maar reizen van een groen departement naar een rode en andersom is zeker niet wenselijk. Ieder departement moet op dat moment zelf bepalen wat de regelgeving gaat worden. Het blijft dus vooral spannend wat er gaat gebeuren. En voorlopig reizen door Frankrijk als toerist is nog zeker niet toegestaan. En wat natuurlijk ook nog erg jammer is, is het feit dat de rommelmarkten onder de evenementen vallen en die worden voorlopig tot september geannuleerd. Dus geen rommelmarkten deze zomer. De ochtendwandeling met ChefDe ochtendwandeling samen met Chef de hond is natuurlijk altijd leuk. Je hebt dan even goed de tijd om de natuur eens even rustig op je in te laten werken. En zeker in deze rare tijd van quarantaine lijkt het wel of je nog meer van de natuur kunt genieten wanneer je er doorheen loopt en je een beetje probeert om hier een onderdeel van te zijn. Ik maak dan ook iedere ochtend een foto om te delen via de “sociale” kanalen. Ik probeer andere mensen dan mee te laten genieten van de schoonheid van de natuur in de directe omgeving van de camping. Maar af en toe heb je de behoefte om iedereen op een meer levendige manier mee te laten genieten.
Daarom heb ik wat video’s geschoten tijdens het wandelen en daarna ben ik achter de computer gekropen om alles een beetje te knippen en te plakken. Het is nu een filmpje van iets meer dan 5 minuten geworden. Maar wat ik eigenlijk met het filmpje wilde laten horen is het gigantische vogelkoor dat je iedere ochtend hoort. Het is natuurlijk voorjaar en de vogels sloven zich extra uit om op te vallen. En dat kun je heel goed horen in het filmpje. Ik heb geprobeerd er zo min mogelijk doorheen te praten en wat ik wilde vertellen heb ik gedaan met ondertitels. Dus het “Grote Vogelkoor” uit Les Trois Taillants op camping “Au Bout du Monde” wordt niet gestoord door overbodig geluid. Geniet mee van de beelden en de geluiden van de prachtige natuur. Neem even 5 minuten rust om het filmpje af te kijken. De eekhoornAfgelopen donderdagmiddag zaten we samen voor de televisie om naar de toespraak van de premier Edouard Philippe te luisteren. Daar heb je natuurlijk al je aandacht bij nodig om van het politieke Frans iets te snappen. Maar zijn toespraak was wel belangrijk want er zouden misschien wel wat mededelingen gedaan worden over de zogenaamde “deconfinement” (uit de quarantaine komen). Maar stiekem zat ik toch af en toe naar buiten te kijken en ineens verscheen er een eekhoorn. Ik zag hem zomaar zitten op de dissel van de oude watertank van de oude boer. Dat was echt heel leuk. We zien hier natuurlijk veel dieren maar een eekhoorn is ook voor ons zeker geen dagelijkse kost.  En dan zomaar tijdens de toespraak van de premier op de achtergrond staan we samen voor het raam. Wel even heel snel mijn fototoestel gepakt uit de kast. Annette had hem nog net op het moment dat hij nog op de waterkar zat. Maar of hij het in de gaten had dat we naar hem zaten te loeren bleef hij een hele tijd heen en weer paraderen. En als een volleerd fotomodel ging hij uitgebreid oude kastanjes eten die daar nog in de bomenrand lagen.
Dan klimt hij met een kastanje ineens weer in de boom maar even later laat hij zich weer op de grond zakken. Ik kan het me haast niet voorstellen dat hij zomaar even meerdere kastanjes aan het wegkauwen is maar hij snuffelt veel heen en weer. En daarmee hebben wij uitgebreid de tijd om wat foto’s te nemen. En we kunnen daarom jullie dus ook mee laten genieten van deze “écureuil” zoals hij hier heet. Het is een prachtig gezicht. Maar zo snel als hij kwam is hij ook ineens dan toch weer weg. We gaan toch maar weer verder met de toespraak van de premier. Hij was nog niet klaar. De hele toespraak duurde bijna een uur en eigenlijk zijn we er alles bijelkaar niet heel veel wijzer van geworden. Dus de eekhoorn was een hele welkome verrassing voor deze dag.
Recept van een "Franse Brioche"Een Brioche is een zacht, zoet witbrood dat overal in Frankrijk te koop is en meestal gekocht wordt als er iets te vieren valt of voor de zondag. Bij de plattelands bakkers is dit zoete brood ook alleen maar in het weekend te koop. Het brood is zo licht en luchtig dat het eigenlijk niet echt brood is maar meer als een cake gezien wordt. Daarom wordt het vaak ook als gebak gezien. De perfecte brioche heeft een hele zachte structuur en een volle boterachtige smaak. Het wordt ook op een andere manier bereid dan brood. In het recept wordt dan extra suiker toegevoegd. Ook eieren en roomboter horen in het basisrecept.
Meestal wordt een brioche in een grote bolvorm gemaakt maar ook in kleinere bollen of in een taartvorm of als een gewoon brood kom je de brioche tegen. En vaak is het zo dat het witte brood iets op kleur wordt gemaakt met caroteen en de smaak wordt vaak versterkt met vanille. Hier is een simpel maar heerlijk recept van een echte Franse Brioche voor ongeveer 6 personen. De bereidingstijd is ongeveer 40 minuten. Het uiteindelijke bakken duurt 50 minuten. Tussen door moet het deeg nog rusten en dat neem ongeveer 3 uur in beslag. Houdt de tijd van het rijzen goed aan, want door dit rijzen krijgt het deeg zijn luchtigheid. En dat is juist het kenmerk van een brioche.
1. Verdun de bakkersgist in lauwwarme melk. Doe de bloem en de poedersuiker in een kom, maak een kuiltje in het midden en breek de eieren. Meng en voeg dan de gist, melk en zout toe. Kneed het deeg goed door. Voeg de boter toe en kneed opnieuw voor een lange tijd en vorm dan een bal. Doe het in de kom, dek af met een doek en laat 1 uur rijzen bij kamertemperatuur. 2. Maak het deeg plat op een met bloem bestoven werkvlak, voeg dan de citroenschil toe en kneed het opnieuw. Vorm een bal en laat nog eens 50 minuten rijzen. 3. Doe het deeg in een beboterde vorm en laat 1 uur rijzen bij kamertemperatuur. 4. Verwarm de oven voor op 6/7 (200 ° C). Klop het eigeel los met een eetlepel water en bestrijk de brioche hiermee. Zet in de oven en bak 50 minuten. Haal de brioche eruit en verwijder hem onmiddellijk uit de bakvorm en leg hem op een rooster. Laat afkoelen en serveer met jam. Keek op de weekVorige keren waren al volop bezig met het maken van de dak-delen die we nodig hebben om de nieuwe pipowagen waterdicht te krijgen. Deze week is nu ook het tweede dak-deel en het derde deel afgemaakt. Dit derde stuk moet als een pas-stuk in het midden van de pipowagen komen te liggen en dit moet afgemaakt worden wanneer alle delen op de wagen liggen. In ieder geval kunnen we nu onze kont niet meer keren in de werkplaats en het is daarom wel te hopen dat er een beetje verandering komt in de weersvoorspelling zodat we plannen kunnen gaan maken om het dak compleet te gaan maken. En die voorspellingen zijn nu nog niet heel erg optimistisch. Maar we wachten gewoon af zoals met zoveel. Geduld is een schone zaak.
Afgelopen week was er ook een positief bericht. De grote Brico-Depot opent zijn deuren weer een beetje voor de particulieren en professionals die bouwmaterialen nodig hebben. Dus eindelijk konden we op pad om stalen golfplaten en glaswol-isolatie te halen. Daarmee maken we dus alles compleet om het dak van de pipowagen aan te kunnen pakken wanneer het weer het toelaat om de nieuwe wagen naar buiten te halen en het dak in elkaar te gaan zetten. Maar dit alles is weer makkelijker gezegd dan gedaan. Er waren natuurlijk heel veel mensen die met smart op de opening van deze winkel hebben gewacht. Daarom kon ik gewoon achter in de rij gaan om binnen in de winkel de isolatierollen te halen en buiten weer in de rij om op het buitenterrein de golfplaten in te laden. Lekker sjouwen met je mondkapje op. De zweetdruppels rollen van mijn hoofd achter mijn bril langs en zo achter het rubber van mijn mondkapje. Maar ik ben er gewoon blij mee.
Iedere ochtend maak ik natuurlijk mijn wandeling met Chef. Dat is altijd leuk en dat is ook het moment om te zorgen dat er iedere dag een foto van deze wandeling komt te staan op Instagram, Facebook en op de site zelf. We krijgen altijd veel reacties op deze foto. Maar is er de laatste tijd weer nieuw aan deze wandeling? Keesie onze poes die we vorige zomer hebben geadopteerd vanuit Nederland vindt het erg leuk om nu af en toe ook eens mee te gaan. Chef en Keesie worden steeds meer bevriend. Nou ja……dat is misschien wel een groot woord. Ze laten elkaar steeds meer met rust. Dus het gaat steeds beter. Maar wanneer ze zo samen aan het snuffelen zijn in de bosranden en in de weilanden is dat best wel een aandoenlijk gezicht. Chef probeert dan wat rustiger te doen tegenover Keesie en Keesie haalt wat minder haar nagels tevoorschijn wanneer Chef te dichtbij komt. Het is gewoon gezellig om zo met z’n drieën onderweg te zijn in de buurt van de camping.
De tijden die we nu doormaken zijn natuurlijk heel raar en je moet eigenlijk continue nadenken hoe je iedere keer weer je reclame moet maken voor de camping en de werkplaats. We hopen natuurlijk dat we met wat extra werk in de werkplaats dit jaar een beetje door kunnen komen zonder dat we al te veel verlies gaan lijden. Dus we hebben voor de werkplaats een nieuwe advertentie gemaakt. We hopen dat ook deze nieuwe uitbreiding in de werkzaamheden die “Atelier du Bois” kan aanbieden een beetje zal aanslaan en dat we daarmee ook weer iets meer zekerheid voor de onzekere toekomst mogen hebben.  Daarbij moeten we ook weer nieuwe advertenties maken voor de camping. In eerste instantie heb ik nieuwe gemaakt in het Nederlands. Maar voor dit jaar zullen we ons zeker moeten gaan richten op de Fransen. De minister heeft de Fransen beloofd dat ze er rekening mee moeten houden dat ze hun vakantie in Frankrijk zullen moeten doorbrengen. Dus daar zijn we nu even heel druk mee bezig. Maar de nieuwe advertenties kunnen we al wel laten zien. Ik vind ze best mooi geworden. Dit verhaal zal natuurlijk vervolgd worden met een “Franse Slag”.
14 Reacties
Dagje uit in Montluçon
Net over de grens met het departement Allier, op een kwartier rijden met de auto vanaf de camping, ligt de stad Montluçon. Het is een redelijk grote stad met eigenlijk alles wat je nodig hebt. Grote supermarkten, weekmarkten op verschillende plaatsen, leuke oude winkelstraatjes, een kasteel, wandelparken, etc.
De geschiedenis van de stad stamt al vanuit de middeleeuwen. De eerste vermeldingen van de stad dateren uit de 11e eeuw. Rondom een kasteel op een smalle rots ontstond een plaats waar veel mensen naar toe trokken om bij elkaar bescherming te zoeken. De naam van de plaats was toen nog Mont Lucii. Een gestage groei maakte van de plaats een echte stad. Tijdens de industriële revolutie kwam de stad pas echt tot bloei. Omdat er vanuit de omgeving veel steenkool kwam bracht dat de stad veel industriele welvaart. Het hoogste inwonersaantal werd gehaald in 1950 met een inwonersaantal van 50.000. Tegenwoordig is dat bijna 40.000.
Château des ducs de Bourbon is het centrale punt van de stad
Vandaag de dag is Montluçon een leuke stad om eens te bezoeken. Globaal gezien kan de stad worden opgedeeld in twee delen. Op de rechteroever van de rivier de Cher ligt de oude stad, met haar steile en smalle straatjes en oude gebouwen uit de vijftiende en zestiende eeuw. In dit oude gedeelte van de stad kunt u gerust urenlang rondlopen zonder uitgekeken te raken. Interessante bezienswaardigheden zijn onder meer de Notre-Dame van Montluçon uit de veertiende eeuw en het stadhuis. Ook het oude kasteel, welke gezien kan worden als de oorsprong van de stad is absoluut een bezoekje waard. Op de linkeroever van de rivier de Cher ligt het industriële gedeelte van de stad. Een bezoekje aan deze plaats is meer dan de moeite waard.
Keek op week
We hebben nog een project waar over gepuzzeld moet worden. De grote dakdelen moeten ook nog een keer op de pipowagen geplaats worden. Dit wordt echt nog wel een huzarenstukje. De delen zijn groot en zwaar en we zullen het ook met z’n tweeën moeten doen. We zijn er al achter dat dit geen optie is. Als alles volgens planning was gegaan zouden er af en toe wat hulptroepen uit Nederland komen maar dat is even niet mogelijk. Dus puzzelen we verder. Het plan is nu om een rek te maken dat op de aanhanger komt te staan en waar we de dakdelen schuin tegenaan kunnen laten zakken. Dit kan dan in de werkplaats waar de delen gemaakt worden. We rijden dan de aanhanger naar buiten en parkeren hem vlakbij de pipowagen en met een lier tillen we het dakdeel omhoog over het rek en zo komt hij dan bovenop de pipowagen terecht. Een goed plan maar nu moeten we goed gaan meten hoe we uitkomen in de hoogte van de pipowagen en of we wel met de aanhanger de werkplaats inkomen. Dus we puzzelen verder.
