Op weg in FrankrijkDe verschillen in de verkeersborden………
Wanneer je in Frankrijk op weg bent valt het je misschien op dat er verschillende kleuren borden zijn om je de weg te wijzen naar alle steden en dorpen. Misschien komt het wat onoverzichtelijk over maar wanneer je wat meer informatie hierover hebt kan het je wel helpen op de plaats van bestemming te komen.
Om te beginnen zijn er de grote blauwe aanwijsborden. Die worden gebruikt op de grote autosnelwegen. Dit grote verkeersnet bestaat voor het grootste gedeelte uit tolwegen maar er zijn ook enkele stukken die nog gratis zijn. Maar het zijn altijd de grootste snelwegen door Frankrijk. Maar wanneer je op de kleinere wegen rijdt door Frankrijk en je volgt de blauwe borden naar een bestemming dan zal je dit altijd naar de grote tolwegen leiden en via deze autosnelwegen brengt het je op je bestemming.
Daarnaast zijn er ook groene aanwijsborden. Deze geven het alternatieve wegennet aan. De Route National. Dit wegennet bestaat uit autowegen waar je soms 110 km/u mag rijden maar ook uit provinciale wegen waar een maximum snelheid van 80 km/u geldt. Maar het is te allen tijde een route waar geen tol betaald hoeft te worden. En wanneer je dus de groene borden volgt naar je bestemming zal de reistijd misschien wat langer zijn maar over het algemeen is het een mooiere route dan de grote autosnelwegen.
Dan zijn er ook nog de witte aanwijsborden. Deze geven het departementale wegennet aan. Kleinere wegen die de dorpen en de steden met elkaar verbinden. Wanneer je dus echt het Franse leven wilt verkennen moet je deze route aanhouden. Dwars door de allerkleinste dorpjes en steden. Vaak ontdek je via deze wegen de pracht van Frankrijk en wordt je vakantie een mooie ontdekkingsreis door het heden en verleden van dit prachtige land.
Dus wanneer je nu op een grote rotonde komt en je wilt naar een stad rijden die op de verschillende borden staat aangegeven dan weet je nu wat meer. Wanneer je dan de blauwe borden volgt je over de autosnelweg de stad gaat bereiken. Wanneer je kiest voor de groene borden je de stad gaat ontdekken via de gratis Route National (RN). En wanneer je kiest voor de witte borden je wat meer tijd moet reserveren voordat je aankomt maar daarbij wel een mooie route voorgeschoteld krijgt en veel meer van Frankrijk te zien gaat krijgen.
Wat is er in de omgeving van de camping?De oude kerk van Châteloy……
De kerk staat in het dorp Châteloy, en is onderdeel van de gemeente Hérisson, in het departement Allier. Het is gelegen op een rots met uitzicht op de rivier de Aumance, ten noordwesten van de stad Hérisson.
De plek waar de kerk van Châteloy staat is een uitloper van het heuvellandschap die al werd gebruikt als uitkijkpost tijdens het de Romeinse tijd.
De plek werd al bewoond in de tijden van de Galliërs. Deze plek hield stand in de grote gevechten tussen de Galliërs in het jaar 257 maar werd later in het jaar 475 toch helemaal vernietigd. In de latere Middeleeuwen herwon deze plek zijn belang als christelijke parochie. Er werd zelfs een “prior” (belangrijke kloosteroverste) benoemd en de kerk werd daarmee nog belangrijker.
De naam Châteloy stamt uit de Latijnse benaming “Castellum Oculi”. Dit betekent letterlijk Kasteel aan de l’Oeil. Dit is inmiddels een onbelangrijke rivier in de buurt. Tegenwoordig is het de rivier de Aumance die onderaan de heuvel voorbij stroomt.
Na de revolutie werd de kerk als staatseigendom verkocht en is sindsdien privébezit. Uiteindelijk werd de kerk in 1852 geschonken aan de stad Hérisson. Omdat de kerk erg vervallen was moest er een plan bedacht worden voor het herstel. Door de inkomsten van het jaarlijkse muziekfestival en de steun van de overheid is het mogelijk de kerk weer in zijn oude glorie te herstellen.
Het muziekfestival is gestart in 1966 en elke zomer worden er in de kerk een zestal concerten gegeven. Het is een programma met kamermuziek. De doelstelling van “le Festival de Musique en Bourbonnais” is een bijdrage te leveren aan de restauratie van de kerk.
Hoe vordert de nieuwe pipowagen…De “Cabane” vordert gestaag…….
Met alle onzekerheid aan het begin van het jaar hebben we lang getwijfeld of we de bouw van de nieuwe pipowagen wel door moesten zetten. We moesten eerst wat geld verdienen voor we verder konden bouwen. En dat geld verdienen viel zeker niet mee tijdens de Corona-crisis. Inmiddels is het allemaal een stuk prettiger om weer plannen te maken. Maar door alle vertraging is het nu inmiddels een kleine race tegen de klok geworden om de nieuwe pipowagen klaar te krijgen.
We hebben de hele elektrische installatie in de pipowagen gemaakt. Alle binnen- en buitenlichten zijn aangesloten en alle stopcontacten zijn geïnstalleerd. Maar het is natuurlijk wel fijn dat er schakelaars en stopcontacten in de wagen zitten maar er zal toch eerst nog een stroomkabel naar toe moeten om de boel van stroom te voorzien. Alles werkt nu zoals het hoort en wanneer je nu de pipowagen huurt kan je alle telefoons, tablets en computers goed opladen vanuit de stopcontacten.
Na de elektra komt de keuken aan de beurt. We hadden hier al wel wat voorbereidingen voor gedaan. Het onder- en het bovenkastje staan al klaar. We willen alleen nog wel een achterwand met een flitsende kleur. Gelukkig hebben we nog een stukje marmoleum over in het blauw van de pipowagen “Roulotte”.
Het is natuurlijk allemaal nog niet klaar maar we doen ons best om alles wel op tijd klaar te hebben. De eerste gasten hebben geboekt en 28 juli zal alles klaar moeten zijn. De kalender om de “Cabane” te reserveren staat open en er kan vanaf die datum volop vakantie gehouden worden in deze heerlijke pipowagen. En dan gaan wij ervoor zorgen dat alles op orde is.
Keek op de weekWe kunnen weer zwemmen
Om het vakantie-seizoen goed te kunnen beginnen is het natuurlijk wel nodig dat het zwembad weer neergezet gaat worden. Een zwembad waar je na een warme dag lekker in kan afkoelen. Wanneer je echt baantjes wilt zwemmen zijn er in de buurt veel meer andere mogelijkheden.
We hebben speciaal voor dit zwembad een plekje waar de grond waterpas is gemaakt. Dat was best een aardige onderneming omdat er hier in de grond zo ontzettend veel stenen zitten. Het graven in de grond is niet echt een feest. Maar er is mooie plek en we maken daar een mooie ondergrond voor het zwembad.
Om de bodem goed te kunnen beschermen tegen de steenachtige grond hadden we altijd al een laag vilt op de grond liggen maar Annette kwam dit jaar met het goede idee om eerst nog een laag zaagsel/hout krullen neer te leggen. En aangezien we hier zakken vol van hebben staan was dat natuurlijk een uitermate goed idee.
Uiteindelijk is het allemaal weer klaar en de camping is weer compleet gemaakt met een zwembad om lekker af te koelen.
Chef terug op controle…..
Afgelopen vrijdag moesten we weer terug naar de dierenarts met Chef. Brigitte, onze eigen dierenarts in Treignat, kon nu het hechtwerk van haar collega in Boussac beoordelen. Omdat Brigitte geen dienst had toen Chef gewond was geraakt moesten we naar het cabinet in Boussac. Maar nu voor de controle konden we naar onze eigen dierenarts. Het was wel goed zoeken om alle hechtingen te vinden en ze netjes weg te knippen.
Brigitte heeft alles netjes voor elkaar gekregen en Chef kan weer heel tevreden zijn. Alle wonden zijn goed aan het genezen. Alleen zijn neus waar hechtingen zaten is nog een beetje open. De wondjes zijn weer goed voorzien van wat zalf en het zal zeker weer goed komen. Voorlopig kunnen we melden dat het weer helemaal goed gaat met Chef.
Een oude karren museum
De buurman is zijn oude schuur aan het opruimen. Dat is best wel uitzonderlijk want dat is in nog geen vijftig jaar gebeurd. Dus er komen nogal wat oude dingen tevoorschijn. Om te beginnen natuurlijk heel veel oude meuk die al snel op de brandstapel terecht komt, maar een paar dingen willen wij toch wel erg graag van de brandstapel redden. Er staan een aantal oude boeren karren die wij wel erg leuk vinden en dus uiteindelijk hebben wij die heel snel naar onze oprit gereden en zo worden ze gered van het vuur van de brandstapel.
Het was wel even een behoorlijk gesjouw om ze te verplaatsen maar ze hebben alle drie nu een mooi plaatsje op de camping “Au Bout du Monde”. Eén onder de oude kastanjeboom bij de ingang, één op het veld van de pipowagens en één bij de ingang van de camping. Het ziet er mooi uit. We moeten natuurlijk wel voorzichtig zijn met de oude voertuigen. Wanneer je er te hard mee rijdt rammelt het allemaal behoorlijk en kan het uit elkaar vallen. Maar om de camping goede sfeer te geven zijn deze karren perfect.
4 Reacties
Op weg in FrankrijkZijn er verschillen in Nederlanders en Fransen op de weg…..
Wanneer je in Frankrijk met de auto aan het rijden bent zijn er verschillende dingen die opvallen. Er zijn namelijk wat verschillen in het verkeer die misschien handig zijn om te weten wanneer je jezelf op het wegennet begeeft.
Is het je wel eens opgevallen dat een Fransoos heel lang zijn knipperlicht aanlaat wanneer hij een ander inhaalt op de snelweg? Wij denken dan meteen dat hij is vergeten zijn knipperlicht uit te zetten en sommigen zullen het misschien irritant vinden maar……..zolang je dus aan het inhalen bent is het de gewoonte om je knipperlicht aan te laten. Wanneer je de auto(s) voorbij bent gaat hij pas uit.
Dit vind je misschien een beetje vreemd maar wanneer iemand dus zijn knipperlicht aanlaat tijdens het inhalen kan je verwachten dat hij weer naar de rechterbaan gaat wanneer het inhalen klaar is. Maar wanneer iemand inhaalt zonder zijn richtingaanwijzer aan te hebben kan je dus verwachten dat hij op diezelfde baan blijft. Maar net als in Nederland is niet iedereen even consequent in het gebuikt van de richtingaanwijzers.
Er is nog een verschil in de gewoontes op de grote weg. En dat heeft te maken met het invoegen. Wanneer iemand invoegt hoort hij of zij dus de ruimte te krijgen om netjes in te kunnen voegen. Met andere woorden heeft iemand die invoegt dus eigenlijk voorrang. Dit is misschien een beetje overdreven maar ruimte maken voor invoegend verkeer is iets dat heel vaak gedaan wordt op de Franse wegen. Zelfs grote vrachtwagens gaan regelmatig netjes opzij om kleinere auto’s in te laten voegen. Dit is toch wel een duidelijk verschil met de gewoonte in Nederland.
En dan nog even dit. Er staat wel een lachende politieagent bij maar daar zou ik niet al te veel van verwachten.
De geschiedenis van "Au Bout du Monde"Een compleet nieuw dak voor het huis.....
In de rubriek over de geschiedenis van ons in het dopje Les Trois Taillants gaan we deze week verder met het nieuwe dak van ons huis. In 2008 hebben we de voorkant vernieuwd en dus in 2009 gaan we aan de slag met de achterkant. Het is weer een hele onderneming want dit dak is nog net even groter dan de voorkant. Gelukkig krijgen we ook dit jaar weer veel hulp uit Nederland. Als dat er niet was geweest waren we nooit zo ver gekomen. Al die hulp hebben we echt nodig gehad en we zijn er nog steeds erg dankbaar voor.
Het verhaal over het maken van het dak aan de achterkant bestaat uit vier verschillende verhalen. Iedere week kreeg zijn eigen verhaal. Dus wanneer u de hele bouw van het dak wilt meemaken moet je je door vier verschillende verhalen heen worstelen.
Het eerste verhaal:
Gaat over het slopen. Hier begint vaak al de vertraging omdat je veel meer dingen tegenkomt die meer tijd kosten dan dat je had verwacht.
Het tweede verhaal:
De opbouw van het dak. Het harde werken in de hitte maar ook een beetje ontspanning dmv het schieten met de bogen. Zelfgemaakte bogen door Jorad.
Het derde verhaal:
Verder met de opbouw van het dak. De kilometers latten die gespijkerd worden. De hitte die getrotseerd moet worden en dan ook nog het water tekort. Maar ook het zomerse noodweer. En de duizenden pannen die naar boven moeten.
Het vierde verhaal:
We waren natuurlijk weer helemaal gelukkig met alle hulp. Vandaar dit aparte verhaal. Rommelmarkten.........Rommelen we wel of rommelen we niet......
Het seizoen van de rommelmarkten kan misschien toch ook weer een beetje op gang komen na de Corona crisis. Het hangt allemaal een beetje van de plaatselijke burgemeesters af of een geplande rommelmarkt doorgaat ja of nee. Nu hebben wij geprobeerd om de rommelmarkt-agenda bij te houden voor de website van “Au Bout du Monde” maar daar zijn we maar mee gestopt omdat er geen touw aan vast te knopen was of een rommelmarkt die vermeld is nu wel of niet doorgaat. Het is allemaal nog even flink afwachten hoe alles zich ontwikkelt. We proberen het in de gaten te houden en wanneer u bij ons op de camping bent kunnen we samen even kijken wat de markten in de buurt zijn.
De afgelopen week zijn we wel bij diverse “dépôts de vente” geweest. Samen met Ria van Chateau-Vaneau is er wel weer aardig wat ingekocht. In en om Montluçon zijn er diverse “dépôts” om brocante in te kopen. Het leek al een eeuw geleden dat we dit hebben kunnen doen. Maar dan heb je het ook weer helemaal naar je zin. En uiteindelijk hebben we ook nog wat interessante dingen kunnen kopen.
Keek op de weekWe kunnen weer verder met de "Cabane"
In het voorjaar kregen we ineens te maken met het fenomeen COVID19. Iedereen was van slag en ook wij moesten een nieuw plan maken om te zorgen dat er toch wat geld binnen zou komen dit jaar. We zijn toen van start gegaan om wat meer reclame te gaan maken voor de werkplaats. Dit had voor ons een goed resultaat wat betreft de opdrachten die binnenkwamen. Dat is natuurlijk heel fijn en we zijn er enorm blij mee.
Toen kwam toch het bericht dat iedereen wel op vakantie mocht en ook dat is heel fijn. De camping mag open. Maar nu is er een ander probleem. Hoe krijgen we al het werk klaar. Opdrachten voor de werkplaats, de camping klaarmaken, en niet te vergeten de nieuwe pipowagen “Cabane” moet nog afgemaakt. Af en toe krabbelen we wat achter de oren. We hebben het misschien een beetje te druk.
Gelukkig is er wat hulp gekomen vanuit Nederland en de opdrachten voor de werkplaats zijn even klaar. Dus kunnen we ons nu weer even helemaal concentreren op het klaarmaken van de camping en de nieuwe pipowagen. In de “Cabane” is nog heel veel te doen. Om te beginnen gaan we er voor zorgen dat hij netjes stabiel op zijn plekje staat. Mooi recht en goed uitgevuld met extra poten. Samen met Lars en Gerard (de hulp uit Nederland) gaan we aan de gang.
Ria (de zus van Annette) is er ook en helpt Annette met al haar werk. Daarbij zorgt Ria ook voor de picknicktafels. Die worden weer even helemaal in het zonnetje gezet met een mooi nieuw laagje olie zodat ze weer volop gebruikt kunnen worden het komende vakantie-seizoen.
Chef maakt het goed......
Veel mensen hebben de afgelopen week gevraagd hoe het met Chef (de hond) gaat. Nadat hij een flink gevecht had geleverd met een ragondin (beverrat) was hij zo gehavend dat hij geopereerd moest worden en alle gaten waren netjes schoongemaakt en dichtgemaakt met hechtingen.
De afgelopen week heeft hij wat pijnstilling gehad en hij heeft een kuur van antibiotica. Het gaat hem eigenlijk best goed af en met zijn toeter op loopt hij weer enthousiast wanneer we de ochtend- en de avondwandeling maken. Er is wel een verschil. Hij loopt niet meer los. We hebben moeten besluiten om Chef niet meer los te laten lopen. Hij is van nature nou eenmaal een jachthond en dat blijft hij. Niets aan te doen. Dus netjes aan de lijn met de baas mee.
En voor diegene die dachten dat hij er wel wat van geleerd zou hebben………jammer. De allereerste keer dat we weer buiten liepen moest en zou meneer toch eerst weer naar de plek waar het gevecht had plaats gevonden om te kijken of hier nog wat te doen was. Hij blijft gewoon het jachtinstinct trouw.
Bison FutéDé wegen informatie in FrankrijkHet was de zomer van 1975. De vakanties beginnen op augustus en iedereen gaat de weg op om naar zijn vakantiebestemming te gaan. Het verkeer loopt volledig vast. Een verkeersinfarct die ongekende vormen aanneemt. Frankrijk staat stil in de file zoals het nog nooit is voorgekomen. Auto’s zonder airco, weinig plaatsen voor automobilisten om naar uit te kunnen wijken voor een pauze. De Franse regering spreekt van een noodtoestand en gaat die dag nog aan de slag om een plan te maken. Dit mag nooit meer gebeuren.
In 6 maanden tijd werd er een nieuw instituut geboren. Met een logo van een indiaan die er alles aan zal doen om mensen een alternatieve route aan te bieden om goed en veilig op vakantie te laten gaan. De indiaan kreeg ook een naam: “Bison Futé” (slimme bizon). Het logo is in de jaren wel wat bijgeschaafd maar het idee is nog steeds hetzelfde. Vakantiegangers goed en veilig op hun bestemming te laten komen. Tegenwoordig is de “Bison Futé” dé informatiebron over het wel en wee van het Franse wegennet en dat dan wel 24 uur per dag en 7 dagen in de week.
Vanaf 1976 worden er dus wegenkaarten uitgegeven met de alternatieve routes om door Frankrijk te rijden. Deze routes kregen uiteindelijk ook de naam “Bison Futé” en worden aangegeven met het gele bordje met de tekst “BIS” erin. Deze kunt u dus volgen wanneer u niet via de grote autoroute Frankrijk wilt doorkruisen. In de zomer van 1976 werd er gekeken naar het effect van de slimme indiaan “Bison Futé” en die zomer waren er dus 73% minder files dan in het rampjaar 1975. Vanaf toen is de “Bison Futé” niet meer weg te denken van de Franse wegen.  Alle info van het wegennet in Frankrijk, de files, de wegwerkzaamheden, de weersomstandigheden, verwachtingen van verkeersdrukte…….alles is te vinden (ook in het Engels) op https://www.bison-fute.gouv.fr Château "de Villemonteix"Een bewakingsfort voor de Creuse.....Het kasteel is gebouwd in de 15e eeuw. Dit werd specifiek gedaan om het achterland van Ahun (gelegen in de richting van Guéret) te bewaken. Het is daarom ook geen groot versterkt fort maar een relatief klein kasteel dat de functie heeft om goed uit te kunnen kijken over het land. Het bestaat daarom eigenlijk alleen uit hogere torens. In die tijd bestond er de grote handelsroute tussen Clermont Ferrand (hoofdstad van het departement Puy-de-Dôme) en Guéret (de hoofdstad van het departement Creuse). Deze weg kon door dit kasteel goed bewaakt worden en uiteindelijk kon het hieruit ook zijn inkomsten halen. Het fenomeen tolweg bestaat natuurlijk al heel lang.