Het campingterrein is er ook weer helemaal klaar voor. Wanneer de camping open mag (en dat is nog lang niet duidelijk) zijn we er helemaal klaar voor. Het terrein dat nogal te lijden heeft gehad van de koeien van de buurman die uitgebroken waren terwijl het terrein toen helemaal drassig was van de vele regen in het najaar is door dezelfde buurman redelijk geëgaliseerd. Inmiddels is het al talloze keren gemaaid door Annette met de “Gele Super” maaier. Dus laat het vakantieseizoen maar komen. Wij verheugen ons al erg op het komende seizoen. Gasten die kunnen genieten van al het moois dat de natuur hier in Les Trois Taillants te bieden heeft. Rust, ruimte, kampvuur in de avond met z’n allen, ongelooflijke sterrenhemel en een enorme nachtelijke stilte. Zodra alle regelgeving het toelaat geven wij zo snel mogelijk aan wanneer er weer gekampeerd mag worden.
Ook in de werkplaats is nog wel iets gebeurd. Niet veel spectaculairs maar toch…… Het tweede deel van het dak van de pipowagen is compleet. Het ziet er natuurlijk exact hetzelfde uit als deel 1 en het heeft natuurlijk ook net zoveel tijd gekost om het te maken. Maar we vorderen dan toch nog steeds. Het derde deel is niet zo moeilijk maar dan moet er toch echt materiaal gekocht om het dak waterdicht te maken. Dat moet eerst nog gebeuren. Er zijn inmiddels wel berichten dat de Brico weer open is sinds afgelopen donderdag dus we gaan plannen maken om extra materiaal te gaan halen. Maar ook moet de steun voor op de aanhanger om de dakdelen op de wagen te zetten ook nog gemaakt. En om de delen op de pipowagen te kunnen plaatsen moet de kar zelf eerst nog naar buiten gereden en dus moeten we wachten op goed droog weer. Ik denk dus dat we nog een poosje geduld moeten hebben.
In de tuin is ook nog wat gebeurd. We hebben pompoenen uitgepoot. De pitjes uit de pompoen uit de winkel hebben we gezaaid en de meeste zijn opgekomen. De jonge plantjes hebben we hier en daar in de tuin gezet. Dat doen we ook een beetje in de hoop dat de pompoen planten het onkruid wat er normaal groeit een beetje in toom kunnen houden. Maar uiteindelijk willen we natuurlijk gewoon heel veel pompoensoep gaan eten. Dat is lekker. Nu maar hopen dat de boel een beetje wil groeien.
Confinement
De laatste dagen komen er steeds nieuwe plannen van verschillende bureaus die voorstellen moeten doen voor het voorzichtig heropenen van het toerisme in Frankrijk. Wat voorlopig de tendens is…….vanaf half of eind mei zullen er wel wat campings open kunnen, ook de verhuur van gîtes en chambres zal wel weer kunnen maar………de landsgrenzen zullen voorlopig nog dicht blijven. Dus de gasten die we eventueel kunnen ontvangen zullen dus Frans zijn. Buitenlandse toeristen zullen zeker nog een poos moeten wachten voor ze Frankrijk in mogen.
Er moet mij echt iets van het hart tijdens deze rare tijden van quarantaine.
Wanneer je tegenwoordig een vakantie zoekt ga je op internet naar Booking, AirBnB, Natuurhuisje, Micazu, Bellevilla en noem de andere 100 ook maar op. Wat is er nu met deze platforms op het internet aan de hand. Eigenlijk zijn ze allemaal hetzelfde. Ze proberen geld te verdienen aan de huurder en verhuurder van een accommodatie. Het is een verdienmodule. Niets meer en niets minder. De verhuurder betaald gemiddeld een commissie tussen de 10 en de 20 procent aan het platform. Dit moet natuurlijk opgebracht worden door diegene die iets huurt.
Maar wat is er de laatste jaren gebeurd. Deze boeking-websites doen enorme goede zaken. Dit komt omdat wij mensen meestal de gemakkelijkste weg zoeken. Als huurder heb je alle mogelijkheden bij elkaar op één website en je kunt gemakkelijk reserveren en betalen. Als verhuurder zorg je voor je accommodatie, je maakt wat foto’s en plaatst het op één van de boeking-websites. Dan is het gewoon afwachten omdat een aantal dingen automatisch geregeld worden vanaf deze websites. Je betaald alleen als verhuurder je commissie per boeking om op de website vermeld te staan.
Het loopt inmiddels uit de hand. Deze boeking-websites zijn een eigen leven gaan leiden en daarmee laten ze eigenlijk wereldwijd de boodschap zien dat je alleen nog maar een vakantie kan boeken via hun websites. Het loopt tegenwoordig zo uit de hand dat ze eigenlijk een monopoly hebben wat betreft het toerisme. Ze hebben de huurder en verhuurder zich zo aan hun gekoppeld dat iedereen denkt dat het boeken van een vakantie niet meer anders kan.
Wat er nu gebeurd is dat deze platforms bepalen wat de huurder moet doen maar wat nog erger is, ze bepalen inmiddels ook wat de verhuurder moet doen. Het is gewoon totaal uit de hand gelopen. En wie is degene die er het meest aan verdiend……….de boeking-websites. En waarom ik me nu niet meer echt stil kan houden is het feit dat Booking nu een claim in Nederland heeft neergelegd voor financiële hulp vanwege de crisis. De directeur van Booking (met een inkomen van 20 miljoen per jaar) plaats een claim van enkele miljoenen omdat ze het zo moeilijk hebben in deze periode. Ik heb hier werkelijk geen woorden voor. Ik heb niet de gedachten dat Booking het nu zo moeilijk heeft maar het zijn de verhuurders die het moeilijk hebben. Die hebben de hulp heel hard nodig. In mijn ogen word het de hoogste tijd om het anders te gaan doen.
Wat wij altijd al gedaan hebben is de prijs handhaven die wij nodig hebben voor de verhuur. Wanneer wij adverteren bij een platform komt hun commissie bovenop onze prijs. Dus onze prijs op de verschillende platforms in anders dan op onze eigen website, zeker 10% goedkoper ten opzichte van de bookingsplatforms. Dus wanneer je in de komende tijd een vakantieplekje zoekt ga dan direct naar de website van de plek die je wilt bezoeken. Het kost misschien wat meer tijd om te zoeken op internet maar je hebt een goedkopere prijs en je hebt direct contact met de eigenaar. Daarbij geef je dus ook meer steun aan de verhuurder zelf en die hebben dat ook zeker nodig in deze tijden.
Ter aanvulling wil ik ook graag melden dat er ook platforms zijn die het anders doen en zorgen voor directe boekingen en direct contact met de eigenaar. Dit staat ook duidelijk vermeld op de deze websites dus dat is natuurlijk beter. Deze platforms dragen de verhuurders ook een warm hart toe en doen hun werk in het belang van de huurder en verhuurder en zeker niet om het verdienen van geld. Deze platforms hebben een totaal andere insteek. Deze platforms zijn een mooi voorbeeld van hoe het zou moeten. Laten we met elkaar zorgen dat de kleinere accommodaties kunnen blijven bestaan en laten we dan dus boeken via die wegen die niet bezaaid zijn met zichzelf verrijkende en geld-graaiende websites. Dit past niet meer in een wereld die wat eerlijker zou moeten worden.
Een echte "Grote Nachtpauwoog"
Aan het einde van de werkdag……Annette doet haar laatste rondje op de grasmaaier en ik doe het licht uit in de werkplaats. Ineens staat de grasmaaier stil en Annette wijst naar iets in de hortensia’s. Ik loop er maar even naar toe……..wat ik moet zien is mij niet duidelijk maar als eerst denk ik een kop van een fazanten-hen uit de planten te zien steken. Ook wel bijzonder natuurlijk maar het is echt helemaal iets anders.
Voor het eerst in mijn leven zie ik zo’n enorme vlinder. Hij zit daar op zijn gemak en is niet van plan om te bewegen. Daar gaan we dan natuurlijk gebruik van maken. Meteen wat foto’s maken. Wanneer we nu goed kijken is wel één kant van zijn vleugel beschadigd. Zou hij daarom niet meer zo goed kunnen vliegen?
Het is echt een enorm slagschip van een vlinder. Ik heb mijn duimstok er even bij gehouden en naar de twee vleugelpunten meet hij gewoon 16 cm. Enorm!!!! Maar nu rijst natuurlijk meteen de volgende vraag. Wat is het in hemelsnaam voor vlinder. Dat gaan we dan tijdens de pastis op het bankje voor het huis maar eens op het gemak uitzoeken. Google zal ongetwijfeld antwoord weten.
Na wat zoeken blijkt het de “Grote Nachtpauwoog” te zijn. De grootste vlinder die in Europa te vinden is. En daarbij is hij dus ook behoorlijk zeldzaam. We hebben dus gewoon enorm geluk dat deze vlinder hier bij ons in de hortensia’s verblijft. Maar nu we eens goed zoeken op internet hadden we al wel een klein vermoeden kunnen hebben. Want afgelopen zomer hadden gasten bij ons op de camping een giga-rups gevonden. Dit blijkt dus het eerste leven van de Nachtpauwoog is. Na het verpoppen komt deze vlinder dus tevoorschijn.
Dit is wat we over hem konden vinden op internet: De noordgrens van zijn grote verspreidingsgebied loopt door Centraal Europa. Alles is groot aan de grote nachtpauwoog. De wijfjes, die alleen te herkennen zijn aan het in vergelijking met de mannetjes dikkere achterlijf en aan het ontbreken van de enorme, veervormige antennes, halen een vleugelspanwijdte van wel 16 cm. De eitjes zijn bijna 3 mm groot, de prachtig oranje rups met blauwe pukkels wordt zo'n 10 cm lang en de cocon is een groot, peervormig spinsel waarin de grote, bruine pop zich (soms wel drie jaar) bevindt. In het voorjaar vliegen de vlinders vooral in de buurt van boomgaarden want de rupsen leven van het loof van kersen, peren, pruimen enzovoorts. En dat is dan jammer, want de mens wil zijn fruit graag beschermen en doet dat door het gebruik van chemicaliën. Vele rupsen zijn daarvan het slachtoffer en hun aantal is de laatste jaren sterk gedaald. Het schijnt dat sommige landen overwegen om hem als een bedreigde diersoort te gaan beschermen.
ConfinementDeze week hebben we van onze president Emmanuel Macron te horen gekregen dat de quarantaine voorlopig nog wel tot 11 mei gaat duren. Daarna gaat er misschien langzaam gekeken worden wat er dan weer open kan en wat voor bewegingen er dan weer mogen komen. We zijn bang dat het allemaal nog wel even op zich laat wachten voor er weer gasten op de camping mogen komen. Voorlopig is alles leeg, stil en verlaten. Ik denk dat we nog wel een goed plan moeten gaan maken hoe we dit jaar door moeten komen. Het zal zeker niet makkelijk worden maar we gaan er het beste van maken. Zolang de camping dicht is zullen we wat meer bekendheid moeten geven aan onze werkplaats. Inmiddels zijn we daar ook volop mee bezig. De website van “Atelier du Bois” is sinds vorige week ook officieel geregistreerd. Zo komen we iedere keer toch weer een stapje verder. Ook zijn er inmiddels wat offerte-aanvragen en dat geeft toch weer wat moed voor de toekomst. "ATELIER DU BOIS" MAAKT HET VOOR U.
Omdat we nu toch wat beperkt zijn in onze bewegingsvrijheid let je eigenlijk misschien nog wel meer dan anders op de natuur om je heen. Het lijkt ook wel of de natuur nog uitbundiger is dan andere jaren. Maar dat komt misschien alleen maar omdat je er nu meer op let. Via Facebook ben ik uitgedaagd om 10 dagen lang een mooie foto van moeder natuur te plaatsen. Deze uitdaging heb ik aangenomen en ik ben vandaag (zondag 18 april) bij dag 10. Ik plaats natuurlijk iedere dag al een mooie natuurfoto (deze staat dan op Instagram, en op de website) maar speciaal voor deze gelegenheid probeer ik nog beter mijn best te doen om bijzondere foto’s te maken. Het is uiteindelijk best een mooie serie geworden en ik wil ze toch graag nog een keertje laten zien. Al is het alleen maar om de gedachten even op iets anders te zetten. Zo uitbundig als dat de natuur nu is……daar kunnen wij alleen maar een voorbeeld aan nemen. Keek op de weekWe zijn natuurlijk gewoon aan het werk zoals iedere andere week maar het gaat toch niet van harte allemaal. Het “in quarantaine” zitten gaat toch wel zwaar wegen. Maar ik denk dat iedereen dit herkent. We maken er natuurlijk het beste van met z’n allen maar het is uiteindelijk niet makkelijk. Juist nu zou je bij je kinderen en kleinkinderen willen kijken en bij je ouders en dat gaat dus gewoonweg niet. Het zal allemaal nog wel even duren voor het wel weer kan.