Het complex bestaat uit een rechthoekig kasteel-gebouw waartegen meerdere torens gebouwd zijn. Die torens hebben een duidelijke functie, namelijk het overzicht houden over het land en de route die bewaakt moesten worden. Er is natuurlijk ook wel een omloop bovenop de muren die dan ook voorzien zijn van kantelen. Het geheel wordt compleet gemaakt door de eeuwenoude lindeboom die naast het kasteel staat.
Het kasteel is in 1982 gekocht en is sindsdien in privébezit. Maar het kasteel houdt hierdoor wel zijn status als Monument en met behulp van subsidie van Ministerie van Cultuur is er een grote renovatie begonnen. Wanneer je een rondleiding krijgt door het kasteel wordt je meegenomen in de geschiedenis. Meestal wordt de rondleiding door de eigenaar zelf gegeven.
In het kasteel is er een bijzondere collectie tapijten waarvan er ook een aantal uit Aubusson en Felletin komen. Ook een aantal bijzondere meubelstukken zijn hier te bezichtigen en sinds 2003 is ook het bijzondere privé archief van het kasteel weer terug gekomen naar Villemonteix. Het kasteel is een mooie afspiegeling van het einde van de Middeleeuwen en het is zeker de moeite van een bezoek waard. De geit, de kool en de wolf........Hoe spaar je de geit en de koolOm een conflict te voorkomen is het soms erg handig om alle partijen tevreden te stellen. Dit is een tactiek die veel toegepast wordt. Zowel in Nederland als in Frankrijk. Hier is een mooie uitdrukking voor namelijk: de giet en de kool sparen. Maar wanneer je naar de geschiedenis kijkt komt deze uitdrukking van origine uit Frankrijk.
De oorsprong van dit raadsel komt vanuit een Frans raadsel. Een man moet een wolf, een geit en een kool aan de andere kant van de rivier brengen. Hij heeft de beschikking over een boot maar hij mag maar één dier of ding meenemen in zijn bootje. En alles moet dan ook nog heelhuids de andere kant van de rivier bereiken. De geit mag dus niet de kool opeten en de wolf mag niet de gelegenheid krijgen om de geit te grazen te nemen. De vraag van het raadsel is dan ook hoe vaak de man over moet varen om “de geit en de kool te sparen?” Keek op de weekNieuwe bewoners in Les Trois TaillantsEr zijn twee nieuwe vaste bewoners bijgekomen in ons kleine dorp. Het was een complete verrassing voor ons toen we op een ochtend wakker werden en de nieuwe buren hadden zich gevestigd in de tuin van de gîte “Four au Pain”.  We hadden wel onze wens kenbaar gemaakt om wat hulp te krijgen omdat er nog zoveel te doen is om en rond de camping en de werkplaats. Maar dit hadden we niet verwacht. Een echte kabouterfamilie heeft zijn vaste intrek genomen in deze enorme paddenstoel. Voorlopig hebben wij ze ook een vast adres gegeven en dat wordt dan nummer 25A Les Trois Taillants. Nu moet ik nog wel eerlijk zeggen dat er nog niet veel werk verzet is door de familie kabouter. Ik hoop dat dat nog wel gaat gebeuren.
Alle gekheid op een stokje……deze paddenstoel is een prachtig cadeau van oom Martinus (oom van Annette). Deze man maakt heel zijn leven al heel veel creatieve dingen waaronder deze paddenstoelen. Nadat Annette haar wens kenbaar maakte dat ze heel graag een paddenstoel in Frankrijk zou hebben is deze man in zijn schuurtje aan de gang gegaan en heeft voor ons dit prachtige exemplaar gemaakt. Vader kabouter buiten op het stoepje en moeder kabouter zit binnen in het huis op een schommel. Buiten zit er een hendeltje waarmee je de schommel kan laten schommelen. Echt heel leuk. Er zit een zonnepaneeltje in de hoed en wanneer het buiten donker wordt gaat binnen het licht branden. Dat ziet er zo gezellig uit. Het is echt heel leuk en we willen dan ook oom Martinus heel erg bedanken voor dit prachtige cadeau!
Chef (de hond) maakt er weer een zooitje van.....De ochtendwandeling begon zoals iedere ochtend. Kesie de kat zat in het raamkozijn al te wachten tot Chef en ik naar buiten kwamen voor de wandeling. Mooi weer, zonnetje, warm. Wat kan er fout gaan denk je.
Wanneer we helemaal aan de zuidkant komen en we overstappen naar het land van de buurman zet Chef het op een lopen. Hier is hij de laatste tijd al vaker druk aan het snuffelen en rennen. Maar vandaag vind hij wat hij zoekt. Een “ragondin” (een beverrat). Die leven hier veel in de weilanden van de boeren. De boeren zijn niet blij met deze dieren omdat ze het water van de koeien ondrinkbaar maken met hun uitwerpselen.
Er ontstaat een flink gevecht. De “ragondin” heeft vlijmscherpe tanden en dat komt Chef duur te staan. Hij wordt op heel veel plekken rondom zijn kop flink gebeten en komt dan ook behoorlijk gehavend uit de strijd. De dierenarts wordt maar weer gebeld en we kunnen die ochtend terecht.  Na het onderzoek moet Chef daar achterblijven want er gaat een operatie plaatsvinden om alle gaten netjes schoon te maken en weer dicht te maken.  Die avond is Chef weer thuis in zijn eigen mandje. Wel behoorlijk suf van de verdoving. Voorlopig moet hij weer met een toeter lopen en over 2 weken mogen alle 50 hechtingen er weer uit, hopen we. Begin van het vakantie-seizoenEindelijk kunnen we weer op vakantie.........
Het heeft allemaal behoorlijk lang geduurd maar daar was dan toch eindelijk de toespraak van Emanuelle Macron. Frankrijk doet zijn grenzen open voor toeristen. Alle beperkingen zijn verder weg wat betreft het reizen in Frankrijk. Dat is natuurlijk goed nieuws voor de campings en vakantie-verhuur in Frankrijk en verder in Europa. Er zijn nog wel wat maatregelen zoals de 1 meter afstand en bij drukte de mondkapjes maar we gaan er een mooi vakantie-seizoen van maken.
De reserveringen druppelen weer binnen. Dat geeft ook weer een fijn gevoel. Alles heeft natuurlijk echt helemaal stilgestaan maar er komt zowaar weer beweging in. Het lijkt wel of de wereld ineens weer zin krijgt om verder te gaan draaien. En dat geeft ons ook weer heel veel zin om alles weer klaar te maken voor de gasten die gaan komen.
De camping en de accommodaties gaan allemaal weer open op 1 juli. We zijn hier natuurlijk erg blij mee en we gaan er alsnog een prachtig vakantie-seizoen van maken. De laatste tijd hebben we ons vaak laten zien met de nieuwe advertenties van Camping “Au Bout du Monde”. We hadden natuurlijk gehoopt dat we hier wat respons op zouden krijgen. En dat hebben we gehad. Veel reacties kregen we hierop van oude en nieuwe klanten. Ook daar zijn we blij mee.
Drukte in "Atelier du Bois"Veel werk te doen nadat we zijn gaan adverteren……
Toen er in het voorjaar een totale stilstand ontstond voor de toeristen en we dus eigenlijk een heel slecht vakantie-jaar aan zagen komen moesten we natuurlijk iets bedenken om toch wat brood op de plank te krijgen. We maakten een plan om de werkplaats eens goed te promoten op Facebook en Instagram. Dit heeft tot een goed resultaat geleid. Daar waren we natuurlijk erg blij mee.
Er kwamen zomaar verschillende opdrachten binnen en we konden daardoor meteen aan het werk voor “Atelier du Bois”. De voorbereidingen voor de camping moesten natuurlijk even opzij geschoven worden. Je kan natuurlijk niet alles tegelijk. We gaan deze maand er nog even hard tegenaan om nog een opdracht af te krijgen en dan wordt het de hoogste tijd om de nieuwe pipowagen af te gaan maken.
Maar we zijn er dit jaar ook zeker achter gekomen dat “Atelier du Bois” zijn vaste plaats heeft gekregen bij onze advertenties en we zijn natuurlijk heel blij dat door de opdrachten in de werkplaats onze inkomsten dit jaar toch nog redelijk zijn. Dankzij de werkplaats komt het dit jaar helemaal goed. Maar zeker ook met alle reserveringen die al gedaan waren en die nu nog steeds binnen komen gaan we het zeker redden. Iedereen die ons heeft gesteund door te boeken of een opdracht te plaatsen willen we hiervoor hartelijk danken. Maar ook iedereen die ons ook gewoon steunt door ons te volgen en door af en toe wat reclame te maken willen we heel erg bedanken. Iedereen helpt op zijn eigen manier en dat vinden we fijn. Bedankt.
GeschiedenisHet dak is klaar dus gaan we verder met de muur……
De afgelopen keer lieten we in de geschiedenis zien dat we de eerste deur geplaatst hebben in de oude schuur. We gaan weer een klein stukje verder 2009 in en komen dan bij de mei-vakantie. Hier is tijd gemaakt voor de tweede schuurdeur. Ook deze is in Nederland gemaakt en wordt meegenomen op de aanhanger. En we gaan ook verder met het huis. Het dak is klaar dus zijn nu de muren aan de beurt. Het worden behoorlijk zware twee weken.
We hebben de plannen om een begin te maken met het opbouwen van de nieuwe muren. Eerst moet er nog een stevige fundering gemaakt worden en daar bovenop kan dan het nieuwe metselwerk gemaakt worden. Dus oude muur slopen………bekisting maken………betonstorten……….metselen……..
Allemaal zwaar werk. Maar gelukkig krijgen we ook nog wat hulp vanuit Nederland. Dat is fijn.
Tip voor een dagje uit…..Guédelon….hoe maak je een kasteel……
Het kasteel Guédelon is een prachtig bouwproject van een middeleeuws kasteel dat momenteel gebouwd wordt maar wel volledig op een manier zoals dat in de middeleeuwen moet zijn gegaan. Het is een mooi leerproject voor de hedendaagse bouwkunde.
Toen ik de vorige keer over Guédelon schreef, in de nieuwsbrief van 17 mei, had ik ook al beloofd dat er nog een vervolg zou komen. Er is natuurlijk zoveel van te laten zien dat het niet allemaal in één artikel te vangen is. Dus deze keer wil ik graag een ander ambacht laten zien dat op het enorme bouwterrrein van het kasteel van Guédelon te zien is.
Deze keer kunt u wat filmpjes zien over het klaarmaken van het erts waar het ijzer in zit. Dit wordt klaargemaakt om het te kunnen gaan gebruiken in de smederij. De filmpjes zijn natuurlijk in het Frans maar ze zijn wel ondertiteld in het Engels. Dat zal menigeen fijn vinden.
Wanneer je de filmpjes achter elkaar bekijkt kan je het hele traject volgen hoe het ijzererts verandert in bruikbaar ijzer waar de smid mee aan de slag kan. Er komen natuurlijk ook nog vele andere zaken aan de orde. Alles wat met het maken van een middeleeuws kasteel te maken heeft.
De website van Guédelon is ook in het Nederlands. Hier kunt u ook nog allerlei info vandaan halen. Klik op de onderstaande knop en neem een voorproefje.
ConfinementWe wachten allemaal met spanning........
Het blijft spannend over alles wat met de “Confinement” en de verschillende fases van de “Déconfinement” te maken heeft in Frankrijk. Wat gaat er nu werkelijk allemaal gebeuren met de opening van de grenzen voor het vakantie-seizoen. We wachten het nog steeds met spanning af, want tot op de dag van vandaag is er nog steeds geen officieel bericht vanuit de Franse regering over wat er nu daadwerkelijk gaat gebeuren.
Er zijn wel allerlei speculaties over de datum van de opening van de grenzen. Zelfs de NOS waagt zich weer tussen de speculanten. En we weten nog van een aantal weken terug dat de berichtgeving van de NOS zeker niet altijd goed onderbouwd is.
Dus moeten we nog steeds geduldig afwachten. Maar…………er komen toch steeds meer hardnekkige berichten dat de grenzen toch op 15 juni opengaan voor toeristen. Wij hopen het met z’n allen natuurlijk van harte. Vanavond staat er een toespraak van president Emmanuel Macron gepland waarin hij hoogst waarschijnlijk gaat vertellen dat de grenzen op 15 juni opengaan voor toeristen. Dus dat moeten we nog even afwachten.
Wat dus nu wel met zekerheid gezegd kan worden is dat camping “Au Bout du Monde” wel opengaat op 1 juli. Zorg dus maar goed dat deze datum in de agenda staat.
--1JULI IS HET BEGIN VAN DE VAKANTIE-- Departement Creuse en de restHoe zit het nou precies......
Wanneer je door Frankrijk reist valt het natuurlijk meteen op dat je iedere keer weer verwelkomd wordt door de borden als je een nieuw departement inrijdt. En dat gebeurd natuurlijk nog al eens. De departementen zijn niet zo groot en met een uurtje rijden met een snelheid die mag op de “péage” ben je al snel het ene departement uit en het andere weer in.
Na de Franse revolutie werd Frankrijk helemaal opnieuw verdeeld. Dit werd gedaan om de burgers beter te kunnen bereiken. Ook het bestuur moest zo simpeler worden omdat de departement ook werden verdeeld aan de hand van de geografische omstandigheden. Dus ieder departement had zijn eigen landschap karakter en daarmee dus ook een betere positie om het gebied te besturen en beslissingen te nemen in het voordeel van het departement.
Op het vaste land van Frankrijk zijn er 97 departementen. De nummering werd in eerste instantie gedaan op gewone alfabetische volgorde. Dit is met wat latere aanpassingen af en toe een klein beetje anders geworden. De meest zichtbare verandering is die van Corsica. Dit was vanaf het begin het departement met nummer 20. Na een tweedeling is dit nummer 2A en 2B geworden.
De Creuse…..het departement waar wij wonen heeft nummer 23. Dit is terug te vinden in de postcodes en de nummerborden van de auto’s. Maar verder vaak ook bij alle administratieve nummeringen van documenten.
En dan is er nog een bestuurslaag hoger, de regio of de provincie. Dit is een samenvoeging van soms 3 tot soms wel 7 departementen. In ons geval vormen de 3 departementen Creuse, Corréze en de Haute-Vienne samen de regio Limousin. En wanneer je dus de Creuse binnen komt rijden word je eerst verwelkomt in de Regio Limousin en daarna komt het bord “Welkom in het departement Creuse”.
Maar om het nu nog wat ingewikkelder te maken is er ook nog een nieuwe verdeling gemaakt in Frankrijk. In die nieuwe verdeling is de regio “Limousin” onderdeel geworden van een nieuwe regio. Een samensmelting van de regio’s Limousin, Poitou-Charentes en Aquitaine. Deze regio wordt nu de “Nouvelle Aquitiane” genoemd. Dus wanneer de borden vernieuwd zijn en de folders van VVV goed op datum zijn wordt u netjes welkom geheten in de “Nouvelle Aquitaine”. Snapt u het nog????
Nu wonen wij eigenlijk nog geen 100 meter van de grens van ons departement. En dit is dan niet zomaar een grens. Het is namelijk niet alleen de grens van departementen maar ook van regio’s. Wij grenzen namelijk aan het departement Allier die op zijn beurt weer deel uitmaakt van de regio Auvergne. Dus wanneer ik met Chef ga wandelen verwissel ik niet alleen van departement maar ook van regio. Chef legt vaak zijn drolletje in de Auvergne en gaat daarna weer eten in de Limousin.
GeschiedenisDe eerste nieuwe staldeuren zien het levenslicht.....
We duiken nog weer eens de geschiedenis in van ons giga-project in Les Trois Taillants en wel naar januari tot april van het jaar 2009. We hebben nu inmiddels de voorkant van het huis voorzien van een goed dak. Met de andere kant gaan we dan in de zomer weer verder. Nu gaan we ons concentreren op de nieuwe staldeuren die in de schuur moeten komen. Dat is ook nog weer een hele uitdaging want vanaf het moment dat wij het kochten zaten er geen deuren meer in. We kamperen in die schuur en het zou dan natuurlijk heel fijn zijn als het enorme gat van de staldeuren dicht zou kunnen met twee mooie staldeuren.
De plannen worden gemaakt en alles wordt in Nederland gemaakt. Dit scheelt natuurlijk heel veel tijd wanneer we dit allemaal thuis in Nederland kunnen maken. We nemen de deuren dan compleet mee naar Frankrijk en met een paar dagen werk kunnen we dan de deuren plaatsen en de schuur netjes dichthouden voor de regen en de wind. En dan kunnen we, niet geheel onbelangrijk, de boel afsluiten wanneer we er niet zijn.
Het zijn op de website twee aparte verhalen geworden. Eén van het maken van de deuren in Nederland en één van het transport en het plaatsen van de deuren in Frankrijk. En wat het verhaal nog leuker maakt is de aanwezigheid van de vader van Annette. Dit was zijn tweede keer dat hij meeging en dat vond hij heel leuk. Het is mooi om deze foto’s nog eens te bekijken.
Recept van de weekDe echte Franse Clafoutis met kersen.......
Een clafoutis is een echt Frans gebak met kersen. Het wordt als nagerecht gegeten en het is daarmee dan ook een echte dessettaart. De kersen worden overgoten met een beslag dat gemaakt is van eieren, melk, bloem en suiker. Clafoutis wordt in de oven gebakken en lauw geserveerd.
De oorspronkelijke clafoutis komt uit de Limousin en heeft kersen waar de pit nog inzit. Omdat kersen zonder pit meer vocht afgeven wordt een clafoutis met ontpitte kersen niet helemaal hetzelfde. Bovendien beweren de echte clafoutis-fijnproevers dat de pitten extra smaak aan het gebak geven.
En nu wordt het natuurlijk wel tijd om aan de slag te gaan en zelf een clafoutis te gaan maken. We hebben een goed recept opgespoord om de echte originele clafoutis uit de Limousin te maken.
De bereiding.....
Omdat een clafoutis een echt dessert is wordt deze niet alleen in een grote bakvorm gemaakt maar kan het ook in andere vormen gebakken worden. Vaak wordt het dan in kleinere vormpjes gebakken en per persoon op tafel in de vorm uitgeserveerd. Dit kan dan met een lepel direct uit het de bakvorm gegeten worden. De clafoutis wordt dan ook vaak tijdens het hoofd gerecht gebakken en half warm als dessert opgediend.
Eet smakelijk!!ConfinementHet wordt alsnog een mooi vakantie-seizoenIn Frankrijk is het nu mogelijk voor de Fransen om op vakantie te gaan en om vrij te reizen in Frankrijk zelf. Dat is fijn natuurlijk. Zonder documenten gewoon naar de winkels, boodschappen doen, materiaal halen. Het maakt het er allemaal wel een stuk makkelijker op. Maar…..