In de tussentijd werken we toch gewoon maar in de werkplaats en op het erf en het terrein van de camping. In de werkplaats breken we ons hoofd over het interieur van de nieuwe pipowagen. Hoe gaan we dat nu eens praktisch indelen. Daar hadden we natuurlijk wel een plan voor maar hoe breng je dat nu in de praktijk met de spullen die je zelf al hebt. We kregen namelijk een mooie uitschuif-bedbank en die willen we graag in de pipowagen gaan gebruiken. Maar eigenlijk is de bank iets te diep. En wanneer het geheel uitgeschoven wordt is het dus ook te groot. We puzzelen dus net zo lang tot de bank iets ondieper is geworden en uiteindelijk het uitschuif gedeelte ook weer netjes past. We hebben nu dus wel de mogelijkheid om een extra slaapgelegenheid aan te bieden in de nieuwe pipowagen.
Dan hebben we nog een puzzeltje. De keuken. We hebben veel tweedehands keukenspullen op zolder liggen. En hoe gaan we daarvan nu eens een mooi klein pipowagen-keukentje knutselen. Alles wordt bekeken en gekeurd. Uiteindelijk hebben we een idee hoe we het gaan indelen met de onderdelen die we tot onze beschikking hebben. Daarbij dan nog de aanvulling van een beetje ambachtswerk van ons zelf…..et voilà. Een keukenblad uit Vlaardingen, keukenkastjes uit Rozenburg en een koelkast uit Hellevoetsluis. En dit alles komt dan weer bij elkaar in Frankrijk. De wereld is echt niet zo groot als we denken.
Ook nog even een tegenvaller. De bermmaaier die bij ons heel lang voor mooie kort gemaaide bermen heeft gezorgd heeft een groot probleem met de motor. We waren het gras aan het maaien bij het huis van de buren. Die kunnen niet naar Les Trois Taillants komen dus zullen wij het gras een beetje in toom moeten houden. Maar tijdens het maaien stopt de “debroussailleuse” met draaien. Dit bleek dus ook gewoon de laatste stuiptrekking te zijn. Na een middag sleutelen en de ochtend daarna proberen om er weer leven in te krijgen moeten we toch tot de conclusie komen dat hij het echt niet meer gaat doen. Maar na meer dan 10 jaar trouwe dienst zijn we niet boos op haar. Maar dat betekent wel dat we een nieuwe moeten kopen. Via internet lukt dat natuurlijk wel en na anderhalve week arriveert de nieuwe maaier. Meteen aan het werk dan maar en we gaan dan ook weer verder met het maaien van de tuin van de buren maar onze eigen oprit wordt natuurlijk ook weer netjes.
De hop........Het is weer de tijd van het jaar dat je het typische geluid over de weilanden hoort galmen. Soms drie keer of soms vier keer achter elkaar. Hoep, hoep, hoep. Het is echt iets dat bij het voorjaar hoort. De hop laat zijn geluid weer horen. Het heeft voor ons best wel even geduurd voor we wisten wat voor een vogel het was. Maar zodra je kennis hebt gemaakt met deze “vreemde” vogel blijft hij voorgoed in je geheugen zitten. Zijn roodbruine kleur van het verenpak, zijn vleugels en zijn staart met brede zwart-witte strepen, zijn lange dunne snavel. Maar wat natuurlijk het meest opvalt is zijn zwart-gepunte kuif. Soms plat naar achteren maar soms ook mooi recht omhoog. Het is een prachtige vogel maar ondanks zijn schone uiterlijk is het een behoorlijke stinkerd. Deze stank verspreiden ze zelf maar ook de ophoping van mestafval in het nest zorgt voor stank. Dit is daarmee wel hun afweersysteem.
Wanneer wij hem zien is hij meestal aan het zoeken naar eten. Dat doet hij in de grasvelden. Hij is dan op zoek naar wormen, slakken, spinnen en andere insecten. Ook een hagedis komt wel eens voor op het menu van de hop. Het is dan echt een bijzondere vogel om hem bezig te zien zijn dagelijkse kostje bij elkaar te zoeken. In Nederland komt deze vogel haast niet meer voor maar hier in de rustige gebieden van Frankrijk word hij vaak waargenomen. Zijn roepgeluid is niet heel hard maar het geluid draagt wel heel ver over de weilanden. Zijn naam, die hij kreeg vanwege zijn geluid dat hij voorbrengt, is niet alleen in het Nederlands overgenomen. Vanwege zijn hoep, hoep, hoep heet hij dus “Hop” en in het Frans noemen ze deze vogel een “Huppe” [huub]
Geschiedenis Het is nu tijdens de quarantaine tijd echt een periode van terugkijken en zien hoe het was. Dat doen wij ook regelmatig in de nieuwsbrief en we zijn inmiddels aanbeland bij het restaureren van de voorkant van het dak. In het voorjaar van 2008 is de spanten-constructie van het huis helemaal compleet gemaakt met 2 stuks nieuwe spanten en nu wordt het dus tijd om het dak zelf aan te pakken. De hele zomervakantie is hiervoor ingepland.
Het halve dak gaat er compleet af en wordt vervangen door een nieuwe houten constructie en dan gaan de pannen er weer netjes op. Dit is even snel gezegd wat de plannen waren. Het hele verhaal is nog steeds na te lezen op onze website van Les Trois Taillants. Met veel hulp van onze kinderen en vrienden is het dak weer dicht gekomen maar het was wel een hele klus om het op tijd voor elkaar te krijgen. Maar laten we nog eens even nagenieten van het vele werk wat toen is verricht en we kunnen tot op de dag van vandaag aankijken tegen het eindresultaat.
Het verhaal van de geschiedenis van het nieuwe dak is verdeeld in vier losse verhalen. Via de knoppen hieronder zijn ze allemaal te lezen.Eieren zoeken op de website bij
|
|
Maar waarom gaan we nu toch eieren zoeken op paasochtend? Want eieren en het Paasfeest zijn wel onlosmakelijk met elkaar verbonden. De eieren zijn natuurlijk bij uitstek het symbool van de vruchtbaarheid en het begin van nieuw leven. En het is natuurlijk al tijden lang zo dat er met Pasen heel veel eieren beschikbaar zijn.
|
Van oudsher werd er voor het Paasfeest een periode van vasten aangehouden. Dus een periode van weinig eten en dus ook geen eieren. Hierdoor kwam het dat er in de boerengezinnen een overschot ontstond aan eieren. Want juist in deze periode beginnen de kippen weer volop eieren te leggen.
|
|
Om de eieren die niet gegeten werden te kunnen bewaren werden ze gekookt. En om ze dan dus te kunnen onderscheiden van de verse eieren werden de gekookte eieren gemerkt. Meestal waren er zoveel dat deze eieren verkocht moesten worden. En wie dan de mooiste merktekens op de eieren had staan verkocht de meeste. De rijken vonden het dan leuk om hun tafel te versieren met deze gemerkte en dus mooi versierde eieren. Zo is de traditie ontstaan van het eieren schilderen.
Nu wil wel het geval dat er in Frankrijk een andere manier is bedacht om de eieren verstopt te krijgen en dat de kinderen dus deze eieren moeten gaan zoeken. In Nederland is de paashaas dé persoon die daar zorg voor draagt, in Frankrijk is dat anders.
|
In de periode voor Paaszondag is er een stilte periode waarin de kerkklokken niet luiden. Het verhaal gaat dan dat deze klokken allemaal naar Rome vliegen om de paus te bezoeken. In Rome worden ze allemaal volgestopt met eieren en op hun vlucht terug naar de kerken verliezen ze er altijd wel een paar. Deze komen dan overal terecht en moeten dan opgezocht worden. Dus wanneer de kerkklokken dan gaan luiden op paasochtend en ze dus weer terug zijn van hun reis is dat het teken dat er hier en daar eieren moeten liggen. Daarom liggen er in de winkels ook veel kerkklokken van chocolade die gevuld zijn met chocolade eieren.
|
|
Wij wensen iedereen vanuit Frankrijk een mooi Paasfeest. Probeer zoveel mogelijk in gedachten bij elkaar te zijn. Dat is ook samenzijn.
Keek op de week
Ook al gaat het allemaal niet hard en zijn we eigenlijk niet vooruit te branden, we doen natuurlijk iedere dag wel wat. En omdat het deze periode zulk mooi weer is geworden krijg je dus wel zin om de winterbanden te verwisselen naar gewone. Dat pakken we deze week dus maar als eerste aan. We kunnen dan de wielkasten ook weer eens een beetje uitkrabben. Enorme dikke plakken opgedroogd blubber en koeienpoep opgespaard tijdens de winter. U merkt wel dat we de auto niet al te vaak wassen. Klopt helemaal. Misschien één keer en als het meezit twee keer in het jaar.
In de werkplaats wacht ons het dak van de nieuwe pipowagen. We hadden al een klein begin gemaakt en het wordt tijd om er een compleet dak-deel van te maken. We willen hem zo compleet mogelijk maken zodat het helemaal geschilderd en klaar is wanneer het op de wagen wordt gelegd. We maken dus de kop van het dak ook netjes dicht met kraaldeeltjes. We kunnen er nu makkelijk bij zonder dat we op een laddertje staan te klooien. En voor dat alles definitief op zijn plek komt te zitten wordt het natuurlijk netjes geschilderd. Dit doen we nog even binnen op de tafel omdat het in de avond best nog wel koud is in de werkplaats.
|
|
Nu de kop dicht is kunnen we de dak-latjes aan gaan brengen. Die waren al geschilderd en wanneer je nu dus aan de binnenkant kijkt wordt je al heel blij. Het dak is helemaal netjes kant en klaar geschilderd. Precies zoals wij het willen. Iedere keer wanneer we weer een stukje verder zijn met het dichtmaken van het dak kijken we even vanaf de onderkant. We raken er niet op uit gekeken. Het wordt steeds mooier.
|
|
Nadat het hele dak dicht is kan er plastic overheen gespannen worden. Dan gaan de buiten-spantjes er overheen en wordt het geheel een stuk sterker. Je ziet nu de ruimte ontstaan waar de isolatie straks tussen komt te liggen. Dan moet er nog dak-folie overheen en als alles op de wagen ligt gaan hier de metalen golfplaten overheen. Maar dat is pas voor later natuurlijk. Eerst moeten de andere dak-delen nog gemaakt worden.
|
|
Met veel moeite krijgen we het deel recht overeind en parkeren hem even voor de zaagmachine. We komen er wel achter dat hij veel te zwaar is om hem samen te kunnen tillen. We zullen een slimme manier moeten bedenken om het deel op de hoge pipowagen te kunnen krijgen. De ideeën komen wel en we zullen even rustig moeten nadenken hoe we dit allemaal gaan aanpakken.
Onze gasten aan het woord
Deze week laten we iemand aan het woord die al vanaf het allereerste begin ons landgoed aandoet om regelmatig een kijkje te nemen en tegenwoordig een weekje vakantie te houden. Jantina is al meer dan 50 jaar vriendinnen met Annette en het is dan misschien niet helemaal een objectieve recensie maar Jantina wil graag in de nieuwsbrief vertellen hoe leuk zij het hier heeft. De eerste jaren kwam zij samen met Jan even langs op weg naar Spanje. Even kijken hoe de werkzaamheden vorderden. Zo kwamen zij op het idee om ervoor te gaan zorgen dat er mooie goten aan het huis en de schuur kwamen zodra het nieuwe dak op het huis zat. Dit is allemaal geregeld. Jantina, Jan, Marjo (de zus van Jantina) en Tuti de zinkwerker zijn een weekendje geweest. Dit was reuze gezellig en van dit verblijf hebben we een apart verhaal gemaakt. Dat is te vinden in de geschiedenis verhalen van Les Trois Taillants. Klik op de knop om op de juiste pagina te komen en beleef het hele verhaal nog een keer.
|
|
Tegenwoordig komt Jantina regelmatig om een weekje in de gîte te verblijven. Dit is de nieuwste recensie van het afgelopen jaar die zij schreef.
|
Lieve vrienden.
Weer een week doorgebracht in de gîte, wat een heerlijk huisje is dat toch! Een geweldige week met jullie en je zus Ria die met mij mee is gereden en ook weer mee terug gaat naar Nederland. Auto vol brocante gaat weer mee naar Holland. Dag langer gebleven aangezien er zondag nog heel veel markten waren. Jullie landgoed is een lust voor het oog. Pipowagen heel leuk, badkamers met alle gemakken voorzien. Ik ben goeie maatjes met jullie lieve hond Chef geworden. Heelijke 3-gangen menu’s gegeten, was super lekker. Ik hoop weer gauw terug te komen. Bedankt voor de geweldige gastvrijheid. Dikke kus Jantina. |
Confinement (quarantaine)
Het blijft vreemd om eigenlijk met je eigen manier van leven door te gaan en alleen via de media te zien hoe het gaat in Frankrijk en de rest van de wereld. Wij leven ons leven waar we voor gekozen hebben en dat is deze dagen eigenlijk niet anders dan hiervoor. Het enige verschil is het feit dat je wat moeilijker aan boodschappen kan komen. Het grootste verschil is dat we niet zo goed aan materialen kunnen komen om verder te gaan met ons werk. We kunnen nog wel even vooruit met de pipowagen maar op een gegeven moment moeten we toch echt metalen golfplaten, isolatie- en dakfolie hebben.