In Nederland staan er natuurlijk ook heel wat mensen te wachten om hun vakantie in Frankrijk te komen vieren. En iedereen wil natuurlijk ook zekerheid hebben of de vakantie gewoon door kan gaan. We hebben inmiddels in deze tijden van het virus wel geleerd dat er eigenlijk nooit zekerheid is. Dat was er natuurlijk ook nooit. Je hebt nooit zekerheid of iets doorgaat ja of nee. Maar nu in deze tijden worden we nog maar eens goed duidelijk met onze neus op de feiten gedrukt. Er is nog steeds geen zekerheid of de grenzen opengaan ja of nee.
Wat we wel weten is dat Frankrijk de wens heeft om de beslissing van de EU-landen te volgen wanneer die besluiten de grenzen te openen. Dus er zit echt wel een hele grote kans in dat het allemaal goed komt met die zomervakantie in Frankrijk. Dit is voor ons ook wel de reden geweest om de camping per 1 juli open te doen zodat wij nog een kleine buffer hebben wat betreft de diverse onzekerheden.
Maar buiten alle onzekerheden om hebben wij zeker de intentie om er toch gewoon een heerlijk vakantie-seizoen van te maken. En dat gaan we zeker doen. Steeds meer volgers……De ochtend foto die ik iedere ochtend plaats is zeker een vaste gewoonte geworden. Toen ik hier meer dan 2 jaar geleden mee begon had ik niet gedacht dat er zoveel mensen dit zouden gaan volgen via Instagram. Heel gestaag ging het aantal volgers omhoog. En een paar weken geleden gingen we de grens van de 250 volgers voorbij. Het is weer een mijlpaal.
Mijn idee was toen om naast de “foto van de dag” die ik toen nog iedere dag plaatste een andere mogelijkheid te creëren om wat meer natuurfoto’s te kunnen delen. En wat kunnen mijn simpele natuurfoto’s een hoop mensen blij maken. En dat vind ik toch erg mooi. Inmiddels is de “foto van de dag” veranderd in een complete nieuwsbrief die iedere week uitkomt, maar de ochtendfoto bestaat nog steeds zoals het in eerste instantie bedoeld is. Namelijk, mensen die ons volgen de prachtige, mooie en simpele natuur in de directe omgeving van camping “Au Bout du Monde” te laten zien. En daarmee ook het verloop van de seizoenen te laten zien.
Ik had ook niet de gedachte dat er zoveel mooie foto’s te maken zijn in de directe natuur om ons heen. Maar op het account van Camping “Au Bout du Monde” staan nu al meer dan 700 natuurfoto’s uit de omgeving. En ik maak geen ingewikkelde en super bewerkte foto’s. Het is mij meer te doen om de directe ervaring van het moment. Het zonlicht, de regen, de wind. Dat vind ik mooi.  Onder de volgers zijn inmiddels ook veel Fransen, daarom heb ik een aantal maanden geleden besloten om de korte teksten die bij de foto’s staan er nu ook in het Frans bij te zetten. Ik doe mijn best om het zo goed mogelijk te vertalen.
Er zijn meerdere mogelijkheden om de foto’s te volgen. Dat kan natuurlijk direct via Instagram. Het account is hier te vinden. https://www.instagram.com/camping_au_bout_du_monde/ Maar de foto wordt ook iedere morgen gedeeld via Facebook. Ons account is hier te vinden https://www.facebook.com/auboutdumondelestroistaillants/ En aan de mensen zonder Instagram en Facebook hebben we ook gedacht. De laatste 30 foto’s die ik plaats op Instagram zijn te vinden op onze eigen website. https://www.au-boutdumonde.com/instagram.htm Dus ik kan het me haast niet voorstellen dat je deze foto’s nog kan missen. Je kunt ze overal voorbij zien komen. En dat het uiteindelijk zoveel impact zou hebben had ik zeker niet verwacht. Onze gasten aan het woordOud-collega komt lekker uitrustenWe hebben al heel wat gasten mogen ontvangen hier op “Au Bout du Monde” in het mooie dorpje Les Trois Taillants in Frankrijk. Vanaf het begin dat we dit doen houden we al een gastenboek bij. Onze dochter Arma heeft daar ooit het startsein voor gegeven door ons te voorzien van een mooi boek waar toen nog alle mensen die kwamen helpen met het verbouwen hun ervaringen in konden schrijven. En toen we officieel van start gingen met de verhuur van de gîte en de pipowagen kregen we van mijn ouders een sjiek gastenboek dat we tot op de dag van vandaag nog steeds gebruiken. Het is erg leuk om de gasten gewoon nog ouderwets met een pen op papier te laten schrijven in plaats van een stukje typen met je telefoon op een website.
En toen kwam Ronald met zijn vrouw Henriek op vakantie in de pipowagen “Roulotte”. Ronald ken ik al heel lang. We waren collega’s en Ronald was toen eigenlijk mijn steun en toeverlaat wat betreft het assortiment dat we probeerde te verkopen. We hebben elkaar toen meer via de telefoon gesproken dan in het echt. Maar dat is helemaal goed gekomen tijdens hun vakantie op “Au Bout du Monde”. Graag laat ik u nog eens lezen wat zij in het gastenboek hebben geschreven. 
In de buurt van de campingEen mooie amateur tuin met veel bijzondere dierenFerme Les Clautre is geen boerderij zoals andere. Je kunt al lopend een bezoek brengen maar ook zittend in de tractor-kar zal Jean-Baptiste heel veel uitleg geven over alle dieren die de boerderij bewonen. En dat zijn niet zomaar de eerste de beste. Oude en exotische kippenrassen maar ook ganzen en eenden. Er is een prachtige verzameling fazanten en zwanen maar ook heel zeldzame kraanvogels. Jean Baptiste zal je alles vertellen over de geschiedenis van hun herkomst maar ook zeker over de schoonheid.
In de weilanden rondom de boerderij grazen zo’n 20 verschillende koeien-soorten. Deze komen zowel uit Frankrijk als uit het buitenland. Deze koeien komen de bezoekers vanzelf tegemoet lopen omdat ze van nature nieuwsgierig zijn. Ferme Les Clautre is niet alleen ingericht de dieren te laten zien maar de bezoekers worden uitgenodigd om deze prachtige dieren van dichtbij te beleven. Hoe komen de eieren uit, hoe eten ze en hoe voelt het om ze in je armen te nemen en ze te aaien? Ferme Les Clautre biedt deze beschermde omgeving als een biologisch verantwoorde boerderij in de twintigste eeuw.
De aankomst-ruimte ademt de sfeer van lang vervlogen tijden uit het begin van de negentiende eeuw. Daarbij is er veel te ontdekken voor jong en oud. Deze biologische boerderij behoort tot de oude families die van oudsher het departement Creuse bewonen en bewerken. Welkom op de boerderij.  Confinement
We hebben er lang op moeten wachten maar uiteindelijk kwam er een behoorlijke toezegging van de regering afgelopen donderdagmiddag. De Franse Premier Edouard Philippe maakte heel veel bekend en dat duurde best lang maar het belangrijkste was natuurlijk wel dat de grenzen naar het buitenland opengaan. Maar naar echt Frans gebruik is het weer een belofte met heel veel haken en ogen.
In ieder geval mogen de Fransen zelf vrij reizen door heel Frankrijk vanaf 2 juni. Maar wat het feest compleet maakt is de opening van de grenzen op 15 juni maar………….de premier zei letterlijk dat Frankrijk de wens heeft om het advies van de EU te volgen bij de opening van de grenzen op 15 juni, maar dan alleen wanneer de gezondheidscijfers dit allemaal toelaten.
Hoe blij kan je worden met een belofte met vijf slagen om de arm. We zijn natuurlijk heel blij maar daarbij zijn er dus nog steeds geen afspraken te maken met mensen die “Au Bout du Monde” willen gaan bezoeken. Daar hebben we dan voor onszelf toch wel een beslissing voor genomen.
Vanaf 1 juli 2020 is de camping en accomodatieverhuur bij “Au Bout du Monde” weer open voor buitenlandse gasten. Maar ook wij ontkomen natuurlijk niet aan de slag om de arm met de mededeling dat de grenzen wel open moeten zijn als de gezondheidscijfers het allemaal toelaten. Maar toch zijn wij er erg blij mee. Kom maar op met de zomer!
Keek op de weekPipowagen “Cabane” special (deel 2)
Waar zijn we gebleven met het verhaal van vorige week? De nieuwe pipowagen is naar buiten gereden en heeft dus voor het eerst in zijn leven het zonlicht mogen aanschouwen. Daarna is het eerste dakdeel geplaatst met de speciale takel die we gemaakt hebben voor deze klus. Maar we zitten natuurlijk niet stil en zijn natuurlijk verder gegaan met de opbouw van de nieuwe pipowagen.
We plaatsen dan het kleine passtuk van het dak. Dit bestaat alleen nog maar uit de twee resterende spanten die we als laatste dicht moeten maken. Maar dat zal verderop in het verhaal wel duidelijker worden. Nu is het tweede grote dakdeel aan de beurt om opgehaald te worden in de werkplaats en definitief te verhuizen naar zijn plaats op de pipowagen.
Even in de herinnering.......het achterste deel met de kopgevel boven ligt nu op de kar. Nummer twee (op de voorgrond) heeft zijn kopgevel onder.
Dit even voor de goede opletter…….....de dakdelen zijn al voorzien van een dichte kopgevel. Dit hebben we expres gedaan zodat het dak meteen zo dicht mogelijk is wanneer het geplaatst is. Het nadeel daarvan is wel dat de delen natuurlijk wel weer zwaarder zijn geworden. Maar dat hebben we nu kunnen oplossen met de takel die we gebruiken om de delen op de pipowagen te plaatsen. Maar omdat we de dakdelen steeds aan dezelfde kant van de pipowagen omhoog takelen hebben we van tevoren al rekening gehouden met het parkeren van de delen in de werkplaats. Bij nummer één was de kopgevel aan de bovenkant en nu bij nummer twee is de kopgevel aan de onderkant.