Heel Frankrijk is nog wel in afwachting van de boodschap van president Macron. Er is inmiddels wel bekend gemaakt dat het “confinement” verlengd gaat worden maar er is nog niet bekend voor hoelang. Volgens de laatste berichten gaan we dat horen met een TV speech van Macron komende maandagavond. Ik ben heel benieuwd. We zijn zeker nieuwsgierig wat voor gevolgen het allemaal gaat hebben voor het vakantieseizoen. Mogen, kunnen en willen mensen nog wel op vakantie? Het maakt het allemaal heel onzeker en we zullen de hand dus zeer op de knip moeten houden. We gaan het allemaal meemaken want misschien is er na de “lockdown” wel weer ineens een hoos aan mensen die er alsnog even tussenuit willen en een vakantieplekje gaan zoeken op het laatste moment. Het zal allemaal gaan zoals het zal moeten gaan. Gelukkig hebben we als mensen hier geen invloed op. Misschien is dat juist wat we hiervan moeten leren. Laten komen zoals het komt en het nemen zoals het komt. Niets onder controle kunnen hebben. Het gewoon laten gebeuren.
Openingstijden "Au Bout du Monde".
We moeten natuurlijk melden dat onze openingstijden veranderen. We kunnen er eigenlijk zeer kort over zijn. “We weten het niet”. Dat is misschien een beetje kort door de bocht maar erg ver bij de waarheid vandaan is het niet. Voorlopig moeten campings, gîtes en vakantieverblijven officieel dicht blijven tot eind april. Natuurlijk hopen we van harte dat alles dan weer op gang gaat komen. Dat de wereld weer verder gaat met draaien. Het lijkt namelijk wel of hij nu stilstaat. Zoals het er nu vooralsnog uitziet openen we de deuren op 1 mei en gaan van start met het vakantie-seizoen 2020. In ieder geval blijven we dan open tot eind oktober en dan kan het nog steeds mooi weer zijn in de Creuse. Ik hoop van harte u te mogen verwelkomen in Les Trois Taillants op ons plekje “Au Bout du Monde”. Mocht het allemaal anders worden dan houden we u natuurlijk op de hoogte van de situatie.
Confinement (quarantaine)
Leven in quarantaine is raar. Maar zeker om je boodschappen te doen is ook raar. ID-kaart mee, reisdocument mee en een mondkapje. Het is een vreemde gewaarwording. Maar die mondkapjes is inmiddels wel een bijzonderheid geworden. In heel Frankrijk zijn deze kapjes bijna niet meer te krijgen. De staat heeft enorme hoeveelheden besteld in China maar de levering laat nogal te wensen over. Dus is er een enorm tekort aan mondkapjes. Er bereikte ons via de krant nu zelfs het bericht dat het ziekenhuispersoneel in Montluçon niet meer naar huis mag om de besmetting van familieleden tegen te gaan. De gemeente heeft de scholen nu beschikbaar gesteld om het zorgpersoneel een plaats te geven om te overnachten. Maar vanwege het tekort aan mondkapjes is het zorgpersoneel nu mondkapjes aan het naaien voor hun collega’s. Vandaar dat er een dringende oproep via Facebook werd geplaatst.
|
|
Er is inmiddels een groep in het leven geroepen op Facebook. Les Couturières du 23. Het is de bedoeling een netwerk over het hele departement te maken van mensen die mondkapjes maken voor iedereen die dat nodig heeft. Er wordt natuurlijk bij verteld dat het geen medische kapjes zijn maar voor winkelpersoneel, apotheken, wijkverpleegsters, agenten is het een prima oplossing. Dus de voorraad van de stoffen van Annette werd opgezocht en de productie van mondkapjes gaat van start.
|
|
Via YouTube wordt uitgelegd hoe de kapjes gemaakt moeten worden dus je kan alles goed bekijken. Elastiek is er niet dus dat moet vervangen worden door bandjes te maken van stof. Het is best wel een hoop werk maar de machine en Annette gaan geduldig door.
|
|
Uiteindelijk is de opzet om zoveel mogelijk mensen te mobiliseren over het hele departement. Dan kunnen de mensen die de kapjes nodig hebben bereikt worden met zo min mogelijk kilometers te maken. Want het transport is natuurlijk ook nog een probleem. Zo min mogelijk reizen en zoveel mogelijk mensen bereiken.
Keek op de week
Paardenbloemen siroop
Ondanks dat het openbare leven toch helemaal stil staat gaat de natuur gewoon zijn gang en het is prachtig weer. Het weiland staat helemaal vol met paardenbloemen. En wat moet er dan gebeuren als het gras geel ziet van de bloemen? Paardenbloemensiroop maken!!!!!
We gaan zorgen dat we weer een pan vol hebben met paardenbloem koppen. We laten zien hoe je deze siroop zelf kan maken.
|
|
Om te beginnen heb je dan natuurlijk de bloemen van de paardenbloem nodig. En om precies te zijn moet je er 400 bij elkaar hebben. Dit lijkt veel maar als je gaat plukken is dat zo gebeurd. Wel even goed kijken dat er niet al te veel beestjes in de knoppen zitten. Dan gaat er 2 liter water in een pan met de bloemen en daarbij twee verse citroenen die in schijven zijn gesneden.
|
|
Dit moet dan gekookt worden en daarna laat je het afkoelen. Het moet dan ook nog zo’n 24 uur staan. Het gaat er natuurlijk om dat alle stoffen uit de bloemknoppen in het vocht trekken zodat de smaak in het water zit.
|
Zeef nu het geheel. Alle losse delen moeten uit het vocht gezeefd worden. Dat kan natuurlijk met een zeef maar uiteindelijk is het beter om al het vocht door een theedoek te laten stromen. Het is dan ook mogelijk om alle bloemknoppen die in de theedoek achterblijven goed uit te wringen zodat alle smaak er goed uitgehaald wordt en in het vocht terecht komen.
|
Het gezeefde vocht kan je nu weer koken. Per liter vocht moet er dan 500 gram suiker bij. Wij doen dat een stuk minder maar dat heeft dan tot effect dat de siroop minder stroperig wordt. De kokende siroop kan dan in heel goed gereinigde potjes over geschept worden. De potjes moeten meteen goed dicht en ondersteboven afkoelen. Wanneer dit dan is afgekoeld zijn de deksels helemaal vacuüm getrokken.
|
|
Wij doen de siroop door de kwark bij het ontbijt maar je kan het natuurlijk voor van alles gebruiken waar je andere siroop ook voor gebruikt.
Pipowagen "Cabane"
Ook gaan we natuurlijk door met het nieuwe dak van de pipowagen. Tussen alle bedrijven door van grasmaaien en mondkapjes maken, boodschappen doen en Chef uitlaten gaat de fabricage van het dak langzaam maar gestaag door. De planken voor de bodemconstructie moeten geschaafd en aan elkaar gelijmd worden. Daarna afgewerkt en als laatste moet de boel natuurlijk weer in de verf/beits.
We pakken de verfrolletjes en schuurpapier weer op. Gelukkig is het prachtig weer en kan alles lekker buiten in de zon gedaan worden. De volgende dag hetzelfde ritueel om er een tweede laag op te krijgen en dan kan er een begin gemaakt worden met het in elkaar zetten van het eerste dak-gedeelte.
|
|
Eerst komen de spanten op de bodemconstructie. Het is wel leuk om te zien dat de vorm van het dak dan ineens goed zichtbaar is. Na al het werk van lakken en schuren kan je dan ineens wat op gaan bouwen. Dat geeft de mens weer moed.
Camping “Au Bout du Monde” en de omgeving
Het departement Creuse heeft heel veel verrassingen voor u in petto als je een klein beetje zoekt. Hier is het massa-toerisme nog niet aanwezig en is het juist heel leuk om zelf heel veel nieuwe dingen te ontdekken. Ons uitzicht vanaf de camping bestaat uit twee heuvels. Eén ervan is de Toulx Saint Croix. Het hoogste punt van het departement met een prachtig 11e eeuwse kapel en een oude uitkijktoren waar u een uitzicht heeft over wel 5 verschillende departementen. De andere heuvel is de Barlot. Op de top hiervan liggen grote rotsformaties. Deze “Pierres Jaumâtres” is een legende opzich. Niemand kan je namelijk precies vertellen hoe dit nu zo is gekomen. Maar het is een mytische plek.
|
|
Onderaan deze heuvel is er in het bos een klimpark gemaakt waar je even helemaal los kan gaan met klimmen, klauteren en tokkelen. Dan is er nog in de hoofdstad Gueret een prachtig wolvenpark waar je vanaf een grote loopbrug het leven van de wolven kan bekijken. Daar vlakbij is een gigantisch labyrinth waar je met goed nadenken toch de uitgang kan vinden. Maar gewoon een rondrit door het departement is al een feest op zichzelf. De natuur en de rust zijn hier in de Creuse zo geweldig.
Geschiedenis
De laatste tijd wordt iedereen een beetje nostalgisch. Ook alle sociale media staat bol van oude foto’s, oude muziek. Dan kunnen wij ook niet achter blijven en gaan we dus door met de geschiedenis van ons leven in Les Trois Taillants.
|
|
De vorige keer heeft u kunnen zien hoe de nieuwe spanten gemaakt zijn en hoe het plan tot stand kwam om eerst het dak te maken en dan het huis eronder af te maken. Die spanten zijn toen in twee keer naar Frankrijk gebracht. Dat was een mooie gelegenheid om de ouders van Annette een keer kennis te laten maken met onze plek. Deze mensen leven inmiddels niet meer dus we zijn heel blij met deze herinnering.
In het voorjaar van 2008 hebben we de spanten neer kunnen zetten en dus een begin kunnen maken met het vernieuwen van het dak. Samen met Jos zijn we enthousiast aan de slag gegaan en met de hulp van boer Nore en zijn zoon hebben we de spant constructie neer kunnen zetten. Het was een hele operatie maar toen we weer naar huis gingen konden we de vorm van het nieuwe dak al goed zien.
Openingstijden "Au Bout du Monde"
We moeten natuurlijk melden dat onze openingstijden veranderen. We kunnen er eigenlijk zeer kort over zijn. “We weten het niet”. Dat is misschien een beetje kort door de bocht maar erg ver bij de waarheid vandaan is het niet. Voorlopig moeten campings, gîtes en vakantieverblijven officieel dicht blijven tot 15 april. Wij hebben moeten besluiten om voorlopig tot eind april gesloten te blijven. En terwijl ik dit schrijf zijn er al verschillende berichten te vinden die melden dat het “confinement” (lock-down) een verlenging gaat krijgen. We wachten het allemaal maar geduldig af. Natuurlijk hopen we van harte dat alles dan weer op gang gaat komen. Dat de wereld weer verder gaat met draaien. Het lijkt namelijk wel of hij nu stilstaat. Zoals het er nu vooralsnog uitziet openen we de deuren op 1 mei en gaan van start met het vakantie-seizoen 2020. Ik hoop van harte u te mogen verwelkomen in Les Trois Taillants op ons plekje “Au Bout du Monde”.
|
|
Confinement (quarantaine)
We zijn inmiddels de tweede week van de “confinement” ingegaan. Hier in Frankrijk zijn de regels nog wat aangescherpt en we hebben nu ook weer een nieuwe uitvoering van het formulier dat ingevuld moet worden wanneer we ons terrein gaan verlaten. Eigenlijk gaan we nooit weg alleen voor wat boodschappen. Inmiddels is ook officieel geworden dat we in ieder geval tot 15 april met de “confinement” (quarantaine) moet leven.
Om nu ook zo min mogelijk weg te hoeven zijn we zelf aan het broodbakken geslagen. We zijn hier al eens eerder mee bezig geweest en we halen het recept weer eens uit de kast. Het is een recept om Frans brood te maken zonder dat er veel gekneed hoeft te worden. Dit is een proces wat alleen wat meer wachttijd kost. Maar een echte Franse bakker zegt altijd dat een mooi deeg om brood van te maken pas ontstaat als je er voldoende tijd voor neemt en het zelf zijn gang laat gaan.
|
De ingrediënten zijn heel simpel. 450 gram tarwebloem (het liefst T55), een zakje droge gist, theelepel zout en 350 milliliter lauw water.
|
De verwerking begint dan al de avond van tevoren. Doe alle ingrediënten (behalve het water) door elkaar en meng het goed. Dan gaat het water erbij en na het mengen met de hand of een lepel ontstaat er een nat en plakkerig deeg. Dit is de bedoeling. Leg nu een bord op de schaal om het af te sluiten en wacht 12 uur. Al deze voorbereidingen duren maar een minuut of tien.
|
|
Na het wachten haal je het deeg uit de kom. Zorg ervoor dat je veel bloem gebruikt op het werkblad en bovenop de deegklont, want het is nog steeds plakkerig. Met veel droge bloem aan je handen probeer je het deeg een aantal keren dubbel te vouwen om zo een mooie bol te krijgen. Als laatste leg je de bol met de opgevouwen kant naar beneden op het blad en dus de mooie gladde gesloten kant naar boven. Dan met een vochtige doek afdekken en dan moet het deeg nog 2 uur rustig liggen.
Wat wij doen is zorgen dat het deeg op een bakpapier ligt zodat straks het deeg met bakpapier en al zo de oven ingeschoven kan worden.
Als het dan zover is kan de oven voorverwarmt worden op 230 graden. Maar dan komt de truc. Je neemt namelijk een gietstalen pan met deksel. Die gaat ook de oven in bij het voorverwarmen. Als alles op temperatuur is haal je voorzichtig de hete pan uit de oven en laat het deeg op het bakpapier voorzichtig in de pan zakken. Deksel er weer op en zo gaat het de oven in. Dit moet dan 30 minuten bakken. Daarna haal je in de oven het deksel van de pan en moet het brood nog 15 minuten zonder deksel in de oven bakken op dezelfde temperatuur.
Wanneer alles gedaan is laat je het brood rustig afkoelen in de pan. En het bakpapier zorgt er dan ook weer voor dat het brood makkelijk uit de pan te halen is.
Eet smakelijk.
Eet smakelijk.
Keek op de week
Annette heeft er haast weer een dagtaak aan. Met de zomerse temperaturen groeit het gras weer als een razende. De eerste keren maaien moet ook wel weer rustig aan gebeuren. Omdat het gras nogal lang is en het nog niet zo erg droog is kan je niet meteen op een lage stand maaien. Maar laat het grasmaaien maar aan Annette over. Dat komt helemaal goed.
|
|
Het is natuurlijk de bedoeling dat we flink verder gaan met het maken van de nieuwe pipowagen “Cabane”. Maar ik weet niet hoe het u vergaat tijdens de quarantaine maar het lijkt wel of het hele gedoe rondom het coronavirus ervoor zorgt dat je flink wat energie tekort komt om eens lekker allerlei klussen op te gaan pakken. Alles valt een beetje stil. En zeker de reserveringen. Die vallen natuurlijk helemaal stil. We hopen dat het jaar alsnog een beetje op gang gaat komen maar we zullen het allemaal af moeten wachten. Ik wil eigenlijk alleen maar duidelijk maken dat het niet altijd meevalt om verder te gaan met het maken van deze nieuwe pipowagen. Maar toch willen we met goede moed zorgen dat hij straks helemaal klaar is. Het zal alleen nog een probleem worden om materialen te bemachtigen. Voorlopig mogen we nog niet op pad om die te gaan kopen.
|
|
We gaan door met het maken van de onderdelen van het dak. Om te beginnen moet natuurlijk alles weer in de beits. De latten en de stroken die straks de dakbedekking gaan vormen krijgen een mooie warme houtkleur. Dit gaat mooi afsteken tegenover de witte spanten en de witte binnenkant van de wagen. Dus we pakken de kwast en de verfrolletjes maar weer op en gaan aan het schilderen.
De “Roulotte”, de grote pipowagen voor 6 personen is weer tevoorschijn gehaald. Hij stond natuurlijk nog keurig netjes in het weiland te wachten maar we hebben de winterbescherming weg gehaald. De terrassen zijn weer in de houtbeits gezet. De vlonders liggen er ook weer in. De pipowagen is weer helemaal klaar om gasten te kunnen ontvangen wanneer het vakantie-seizoen weer mag beginnen. We hopen dat er veel gebruik van gemaakt mag worden door onze toekomstige gasten. Ik denk dat het juist erg fijn is om na de lange periode van “thuiszitten” hier in Les Trois Taillants van de ultieme vrijheid in de natuur te kunnen genieten. Liggen in de hangmat, ’s ochtends rustig wakker worden en op het terras met je koffie en een croissant genieten van het uitzicht over de vallei. ‘s Avonds barbecueën bij de picknicktafel. Wat kan het leven toch mooi en eenvoudig zijn.
|
|
Geschiedenis
We gaan weer even helemaal terug in de geschiedenis. Terug naar de tijd dat we nog plannen moesten maken hoe we de hele verbouwing aan moesten gaan pakken. Een huis met een half ingestort dak dat al 35 jaar niet bewoond wordt en al vele jaren staat in te regen. Wat is wijsheid en waar ga je beginnen.
Het idee dat we hebben is best een ongewoon plan. Omdat het huis al zolang in staat te regenen en het heel lang duurt voor het weer eens een keer droog kan gaan worden, hebben we iets bedacht dat nogal uitzonderlijk is. Het duurt natuurlijk nog heel veel vakanties en dus veel jaren voor alle muren weer opgemetseld zijn. Na dit opmetselen kunnen we pas aan het dak gaan beginnen en dan kan het huis pas weer eens gaan drogen aan de binnenkant. We willen dit drogen gaan versnellen door het andersom aan te gaan pakken. Omdat we het dak toch opnieuw op moeten gaan bouwen met nieuwe dakspanten willen we dus eerst het dak gaan construeren en de nieuwe spanten op poten neer gaan zetten. Wanneer dit dak dan dicht is kan het droogproces van het huis al van start gaan en daarna gaan we zorgen dat de muren weer opgemetseld gaan worden. Het heeft dan wel als resultaat dat het huis ongeveer 3 jaar eerder kan gaan drogen. Dat is een groot voordeel.
|
|
Wij zijn het er over eens en gaan het op deze manier aanpakken. Het is een gewaagd plan maar we gaan ervoor. We gaan van start met het maken van de nieuwe houten spanten. Het begin van een lange klus om het huis weer bewoonbaar te krijgen. Klik op de kop hieronder en lees de hele geschiedenis.
Klooster van Chambon-sur-Voueize
In 857 stichtten de monniken uit Limoges hier een klooster om de relikwieën van de heilige Saint Valérie te beschermen tegen Normandische invallen. De abdij Sainte-Valérie, in Chambon-sur-Voueize in het departement Creuse, is een van de belangrijkste Romaanse gebouwen in de provincie Limousin geworden met een lengte van 87 meter en 38 meter breed.
Het klooster werd gesticht op de plaats waar de rivieren de Tardes en de Voueize bij elkaar komen. De regio die later de Combraille zou vormen. De meeste relikwieën van Saint Valérie , die eerder in Limoges werden bewaard naast die van Saint Martial, werden hierheen vervoerd . Het nieuwe klooster, waar omheen de stad Chambon-sur-Voueize werd gesticht, werd al snel een belangrijke plek in de regio.
Het klooster heeft twee klokkentorens. De eerste, genaamd "Tour des Bourgeois" (toren van de burgerij), is gebouwd in de 13e eeuw. Deze heeft boven een vierhoekige veranda. De tweede, genaamd "Tour du Chartrier", is gerestaureerd in de 15e eeuw. Deze toren heet zo omdat het werd gebruikt om charters (documenten met belangrijke afspraken) van het klooster op te slaan.
Wanneer je in de kerk/klooster loopt valt meteen de verrassende doorkijk op naar het altaar. Door de aangebouwde cirkelvormige portalen met vensters is er binnen een geweldig lichtspel vanuit het midden van de kerk. Dit geeft een prachtig effect waar je niet op uitgekeken raakt.
|
|
Chambon-sur-Voueize is vanaf de camping makkelijk te bereiken. Een prachtige rit van 20 minuten die je langs de rotspartijen leidt om in de vallei van de rivier de Tarde te komen.
Openingstijden "Au Bout du Monde"
We moeten natuurlijk melden dat onze openingstijden veranderen. We kunnen er eigenlijk zeer kort over zijn. “We weten het niet”. Dat is misschien een beetje kort door de bocht maar erg ver bij de waarheid vandaan is het niet. Voorlopig moeten campings, gîtes en vakantieverblijven officieel dicht blijven tot 15 april. Wij hebben moeten besluiten om voorlopig tot eind april gesloten te blijven. En terwijl ik dit schrijf zijn er al verschillende berichten te vinden die melden dat het “confinement” (lock-down) een verlenging gaat krijgen. We wachten het allemaal maar geduldig af. Natuurlijk hopen we van harte dat alles dan weer op gang gaat komen. Dat de wereld weer verder gaat met draaien. Het lijkt namelijk wel of hij nu stilstaat. Zoals het er nu vooralsnog uitziet openen we de deuren op 1 mei en gaan van start met het vakantie-seizoen 2020. Ik hoop van harte u te mogen verwelkomen in Les Trois Taillants op ons plekje “Au Bout du Monde”.
Confinement (quarantaine)
Het is natuurlijk een week die het begin is van een nieuw geschiedenishoofdstuk in de wereldgeschiedenis. De mens die met zijn technologie nog geen weerstand kan bieden aan een virus dat ons bedreigd en ons dagelijks leven even helemaal anders maakt. Hier in Frankrijk is het “confinement” totaal. Iedereen moet thuisblijven en je mag je alleen op straat begeven met een ingevuld formulier met daarop aangegeven wat je gaat doen. Je mag naar de supermarkt, dokter of apotheek. Hier in Les Trois Taillants is het ook heel vreemd. Het leven gaat hier eigenlijk gewoon zoals het altijd gaat. We gaan zelden weg en er komt ook bijna niemand anders langs dan de postbode en de buurman op de tractor. En dat is in deze dagen ook niet anders. Wat het anders maakt is de berichtgeving op TV en internet. Voor ons is het net een film die we vanuit onze stoel bekijken. Het is raar.
|
Maar het zet je wel aan het denken. En er komen steeds dezelfde gedachten bij mij naar boven. Om ons mooie plekje aan te prijzen aan iedereen die op vakantie wil, adverteren wij vaak met de woorden: “terug naar de natuur”, “back to basic”, “de natuur herontdekken”. Dit om uit te leggen dat je jezelf hier meer één met de natuur kan voelen. Wij wonen hier nu bijna 5 jaar, en je hier steeds meer één voelen met de natuur, is een zegen. Maar het zet je zeker aan het denken……… |
Als allereerste was de natuur op aarde. Het is een onfeilbaar systeem dat perfect werkt en zich aanpast aan allerlei verschillende situaties. Het is een machtig mooi systeem maar ook heel hard. Het is eten of gegeten worden. Maar alles is ten gunste van het grote geheel. Toen kwam de mens die ook een onderdeel was van dit geheel. Met onze inzichten gingen wij ons losmaken van dit natuurlijk systeem en we maakte voor onszelf allerlei andere systemen die we zelf bedachten en zelf in elkaar knutselde. Dit gaat allemaal meestal wel ver buiten de natuur om.
Wat we doen is onszelf buiten die natuur plaatsen en wat vinden we dan nog leuker dan aan de natuur te knutselen om het in onze ogen beter te maken en om het te kunnen overheersen of beheersen. Maar wat we eigenlijk zouden moeten doen is ons goed herinneren waar onze roots liggen. “Midden in de natuur!”. Wij zijn er onderdeel van! We staan er niet buiten! We moeten terug van waar we vandaan komen, zolang dat nog gaat.
|
En wat is nu het gekke van deze laatste dagen. We moeten verplicht binnen blijven en we missen meteen al de natuur. We willen eigenlijk allemaal naar buiten en genieten van het voorjaar maar we zijn nu heel bewust apart geplaatst van de natuur. We mogen niet naar buiten. Eigenlijk dus iets dat we al lang geleden zelf gedaan hebben. Nu worden we ons ineens bewust dat we het heel erg missen. |
Nu is het misschien wel de tijd om terug te gaan. Terug naar onze roots en onze plek in het grote systeem van de natuur weer in te nemen. Terug naar de eenvoud. Back to basic en voel de natuur in je lijf. Sta er bij stil en denk erover. Misschien is het geen toeval dat de natuur zich juist nu op zijn mooist laat zien. Het voorjaar. Wakker worden, je ogen uitwrijven en goed om je heen kijken. Beseffen en weten wat er moet gebeuren.
Heel veel sterkte en gezondheid allemaal in deze gekke tijden.
Heel veel sterkte en gezondheid allemaal in deze gekke tijden.