Wij dachten dat het een probleem zou zijn bij nummer één omdat hij nogal topzwaar zou zijn met het takelen. Maar uiteindelijk was het alleen maar makkelijker omdat het kantelen daardoor juist beter ging.
U voelt het al aankomen. Het kantelen van nummer twee was door het gewicht van de kopgevel onderaan dus een lastigere klus. Eigenlijk moesten we hem dus verder omhoog takelen voor hij ging kantelen. Dit zorgde nog wel voor wat spannende momenten maar met wat duwen en trekken is ook dakdeel nummer twee helemaal goed op zijn plek terecht gekomen.
Nadat we de dakstukken netjes verdeeld hebben over de pipowagen kan alles definitief vastgezet worden. Dit geeft ook al weer wat meer stevigheid aan de wagen zelf. Dat is wel fijn want wanneer je in de wagen heen en weer loopt lijkt alles te bewegen. Nu met het dak erop is het al veel meer een echt huisje en blijft alles al veel beter in vorm. Het takelen zit erop en de takel op de aanhanger kan weer opgeruimd worden. Wij gaan weer snel door met de volgende stap.
Het dak zit er nu wel op maar het is nog wel steeds van hout en dus niet waterdicht. Eerst moet het gat tussen de twee dichte stukken nog netjes op maat dicht gemaakt worden met dezelfde latten. Deze stonden natuurlijk al netjes klaar. Het is alleen allemaal wel wat lastiger op een trapje dan wanneer je de dakdelen maakt op de vloer in de werkplaats. Maar voor dit laatste stuk in het dak is er geen andere mogelijkheid dan het terplekke dicht te maken.
We halen de rolsteiger erbij wat de klus al iets gemakkelijker maakt. Annette staat binnen om alles aan te geven en het dak komt zo netjes dicht. Aan de binnenkant van de pipowagen ziet het er nu al heel mooi uit wanneer het dak compleet is. We houden alleen nog wel even alle schoorlatten erin om de wagen en het dak nog even goed in zijn vorm te houden.
Tijd voor de isolatie. Tussen de spantjes komt netjes de isolatie en daarna gaat er een dubbele laag plastic overheen. We nemen het zekere voor het onzekere. Wanneer de laatste laag plastic erop zit ziet het dak er al behoorlijk strak uit. Het begint er al aardig op te lijken. Voorlopig is het nog steeds droog en straks kunnen we beginnen met de echte dakbedekking. Dus we gaan het dak gewoon echt droog dichtkrijgen.
De ijzeren gegalvaniseerde golfplaten worden er nu netjes opgelegd. Ook dit is wel weer even puzzelen omdat je in het midden moet beginnen en dan maar zien hoe je bij de zijkanten uitkomt. Dat moet van tevoren natuurlijk wel even goed bekeken worden. We zijn blij met het mooie weer maar het heeft ook zijn nadelen. Het is enorm heet op het dak en wanneer je een plaatje op het dak legt is het binnen 5 minuten al zo heet dat je het eigenlijk niet meer kan aanraken. Even oppassen dus.
In de tussentijd is Annette bezig om alle naden bij de ramen dicht te kitten. We willen natuurlijk dat als het gaat regen de wagen ook echt waterdicht is. Dus alle kieren en gaatjes worden goed volgestopt. Later worden de ramen natuurlijk nog afgewerkt maar voorlopig zal het zo even moeten.
Het dak wordt helemaal goed afgeschroefd. De platen liggen allemaal op hun plek en de nieuwe pipowagen is helemaal waterdicht. We zijn superblij dat het allemaal voor elkaar is gekomen. Om nu nog even de kers op de taart te zetten hangen we nog even de deuren in de kozijnen. En als we dan ons werk even gaan bekijken op een afstand worden we helemaal stil. We zijn helemaal trots en heel tevreden. Voor zover is pipowagen dicht en kan het een regenbui hebben. Wij zijn helemaal versleten maar wel heel erg tevreden.
Gras gemaaidHet gras van de buren is altijd “hoger”.
Dit is natuurlijk niet de goede uitdrukking maar hij is wel van toepassing wanneer de buren niet naar hun huis kunnen komen in Les Trois Taillants tijdens de “confinement”. Dus tijdens ons grasmaai-schema waarbij Annette al alle zeilen bij moet zetten om op ons eigen land het gras een beetje in toom te houden, hebben we ook nog wat tijd gevonden om het gras bij de buren wat korter te maaien.
We gaan in dit geval het gras samen te lijf. Annette op de zitmaaier en Bram met de bermmaaier. Het was natuurlijk wel een hele klus maar uiteindelijk is het weer een mooi gezicht als alles weer een beetje op orde is. Dit hebben we wel meerdere keren gedaan want zeker in het voorjaar groeit het gras enorm hard.
Inmiddels heeft iedereen weer de mogelijkheid om hun huis te bezoeken als het binnen de cirkel van 100 kilometer is en daarbij werden we enorm verrast. We hebben nu weer een mooie collectie van plaatselijke producten en een enorme fles pastis gekregen. Dit maakt het natuurlijk wel leuk en wij zijn er blij mee dat we de buren hebben kunnen helpen.
Keek op de weekPipowagen "Cabane" special (deel 1)Deze week stond helemaal in het teken van de nieuwe pipowagen “Cabane”. We hebben hem natuurlijk opgebouwd in de schuur maar we komen in de knoop met de hoogte van de opbouw. Het dak kan niet zomaar gemonteerd worden omdat hij anders niet meer naar buiten kan. Hier hebben we natuurlijk van tevoren over nagedacht en daar is de volgende oplossing uit gekomen.
Het dak hebben we zoveel mogelijk voorbereid in de werkplaats. Dit bestaat dan uit twee kant-en-klare stukken en een passtuk dat afgemaakt moet worden als de andere dakdelen op de pipowagen liggen. Daarbij komt dan ook dat de pipowagen naar buiten moet zonder dak en dat het dak er dan meteen op gemaakt moet worden. Dus we hebben een aantal dagen mooi weer nodig.
Voor de afgelopen week waren de weersvoorspellingen goed. Vanaf afgelopen zondag zou het mooi droog en warm worden. Dus vorige week zaterdag hebben we de knoop doorgehakt. We gaan de volgende dag de pipowagen naar buiten halen. We gaan ervoor……….. en hopen dat de voorspellingen goed blijven. Want wanneer de pipowagen naar buiten gaat is er geen weg meer terug.
Een kennis van ons komt helpen. Hij heeft een 4x4 auto en dat is erg handig om de pipowagen uit de schuur te halen. Maar daar komt probleem nummer één al om de hoek kijken. De pipowagen heeft een oog om achter een tractor te hangen en de auto heeft een trekhaak. En wanneer de pipowagen de schuur uitkomt gaat hij in een vaartje naar beneden. Dan zal de dissel die niet op een trekhaak zit dus in de kofferbak van de auto drukken. Dat is natuurlijk niet te bedoeling. Dus gaan we de pipowagen met de hand en houten stopblokken voorzichtig uit de schuur laten zakken. Dit kost wel wat tijd maar het gaat best goed.
Vanaf het moment dat de pipowagen uit de schuur is en niet meer uit zichzelf naar beneden rijdt kan de auto ervoor. Vanaf nu gaat het terrein alleen maar weer omhoog en kan er dus met een losse strop aan de pipowagen getrokken worden. Heel voorzichtig, stukje voor stukje gaat de kar netjes het grasveld op. Precies en voorzichtig langs het hok voor het kachelhout door naar het open veld. Maar omdat het terrein niet echt lekker vlak is en de wagen zo zonder dak ook niet echt veel stevigheid heeft gaat hij regelmatig behoorlijk uit vorm en wordt het mooie rechte huisje soms best goed scheef.
Met goed sturen en draaien komen we zonder kleerscheuren op de definitieve plek van de pipowagen. We hadden dit van tevoren goed bepaald en met kleine paaltjes uitgezet. De plek is zo gekozen dat de toekomstige huurders weer een prachtig uitzicht over de vallei hebben. Hij staat zo helemaal naar ons zin. De eerste klus van deze dag zit erop. Inmiddels zijn we al wel een halve dag onderweg. Maar alles moet ook heel voorzichtig gebeuren. De pipowagen is van zichzelf al best zwaar en een ongelukje zit in een klein hoekje.
Klus één is geklaard maar nu komt meteen de volgende. Het dak. We willen natuurlijk alles zo snel mogelijk achter elkaar doen om ervoor te zorgen dat de pipowagen waterdicht is voordat de eerstvolgende regenbuien zich aandienen. Dus na de middagpauze gaan we snel verder met de dakstukken. We brengen de speciale “dakstukken-takel” in stelling. Deze hebben we speciaal bedacht en gemaakt om de dakstukken in één keer op de pipowagen te kunnen takelen. Maar eerst gaan we met de takel naar binnen in de werkplaats om de dakstukken op te halen.
In de werkplaats staan deze geduldig te wachten op het moment van optakelen. De aanhanger met de takel erop past maar net in de werkplaats. Er moet een klein stukje van de houten balken afgezaagd maar dan kan de takel tot voor het eerste dakstuk gereden worden.
Dakstuk tegen de takel aan leggen en dan moet het geheel omhoog getakeld. Het lijkt allemaal simpel en wanneer je het snel zegt is dat ook zo maar er moet alsnog goed gekeken en gehandeld worden. Geen overhaaste beslissingen nemen en alles rustig bekijken. Maar na twee uurtjes puzzelen is het eerste dakstuk omhoog in de takel.