Gasten aan het woord
In deze rubriek laten we onze gasten aan het woord en die vertellen hun verhaal over hun belevingen in “Au Bout du Monde”. Dan mogen we dus zeker Lars niet vergeten. Hij is een bevlogen “Les-Trois-Taillannais” van het aller eerste uur geworden. Al vanaf de zomer van 2008 is hij een trouwe hulp in het renoveren, verbouwen, nieuwbouwen, veranderen en aanpassen van onze plek in Frankrijk. Er liggen al heel wat zweetdruppels van Lars hier in het gras. Maar toen het werk een beetje minder werd bleef Lars trouw en zorgt nu voor steeds nieuwe klanten die bij ons komen logeren waaronder zijn vader en moeder waarvan u de recensies vorige week hebt kunnen lezen. Zij waren toen de eerste gasten in onze nieuwe gîte maar het was Lars die de “Four au Pain” plechtig heeft geopend. Ook dit voorjaar stond er weer een werkweek van Lars gepland bij ons maar dat moeten we nog tegoed houden vanwege de “lock-down” die nu in Frankrijk van kracht is.
|
|
|
Au bout du monde, 26-03-2017
Het vakantie verblijf dit lange weekeinde was als een heerlijk stukje Franse kaas. Alle ingrediënten voor een geweldige beleving qua smaak, sensatie, educatie en gezelligheid waren aanwezig. Elke keer als ik hier weer thuis mag komen voelt als een warm bad. Vrijdagochtend werd ik eervol verrast om de gîte officieel te mogen openen. Het werk wat we samen hier in de afgelopen jaren mede hebben opgebouwd, hebben jullie, Bram en Annette, voortreffelijk afgemaakt. Er is nog veel werk te doen met al jullie plannen, hier kom ik jullie in de toekomst weer graag mee helpen. Het is me ook een waar genoegen mijn ouders, mijn fiets vrienden en al eerder mijn wandel vrienden hier te hebben mogen brengen. Allen hebben zij een zichtbaar geweldig verblijf gehad. |
|
Jullie geweldige gastvrijheid, enthousiasme en persoonlijkheden zijn een aangename cocktail om als gasten gebruik van te maken.
Ik ben hier al vele jaren mogen komen en hoop dat dit nog maar vele jaren mag gaan gebeuren. Ik wens jullie heel veel succes met het opzetten van jullie bedrijf, ga vooral zo door met jullie enthousiasme dan komt het vast en zeker allemaal voor elkaar. Met grote dank voor alle gastvrijheid, goede zorgen en het fijne verblijf kijk ik nu al uit naar onze volgende ontmoeting hier op deze bijzondere plek. Met vriendelijke groeten, force musculaire, (Lars) |
De week van Chef
Door al het gedoe met het virus zouden we haast vergeten dat het toch de week van Chef is. Met de publicatie van zijn verhalen-boek zijn we nog steeds heel trots. Maar om hier toch nog even bij stil te staan wil ik u graag nog even meenemen met een wandeling in de ochtend in de mist. Het is een genoegen om ook in deze tijd Chef te laten rennen in onze “achtertuin”. Ik heb geprobeerd om het een beetje vast te leggen op video zodat ik toch de mogelijkheid heb om wat van het natuurschoon te laten zien. We kunnen niet zonder, dat wordt de laatste week ons wel even duidelijk gemaakt. Laten we er dus zoveel mogelijk van genieten.
Keek op de week
Deze week moeten we tijd maken om de latten van het dak die over de spanten heen komen uit te zoeken. Kijken hoe groot alles moet worden. Kijken wat we nog hebben liggen aan materiaal en dan uitrekenen wat we gaan maken en hoe dat eruit komt te zien. En dan bedenken hoe we het gaan maken. Het kost even wat puzzel-tijd maar dan kunnen we aan de slag. Eerst gaan we stroken zagen van de multiplex platen die we hebben gekocht. Eindelijk kan ik dan weer eens de verticale platenzaag gebruiken. Op deze manier worden de stroken kaarsrecht.
|
|
Daarna verhuizen we naar de frees. De stroken moeten voorzien worden van groeven om de dak-delen te koppelen maar ook groeven om de stroken te verdelen. Het zijn heel wat meters maar met wat geduld is het weer klaar. Maar wat het fijn maakt is dat alle deuren van de werkplaat lekker open kunnen. De zon en de warmte kunnen weer naar binnen. En dat is zeker heel fijn.
|
|
Het boeren leven in het dorp gaat gewoon door. De koeien moeten gewoon verzorgd worden en de landerijen moeten ook klaar gemaakt worden voor het komende jaar. Wel of geen virus en wel of geen “huisarrest”. De afgelopen winter waren de koeien van de buurman stiekem in de nacht een keer uitgebroken en van alle weilanden die er hier om ons huis zijn kozen ze precies het camping terrein uit om lekker een poosje te gaan grazen. Het was op dat moment echt heel nat en drassig. Onze lieve buurvrouwen van ongeveer 700 kg per stuk maakten toen een enorme ravage met hun poten. Het grasveld van de camping was eigenlijk niet meer goed te belopen. De buurman vond het heel vervelend en beloofde er iets aan te doen wanneer het seizoen dat toeliet. En dat is de afgelopen week gebeurd. Met een groot sleephek achter de tractor is ons grasland bewerkt. Het heeft niet voor de volle 100% geholpen maar het is weer een stukje vlakker geworden. Wij zijn er in ieder geval blij mee dat het gebeurd is. Het heeft wel wat gesprekken gekost om het voor elkaar te krijgen. Maar zoals altijd komt het wel voor elkaar. Je moet alleen wel wat geduld hebben. Maar dat hebben we inmiddels goed geleerd sinds we hier in Frankrijk wonen. Uiteindelijk hebben we natuurlijk wel op gepaste afstand staan kijken hoe de buurman door het land croste met zijn tractor
Daarnaast heb ik ook nog een keer de stoute schoenen aangetrokken om wat boodschappen te gaan doen. Het is wel saai want je mag niet samen op stap voor de boodschappen. Het is geoorloofd om maar met één persoon in de auto onderweg te gaan. Even wat verse groenten en vers fruit halen. De auto vullen met diesel en jerrycans vullen met benzine voor de grasmaaier. Dus ging ik op pad met mijn uitgeprinte “Attestation”, mondkapje en ID kaart om een bezoek te brengen aan de supermarkt. Het viel allemaal wel mee. Geen wachttijden, geen controles, geen politie, maar wel voldoende spullen in de schappen. Toch heerst er een heel rare sfeer. Iedereen houdt afstand maar iedereen vind het raar en voelt zich heel ongemakkelijk. Maar we doen het er maar even mee. Ik denk dat we er maar even aan moeten wennen.
De week van Chef
Dit is de week van Chef, onze hond. Hij is nu al ongeveer 3,5 jaar bij ons in Les Trois Taillants op camping “Au Bout u Monde”. We hebben hem geadopteerd uit het asiel van de SPA in Montluçon. Het is dan natuurlijk een hond met een zogenaamd “rugzakje”. Hij heeft al het één en ander meegemaakt. Hij is niet als pup geboren in het asiel maar hij heeft daar wel net iets meer dan 3 jaar doorgebracht. En dan is hij in die 3 jaar tijd ook nog ergens geplaatst geweest maar dat heeft maar heel kort geduurd. En toen kwam hij bij ons……..
Ik heb in die tijd wat verschillende verhalen geschreven die gepubliceerd zijn door Tinki.nl. Ik was daar toen een gast-blogger. Maar nu vond ik het tijd worden om de verhalen van toen in de vorm van een E-book uit te brengen voor de mensen die ons een warm hart toe dragen en ons volgen via het lezen van de nieuwsbrief. De meeste mensen die ons volgen hebben ook al een keertje kennis gemaakt met Chef. De verhalen zijn dus zeker niet nieuw maar inmiddels zijn er zoveel volgers bij gekomen dat het voor velen toch nieuwe verhalen zijn. En daarbij is het natuurlijk ook gewoon leuk deze verhalen nog eens te lezen. De uitgave van dit boek geeft mij de mogelijkheid om nog meer foto’s te laten zien van Chef in actie.
 |  |
Het E-book, wat de titel draagt “Een leven als “hond” in Frankrijk”, lijkt me duidelijk. Wij proberen hier als Nederlanders op een Franse manier te leven en Chef probeert op zijn hondenmanier hier op ons Franse plekje op zijn manier te leven. Dat het niet altijd meevalt kunt u in de verhalen lezen. Deze zes verhalen zijn voor u als nieuwsbrief lezer. De vaste lezers van de nieuwsbrief hebben een link toegestuurd gekregen waar vanuit ze het E-book kunnen downloaden.
Gasten aan het woord
In deze rubriek laten we onze gasten aan het woord. Wat vinden zij van camping “Au Bout du Monde” in het dorpje Les Trois Taillants. Deze week zijn het Marie-Therèse en Gerjan met hun recensie in ons gastenboek toen zij voor de eerste keer samen als eerste gasten in de gîte “Four au Pain” logeerde. Dit was dus het weekend van de officiële opening van de gîte. Een enorme mijlpaal na een grote verbouwing van dit gedeelte van het huis. Het was een enorme klus om de gîte zo authentiek mogelijk te laten en daarbij toch wat extra luxe toe te voegen die de moderne mens toch nodig heeft om een fijne vakantie te kunnen beleven. Deze recensie is inmiddels al 3 jaar geleden geschreven en Marie-Therèse en Gerjan zijn inmiddels onze vaste gasten geworden. Ieder jaar komen ze voor een fijne vakantie en ze hebben ons ook al enorm geholpen toen wij ineens naar Nederland moesten en zij zich toen de titel “camping-baas” toe konden eigenen. En dit deden ze heel goed.
 |  |
Dit is wat er in het gastenboek kwam te staan naar aanleiding van de allereerste keer dat zij in de gîte verbleven. En daarna ziet u nog de recensie van het afgelopen jaar. We vinden het echt heel fijn dat de gasten het zo enorm naar hun zin hebben.
  | 24 tot 27-03-2017 Les Trois Taillants, Nadat onze zoon, die hier vele vakanties heeft geholpen, hebben wij als eerste gasten de gîte mogen betreden en bewonen. Wat een beleving. Heerlijk geslapen in de sfeervolle "zolder". Het opfrissen in de ochtend was ook een prettige beleving met een massage douche. Omdat we hier waren voor een cursusweekend hebben we niet zelf hoeven koken. Alles was hiervoor wel aanwezig tot zeep en luxe vaarwasser. We hebben genoten van de mooie gîte. Deze overtrof onze verwachtingen. De bouw hiervan hebben we immers weken van te voren kunnen volgen. Petje af voor Bram en Annette. Wat hebben jullie hier een mooi en leuk verblijf van gemaakt. Wij komen deze zomer een week terug. We verheugen ons nu al op dat verblijf. |
 |  |
  | 28 juni 2019 Les Trois Taillants Alweer kwamen we dit jaar naar het mooie landgoed. Volgens mij was dit de 6e keer. Wat hebben we weer genoten van de gastvrijheid, de mooie natuur en al het moois wat er te zien is. Vooral ook weer het mooie weer. We waren vereerd dat we jullie konden helpen en het vertrouwen kregen om voor jullie landgoed te zorgen, tijdens jullie afwezigheid. We hebben dit erg graag gedaan. We hebben al weer besloten om volgend jaar weer terug te komen. Bedankt Bram en Annette en hopelijk snel weer tot ziens. Gerjan en Marie-Therese vd Wouw. |
Keek op de week
De nieuwe pipowagen is weer een stapje verder. We hebben niet de mogelijkheid om iedere dag volop aan de wagen te werken. Er zijn natuurlijk ook andere dingen in het gewone leven die door moeten gaan. Maar we hebben de zijwanden helemaal dicht gekregen met de geschilderde delen. U heeft zich misschien afgevraagd waarom we aan de bovenkant zijn begonnen met het plaatsen van de delen. Dit was om uiteindelijk de vloer van de wagen netjes vlak te kunnen krijgen. Het stalen onderstel met de houten vloer was bol geworden. Door bovenaan te beginnen en iedere laag de delen met wiggen op spanning te zetten kwam de vloer van de wagen steeds meer in een rechte lijn te staan. Ons plan heeft gewerkt. Het is fijn dat de vloer weer mooi strak is geworden. Dan kunnen we weer verder met de verdere afbouw. In ieder geval hebben we inmiddels wel het multiplex kunnen kopen. Dat was wat lastig omdat dit zeker niet een veel verkocht materiaal is. En wij zochten dan ook nog een speciale dikte. Maar we hebben het uiteindelijk bij een houthandel in Boussac-Bourg gevonden. Dus we kunnen weer verder aan het dak. Maar ook het materiaal van het dak zal van tevoren gelakt moeten worden. We gaan de verf dus maar weer opzoeken. Maar voor zover zijn we weer helemaal tevreden.
 |  |
 |  |
Inmiddels wordt de temperatuur buiten gelukkig al weer een klein beetje hoger. We hebben natuurlijk de hele winter de kachel goed moeten stoken en dat gaat natuurlijk heel goed, alleen moet er wel een flinke voorraad kachelhout zijn. Vorige herfst begonnen we met een houthok dat tot de nok toe gevuld was met eikenhout. Daar is inmiddels wel wat in veranderd. Er is een flink gat geslagen in de gekloofde voorraad. Het wordt dus wel tijd dat de kachel weer even een beetje tot rust kan komen. Dan hebben wij ook weer de tijd om de voorraad weer op orde te brengen. Dat gaan we zeker doen. De voorraad met groot hout is nog voldoende maar het moet nog afgekort en gekloofd worden.
 |  |
We hebben afgelopen donderdagavond een toespraak gekregen van Emmanuel Macron. Er zijn behoorlijk wat maatregelen afgekondigd om de epidemie het hoofd te kunnen bieden in Frankrijk. Daarbij moeten wij wel zeggen dat het departement Creuse het minst besmet is van heel Frankrijk. Het is natuurlijk ook wel het dunst bevolkt. Dat zal ook wel meespelen met de mindere besmettingen. Maar wij hadden toch het idee om maar wat extra boodschappen te gaan doen in de stad. Gewoon voor alle zekerheid. We kwamen er wel snel achter dat wij niet de enige waren met dit idee. De schappen in de winkel waren best al wel leeg. En zeker bij de afdelingen “pasta” en “conserven” waren de planken aardig leeg. Nu kunnen ze tenminste weer eens goed schoongemaakt worden.
 |  |
Maar op de terugweg kregen we nog de grootste verrassing. Dat de bermen behoorlijk zacht en blubberig zijn wisten we al. Je moet elkaar op de smalle weggetjes dus voorzichtig passeren. Dat is wel redelijk gewoon in dit seizoen. Maar soms gaat het toch niet helemaal goed. Wanneer je toch de greppel inschuift en dan de verhoging tegenkomt van de ingang van een weiland blijft je auto niet helemaal goed op de weg. En wat het werkelijke resultaat was konden we met eigen ogen goed zien. We hebben nog zoveel mogelijk geholpen maar dat viel niet helemaal mee. En zo wordt een ochtendje boodschappen doen best een redelijk avontuur. En wij maar zeggen dat er hier niets gebeurd.
 | |
Geschiedenis
 |  |
Onze geschiedenis hier in Frankrijk begint in het jaar 2006 toen we de eerste bezichteging hadden en een voorlopig koopcontract hadden getekend. Het jaar erop (2007) werd ons eerste jaar met de eerste voorzichtige klussen op het landgoed in Les Trois Taillants. Alles was nog een ruïne en alles was nog open en er kon dus ook nagenoeg niets op slot. Dat kwam door het simpele feit dat er ook nergens deuren in zaten. En de deuren die er wel waren hadden niet de stevigheid die je nodig hebt om de boel op slot te kunnen doen. Daarbij kwam ook dat er eigenlijk geen enkele plek in huis was die nog een beetje een waterdicht dak had. Onze eerste klus werd dus het maken van een nieuw dak bovenop de kleinste schuur. Dit werd uiteindelijk bij ons het “magazijn” genoemd. Dit was het allereerste gedeelte dat een beetje waterdicht was en met wat kunst en vliegwerk ook op slot kon. Hier konden we dus al het gereedschap dat we allemaal meegesleept hadden redelijk opbergen. We hebben die zomer ook onze intrek genomen in de schuur en in de 2 caravans die we hier hebben staan. Houten plateau’s gemaakt en de wasmachine geïnstalleerd. Douchen deden we nog behoorlijk primitief. Maar dat hoort er allemaal bij als je net begint.
 |  |
Keek op de week
De pipowagen vorderingen
Ik weet niet wat het weer in Nederland doet maar wij zijn hier in Les Trois Taillants erg blij dat de bouw van de nieuwe pipowagen binnen in de schuur kan gebeuren. Het regent veel en het waait niet heel erg veel minder. Het dichtmaken van de zijwanden van de wagen is een klus apart. Meten in de ene schuur, zagen in de andere schuur, terug en dan met een paar handen te kort proberen de lange delen goed en strak op hun plek te krijgen. Het is natuurlijk wel heel fijn dat we binnen kunnen staan vanwege het weer maar het is ook best lastig omdat er rondom de wagen heen erg weinig plek is om te lopen. We hebben de wagen gewoon te groot gemaakt denk ik (of de schuur is te klein).
|
|
Met wat geduld en heen en weer lopen met de meetlat en de planken komt er iedere keer weer een stukje van de zijwanden dicht met het vurenhout. Het wordt een mooi geheel met de wit geschilderde houten delen samen met de houten constructie die ook al wit geschilderd is. Wanneer het bij elkaar komt is het dus eigenlijk al afgewerkt en klaar. Bij “The A-team” zouden ze dit omschrijven met de tekst “I love it when a plan comes together”.
Rommelmarkt agenda geüpdatet
Dan de rommelmarkten…….We hebben de agenda’s van de rommelmarkten die op onze website staan weer geüpdatet. Er komen natuurlijk ieder moment weer nieuwe inschrijvingen bij dus we blijven de agenda’s in de gaten houden om een zo compleet mogelijk aanbod te laten zien op onze website. Afgelopen weekend hebben we weer eens één van de eerste markten kunnen bezoeken. Zo vroeg in het jaar wordt het dan gelukkig wel binnen georganiseerd. Het was in Montluçon en het gebouw waar de markt was zag er al helemaal uit alsof het voorjaar al in alle hevigheid was losgebarsten. Maar als je dan de trappen oploopt tussen deze bomen door word je alleen van de kleuren al vrolijk. Dan hebben we het nog niet eens over de markt zelf gehad. We hebben er nog wel een mooie oude spiegel kunnen scoren.
|
|
E-book van Chef
Nog even wat nieuws over het E-book dat ik aan het maken ben met de verhalen van Chef. Het is bijna klaar. Het duurt nu echt niet lang meer en dan kunnen de trouwe lezers van de nieuwsbrief dit E-book zelf downloaden en lezen. Ik ben zelf inmiddels al wel trots hoe het er tot nu toe uitziet. Ik kan al wel een klein beetje laten zien hoe het eruit ziet. De buitenkant is klaar en de meeste verhalen staan natuurlijk al wel op een rijtje. Nog even geduld……maar hier is een klein voorproefje.
|
|
|
Savez-vous? (Weet-je?)
Multitalent Blaise Pascal
De naam verraad natuurlijk al dat Blaise Pascal uit Frankrijk komt. Geboren in Clermont-Ferrand dus niet ver van hier. Van origine was hij een wis- en natuurkundige maar daarnaast ook een filosoof en theoloog. Vanaf zijn prille jeugd had Pascal een onstuitbare leergierigheid. Zijn vader die belastinginspecteur was werd veel geholpen door Pascal en dan met name met het maken van ingewikkelde berekeningen. Hierdoor kwam de inspiratie tot de uitvinding van de eerste mechanische rekenmachine die door Blaise Pascal het levenslicht zag.
Door David.Monniaux, CC BY-SA 2.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=18607
Via zijn wiskundig werk kreeg hij veel vragen over kansberekening bij diverse dobbel- en gokspelletjes van vrienden en kennissen. Hij verdiepte zich hier zeer diep in en ontwikkelde de getallendriehoek van Pascal. Hij was ook degene die de “kansberekening” tot een volwaardige tak van de wiskunde maakte.
|
Daarnaast ontdekte Pascal ook de luchtdruk die ons omgeeft. Hij begon zijn studie hiernaar gewoon door het doen van verschillende proeven en daar conclusies uit te trekken. Dat was voor toen iets compleet nieuws. Maar door deze beproefde bewijsvoering konden de andere wetenschappers niet om zijn bevindingen heen. Hij was dus de grondlegger van de meting van luchtdruk en vanaf toen werd de luchtdruk uitgedrukt in de eenheid Pascal. Tegenwoordig doen we dat in Millibar.
|
Door unknown; a copy of the painting of François II Quesnel, which was made for Gérard Edelinck en 1691[réf. nécessaire]. - Eigen werk, CC BY 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=12193020
|
Door zijn filosofische inslag en het slepend probleem tussen Koning Lodewijk 14e en verschillende geloofsgroeperingen kwam Blaise Pascal naar voren als iemand die de situatie zeer goed en kort kan omschrijven. Door deze perfecte beschrijvingen van ingewikkelde situaties wordt Pascal gezien als de grondlegger van de huidige journalistiek.
|
|
Maar wat ik eigenlijk nog het meest opmerkelijke vind van alle uitvindingen van Pascal is zijn bevlogenheid met de maatschappij. Alle uitvindingen komen voort uit de hulp die hij aan andere gaf en zich daar in ging verdiepen. En toen kwam in zijn laatste levensjaar de meest geweldige uitvinding. “Het openbaar vervoer”. Hij bedacht een vervoerssysteem voor de gewone man. En in samenwerking met investeerders richtte hij een onderneming op. “De Maatschappij tot Uitbating van koetsen”. Als eerste onderneming die een vaste lijndienst opzette in Parijs. Koetsen laten rijden op vaste lijnen op vaste tijden. Een overweldigend succes. Iedereen was zeer sceptisch over het plan maar dat veranderde heel snel toen er geld verdiend werd. De winst die toen gemaakt werd kwam ten goede aan de armen in Blois waar velen aan een hongerdood stierven.
Recept van de week
Muffins aux lardons
Wanneer je naar de eetgewoonte van de Fransen kijkt valt het wel op dat er over het algemeen zeer uitgebreid gegeten wordt tussen de middag en dat er in de avond wat makkelijker gedacht wordt over de maaltijd. Dit komt over het algemeen dat er over de hele avond meer kleine hapjes gegeten wordt. Dit begint al op het moment dat de Pastis op tafel komt. Na de gedane arbeid wordt er eerst een aperitief gedronken. Dit wordt al wel vrij uitgebreid aangepakt. Naast de pastis komt er dan al van alles op tafel. En dat is nu juist het moment om het recept van deze week te laten zien. Het zijn muffins maar dan in een hartige uitvoering en daarom dus uitermate geschikt om te serveren tijdens het aperitief. Wanneer de hele familie om de tafel zit en iedereen lekker met elkaar aan het babbelen is.
|
Ingrediënten (voor 6 personen):
- 150 g bloem - ½ zakje bakpoeder - 60 g melk - 50 g zonnebloemolie - 1 ei - 100 g spek - 2 wortelen -1 courgette - 1 tomaat - 100 g geraspte emmental - 1 snufje Provençaalse kruiden |
|
1. Was en schil de wortels en courgettes. Rasp ze fijn.
2. Was en snijd de tomaat in kleine dobbelstenen.
3. Bak het spek in een pan
4. Voeg halverwege het bakken de groenten toe en bak op een laag vuur tot de groenten zacht zijn.
5. Verwarm de oven voor op 180 ° C.
6. Meng in een kom de melk met de zonnebloemolie. Voeg een ei toe en meng goed.
7. Voeg bloem en bakpoeder erbij. Meng en bewaar het mengsel.
8. Wanneer de groenten en spek gaar zijn giet ze dan af in een vergiet en doe alles bij het melk/ei/bloem mengsel.
9. Voeg de geraspte emmentaler kaas en Provencaalse-kruiden toe en meng alles.
10. Giet dit preparaat in kleine vormen.
11. Bak gedurende 10-15 minuten.
2. Was en snijd de tomaat in kleine dobbelstenen.
3. Bak het spek in een pan
4. Voeg halverwege het bakken de groenten toe en bak op een laag vuur tot de groenten zacht zijn.
5. Verwarm de oven voor op 180 ° C.
6. Meng in een kom de melk met de zonnebloemolie. Voeg een ei toe en meng goed.
7. Voeg bloem en bakpoeder erbij. Meng en bewaar het mengsel.
8. Wanneer de groenten en spek gaar zijn giet ze dan af in een vergiet en doe alles bij het melk/ei/bloem mengsel.
9. Voeg de geraspte emmentaler kaas en Provencaalse-kruiden toe en meng alles.
10. Giet dit preparaat in kleine vormen.
11. Bak gedurende 10-15 minuten.
Onze foto's maken indruk......
op franse kunstenaar
Jean Grézel
|
De foto’s van camping “Au Bout du Monde” op Instagram maken indruk. Dit melde een Franse kunstenaar. Toen deze Jean aan mij vroeg of hij een foto van mij mocht gebruiken om een tekening in pastel te maken voelde ik mij best vereerd. Natuurlijk heb ik goedkeuring gegeven en toen was het wachten op een reactie van Jean.
|
|
Die kwam de afgelopen week en de tekening werd gepubliceerd op Instagram. Ik was helemaal onder de indruk van het werk van Jean. Nu was ik al een fan van zijn werk. Maar nu ik mijn eigen foto als pastel-tekening ziet ben ik erg trots. Het hek van het koeien weiland aan het einde van het zandpad is nu niet alleen vereeuwigd op de gevoelige plaat maar ook in pastel op doek. Ik vind het geweldig. Jean is een specialist in het tekenen van landschappen en zijn liefde in de onderwerpen gaat zeker uit naar het authentiek leven in de Limousin.
Daarom wil ik u graag kennis laten maken Jean Grézel. Ik heb met zijn goedkeuring wat afbeeldingen van zijn Instagram account gehaald en ook aan hem gevraagd om zich voor te stellen aan de lezers van de nieuwsbrief van “Au Bout du Monde”. Dat deed hij meteen en met plezier. Dit is wat hij schreef.
|
|
Bonjour
Mon nom est Jean Grézel , je vis à Panazol à 3 kms de Limoges je pratique le pastel en amateur depuis une quinzaine d'années , je n'ai pas pris de cours avec des pastellistes ou d'autres artistes , je travaille seul et d'apres photos , certaines photos que j'ai prise moi meme sinon la plupart sur internet et instagram.
J'ai deja fait des expositions sur Limoges, en Dordogne et aussi en Creuse à Fresselines. vous avez pu remarqué que je fais essentiellement des paysages et aussi quelques animaux.
Jean Grézel
Mon nom est Jean Grézel , je vis à Panazol à 3 kms de Limoges je pratique le pastel en amateur depuis une quinzaine d'années , je n'ai pas pris de cours avec des pastellistes ou d'autres artistes , je travaille seul et d'apres photos , certaines photos que j'ai prise moi meme sinon la plupart sur internet et instagram.