Alles goed vastmaken op de takel, en dan kan met de auto de aanhanger met takel en al voorzichtig naar de pipowagen gereden worden. Nu de pipowagen al helemaal op zijn plekje staat moet voor het laatste stukje de auto weer afgekoppeld worden en de aanhanger met de hand goed voor de pipowagen gereden worden. Netjes uitrichten en dan kan het grote spec”takel” van start gaan.
Heel langzaam en voorzichtig kan het dakdeel de hoogte in. Iedere keer een klein stukje. Dan weer goed controleren of alles nog goed en recht ligt. Dan weer een klein stukje verder en zo komt dan toch het moment dat het dakstuk uit zichzelf kantelt en bovenop de pipowagen terecht komt.
Wanneer we zover zijn kunnen we met de hand dit ene dakdeel naar de andere kant van de pipowagen schuiven. Het ziet er meteen wel leuk uit. We kunnen nog het passtuk voor het dak op de pipowagen leggen maar omdat alles best wel veel tijd kost, veel meer dan we gedacht hebben, moeten we hier de operatie even stoppen en gaan we de volgende keer verder. Maar voorlopig zijn we al heel tevreden.
 Internationale "Slakken" dag Dat de Fransen van slakken houden is over de wereld wel redelijk bekend denk ik zo. Maar wist je al dat deze traditie heel ver in de geschiedenis teruggaat. Er zijn archeologische vondsten bekend dat de “escargot” één van de eerste diersoorten is die door de mens werd gefokt en speciaal gehouden voor de consumptie. Het blijkt dus dat de Romeinen al een grote voorliefde hadden voor slakken die klaargemaakt in culinaire hoogstandjes op tafel kwamen. En wat wil het toeval………vandaag is het 24 mei en dat is de internationale dag van de escargot. Dat moet natuurlijk gevierd worden en daarom hebben we een lekker recept uitgezocht waar deze “slijmerige jongens” inzitten. Buiten Frankrijk wordt er wel eens huiverig gekeken naar het eten van slakken maar dit is misschien dan toch het moment om het eens te proberen.  Escargots met kruidenboter voor 6 personen
BEREIDEN Verwarm de oven voor op 200 °C. Spoel de slakken af onder de koude kraan en laat ze uitlekken. Giet 1 theelepel cognac of witte wijn in elk slakkenhuis en leg er een slak op. Voeg aan elk slakkenhuis een royale theelepel kruidenboter toe. Zet de gevulde slakkenhuizen in kleinere escargotschaaltjes of in een of twee grote gratinschalen. Verdeel eventueel resterende kruidenboter over de schalen. (Tot zover kun je escargots voorbereiden en tot 12 uur in de koelkast bewaren voor je ze bakt en serveert.) Bak de escargots 5-8 minuten in de oven tot de boter kokendheet is. Serveer ze direct met knapperig stokbrood. ZELFGEMAAKTE KRUIDENBOTER Snijd 6 teentjes knoflook, 3 sjalotten en 40 g peterselieblaadjes samen fijn met een mezzaluna of scherp koksmes. Doe 340 g boter (op kamertemperatuur) in een middelgrote kom. Roer de boter los met de bolle kant van een houten pollepel. Roer er het kruidenmengsel en wat zout en peper door. Schep de kruidenboter over in een goed afsluitbare pot en zet hem in de koelkast; gebruik hem liefst binnen drie dagen. Eet smakelijk!Tip voor een uitstapje......Guédelon
Het kasteel Guédelon is een prachtig bouwproject van een middeleeuws kasteel dat momenteel gebouwd wordt maar wel volledig op een manier zoals dat in de middeleeuwen moet zijn gegaan. Het is een mooi leerproject voor de hedendaagse bouwkunde.
Michel Guyot is het begonnen als een amateurproject. Hij was restaurateur bij een middeleeuws kasteel en kreeg het idee om een kasteel na te gaan bouwen met gebruik van de oorspronkelijke technieken. Het duurde een poos maar uiteindelijk kreeg hij steun van de Franse staat en de Europeese Unie. Het is nu een volwaardig project dat veel bezoekers trekt. Ook ambachtslieden geven hun steun in de vorm van deelname aan de werkploegen.
Guédelon geeft veel antwoorden op de vragen hoe een dergelijk gebouw tot stand kwam, waar de materialen vandaan kwamen, hoe het materiaal werd aangevoerd, en welke gereedschappen en hijswerktuigen werden gebruikt. Maryline Martin zocht een geschikte locatie, zorgde voor vergunningen en wierf arbeiders. Tijdens de middeleeuwen was het transport van bouwmateriaal traag en duur en er werd gekozen voor een plek in het bos van Guédelon, vlak bij een steengroeve waar ook hout, klei, zand en water voldoende aanwezig zijn.
Deze week laten we wat zien over het construeren en het metselen van de togen in het het plafond van de toren. De filmpjes beginnen met de uitleg van het maken hiervan. Daarna komen er ook nog andere interessante onderwerpen voorbij. De volgende keer gaan we nog kijken naar de smid, de timmerlieden en nog veel andere ambachten. Wordt vervolgd.
Keek op de week
Deze week was een week van voornamelijk administratief werk. In eerste instantie mochten we ons bewegen in een cirkel van 100 km. Om onze woonplaats. Dus mocht ik nu eindelijk naar de nieuwe klanten van “Atelier du Bois”. Dit is gebeurd en dit heeft een mooi vervolg gekregen. Er zijn diverse opdrachten gegeven aan de hand van de offertes en één opdracht wil ik toch even laten zien. Het gaat hier over het maken van een trap. Dat is een hele tijd geleden dat ik dat gemaakt heb. Ik moet weer even met mijn neus in de boeken maar dat is erg leuk om dat te gaan doen.
We zijn ook druk bezig met alle reserveringen die we voor dit jaar hebben. Zolang Frankrijk nog dicht is door de “confinement” moeten alle reserveringen bekeken worden. De meeste worden door geschoven naar een latere datum. Wij zijn in ieder geval blij dat we onze gasten toch een vakantie aan kunnen bieden op ons mooie plekje in Frankrijk. Al is het dan wat later in het jaar maar ook de late zomer en de herfst zijn fantastisch om mee te maken. Maar al dit geschuif met vakantiedata heeft er ook voor gezorgd dat we de seizoenenskalender voor het volgende jaar helemaal op orde hebben. Sommige gereserveerde vakanties zijn door geschoven naar 2021 en dat moet dus netjes ingepland worden in de kalender van het nieuwe jaar. We zijn nog nooit zo vroeg klaar geweest voor de reserveringen als voor het jaar 2021.
Een mijlpaal in het bestaan van de nieuwsbrief van Camping “Au Bout du Monde”. Het is namelijk nummer 20. We zijn dit jaar begonnen om voor het eerst wekelijks een nieuwsbrief uit te brengen over alles wat hier op de camping gebeurt maar ook met allerlei wetenswaardigheden over de directe omgeving van de camping. Wij proberen ook om zoveel mogelijk informatie te geven over andere bezienswaardigheden in de wijdere omgeving van de camping en ook informatie over Frankrijk. De gewoontes, het eten, de feestdagen. Er wordt ook regelmatig een Frans recept uitgewisseld.
Aan het einde van de week zijn we begonnen met het maken van de takel om de dakdelen op de nieuwe pipowagen te leggen. Dit is ook nog even een puzzeltje maar met een beetje teken- en denkwerk komt het goed. Er wordt de komende dagen goed weer voorspeld dus met een beetje geluk gaan we de gok wagen om de nieuwe pipowagen naar buiten te halen en het dak erop te monteren. Hopelijk is alles op tijd waterdicht. Volgende nieuwsbrief kan ik misschien wat meer laten zien.
Recept "Salade Niçoise"
De salade Niçoise is een combinatie van vis en groente en ei. Het gerecht is genoemd naar de Franse stad Nice. Er zijn veel verschillende recepten en velen claimen dat hun versie de enige echte salade Niçoise is. Het enige echte recept bestaat echter niet: er zijn allerlei varianten die allemaal salades Niçoise zijn.
Er bestaat veel onenigheid over het juiste recept van de salade Niçoise. De salade wordt aan de hele Côte d'Azur – en eigenlijk over de hele wereld – gegeten en veel streken, dorpen, families en koks hebben hun eigen versie. Sommigen vinden het een doodzonde om aardappels toe te voegen, terwijl anderen juist vinden dat een salade zonder aardappels geen salade Niçoise kan zijn. Soms bevat de salade alleen rauwe groenten, ansjovis en olijven, terwijl ze ook zeer uitgebreid - en veel voedzamer - met bonen, aardappelen of zelfs rijst geserveerd worden. Er is geen officieel recept en salade Niçoise is geen beschermde naam, dus iedere kok mag zelf weten hoe de salade wordt klaargemaakt.
Dit is ons officiële “Au Bout du Monde” recept voor Salade Niçoise
Bereiding:
Kook de aardappelen en sperziebonen net gaar. Kook de eieren in 11 minuten hard en laat ze afkoelen. Maak de sla schoon. Laat de tonijn uitlekken. Snij de tomaten, ui, aardappel, paprika en ei in dunne plakjes. Snij de bonen in stukjes van 2 cm. Leg in een grote slaschaal alles laag om laag. Roer van de olijfolie, azijn, mosterd, zout & peper en peterselie een sausje en schenk deze over de salade. Garneer met zwarte olijven en of ansjovis. Eet smakelijk!!!!!Geschiedenis
Met het verhaal over onze geschiedenis blijven we nog steeds even hangen in het jaar 2008. Het voorjaar hadden we al gehad. Het halve dak van het huis is toen vervangen. We gaan nu even door naar de herfst van datzelfde jaar. We moesten toen plannen gaan maken om de andere kant van het dak klaar te gaan maken zodat er het jaar erop die kant helemaal vernieuwd kan gaan worden. Wat we toen als eerste nodig hadden waren nieuwe dakpannen. Tenminste nieuwe……..we zochten eigenlijk goede tweedehandse. Via een goede tip konden we die kopen. Het was wel een eindje uit de buurt maar met de hulp van goede vrienden is het gelukt om alle pannen in de schuur te krijgen.
Het tweede verhaal gaat over het ophalen van materialen om een start te maken met de andere kant van het dak van het huis. Maar ook het dak van het magazijn dat al eerder klaar was moest nog net even de finishing-touch krijgen. Inmiddels hebben we daar wat zinkenranden voor kunnen laten maken bij onze vaste loodgieter-materialen-toeleverancier. Wanneer die randen erop zitten is het natuurlijk helemaal af. Klik op de knop om hier alles over te lezen.
Het hele verhaal bij elkaar laat zien hoe we dus het plan kregen om het houtwerk van een stuk van het nieuwe dak alvast klaar te maken. Het was meer een geluk bij een klein ongelukje maar het was uiteindelijk wel een goede zet. Dit zou weer veel tijd schelen wanneer we het volgende jaar het hele dak moeten gaan aanpakken. En die tijd zouden we echt wel nodig hebben blijkt later. Er is dus best veel werk verzet. Gelukkig hadden we de laatste dagen ingepland om toch nog een beetje vakantie-gevoel te krijgen. Maar wanneer je alles hier over wilt lezen klik dan op de volgende knop.
Confinement (quarantaine)
Afgelopen woensdag hebben we weer een behoorlijk lange toespraak voor onze kiezen gehad. Deze keer was het premier Philippe die wat te vertellen had en daarna kwamen alle ministers aan de beurt om hun zegje te zeggen over hun vakgebied. We hadden er met z’n allen wel met spanning naar uitgekeken omdat het waarschijnlijk gaat over de plannen die gemaakt zijn voor de “déconfinement” (uit de quarantaine komen). Dus onze oren zijn gespitst. Na een enorm lang verhaal is dit ongeveer wat de uitkomst is.
Vanaf 11 mei mogen we zonder een document ons bewegen in een cirkel van 100 kilometer om onze woonplaats. Je moet alleen wel een bewijs bij je hebben dat je op een Frans adres woont. Wat dit voor ons betekent is dat ik nu wel langs mijn klanten van “Atelier du Bois” mag. Langsgaan om te meten voor een offerte mocht de laatste 8 weken niet. Nu gelukkig weer wel.
In de groene departementen gaan de scholen maandag weer open. In de rode is dat gedeeltelijk. Dat komt erop neer dat er tussen de 80 en de 85% van de 50.500 lagere scholen in Frankrijk weer van start gaan. De hogere scholen gaan vanaf 18 mei weer beginnen.
Maandag gaan de ongeveer 400.000 bedrijven in Frankrijk weer een beetje beginnen en daar hoort “Atelier du Bois” ook bij. Daar zijn we wel blij mee.
Wat nog even minder positief is……..de grenzen blijven voorlopig nog dicht tot 15 juni. Vlak voor deze datum zal er nog weer een beslissing komen wat te doen en wanneer er wel iets opengaat. Alles hangt af van de cijfers uit de ziekenhuizen. Wanneer de cijfers niet stijgen zal er langzaamaan steeds meer mogen en zullen de grenzen misschien ook weer eens opengaan. Laten we met z’n allen hopen dat we nog een klein beetje zomervakantie overhouden om gewoon vakantie te kunnen vieren op camping “Au Bout du Monde” en dan met of zonder “Auboutdumondkapje”. Dat gaan we dan wel weer zien.
Herrie in het stille Les Trois Taillants
Sinds kort is de stilte op Camping “Au Bout du Monde” toch even verdwenen. Want wat is het geval ……..? De herrie blijkt uit de vijvers, meertjes en onze eigen bron te komen. In deze maand is het de beurt aan de kikkers om eens even helemaal uit hun bol te gaan en gewoon net zoveel herrie te maken als ze willen. En dat is best veel kan ik u vertellen. Door deze herrie word je wel iedere keer naar deze waterpoelen getrokken terwijl ik Chef uitlaat.
Iedere keer ga je toch even kijken hoeveel kikkers er deze keer weer zoveel geluid kunnen produceren. Maar wanneer je dan voorzichtig naar het water loopt zonder al te veel geluid te maken stopt alle kikker-herrie en zijn ze niet meer te vinden. Ook na wat wachten zijn ze niet meer thuis. Ze gaan pas weer verder met hun muziekles wanneer je weer op gepaste afstand bent. Dit is dan wel een beetje jammer. Maar na wat proberen en volhouden is het mij toch gelukt om verschillende exemplaren op de foto en zelfs op de video te krijgen. Ondanks dat het best wel veel tijd gekost heeft is het maar een korte film geworden. Toch is het wel leuk om er naar te kijken. Alle kikkers die zich zo uitsloven kom je niet iedere dag tegen.
Het nieuwe "Au Bout du Mondkapje"
Nu we weer een klein beetje vrijheid hebben om ons iets meer te bewegen is het wel van belang dat we vaker onze mondkapjes gaan dragen. Hoe meer je gaat bewegen hoe vaker we deze mondbedekkers moeten gaan toepassen. We weten natuurlijk niet hoe het deze zomer allemaal gaat lopen op de camping en de verhuur van onze accommodaties maar de mondkapjes zullen in ieders leven een belangrijke rol gaan spelen in het openbare leven maar hoogstwaarschijnlijk ook op de campings. Toen hadden wij bedacht……..als het nu toch moet dan maken we er iets speciaals van. En dus speciaal voor camping “Au Bout du Monde” zijn er speciale “Au Bout du Mondkapjes”. In eigen atelier gemaakt in een beperkte oplage. Je moet er natuurlijk wel op tijd bijzijn om jouw eigen “Au Bout du Mondkapje” te bemachtigen. Het wordt de mode hit van deze zomer, dat is wel zeker.
Keek op de week
De afgelopen week is het eerst behoorlijk regenachtig geweest maar vanaf maandag is het prachtig weer, veel zon en hoge temperatuur. Dat wil dan dus maar één ding zeggen……….het gras groeit tegen de klippen op. We moeten alle zeilen bijzetten om het gras bij te kunnen houden. Annette zit bijna iedere dag op de maaier om het camping terrein en de weilanden een beetje in toom te houden. Het is geen race tegen de tijd maar tegen de “groei”. Ikzelf ben veel in de weer met de nieuwe bermmaaier.
Wat de wedstrijd tegen het gras nog wat moeilijker maakt is het feit dat de buren niet langs kunnen komen vanwege de “confinement”. Daar groeit het gras natuurlijk ongeveer even hard en ook daar moeten we met de “gele super maaier” en de bermmaaier behoorlijk wat tijd besteden om niet te verdwalen in een jungle van gras. Uiteindelijk hebben wij de wedstrijd gewonnen. Maar het punt met het gras is……..het groeit gewoon weer verder. Maar misschien kunnen de buren over een poosje hun eigen gras weer bijhouden en kunnen wij ons weer focussen op alleen ons eigen gras. Gelukkig hebben we geen hekel aan het maaien. Eigenlijk vinden we het leuk. Gelukkig!!!!!
Natuurlijk hebben we nog tijd kunnen nemen voor de nieuwe pipowagen want er waren ook zeker nog wat dagen dat het regende en er dus niet gemaaid kon worden. Deze keer was het de beurt aan de kozijnen. De gaten in de buitenwanden zijn gevuld met de kozijnen. De bovenkant moest een beetje aangepast worden om de kozijnen op de goede hoogte te krijgen. De kozijnen gaan we netjes uitstellen en uiteindelijk kan alles geplaatst worden met wat “compri-band” ertussen. Dit is om het allemaal tochtvrij en waterdicht te krijgen. Het ziet er allemaal sjiek uit en we zijn zeer tevreden.
Daarnaast zijn ook de kozijnen van de deuren erin gegaan. Aan de zijkant hebben we een dubbele deur die uiteindelijk uitkomt op het terras en aan de kopse kant is er een enkele deur als entree. Ook hier komt een terras voor met een trapje. Eigenlijk hetzelfde als bij de grote pipowagen. Het begint er zo al een beetje compleet uit te zien. We maken toch iedere keer wat vorderingen ook al gaat het niet zo hard. Dit heeft natuurlijk te maken met het tekort aan materiaal dat we hadden maar de Brico is inmiddels weer open dus dat probleem is opgelost. Nu zijn er natuurlijk nog wel meer problemen die een oplossing nodig hebben maar we gaan er nog steeds vanuit dat het allemaal goed gaat komen.
We gaan er gewoon vanuit dat we gasten kunnen ontvangen deze zomer en daarom had ik het plan om de kampvuur-plaats weer netjes te maken. Het eerste is natuurlijk het gras en de struiken die gemaaid en geknipt moeten worden. Daarnaast ligt er ook nog steeds een stapel oud brandhout. Dit is niet zomaar brandhout. Het zijn de allerlaatste overblijfselen van de oude rode pipowagen. Deze is gesloopt om plaats te maken voor de nieuwe pipowagen "Cabane". Dus we hebben met goede herinneringen aan de oude rode pipowagen afscheid genomen van de laatste stukjes en deze op de vuurstapel verbrand. Er is nu niets meer te vinden dan alleen het stalen onderstel dat steun geeft aan de nieuwe pipowagen. Gelukkig hebben we de foto's nog.
|
AuteurBram en Annette Vroon eigenaren van Camping "Au Bout du Monde" voor een heerlijke rustige vakantie midden in de rust van de natuur en het authentieke Franse leven. 
Archieven
Augustus 2020
Categorieën |
RSS-feed