J'ai deja fait des expositions sur Limoges, en Dordogne et aussi en Creuse à Fresselines. vous avez pu remarqué que je fais essentiellement des paysages et aussi quelques animaux.
Jean Grézel
|
|
Hallo,
Mijn naam is Jean Grézel, ik woon in Panazol op 3 km van Limoges. Ik werk al vijftien jaar met pastel als amateur, ik heb geen lessen gevolgd bij pastellisten of andere kunstenaars, ik werk alleen volgens foto's die ik zelf heb gemaakt, of ik zoek ze op internet en Instagram.
Ik heb al tentoonstellingen gehad in Limoges, in de Dordogne en ook in de Creuse in Fresselines. Het is je misschien opgevallen dat ik vooral landschappen maak maar ook enkele dieren.
Jean Grézel
Mijn naam is Jean Grézel, ik woon in Panazol op 3 km van Limoges. Ik werk al vijftien jaar met pastel als amateur, ik heb geen lessen gevolgd bij pastellisten of andere kunstenaars, ik werk alleen volgens foto's die ik zelf heb gemaakt, of ik zoek ze op internet en Instagram.
Ik heb al tentoonstellingen gehad in Limoges, in de Dordogne en ook in de Creuse in Fresselines. Het is je misschien opgevallen dat ik vooral landschappen maak maar ook enkele dieren.
Jean Grézel
|
|
Wanneer je meer wilt weten over Jean of over zijn werk dan kan je via deze website een berichtje achterlaten.
Keek op de week 1
Deze week beginnen we even met iets anders. De reserveringen voor de gîte, pipowagens en camping. We hebben nog nooit zo vroeg reserveringen gehad en ook nog nooit zoveel als dit jaar. Dus wij zijn alleen maar blij zoals het nu loopt. Normaal loop ik hier niet zo erg mee te koop maar dit jaar zit er een reservering bij die toch wel heel erg bijzonder is voor ons. Het is namelijk voor de allereerste keer dat mijn broer en mijn zus naar ons toekomen. Zij hebben ons Franse plekje nog nooit echt kunnen aanschouwen en dat ze nu dan ook nog samen komen voor een aantal dagen dat is toch wel heel bijzonder. Mijn broer, die niet zo reislustig is, die buiten de Nederlandse grenzen is en mijn zus, die voor geen goud het eiland Goeree Overflakkee verlaat voor langer dan een paar uur. Dat is toch heel bijzonder. Dus we gaan een Franse broers-en-zus-vakantie tegemoet. Geweldig! Ik had het niet meer verwacht. Er is een foto vanuit de oude doos van ons drieën en we hebben ons voorgenomen om hier een nieuwe van te maken maar dan ongeveer 54 jaar later. En natuurlijk wel met andere kleren aan.
Ik ben erg druk bezig met het maken van een zogenaamd E-book. Dat is een boek dat je kan lezen op internet of voor jezelf kan downloaden en op de computer, laptop, tablet of telefoon kan lezen. Het worden de verzamelde verhalen van Chef maar dan niet als losse verhalen op de website maar gebundeld in een boek. Ik ben er nu al een poosje mee bezig en het wordt echt een bijzonder boek. De verhalen stammen natuurlijk nog uit de tijd dat Chef net bij ons was gekomen vanuit het asiel uit Montluçon. Er komen dan natuurlijk weer situaties voorbij die je eigenlijk al lang bent vergeten. Dus alles bij elkaar wordt het heel gaaf. En wat het allerleukste is……..het boek wordt straks beschikbaar voor iedereen die zich heeft ingeschreven voor de nieuwsbrief. Dus als je nog niet ingeschreven bent, doe dat dan nog even vlug want over een poosje kan je dan gratis dit prachtige boek bekijken, lezen, downloaden en dus alle avonturen van Chef weer een keertje beleven.
 |  |
Ook in de werkplaats zijn we weer een klein stapje verder. We hebben natuurlijk niet heel veel tijd maar tijdens het opruimen van de grote verftent die we gemaakt hadden om de enorme hoeveelheid hout te schilderen hebben we nog wat aan kunnen pakken om het ons weer iets gemakkelijker te maken. Een poosje terug hadden we via “le boncoin” een mooie grote compressor gekocht. Deze heeft nu een vaste plek gekregen. Ook de stroomvoorziening is nu op orde. Vanuit de krachtstroom groep heb ik een paneel met 3 stopcontacten met 230 volt gemaakt. Wanneer we de compressor op de normale 230 volt aansluitingen lieten draaien vielen de lampen van de werkplaats uit. Dat was natuurlijk niet heel handig. Dat is nu verholpen en hij kan nu naar hartenlust perslucht produceren. Daarbij heb ik nu ook een verdeelstuk gemaakt zodat we gewoon snel het één en ander aan kunnen koppelen en aan het werk kunnen. Inmiddels hebben we ook een luchtschuurmachine, boormachine en schroeftol. We komen steeds beter in de spullen te zitten. In ieder geval zijn we er weer helemaal blij mee.
 |  |
Savez-vous? (weet-je?)
Waarom is in het Frans een vuilnisbak een "poubelle".
Een gebruiksvoorwerp dat iedereen kent en gebruikt maar eigenlijk let niemand erop. De vuilnisbak! De gewoonste zaak van de wereld zou je zeggen maar in vroeger tijden was dit het zeker niet. En nu mag je één keer raden waar de vuilnisbak het daglicht zag. In Frankrijk en om precies te zijn in Parijs. Het was in de negentiende eeuw toen Eugène Poubelle prefect was van de Franse hoofdstad. Hij was groot voorstander van goede hygiëne. Eugène stelde voor om het afval niet meer zomaar op straat te gooien maar daar speciale bakken en containers voor te gaan gebruiken. De meesten waren hier voor en het voorstel van Poubelle werd ingevoerd. Maar de vooruitstrevende prefect had nog meer plannen. Hij vond dat de vuilnisbakken ook op regelmatige tijden geleegd moesten worden en het afval daardoor dus verzameld moest worden. En toen werd er eigenlijk ook meteen een afvalscheiding systeem ingevoerd. Er waren drie opties om afval te verzamelen. Eén bak voor huishoudelijk afval, één bak voor glas en gebroken aardewerk en een aparte bak voor de schelpen van de mosselen en oesters.
 |  |
De Franse krant “Le Figaro” die ook toen al goed was in het bekritiseren van de overheid nam hierin het voortouw. Al vrij snel werd de afvalbak “la poubelle” genoemd naar de uitvinder Eugène Poubelle natuurlijk. Dus mede door de krant werd de “poubelle” een waar begrip in Parijs en aan het einde van de negentiende eeuw werd het woord “poubelle” opgenomen in het grote Franse woordenboek. En daarom leren we nu nog steeds op school dat het Franse woord voor afvalbak “poubelle” is. Dankzij Eugène.
Korstmossen
Een week geleden plaatste ik een foto van een flinke bos korstmos in mijn hand. Die was uit de boom gewaaid met de harde storm. Ik vind deze mossen altijd zo bijzonder om te zien. Het zijn net kleine kunstwerkjes. Daarom vond ik het ook een mooie foto om te plaatsen op Instagram en Facebook. Ik kreeg toen een reactie van Dini. Die meldde dat Personal Bloom deze mossen heel graag zou willen hebben om die te gebruiken bij de workshops met de kerst. Dus vanaf dat moment loop ik dus iedere wandeling met een zakje rond om korstmossen te verzamelen. En eigenlijk is dat best leuk want ik leer er dus enorm veel van. In eerste instantie dacht ik dat het altijd hetzelfde was. Maar er zijn dus honderden verschillende soorten. En ik kom er nu dus ook achter dat er op aparte soorten bomen speciale soorten korstmossen groeien. Ik heb nog nooit zolang met mijn hoofd naar beneden gelopen. Chef snapt het allemaal niet zo erg. De wandelingen schieten niet op met al dat zoeken. En de eerste keer was ik mijn tasje vergeten en hoe ga je dan al dat mos meenemen. Daar hebben we het volgende op gevonden.
 |  |
Zoals ik al vertelde leer je dan ineens een hoop wanneer je gericht gaat zoeken naar iets in de natuur. En als je dan ook nog even op internet opzoekt wat het nu precies is wordt de verbazing alleen maar groter. Het is een zogenaamd dubbelwezen. Een samengaan van een alg die omkapseld wordt in zijn groei door een schimmel. De groene alg binnenin heeft bladgroenkorrels en kan dus door zonlicht zorgen voor voedingsstoffen (suikers) en verder heeft het alleen maar regenwater nodig. Ze hebben geen wortels en zijn dus geen parasieten voor de bomen waar ze op groeien. Omdat de groene kleur van de algen overwoekerd is door de schimmel krijgt het zo’n zilverachtig groene kleur.
 |  |
De korstmossen vallen in het normale eigenlijk niet zo op. Maar nu het winter is en er weinig kleur in de natuur aanwezig is, vallen ze juist meer op vanwege de grauwe omgevingskleuren. Ze groeien op plekken waar ze dit rustig kunnen doen, zonder concurrentie van andere planten. Ze groeien namelijk heel erg langzaam en hebben daarvoor dus alle rust nodig. Over het algemeen groeien ze maar 1 millimeter per jaar. Dus wanneer ik dan een afgevallen stukje opraap kan dat dus bijna net zo oud zijn als de eik waaraan het gegroeid is. Eeuwen oud dus! Je kan het je bijna niet voorstellen. Daarbij zijn de meeste korstmossen dus beschermd vanwege hun zeldzame verschijning. Ik raap dus echt alleen die vlokken op die uit de bomen zijn gewaaid.
 |  |
Maar korstmossen hebben ook nog een andere eigenschap. Het zijn ook nog perfecte meetgereedschappen voor het bepalen van de zuiverheid van de lucht. Ze zijn heel gevoelig voor verontreiniging en schadelijke stoffen. Wanneer er dus veel korstmossen in de buurt groeien wil dat dus zeggen dat het een schone en gezonde omgeving is. En als ik dan zo rondloop zie ik hier de bomen alleen maar volgegroeid met allerlei soorten korstmossen. Dat geeft een goed gevoel en je kan dus opgelucht ademhalen.
Bekijk deze video van een afgevallen tak die ik vond en nu eigenlijk niet meer herkenbaar is door alle korstmossen en gewone mossen die erop groeien.
Keek op de week 2
Toen vorige week eindelijk al het schilderwerk klaar was konden we eindelijk met de opbouw van de nieuwe pipowagen aan de slag. We hadden al een start gemaakt met het geraamte van de pipo. Hier zijn we deze week mee verder gegaan. Natuurlijk, zoals altijd, is het toch weer lastiger dan je denkt. Het probleem is nu dat de wagen niet waterpas kan staan. De grond in de schuur loopt gewoon 40 cm af en het is onmogelijk om deze wagen dan waterpas te zetten. Daarbij komt nog dat de vloer van de kar niet keurig strak loopt van voor naar achteren. Dit kan ook haast niet anders. Het chassis moet zijn sterkte krijgen van de opbouw en dat zit er nog niet op. We plaatsen de staanders rondom met de bovenliggers erop. Dan gaan we de boel netjes haaks zetten. In zijn geheel staat de wagen dus wel scheef maar alle wanden zijn wel haaks en recht. Wanneer dit voor elkaar is met allemaal geschoorde latten gaan we de vaste schoren in de hoeken van de constructie van de wagen maken.
 |  |
Het is een hoop meten en controleren, maar zo langzamerhand komt de hele wagen in zijn vorm te staan. Je voelt ook dat de vloer steeds vaster op zijn wielen komt te staan. Trouwens, af en toe moet er wel een beetje gedweild worden. We staan natuurlijk wel binnen in de schuur maar met de enorme wind en regen die af en toe naar beneden stort komt er best wel wat water naar binnen. De golfplaten klapperen af en toe en er zitten natuurlijk ook wel eens wat gaten in die hier en daar wat water doorlaten. Maar het marmoleum zit al op de vloer dus we kunnen met een dweiltje de boel weer droog krijgen.
 |  |
De vaste schoren zijn nu aan de beurt. Deze gaan de pipowagen netjes in zijn vorm houden. Aan de buitenkant komen de rabatdelen maar de schoren zijn echt wel nodig omdat de constructie van de wagen zelf natuurlijk niet hetzelfde is als een fundering van een echt huis. Er zit altijd beweging in en die zal opgevangen moeten worden met deze schoren. Iedere hoek wordt dan ook uitgerust met vier stuks schoren. Ik blijf natuurlijk een zeurpiet-meubelmaker en probeer hier wel een mooi geheel van te maken met de balkenstructuur. En nu alles in elkaar zit en de wagen zijn vorm heeft zijn we erg tevreden met het resultaat. We gaan weer vol goede moed op naar de volgende week.
 |  |
 |  |
AuteurBram en Annette Vroon eigenaren van Camping "Au Bout du Monde" voor een heerlijke rustige vakantie midden in de rust van de natuur en het authentieke Franse leven. |
|
Archieven
Juni 2020
Mei 2020
April 2020
Maart 2020
Februari 2020
Januari 2020
RSS-feed